Eerste Blad Geen Geweten. ^and van altena Solisten-Concours Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden. No. 4750 Woensdag 12 October 1927. FEUILLETON lat. Telefoon no* 19. Postrekening im 31525. Vergadering van den raad der ge meente HEDIKHUIJZEN op DINSDAG 4 Oct. 1927 des n.m. 5 uur. Voorz.Ed.Achtb. Heer v. Bok hoven. SecretarisWelfd. Heer Couvven- berg. Aanwezig alle leden. Voorstel B. en W. om de raadsle den weder een presentiegeld van f 2 per lid per vergadering uit te keeren. Dobbelsteen. Ik heb het al vier jaar voor niets gedaan, ik wil het nog wel eens vier jaar voor niets doen, vele kleintjes maken een groote. Voorzitter. Het presentiegeld is af geschaft omdat de andere raadsleden meer beurden dan jullie. Winkel. De heer Dobbelsteen zegt wel dat hij er tegen is, maar hij weet toch wel dat het aangenomen wordt en hij het dus ook krijgt, hij kan zul ke praatjes best verkoopen, maar als hij flink is moet hij het nu in de ge meentekas storten. Dobbelsteen. Ik kan het ook voor het een of ander doel bestemmen. Voorzitter. Zwijgen, ik heb je nu al 3 maal gewaarschuwd, nogeens dan ga je er uit. v. Hemert. Als je de presentielijst naziet, zul je zien, dat ik steeds de vergaderingen heb bijgewoond. De Secretaris kijkt de presentielijst na, waaruit blijkt, dat de heeren Dob belsteen, v. Hemert en v. d. Brand, 16 vergaderingen hebben verzuimd. Dobbelsteen. Die vergaderingen waren uitgeschreven op een ongele ;- gen uur, daarom kwamen wij niet. Het voorstel om f 2 presentiegeld aan de raadsleden uit te keeren wordt hierop rneft 5 tegen 2 stemmen aan- aangenomen. Tegen stemden de hee ren Dobbelsteen en v. Hemert. v. d. Brand. Ik heb het lang ge noeg voor niets gedaan, ik wil ze wel beuren. Winkel. Dat is eerlijk van je om er zoo voor uit te komen. Dobbelsteen. Kan ik een afschrift van de begrooting krijgen? Voorzitter. Die zul je niet krijgen. Dobbelsteen. Dan zal ik eens kij ken. Voorzitter. Dan zal ik ook eens kijken. Wij behandelen nu de begroo ting anders komen wij niet klaar. Dobbelsteen. Dan had je eerder moeten beginnen. v. d. Brand. Je moet eikaar maar eens probeeren, je moet niet meer toegeven als noodig is. Dobbelsteen. Ik weet niet eens wel ke cijfers op de begrooting voorko men. v. Hemert. Ik wensch aanteeke— ning dat ik tegen den post voor de gemeentebode ben. De begrooting ::o 6) wordt hierop artikelsgewijze behan deld. te Heusden. Zondagmiddag half een had alhier in tegenwoordigheid van veel belang stellenden de officieele opening van het solisten concours plaats, uitge schreven door de fanfare der H. Fam. ter herdenking van het feit dat zij voor 25 jaar werd opgericht. Onder de aanwezigen merkten we op den HoogEerw. Heer Wouters, Deken, den Eerw. Heer Maas, ka pelaan, den Heer Hub. Verhoeven, Wethouder dezer gemeente, het Eere- Comité, het Bestuur der Heusdensche Harmonie, R. K. Heusdensch Man nenkoor en R. K. rooneélvéreeniging Kunst en Vermaak. Om even halt een sprak de Edel- Achtb. Heer H. J. v. Eggelen, Bur gemeester ongeveer als volgt HoogEerw. Heer Deken, Eerw. Heer Kapelaan, Mijneheeren, met heel veel genoegen heb ik gevolg gegven aan de tot mij gerichte uit- noodiging om met een enkel woord te openen, een wedstrijd uitgeschre ven ter herdenking van het feit dat vandaag of beter eerst morgen voor 25 jaar de vereeniging werd opge richt. Ik gebruik geheel opzettelijk het woord opgericht, omdat naar mij ne meening ten onrechte op de bui tenzijde van het feestprogramma wordt gesproken van het 25-jarig be staan. Ik meen te mogen zeggen, dat de vereeenigmg in den eigenlijken zin heden geen 25 jaar bestaat, omdat zij een rustperiode heeft doorgemaakt, juister is dus, wat door het bestuur in de inleiding wordt gezegd, waar .wordt gesproken van het oprichtings- bestaan. Intusschen neemt het niet weg, dat al