Wi n t e r t e e n e
11 p n 9
3 ii fl,
I p
S RfK
8 if u u
dd
Uitgave: Firma L, J. VEERMAN, Heusden.
No. 4874. Woensdag 19 December 1928.
Zij, die zich op dit Blad
wenschen te abonneer en,
ontvangen de tot 1 Jan.
verschijnende nummers
GRATIS
Ilantosagereclfit flensden
FEUILLETON
*em
Buitenland
Geïllustreerd
Zondagsblad
Weekblad
Familieblad
Dit blad verschijnt WOENSDAG en VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25, en
franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
Dammers 6 cent.
Advertertiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Ad ver tent iën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Evenals vorige jarenstelt ook
ditmaal ons blad zijn kolom
men open voor het opnemen van
IVIE U WJAARS WEM SC REM'
aam FamilieVrienden en Be
gunstigers.
Het Woensdagnummer van 26 dezer
zal tengevolge van de KERSTDAGEN
niet verschijnen. Daar Kerstmis dit jaar
op Dinsdag en Woensdag valt, zouden,
indien wij het nummer van Woensdag
26 dezer op Maandag den 24en af
drukten, onze abonné's dat nummer eerst
op Donderdag ontvangen, zoodat wij
gedwongen zijn het Woensdagnummer
in de Kerstweek niet te doen ver
schijnen.
Het eigenlijke Kerstnummer verschijnt
dus Vrijdag 21 December. Aan dit
nummer wordt bijzondere zorg besteed,
waar dit nummer ook, met het oog op
de feestdagen, meer dan ooit zal worden
gelezen, hebben de advertenties daarin
ook meer dan gewone waarde. On-
noodig te zeggen, dat een verstandige
adverteerder in dat nummer zijn adr
vertentie plaatst.
Het Woensdagnummer in de Nieuw-
jaarsweek zullen wij op Maandag 31
December drukken en verzenden. Wij
verzoeken dringend te willen zorgen,
dat de copie voor dat nummer uiterlijk
Maandagmorgen 31 December in ons
bezit is.
DE REDACTIE.
STRAFZITTING VAN VRIJDAG 7
DECEMBER 1928.
Kantonrechter: Mr. C. W. van Om
meren.
Ambten, van het O. M.Jhr- Mr.
J. Twiss Quarles van Ufford.
Griffier: Mr. W. Ruitinga.
Ruim 50 zaken prijken op de rol,
waarvan 3 personen beneden de 18
jaren betreffen.
C. P. v. II., landbouwer te Alm-
kerk had op 20 Juli 1928 aan den
klerk van den Raad van Arbeid te
Tilburg, J. Meinders op diens vraag
sinds wanneer J. A. van Andel in
zijn dienst was, opzettelijk en in
strijd met de waarheid geantwoord,
dat van Andel sinds de vorige week
eenige dagen bij hem gewerkt had,
terwijl van Andel reeds sedert on
geveer 30 Mei 1928 in dienst bij hem
was.
Verdachte zegt op een desbetref
fende vraag van den Kantonrechter
dat Meinders hem verkeerd beeft be
grepen .en voorts dat hij zelf heel
veel uit is en bijna niets aan de
boerderij doet, terwijl zijn zoon de
boerderij beheert.
Kantonrechter: Ik heb geen enkele
reden om te twijfelen aan de ge
loofwaardigheid van Meinders en
als deze iets ambtseedig verklaart,
geloof ik dat onvoorwaardelijk.
Verdachte Ja maar Meinders ver
gist zich.
Kantonrechter tegen verdachte:
Neen, 't komt mij voor dat jij
je hier staat te vergissen. Je zegt
nu wel, dat je het bij dagvaarding
gerelateerde niet hebt gezegd, maar
toch geloof ik Meinders.
Ambtenaar O. M.Waarom zeg je
niet de waarheid? Draai er nu maar
niet om heen.
Kantonrechter: Zeg nou maar, 't
is waar, ik heb het gezegd, dan is
dat veel heter vopr je.
