Tweede Blad
H. 4695 Yrijdao 23 Juli
Jan Geertzen,
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
ONS KINDERHOEKJE
iBillI
Kinderrubriek.
H
Buitenland
Vrouwenrubriek
Binnenhuid.
Ruime auto-
garage's
Hier hebben jullie de oplossingen van
de vorige raadsels
1. Hoogmoed.
2. Februari, want die maand heeft
slechts 28 dagen.
3. Kasteel.
4. Omdat er in dien tijd nog geen
auto's waren en er dus ook geen chauf
feurs bestonden.
Nieuwe raadsels:
1. Het is een gek geval. Ik ben het
kind van een moeder en ook van een 1
vader. En toch, ik behoor niet tot de zo-
nen der menschen. Hoe kan dat?
2. Gij lust mij graag, bijna ieder heeft
dagelijks van mij genoten; Toch ben ik
ontsproten; Daarna, o wonder, maakt men
slechts als een plantensap aan de aard
mij zoo hard bijna als steen; Mijn kleur
is helder wit, weet gij wat ik wel meen?
3. Wie is er zoo knap, dat hij (of
zij) water in een zeef kan doen, zonder
dat het er uit loopt?
4. Haarlem
Bolsward
Borculo
Purmfrend
Andijfc
Zet deze vijf plaatsnamen (in dezelfde
volgorde als ze hier staan) zoo onder
elkaar, dat er recht van boven naar on
der gelezen, een rijtje letters ontstaat,
dat den naam van een andere stad in
Noord-Holland noemt.
OOM KAREL.
HOE VADER SLIM ZIJN
TANDEN VERLOOR.
Vervolg en Slot.
Een oogenblik later werd de deur open
gemaakt en daar stond de burgemeester
van Krummeldam voor Vader Slim.
Wel, mannetje, wat wil je? vroeg de
burgemeester vriendelijk.
Meneer de Burgemeester, zei vader Slim,
ik kom mijn geld halen, die beurs met
goudstukken, die in de herberg „de dan
sende eend" gevonden is.
Wat, riep de burgemeester, kom jij
dat geld halen?
Ja zeker, meneer de burgemeester, dat
geld is van mij:, want ziet u dan niet,
dat ik de man met dien bochel ben?
Ja, dat zie ik, zei de burgemeester
op een vreemden toon.
Ik ben heusch het mannetje, dat de
beurs met goudstukken verloren heeft,
meneer de burgemeester, kijkt U maar eens
in mijn mond, er zit nog maar één tand
in. Ziet U wel? en vader Slim sperde
zijn mond zoo ver open, dat er wel een
hooiwagen in naar binnen kon rijden.
De burgemeester zette een heel donker
gezicht, luidde toen een zilveren belletje,
dat op tafel stond in de kamer, waarin
hij vader Slim meegenomen had. En toen
sprak hij barsch:
Dus 'jij beweert, dat jij het mannetje
bent, met den bochel en den eenen tand,
die de beurs met goudstukken in „de
dansende eend" heeft achtergelaten?
Weet je het heel zeker?
Ja, meneer de burgemeester, juichte va
der Slim, die zijn hand al uitstrekte om
NIKKERTJE EN DIKKERTJE IN SPROOKJESLAND.
de beurs met goudstukken al aan te pak
ken, die de burgemeester uit de lade van
de tafel genomen had.
Zoo, zei deze, dan ben jij de schavuit
die me die beurs ontstolen heeft. Ver
leden week liep ik over de markt om te
kijken of ik ook een mooi paard kon koo-
pen, toen ik plotseling bemerkte, dat mijn
beurs gestolen werd. Dat deed een man
netje imet eerf" bochel en één tand. Hij
was dadelijk in het gedrang verdwenen.
Zoo, dus ben jij die gauwdief, en ben je
nog zoo brutaal, om hier te durven ko
men, om die gestolen beurs terug te ha
len? Dat is brutaal, hoor, en daarom
krijg je nu een dubbele straf. Honderd
stokslagen.
Toen werd er geklopt en twee zware
sterke veldwachters traden binnen. Hier
mannen, riep de burgemeester uit, pak
dien schavuit mee en geef hem honderd
stokslagen.
Vader Slim was bleek geworden. Daarop
had hij nu heelemaal niet gerekend, Hij
had zich het geld willen toeeigenen, en
nu kreeg hij echter de straf, die de dief
van het geld verdiend had.
Stop, stop, schreeuwde .hij, terwijl hij
zich probeerde los te rukken, meneer de
burgemeester er is hier een vergissing in
het spel, laat mij U asjeblieft vertellen,
wat er gebeurd is.