kunnen we niet spreken van het 25-jarig bestaan er toch alles voor is, om dezen gedenkdag te vie ren en dan ligt het voor de hand, dat ik de vereeniging van ganscher har- te geluk wensch met dit feest en ik hoop van harte dat de vereeniging nog vele jaren dezelfde richting als zij tot dusverre heeft gevolgd, ook in de toekomst zal volgen en zij een vereeniging zal worden, die voor de gemeente een sieraad is. Wannéér ik de vereeniging geluk wensch met deze herdenking, dan gaan mijn gedachten, terug naar den oprichter der fanfare, naar de nage dachtenis van den HoogEerw. Heer Deken Beijnen, die, naast andere nut tige instellingen heeft opgericht het St. Antoniusgesticht, de Bijzondere Meisjesschool, waarvoor hem groote hulde toekomt, en die ook de fanfare tot stand bracht. Wanneer ik hulde breng aan den HoogEerw. Heer Deken, dan denk ik ook aan zijn mede-op richter de te genwoordige president de heer L. de Mol, die vanaf de oprichting presi dent der vereeniging is geweest, hij heeft de vereeniging moreel en finan- tieei gesteund en op de been gehou den. Na een periode van slapen heeft hij zijn schouders onder de vereeni ging gezet om ze tot nieuwen bloei te brengen. Ik wensch mijnheer de Mol van harte geluk met zijn streven moge het succes krijgen en moge door zijn leiding de vereeniging wor den een alleszins bloeiende fanfare. Ik heb zooeven gezegd, dat de ver eeniging een periode van slaap heeft medegemaakt, dit gebeurd een mensch ook wel eens, waarom zou het een vereeniging ook niet overko men. Gelukkig zijn er menschen ge weest, die de vereeniging uit haar slaap hebben weten op te wekken. Naast mijnheer de Mol, dat valt niet te ontkennen, is er een ander jong- mens.ch geweest, die de vereeniging uit zijn assche heeft doen verrijzen. Het was de heer Sens, die zich alle moeite heeft gegeven, en van wie het initiatief is uitgegaan. Ik breng een woord van hulde aan mijnheer Sens, hoewei met aanwezig, doch die echter gaarne aanwezig zou zijn geweest als hij ciit had gekund. Het pogen van den heer Sens is een evenement ge weest en het. zou niet aan den heer Sens hebben gelegen als het niet tot weder oprichting ware gekomen. Nu mijneheeren heb ik tot taak tot alle deelnemers en heeren juryleden het welkom toe te roepen. Ik hoop dat al diegenen die zich de moeite hebben willen geven om hunne me dewerking te verieenen niet zullen worden teleurgesteld, ik twijfel er met aan of dit zal niet het geval zijn, want het slagen van den wedstrijd zal wel verzekerd zijn. Een wedstrijd zooals deze heeft mijn bijzondere sympathie, een dergelijke wedstrijd gaat ver bo ven een sportwedstrijd uit, omdat be oefening der muziek een zielverhef fende bezigheid geeft, die niet ge noeg op prijs gesteld kan worden. In sportwedstrijden, waarbij men schen met gezond verstand als rede looze dieren op elkaar mloopen, vind dat mooi, geef daar je belangstelling aan. Iets anders is 'n wedstrijd als deze waaraan de menschen uit pure am bitie deelnemen, om de kunst zoo hoog mogelijk op te voeren. Dit stre ven kan niet genoeg op prijs worden gesteld en het verdient een hartelijk woord van hulde aan allen, die voe len dat de muziek groote cultureele waarde heelt in deze materialistische wereld. Ik hoop van harte, dat alle deelnemers met voldoening huis waarts zullen keeren, al zullen allen misschien met met een prijs bekroond worden, laat hen dit niet teleurstel len, laat hen bedenken dat zij eens uit zijn geweest en wat hebben geleerd en het deelnemen aan' een wedstrijd altijd als nuttig mag worden be schouwd. Nu mijneheeren juryleden, uwe taak zal niet zoo gemakkelijk zijn, voor zoover buitenstaanders er tegen kijken. Alle drie staat U echter be kend als buitengewoon ter zake kun dige menschen, voor U die zoo hoog staat in de muzikale wereld, zaï de moeilijkheid