Tweede Blad
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
«0.4837 M010 HUS
zL U T' W35 ^^^aal^rkreukeld
vSr7w t3eS Vaa Lad
fs
FEUILLETON
NA WATERLOO
TE HERWIJNEN werd de
heer J. de Vries op plechtige
wijze tct burgemeester geïnstal
leerd. Er was een eerewacht
van ruiters gevormd, om den
nieuwen burgemeester feestelijk
aan de grens der gemeente in
te halen.
1. Vink:
V eluwe
st I er
haa N
Kever
Een Boerenverhaal uit den Taunus
door
FRITZ RITZEL.
—o— 'i
BEHOORENDE BIJ HET
Nieuwsblad
DE MEER DAN WONDERBAARLIJKE
GESCHIEDENIS VAN rETERTJE
ROETMOP IN HET LAND VAN
SN OR KEN BERG.
III.
Gelukkig, zoo dacht hij. Daar binnen
schijnt iemand, wakker te worden, weet
je wat, ik zal eens gaan kijkeu, of ik
hem kan vinden!
De deur, die naar de zalen van het
paleis toegang gaf, stond aan Toen Pe
tertje hem openduwde, piepte hij ver
schrikkelijk Hij was zeker in geen tien
jaar gesmeerd. Maar er kwam niemand op
het gepiep aan loopen en zoo stapte
Petert je langzaam naar binnen. Hij kwam
nu in een breede marmeren gang. In die
gang lagen heele dikke prachtige klee-
denwaarin zijn voeten diep wegzonken
Maar bij elke stap vloog er ook een
.ast het bed, en zijn hermelijaen mantel
ZlJf haar was zoo lang. dat ie er
Maar het mooiste van alles was wel, dat-
er een vogeltje was geweest, dat in het
kussen, naast den koning, een nestje had
gemaakt en daar rustig in zat te sla
pen, met zijn kopje tusschen zijn veertjes
Lm hm, zei Petertje zacht-. De ko
ning, die blijkbaar half lag te slaoen,
deed langzaam één oog open. Toen ging
het, andere oog ook open. Hij richtte zich
langzaam op, rekte zich eens uit en zei:
Gaa, oaa, ik heb een kort midda-rslaapje
gedaan, veel te kort eigenlijk, drie en eeD
half jaar maar, veel te kort, Maairre,
wie ben jij eigenlijk en waarom maak
je me wakker? Je ziet tocli wel, dat ik
aan de N R Ct. het volgende over een
samentreffen van dit schip met hetgroo-
te dok voor Singapore, dat door Neder,
landsche sleepbooten naar de plaats zij
ner bestemming wordt gesleept-
„Om half acht werden we gewekt, met
de mededeeling„over 20 minuten dwars
'van het dok"' Alles haastte zich naar de
dekken. Inderdaad was het groote Sin-
jgapore-dok iu zicht. Bij 't inhalen werden
de „goede reis" seinvlaggen geheschen en
het gebruikelijke vlaggensaluut gebracht
Ook het dok zelf voerde de Nederlaml-
sche vlag, evenals de 4 sleepbooten, wier
namen Humber, Poolzee, Witte Zee en
Java.Zee duidelijk te lezen waren.
Het 4 a 5 maal sneller varende motor
schip cirkelde in een wijden boeg- om
dok en sleepbooten heen om bij het
opnieuw pas see ren met 3 stootten van
de stoomfluit nogmaals hulde te bren.
gen aan de bemanning der vier dappere
liiiHlemibriek.
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raadsels
zijn:
2. Beter een half ei dan een leoge dop
3 Winterkoninkje.
En de nieuwe raadsels zijn:
J Zoek de verborgen diernamen in de
volgende zinnen
De schepen op de ree de zelfs hadden
de vlaggen in top.
Proefde je de koek al, Frits?
Hij spitte er geregeld mat de spade op
los.
2. Zoek de verborgen kleuren in de
volgende zinnen
Ik legde op de kar mijn koffer neer
Weet ge elkanders naam? De boer
bracht een paar schoenen en een witte
brood mee. Hij was wel inoe, docli hij
gaf er den brui nog niet aan.
