Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden. Non 4574. Woensdag 3 Februari 1926 f{el zilveren huwelijksfeest Van hel Ken. Echtpaar. „Het Kasteel van Kerior". Ikiitesilaiidscli Overzicht. Buitenland Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61525. Und van altena D Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en franco per post beschikt /1.40. Afzonderlijke nummers 6 cent. Advertentiën van 1—6 regels 90 cent. Elke regel meer 45 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht. 1901. 7 Februari 1926. In den vroegen herfst van het jaar 1900 logeerde een jonge man incognito als Graaf Von Bulow in een eenvoudig logement nabij König. Tijdens een wandeling werd hij op een buitenweg aangesproken door een man, die hem gejaagd de mede- deeling bracht ,dat de eenzame wan delaar des middags ten paleize te König werd verwacht. Deze korte, maar veel zeggende boodschap gaf Hertog Hendrik van Meckelenburg, want dat was de jon ge man, de zekerheid, dat hij door Koningin Wilhelmina als haar ge maal werd .aanvaard. e Enkele dagen daarna kwam de Koningin op het Loo terug, en het feit, dat de toenmalige Minister-Pre sident was uitgenoodigd om aldaar aanwezig te zijn, deed vermoeden dat het uitstapje naar König iets anders dan een eenvoudig familiebe zoek had gegolden. Den dag daarna ging dan ook de Koninklijke bood schap aan de Staten-Generaal, en op 17 October 1900 verscheen het bijzondere nummer van de Staats courant, waarin mededeeling van de verloving werd gedaan. Op 7 Februari had het huwelijk, dat door feen groot aantal vorsten en vorstinnen werd bijgewoond, plaats. Het burgerlijk huwelijk werd -Len paleize te 's Gravenhage door Ren toenmaligen Minister van Jus titie, den heer Cort van der Linden voltrokken. De plechtigheid in de kerk werd geleid door den- hofpre diker, Dr. v. d. Flier, die de eerste was ,die daarbij op den nieuwen staat van den Hertog, tot Prins ver heven, mocht doelen. Na afloop van het feestmaal ten paleize sprak de Koningin-Moeder met begrijpelijke ontroerde stern 'de gasten toe en uitte de beste wenschen voor het geluk van haar kinderen. In den laten na middag vertrok het vorstelijk echt paar haar het Loo, uitgeleide gedaan door de vele bruiloftsgasten, die van af het balcon van het paleis tot het laatste oogenblik het echtpaar ble ven nawuiven. Spoedig volgden bezoeken van de Koningin en haar Gemaal aan Am sterdam, Rotterdam en andere ste den en provinciën des lands. De in- pëüilletonT 199 Plotseling houdt de koetsier stil voor een hoog hek, dat geheel met klimop is begroeid. De heer stapte uit het .rijtuig en helpt ook de dame uitstappen. Een deur gaat open en weer dicht en zij zijn verdwenen. Daar woont zij dus(, dat is hagr huis, denkt Fanfan. Dat was nog net bijtijds, ik kon niet meer. Claudinet was weer aan het lezen geraakt en zoo verdiept in zijn boek, dat hij Hélène niet thuis hadhooren komen, die zich, zonder naar den jongen om te zien, naar haar kamer had begeven naai' haar schoonbroe der. Evenmin bemerkte Claudinet iets van den kleinen bedeljongen, die voor het hek der villa stond) Na een lange aarzeling belde de deine bedelaar aan, maar voordat lij nog iets had kunnen vragen werd ie deur voor zijn neus dichtgegooid. [Jij verwijderde zich, maar een oo genblik later keerde hij weerom. Leelijke aap, zeide hij bij zich self en bedoelde daarmede den huk uiecht, die hem toegeroepen had, an bedelaars geven wij niet. iar 1 tocht te Amsterdam zal gedenkwaar dig blijven om het noodweer, dat zich daarbij deed gelden, maar de Koningin liet de rijtuigkappen neer- doen en onder stroomenden regen deed het Koninklijk echtpaar zijn intocht in de hoofdstad, toegejuicht door vele duizenden, die geduldig hadden gewacht. Prins Hendrik is er vrij spoedig in geslaagd de sympathie van Ne derland te winnen. Zijn opvoeding was eenvoudig en verstandig; in zijn jeugd ondernam hij groote reizen, en deed zich daarbij als een onver schrokken jager kennen. Bij de be kende scheepsramp te Hoek van Hol land in 1907 heeft de Prins, gevaar niet ontziende, zich aan boord van de loodsboot begeven en persoonlijk de redders tot de grootst mogelijke krachtsinspanning aangespoord. Vanai dat oogenblik was zijn be