Eerste Blad
LANKHÜYZEN Co's BANK
PAASCHMORGEN.
De lamp
van „St. Justus".
iiulteiiliiiidscli Overzicht.
.aamsdonksveer. L-
Uitgave: Firma L J* VEERMAN, Heusdem
4591 Vrijdag 2 April 1926,
Binnenland.
iM l.\
T. BOONSr
^ND VAN ALTENA
Dit blad verschynt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG,
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25, en
franco per post beschikt 1-40. Afzonderlijks
nummers 6 cent.
Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61525.
Advertentiën van 1—6 regels 90 cent. Elke regel
meet 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur «n
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Het vale uchtendlicht tilt aan de Oosterkim
Het zwarte nachtdek op, en lijk een Enaks-echim,
Ontrijst, voor 't matte oog der afgewaakte vrouwen,
Het stille Golgotha zijn wazende landouwen.
Gebogen glijden ze-onder schut der schemering voort,
Langs't gruizelig heuvelpad, naar het olijvenoord,
En streelen teederlijk de kostbre specerijen,
Die hunne liefde daar hun dooden Heer gaat wijen.
Zóó naderen zij de rotsplots glipt als ééne klacht
Ten monde hun uit„Ach, waarom niet bedacht,
Wie ons den steen zal wentelen van het graf!"...
Maar strl, wat siddering schokt daar langs de heuvelen af
Der aarde opperkleed golft lijk een baren-zee,
En 't zwarte ingewand, dat als in barenswee
Zij óp perst, splijt beur lichaam, schudt de rotsen,
Die, als bedronkenen waggelend, op elkander botsen.
't Verschrikte morgenzwerk schuilt huiverend bijeen,
En laat den doortocht vrij aan wie daar naar benêen,
Geruischloos henenvaart; zijn sneeuwblank sleepgewaad,
Weerglanst de schittering van zijn bliksemend gelaat.
In zwevend-lichten gang treedt op 't verzegeld graf,
Hij toe, en wentelt, krachtbewust, het zware rotsblok Af,
En zet er zich op nêerPilatus krijgsgetrouwen,
Ontvlieden sidderenddèn lieflijk tot de vrouwen,
Richt hij het woord „vrees niet, ik weet
Dat gijliên Jezus zoekt. Dien gij gekruisigd weet;
Treedt binnen, schouw de plaats waar Hij gelegen heeft,
Leg üf uw schuchterheid, want Hij Die eeuwig leeft
Is waarlijk opgestaaD, gelijk Hij u voorzei;
Vermeldt alom dit woord en jubelt als ten rei;
De Heer is waarlijk opgestaan,
Hij is ons allen vóórgegaan
Eens echter volgen wij Hem ngl,
Dank zij het Kruis van Golgotha
De Heer is waarlijk opgestaan,
Gods liefde met ons lot begaan
Schonk ons den Zoon, schonk ons gen&,
Dank zij het Kruis van Golgotha!
De Heer is waarlijk opgestaan,
Der menschen schuld is dus voldaan,
Het leven heerscht nu vroeg en sp4,
Dank zij het Kruis van Golgotha I
Veen, 31 Maait 1926.
J. TIMMERMANS.
Luisterend naar zijn stem en niet naar
zijne woorden en naast hen bevond zich
mevrouw Lille Jourdain, met trots op
haar werk nederziende, want zij was het,
die door haar ijverig streven de adellijke
geslachten van Lille Jourdain en de la
Baume vereenigde.
De dag neigde ten ondergang. De ure
is genaderd, waarop de bloemen hare
heerlijke geuren verspreiden; dat aan den
horizon de wolkjes zich opstapelen, blo
h zend onder het licht dei; ondergaande
zonne. Jean en Rasselinde waren in een
diep stilzwijgen gehuld. Hij lag aan haar
knieën, tegen haar aangeleund, zij had de
hand op zijn hoofd laten rusten; beiden
schenen in hemelsche verrukking te zijn,
zij gingen als het ware in eikaars leven
op, zij dachten zelfs niet aan de schrikke
lijke verwoestingen, die de pest in de
streken van Langue d'Oc, waarin zij zich
ook bevonden, had aangericht. Zij wa
ren in ocgenblikken dat' men schijnt ver
geten op aarde te zijn.
