De Wenteltrap.
Plaatselijk Nieuws
FEUILLETON.
BOONEN PLUKKEN.
VREEMDELINGEN TE PARIJS.
Henry A. T. Lesturgon schrijft in een
Parijschen brief aan eenige bladen over
»De Vreemdelingen te Parijs*, de zooge
naamde valutareizigers, die den laatsten
tijd Parijs en Frankrijk bezochten. Wy
ontleenen aan zyn brief het volgende
't Woord klinkt hard, maar we mogen
het hier toch wel zeggen 't was 'n bende,
die naar Parys kwam. Zóó lomp, zóó on
beschaafd en zóó onbeschaamd was die
menigte, dat het ons in het geheel niet
verwonderde, dat het overal ten slotte tot
onaangenaamheden kwam. Met knuisten
vol bankpapier zaten ze te geuren in cafe's
en restaurants. Men heeft b.v. een Ame=
rikaan gezien, die uit zijn hotel wegging
en niets dan biljetten van duizend uitdeelde
aan portier, chasseurs en liftjongens.
Maar het zijn niet alleen de Aogel-Sak-
sische bevolkingen, die zich absoluut mis
dragen. Ook aan de Duitschers met hun
goudmarken en helaas ook aan Hollanders
moet men hetzelfde verwijt maken. Als ik
u vertel, dat ik een bekend Haagsch straat
type, een orgeldraaier op krukken, (iedere
Hagenaar kent hem) hier heb zien zitten
in een van de duurste restaurants, dan zegt
ge misschien dat ik overdrijf, maar ik geef
u de verzekering, dat het de zuivere waar
heid is.
Zelf kon ik het niet gelooven en ik ben
met opzet vlak naast hem gaan zitten om
er me van te overtuigen. En ja hoor
de man spreekt natuurlijk geen woord
Fransch daar begon hij in het Hollandsch
te bestellen
Soep.
Dat begreep men.
Biefstuk (in 't Fransch bifteck)
Toen dat op was
Nog een biefstuk.
De man heeft zich te goed gedaan aan
drie biefstukken. Daar goot hy twee fles-
schen champagne over uit en toen stond
hy hikkend op en maakte een gebaar.
Men begreep het gebaar niet en toen het
geluid van een autohoorn nabootsend
otemebiel. Zijn hoogedelgestrenge bestelde
een taxi om zich rond te laten toeren.
En ook hebben we even stil gestaan,
toen we in 't voorbygaan een meneer en
een mevrouw uit de Amstelstad luidkeels
dit gesprek hoorden voeren
't Sal maen 'n sorg saen twintig
frankjes veur 'n guldetje
xTwintig, nou al as 't soo deur
gaot, dan kraegen we alles nog feur niks.
Lame dan nau maer es 'n sampie be
stellen.*
«Ober.... sampanje.«
De kellner informeert welk merk.
«Wa staat die gooserik nou te leu-
tere
We zijn toen maar verder gegaan.
paard en wagen weer op het droge
te brengen. Persoonlijke ongelukken hadden
niet plaats.
De algemeene najaarskeuring van
springstieren zal voor deze gemeente worden
gehouden te Almkerk op 13 Sept. a.s.
des namiddags 4.30 uur.
Een 43-jarig zoontje van Van Tilburg
reed met zijn rijwiel van een hoogen dijk
te water. Wonder boven wonder kwam
hij met een nat pak en den schrik vrij.
Het rywiel werd licht beschadigd.
's GRAVENMOER. De verjaardag van
cnze geëerbiegde Koningin is hier op luister
rijke wijze gevierd. Te zeven uur reeds
werd, nadat de vier gebroers Christ vanaf
den ouden gryzen dorpstoren het Wilhelmus
hadden geblazen, het feest door trompet
geschal met ruiters te paard aangekondigd.
De vlaggen werden ontrold en een ieder
stak zich in feestgewaad om ten 8.15 uur
aanwezig te zyn aan het raadhuisplein,
teneinde de feestrede van den burgemeester
en het gezang der schoolkinderen met
muziek aan te hooren. Vandaar trok de
stoet naar het meergekozen feestterrein,
alwaar de morgenuren verder met kinder
spelen en tractatie werden doorgebracht.
Na den middag werden op hetzelfde terrein
de bekende volksspelen gehouden, waarvan
het ringsteken in versierde voertuigen
en het stoelen nemen de bijzondere be
langstelling hadden. Des avonds gaf het
fanfarecorps en de beide zangvereenigingen
eene welgeslaagde uitvoering op de versierde
kiosk aan het schoolpleinalwaar eene
groote menschenmassa was samengestroomd.
