voir lit Laid vn Heisdoi ei A!tenaJgLangstraat ti Is 8Qiielsrwaarti
Eerste Blad
De Wenteltrap.
1
Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden.
-JTo. 4632. Woensdag 25 Augustus 1926,
OVERZICHT.
FEUILLETON
Buitenland
Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61535.
^and van altena
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt 1.40. Afzonderlyko
nummers 6 cent.
Advertentiën van 1—6 regels 90 cent. Elke regel
meer 45 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrydagmorgen 9 uur ingewacht.
HET BANDEROLLEN STELSEL.
Toen indertijd de besprekingen tot het
invoeren van het Banderollenstelsei werden
gehouden, kwamen, zooals het met derge
lijke dingen pleegt te gaan, de opmerkin
gen, aanmerkingen, tegenwerpingen en
tegen-voorstellen als paddestoelen uit den
grond ryzen. De fabrikanten waren er
tegen de winkeliers waren er tegen en
de rookers zelf vroegen zich af waar het
met den prys van hun sigaartje toch naar
toe moestdoch de Minister voerde het
stelsel in de fabrikanten en winkeliers
hadden zich erby neer te leggen en wij
rookers nu, we zyn zoo langzamerhand
aan een »dubbeltjes-sigaar« (o, luxe van
voor den oorlog gewend geraakt.
Er blijven echter aan het stelsel enorme
moeilijkheden kleven, moeilijkheden, die in
sommige gevallen tot onoverkomelijkheden
zyn uitgegroeid. Zoo vindt men op de
eerste plaats de valuta-winkels, waar men
vrijwel ieder sigaren- of sigarettenmerk
ver onder den banderollenprys kan bekomen.
Het gevolg ligt voor de handandere
winkeliers, hoewel niet in staat op even
voordeelige wyze in te koopen, zien zich
om hun clientele te behouden, genoodzaakt
hun prijzen ook met idem zooveel cents per
sigaar of per doosje sigaretten te verlagen
en, vooral in de grootere steden, treft men
slechts weinig winkels aan, waar men dan
op de banderolle vermelden prijs moet
betalen. Natuurlijk ontaardt een dergelyke
toestand in een concurrentie op leven en
dood, omdat het niet meer een kwestie is
van wie levert het beste voor den laagsten
prys, doch van wie neemt op een artikel,
dat aan allen bij inkoop hetzelfde kost,
althans behoort te kosten, de minste winst.
Nu is «het nemen van winst* in be
hoorlijke mate de kern, het doel en het
wezen zelf van den handel. Maar in de
tabak-, sigaren en sigaretten kleinhandel
doet zich het eigenaardige geval voor, dat
de verkoops prijs van het artikel door
een (betrekkelijken) buitenstaander is vast
gesteld, terwijl het nemen van winsU in
den vrijen handel geschiedt door den ver
Naar het Amerikaansch
van
MARY ROBERTS RINEHART.
)o(
33)
Lucien Wallace, Olmstraat 14, Richfield.
Terwijl het papiertje werd rondgege-
ven, keken de detectieve en ik aandachtig
of het ook eenige uitwerking zou hebben,
maar niemand scheen er iets meer van
te weten.
Richfield, riep Gertrude uit. De Olm
straat is de hoofdstraat, weet je niet meer
Halsey?
Lucien Wallace, zei Halsey. Dat is het
kind waarover dokter Stewart sprak bij
de rechtszitting.
Warner greep onmiddellijk naar den
sleutel. Wat hij zeide verbaasde ons niet
erg. j
Yale-slot, zei hij. Waarschijnlijk een sleu
tel van de deur aan den oostkant.
Er was geen enkele reden waarom Tho
mas, een oude. vertrouwde bediende, geen
sleutel van die speciale deur zou hebben,
hoewel de bediendeningang aan den west
kant was. Maar ik wist niet dat deze
sleutel bestond en er ontstonden weer
allerlei mogelijkheden door. Maar op dat
oogenblik waren er nog zooveel andere
dingen te doen; we lieten Warner in de
portierswoning achter en gingen allemaal
weer naar huis terug. Jamieson liep naast
mij en Gertrude en Halsey achter ons.