Wat zeg je daar, deugniet, wilde je
nog zeggen, dat ik me vergis? Ben jij
niet het mannetje met dien éénen tand?
Die heeft mijn geld gestolen. Pak hiem mee,
mannen en geef hem nog tien stokslagen
extra, omdat hij me nog eens wilde be
driegen.
En of hij wilde of niet, vader Slim
moest mee. Toen hij een uur later het
dorp uitstrompelde, nadat hij zijn honderd
stokslagen in ontvangst had genomen,
stond hem het huilen nader dan het lachen.
Nu was hij alles kwijt,zijn laatste gulden,
zijn beurs met goudstukken, waarop hij
zoo vast gehoopt had en.... zijn tanden.
Maar hij had een goede les gehad, al
was die hard. Vanaf dienzelfden dag be
terde hij zijn leven. In „De Vroolijke
Druif" kwam hij nooit meer en hij werkte
hard, van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat. En het duurde niet lang, of hij had
een aardig sommetje geld bij elkaar. Zoo
leerde hij, dat eerlijk toch altijd het langst
duurt.
ji's als zij dooden moeten achterlaten,
dezen het hoofd af te snijden en dit mee
te nemen, zoodat het lijk niet kan worden
herkend. In dit geval bleek het, tot ver
rassing der autoriteiten, dat men het lijk
van een vrouw voor zich had. Ofschoon
men geen zekerheid heeft kunnen krijgen
wordt toch algemeen geloofd, dat thans
Eva Manewa, de witte schrik der Do-
broedsja, haar laatste» overval heeft ge
pleegd.
DE „SCHRIK VAN DE DOBROEDSJA"
De schrik der boerenbevolking in de
Dobroedsja, een half-Bulgaarsche provin
cie van Roemenië, wordt gevormd door
een in de bosschen huizende bende comi-
tadji's, welke onder bevel staat van een
jonge vrouw, Eva Manewa, wie de boe
ren den bijnaam „de witte schrik" hebben
gegeven. Uit Constanza wordt thans ge
meld, dat eenige dagen geleden het dorp
Atamlar 's nachts door een dertig man
sterke stevig gewapende bende wérd over
vallen. De in het dorp gelegerde militaire
wacht bond den strijd aan met de ban
dieten en er ontstond een gevecht, dat
met den terugtocht der laatsten eindigde.
Toen de dag aanbrak, zag men, dat de
comitadji's een hunner kameraden, die
blijkbaar zwaar gewond was, onder de
armen steunden en zoo meesleepten. De
militaire wacht, welke ondertusschen ver
sterking gekregen had, trok op achtervol
ging der bandieten uit. Het gelukte niet,
ze gevangen te nemen, maar bij het af
zoeken van het terrein vond men van
een der roovers het lijk waaraan het hoofd
ontbrak. Het is gewoonte bij de comitad-
Blonse en rok voor de vacantie.
ZOO'N LEELIJKE POLITIEHOND.
De Tilb. correspondent van het „Huis
gezin,, schrijft:
Eenige Tilburgers vatten in den loop
der vorige week het .plan op om gaan te
smokkelen.
Gedistilleerd is in ons land een zeer
gewild handelsartikel en in België is de
prijs van dit product bijzonder laag, al
thans omgerekend in Hollandsch geld.
Als het dus lukte was er een goed slaatj(e
uit te slaan. En waarom zou 't niet lukken?
Zij hadden de politie immers al her
haaldelijk achter het net doen visschen
dat ze 't gerustelijk zouden probeeren.
Ze vertrokken dus per rijwiel, kochten in
België de noodige flesschen gedistilleerd
zooals jenever, elexier e. d. en aanvaard
den daarna welgemoed den terugtocht.
De flesschen waren veilig geborgen in
de respectievelijke broek- en binnenzak
ken der smokkelaars.
De grens werd zonder oponthoud ge
passeerd. Dat kenden onze mannetjes wel.
Hoe dichter de troep echter Tilburg
naderde des te- grooter werd hun onrust,
want zij wisten maar al te goed, dat de
Tilburgsche politie -- van wie zij goede
bekenden zijn -- het zeker niet zou ver
trouwen. De lezer moet weten dat 't ver
voer geschiedde in den nacht, dus op 'n tijd
dat 'n fatsoenlijk mensch geen fietstocht
gaat maken.
Uit een oogpunt van veiligheid ging
een der smokkelaars op den weg van Hil-
varenbeek naar Tilburg een eindje vooruit
rijden, teneinde bij eventueel onraad tij
dig te kunnen waarschuwen.
Het duurde niet lang of deze voorpost
kwam terug met de mededeeling, dat hij
het rriet vertrouwde; een voorgevoel zei
hem dat er onraad op komst was.