wel niet zoo groot zijn, ik hoop dat dezen dag ook voor U een aangename zal zijn. Ik hoop dat het concours zal slagen, wat trou wens niet anders te verwachten is, ge- zien de medewerking, die er van vele' zijden is ondervonden. En hiermede verklaar ik het concours geopend. Hierop beklom de heer F. v. Bla- del, vice-president der vereeniging het podium en zeideHooggeachte aanwezigen, als vice-president der vereeniging zij het mij vergunt nog even een kort woord te spreken, ik zeg een kort woord, omdat zoove- Ien in het strijdperk moeten treden en onze minuten kostbaar zijn. Ik dank den EdelAchtb. Heer Bur gemeester voor de schoone woorden tot onze fanfare gericht, ik hoop en vertrouw, dat deze woorden in ver vulling zullen gaan en dat de vereeni ging onder het beschermheerschap van den onvolprezen HoogEerw. Heer Deken Wouters een schitteren de toekomst moge tegemoet gaan. Dok dank ik de heeren solisten, die met onzen wedstrijd hebben willen sympathiseeren, bij voorbaat zeg ik U dat uwe prestaties op prijs zullen worden gesteld. Ook de heeren jury leden heet ik hartelijk welkom en ik hoop dat deze dag moge slagen en dat allen, zonder uitzondering vol daan moogt huiswaarts keeren. Hierna werd de eerewijn rondge diend. Hierop opende de eerste solist de heer A. v. d. Grijn uit Rotterdam1 het concours met de Ilde Air Varié, Bariton-solo van M. J. Christoffei. De jury bestond uit de heeren Fr. v. Abeel en, toonkunstenaar te Val- kenswaard, L. de Moree, Kapelmees ter van het 6e R. I. te Breda en J. J. Hermans, toonkunstenaar te 'sHer- togenbicsch. De beoordeeling ge schiedde naar het z.g.n. puntenstelsel waarbij het hoogst aantal te behalen Wjordt vtrvolgd.) MEUWSILAI mor IsILspS ui leisdei ei AltsKleLiiistriai ti it Buidirviirl Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25. en franco per post beschikt f 1.-40. Afzonderlijke nummers 6 cent. Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel rteer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht. Vervolg. ROMAN VAN RE1NHQLD ORTMAN. Daar myn eenvoudige toiletten hem niet belet hebben my zijn genegenheid te toonen, zal myn verloofde voorloopig we! niet van mij eischen, dat ik om zijnentwille schit terende toiletjes draag. Alle andere menschen echter zijn mij volkomen onver schillig.* •Nu ja, bet is waar dat je zoo dol verliefd op hem bent geworden, dat je voor niets anders oog meer hebt, dan voor hem,* antwoordde mevrouw van Manstein en haar eerst zoo zachte stem had nu een bijzonder onaangenamen, honenden klank. Ik hoop, dat deze overdreven hartstocht je niet voor altijd zal verhinderen ook eenige notitie van je oude moeder te nemen.* Edith leunde achterover op de sofa en greep naar een boek. Het oude liedje 1 U moest nu toch eindelijk eens ophouden dat onderwerp aan te roeren, moeder want u zult toch we) begrepen hebben, hoe weinig indruk het op me maakt.* Mevrouw van Manstein scheen een scherp Bij den post gemeente werklieden vraagt de heer Dobbelsteen of de werkzaamheden voor deze werklieden Diet beter geregeld kan worden en er voortaan geregeld niet een op den weg kan zijn. Voorzitter. Dat kan altyd niet, dan zou er weer zooveel meer grint moeten zijn ook. V. d. Brand. Ik zou maar niet te veel aan den weg laten doen. De heeren v. d. Water en v. Beurden verklaren er zich voor, zooveel mogelijk iemand op den weg te laten werken. Winkel. Geregeld iemand op den weg, dat zal wel niet gaan, doch ik zou, er voor zijn om geregeld zooveel mogelijk iemand op de weg te laten werken. V. d. Brand. Dat is goeie praat, daar kan ik me geheel mede vereenigen. De begrooting wordt hierop met een post groot f 789.50 voor onvoorzien vastge steld. De hrer v. d. Dobbelsteen verklaarde tegen te zijn. Ingekomen stukken. Procesverbaal van kasopneming bij den gemeente ontvanger en den