Ik zal er de Armstrongs wel bericht
van moeten sturen, zei ik. Zij zullen wel
koopprijs v r ij te later, d.w.z. de hande
laar kan dien prys naar believen hooger
of lager stellen, d. i. smeer of minder
winst nemen.De sigarenwinkelier echter
koopt van een anderen handelaar den
fabrikant. De fabrikant verkoopt natuurlyk
liever veel sigaren dan weinig, wat nogal
duideiyk isreden, waarom hij met de
normale middelen tot dat doel wil komen
reclame, reizigers en korting. En hier
komen wy o.i. tot het grootste gevaar van
het stelsel. Het kortingsysteem van de
sigarenfabrieken is iets zoo eigenaardig
ingewikkelds dat men eigenlijk in het
«vake zou moeten zijn om er precies
achter te komen. Hoofdzaak is, dat wie
het grootste kwantum koopt de grootste
korting krijgt. Het banderollenstelsei dwingt
dus den kleinhandelaar een zoo groot moge
lijk kapitaal in zijn zaak te steken, want
als hij groote kwantiteiten koopt, krijgt hij
hooge kortingkoopt hij daarenboven die
kwantiteiten nog contant, dan krygt hij
nog eens een korting voor contante betaling.
Zijn «winst* zit dus enkel en alleen in
zijn inkoop by een beperkt kapitaal,
dat dergelijke wijze van inkoopen uit
economisch oogpunt niet gedoogt immers,
zijn verkoopprijs is beperkt, niet alleen,
doch hij moet behalve zijn normale winst
op het artikel toch ook zijn rente
berekenen van het door die groote inkoopen
extra ingestoken kapitaal. En dit zag
menige winkelier over het hoofd tot zijn
groote schade.
Er zyn nog meer nadeelen van het
Banderollenstelsei op te noemen, doch de
plaatsruimte laat ons niet toe ze alle te
behandelen. Intusschen is alles, wat het
stelsel aan gevaren en nadeelen aankleeft,
reeds door bevoegde en bij de zaak belang
hebbende personen onder het oog gezien
en is er een commissie benoemd, die de
mogeiykheid moet bestudeeren om de
fabrieken vrij te stelien van belasting en
deze te heffen van het ruwe product.
Dat fabrikanten, zoowel als winkeliers,
op deze wijze ontheien zouden worden van
eer. grooten rompslomp verlies van kapitaal
aan banderollen voorschotten en van de
boven omschreven nadeelen, behoeft geen
betoog en waar daar nog bijkomt, dat het
innen van de belasting aldus voor den
Staat veel gemakkelijker gemaakt zou
worden, zou het te wenschen zyn, dat er
weten of Thomas nog familie had en hoe
we die kunnen bereiken. Natuurlijk wil ik
de onkosten van de begrafenis wel be
talen, maar we moeten toch probeeren
om zijn familie te vinden. Waarvan denkt
u dat hij zoo geschrokken is, meneer Ja
mieson?
Dat is moeilijk te zeggen, antwoordde
hij langzaam. Maar ik geloof dat we er
wel van overtuigd kunnen zijn dat hij
erg geschrokken is en dat hij zich ergens
voor verstopt heeft. Het spijt mij in meer
dan een opzicht. Ik ben er altijd van
overtuigd geweest, dat Thomas iets wist,
of iets vermoedde dat hij niet vertellen
wilde. Wee(t u hoeveel geld er in die ver
sleten portefeulle van hem zat? Bijna 100
dollar. Bijna twee maanden loon en toch
hebben die negers haast nooit een cent.
Nu, wat Thomas wist, zal met hem be
graven worden.
Halsey stelde voor om den tuin te on
derzoeken, maar daar voelde Jamieson
niets voor.
U zoudt er niets vinden, zei hij. Ie
mand, die in staat is om in het huis te
komen en een gat in den muur te maken,
terwijl ik beneden de wacht houdt zullen
we heusch niet vinden, door met een
lantaarntje tusschen de struiken te kijken.
Ik voelde dat de dood van Thomas een
climax geweest was In deze heele geschie
denis. De nacht, die nu kwam, was Weel
rustig. Halsey waakte onderaan dé trap
en een ingewikkeld ssyteem van grendels
oj? de andere deuren scheen geen succes»
te hebben.
Eenmaal werd ik midden in dén nacht
wakker en dacht dat ik weer hoorde klop
pen. Maar het was heel stil en ik was al
zoover dat ik mij niet meer door zulke
kleinigheden van de wijs liet brengen.
