Tweede Blad
Ne. 4882 Vrijdag 18 Januari
DE LENTEFEE
Jtufst- <n Winter*
Meeding naar maat,
ASTHMA
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
FEUILLETON
VOOR HEERE
GORINCHE
Erger dan
Kinderrubriek.
AKKER'*
BEHOORENDE BIJ HET
Versterk nw nieren
i Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raadsels
»gn:
!En de nieuwe raadsels zijn: 1
Maandag werd het stoiïelgk overschot van het in November vergane
Italiaansche stoomschip »Salento« naar Italië verscheept. Italiaansche
autoriteiten om de kist geschaard voor deze wordt ingeladen.
F'
JULES MARY.
4
Ean Prachtige Collectie Stoffen van
de Goedkoopste tot de Fijnste
Dessins voor
vindt U nergens beter en voordeeliger
dan bij
Hoek Visschersdijk A 290
Coupe en afwerking wordt ten volle
door ons gegarandeerd.
!,l/Vraagt s. v. p. stalen of reizigers op advies.
Voorde Borst.
Vragen op rechtskundig gebied
De werknemer behoudt zijne aanspraak
op het naar tijdruimte vastgesteld volle
Icon voor een betrekkei ij k korten
t (j d, wanneer hg ten gevolge van ziekte
of ongeval verhinderd is geweest zijn ar
beid te verrichten. Wat onder »betrek-
kelyk korten tijde moet worden verstaan,
zegt de wet niet, zoodat hier veel afhangt
van bet oordeel van den rechter, die over
de zaak zal hebben te oordeelen.
Is Directeur^ van het G.E.Ite jerplicht^
bij overname van het bedrijf aan de P.N.E.M.
voor de nog niet ingekomen gelden in te
staan, wanneer hij niet bij de eerste ns«
latige betaling van verbruiker deze heeft
afgesloten en bij B. en W, dsarvan geen
kennis heeft gegeven, dan toen bedrag
groot was, daarmede is aangekomen.
S. 0.
De beantwoording dezer vraag hangt
geheel af van hetgeen in de instructie van
den Directeur is bepaald. Zijn de door den
inzender der vraag genoemde verplichtingen
niet uitdrukkelijk aan dien ambtenaar op
gedragen en%ij betwijfelen of dit het
geval zal zijn dan kan hg nit den aard
der zaak «oor de niet-naleving er van niet
aansprakelijk worden gesteld. Heeft de
Directeur echter zijne instructie niet nage
leefd en is voor de gemeente door dat
verzuim schade ontstaan, dan zou hij ver
plicht kunnen worden, die schade te ver
goeden.
Kieuwsblad
Werp dat lustelooze, afgematte gevoel
van u, en herwin uw gezondheid en ener
gie door uw nieren te helpen om de scha
delijke en kwaaddoende vergiften uit uw
bloed te filtreeren. Maak uw leven weer tot
een lust. Die pijn in de lendenen, die
urinestoornissen, dat vermoeid, zenuwach
tig, uitgeput gevoel, die hoofdpijn en dui
zeligheid kunnen alleen te wijten zijn aan
nierzwakte, en deze kan overwonnen wor
den.
Piekeren helpt u niet: Wordt flink en
gezond door het gebruik van Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. De tijd bewees, dat
dit specifieke niergeneesmiddel aan de nie
ren juist die versterkende hulp geeft, die
zij noodig hebben en deze organen bij
staat om het bloed volkomen en terdege
te zuiveren.
Door nieuwe kracht aan de verzwakte
nieren te geven, kunnen Foster's Pillen
kwellende nierverschijnselen als rheumatiek,
ischias, spit, waterzucht, niersteen, en blaas
ontsteking verlichten en voorkomen.
Duizenden in Holland danken hun te
genwoordige gezondheid aan de genezen
de eigenschappen van dit niermiddel. Be
gin mog heden met het gebruik en zie hoe
snel gij een flinke gezondheid kunt her
krijgen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon i 34
Oom Karei heeft nu waaratje zelf een
foutl gemaaktMet het eerste raadsel van
verleden week. Op du eérsté kruisjés-
lijn moest niet den naam van een provin
cie!, maar van een deel van een provincié
komen ie staan, namelijk Betuwe. Als je
[het raadsel dus' fout hebt, is het deze
/keer jelui schuld niet hoor! De rest van
de oplossing wasEduard, eend, wier. De
{antwoorden op de andere raadsels luid
den 1
2i Boek bok;
3j Beer, heer, leer, méér, péér, téér,
vteer.
fl. Wie kan van de volgende letters
iden. naam van een plaats in Noord.Bra
bant maken: BDEEEEGGINRRRTU.