Op dit oogenblik ging de deur der Go
tische zaal open en verscheen een geslui
erde vrouwengestalte. Jean hief zich plot
seling op en in zijn zoete mijmeringen
wreed gestoord, vroeg hij op barschen
^-toon, wie hem nu kwam hinderen en wat
zij wilde.
Jean de Lille-Jourdain, gaf de gestalte
plechtig ten antwoord, is dit schoone kind
niet Rasselinde uw beminde?
Toen deze stem in de zaal weerklonk
beefde het jonge meisje en onrustig zag
zij Jean aan. Deze gaf kort ten antwoord:
Ja, zij is mijn beminde.
Goed, zei de gesluierde vrouw op een
toon, alsof die bekentenis haar goed deed.
Zij keerde zich om, ging naar de deur,
sloot deze terdege en nam plaats voor
Rasselinde. Zij zag door den sluier heen
het meisje scherp aan en sprak stotte
rend, alsof zij haar woorden wilde wik
ken en wegen:
Ja, zeker, zij is schoon, zij is schooner
dan ik ooiT*had durven hopen.
Wat gaat u dat aan, riep de jonge man
ongeduldig uit.
Wat mij dat aangaat, herhaalde de on
bekende op trillenden toon, ik ben niet
verzekerd, dat de liefde, die zij bij u
heeft opgewekt, geen grillig iets kan
genoemd worden. Wat mij dat aangaat,
vervolgde zij, zich tot Jean wendende, het
zal voor u een verschrikkelijk iets zijn,
haar te moeten verlaten.
Haar verlaten, riep de heer van Lille-
Jourdain heftig uit. Wat wil deze vrouw
van ons en wie heeft haar dit kasteel'
binnengeleid?
Wat ik wil, herhaalde zij, ik wil u
voor een dreigend gevaar waarschuwen,
een gevaar dreigend voor u en uwe be
minde, ik wil u waarschuwen voor een
plan van een onverzoenlijken vijand, die
zich gereed maakt u van haar te scheiden.
Er zijn geen vijanden die mij kunnen
treffen of die ik vrees, gaf de ridder ten
antwoord, mijn zwaard en mijn kasteel
beschermen mij, al was die vijand de ko
ning van Frankrijk.
Deze vijand, vervolgde de onbekende
is slechts een arme vrouw en trots uw
Ten slotte is het den Franschen minister
van financiën, na heel wat schipperen ge
lukt, zijn belastingplannen in zulk een
vorm voor te dragen, dat de financiëele
commissie uit de Kamer er mede accoord
is gegaan. De debatten in de Kamer zijn
begonnen, de vraag is thans maar of de
volksvertegenwoordiging er precies zoo
over zal denken als de oommissie, want
dit is lang niet zeker.
De linkerzijde wordt gezegd ontevre
den te zijn over de voorstellen die in
gemeenschappelijk overleg tusschen de fin-
ancieele commissie en den minister zijn
uitgewerkt. Het accoord inzake de ver
hooging der omzetbelasting is door de
meerderheid der commissie aanvaard, doch
daarom staat nog niet vast dat ook de
meerderheid der Kamer dat accoord zal
goedkeuren, daar de radicalen over deze
kwestie verdeelder zijn dan ooit het geval
ts geweest en de rechterzijde het erop
toelegt het ministerie een beentje te lich
ten. Daarbij is die rechterzijde geprikkeld
door den uitslag der tusschentijdsche ver
kiezing in het tweede arrondissement van
Parijs waarbij twee communisten de over
winning behaald hebben, bij de publicatie
van weiken uitslag bovendien een lid der
„Jeunesse nationale" door een politie
agent doodelijk is getroffen.
