Tweede Blad
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
14669 Idas 31 December
ONS KINDERHOEKJE
DIERENGENEESMIDDELEN,
k. VERSCHÜÜR-BAERT
OUDE JAAR.
Kinderrubriek.
Vrouwenrubriek
De meest gevraagde
Wittebroodstraat W 52 NEUSDEN-
Ituiteiiland
BEHOORENDE BIJ HET
Versterk aw nieren
Werp dat lustelooze, afgematte gevoel
van u, en herwin uw gezondheid en ener
gie door uw nieren te helpen om de scha
delijke en kwaaddoende vergiften uit uw
bloed te filtreeren. Maak uw leven weer tot
een lust. Die pijn in de lendenen, die
urinestoornissen, dat vermoeid, zenuwach
tig, uitgeput gevoel, die hoofdpijn en dui
zeligheid kunnen alleen te wijten zijn aan
nierzwakte, en deze kan overwonnen wor
den.
Piekeren helpt u niet. Wordt flink en
gezond door het gebruik van Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. De tijd bewees, dat
dit specifieke niergeneesmiddel aan de nie
ren juist die versterkende hulp geeft, die
zij noodig hebben en deze organen bij
staat om het bloed volkomen en terdege
te zuiveren.
Door nieuwe kracht aan de verzwakte
nieren te geven, kunnen Foster's Pillen
kwellende nierverschijnselen als rheumatiek,
ischias, spit, waterzucht, niersteen, en blaas
ontsteking verlichten en voorkomen.
Duizenden in Holland danken hun te^
genwoordige gezondheid aan de genezen
de eigenschappen van dit niermiddel. Be
gin tnog heden met het gebruik en zie hoe
snel gij een flinke gezondheid kunt her
krijgen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon 34
Voor wie niet oudejaarsavond beschouwen
als een pretje met gelach en luidruchtig
vermaak, is er in dien avond iets dat ons
weemoedig stemt en dat die uren zwaar
maakt om te doorleven. Het is de hope
loosheid van het terugverlangen, van het
terughunkeren naar menschen en toestan
den. We moeten er niet voor terugbeven,
er niet voor uit den weg gaan, maar stil
neerzitten in onzen, ach misschien gedunden
kring, moedig ondergaande deze smart van
broosheid en Onherstelbaarheid.
Maar velen kunnen zich niet zetten tot
terugdenken, omdat hun begeeren is ge
richt op wat komen zal. Niet Oudejaar,
maar Nieuwejaar zien wij. Wat deert het
vroegere Vooruit ligt de weg. Niet op
wat geschied is, maar op wat geschieden
zal, komt het aan, Laat de zon maar voor
de laatste maal dalen in dit jaar, als zy
zich maar haast om weer op te gaan, opdat
wy weer kunnen arbeiden. Sterkte en moed
liggen daarin, het is jonger, frisscher, ge
zonder dan dat andere, maar er laat zich
moeielijk over redeneeren. Het is een vraag
van temperament en gevoel. En wat zul
len wy ais het oude ons niet wil loslaten
Als ons hart hangt juist aan zooveel wat
wegging Herinnering vlucht niet op bevel
en velen laten haar gaarne binnen als zy
aanklopt op Oude jaar ook al vreezen
zy haar.
Beklagelijk is vooral hy, voor wien de
Sylvesteravond herinnering wordt, een
wreede aanwijzing, van een daling, een
langzame daling, beneden het hooge peil
van gerechtigheiddie in dat uur van
onbarmhartige eerlijkheid tegenover zich
zeiven aan zyn leven denken moet als aan
een verflauwen in het goede, een bekoelen,
sprankel voor sprankel van het oude vuur
van bezieling-
Het leven knaagt aan veel goeds in
menschen, maar sommigen zyn sterk en
wat dreigde verloren te gaan, houden zy
vast met kloeken greep. Maar velen zyn
zwak, deinzen terug voor beproeving als
hun hoogste idealen worden gesmaad, zoo
dat zij langzaam aflieten van de strenge
eischen, toezagen dat wegzonk, wat had
moeten worden vastgehouden.