2. Welke paarden staan nooit op stal,
loopen nooit) in de wei te grazen, worden
nooit beslagen, loopen nooit voor een
kar, worden nooit bereden en zijn toch
heel sterk, terwijl ze veel van watór
(houden
3a Waarom is het woord „paal" man
nelijk en „lijn" vrouwelijk?
DE MAN, DIE ZIJN HART VERBOOR
II.
Ook de dichter zelf was heef smaal var.
jgeten, dat hij twee wenschen in zijn
Leven mocht doen. Hij keek dus naar
■zijn hond en zei: Ja, Fidel, jij heb na
tuurlijk geen hart. Heusch, ik wilde echt,
dat. ik ook geen hart had!
Het was natuurlijk erg dom vnn dien
dichter, om te denken, dat e:n hond géén
hart heeft. Maar dat doet verder niets
ter zake. Nauwelijks had hij zijn wenseh,
om geen hart te hebben,' herhaald, of
er vond een groote verandering plaats.
.Hij spreng op en barste in een akelig?,
kwaadaardige lach uit, omdat hij be
dacht, hoe bedroefd bij was geweest om
niets. Hij lachtte zoo akelig, dat Fidel
opnieuw begon te huilen. „Sapperloot!"',
riep de dichter uit. „Het kan me toch ui.
gcnlijk geen lor schelen, cf de zon nu
of de dichter al riep en riep: .Blijf
nu hier, kinderen, komterug, dan gaan
we samen spelen en zingen!", het hielp
niets. Dt kinderen liepen nog harder wég.
Toen haalde de dichter onverschillig z?n
•schouders op en sloeg len weg naar d?
.stad in, cm naar zijn huis te gaan. V, at
geef ik ook eigenlijk om die mail?, kleine
kinderen, met hun dwaze spelletjes? dacht
hij. „Wat een onzin, het kan me niets
scheieu
Nauwelijks had hij dit gedacht, of hij
kwam twee van zijn beste vrienden te
gen. De derde, die bijna altijd, bij hun was,
ontbrak. i
„O, O." jammerden de twee vri ?nden,
zoodra ze den dichter zagen. „Onzo vriend
is heel erg ziek en m?n vreést, dat hij
sterven zal".
„Nou." zei de dichter, met e?n akeligé
Lach, „Wat kan mij dat schelen? De an
deren keken hem stomverbaasd aan en
EEN MIDDENSTANDSBELANG.
De Minister van Financiën heeft bij
de Tweede Kamer een wétsontwérp in
gediend, waarbij een oplossing van het
vraagstuk van een beter-* verhouding tus-
schen Rijks- en Gemeentefinanciën wordt
voorgesteld. Het spreekt vanzelf, dat 1 et
niet in onze bedoeling ligt op dit on
derwerp zelf hier in te gaan; maar toch
willen wij op een zaak wijzen, die er
mee samenhangt en voer een groote caté.
gorie van Middenstanders van bet:*ekenis
is, n.l. voor lien, die een winkel-, koffie
huis- of restaurantbedrijf uitoefenen. De
Minister toch wil de Personeels Belasting
rioor het Rijk afschaffen en dit belas-
tirggebied aan de Gemeente ovérgévén.
Herhaaldelijk is op congressen van den
Middenstand geprotesteerd tegen hét héf-
fen van Personeel© Belasting voor de bo
vengenoemde bedrijfslokalen. Zooals men
weet, wordt geen belasting gehevén van
i©kalen, die tot fabriek of werkplaats
dienen. Van winkels en logementen wordt
echter naar een derde van de huurwaarde
de Perseneele Belasting gevorderd, tér-
wijl het* toppunt van onbillijkheid en on,
rcht\ aardigheid wordt bereikt ten aan
zien van koffiehuizen en restaurants door
de exploitanten van zulke lokalen voor
de voile huurwaarde in de Person?»lé
Belasting te treffen en ook het meubilair
in zulke lokalen te belasten als war© het
in gebruik tot gemak en genot van den
exploitant zelf.