Jammer genoeg dreigde de feestvreugde
aldaar een oogenblik te worden verstoord
door een paar buitenstaande vechtersbazen,
doch de burgemeester stelde hen direct met
de hulp der verdere politiemacht buiten
het gevecht.
Hossend en joelend werd tenslotte nog
een rondgang door het dorp gemaakt, op
geluisterd door de vroolijke tonen der fanfare.
wel graag willen, dat u wat openhartigler
tegen mij was, dan u tot nu toe git wees t
is. Ik wou dat u mij den revolver liet
zien, die u in het tulpenbed heeft opge
raapt.
Dus hij had het al dien tijd gew|eten.
Het was een revolver, meneer Jamic-
son, gaf ik toe, omdat ik geen anderen
uitweg meer zag, maar ik kan hcm; u niet
laten zien. Ik heb hem niet in mijn be
zit.
HOOFDSTUK XXII.
Een ladder, die niet op zijn plaats'
stond.
Na het eten stelde Jamieson voor om
in zijn plaats voor een paar dagen; een
ander te sturen, maar was er zeker van
dat er niets meer gebeuren zouj en dat
Alex en hij best voor de bewaking kon
den zorgen. Vroeg in dien avond ging
de detective naar de stad terug, om negert
uur lag Halsey, die den hfeelen dag golf
gespeeld had om zijn goedachten af te
leiden, vast te slapen op de rustbafnkj
in de huiskamer. I
Ik ging zitten breien en deed net of ik
er niets van merkte toen Gertrude opt--
stond en den tuin in liep. Zoiodra ze
echter goed en wel verdwenen was, ging
ik ook den tuin in. Ik was niet van plan
om hun gesprek af te luisteren, maa'r ik
wilde er mij van overtuigen dat het wer
kelijk Jack Bailey was, dien zfe zou ont
moeten.
Langzaam liep ik het grasveld over,
kroop dicht bij de portierswoning door
een opening in de heg en bevond miij
toen op den openbaren weg. Ongeveer
een dertig meter naar links begon het
voetpad door het dal naar de golfclub en
daar vlak bij was het bruggetje ovjer
de Casanova-beek.
Ik stond juist op het punt om het pad
in te slaan toen ik iemand hoordje aan
komen en ik kroop weg tusscben de strui
ken. Het was Gertrud'e die vlug naapi
huis terug liep.
Ik was stomverbaasd. Ik wachtte tot ze
tijd genoeg had gehad om bijna in huis
terug te zijn voor ik weter op weg; ging.
En toen kroop ik onmiddellijk weer weg.
De reden waarom Gertrude zich niet aan
haar overeenkomst gehouden had, was dui
delijk. Alex de tuinman, stond tegen de
brugleuning aan en rookte een pijp. Ik
had Liddy wel ik weet niet wat willen
doen, omdat ze zoo dom was geweest
het briefje voor te lezen terwijl hij het
hooren kon. En Alex had ik wel kunnen
vermoorden om zijn brutaliteit.
Maar er was niets mejer aan te doen.
Ik keerde om en liep langzaam achter
Gertrude aan naar huis terug.
Na het donker waren we altijd erg
voorzichtig. We inspecteerden iederen
avond alle ramen en sloten, maar op
voorstel van Jamieson hadden we op de
oostelijke deur niet meer dan het oor
spronkelijke Yale-slot. Het leek ons het
beste om een ingang voor den indringer
over te laten en dan in donker voortdu
rend de wacht te houden onderaan de
wenteltrap.
Terwijl de detective er niet was, losten
Halsey en Alex elkaar af; Halsey waakte
van tien tot twee en Alex van twee tot
zes. Ze waren allebei gewapend en bij
wijze van extra voorzorg sliep degeen, die
niet op wacht zat, in een kamer vlak bij
de wenteltrap en liet zijn deur openstaan
voor het geval er iets gebeurde.
Al deze maatregelen hielden we zorg
vuldig geheim voor de andere bedienden
die nu pas rustig begonnen te slapen
en die zonder een enkele uitzondering
hun deur grendelden en een nachtlicht
lieten branden.
Woensdagavond was alles weer rustig.
Het was bijna een week geleden dat Loui
se iemand op den wenteltrap was tegen
gekomen en al weer vier dagen nadat
het gat in den muur van den kofferzol
der was ontdekt. Arnold Armstrong en
zijn vader rustten zij aan zij op het Kerk
hof te Casanova en bij het Afrika,ansche
kerkje op den heuvel was Thomas be
graven.