Voeg hierbij dat bij de belastingplannen
tal van particuliere en locale belangen
een rol spelen, zoo worden aan Péret
plannen toegeschreven inzake belastingen
op wijn, suiker en koffie, en men verwacht
dat tegen de eerste de Kamerleden, die
een wijnbouwersdistrict vertegenwoordigen
zullen stemmen, terwijl de twee laatste
als verbruiksbelastingen de Kamer, met
de socialisten aan het hoofd, eveneens
tegen zich zullen krijgen, dan ziet men
hoe de politieke toestand in Frankrijk
op het oogenblik door allerlei factoren
vertroebeld wordt. Alleen de vrees voor
een nog toenemende daling van den franc
zaï de meerderheid der Kamer tot eenheid
kunnen brengen en het komt er nu maar
op aan, wat het zwaarste wegen zal.
Alzoo drijven er nog heel wat onweers
wolken boven het Fransche - kabinet. Ken
schetsend voor de heerschende stemming
is de uitslag der stemming over de cre-
dieten voor Marokko en Syrië welke in de
Fransche Kamer heeft plaats gehad. On
danks het verwerpen door de regeering
is een socialistisch amendement aange
nomen waarbij de credieten voor. Syrië
met een millioen francs worden vermin
derd. Gelukkig had de regeering de kwe
stie van vertrouwen niet gesteld.
Men begrijpt hoe in een tijd waarin de
financieele moeilijkheden hoe langer hoe
dreigender worden, het Fransche volk
gaat snakken naar de beëindiging van het
kostbare avontuur in Marokko, naast dat
in Syrië. En het is wel typeerend hoe de
vredesmogelijkheid, ook al ligt ze vol
strekt nog niet voor de hand, van de
regeeringstafel in het Fransche parlement
openlijk besproken wordt Te meer
waar men verwacht dat de taaie Riffijnen
kasteel, trots uw degen, zal hare wraak
even ,zeker zijn, als kwame zij van God zelf.
Gp deze woorden naderde zij Rasselinde
en Jean van Lille-Jourdain, wierp zich
tusschen de vrouwen met de hand aan
den dolk. Een zonderlinge angst had hem
aangegrepen en hoewel hij het eigenlijk
flauw vond een vrouw te vreezen kreeg
hij een zonderling voorgevoel en nep be
vend uit:
Wat wilt ge? Wie zijt ge?
Wie ik ben, gat den vreemdeling ten
antwoord, ik ben Diana Marrechi. Wat
ik wil? Uw leven.
Bij deze woorden ging Rasselinde een
siddering door de leden en Jean mat
haar verontwaardigd van het hoofd tot de
voeten, maar zij vervolgde bitter en toen
hartstochtelijk
Ja, ik ben Diana Marrecchi, die voor
uw voeten is gesleurd, die u heeft ge
vraagd, haar niet aan geliefden te ont
rukken blootgesteld aan den regen en aan
den guren nachtwind, ik ben Diana Mar
recchi, die gij met uwen voet hebt ver-
stooten.
Genoeg, genoeg, gaf de heer van Lille
Jourdain ten antwoord, ga heen of ik
laat u door mijn dienaren buiten het ka
steel werpen.
Zij durven niet liet Diana er bijtend
[op volgen.
Dan zal ik het doen, riep de ridder
uit. Daarop naderde hij Diana en haar
bij den arm grijpende wilde hij haar de
zaal uitsleuren, maar op hare beurt nam
zij de hand van Jean, schudde die met
een vreeselijke woede en scheen zich aan
hem te willen vasthechten. Intusschen stond
Ijean op het punt haar er uit te zetten,
toen zij plotseling achteruitdeinsde en zei
AGENTSCHA>^AN DE AMSTERDAMSCHE BASK A'DAM
TELEFOON No. löNsKantooruren van 9 - 4. Zaterdags van 9—12.
Verstrekt Handelscredietèn Jegen nader overeen te komen voorwaarden.
Opent rekening-cqm-ant met rentevergoeding.