3. Maak van de volgende letters een
jongensnaam, die ook in do geschiedenis
bekend isA A A I I 1 L! M M
N X
OOM KAREC.
o
32
Hendrik en Hansjörg, die nu bijna onaf
scheidelijk waren, maakten een eind aan j
alle vermoedens toen ar bij een bezoek
aan den „Grauwen Kop" verklaarden, dat
ex nooit sprake van was ge-
weest, dat de stiefmoeder Hendriks erf-
recht niet had erkend. De ruzie was toen
ontstaan, omdat Hendrik na zijn huwe
lijk zijn stiefmoeder had voorgesteld om
hem reeds tijdens haar leven de boer
derij af te staan, waartegen de moeder
zich verzet had, daar ze niet van haar
stiefzoon afhankelijk wou zijn Nu Hen
drik toch besloten had voor altijd naar
Amerika te- gaan, was de zaak vanzelf
in orde gekomen
Daar deze opheldering door de belang
hebbenden zelf werd gegeven, moesten
de menschen bet of ze wilden of niet.
wel gelooven, en met liet gepraat en ge
laster was het gedaan
Zoo was na weken de dag van het
afscheid aangebroken. Op de Rodebergar-
lioeve waren allen bij elkaar gekomen
Koenraad Werner met zijn vrouw en de
kinderen, de oude Schoolmeester, en do
minee Lindner met z'n vrouw om den
vertrekkende voor het laatst nog eens de
stofwolk omhoog. Zoo stoffig waren de
Meeden! Aan het einde van de lauge
gang bevond zich een breede marmeren
trap, die ook met dikke loopers belegd
was. Die trap had wel zeven en zestig
treden! Het bleef maar steeds doodstil
in het huis en Petertje liep ongestoord
de zeven en zestig treden op. Toen hij
hoven was aangeland, zag hij weer een
heele lange gang voor zich, waarop wel.
zeven en dertig" deuren uitkwamen! Wrik,;
deur moest hij- nu ingaan, om dien vemen
man te vinden, die niet sliep, en die daar
straks zoo gegaapt had? Petertje stond
besluiteloos rond te zien, toen hij op
eens, vlakbij, opnieuw luid hoorde ga
pen OOAAA, OOOAAAA
(teen twijfel mogelijk, hij moest de
zeven en twintigste deur aan zijti linker
hand hebben! Dat had hij heel duidelijk
gehoord
Op zijn teenen liep hij erheen, draaide
de knop om... en trad een groot© zaal
tinnen. D© gordijnen waren dichtgetrok
ken en aan de wanden hingen kostbars j
kandelaars, .waarin de kaarsen reels lang
uitgebrand waren. Door een kiertje van
bet gordijn viel echter a?n heel smal
zonnestraaltje naar binnen. En dat zon
nestraaltje viel precies... op den .neus
van iemand, die met halfgesloten oogen,
zacht snurkend op «n prachtig bed,
met zijden dekens en kanten lakens lag.
j De knoppen van het prachtige eikenhou-
ten ledikant waren versierd met gouden
kroont jes. Daaraan alleen al zag Petert je
dat hij hier stond voor niemand min-
I der dan Koning Slamuts van Droorneu-
burg! De koning lag geheel gekleed be
ven op het dek. Een lange grijze baard
en snor golfden over zijn borst. Zijn
hand te drukken. Alle pogingen, die ze
in het werk gesteld hadden om hem te
doen blijven, waren mislukt.
Om degenen, die hij liefhad, weer een
onvergald levensgeluk te bezorgen, ver
liet hij het vaderland, verliet hij zijn
geliefd kind en ging als een 'eenzame
man in den vreemde. Met rustigen ernst
onderging hij zijn lot zonder een enkele
klacht. Na de vele slagen, die hem ge
troffen hadden, scheen hij het ais van
zelfsprekend te beschouwen, dat het lot
onophoudelijk een vrees©lijk spel met hem
speelde en hij scheen zich tevreden te
stellen met de gedachte, dat hij, wien
alles op aarde ontnomen is die niets
meer te verliezen heeft, ook niets meer
heeft te vreezen.