langstelling voor alles wat het red dingwezen betreft, gewonnen, terwijl ook bij het Roode Kruis velen hem mochten leeren kennen en waardee- ren. Overigens is de positie van den Prins geen gemakkelijke geweest, maar hij heeft de rol, hem door de omstandigheden toebedeeld, met te vredenheid en jopgewektheid vervuld. Op 30 April 1909 werd uit het hu welijk van Koningin en Prins een dochter geboren. Prinses Juliana is onder geheel andere omstandigheden opgegroeid dan haar Moeder. De jeugd van onze Koningin is in vele opzichten een zonnige geweest, maar toen Koning Willem III in 1890 de oogen sloot, was het 10-jarige kind Koningin en vanaf dat oogen blik kon haar jeugd niet zijn als die van andere kinderen. Maar Prinses Juliana behoefde zich niet voor te bereiden op de aanvaarding van het koningschap reeds ,op zoo jeugdigen leeftijd. Menschelijker wijze gespro ken zal zij niet vóór haar meerder jarigheid het Koninklijk hermelijn op haar schouders zien neervallen. De Koningin heeft dan ook haar dochter in het ongestoord bezit van haar jeugd gelaten, en, in tegenstelling met wat bij haar kon geschieden, een kring van jeugdige vrienden en vrien dinnen om haar heen geschapen. Alleen in de moeilijke dagen van 1918 heeft de Koningin Prinses Juli ana eenige malen medegenomen om Nederland te wijzen op het bezit van dit koningskind, haar eventueele op volgster; en bij elk bezoek werd men Hier woont nu de goede mevrouw en ik kan haar niet eens spreken. En ik kan niet meer... ik ben dood op en flauw van den honger. Hij sloop nu stil den tuin in, liep om het huis heen en zag de deur van een tuinkamer openstaan. Het vertrek schijnt leeg, op een tafel bij de open deur staat een blad vol lekkernijen. Fanfan doet nog een pas naar vo ren en steekt zijn hand uiL Maar terstond trekt hij ze weer terug. Neen, dat zou stelen zijn. 't ls maar beter dat hij weggaat; hij kan dat heerlijke eten niet zien staan, dat is te verleidelijk, nu hij zoo'n bitteren honger heeft Wat is het vervelend dat mama weg is, zeide plotseling een kinder stem uit den anderen hoek van de kamer. Mijn boek verveelt me ook. Was Fanfan maar hier. Toen de kleine bedelaar zijn naam hoorde zeggen door die welbekende stem trad hij met een uitroep van ver bazing naar voren. Claudinet glijdt van zijn stoel, uit een luiden kreet, en vliegt op zijn vriendje toe. Fanfan, ben jij het heusch ouwe j ongeil Claudinet, o, geVukkig fluisterde het kind, terwijl h.ij den arm van zijn vriendje greep om zich staande te houden. Wat heb je? Ik kan niet meer.... ik ben zoo flauw van df»n honger, antwoordde getroffen door de innige verhouding tusschen moeder jen dochter. Geen gewest v-an Nederland, geen plaats van beteekenis, waar het Ko ninklijk echtpaar in deze kwarteeuw van regeering niet meer dan eens is geweest. Geen Nederlander, die niet zonder veel moeite kans heeft gehad, om beiden van aangezicht tot aange zicht te zien. De Koningin was te midden van haar volk, bij vreugde en bij leed; bij de vreeselijke over stroomingen, die ons land iij de vo rige maand teisterden, heeft men haar toewijding opnieuw kunnen waardeeren. In dat opzicht toonde zij steeds haar 'afkomst van het huis van Oranje, welks afstamming te ruggaat tot de tijden van Clovis en dat een der oudste vorstenhuizen van Europa vormt. Het zilveren bruiloftsfeest van het Koninklijk echtpaar zal dan ook niet alleen in haar vaderland met (dit maal) stille, doch oprechte vreugde worden herdacht, maar zeker ook in het buitenland niet onopgemerkt voorbijgaan." Zaterdagmiddag om 3 uur is de Engelsche vlag, die tot dusver wap perde boven het Engelsche hoofd kwartier te Keulen, neergehaald, eveneens werd de laatste Fransche vlag verwijderd te Bonn waar het hoofdkwartier van een divisie was gevestigd. Vrijdagmiddag om twaalf uur is de Belgische bezetting uit Homberg aan den Benedenrijn weg getrokken, terwijl de ontruiming van Mors door de Belgische bezetting Zaterdag plaats vond. Tegelijk met liet verstrijken der Januarimaand is zoodoende een einde gekomen aan de bezetting van de geheele noor delijke occupaliezone, die eenderde deel uitmaakt van het gebied, dat de geallieerden bezetten krachtens het verdrag van Versailles. Zoodoende is thans het