Incasseert Binnen- eiKBuitenlandsche Wissels.
Belast zich met den aan- en verkoop va» Effecten en nazien van Uitlotingen.
Koopt en verkoopt vreetM^Bankpapier.
Verzilvert Coupons en bezorgt ahke Assurantiën.
Neemt gelden Deposito, rente vergoeding ^olgens overeenkomst.
Verhuurt Safe-Loketten. (Prijzen naar grootïbs^er kastjes).
SPAARBANK. BBF" Spaarboekjes gratis bij eerste stoi
Nadere inlichtingen verstrekt gaarne de Direct
binnenkort, vermoedelijk na afloop van
den Marokkaanschen vastentijd, den strijd
weer zullen beginnen. En gerust
stellende berichten in de Fransche pers
over gebrek aan munitie bij de Rifbewo
ners zullen fwel voortkomen uit den wensch,
die de vader der gedachte is. We kennen
die tendenz-berichten nog wel uit den
wereldoorlog, wanneer in een of ander
oorlogvoerend land het terecht beangste
publiek een hart onder den riem moest
worden gestoken.
HET TEKORT Bij DE BOSSCHE
POLITIE.
In den Raad van den Bosch heett de
voorzitter medegedeeld, dat volgens na
der bericht van den accountant het tekort
in de kas der politie op f 7943,50» moet
worden gesteld. De commissaris heeft hier
van bij den ontvanger f 5943,505 gestort
en hoopt het restant spoedig te kunnen
betalen.
De heer Kuypers stelde voor den com
missaris niet te handhaven enzijn ontslag
aan de Kroon te verzoeken.
De heer Stapelvoort diende een motie
in, waarin de commissaris niet betrouw
baar wordt geacht en een motie om B.
en W. uit te noodigen de betalingen van
de politie-salarissen voortaan door den
hoofdinspecteur of een bevoegd persoon
te doen geschieden.
De heer Jimmink (S. D.) diende een
motie in, waarin gevraagd werd of de
commissaris gehandhaafd kon worden en
deze motie toe te zenden aan den procu
reur-generaal en den minister van Justitie.
De heer v. Hoekei diende een motie
in om de conclusies van het accountants
rapport te aanvaarden en B. en W. uit te
nocoigcn de nroodige maatregelen te tref
fen. De voorzitter deelde mede dat het
O. M. bij de rechtbank kennis heeft van
net accountantsrapport. Hij en de drie
Welnu ik zal gaan, ik zal gaan, maar
sta mij één gunst toe, laat mij uw beminde
nog eens zien; voor al het kwaad, dat ge
mij aangedaan hebt, verzoek ik u slechts
dit als gunst. O, ge moogt mijn hand
vasthouden, ik zweer u, dat ik haar slechts
zaï naderen, ik wil haar slechts voor de
laatste maal zien.
Diana en Jean naderden Rasselinde, die
bevend en sidderend tot mevrouw van
Lille-Jourdain de wijk had genomen. Het
jonge meisje zag Diana met een blik
vol ontzetting aan. Jean, die haar stevig
bij de hand hield, volgde haar onwille
keurig. Op dit oogenblik h^erschte er
een diep stilzwijgen. Toen Diana vlak
voor Rasselinde .stond, ontdeed zij zich
*an haar sluier en Jean naar het jonge
meisje duwende, sprak zij:
Rasselinde de la Baume, ziehier Jean
van Lille-Jourdain, uw geliefde, dien Di
ana Marrecchi u voorstelt.
Deze woorden klonken den aanwezigen
als een donderslag in de ooren. Jean liet
onwillekeurig de hand, die hij vasthield,
los. Rasselinde, viel op de knieën. Me
vrouw van Lille-Jourdain bleef vastgena
geld aan den grond staan. Diana glim1-
lachte.
Welnu mijnheer van Lille-Jourdain, waar
zijn uwe verdedigingsmiddelen tegen de
wraak van een arme vrouw. Ellendelingen,
die mij nu als versuft aanstaart, ja ik
ben door de pest aangestoken en de dood
heeft reeds zijn hand over u uitgestrekt.