Goede raad was bijzonder duur.
Er mocht niet getreuzeld worden.
Een oogenblik later lagen de flesschen
veilig en wel in twee kuilen door de smok
kelaars in de Beeksche bergen gegraven.
Niemand zal 't daar zoeken.
Toen de smokkelaars weer goed en wel
hun fietsen bestegen waren werden zij
inderdaad door eenige politiedienaren aan
gehouden.
Zij werden gefouilleerd doch niets ver
dachts werd ontdekt.
Even later vervolgden de smokkelaars
weer hun weg heimelijk lachend dat ze
de politie er zoo fijn hadden tusschen
genomen.
Helaas, ze Echten te vroeg.
Een dier politiemannen had zijn hond
aan d'r manden, welke de smokkelaars op
hun fietsen hadden, laten opporteeren.
Toen de smokkelaars waren doorgere
den en zich ongetwijfeld vermaakten om
deze kostelijke grap, maakten de politie
dienaren aanstalten om de flesschen ge
distilleerd naar het politiebureau over te
brengen. De politiehond had de geheime
bergplaats ontdekt....
i3ezoels
Café Restaurant
Uitspanning.
St. Jaosstraat 10-12
'8 BOSCH.
Station N.A.B.O.
SLEBÜWIJK-'sBOSCB
BEHOORENDE BIJ HET
Jticowsblad
Beste jongens en meisjes.
Na het feestmaal gingen alle dames en heeren naar een ander ver
trek. De Koning en de Koningin namen plaats op hun troon en de
Oude Koning beval om zijn pijp en vroeg om zijn drie vioolspelers.
Toen begon de pret en men verwachtte, dat iedereen mee zou doen.
Iedereen moest een geschiedenis vertellen, een gedichtje reciteeren of
een versje zingen.
Jantje Gilpin begon te vertellen van een prachtigen tocht, die hij
onlangs gemaakt had. Toen zei een oud vrouwtje, die in een schoen
leefde, dat zi) haar kinderen maar niet meegebracht had, want zy
had er veel te veel. Zij had ze vleeschnat gegeven, zonder brood,
daarna kregen zij een pak slaag en moesten toen een, twee, drie, naar bed.
Dikken je vond dat verhaal zoo giappig, dat hij luid begon ie lachen.
Daarna kwamen anderen aan de beun sommigen zongen, anderen
reciteerden. Alles gu g goed loidat eindelijk Dikkenje aan de beurt
was gekomen.
(Wordt vervolgd).
De practische vacantie uitrusting omvat
mede een eenvoudigen rok, dien men gauw
even »aan kan schieten* van zachte tweed
en een blouse of jumper van waschbare
zijde of ciêpe de chine. Het patroon van
blouse en rok moet daarom zoo zijn, dat
het meisje, dat haar vacantie garderobe
samenstelt, het aardig vindt.
De rok is van een aardig en vlug mo
del en men kan er het beste een effen of
geruit tweed voor nemen. Hy wordt met
aangeknipten ceintuur uitgesneden en de
sluiting zit links. Er zijn twee stukken
van het patroon de halve voorzijde en de
halve achterzijde en men heeft, by een
breedte van 8090 cM. een lengte noo-
dig van ongeveer 1.80 M.
Vouw de stof in de lengte in tweeën
leg de patroonhelksn met den rechten kant
op de vouw en snijdt de stof uit met on
geveer 2.J c.M. ruimte voor den zoom
De rok wordt ingerimpeld, tot hy ge
lijk komt met den onderkant van de cein
tuur, van boorlint voorzin en een opening
van 24 cM. aan den linkeikant opengela
ten. Gewoon afmaken, omzoomen en de
opening van drukknoopjes voorzien. Spoe
dig is deze rok gereed. D« blouse van
ciêpe de chine, shantung of kunstzijde kan
gedragen worden >n wit, ctéme of rose,
zooals de teekening aangeeft. De benoo-
digde hoeveelheid stof is ongeveer 2 Me
ter bij een breedte van 80 90 cM.
Knippatronen zijn verkrijgbaar onder op
gave van No. 389 Kosten te samen 55
cent.
DE SPAANSCHE KONING TE LONDEN.
De foto geeft het oogenblik weer, waarop Koning
Alphons het Bridges Hotel te Londen verlaat. De
Spaansche Koning is zooals men ziet, door de Universi
teit te Cambridge met het eere-doctoraat in de rechten
begiftigd.
CAILLAUX.
De nieuwe Fransche Minister van Fi
nanciën, van wieri men hoopt, dat hij
eindelijk de Franc zal weten te redden.
van oiirtis bekend
Hótel
Tel. Interc. 436