Louise was met haar moed;er naar de
stad gegaan en behalve een beleefd brief
je om mij te bedanken, hoorden we niets
van haar. Dokter Walker had zijn prak
tijk weer hervat en af en toe zagen we
hem langs rijden in zijn auto, altijd met
een enorme snelheid. De moord op Ar
nold Armstrong was nog niet opgelost
en ik bleef bij mijn plan om op Zoniie-
hoek te blijven tot die zaak in ieder geval
gedeeltelijk was opgehelderd.
En toch, hoe rustig het ook le,ek, werd
juist Woensdagnacht de brutaalste poging
gedaan om in huis te komen. Donder
dagsmiddags liet de waschvrouw mij vra
gen of ze mij kon spreken en ik ontving
haaf in mijn eigen zitkamer, die vlak
naast mijn kleedkamer lag.
Mary Anne was in de war. Ze had haar
mouwen neergeslagen en een wit schort
voorgedaan, dat ze tusschen haar roode
handen stond te draaien.
Wel, zei ik aanmoedigend, wat scheelt
er aan. Is de zeep op.
Neen, juffrouw Innes. Ze had de ze
nuwachtige gewoonte om eerst naar mijn
eene oog te kijken en dan naar mijn an
dere, zoodat haar eigen oogen voortdu
rend in beweging waren van rechts naar
links en van links naar rechts en ik;
ging het onwillekeurig na doen.
DUSSEN. Een zesjarig jongetje werd
door de wielrijdster v. D. aangereden.
Met den schrik en eenige ontvellingen
kwam het vrij. De wielrijdster bleef onge
deerd.
Bij het uitwijken ge-raakte een
wagen met hooi van den landbouwer v.
T. te water. Na veel moeite wist men
Naar het Amerikaansch
van
MARY ROBERTS RINEHART.
i 1
)o(
36)
Prachtig. En hoe heet je moeder.
Moeder natuurlijk. Hoe heet jouw moe
der? En hij wees op mij. Ik zal maar
eens uitscheiden met zwarte kleeren te
dragen, het maakt een vrouw twee maal
zoo oud dan ze in werkelijkheid is.
En waar heb je gewoond voor je hier
kwam. De detectieve was gelukkig zoo
beleefd om niet te glimlachen.
Grosmutter, zei hij en Jamieson trok
een heel verbaasd gezicht.
Duitsch, mompelde hij. Wel, jong-
mensch, je schijnt niet erg veel van je
zelf af te weten;
Ik heb het de heele week al gepror
beerd, viel juffrouw Tate hem in dq
rede. De jongen kent een paar woorden
Duitsch, maar hij weet niet waar hij
gewoond heeft of iets.
Jamieson schreef iets op een kaartje
en gaf dat aan haar.
Juffrouw Tate, zei hij, ik wou graag
dat u iets voor me deed. Hier is geld
voor een telefoongesprek. Zoodra de moe
der van den jongen hier komt, tfelt u
dat nummer op en vraagt u naar den
persoon wiens naam hier staat. U loopt
maar even voor een boodschap naar den
drogist en telefoneert stilletjes. U hoeft
alleen maar te zeggen: De dame is er.
De dame is er herhaalde juffrouw Ta-
te. Goed menleer, en ik hoop, dat het
niet lang meer zal duren. De jongen;
kost me een heeleboel aan melk.
Hoeveel kostgeld wordt er voor hem
betaald, vroeg ik.
Drie dollar per week, zijn wasch int-
begrepen.
Mooi, zei ik. Ik zal u de afgeloopen
week betalen en nog een week vooruit.
Als de moeder komt, mag zie niets we
ten over dit bezoek, geen woordi, en als:
belooning voor uw stilzwijgen kunt u dan
dit geld gebruiken voor iets voor uw kin
deren.
Er kwam een opgewekte uitdrukking-
op haar vermoeide gezichtje en ik zag
haar naar de voeten van haar kind;eren
kijken. Ik vermoeddie dat ze het geld
aan schoenen zou besteden, want de voe
ten van arme kindenen kosten bijna even
veel geld als hun magten.
Toen we terug reden, maakte Jamieson
maar een opmerking, ik geloof dat hij
eigenlijk erg teleurgesteld was.
Is King een speciale kinderzaak vroeg
hij.
Neen, dat niet, het is een groot war
renhuis.
Toen zweeg hij verder, maar zoodra
we thuis waren liep hij naar dfe telefoon
en belde het warenhuis van King op.
Na eenige mqeite kreeg hij den direct
teur aan de telefoon en had een lang
gesprek met hem. Toen Jamieson den
haak had opgehangen kwam hij bij mij.