Teen nam Hendrik afscheid van alle
aanwezigen. Hij kon zich nauwelijks los
rukken uit de armen van Hansjörg en
de kleine Liesbethsteeds weer bedek
te hij het geziebt van het kind met kus
sen en hij beloofde, dat hij over zeven
jaar als ze aangenomen werd, naar
Duitschland zou komen Toen trad hij
cp Anne Margreet te© en reikte haar
met oen-droef lachje de hand. Voor het
laatst rustten zijn blauwe oogen met
een oneindig weemoedige uitdrukking op
de jonge vrouw, die eerst zachtjes schrei
end voor hem stond en toen, aan een.
plotselinge opwelling gevolg gevend, haar
armen om den hals van den eens zoo
vurig geliefden man sloeg en hem in
nig kuste. „Vaarwel, Hendrik!" snikte
ze „I aarwei en wordt gelukkig, daar
voor zal ik ieder uur van den dag tot
onzen lieven Heer bidden!"
D^ ver 1 lekkende had iedere begeleiding
nog lang niet uitgeslapen ben?
O, zei Petertje, Ik dacht dat U ge
roepen had. Ik ben Petertje Roetmop en
ben op zoek naar werk. Kan ik niets voor
U doen
De koning wreef zich geruimen tijd
de oogen uit en keek Petertje wel een
minuut lang aan.
(Wordt vervolgd).
Biisneiilaisd
Onbewaakte overwegen
Een trein komende van Rotterdam en
gaande naar het eindpunt (Strand)te
lloek van Holland is op den onbewaak
ten overweg aan de Rietdijkstraat
de- 75-jarige heer II Latjens uit Hoek
van Holland overreden
Dr Knip, die spoedig ter* plaatse was.
kon geen redding brengen. De levens
geesten bleken reeds geweken.
notedopjes. De sleepbooten antwoordden
beurtelings. Nog een korte stoot van
beide zijden en deze aardige attentie op
zee, die niet naliet op de passagiers
indruk te maken, was voorbij. Het harte,
lijk gewuif en een hoeratje bewees den
cnationalen trots en het medeleven van
de Hooft.passagiers in deze grootse he
onderneming."
Van een steiger gevallen
Do timmerman Donker, werkzaam hij
het bouwen van een villa aan den Kerk
er eg- te Ridderkerk is van ©en 9 Me
ter hoogen steiger gevallen. Met zwa
re inwendige kneuzingen is hij, nadat
op het werk de eerste hulp was verleend,
naar zijn woning te Rotterdam vervoerd.
Het dok voor Singapore
De vaart door het Suez.kanaal vol
bracht.
De beide secties van het Singapore-dok
zijn Suez gepasseerd.
Een passagier- van de P. C. Hooft van
de Mij. Nederland, welk motorschip zich
op weg naar Batavia bevindt, schrijft
afgeslagen. Zooals lrij gekomen was, zoo
wilde hij weggaan alleen, clenzelfdert
weg. Na hen nogmaals allen vaarwel ge
zegd te hebben, ging hij heen in den No
vembermorgen, in de richting van den
Galgenkop. De nevels, die boven het veld
zweefden, hadden hem spoedig aan liet
gezicht ontrokkenmaar plotseling schoot
een heldere straal van de doorbrekende
zon tusschen de golvende nevelsdie
belichtte een oogemblik den boschrani
van den Galgenkop en de mannen ga s tal te
iu de wijde mantel die daarboven stond
en nogmaals met zijn hand groette. Toen
trokken er weer grijze mistsluiers uit het.
westen aan en Hendrik Schilling ver
dween achter den heuvel.
„Het bewustzijn van zijn edele zelfop
offering zal onzen vriend op zijn verderen
levensweg sterken, het zal hem troost?n
en de zielerust schenken, waarnaar wij al
len hongeren!" zei dominee Lindner lang
zaam tegen de aanwezigen en hij vouwde
zijn handen tot gebed.
Een Nederlander te Brussel uitgeplun
derd.
Zondagavond had de heer August van
Spaandonck, wonende te Amsterdam, op
reis te Brussel, plaats genomen op het
platform van de autobus Zuid-Beurs Ter
bestemming aangekomen, moest de Neder
lander vaststellen dat zijn brieventas,ch
verdwenen was met 8 biljetten van 1000
fr., 30 van 100 fr., Fransch geld, 110
gulden, een reispas en allerhande papie
ren. Men bezit geen vermoedens omtrent
den dader.
