Eerste Blad
Geen Geweten.
^and van altena
Solisten-Concours
Uitgave: Firma L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 4750 Woensdag 12 October 1927.
FEUILLETON
lat. Telefoon no* 19. Postrekening im 31525.
Vergadering van den raad der ge
meente HEDIKHUIJZEN op
DINSDAG 4 Oct. 1927 des n.m.
5 uur.
Voorz.Ed.Achtb. Heer v. Bok
hoven.
SecretarisWelfd. Heer Couvven-
berg.
Aanwezig alle leden.
Voorstel B. en W. om de raadsle
den weder een presentiegeld van f 2
per lid per vergadering uit te keeren.
Dobbelsteen. Ik heb het al vier jaar
voor niets gedaan, ik wil het nog wel
eens vier jaar voor niets doen, vele
kleintjes maken een groote.
Voorzitter. Het presentiegeld is af
geschaft omdat de andere raadsleden
meer beurden dan jullie.
Winkel. De heer Dobbelsteen zegt
wel dat hij er tegen is, maar hij weet
toch wel dat het aangenomen wordt
en hij het dus ook krijgt, hij kan zul
ke praatjes best verkoopen, maar als
hij flink is moet hij het nu in de ge
meentekas storten.
Dobbelsteen. Ik kan het ook voor
het een of ander doel bestemmen.
Voorzitter. Zwijgen, ik heb je nu
al 3 maal gewaarschuwd, nogeens
dan ga je er uit.
v. Hemert. Als je de presentielijst
naziet, zul je zien, dat ik steeds de
vergaderingen heb bijgewoond.
De Secretaris kijkt de presentielijst
na, waaruit blijkt, dat de heeren Dob
belsteen, v. Hemert en v. d. Brand,
16 vergaderingen hebben verzuimd.
Dobbelsteen. Die vergaderingen
waren uitgeschreven op een ongele ;-
gen uur, daarom kwamen wij niet.
Het voorstel om f 2 presentiegeld
aan de raadsleden uit te keeren wordt
hierop rneft 5 tegen 2 stemmen aan-
aangenomen. Tegen stemden de hee
ren Dobbelsteen en v. Hemert.
v. d. Brand. Ik heb het lang ge
noeg voor niets gedaan, ik wil ze
wel beuren.
Winkel. Dat is eerlijk van je om er
zoo voor uit te komen.
Dobbelsteen. Kan ik een afschrift
van de begrooting krijgen?
Voorzitter. Die zul je niet krijgen.
Dobbelsteen. Dan zal ik eens kij
ken.
Voorzitter. Dan zal ik ook eens
kijken. Wij behandelen nu de begroo
ting anders komen wij niet klaar.
Dobbelsteen. Dan had je eerder
moeten beginnen.
v. d. Brand. Je moet eikaar maar
eens probeeren, je moet niet meer
toegeven als noodig is.
Dobbelsteen. Ik weet niet eens wel
ke cijfers op de begrooting voorko
men.
v. Hemert. Ik wensch aanteeke—
ning dat ik tegen den post voor de
gemeentebode ben. De begrooting
::o
6)
wordt hierop artikelsgewijze behan
deld.
te Heusden.
Zondagmiddag half een had alhier
in tegenwoordigheid van veel belang
stellenden de officieele opening van
het solisten concours plaats, uitge
schreven door de fanfare der H. Fam.
ter herdenking van het feit dat zij
voor 25 jaar werd opgericht.
Onder de aanwezigen merkten we
op den HoogEerw. Heer Wouters,
Deken, den Eerw. Heer Maas, ka
pelaan, den Heer Hub. Verhoeven,
Wethouder dezer gemeente, het Eere-
Comité, het Bestuur der Heusdensche
Harmonie, R. K. Heusdensch Man
nenkoor en R. K. rooneélvéreeniging
Kunst en Vermaak.
Om even halt een sprak de Edel-
Achtb. Heer H. J. v. Eggelen, Bur
gemeester ongeveer als volgt
HoogEerw. Heer Deken, Eerw.