Zoo te moeten denken aan vroegere
frischheid in arbeid, die nu verkleurd en
verfommeld is, dat is het bitterste van al
en geen tranen zijn bloediger dan die
worden geschreid om eigen reiner verleden.
JAARWISSELING.
Een weinig peizen
Zoo even maar,
In 't laatste etmaal
Van 't stervend jaar.
Nog eens herdenken
Wat is geschied,
En hoopvol polsen
Wat Toekomst biedt.
Men leest de aren
Van vreugd byeen
Op korenakker
Van het verlèen.
Elk uurtje vreugde,
Dat men ontving,
Herkrygt zijn glans door
Herinnering.
Maar somb're uren
Van droefenis,
En zwarte dagen
Van groot gemis,
Herinneringen
Aan haat en leed,
Daarvoor is 't beste
Vergeef, vergeet
De nieuwe jaarkring
Weer afgewacht
Met optimisme
En strydenskracht 1
Zoo even peinzen
Met fluist'rend woord
Zoo even stilstaan
En dan weer voort.
BOB EN MOP IN DROOMLAND.
IV.
De kinderen renden in de richting, die de schaduw bad aangegeven,
«Kom, Mop«, riep Bob, «laten wy hollen*, en beiden liepen zy zoo
hard zy konden, totdat zy werden tegengehouden door de schaduw
van een politieagent. »Héla, jongeman*, zei de agent, terwyl hy hem
tegenhield, «waar ga jy zoo haastig naar toe?* «Naar het land der
Droomen*, zei Bob. «Maar daar ga je toch niet naar toe, zonder dat
je er wat zoekt zeide de agent. «Neen*, zei Mop twyfelend en
Bob zei«Ja, dat weet ik eigenlyk niet. Ik heb laatst eens een droom
gehad, die zoo erg mooi was en nu zou ik hem graag terugzien
zou die daar zijn
«Dat is mogelyk*, zei de schaduw-agent. «Daar, aan den anderen
kant is het land, waar alle droomen naar toe gaan, die nooit werke
lijkheid worden*. (Wordt vervolgd).
Beste jongens en meisjes,
Verleden week hebben we geen raadsels
opgegeven en hebben dus thans geen op
lossingen.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Het woord dat je zoeken moet,
noemt iets, dat heel scherp is en waar
mee je toch onemogelijk iets kan snijden.
En dit gevraagde woord kun je vinden,
als je de nevenstaande regels goed invult.
Want als je dan de letters leest, van boven
naar beneden, die op de schuine lijm
met groote kruisjes komen te staan, dan
heb je het gezochte woord.
X X X X X is een nuttig dier, dat zware
lasten kan trekken.
X X X X X is een voorwerp, waaruit wc
X drinken, melk of chocola
of zoo iets.
XXX-XX is een ander woord voor zee-
roover.
X X X X X is iets, dat we soms op tafel
soms op den grond vinden.
X X X X X is den naam van het onderste
deel van een huis.
2. Van voren breed, van achteren smal
dat is een raar geval.
En schrijf je me op, o wonder dan,
is mijn staart net als mijn kop.
3. Welke fout zit er in de volgende
zin: Karei de Groote zette zijn bril op,
omdat hij de kleine drukletters in het boek
niet kon lezen.
OOM KAREL.
HET GESCHENK VAN ANNELIES
Ze heette eigenlijk Annelies, maar iede-
een noemde haar Miep, net als vader en
moeder. En ze had prachtige blonde pij
penkrullen, waarom vader haar wel eens
plagend „Krullemie-stijlhaar" noemde.
Nu was het Oudejaarsavond. Straks,
na het eten zou de kerstboom nog eens
aangestoken worden. Moeder had heerlijke
oliebollen gebakken en ze kregen ook:
vast nog melkchocolade. Het zou een prach
tig feest zijn. Nu, en wie houdt daar niet
en wie houdt daar niet van, al ben je dan
ook al erg groot en oud, net zooals Miep,
die al zeven jaar was. O, Miep', aei moe
der, terwijl ze in de kamer kwarm, ik heb
geen suiker in huis, wil jij even een pond
halen, hier om den hoek? Maar kom da
delijk terug, want we eten over 5 minuten.