O
Stakende werkloozen
In verband met de moeilijkheden der
vorige week ondervonden bij d© werk ver.
schaffing te Ommen, als gevolg waarvan
de daar te werk gesteld? Amsterdamschp
werkloozen weg zijn gezonden, ter wij 1 de
Mi nister van Bimicnlandsche Zaken en
Landbouw, mr. Kan, aan het Amsterdam-
Wij waren in de nabijheid van de woon
plaats van mijn metgezel aangekomen,
toen hij zijn verhaal geëindigd had en
we traden uit het prachtige beukenbosch
in het open veld waar we een heerlijk
vergezicht hadden over de schilderachti
ge streek. Een rustieke bank, die aan
den rand van het bosch stond, noodde tot
rusten: wa namen plaats en genoten, van
het vriendelijke landschap met zijn be-
tooverende kleuren in het avondlicht,
De zonneschijf naderde steeds meer den
Ireecten rug van den „Grauwen Kop",
"waarvan de hoogste dennen in brand
schenen te staan, terwijl de westelijke
horizon in alle bleursckakeeringen van
diep violet tot zacht rose prijkte. In de
diepe dalen lag de grauwe schemer, waar
uit zicli telkens nevelsluiers omhoog
werkten, die boven de bosseh-en ia den
avondwind uiteenscheurden. Welluidend
klonk het avondklokje uit het dal en
schiep met de geheele omgeving in onze
harten een plechtige stemming, onder
den indruk waarvan we een langen tijd
zwijgend neerzaten.
„Daar ginds ligt Dornschied!" begon
de oude man eindelijk wear en. hij wees
met zijn vinger in de richting van den
„Grauwen Kop", waar een spits torentje
boven de heuvels uitstak. „Op het kerk
hof liggen ze nu alle drie naast elkaar
begraven Koen raad, Hendrik en Ann©
Margreet, zoo wilden ze het hebben!"
„En is Hendrik nog wel eens overge
komen uit Amerika?" vroeg ik.
„Dat wil ik gelooven!" was het ant
woord van den ouden man en een lach
je vloog over zijn intelligent gezicht. „De
eerste keer is hij gekomen toen Lies je
aangenomen werd! De tweede keer voor
Liesjes bruiloftzij is getrouwd met e©n
kleinzoon van dominee Lindner en di© is
nu dominee van het doTp. En voor de
•derde keer! Ja, dat was twintig jaar ge.
leden Koenraad Werner was al ©en paar
jaar dood hij is trouwens nog oud ge-
Worden toen is op een goeden dag
Hendrik Schilling teruggekomen en voor
altijd gebleven. Hij was een rijk man
geworden, want de oude Euler in Ame-
rika had hem zijn heele vermogen nage
laten Nu, het end van het liedje was
dat hij en Anne Margreet op hun ou
den dag nog eens getrouwd zijn en dat
sche gemeentebestuur heeft verzocht dek
zen werkloozen geen steun, in welken
vorm ook, te verleenen, heeft dit- gemeen,
tebestuur den Minister geantwoord, dat
het geen steun zal verleenen aan de weg
gezonden arbeiders
O
Bergplaats van vuurwerk in de lucht
gevlogen.
Dinsdagmorgen zijn, door tot nu toa
onopgehelderde oorzaak eenige loodsen,
van de Kon. Ned. Kunstvuurwerkfabri ?k
der firma Kat, gelegen aan de Haarlem
mervaart te Leiden, in de lucht gevlogen.
Op een terrein langs de spoorbaan Lei*
den—Haarlem, achter de Haar ie mm af
vaart is het terrein van de firma Kat ge
legen, waarop zich een aantal kleini^
meestal uit hout opgetrokken gebouwt*
jes, bevinden De gebouwtjes zijn on*
derling gescheiden door slootjes, waar*
langs hoog opgroeiende wilgenboomen zijp
geplant. Aan deze omstandigheid is het
te danken dat de gevolgen van d© ont^
ploffing, die plaats had, gelocaliseertl
konden worden.