De Armstrongs kregen bericht van Tho
aan den huidigen toestand door overbren
ging der tabaksbeiastiog naar het ruwe
product radicaal een einde werd gemaakt.
HET ONGELUK VAN DEN D-TREIN
BERLIJN-KEULEN.
21 dooden.
Het staat vast, dat op den sneltrein
Berlijn-Keulen, die tusschen de stations
Isenbuettel en Lehrte ontspoord is, een
aanslag is gepleegd. Uit het onderzoek
is reeds gebleken, dat een aantal schroeven
en moeren uit de rails waren verwijderd.
De werktuigen waarmede dit is geschied
zijn op de plaats van de ramp gevonden.
De verongelukte sneltrein is de laatste
van de vier, die 's avonds van Berlijn naar
Keulen vertrekken. De trein had Berlijn
even voor elven verlaten. Om kwart over
twee, toen de trein Stendal voorbij was,
werden de reizigers plotseling door elkander
geschud. Door de duisternis kon men zich
eerst geen rekenschap geven van wat er
gebeurd was. Wel zag men, dat locomo
tief en tender naast den weg lagen. De
postwagen lag geheel vernield aan den
rand van het bosch. Uit alle wagens
klonken hulpkreten. Het was echter pik
donker, zoodat de„ reizigers, die zichzelf
konden redden, geen hulp konden bieden.
Eerst uur later verscheen een beambte
van een nabijgelegen station en het duurde
bijna twee uur voor de eerste hulptrein
kwam, hoewel het station Lehrt nauwelijks
1 K.M. van de plaats van de ramp ver
wijderd is.
De machinist, die nog leefde toen men
hem onder de locomotief uithaalde, doch
die later aan zijn wonden overleden is,
vertelde dat de trein een snelheid van
70 K.M. had. Plotseling zag hij dat de
locomotief uit de rails sprong. In zyn
doodangst heeft hy toen nog geremd en
aldus nog tot het uiterste zijn plicht ge
daan, waardoor vermoedelijk een nog
zwaardere ramp is vermeden. Tot dusver
zijn reeds 19 dooden en 16 zwaargewon
den onder de wrakhoop uitgehaald. De
indentiteit van verschillende dooden kon
nog niet worden vastgesteld enkele lijken
zijn vreeselijk verminkt.
De directie van de spoorwegmaatschappij
mas' dood en als gevolg' daarvan had ik
mijn eerste onderhoud met dr. Walker.
Hij kwam den volgenden morgén aanzetten
toen we net klaar waren met ontbijten, in
een auto met een zwarten kap. Toen ik
bij hem kwam liep hij heen en weer in
de huiskamer en in weerwil van mijn voor
oordeel tegen hem moet ik toegeven dat
de (man er héél presentabel uitzag. Hij was,
net als Gertrude gezegd had, lang en
donker, gladgeschoren eri rechtop, met
scherpe trekken en een vierkante kin. Hij
zag er uit om door een ringétje te halen
en zijn manieren warén benauwend beleefd.
Ik moet u mijn verontschuldigingen
aanbieden voor dit vroege bezoek, juf
frouw Innes, zei hij, terwijl hij ging zit
ten. Mijn vak brengt dringend'e en reeds
te lang verwaarloosde plichten mee, en
er moet besloten worden, wat we ;met Tho
mas zullen doen.
Ja, zei ik, terwijl ik op het uitérste
puntje van een stoel ging zitten. Ik wou
alleen maar het adres weten van Thomas'
familie. Als u het zoo druk hééft, had u
wel kunnen tele/oneeren.
Hij glimlachte.
Ik wilde u ook nog over iets anders
spreken, ze ihij. En wat Thomas aangaat,
mevrouw Armstrong is er bijzonder op ge
steld, dat u haar toestaat de onkosten te
betalen. En dan zijn familie hij had
een broer hier in het dorp, dien ik al
gewaarschuwd heb. Ik geloof dat Ifet een
hartverlamming geweest zal zijn. Thomas
heeft altijd een zwak hart gehad.
Hartverlamming en schrik, zei ik, ter
wijl ik no£ steeds op het puntje van mijn
stoel bleef^zitten. Maar de dokter scheen
geen plan te hebben, om op te stappen.