Verdachte: Ik blijf er hij dat Mein
ders zich vergist heeft.
Ambtenaar O. M. Ik vind de hou
ding van verdachte niet gunstig en
vraag'f25,00 of 14 dagen.
Kantonrechter: Verd. krijgt van
mij f 20,00 of 10 dagen.
A. v. d. W., arbeider te Heusden,
had vier stokken weggenomen uit
een griend van C. A. J. van Herpt
le Hc'rpt:
Verdachte ontkent en zegt dat hij
de stokken langs de Maas had op
geraapt; hij is zelfs niet in den griend
geweest.
F. J. de Hart, als getuige gehoord,
verklaart dat hij duidelijk gezien
heeft dat verdachte stokken uit den
griend nam en wel 4 of 5.
M. B. J. de Weerd, veerman aan
het Bernsche veer, verklaart als ge
tuige, dat verdachte met 4 stokken
over is gevaren. Verdachte zei dat hij
ze in het bosch had gehaald en dat
hij gauw overgezet moest worden,
dat ze hem waarschijnlijk op debie
len zaten. Verdachte had jongens in
het veld zien loopen en dacht dat
deze naar den veldwachter zouden
gaan.
Getuige a décharge Arie Versfeit,
visscher te Heusden, verklaart dat
verdachte op 13 Aug. j.l. 4 stokken
bij zich had. In de veerboot zei hij
niet wat de Weerd verklaarde, maar
wel: „breng me gauw over, want ik
moet visch gaan scheppen anders
wordt het te laat en zou de politie
i mij wel eens kunnen nagaan."
Kantonrechter tot getuige Vers—
'feit: Jij lijkt mij nu niet direct de
meest geloofwaardige persoon. Hoe
komen verdachte en jij hier te Heus
den terecht?
Opperwachtmeester der Mar. A.
van der Plas: Ik ken verdachte goed,
Met getuige Versfeit is hij altijd op
ontij den op ongewenschte plaatsen
le vinden. Verdachte staat hoogst
ongunstig bekend en zoo ook getui
ge Verstelt.
Kantonrechter: Personen als ver
dachte krijgen we wel klein. Met f20
of 10 dagen is hij nu wel betaald.
De Ambten, van het O. M. vond
schijnbaar deze straf te weinig en
ging tegen het vonnis in hooger be
roep.
J. E. IE, timmerman te Babvlo-
niënbroek zou zonder daartoe ge
rechtigd le zijn, geloopen hebben op
een weg van de Wed. P. Brander-
horst le Genderen.
,,Geen goud
zoo goed'
erg
Verdachte: Ik heb niet op den
weg geloopen, wel er op gestaan.
Eén scheiding is er niet en ik ben er
i zoo maar even opgestapt.
Getuige M. P. .Bra'jderhorst: Ik
heb er verdachte op gezien; hij stond
j op onzen grond vlak naast de palen
van het metselwerk.
Kantonrechter: Ik geloof dat ik
lont ruik; is het soms een burenruzie
die hier op liet Kantongerecht weer
hoogtij moet vieren?
Verdachte: Ja, Edelachtbare.
Kantonrechter tot getuige Bran
derhorst: Jullie zijn zeker niet
lekker met elkaar, is 'twel?
Getuige Branderhorst: Neen niet
erg.
Kantonrechter': Dacht je nou dat
ik er me toe zou leenen om flauwi
teiten tusschen jullie hier te behan
delen? Je denkt zekér, dat die ver
velende en misselijke burenkijve-
rijen hier thuisbehooren. Dank je
wel, vecht dat zelf maar thuis uit.
't Is een schande om met zulke laffe
dingen hier aan te komen. Verdachte
heeft op grond van de Wed. Bran
derhorst gestaan en daarvoor is hij
schuldig, ik verklaar het gepleegde
feit strafbaar, maar wil toch geen
straf toepassen. En houdt nu voort
aan al dat burengedoe maar te Ba-
biloniënbroek.