O, zie toch, hoe schoon uw geliefde is.
Neen, Joez was niet zoo schoon.
Verstomd wilde Rasselinde zich in de
armen van Jean werpen, maar hij ver
meed haar.
O, nader mij niet, ik ben niet meer uw
wethouders laakten de noncnalance van
den commissaris, doch achten zich niet
bevoegd een schuldig of onschuldig uit
te spreken. Ze konden zich daarom alleen
vereenigen met de motie-v. Hoekel.
Na de discussie werden alle moties in
getrokken, behalve die van de heeren Jim
mink en v. Hoekel. De eerste werd toen
verworpen met 17 tegen 5 stemmen, die
van den heer v. Hoekel aangenomen met
18 tegen 4 stemmen.
o
FRISSCHE TOESTANDEN.
In de raadsvergadering van Etten-Leur
was aan de orde een brief van Ged. St.,
betreffende een kasopneming bij den ge
meenteontvanger.
De voorzitter zeide o.m., aldus de Tel.,
dat het oordeel van Ged. St. over den
ontvanger ongunstig luidt; als de Raad
iets wil weten kan hij inlichtingen vra
gen aan Ged. St. B. en W. hebben jden
ontvanger naar aanleiding van dezen brief
onderhanden genomen.
Het best is, aan de financieele com-
rAjjsie op te dragen in overleg te treden
met Ged. St.., den ambtenaar die het
onderzoek heeft ingesteld en met den ont
vanger.
De heer Reijnen, rk., vroeg welke maat
regelen B. en W. genomen hebben.
De voorzitter: Vroeger werd de kas op-
1 genomen na voorafgegane waarschuwing;
die waarschuwing blijft voortaan achter-
I wege en als dan de kas maar klopt met
de boeken zijn wij er af.
De heer Visser, s.d.,: Maar wij niet.
De voorzitter: U staat er buiten; B.
en W. zijn verantwoordelijk.
Ten slotte is een verzoek van den ge
meenteontvanger om zijn zekerheidsstelling
te verminderen op voorstel van B. en W.
afgewezen.
o—
MOOI FRUIT.
Het is tegenwoordig wel van algemeene
bekendheid, dat men geen mooi gezond
fruit krijgt van zieke en door parasieten
geplaagde boomen.
geliefdeGa heen. Ga heen
Het is mijn geliefde, sprak Diana, hem
om den hals vallende, kijk, Rasselinde
hoe ik hem bemin.
Hem naderend als een slang, wierp zij
zich in zijn armen, drukte hartstochtelijke
kussen op zijn gelaat en gromde als een
wolf, die zijn prooi verslindt.
Gedurende dit angstwekkende tafereel
durfde noch de moeder, noch de ge
liefde van Jean hem naderen. Bedienden
kwamen aangeloopen, doch ook zij bleven
onbeweeglijk aan de deur staan, omdat
zij hun meester, die besmet was, niet
durfden te hulpe komen. Jean, die wor
stelde om los te komen, maakte aan den
strijd een einde, door Diana in het hart
een dolk te stooten.
Gedurende dit tafereel had mevrouw
van Lille-Jourdain de gelofte gedaan aan
St. Justus een lamp te wijden, als haar
zoon het gevaar ontkwam. Men zegt, dat
Jean inderdaad gespaard bleef, maar de
legende verhaalt, dat hij het gebruik zij
ner rechterhand had verloren, dezelfde
hand, die Diana zoo woest had aangegre
pen. Om deze reden kreeg hij den naam
van den ridder met de Doode Hand, on
der welken naam hij vaak voorvomt in de
krijgsverhalen van den strijd tusschen de
Engelschen en het volk van de streek ge
naamd Langue d'Oc.
EINDE.
NIEUWSBLAD
yor liet Lam! van Heusden ea AltengJeLanistraal oa de Boiïimelerwaard