Heer Kapelaan, Mijneheeren, met
heel veel genoegen heb ik gevolg
gegven aan de tot mij gerichte uit-
noodiging om met een enkel woord
te openen, een wedstrijd uitgeschre
ven ter herdenking van het feit dat
vandaag of beter eerst morgen voor
25 jaar de vereeniging werd opge
richt. Ik gebruik geheel opzettelijk
het woord opgericht, omdat naar mij
ne meening ten onrechte op de bui
tenzijde van het feestprogramma
wordt gesproken van het 25-jarig be
staan. Ik meen te mogen zeggen, dat
de vereeenigmg in den eigenlijken zin
heden geen 25 jaar bestaat, omdat zij
een rustperiode heeft doorgemaakt,
juister is dus, wat door het bestuur
in de inleiding wordt gezegd, waar
.wordt gesproken van het oprichtings-
bestaan. Intusschen neemt het niet
weg, dat al kunnen we niet spreken
van het 25-jarig bestaan er toch alles
voor is, om dezen gedenkdag te vie
ren en dan ligt het voor de hand, dat
ik de vereeniging van ganscher har-
te geluk wensch met dit feest en ik
hoop van harte dat de vereeniging
nog vele jaren dezelfde richting
als zij tot dusverre heeft gevolgd, ook
in de toekomst zal volgen en zij een
vereeniging zal worden, die voor de
gemeente een sieraad is.
Wannéér ik de vereeniging geluk
wensch met deze herdenking, dan
gaan mijn gedachten, terug naar den
oprichter der fanfare, naar de nage
dachtenis van den HoogEerw. Heer
Deken Beijnen, die, naast andere nut
tige instellingen heeft opgericht het
St. Antoniusgesticht, de Bijzondere
Meisjesschool, waarvoor hem groote
hulde toekomt, en die ook de fanfare
tot stand bracht.
Wanneer ik hulde breng aan den
HoogEerw. Heer Deken, dan denk ik
ook aan zijn mede-op richter de te
genwoordige president de heer L. de
Mol, die vanaf de oprichting presi
dent der vereeniging is geweest, hij
heeft de vereeniging moreel en finan-
tieei gesteund en op de been gehou
den. Na een periode van slapen heeft
hij zijn schouders onder de vereeni
ging gezet om ze tot nieuwen bloei
te brengen. Ik wensch mijnheer de
Mol van harte geluk met zijn streven
moge het succes krijgen en moge
door zijn leiding de vereeniging wor
den een alleszins bloeiende fanfare.
Ik heb zooeven gezegd, dat de ver
eeniging een periode van slaap heeft
medegemaakt, dit gebeurd een
mensch ook wel eens, waarom zou
het een vereeniging ook niet overko
men. Gelukkig zijn er menschen ge
weest, die de vereeniging uit haar
slaap hebben weten op te wekken.
Naast mijnheer de Mol, dat valt niet
te ontkennen, is er een ander jong-
mens.ch geweest, die de vereeniging
uit zijn assche heeft doen verrijzen.
Het was de heer Sens, die zich alle
moeite heeft gegeven, en van wie het
initiatief is uitgegaan. Ik breng een
woord van hulde aan mijnheer Sens,
hoewei met aanwezig, doch die echter
gaarne aanwezig zou zijn geweest als
hij ciit had gekund. Het pogen van
den heer Sens is een evenement ge
weest en het. zou niet aan den heer
Sens hebben gelegen als het niet tot
weder oprichting ware gekomen.
Nu mijneheeren heb ik tot taak tot
alle deelnemers en heeren juryleden
het welkom toe te roepen. Ik hoop
dat al diegenen die zich de moeite
hebben willen geven om hunne me
dewerking te verieenen niet zullen
worden teleurgesteld, ik twijfel er met
aan of dit zal niet het geval zijn, want
het slagen van den wedstrijd zal wel
verzekerd zijn. Een wedstrijd zooals
deze heeft mijn bijzondere sympathie,
een dergelijke wedstrijd gaat ver bo
ven een sportwedstrijd uit, omdat be
oefening der muziek een zielverhef
fende bezigheid geeft, die niet ge
noeg op prijs gesteld kan worden.
In sportwedstrijden, waarbij men
schen met gezond verstand als rede
looze dieren op elkaar mloopen, vind
dat mooi, geef daar je belangstelling
aan. Iets anders is 'n wedstrijd als deze
waaraan de menschen uit pure am
bitie deelnemen, om de kunst zoo
hoog mogelijk op te voeren. Dit stre
ven kan niet genoeg op prijs worden
gesteld en het verdient een hartelijk
woord van hulde aan allen, die voe
len dat de muziek groote cultureele
waarde heelt in deze materialistische
wereld. Ik hoop van harte, dat alle
deelnemers met voldoening huis
waarts zullen keeren, al zullen allen
misschien met met een prijs bekroond
worden, laat hen dit niet teleurstel
len, laat hen bedenken dat zij eens uit
zijn geweest en wat hebben geleerd
en het deelnemen aan' een wedstrijd
altijd als nuttig mag worden be
schouwd. Nu mijneheeren juryleden,
uwe taak zal niet zoo gemakkelijk zijn,
voor zoover buitenstaanders er tegen
kijken. Alle drie staat U echter be
kend als buitengewoon ter zake kun
dige menschen, voor U die zoo hoog
staat in de muzikale wereld, zaï de
moeilijkheid wel niet zoo groot zijn,
ik hoop dat dezen dag ook voor U
een aangename zal zijn. Ik hoop dat
het concours zal slagen, wat trou
wens niet anders te verwachten is, ge-
zien de medewerking, die er van vele'
zijden is ondervonden. En hiermede
verklaar ik het concours geopend.