Miep was al. weg. Ze had vlug haar
blauwe matrozenjekkertje aangewipt en ide
matrozenmuts over haar ooren getrokken
en was op een draf het huis uit gevlogen
zoodat de pijpenkrullen op haar rug vroo-
lijk op en neer dansten. Wat was het koud
buiten. De sneeuw lag wel een voet hoog.
Je zakte er heelemaal in weg. En
het sneeuwde maar altijd door. Daar was
tie winkel. Miep was vlug geholpen en
wipte al weer den winkel uit. O, kijk eens,
wat een menschen stonden daar. Miep liep
er heen. Een groepje menschien, jongens
en meisjes stond om iets heen. Toen Mijep
goed keek, zag ze, dat al die groote men
schen irond een zwart poesje, dat bibbe
rend van de kou in de dikke sneeuw zat
en heel treurig mauwde en piepteMauw,
mauw.
Miep kreeg medelijden. Wat deden al
die menschen daar nu? Was er nu nfie-i
mand, die dat kleine diertje oppakte en
weer bij zijn moeder in het warme mand
je bij den kachel bracht? Van wie is dat
poesje, vroeg Miep kordaat. Van niemand,
zei er een. En niemand wil het hebblen
ook, zei een straatjongen. Maar waar moet
het kliertje dan naar toe, in die kou? vroeg
Miep. Weet ik het, zei de jongen. Milep
dacht even na. Ze had gezien, dat er in [den
winkel van den kruidenier een groote dikkle
poes zat. De kruidenier zou zeker dat
lieve kleine poesje er wel bij willen heb
ben. Dan zal ik het wel meenemen, zei
ze toen, pakte het verkleumde diertje op
en ging weer naar den kruidenier terug.
Maar toen die hoorde, dat ze hem nog
een poesje wilde brengen, zei hijO, nee,
kind, dat kan niet. De groote poeis zioir
de kleine zeker kwaad doen, nee, ik kan
het niet hier houden, neem maar weermlee
hoor.
Miep kon wel huilen, wat moest ze
beginnen? Ze wist dat vader en moeder
geen poes wilden hebben. Maar ze kon
dat arme diertje toch niet in den sneeuw'
achterlaten? Het poesje droeg ze onder
haar manteltje en het diertje was ver weg
gekropen, om zich zooveel mogelijk te ver
warmen. Schoorvoetend ging Miep naar
huis. Wat was ze verschrikkelijk lang weg
gebleven. De deür stond aan. Stil wipte
ze naar binnen, regelrecht naar de keuj-
ken. Daar stond, bij het fornuis, een oud
mandje, waarin ze het poesje voorzichtig
neerzette. Toen klonk opeens vader's boo
ze stem, die zei: Ondeugende mieijd, die
je bent, waar heb je al dien tijd gezeten,
hé? 'Het eten staat al een kwartier opi
tafel. Moeder is op straat gegaan om je
te zoeken. Vooruit, voor straf ga je zonder
eten naar bed, dadelijk. Geen oliebollen
vanavond, geen kerstboom meer branden,
geen chocolade. Ga jij maar eens nadenken
over het verdriet, dat je mij en moedler
gedaan hebt.
Miep wilde wat zeggen, Maar er zat
zoo'n dik brok in haar keel en haar lippen
trilden zoo, dat ze vast en zeker zou gaan
huilen. Ze zei niets, en ging stil naar haar
kamertje. Hoe kon vader nu zoo boos
op haar zijn. Het was toch goed, wat ze
gedaan had? Ze had toch een arm hulpe
loos diertje geholpen? En nu zou ze geen
een van die heerlijke bruine oliebollen proe
ven en de kerstboom met zijn mooie bran
dende kaarsjes zou ze ook niet meer ziten.