administrateur »an het G. E. B. waarbij alles in behoor lijke orde is bevonden. Verzoek van de Wed. K. v. d. Griend eu van J. Vermeu len om een stukje bouwgrond in den tuin van de veld wachters woning. B. en W. stellen voor 260 a 300 M8 meter te verkoopen aan ieder, tegen bedrag van f 1.per M8 De heep Dobbelsteen is er niet tegen toch hij meent dat er nog een derde aan vrage is en is daarvoor wel voldoende ruimte aanwezig De heer v. Beurden zou als er drie ge- g&digdeu zijn de perceeltjes publiek doen verkoopen. De heer Dobbelsteen is hel daarmede eens er moet uitgehaald wor den, wat er nitgehaald kan worden. De Voorzitter heeft hiertegen geen be zwaar, doch zou niet meer laten vetkoc- pen als 2 perceeltjes de veldwachter die er komt, moet toch ook een tuintje over houden. Met algemeene stemmen wordt besloten 2 perceeltjes publiek te verkoo pen. Verzoek van v. d. Pol en anderen om voor hunne woning een kleine bestrating aan te doen leggen. B. W. stellen voor er niet op in te _gaan, want dan zuilen er nog vee! meer aanvragen komen. Later als er geld over is, kan beter in eens tot bestrating worden overgegaan. De heer Dobbelsteen vraagt of, om de meuschen ter wille te ziju, niet een heultje kan worden aangelegd. De Voorzitter antwoordt ontkennend, er is geen verval zoodat het water toch blijfi staan. De heer Winkel zou er ook niet op in gaan er zijn in de gemeente zooveel plaatsen waar het water blijft staan. Hierop word i. antwoord op deze allesbehalve vriendelijke verzekering op de tong te hebben maar nog voor zij iets kon zeggen, werd er buiten gebeld en haar door eerwaardig wit baar omgeven gelaat nam met verrassende snel heid weer de uitdrukking van hemeische goedheid aan. De professor sprak zij gejaagd. En ik heb me nog met eens verkleed. Mijn beste kanten muts mag ik toch zeker wel opzetten. Het zal voor jou wel geen be zwaar zijn, een paar minuten met hem alleen te blijven,* voegde zy er spottend aan toe. Maar hij die kwam, was niet de pro fessor. Het kleine, ontsteld uitziende dienst meisje, dat een oogenblik later haar hoofd door de deur naar binnen stak, overhandigde mevrouw van Manstein evenwel een visite kaartje, waarop de naam de oude dame allesbehalve vriendelijk stemde. Doctor Siegmund Artois las zij, naar haar dochter gewend, met gedempte stem. »Dat komt nu ook buitengewoon gelegen. Daaraan kun je nu weer zien, welk een onaangenaamheden dergelijke dwaze jeugdvriendschapsbauden iemand kunnen bezorgen.* Ook op Ediths zoo juist nog marmerkoud gelaat, vertooude zich plotseling een geheel andere uitdrukking. Haar oogen drukten verbazing en ontsteltenis uit, terwijl zij haar lippen vast opeen klemde, alsof zij een uitroep van toom wilde onderdrukken. Hij moet gisteren al vertrokken zijn,* bracht zij eindelijk na eenige oogen blikken. op de aanvrage afwjjzend beschikt. Verzoek van den autobusondernemer Bou- man te Wijk, om een verklaring te willen afleggen dat zijn dienst wordt gewaardeerd Deze verklaring heeft genoemde onder- nemer noodig om bij de Kroon in beroep te gaan tegen het besiuit v«n Ged Stater waarbij hem verboden wordt, in de ge meente Hedikhuizen passagiers in eo uii laten. Mat algemeene stemmen wordt deze ver klaring verstrekt. Op advies van de vereeniging van Ne- derlandsche gemeenten wordt besloten B. en W. machtiging te verieenen tot het doen van alle privaatrechtelijke handelingen. Bij de rondvraag vestigt de heer van Hemert de aandacht op de verveloosheid van de school te Hedikhuizen. Spr. vraagt of deze van buiten niet kan worden op geverfd. De Voorzitter zegt dat toe en zal prijs vragen bij den schilder. Hierop wordt de vergadering gesloten. van pijnlijke stilte toet moeite ui», »en hy kau «rijn brief dus niet meer ontvangen heoberi. Hij komt dus zonder iets van mijn verloving te weten. Een afschuwelijk geval Wij zullen hem eenvoudig niet ont vanger:*, meikte haar moeder hooghartig op. ïOnder de tegenwoordige omstandig heden behoeven wij met dien man toch werkelijk niet zooveel plichtplegingen te maken.