Ongeveer halfnegen vloog loods 2 met
een geraas, dat vele urm in den rond©
gehoord werd, uit elkaar, terwijl de vlam»
inen reeds dadelijk hoog oplaaiden, ter*
wijl bommen en ander vuurwerk meti
groot geweld uit elkaar sprongen
Wonder boven wonder werd niemand
van het personeel, dat uit ongeveer vijf*
tien man bestaat, gewond. Op het oogen*
blik dat de ontploffing plaats had, be*
vond zich niemand in de loods, hoewel
juist eenige mannen onderweg waren om
er werkzaamheden in te verrichten. Wa«
re kle ontploffing eenige minuten later
geschied, aldus deelde de heer Kat}
mede, dan zonden ongetwijfeld menschen-
levens te betreuren zijn geweest
Hoewel de motorbrandspuit spoedig tea:
plaatse was, viel er aan blusschen van het
zeer brandbaar materiaal niet te denken;,
Na ruim een uur branden, waren twee
loodsen en een belendend schuurtje met
alles wat zich erin. bevond, met den
grond gelijk gemaakt. Vermoedelijk is dj©
brand 'ontstaan, doordat een stuk vuur-,
welk, dat in loods) 2 op een rek was get
plaatst, tegen den grond gevallen was
en daardoor uit elkaar is gesprongen
Toevallig was juist Dinsdag een flink
aantal bommenmateriaal naar een ancle*
re loods overgebracht.
De schade wordt op f 20.000 a f 25.000
geschat, welke door verzekering wordt
gedekt.
O
Het Neclerlandsch te Antwerpen
Een sprekende proefneming
Naai' men uit Brussel aan hot Vadf
paeldt, is door een groot Antwerpscli
warenhuis een proefneming gedaan op
het gebied van het gebruik der talen in*
zake publiciteit Deze firma, welk© tot
dusver alleen Fransche circulaires en re*
clamebiljetten rondzond en hoofdzakelijk
in Fnmsc.li-Belgische bladen adverteer*
de, stuurde dezer dagen een rondzendbrief
aan haar beste klanten, waarin gevraagd,
werd in welke taal zijl het liefst haaf
toededeelingen zouden ontvangen. Hoe*
wel dit rondschrijven hoofdzakelijk in
het bezit kwam van de gegoed© burgerij'*
waarvan een deel nog altijd meent, daib
het Vlaarnsck of Nederlandsch te „vul*
gay-" is om door haar te worden gebruikt!,
verklaarden 80 pet. der aangeschreven
keepers de voorkeur aan liet Neder,
landscli. Aan dit verzoek zal dan ook
idoor de belanghebbende firma gevolg
worden gegeven en het valt te voor*
zien, dat nog andere ondernemingen haar
voorbeeld zullen volgen.
Een 101-jarige.
De weduwe Magnée te Maastricht ia
Dinsdag 101 jaar geworden.
Een zeehond bij Deventer.
Te Terwolde bij' Deventer, heeft de heet
H Nijkamp in den IJsel een zeehond ge.
schoten Het dier, dat dus de rivier •een
45 K.M. was opgezwommen had een leng
te van een meter en een gewicht van
ougeveer honderd pond.
o
ze uit oude gehechtheid de herberg „ln
den Grauwen Kop" weer hebben overge*
genomen, waar ze bijna vijftig jaar ge*
leden in hun eerste huwelijk hadden ge*
woond. Als ik naar Dornschied ging, lieR
ik ook altijd de herberg binnen en dan.
had ik altijd (schik in de twee ouda
luidjes. Hendrik is 'pas vijf jaar gele*
den gestorven."
Met deze woorden stond de oude man:
op, schudde mij hartelijk de hand ten»
afscheid, en liep met groote passen lang
zaam bergafwaarts naar zijn dorpje. Ik
richtte mijn schreden naar den kerkto-i
ren die halverwege den „Grauwen Kop'*
te zien was en na een half uur liep ik heti
dorpje binnen, waarin zich de merkwaar*
dige geschiedenis had afgespeeld.
De poort van het kerkhof stond nog
open. Ik liep tusschen de graven door;
ïiuar cte achtermuur waar een verschel
grafheuvel de plaats aanwees, waar An
ne Margreet tusschen Hendrik Schil*
ling en Koenraad Werner rustte. De maa:
was opgekomen en overgoot met haa
zilveren schijn het kerkhof en de wit*
houten kruisen, die elk de woorden „Uien
rust" verkondigden. Wilde rozen groeiden
over de graven van de beid© brave man*
inen en strekten hun raliken reeds uit)
taaar den middelsten heuvel zooala
do har-ten van hen, die hier rustten, el*
kaar in het leven eens hadden gevonden,-
zou ook hun stof zich' in de bloeiende!
(ranken op hun graven vexeenigen
Ik legde de veldbloemen, die ik onder*
weg geplukt had, op de gewijde plaatsen,,
ontblootte mijn hoofd en sprak een korlj
gebed uit.
arf
EINDE.
I