Ik hoor dat het hier spookt en dat u
een heeleboel detectives in huis heeft ge
haald om het spook te verjagien, zei hij.
heeft een belooning van 25.000 mark op
de aanhouding van de daders gesteld.
Onder de dooden bevindt zich Ernst
Mehlig, ryks- en staatscommissaris van de
provincie Westfalen en voor het onbezette
gebied van het district Dusseldorp. Mehlig,
die te Dortmund woonde is redacteur van
een socialistisch blad aldaar geweest en
lid van den gemeenteraad.
In het ziekenhuis te Brunswijk zyn nog
twee gewonden van hel spoorwegongeluk
overleden, o.w. de Engelsche student
Woodrich Read uit Londen. Het aantal
dooden is daarmee tot 21 gestegen.
Het bestuur van de rijksspoorwegmij.
heeft telegrammen van deelneming ont
vangen van den rijkspresident, den voor
zitter van den Rijksdag enz.
Naar de directie Hannover meedeelt, is
het spoorwegongeluk orgetwyfeld te wijten
aan boos opzet. Een railskoppelicg was
losgemaakt en de werktuigen waarmee dit
geschied is, zyn in de nabyheid gevonden.
Het baanvak werd eens per dag geïnspec
teerd, doch zelfs bij een inspectie om het
uur zou een dergelyke wandaad niet te
voorkomen zijn.
EEN TRAGISCHE VERGISSING.
Politie-agenten op den hoofdpost te
Aubervilliers te Parijs, hoorden van den
kant der avenue de la Republique roepen
«Moord, houdt den moordenaar Ze traden
naar buiten, de sergeant Eouile Manche
voorop. In de avenue zagen ze zekeren
Joseph Durafour, een postbode, die, toen
hy hen bemerkte, nog barder begon te
roepen «houdt den moordenaar terwyi
hij tegelijkertijd naar een man wees, Charles
Bérard genaamd, eveneens te Aubervilliers
woonachtig.
De sergeant beval dezen de handen op
te heffen. Bérard gehoorzaamde onmid
dellijk, maar in plaats van te blyven staan,
liep hij achteruit. In zijn rechterhand hield
hij iets, wat de sergeant voor een revolvet
hield. Op zijn leven verdacht schoot hy
op Bérard, die door den kogel in den buik
werd getroffen en bewusteloos neerviel.
De agent snelde toe en merkte nu, dat
wat hij voor een revolver had aangezien,
niets anders dan da» das van den ongeluk
kige was geweest.
Naar het ziekenhuis overgebracht, ver
Instinctief begreep ik, dat hij probeerde
mij uit te hooren, U is verkeerd ingelicht,
antwoordde ik stijfjes.
Wat, geen spook en geen detectives?
zei hij, nog steeds glimlachende. Wat een
teleurstelling voor het dorp.
Zijn spottende toon hinderde mij. Voor
ons was het allesbehalve een grapje.
Dokter Walker, zei ik verontwaardigd,
de humor van het geval ontgaat me. Se,-
dert ik hier "ben is er een man doodge
schoten en een ander van schrik doodge
bleven. Er zijn indringers in huis geweest
en we hebben vreemde geluiden gehoord.
Als dat grappig is ,dan mankeert er zeker
wat aan mijn gevoel voor humor.
U vat het verkeerd op, zei hij, nog
steeds op vriendelijken toon. Het grap
pige ligt voor mij hierin, dat u er onder
zulke omstandigheden op staat hier te blij
ven. Ik zou denken, dat u er jwist met
alle geweld vandaan zou willen.
Dan yergiisit u zich. Alles wat er glebeurt,
stijft mij juist in mijn besluit om te blijL
ven, tot het geheim opgeklaard is.
Ik heb nog een boodschap voor u,
juffrouw Innes, zei hij, terwijl hij eindelijk
opstond. Mevrouw Armstrong heeft mij
opgedragen u te bedanken voor uw vrien
delijkheid voor Louise, wier dwaze plan
haar veel last heeft bezorgd. En dan
en dit is een teer punt vroeg ze mij
of ik wilde probeeren u over te halen
om ten opzichte van het huis tot andere
gedachten te komen. Zonnehoek is haar
thuis, ze is er nog erg op gésteld en zou
zich hier graag terugtrekken, om uit te
rusten van alle emoties.