Hierop beklom de heer F. v. Bla-
del, vice-president der vereeniging
het podium en zeideHooggeachte
aanwezigen, als vice-president der
vereeniging zij het mij vergunt nog
even een kort woord te spreken, ik
zeg een kort woord, omdat zoove-
Ien in het strijdperk moeten treden
en onze minuten kostbaar zijn.
Ik dank den EdelAchtb. Heer Bur
gemeester voor de schoone woorden
tot onze fanfare gericht, ik hoop en
vertrouw, dat deze woorden in ver
vulling zullen gaan en dat de vereeni
ging onder het beschermheerschap
van den onvolprezen HoogEerw.
Heer Deken Wouters een schitteren
de toekomst moge tegemoet gaan.
Dok dank ik de heeren solisten, die
met onzen wedstrijd hebben willen
sympathiseeren, bij voorbaat zeg ik
U dat uwe prestaties op prijs zullen
worden gesteld. Ook de heeren jury
leden heet ik hartelijk welkom en ik
hoop dat deze dag moge slagen en
dat allen, zonder uitzondering vol
daan moogt huiswaarts keeren.
Hierna werd de eerewijn rondge
diend.
Hierop opende de eerste solist de
heer A. v. d. Grijn uit Rotterdam1
het concours met de Ilde Air Varié,
Bariton-solo van M. J. Christoffei.
De jury bestond uit de heeren Fr.
v. Abeel en, toonkunstenaar te Val-
kenswaard, L. de Moree, Kapelmees
ter van het 6e R. I. te Breda en J.
J. Hermans, toonkunstenaar te 'sHer-
togenbicsch. De beoordeeling ge
schiedde naar het z.g.n. puntenstelsel
waarbij het hoogst aantal te behalen
Wjordt vtrvolgd.)
MEUWSILAI
mor IsILspS ui leisdei ei AltsKleLiiistriai ti it Buidirviirl
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25. en
franco per post beschikt f 1.-40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
rteer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Vervolg.
ROMAN VAN
RE1NHQLD ORTMAN.
Daar myn eenvoudige toiletten hem niet
belet hebben my zijn genegenheid te toonen,
zal myn verloofde voorloopig we! niet van
mij eischen, dat ik om zijnentwille schit
terende toiletjes draag. Alle andere
menschen echter zijn mij volkomen onver
schillig.*
•Nu ja, bet is waar dat je zoo dol
verliefd op hem bent geworden, dat je
voor niets anders oog meer hebt, dan voor
hem,* antwoordde mevrouw van Manstein
en haar eerst zoo zachte stem had nu een
bijzonder onaangenamen, honenden klank.
Ik hoop, dat deze overdreven hartstocht
je niet voor altijd zal verhinderen ook
eenige notitie van je oude moeder te nemen.*
Edith leunde achterover op de sofa en
greep naar een boek.
Het oude liedje 1 U moest nu toch
eindelijk eens ophouden dat onderwerp aan
te roeren, moeder want u zult toch we)
begrepen hebben, hoe weinig indruk het
op me maakt.*
Mevrouw van Manstein scheen een scherp
Bij den post gemeente werklieden vraagt
de heer Dobbelsteen of de werkzaamheden
voor deze werklieden Diet beter geregeld
kan worden en er voortaan geregeld niet
een op den weg kan zijn.
Voorzitter. Dat kan altyd niet, dan zou
er weer zooveel meer grint moeten zijn
ook.
V. d. Brand. Ik zou maar niet te veel
aan den weg laten doen.
De heeren v. d. Water en v. Beurden
verklaren er zich voor, zooveel mogelijk
iemand op den weg te laten werken.
Winkel. Geregeld iemand op den weg,
dat zal wel niet gaan, doch ik zou, er voor
zijn om geregeld zooveel mogelijk iemand
op de weg te laten werken.
V. d. Brand. Dat is goeie praat, daar
kan ik me geheel mede vereenigen. De
begrooting wordt hierop met een post
groot f 789.50 voor onvoorzien vastge
steld.
De hrer v. d. Dobbelsteen verklaarde
tegen te zijn.
Ingekomen stukken.