Het zal misschien menigen lezer be
kend zijn, dat de heer Prof. Treub, to=n
deze Minister van Financiën was in het
Oorlogsministerie, ©en wetsontwerp in.
diende tot wijziging van de P«rson°eIe
Belasting, waarbij bet karakter van de
ze belasting als verteringsbelasting zeer
zhiver tot uiting kwam. In zijn ont-
Jverp werden dan ook alle vertrekken, dié
niet tot gemak of genot van den gebruiker
dienden, van' d© Personeel© Belasting vrij
gesteld, daarbij inbegrepen de logementen.
OOM KAREB.
DOOR
Hij zweeg. Zijn dik gezicht, dat ge
woonlijk bij all© veranderingen van :t
lot even opgeruimd bleef, veranderdé nu
plotseling. Zijn mond, die eenigzins ge-
jopend was, liet een rij tanden zien, als
of hij bijten wilde, terwijl zijn oogen van
Jiaat schitterden.
De tweede reden, kindlief kan ik jé
wellicht binnen eenige dagen zeggen
iVoor 't oogenblik is 't niet van veel
belang.
Zij drong er nu dan ook niet verder
op aan en liet haar vader las, wien ze
nog een kushand toewierp, uit dank
baarheid voor 't geluk, dat hij haar zoo-
even te loofd had.
Toen Bertignolles zijn cabinet weer bin
nentrad, bleef bij een oogenblik in ge
peins verzonken.
De vader, van den millionnair was vroe
ger kamerdienaar' bij de familie de Sou-
laimes geweest. Op zekeren dag liet dé
markies hem onder verdenking van dief.
stal arresteeren. De kamerdienaar w«jrd
tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeel!,
hoewel, hij' beweerde, niet schuldig te zijn.
Bit de gevangenis ontslagen, verliet hij
met zijn vrouw en zoon Frankrijk en zet
te er geen voet m©?r.
Naarmate) zijn zoon echter grooter werd,
Prentte- hij hem meer en meer haat én
schijnt of dat de hemel bewolkt is, of
dat de mensehen van me houden of niet,
of dat ze ziek zijn of niet. Hef kan meal-
tes geen zier meer schelen! AVat héb ik
es-mee te maken, wat een onzin éigénlijk,
cm je daarover druk te maken, hahaha."
Opnieuw lachte hij zoo leelijk, dat Fi
del zijn trouwe hond hard wegliepv met
zijn staart tusschen zijn pooten. Nog nooit
vpn zijn heel© hondenleven had hij zijn
bans zoo hooren lachen. De dichter trok
er zich evenwel niets van aan en wan
delde terug naar het bosch, waar de
kinderen nog aan het spelen waren. Toen
de kinderen hem op een afstand za-
gen aankomen, juichten z© en riepen uit
jde verte: „Hoei-aaa. Ben je daar wéér?
'Kom, zinjÜf weer voor ons en dans op
je vrooiijke wijsjes* en vertel ons eén
mooi verhaal 1"
Maar toen de dichter naderbij kwam
en de kinderen zijn gezicht konden zien,
deinsden ze verschrikt achteruit. "Want
hiet gelaat van den. dichter zag er heel
•wreed en hardvochtig en leelijk uit. Een
paar kinderen, die het verst van' den
dichter verwijderd waren, -m zijn gezicht
niet hadden, gezien, riepen echtér nag:
„Kom, zing wat voor ons."
Och, waarom niet?, dacht de dichter
en ging op dezelfde plek zitten, waar hij
altijd zat, als hij bij de kinderen was.
Maar hoor, ho© vroolijk en zacht cn
mooi zijn stem vroeger ook gekionk n.
had, en hoele.uk©, vrooiijke, aardig? liedjes
[hij vroeger ook gezongen had, nu was
dat ais bij tooverisfag in eens veranderd.