M. J. B., landbouwer te Ilerpt had
in den laten avond gereden met een
rijwiel zonder licht.
Kantonr.Waarom deedt je dat?
Verdachte: Ik kon bijna niet loo
pen, want een koe had op mijn voet
getrapt. Mijn voet was erg gewond.
Kantonrechter: Je bent op 18 Oct.
j.l. bekeurd, dus als je voet erg ge
wond is geweest kan dat natuurlijk
nu nog gezien worden door een lit-
teeken.
Opperwachtmeester v. d. Plas: Bij
de bekeuring heeft verd. mij niets
van een gewonden voet gezegd. Wel
heeft hij gezegd dat de sergeant van
den Landstorm hem gezegd had:
„Rijd maar op".
Kantonrechter: Laat me je voet
eens zien.
Verdachte laat zijn voet zien, maai
er is geen enkel toeken van een wond
aan te bespeuren.
Kantonrechter: Je excuus helpt
niet veel, want je krijgt f 3 of 2 dagen.
.Wat had dat te beteekaaeul Er waf
Tegen het begin van het nieuwe jaar
.willen wij nog eens de aandacht onzer lezers
vestigen op de fraaie en toch zéér goed-
koope wekelijksche verschynende illustratie,
die bij ons verkrijgbaar is.
Onze illustratie bevat iedere week 16
pagina's groot formaat en brengt een over
vloed van foto's van ai hetgeen er belangrijk
en interesant is in en buiten de landsgrenzen.
Naast vele foto's publiceeren wy iedere
week een boeiend vervolgverhaal, kortere
verhalen, schetsen, wetenswaardigheden,
knutselrubriek voor groot en klein, enz.
Deze illnstratie is bestemd voor het ge-
heele gezin.
De abonnementsprijs is zeer laag en
bedraagt slechts 1170 per half jaar,
franco per post.
GRATIS PREMIES VOOR
NIEUWE ABONNÉ'S
Iedere nieuwe abomé, die zich met in
gang van '1 Jan. a.s. nis zoodanig opgeeft,
ontvangt gratis
le. De in December (vanaf no. 50)
verschenen nummers, waarin
de eerste deelen van het nieuws
vervolgverhaal
2j. Overdruk van een boeiend vei haal
in botkvorm.
Proefnummer op aanvrage gratis 1
het Bureau van hat ^NIEUWSBLAD®
voor het Land van Hoosden, enz.
te HEUSDEN.
Wil mij met ingang van 1 Januari 1929
noteeren als abonré op Uw Ijiestatie tegen
den prijs van fl.70 per halfjaar. Gelieve
mij ae gratis premies te zenden.
Naam
Adres
(W.ordt vervolgd.)
VAN ALT£N£
i «I 33»
4
«I xJ5
f 5 fly 1 to >J
Int. Telefoon no. 1». Postrekening no. 61525.
Mijn vader keek mij besluiteloos aan.
daarna den vreemdeling en boog het
hoefd.
„Dat zal helaas niet kunnen",* zei hij
zacht.
„En waarom niet?" vrceg deze.
„Mei, ik heb mijn bezitting verhuurd
En de huurder, meneer Johnstrup, zal ou
der geen voorwaarde een filmopname toe
laten."
Meneer van Dijmen stond op, maakte
een geruststellende beweging met zijn
hand en glimlachte weer.
„Overal al voor gezorgd", zei hij, zacht,
jes lachend. „Ja, ik zal U neg meer ver
tellen: niet alleen zal de filmopname in
Uw tuin in .Skodsborg gcbeuren; noen,
Uw huurder, meneer Johnstrup, heeft
zich zelfs bereid verklaard, Uw meie
speler in die scène t e zijn
Mijn vader keek den vreemdeling ver
baasd aan en ik kon mijn verbazing ook
ni-1 verbergen.