Rijnland ontruimd van Cleef tot Bonn. Het einde van de bezetting van de Keulsche zone is rijkelijk laat gekomen. Wanneer de Duitschers stipt de ontwapeningsbepalingen van het verdrag van Versailles waren nagekomen, zou de ontruiming reeds op 10 Jan. 1925 hebben plaats ge had. De geallieerden waren echter van oordeel, dat Duitschland op dit stuk van zaken nog in menigerlei op- de arme jongen. Heb je honger, hernam Claudinet, kom dan gauw hier, en hij bracht hem haar de tafel, nam een beschuit met gelei en stopte hem die in zijn mond. Hier. Eet maar, zooveel je wilt, hier is er nog een. Niet pra ten, teerst eten hoor. Wacht, ik zal nog wat laten komen. En hij schelde den knecht, die terstond binnenkwam en den eigen- aardigen beschermeling van zijn jon gen meester met groote oogen aan keek, maar zich goed afgericht be diende, wel wachtte een woord te zeggen. Breng eens gauw wat brood, kou de kip en sardines en dan een flesch bordeaux, van mijn bordeaux. Van jouw, zeide Fanfan een en al verbazing. Ja zeker. Nu, smaakt het? O, oude jongen, wat zul je opkijken, als je alles hoort. Wat is het eeuwig leuk, dat je er bent. Wat ben ik blij. En in zijn opgewondenheid danste de arme zieke jongen om de tafel heen, terwijl hij lachend in zijn han den klapte. Daar, kluif dat kippepootje eens lekker af, en dit zijn sardines. Ook niet voor de poes hoor. Hoe leuk je daar zoo te zien buffelen. Fanfan keek, terwijl hij hapte, in de grootste verbazing om zich heen. Zeg, ben je zoo schat rijk gewor den, vroeg hij eindelijk. Ja, dat ook, maar er is nog heel wat anders met me gebeurd. Weet zicht had gezondigd en uit dezen hoofde stelden zij de ontruiming tot einde Jan. 1926 uit. Ten onrechte vol gens de Duitschers, die van gevoe len zijn, dat de geallieerden onbe- teekenende Duitsche tekortkomin gen slechts hebben aangegrepen als voorwerpen om hun troepen in de Keulsche zone buiten den vastge- stelden tijd te handhaven. Hoe dit ook zij, de aftocht der troepen heeft thans plaats gehad en de Duitschers kunnen nu weer vrij er adem halen, nu de Britten, na zeven jaren, een maand en zes da gen Keulen te hebben bezet^ deze stad definitief hebben verlaten. De bezettingsellende is nu voorbij en de ontruiming ilneeft een nieuwen factor geschapen voor het interna tionale vertrouwen, waarvan een goe de Duitscli-Fransche verhouding stel lig een belangrijke grondslag is. De tijd van Poincaré is voorgoed voor bij en ook de tijd van Herriot, die, ofschoon democraat en paci fist zijnde, niettemin tijdens zijn be wind nog maar al te zeer rekening hield met de oppositie in zijn land, die steeds begeerige blikken wierp naar den Rijn. De bevrijding der Keulsche zone is vooral van belang omdat zij aansluit op de ontruiming ten vorige jare, van het Roergebied. Men mag nu nog slechts hopen, dat de geest van Locarno werkelijk de Europeesche staatslieden zoo zeer doordringen, dat de geallieerde po litici tot het inzicht worden gebracht dat er alleszins aanleiding is de ont ruiming van het Rijnlandsche gebied hetwelk voorloopig nog bezet blijft, te vervroegen. In liet pact van Lo carno toch is de vredesgedachte wel sprekend belichaamd en de conse quentie er van is, dat de bezettings troepen der geallieerden eerder dan in liet verdrag van Versailles is be paald de streken verlaten, waar zij nu nog zijn gekazerneerd of anders zins ondergebracht. Vooral de Duitsche republikeinen juichen de ontruiming der Keulsche zone toe, ,o;mdaf zij deze beschou wen als het resultaat der vervul- lingspolitiek, die door de Duitsche nationalisten steeds op de scherpste wijze is bespot. Zooveel is wel ze ker dat, wanneer er geen vervul- lingspolitiek was gevoerd, er ook geen verdrag van Locarno zou zijn geweest, waarvan de geest het be sluit tot eindelijke ontruiming on getwijfeld heeft beïnvloed. je wel, die goede mevrouw in dat dorpje.... Die kwam ik juist zoeken. Nu, zij had haar jongetje verlo ren, toen dat nog heel klein was, en dat jongetje was ik. Jij, was al wat Fanfan kon zeg gen. Toen viel hij zijn kameraadje om den hals er riep uit: O, wat ben ik blij voor je. Toen bemerkte hij plotseling hoe mooi zijn vriendje gekleed was en onwillekeurig keek hij naar zijn ar moedig plunje. Wat zal