Het was donker en koud in haar kamertje.
Maar nee, ze wilde toch niet huilen. Er
was toch heelemaal niets om over te 'hui
len, als-je iets goeds gedaan had? En zei'
moeder niet altijd, dat je nooit bang hoef
de te zijn, dat er iets naars zou gebeuren,
als je goede dingen deed?
Hoorr daar kwam iemand snel de trap
op. De deur ging open en een oogenblik
later voelde Miep, hoe twee zachte armen
haar optilden en haar op schoot trokken.
Het was moeder, die dat deed. En het was
moeder, die zacht aan haar oor fluisterde,
terwijl ze haar, alsof ze nog zoo'n heel
klein meisje was, op haar schoot heen
en weer wiegde en zei: Je bent moeder's
flinke Tdeine meid, hoor, moeder heeft
alles gehoord. En vader weet ook alles,
en is heelemaal niet meer boos op jje. Va
der wist niet, dat je. die kleine poes had
meegenomen. Maar de kruidenier heeft me
alles verteld en mevrouw van de overkant
die het ook gezien had, kwam het me net
ook vertellen.
O, m«m, zei Miep, wat ben ik blij, dat
U het weet. Pa was zoo boos, dat ik niets
durfde te zeggen. En, mam, mag het poes
je nu bij ons blijven?
Dat weet ik nog niet, zei moeder, maar
laten we nu gauw naar beneden gaan.
Maar toen na het eten de kerstboom
weer aangestoken was en moeder de geu
rende oliebollen binnen bracht, zei vader,
dat Miep heel eventjes in de gang mo|est
staan. Omdat hij geloofde, dat het Kerst
mannetje nog een cadeautje onder den
kerstboom wilde leggen. En toen Miep
even later weer binnen mocht komen,
stond daar onder den kerstboom een keu
rig mandje, mei een warm kussentje er in.
Uit haar poppenwieg. En boven op dat
kussentje zat, met een rood lintje omi
zijn halsjehet jxiesje.
Dat was het geschenk van Annelies.
De Tijd der Kinderfeestjes.
van G. T. CAMPAGNE Jr. te Culem-
borg zyn verkrijgbaar in de
DROGIHTKRIJ van
Men moet thans geen overschotjes zyde
ongebruikt laten liggen, want het tijdperk
der kinderfeestjes nadert met rasse schreden
en de jeugd smeekt om nieuwe jurkjes.
De terugkeer tot de meer bewerkte mode
is met groot gejuich in de kinderkamer
geconstateerd, daar in die omgeving nie
mand iets voelde voor de ernstig8 eenvou
digheid en het rechte en slechte van de
ongegarneerde modelletjes.
Leuk uitstaand taffetas, ciêpe met in-
geborduurde bloemen, leuk geplooid geor
gette dat is het, waarnaar het vrou
wenhart verlangt, het komt er niet op
aan hoe oud of hoe jong dat vrouwen
hart is.
Rose en blauw worden niet langer als
de twee eenige kleuren beschouwd, die
door jonge kinderen gedragen kunnen
worden. Nu zyn zy evengoed thuis in
lichtgeel, blad-groen en zachte mauve
tinten, doch gelukkig is de afschuwelijke
mode om kinderen in harde schreeuwende
kleuren uit te dossen, voorby. Tegen
woordig worden slechts zachte pastel tinten
voor hen uitgekozen.
Beide jurkjes, die hierboven zyn afge
beeld, zyn bedoeld voor een partytje en
het eene is precies even charmant als het
andere, hoewel beiden van totaal verschil
lend model zyn.
Het eerste, No. 1227 behoort tot het
type «schilderijtje* en wordt gemaakt van
heel licht rose taffetas. Het rokje is heel
wjjd en het wordt volgens een gewone
taillelijn, gehecht op een zeer eigenaardig,
strak zittend lyfje, dat van voren open
gesneden is en waaronder een geplooid
vestje gedragen wordt. Hetzelfde geplooide
georgette dient als garneering voor de
mouwtjes.