„U zult hierover misschien verbaasd
zijn, meneer Carstens". ging de directeur
verder, „maar hebt U wel opgemerkt
wat voor koninklijke figuur en gelaats
uitdrukking meneer Johnstrup heeft? Wij
kinnen geen acteur in heel Denemarken,
die in staat is zich zoo te grimeeren,
zelfs met de beste wil niet. Meneer John
strup wilde eerst, zooals U wel kunt
denken, niet. op de aanbieding ingaan
en we hebben hem een aardige som moe-
te n bieden.
Hij speelt alleen deze scene in de hee-
le film, waarin U zijn partner benthij
is de dictator, die de dochter van zijn
veldheer ontvoerd heeft. En U, als veld-
heer, eischt rekenschap van hem en
stormt op hem los als hij van een be
zoek bij Uw dochter terugkeert.
Maar een zekere voorzichtigheid is wei
nor dig. Daarom zouden we gaarne willen,
meneer Carstens, als wij li >t ©ens wor
den, dat we op den eersten den besten
ge schikten dag een proiefopuame maken
om tc zien of meneer Johnstrup in zijn
spel niet teleursteld.
Torn nam de heer van Dijmen een pa
pier uit ziju zak. „Gaat U er mee accoord,
meneer Carstens? Dan wilt U misschien
dit wel teekenen?"
Mijn vader las het contract door en
kon van opwinding haast niets zeggen
Eerst keek hij mij aan, toen den direc
teur.
„Au, ik zie het al", zei de directeur,
schijnbaar een beetje gekrenkt, „hot aan
bod is U zeker een beetje te laag La
ten we zeggen drieduizend kronen. Is
dat goed
Meer kunnen we '-echter...."
Mijn vader haalde eens diep adem, greep
naar zijn pen en zette zijn naam o-ndei
het contract.
„Ik laat een dezer dagen iets van mij
hqoren", knikte meneer van Dijmen. „En
ik verzoek U om U gereed te houden,
want we denken begin van de volgende
week de opname te maken. Wilt D mis
schien een voorschot
Mijn vader schudde glimlachend het
hoofd. „Xeen, dank U wel."
„Zooals U wilt. Dus tot ziens. U hoort
wel van mij." Toen boog meneer van
Dijmen voor mijn vader en mij en ver
trok. Kort daarop hoorden wij e?n au
to wegrijden.
Wij waren beiden dien avona in -een
vreemde stemming.
„Als je lieve moeder dat nog beleefJ
had", zei mijn vader eenige malen terwijl
hij mij over het haar streelde. „Als je
lieve moeder dat nog beleefd had, Ellida!'
Nu, ik wilde geen schaduw werpen
op de vreugde van mijn vader. Maar
toen ik 's nachts alles nog eens over.
a
behoett met met winterteenen te blijven <J
o en. Maar U moet er rat tegen doen. )i
E i, U kunter wat tegen doen. A! ker's f>
K costerhlsem herstelt de cellen der
huid, verzacht onmiddellijk de pijn en y
voorkomt ernstiger ontstekingen. Akker's v,
dacht, had ik tcch een ©enigszins oage
rust gevoel. Er was iets dat niet in
den haak was. Want ik moet zeg
gen, hoeveel ik ook van mijn vader
houdt, ik weet heel goed dat hij maar
een heel middelmatig tooneelspeler is
Het was toch te eigenaardig, dat onder
alle goede acteurs die er in Kopen
hagen zijn, ze juist mijn vader uitzoch
ten. Natuurlijk was liet een argument,
dat ieder op zou werpen, alleen mijn
vader niet. Met hem zelf kon ik dus
niet over deze kwestie spreken. Toen
ik het toch eens probeerde, lachte hij
mij ook uit.
„Jelui hebt geen van allen vertrouwen
in mij", zei hij, prikkelbaar wordend
„Je ziet, vreemden moeten er komen om
mij te ontdekken. Maar nu zal er een an
deren tijd komen, dat verzeker ik je
De naam Peter Carstens zal de heele we
reld door beroemd worden I"
Daarna zweeg ik.