Dan moet ze wel erg veranderd zijn, ze
ik, op niet zeer vriendelijken toon.
Louise vertelde me, dat haar moeder hei'
huis haatte. Bovendien rust zal ze hier
op het oogenblik heusch niet vinden. In
zocht de gewonde, dat men zyn vrouw,
die zich in een zomerverblyf ophield, zou
waarschuwen. En toen men naar Durafor,
die «moord* geroepen had. omzag en hem
op het politiebureau wilde ondervfagen,
bleek dat hij stomdronken was 1
o
STRIJD TUSSCHEN ADELAARS EN
VLIEGTUIGEN
By het verlaten van het aerodroom te
Athene werd luitenant-kolonel F. F. Min-
chin van de Imperial Airway's, die zich
op weg bevond van Londen naar Kaïro ge
waarschuwd tegen het gevaar van aanval
len door adelaars.
De beheerders van het vliegveld vertel
den hem, dat onlangs een adelaar een
Grieksch watervliegtuig had aangevallen
en het toestel zoo zwaar had beschadigd,
dat het in zee was gevallen, waarby de
bestuurder den dood had gevonden. Deze
waarschuwing was niet overbodig, want
bij de vlucht langs de Grieksche kust,
werden twee der gevreesde koningen der
lucht opgemerkt, waarvan er een zoo dicht
bij de machine kwam dat men kon zien,
dat hy weinig gesteld was op het binnen
dringen in zijn rykj De passagier die
zich in het toestel bevond, greep naar
een revolver om eventueel een aanval af
te slaan, maar nadat de adelaar het toe
stel voor korten tijd had gevolgd, liet hy
de indringers verder ongemoeid.
EEN BEDELAARSTER DIE MEER DAN
EEN TON RIJK IS.
Te Manchester is op 74 jarigen leeftyd
een vrouw overleden, die tydens haar le
ven uitsluitend van bedelary leefde.
Z(j had geen rechtstreeksche erfgenamen
en aan twee van haar neven werd opge
dragen haar weinige meubeltjes te verkoo-
pen. Tydens haar leven liet ze nooit
iemand in haar woning toe, En daar was
reden voor. By het opmaken van den in
ventaris vond men tusschen haar matras
en het hoofdkussen een bedrag van meer
dan f 100.000. Het bleek tevens, dat
zij op 30-jarigen leeftyd van haar vader
een bedrag van f 10.000 geërfd had.
CHINEESCHE BANDIETEN AAN HET
WERK.
Volgens een bericht uit Peking is op een
Japansch stoomschip tusschen Hankau en
ieder geval blijf ik voorloopig nog hier,
dokter.
Hoe lang nog? vroeg hij.
Ik heb het huis voor zes maanden ge
huurd, en ik ben van plan te blijven tot
er een oplossing gevonden is voor een
paar dingen. Mijn eigen farriilie is er nu
bij betrokken in ik zal alles dben om het
geheim van Arnold Armstrong te kun
nen oplossen.
De dokter keek naar den grond en sloeg
peinzend met zijn handschoenen tegen zijn
eene hand.
U zegt dat er indringers in huis ge
weest zijn, vroeg hij? Is u daar zeker
van, juffrlouvv Innes.
Heel zeker.
In welk deel?
In den oostelijken vleugel.
Kunt u imij ook zeggen, wanneer het ge
weest is en wat het doel scheen te zijn.
Was het diefstal?
Neen, zei ik beslist en wat de data
betreft, eerst verleden week Vrijdag toen
den volgenden nacht, toen Arnold Arm
strong vermoord is, en den vorigen Vrij
dag weer.
De dokter keek ernstig. Hij scheen iets
bij zich zelf te overleggen en tenslotte
tot een besluit te komen. i
Juffrouw Innes, zei hij, ik ben in een
zeer eigenaardige positie. Ik kan mij uw
houding natuurlijk begrijpen, maar lijkt
het u eigenlijk wel verstandig? Zoo lang
u hier is, hebben u en uw familieleden
niets dan onaangenaamheden ondervonden.
Ik ben geen onheilskraaier, maar ik
waarschuw uw. Ga hier vandaan voor
er iets gebeurt, waardoor u er uw leven
lang spijt van zoudt hebben.
(Wordt vervolgd.)