Zijn stem klonk hard en leelijk krijschend
en hij zong zulke akelige, nare én slech
te liedjes, da,t de kinderen allemaal vér-
schrikt opstonden en wegrenden, zoo hard
fiun beenen hen maar dragen konden. En
de een z&ide: Maar jij hield toch im
mers zooveel van hem?"
„O, ja?" zei de dichter. „Nou, daar
weet ik niets meer van, hoor. Dat bm-
ik totaal vergeten. Ik ben een ander
mensch geworden, zie je. Ik ban nu ge.
lokkig. Wil; ik jelui eens oen geheimpjé
vertellen? Luister dan goed: Ik heb géén
hart
]>e vrienden schrokken. Maar toen ze
den dichter aankeken, ?n zijn wr?edé,
hardvochtige gezicht zagen, toen begre
pen ze, dat hij! de waarheid sprak.
(Wordt vervolgd.)
verachting tegen de Soulaimes in Hoe
wel hij sedert langen tijd dood was, her
innerde Bertignolles zich nog altijd zijne
laatste woorden: „Mocht gij ooit rijk en
machtig worden, wreek mij dan!"
Bertignolles had dit niet vergeten Ilij
wenscht© echter geen gewon© wraak, néén
hij verbeeldde zich, dat hij de laatste
Svensch van zijn vader opvolgde en zelf
zijn avontuurlijk bestaan eindigde, indien
hij bij die familie eenmaal behoorde.
Den zoon van den vroegeren kamerdie
naar, zou zijn dochter aan een markies of
graaf uithuwelijken, welk een wraak! Daar
legde hij! 't dan ock op aan.
e< i dat hij echter wellicht door dm
hoogmoed dier edele familie afgewezen
en versmaad zou worden, wilde hij dien
trots vernederen, tot stof vermolmen, als
of die trots iets zichtbaars was, dat
onder zijn kolossale banden zou kunnen
bezwijken. En voor dit alles was hij
geiretd.
Door den bres, dian bij in hun onbe
vlekte eer geschoten had, trof hij de ge-
heele familie. Hij trad er binnen, en ves
tigde er zich zegevierend. Bovendien had
hij eon goede hulp aan Jenny, die schoon
was en.... Laurens beminde... Een goe
de liulp helaas, omdat 't gedrag van
Laorens aan Bertignolles de eerst? wa
pens leverde.
Hij schelde. De deur aan 't einde van
't vertrek werd geopend. Dit- was de deur,
die toegand gaf naar 't cabinet van zijn
secretaris.
Deze trad nu binnen,
w Hij was 28J jaar en zeer groot, had
een hoog voorhoofd, dat bijna geheel ver
dween onder de roods haren, die zijn groot
hoofd bedekten^ en droeg een korten ring
baard kortom het gelaat '/an Romain
Goux zag er veeleexder energiék dan re
gelmatig uit.
Wanneer Uw ademhalingsorganen
door herhaalde asthma-aanvallen of
door een hardnekkigen hoest verzwakt
zijn, moet U dubbel oppassen. Er is
maar o zoo weinig noodig om het ge
voelige slijmvlies Uwer luchtwegen
blijvend te doen opzwellen en Uw
benauwdheden nog erger te maken
dein ze thans reeds zijn. Wacht niet
tot Uw huisgenooten bij eiken aan
val het hart vasthouden, dat Gij erin
blijven zult, maar versterk Uw borst,
maak Uw luchtwegen ruim en Uw
ademhaling vrij met de slijmoplossende
Akker s Abdijsiroop. Gij hebt dan de
zekerheid Uw lichaam een krachtig
en snel ingrijpend, maar geheel on
schadelijk middel toe te voeren, dat
echter tevens Uw benauwdheden
dadelijk veel kan verlichten en na
eenigen tijd zelfs kan doen ophouden.
Hij was op jeugdigen leeftijd door Ber-
tigiiollef in den haven van New-York als
't ware opgeraapt, en door hem, op bij
na al zijn ïeizen en zwerftochten m
Idegencmen, op welke reizisn hij hem als
knecht gediend had. Heb kind besté?d
en te werken. Hij wilde geen knecht blij
de zijn nachten echter om te studesran
ven en was dit ook niet lang geweest,
hoewel Bertignolles hem van tijd tot tijd
voor allerlei zaken bezigde.