Maar gisterenmiddag toen ik met mijn
vader uit de stad naar huis ging, was
er een telegram: „Morgen vroeg om halt
zeven Landingsbrug Skodsborg proefop-
name gewone kleeding. Mondeling nader.
Mijn vader was den heel'en avona opge
wonden. Duizend vragen kwamen in hom
op, die hij zelf beantwoordde. En als
ik tersluis naar hem keek, zag ik dat
hij stilletjes voor den spiegel standen
bestudeerde. Den lieelen avona liep hij
heen en weer. Op het laatst zei hij onge
duldig:
„Hoor eens, ik houd het niet meer uit
Ik ben den heelon tijd bang, dat ik mij
morgenochtend verslaap. Het is beter dat
ik vanavond nog naar Skodsborg ga en
in het hotel slaap, dan weet ik zeker
dat ik morgen precies m half zeven aan
de landsbrug ben!" Ik gaf hem maar ge
lijk. Wat zou het geholpen hebben als
ik hem tegengesproken had...? Dus ver
trok miju vader cm acht uur naar Skods
borg.
Ik bleef alleen thuis on had het plan
Docr een stier aangevallen.
De Breslaaer Xouest© Xaechricht n ver
neemt uit fteicbenbach in Silezi dat
toen de landeigenaar Pietsch te Schau-
pitz op zijn boerderij ecu stier streelJ -,
het dier plotseling woest werd en Pietsch
op cle horens nam. Daarbij werd Jen
ongelukkige de een© helft van het ge
zicht van den mond t« i een dar ooren
vol kopie n opengescheurd, terwijl ook het
©ene oog ernstig letsel b. kwam. Pietsch
word daarop door het woedende dier
over een disselboom heen de lucht iuge-
slingerd. In weerwil van zijn zware ver
wondingen kon hij zich nog^ijn woning
binu. iisleep ai, waar hij in elkaar zakte
■echter
dokter
..Met een paknaald levensgevaarlijk ge
wond.
In het crimineels krankzinnigengesticht
van I? dgio Emilia zou een tot 16 jaar
tuchthuis veroordeelde misdadiger den
dokt; r willen spreken. Toen deze zijn
onderzoek begon, haalde ie tuchthuisboef
een paknaald te voorschijn, die hij Jen
geneesheer in den schedel stak. Hier >p
verwondde hij nog 2 cipiers, kon
daarna worden overweldigd. Do
is levensgevaarlijk gewona.
o
Treinbotsing.
Op het tra ject Kolomen Hor. cl uita in
Galicië is een goederentrein op een per
sonentrein gebotst. 11 Reizigers en 6
spocrweg-beambten werden ernstig ge
wond.
Ernstig jachtongeiuk.
Op een jachtpartij bij baron Szeg nyi
stond do Duitsche gezant te Boedapest,
baron Von Schön, in zijn boot op om
op een eend te schieten. Hij viel echter té
water en zijn geweer ging af. Een drijver
kreeg de lading schroot in het been. een
slagader scheurde en hij bloedde dood
O
Een „gesneuvelde" uit den wereldoor
log keert terug.
Uit Neuruppin in Brandenburg wordt
gemeld
een vriendin op te zoeken. Ik wilde juist
het huis uit gaan toen ik den directeur
van Dijmen voor de deur trof, die blijk
baar van plan was ons op te zoeken
„Ik wilde Uw vader spreken", zei ]iij,
terwijl hij zijn hoed afnam.
„Mijn vader", antwoordde ik, „die ia
al naar Skodsborg omdat hij bang waf-
dat hij morgenochtend te laat zou zijn
„Bravo", zei hij, „dat is nog eens werk
Maar daarmee is mijn boodschap ge
daan."
„Wild U juist uitgaan? Gaat U zoo
ver meé naar Kopmhagen
„Ja, ik" wilde een vriendin opzoeken.''
„Dan mag ik U zeker wel vergezellen
Wij gingen in de tram.