Procesverbaal van kasopneming bij den
gemeente ontvanger en den administrateur
»an het G. E. B. waarbij alles in behoor
lijke orde is bevonden. Verzoek van de
Wed. K. v. d. Griend eu van J. Vermeu
len om een stukje bouwgrond in den tuin
van de veld wachters woning.
B. en W. stellen voor 260 a 300 M8
meter te verkoopen aan ieder, tegen bedrag
van f 1.per M8
De heep Dobbelsteen is er niet tegen
toch hij meent dat er nog een derde aan
vrage is en is daarvoor wel voldoende
ruimte aanwezig
De heer v. Beurden zou als er drie ge-
g&digdeu zijn de perceeltjes publiek doen
verkoopen. De heer Dobbelsteen is hel
daarmede eens er moet uitgehaald wor
den, wat er nitgehaald kan worden.
De Voorzitter heeft hiertegen geen be
zwaar, doch zou niet meer laten vetkoc-
pen als 2 perceeltjes de veldwachter die
er komt, moet toch ook een tuintje over
houden. Met algemeene stemmen wordt
besloten 2 perceeltjes publiek te verkoo
pen.
Verzoek van v. d. Pol en anderen om
voor hunne woning een kleine bestrating
aan te doen leggen. B. W. stellen voor
er niet op in te _gaan, want dan zuilen er
nog vee! meer aanvragen komen. Later
als er geld over is, kan beter in eens tot
bestrating worden overgegaan.
De heer Dobbelsteen vraagt of, om
de meuschen ter wille te ziju, niet een
heultje kan worden aangelegd.
De Voorzitter antwoordt ontkennend, er
is geen verval zoodat het water toch blijfi
staan.
De heer Winkel zou er ook niet op in
gaan er zijn in de gemeente zooveel plaatsen
waar het water blijft staan. Hierop word i.
antwoord op deze allesbehalve vriendelijke
verzekering op de tong te hebben maar
nog voor zij iets kon zeggen, werd er buiten
gebeld en haar door eerwaardig wit baar
omgeven gelaat nam met verrassende snel
heid weer de uitdrukking van hemeische
goedheid aan.
De professor sprak zij gejaagd. En
ik heb me nog met eens verkleed. Mijn
beste kanten muts mag ik toch zeker wel
opzetten. Het zal voor jou wel geen be
zwaar zijn, een paar minuten met hem
alleen te blijven,* voegde zy er spottend
aan toe.
Maar hij die kwam, was niet de pro
fessor. Het kleine, ontsteld uitziende dienst
meisje, dat een oogenblik later haar hoofd
door de deur naar binnen stak, overhandigde
mevrouw van Manstein evenwel een visite
kaartje, waarop de naam de oude dame
allesbehalve vriendelijk stemde.
Doctor Siegmund Artois las zij,
naar haar dochter gewend, met gedempte
stem. »Dat komt nu ook buitengewoon
gelegen. Daaraan kun je nu weer zien,
welk een onaangenaamheden dergelijke
dwaze jeugdvriendschapsbauden iemand
kunnen bezorgen.*
Ook op Ediths zoo juist nog marmerkoud
gelaat, vertooude zich plotseling een geheel
andere uitdrukking. Haar oogen drukten
verbazing en ontsteltenis uit, terwijl zij
haar lippen vast opeen klemde, alsof zij
een uitroep van toom wilde onderdrukken.
Hij moet gisteren al vertrokken zijn,*
bracht zij eindelijk na eenige oogen blikken.
op de aanvrage afwjjzend beschikt.
Verzoek van den autobusondernemer Bou-
man te Wijk, om een verklaring te willen
afleggen dat zijn dienst wordt gewaardeerd
Deze verklaring heeft genoemde onder-
nemer noodig om bij de Kroon in beroep
te gaan tegen het besiuit v«n Ged Stater
waarbij hem verboden wordt, in de ge
meente Hedikhuizen passagiers in eo uii
laten.
Mat algemeene stemmen wordt deze ver
klaring verstrekt.
Op advies van de vereeniging van Ne-
derlandsche gemeenten wordt besloten B.
en W. machtiging te verieenen tot het doen
van alle privaatrechtelijke handelingen.
Bij de rondvraag vestigt de heer van
Hemert de aandacht op de verveloosheid
van de school te Hedikhuizen. Spr. vraagt
of deze van buiten niet kan worden op
geverfd.
De Voorzitter zegt dat toe en zal prijs
vragen bij den schilder.