Roman Goux bleef staan en wachtte,
wat zijn meester hem zou bevelen.
Rcmain, ik moet weten, wat graaf Lau
rens de Soulaimes. eiken dag uitvoert.
Gij zult zijn leven uur voor uur nagaan
Gij kent den graaf immers, en hebt h?m
bij mij* wel eens gezien. Gij. weet, dat
hij in Pal-ij's woontbovendien weet ge,
dat zijn broeder en moeder in Nog?nt
wonen. Ga.
Romain Goux boog en ging.
'ti Was een heel eenvoudig salon, zonder
eenige luxe-artikelen, schilderijen of kost
hare vazen, die doorgaans in de vertrekt m
der rijken in massa's aangetroffen wor
den; niets anders, dan een groot, vierkant
vertrek, g/meubileerd met eén kanapé,
benevens een tiental fauteuils eén stoe
len. In; 't midden van dit vertrek sfbud
een groote, ingelegde tafel, bedekt mét
geïllustreerde bladen en boeken mét fraa.
ie banden, terwijl in een der hoeken eén
piano» stond. En toch zag' 't er in weer
wil der eenvoudigheid en alledaagschh jid
zelfs zeer vroolijk en aantrekkelijk uit
Drie venters gaven e?n vrij* uitzicht op
een tuin, die tot aan de rivier beplant was
met bloemen en vruchtboomm. Yan uit
die venters kon men op dit oogenblik
waarnemen, dat de geheel© omtrek rat
Nogent schitterend verlicht werd door de
zon met al de kracht, die zij op een na.
midddag in Juli bezit.
Per koker: f 1.50, f 2.75, f 4.50
Dei <e enigste weelde van dit salon, of
cm anders' te zeggen, de ©enigste opschik
warm de bloemen. Er waren er dien
'morgen dan ook verscheiden? geplukt,
welke men op de piano, schoorsteenman
tels en tafeltjes als 't ware verspreid had,
waardoor er een sterke bloemsngeur in 't
geheel© vertrek hing.
In dit vertrek zaten naast elkaar vijf
mannen, terwijl aan den overkant n
sloel leegstond en waarschijnlijk nog ie
mand verwacht werd.
Men zou zeggen een soort rechtbank,
waar de beschuldigde nog ontbrak.
Geen woord werd er gesproken. Van
tijd tot tijd. wisselden de mannen
blik, maar dit was ook alles.
Een van die vijf mannen was Andreas
de Souiaimes-Kermadec, een nog krach
tige grijsaard met lioogroode kleur en
bietde schouders. Hij leefde afgézondéxd
tin Bretagne aan de oevers der z?e, jaag.
ide daar met zijn buurlieden of ging met
hen ter visclivangst. Evenals zijn geh?e-
le familie, was hij* arm.
Naast hem zat een andere, vermagerde
grijsaard, die hoewel hij een erg spits ge
zicht had, er toch nog krachtig uit-
zag.
In 't midden van hen, als voorzitter
dezer bijenkomst, zat generaal Christiaan
de Soulaimes, naast wien ter rechter zijde
een schermleeraar zat, die in 't No-or
den zeer bekend was: Hubertus-Lodewijk
de Lespérac genaamd.
D© vijfde, de jongste, was Michel mar.
kieS de Soulaines.
Hij was 't, die Nogent bewoonde. Bij
liem waren de andere vier gekomen, van
verre, nit alle hoeken van Frankrijk.
De markies Michel de Soulaimes was
vroeger 'h oofd van een escadron huzaren
gje'weest, hij werd in den slag bij Sedan
gdwond, had beproefd zijn dienst voort te
In dit stelsel bleven winkels, café's en
restaurants en ook kantoorlokalen voor
de perseneele belasting onbelast. Dit wéts-
entwerj; bleef liggen tot na het aftr?*
den vaa het Oorlogsministerie. Minister
•Te Vries, die in 19L8 de portefeuille
van f inanciën kreeg, wijzigde dit ante
•werp voor geheel en bracht tal van el«^
meuten er in, die de Personeélé Bélass
ting voor velen niet alleen tot ©en vérbés(
rirgsbe Lis ting, maar bovendien tot
verkapte bedrijfsbelasting maten.