Bij het Raadhuis moest ik overstappen
Meneer -van Dijmen zei beleefd, dat we
het kleine eindje wel te voet konden
gaan.
Dus gingen wij den hoek om naar da
Yestreboulevard. Op dit uur was het
in deze straat tamelijk stil. Een paar
late Tivulibezoekers haastten zich en lie
pen ons voorbijtoen zagen we niemand
meer.
Plotseling kwam uit de St. Peterstrad"
een heer vlug aanloopm, dien ik dacht
meer gezien te hebben. En plotseling
wist ik het: liet. was meneer Johnstrup,
onze huurder!
Ook mijn begeleider zag hom aankomen
Ik zag, dat hij schrok, tersluiks mij
aankeek en toen weer naar de richting
keek, vanwaar meneer Johnstrup snel aan
kwam loopen.
Plotseling zei meneer van Dijmen, ter
wijl hij ineens bleef staan
„Ik bedenk mij net dat ik nog even eeD
vriend moet telefcneeren. U excuseert
mij welToen gaf hij mij de haid,
nam snel zijn hoed af en keerde zich
om. Hij ging vlug denzelfden weg weer
terug, dien wij gekomen waren
Langzaam en nadenkend ging ik ver
der en passeerde meneer Johnstrup, aie
mij heelemaal niet zag.
Aan
Een zekere Paul Koeppke, uit deze'
plaats afkomstig, die reeds gedurende
13 jaren officiéél vermist werd en voor ïni
den wereldoorlog gesneuveld gold, is tot
groote verrassing vam zijn vrouw, die m.-tj
haar kindaren in Licht mb2rg woont, te-:
ruggekeerd. Koeppke is in fiooge ma! o
oorlogsinvalide;
Influenza-epidemie in Amerika.
Driehonderdduizend ziektegevallen.
Er heerscht in de Vereenig da Staten:
een influenza.epidcmie. Uit New-York
woirdt aan dj© „Times" gemeld, dat da
geen twijfel aan: meneer van Dijmen had
meneer Johnstrup willen cntloopen. Dat
dringende telefoongesprek was toch ze
ker maar eon uitvlucht. Wat "had vart
Dijmen er mee voor om den man niet
te willen ontmoeten, waarmee hij ©en paar
dagen te voren succesvol onderhandeld
had en op wiens medewerking hij mor
genochtend gerekend had?.
Ik keek om. Daar liep meneer Johnj
strup, de handen in zijn zakken veraer.
De directeur was verdwenen, als haa
de aarde liem verzwolgen.
Hier was iets niet in orde iets
wat ik niet begrijpen kon. Mijn vader
kwam mij in de gedachten, die m g>
lukkige. stemming in zijn hotel ia Skods
borg verlangend naar den volgenden
morgen uitkeek. Ik had het gevoel dat
ik hem beschermen meest voor dat on
zegbare, dat dreigend :n raadselachtig
in mijn gedachten woelde. En het vol
gende oogenblik besloot ik mijn vader niet
alleen te laten. Ik nam '©en rijtuig en
reed naar Skodsborg. Alles zou goei ge
gaan zijn als ik niet midden op den
weg naar Klampenborg een ongeluK ge
had had. Maar hier is het liotel. Als
U zoo goed wilt zijn op den knop te
drukken....
In ieder geval dank ik U 'hartelijk
voor Uw vriendelijkheid, meneer."
De Engelschman legde zijn hand om
de bronzen leeuwenkop, 'lie in de post
van het "hekwerk aangebracht was ©n
trok aan de bel. Men hoorde in het don
kere huis dof en bel cvergaan, De jon-j
ge dame maakte haar hand los uit haai
mof, reikte die den Engelschman, tere
wijl deze zijn hond afnam.
„Mag ik mij even", zei hij met 'jen
kleine buiging, aan U, voorstellen, Ik
heet Herbert Porter."
A VA
iffifcaftinl
W--XrV Jr J ui nu. -Are*Ai**-*.
Sju tU...r -A.-4 4 i*»*, ■WW/--''-