Het wordt steeds ingewikkelder, zei hij
glimlachend. Bij King zijn vier vrouwen
in dienst die Wallace heeten, maar ze zijn
geen van allen getrouwd en geen van al
len ouder dan twintig. Ik denk dat ik
vanavond naar de stad ga, ik wil ook,
nog naar het Kinderziekenhuis toe. Maar
voor ik vertrek, juffrouw Innnes, zou ik
Li riks Kondoeriotls, rechts tPangalos} de oud-premier van Griekenland, die
|door eerstgenoemde gedurende zijn vacantie werd opgelicht, door welke
staatsgreep Kondoeriotis zich, althans veorloopig van de regeering heeft meester
gemaakt.
't Was een warme dag voor de feest
vierenden, maar bijzonder ook voor de
heeren van het feestcomité, de onderwijzers
en de muzikanten, doch niets werd ontzien
om dezen dag te doen slagen, ter eeie van
des Lands Vorstin. Het blijveOranje-
boven en lang zal Zij leven
NIEUWENDIJK. Als een bijzonderheid
kan gemeld worden dat bij den landbouwer
H. Crezee een suikerbiet groeit, die nu den
omtrek al heeft van 55 cM. Deze bieten
zijn al reeds vroeg gezaaid en wel op 23
Maart.
Op de gehouden groote Landbouw
tentoonstelling te Meerkerk der Hollandsche
Maatschappij van Landbouw behaalde de
heeren H. Cresee de le prijs met eereprijs
met een Toom Patrijs Leghorns en J. Bax
een le prijs met eereprijs met een Toom
Witte Leghorns.
Deze week werden aangevoerd 6264
eieren. Men besteedde roor groote kip
eieren f 6.50, voor eenden-eieren f 6.50 en
kalkoen-eieren f9.00 alles per 100 stuks.
Op Zondag 5 September, wordt
begonnen met de godsdienstoefeningen des
middags om 2 uur te houden en niet meer
des avonds.
De heer P. v. d. Saul had deze
week een partij fruit gekocht op de veiling
te Drunen, welke per vrachtauto thuis
werd bezorgd. Dicht bij zijn woning ge
komen knikte de auto geweldig zoodat de
heele partij fruit er af schoof, ook de op
zittende P. v. d. S. werd meegesleurd,
met gevolg dat P. v. d. S. zich ernstig
bezeerde, zoodat de hulp van den dokter
werd ingeroepen. Aan het fruit bekwam
men weinig schade.
Maandagavond gaven de muziek- en
zangvereeniging een concert. De opkomst
was zeer matig te noemen. Muziek en
zang was schitterend doch de feestvreugde
ontbrak.
OUDENDIJK. Ter gelegenheid van den
verjaardag van H. M. de Koningin, gaf
Dinsdagavond de muziekvereen. «Kunst na
Strijd* met medewerking van de zangver.
«Kunst na Arbeideen goed geslaagd
concert in de nieuwe muziektent, hetwelk
door velen werd bijgewoond.
WIJK. Door den Inspecteur van Arbeid,
Hoofd van het 2e District der Arbeids
inspectie te Breda, zijn geen bezwaren ge
opperd, om aan J. v. d. Pol, bakker alhier,
vergunning te verleenen ingevolge art. 38,
5e lid der Arbeidswet.
De Burgemeester dezer gemeente
maakt bekend, dat zij, die voor de lichting
van het volgende jaar zijn ingeschreven en
hun wensch omtrent de inlijving, in geval
van bestemming tot gewoon dienstplichtige
niet reeds bij de keuring en ook niet
rechtstreeks aan den Districtscommandant
hebben opgegeven, of wel, een bijzondere
reden hebben waarom hun wensch ver
anderd is, kunnen vóór 5 Sept. a.s hun
verlangen opgeven ter secretarie van de
gemeente voor welke zij hebben geloot.
Deze foto werd genomen te Eethen (Kleiberg) in de tuinderij van den
Heer J. v. d. STÉLT te Drongelen.
De rijkste soldaat van het
Amerikaansche leger.
Robert W. Bradley, 22 jaar oud, is
waarschijnlijk wel de rijkste soldaat van
het Amerikaansche Leger, dank zij de ont
dekking van petroleum op de boerderij,
die zijn ouders hem hadden nagelaten.
Bijna 3 jaren lang hebben de advocaten
den jongen gezocht en toen zij hem eindelijk
gevonden hadden en hem mededeelden dat
hij schatrijk geworden was, toonde hij zich
niet eens ovérmatig enthousiast. Hij dient
rustig zijn tijd uit nog ruim anderhalf
jaar en zal daarna het geld wel in ont
vangst nemen. Bradley is een uitstekend
soldaat, die nog nooit straf gehad heeft.
(Wordt vervolgd.)