Bij de behandeling van het wetsontwerp
in 1919 werd getracht het stelsel-Treub
weer te bereiken. De toén ingédiéndé a~
ir tndementen konden evenwél géén méér-
dfcjrteij verwerven. Zoo bestaat thans nog
een toestand, welke aan velen één groo
te ergernis en onbillijken, vaak bovetuj
arntigen druk geeft.
Indien thans dit terrein van belasting-?
heffing aan de Gemeenten wordt overgé^
geven, ontstaat de kans voor nieuwen en
grooten willekeur. Een voorbeeld daarvan
is feeds de zakelijke belasting op de bén
drijven. Vele Gemeenten passen dézé niét'
toe, ook; al wegens de zeer onbillijk wer.
kiende factoren, die er in vervat zijn. Aite
deren daarentegen halen er uit wat ér ia
zit. Zoo ontstaat bovendien het nadeel
van ongelijkheid van concurrentie in ben
drijven, gelegen) in eenzhlfdé stxéék, maax
in verschillende Gemeenten.
Bij het behandelen van dit wets rnte
werp zal door de Middenstanders wel deé
gelijk rekening moeten worden gehoudén
•met dit. element. Misschien zijn er waar*
boxgen te scheppen voor een volkomen
gelijke toepassing en dat in den vorm
van een verteringsbelasting geen vérdéra
bedrijfsbelasting op een bepaalde cat en
gorie der burgerij zal worden gelegd.
Ik ben in bet landbouwbedrijf in diensfi
betrekking, en ben per jaar verhuurd!
doch geniet mijn loon per week. Nu:
kreeg ik voor eenigen tijd in gen. ba»-;
drijf een ongeval, en ben nu gedurenaa
zes weken thuis en moet op medisch
advies nog steeds het bed houden.
Mijn werkgever is tegen ongevallen vart
zijn personeel verzekerd (tegen 70 pCt.)
Nu is mijn vraag heb ik recht (en
hoelang) op mijn volle weekloon, of moet
ik mij jfce vreden stellen met de 70 pC'ÈL
die de ongevallen verzekering uitkeerde
Gaarne spoedig antwoord.
r D. T>
A—
zetten, toen de oorlog geëindigd, was. Een
val van zijn paard had zijn wond weer,
qpen doen gaan en heanj voor 't verder?,
militaire leven ongeschikt gsmaakt.
Hij was verplicht zijn «ontslag te vra/j
gen, met wanhoop in zijn hart en tra-?
nen in zijn oogen.
Michel de Soulaimes was weduwnaar,-
«en zijn soldij: was toereikend voor hern'
en zijn dochter Gilberte geweist. Wat
'meest er worden van hem, toen bij zijn
icntslag had gekregen? Op raad van zijn
oom Lespérac: en vooral door diens hulp^
vond Michel eenige geldschiet ers en kocht)
eenige fabrieken, waar landbouwkundige
machineriën vervaardigd warden. Daar
Leefde hij dan ook sinds eenige jaren, te
midden van bitteren arbeid, waarbij hij)
heel wat beproeving doorgemaakt en v?r?
scheideno gevoelig© schokk en gekrégém
[had, maar altijd eervol deze indu strieëlai
crisissen doorstaan bad.
Zijn moeder, di© blind was, leefde lij
hem en voegde bij zijn huishouding haaaj
vier of vijfduizend brancs rente, waarvooii
haar geheel© fortuin belegd wasdaar
'fc mes dus van twee kanten sneed, wa?
Michel gelukkig en begon hij de toekomslj
minder bezorgd te gemoet te gaan.
Die oude, edele familie, dia sédért géj
riuimen tijd geruïneerd was, maar wiensi
naam toch onbevlekt bleef, was tevreiea
•met 't tegenwoordige d.w.z.,, zonder hun
Luister van vroeger te betreuren. Bijna
al hare leden waren militairen geweéstj
of waien 't nog. Daar zij hun goud niet'
verkwisten konden, offerden zij hun bloej
op. D© geldbeurs was leeg, maar hun
'j hart was oprecht en dapper.
Dien dag waren alle vijf aanwezenden
ernstig sn stil.
Wordt vervolgd), jj
n i n J