Een rosetje, samengesteld uit heel ki-ine
zyden rozenknopjes versiert het geheel op
zeer aardige wyze.
Knippatronen zyn verkrijgbaar voor meis
jes van 4—-10 jaar. L-seftyd wordt veizocht
op te geven. Kosten 55 cents. -
Het andere jurkje, No. 1228, is geheel
geplooid en wordt gemaakt van blad groene
crêpe-de-Chine. Het rokje is gezet op een
pasje van écrukant. De strik met lange
einden van zwart fluweel, geeft er een echt
Fran8ch cachet aan. Dit jurkje is geschikt
voor kinderen van 2—8 jaar. Men wordt
verzocht by bestelling van het knippatroon
den leeftijd op te geven, alsmede No.
1228. Kosten 55 cents.
ONTAARDE MOEDER.
Naar uit St. Quentin wordt gemeld,
heeft een aldaar woonachtige 43 jarige
vrouw, Carette geheeten, een afgrijselijke
misdaad gepleegd.
Zy heeft namelyk haar eigen kind, dat
pas 3 jaar oud was, in een pot met kokend
water geworpen.
Na deze daad liep de onmenschelijke
moeder de straat op, luide om hulp roe
pend. Zij wilde het aldus doen voorkomen,
of haar kind, tydens haar afwezigheid, bij
ongeluk in 't kokende water gevallen was.
Onder groote deelneming der buren had
de begrafenis, van het kind plaats.
Later deed de moeder verschillende uit
latingen, die de verdenking op haar ves
tigde, dat zy zelf haar kind om het leven
had gebracht. In verhoor genomen, legde
zy tenslotte een volledige bekentenis af
en verklaarde haar kind vermoord te hebben,
daar de levensduurte haar ondragelyk was
geworden.
o—
EEN KRANKZINNIGE?
Naar uit Lorient bericht wordt, heeft
een brand het kasteel Kerbruc, te Guidel,
bewoond door mile. Trarquet, dochter van
den bekenden admiraal, geheel vernield.
De brand blykt door mile. Trarquet zelf
te zyn aangestoken, die volgens haar ver
warde uitlatingen, zich het genoegen wilde
verschaffen, eens een mooie brand te heb
ben gezien vóór haar dood.
EEN GEHEEL HUISGEZIN GESTIKT.
Te Nantes is een geheel huisgezin, vader,
moeder en drie kinderen, door kolendamp-
verstikkiDg om het leven gekomen. Da
sleutel van de kachel was dicht gezet,
vermoedelijk door een der ouders, die in
dronkenschap niet wist wat hy deed.
EEN DROOM, DIE GEEN BEDROG WAS.
Te Borgosesia, Italië, heeft zich het
volgende merkwaardige voorval afgespeeld
De vroaw, van een spoorwegarbeider al
daar droomde driemaal Achtereen, dat er
op de spoorlyn een vrouwerdijk lag.
Zy wist haar man over te halen, om
eens te gaan zien, of er misschien een
ongeluk op do spoorbaan gebeurd was.
Precies op de plek, die zij in haar droom
gezien had, op een punt dat tusschen rot
sen ligt ingesloten, vond men het iyk van
een vrouw, waarover reeds verscheidene
treinen heengereden waren.
IN
BRANDENDE MENSCHEN OP EEN
LADDER VAN 25 M. HOOGTE.
In een cokesoven te Middlesborough
waren twee werklieden werkzaam op een
stalen ladder van 25 M. hoogte, toen door
een onverwachts uitschieten der vlammen
hun kleeren in brand geraakten. Hun
makkers zagen hen met brandende kleeren
de 100 sporten van de ladder afdalen.
Beide werden ernstig gewond. Men vreest,
dat een hunner er het leven niet zal af
brengen.
DYNAMIET-ONTPLOFFING
By een ontploffing in een dynamiet-
depót van een myn-onderneming in Suwell
in Chili zyn vyf arbeiders gedood en vier
gewond. Drie personen worden nog ver
mist.
Hienwsblad