die goede mevrouw zeg gen, als ze mij in deze plunje ziet en als ze hoort, waar ik vandaan kom. O, ze zal niets zeggen, hernam Claudinet, dan dat je ongelukkig bent en dat ze jouw zal willen helpen. Als je eens wist, hoe dikwijls ik al met haar over je heb gesproken. Ze 'kent je al door en door. Wat is het mooi, zeide Fanfan wien alles een droom toescheen. Niet waar? vroeg Claudinet. Toen ik hier pas hdnkwam, vond ik het ook zoo vreemd die mooie dingen te zien. Maar nu ben ik er al aan ge wend en wat het mooiste is, nu is het, alsof ik het nooit anders gewoon ben geweest. Ik heb mooie kleeren, een beurs vol geld, een horloge,... Ik heb een kasteel te Kerior, ik krijg een mooi rijtuigje en een paard, zei de het ventje. Maar wat nog veel mooier is, Fanfan, ik heb een ma ma, een heusche mama, die veel De diplomatieke medewerker van de Daily Telegraph schrijft, dat het eerste gevolg van de Engelsche-Ita- liaansche schuldregeling zal zijn, dat Frankrijk een nieuwe verlaging zal verlangen van het bedrag der annuï teiten, welke bij de voorloopige En- gelsch-Fransche overeenkomst voor de Fransche oorlogsschuld vastge steld zijn op 21 en een half millioen Pond Sterling. Van Fransche zijde wordt er op gewezen, dat Engeland in de overeenkomst met Italië het beginsel van Balfour's nota heeft la ten vallen volgens hetwelk Enge land zooveel van de schuldenaars- staten verlangt als hetzelf aan de Ver. Staten moet betalen. Derhalve meent men te mogen verwachten, dat Engeland ook tegenover Frank rijk zich tot concessies bereid zal toonen. Volgens den medewerker van het blad is Frankrijk thans bereid ten hoogste' 6 a 7 en een half milli oen Pond Sterling per jaar te be talen. Binnenkort zullen de onder handelingen worden hervat. Als gy last krjjgt van hoofdpijn, ge druktheid en een onaangename smaak in den mond, is uw lever van streek. Enkele doses Foster's Maagpillen hebben een ver rassende uitwerk p Zjj beteren lever stoornissen en gei; <en galzucht, verstopping en slechte spijsveu vlag. Pry's per flacon van vijftig ver?;uiL( fde pillen f 0.65in apotheken en drogistzaken. Een vreuw ter deed veroordeeld Een 46 jarige vrouw, die in Maart l.l, in het dorp Arbouai (dep. Doups, Fr.) baar man vermoorde l te zam^n met haar 27 jarigen minnaar het lyk verminkte en daarna de verschillende lichaamsdeelen begroef, is door het Assizenhof ter dood veroordeeld. Haar medeplichtige, van wien men aannam, dat hjj onder haar invloed had gehandeld, kreeg levenslange dwangarbeid. Een vrouw, die 70 jaar een geheim bewaart. Sedert meer dan 25 jaar, vertelt de »New-York Herald had de nu 70-jarige dr. Mayfleld te Mena in Arkansas de zie ken tot volle tevredenheid behandeld. Nu is hij dezer dagen zelf door een ernstige ziekte aangetast, welke een chi rurgisch ingrijpen noodzakelijk maakte. Den operateurs bleek echter bij de behan- van mij houdt. O, je weet niet, hoe heerlijk dat is, als je mama van je houdt. Het zou me niets Kunnen schelen of ze arm was, als ze me maar in haar armen nam en zoende zooals ze nu doet. En je Papa? Papa is heel rijk. Hij geeft me alles wat ik hebben wil. Als je eens wist, hoe ik bedorven word. Ik zal je meteen eens laten zien, wat ik al niet gekregen heb. Fanfan durfde geen voet verzetten zijn Vriendje moest hem bij den arm nemen om hem de kamer rond te leiden. De schilderijen, het wollige tapijt, Ide hieubels 'met al dat verguld sel vervulden hern met bewondering maar hij werd er tevens verlegen onder. Hier zit ik te werken, ging Clau dinet Voort; dit is mijn bureautje en Ida ar liggen de boeken, waar ik uit leer. En Mama geeft me les dan zit zij naast mij, en overhoort mij, wat ik geleerd heb. Je weet niet, wat ze me al geleerd heeft in die weken. Dus is ze erg knap? O ja, en zoo geduldig, als zij mij iets uitlegt, dat ik alleen nieit kan hegrijpen. Je moest eens hooren, hoe vriendelijk ze tegen me spreekt, en het verveelt haar nooit mijn werk te verbeteren. Ik doe altijd alles, wat ik kan, om 'thaar naar Iden zin te maken. Kijk, dat zijn mijn schriften. Hij liet een paar dikke schriften NIEUWSBLAD voor liet Land van Heusden en AltenaJeLangstraat en de Boniiiielerwaard

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1926 | | pagina 1