* ®U beDt grootmoedig zooals steeds, moeder*, zeide Edith met bijzondere scherpte. Maar u zult het toch aan mij moeten overlateD, deze aangelegenheid naar eigen inzicht teregelen. Ik zal Artois ontvaDgen.* En er zal zich een theatrale scène af spelen. Enfin, ik heb er niets op tegen, als je maar niet van me verlangt, dat ik haar bijwoon.* Ik hecht niet de minste waarde aan uw aanwezigheid, moeder Zeg aan Dr. Artois, Mina, dat het mij genoegeo zal doen hem te kunnen begroeten.* Haastig verdween mevrouw van Manstein door de deur naar haar slaapkamer en bijna onmiddellijk daarop trad door een andere deur de aangemelde bezoeker de Salon binnen. Hij was een man van misschien 28 jaar, een elegante, innemende verschijning, hoewel zijn gestalte eerder buigzaam en sierlijk dan krachtig en imponee rend leek. Zija bleek, intelligent gelaat met het scherp geteekend profiel en de zeer levendige donkere oogen verriedeQ onmiddellijk den gestudeerde maar er vertoonden zich toch ook wel eenige lijnen, die men anders slechts opmerkt bij gebla seerde boemelaars. Hij keek snel om zich heen en toen hij zich overtuigd had, dat hij met het jonge meisje alleen was, wierp hij zijn hoed op een stoel en snelde op haar toe. •Edith mijn lieve Edith Is het mij dezen keer gelukt je te verrassen Hij had zijn armen uitgestrekt alsof hy haar aan zijn borst wilde drukken, maar afwererd hief zij haar hand op. Laat dat, Sigmund,* zeide zij koeltjes, mijn moeder zou ons kunnen zien Maar een verrassing is het inderdaad Wat is de reden van je plotselinge komst hier, terwijl je toch li dagen geleden nog schreef, dat er voorloopig geen kans voor je bestond uit Frankrjjk hierheen te komen ?c Och, dat is een ingewikkelde geschie denis,* antwoordde doctor Artois losjes. •En Ik wil je daarmee nu niet vervelen, lieve Slechts in het kort ditik heb mijn betrekking in Frankiijk vaarwel ge zegd en zal niet meer onder dat gehate juk terugkeeren. Mijn contract liep welis waar nog over een vol jaar, maar ik wist een twist met den eeisten directeur der fabriek uit te lokken en zooals ik wel voor zien had, kreeg ik bij deze gelegenheid op mijn verzoek daartoe onmiddellijk ont slag, waarom het mij juist te doen was geweest.* •En ben je er nu wei volkomen zeker van, dat je daarmee geen overijlden stap Jaebt gedaan Dei.k je, dat het je gelukken zal spoedig een andere betrekking te krijgen Wat een practische aard spreekt er toch uit je bezorgheid glimlachte hij, hoewel de koele ontvangst hem zichtbaar bevreemdde. »Ik geloof, dat je het moei lijk zou kunnen begrijpen, wanneer ik je zei, dat slechts bet verlangen naar jou mij tot deze domme streek heeft verleid.* •Neen Want je zult moeten erkennen, dat wij beiden thans geen kinderen meer zyn,« antwoordde zy ernstig. »Maar wil je geen plaats nemen Je koestert dus plannen, om voor goed hier te bly ven Hij ging op de sofa zitten en greep haar hand om haar naast zich te doen plaats nemen, Edith wist hem echter handig te ontwijken, zonder dat er voor hem iets kwetsends in deze snelle beweging was. Zy rangschikte de bloemen op het bloementafeltje bij het raam en het bleef wel een minuut lang stil, totdat Artois, zijn eerste ontstemming onderdrukkend, antwoordde Je weet hoe ik al sinds jaren naar gestreefd heb, hier de een of andere positie te verwerven. In de kleine pro vinciestadjes is toch aan geen snel voor uitkomen te denken. Daar kan men oud en grijs worden, zonder dat de wereld iets van je verneemt en je voelt je ver stand er verstompen in een sfeer van kleinzieligheid.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1927 | | pagina 1