Hierop wordt de vergadering gesloten.
van pijnlijke stilte toet moeite ui», »en
hy kau «rijn brief dus niet meer ontvangen
heoberi. Hij komt dus zonder iets van
mijn verloving te weten. Een afschuwelijk
geval
Wij zullen hem eenvoudig niet ont
vanger:*, meikte haar moeder hooghartig
op. ïOnder de tegenwoordige omstandig
heden behoeven wij met dien man toch
werkelijk niet zooveel plichtplegingen te
maken.*
®U beDt grootmoedig zooals steeds,
moeder*, zeide Edith met bijzondere scherpte.
Maar u zult het toch aan mij moeten
overlateD, deze aangelegenheid naar eigen
inzicht teregelen. Ik zal Artois ontvaDgen.*
En er zal zich een theatrale scène af
spelen. Enfin, ik heb er niets op tegen,
als je maar niet van me verlangt, dat ik
haar bijwoon.*
Ik hecht niet de minste waarde aan
uw aanwezigheid, moeder Zeg aan Dr.
Artois, Mina, dat het mij genoegeo zal
doen hem te kunnen begroeten.*
Haastig verdween mevrouw van Manstein
door de deur naar haar slaapkamer en
bijna onmiddellijk daarop trad door een
andere deur de aangemelde bezoeker de
Salon binnen.
Hij was een man van misschien 28 jaar,
een elegante, innemende verschijning,
hoewel zijn gestalte eerder buigzaam
en sierlijk dan krachtig en imponee
rend leek. Zija bleek, intelligent gelaat
met het scherp geteekend profiel en de
zeer levendige donkere oogen verriedeQ
onmiddellijk den gestudeerde maar er
vertoonden zich toch ook wel eenige lijnen,
die men anders slechts opmerkt bij gebla
seerde boemelaars. Hij keek snel om zich
heen en toen hij zich overtuigd had, dat
hij met het jonge meisje alleen was, wierp
hij zijn hoed op een stoel en snelde op
haar toe.
•Edith mijn lieve Edith Is het mij
dezen keer gelukt je te verrassen
Hij had zijn armen uitgestrekt alsof hy
haar aan zijn borst wilde drukken, maar
afwererd hief zij haar hand op.
Laat dat, Sigmund,* zeide zij koeltjes,
mijn moeder zou ons kunnen zien Maar
een verrassing is het inderdaad Wat is
de reden van je plotselinge komst hier,
terwijl je toch li dagen geleden nog
schreef, dat er voorloopig geen kans voor
je bestond uit Frankrjjk hierheen te komen ?c
Och, dat is een ingewikkelde geschie
denis,* antwoordde doctor Artois losjes.
•En Ik wil je daarmee nu niet vervelen,
lieve Slechts in het kort ditik heb
mijn betrekking in Frankiijk vaarwel ge
zegd en zal niet meer onder dat gehate
juk terugkeeren. Mijn contract liep welis
waar nog over een vol jaar, maar ik wist
een twist met den eeisten directeur der
fabriek uit te lokken en zooals ik wel voor
zien had, kreeg ik bij deze gelegenheid
op mijn verzoek daartoe onmiddellijk ont
slag, waarom het mij juist te doen was
geweest.*
•En ben je er nu wei volkomen zeker
van, dat je daarmee geen overijlden stap
Jaebt gedaan Dei.k je, dat het je gelukken
zal spoedig een andere betrekking te
krijgen
Wat een practische aard spreekt er
toch uit je bezorgheid glimlachte hij,
hoewel de koele ontvangst hem zichtbaar
bevreemdde. »Ik geloof, dat je het moei
lijk zou kunnen begrijpen, wanneer ik je
zei, dat slechts bet verlangen naar jou mij
tot deze domme streek heeft verleid.*
•Neen Want je zult moeten erkennen,
dat wij beiden thans geen kinderen meer
zyn,« antwoordde zy ernstig. »Maar wil
je geen plaats nemen Je koestert dus
plannen, om voor goed hier te bly ven
Hij ging op de sofa zitten en greep
haar hand om haar naast zich te doen
plaats nemen, Edith wist hem echter
handig te ontwijken, zonder dat er voor
hem iets kwetsends in deze snelle beweging
was. Zy rangschikte de bloemen op het
bloementafeltje bij het raam en het bleef
wel een minuut lang stil, totdat Artois,
zijn eerste ontstemming onderdrukkend,
antwoordde Je weet hoe ik al sinds jaren
naar gestreefd heb, hier de een of andere
positie te verwerven. In de kleine pro
vinciestadjes is toch aan geen snel voor
uitkomen te denken. Daar kan men oud
en grijs worden, zonder dat de wereld
iets van je verneemt en je voelt je ver
stand er verstompen in een sfeer van
kleinzieligheid.