Tweede Blad
la. 4884 ïrijtiag 25 Januari
DE LENTEFEE
Winfer-
uir Haat,
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
FEUILLETON
Kinderrubriek.
VOOR HEEREN
W. H. BRIK
G O R I H C
Oude en Nieuwe Tijd
BEHOORENDE BIJ HET
Yoor vrouwen.
Op 't gezellig ondermaandsche,
Dat de wereld wordt genoemd
Wordt door d'eenen mensch misprezen
Wat door d'andren wordt geroemd.
Menschen, oud van hart en jaren
Niet meer meegaand met den tijd,
Klagen over vele dingen,
Mopp'ren om een kleinigheid.
»Io myn tijd®, zoo zeggen dezen,
«Was de wereld anders hoor;
Anders niet alleen, ook beter,
Veel van 't goede ging te loor I®
Jonge menschen, daarentegen;
Lachen om die zieligheid
Van de ouderwetsche menschen,
Hangend aan den ouden tyd.
Zij gevoelen zich plezierig,
Leven met de wereld mee,
Zjjn met alles, wat modern is,
Heel gelukkig en tevree.
In de jacht van 't daagüjksch leven
Nimmer rustend, altijd voort,
Zien zij niets, dat ongewoon is,
Vinden alles, zooals 't hoort.
't Snelst verkeer is hun te traag nog
In 't grootst lawaai op straat
Kunnen zij zich lekker voelen
Zeggen, dat het koud hen laat.
Of de auto's razend toet'rend,
Of de trams en wat a! meer
Maken al die groote drukte,
JULES MARY.
Passend bjj T modem verkeer.
Als «de oude menschen® klagen
Over 'l bltffen van den hor d,
Of het ktaaien van de hanen
In den vroegen morgenstond
Over kind'ren, die de straten
Kiezen tot hun speelterrein
En zich «aak daarbij gedragen
Of ze groote menschen zijn
Over radio, die menschen
Wakker houdt soms uren lang,
Over gramofoonmuziek der buren,
Afgewisseld met gezang.
Als de lui van d'ouden stempel
Vragen waar 't toch henen moet
Met de wereld, zoo verdorven,
Waarin ieder meDSch maar doet,
Wat vermaak, plezier kan geven,
Zander dat hij ooit eens vraagt
Of hij met zjjn vele pretjes
Soms een ander ook mishaagt,
Krygen zij op al hnn vragen
Deze woorden tot bescheid
«Wie dat niet meer kan verdragen,
Past niet meer in dezen tyd.
ZESDE GROOTE PAASCHVEE
TENTOONSTELLING
te 's-Hertogenbosch op 20 Maart a.s.
Evenals vorig jaar zal de Vereeniging
tot bevordering van de belangen der Vee
markt en het houden van Tentoonstellingen
te 's-Hertogenbosch eene Paaschveetentoon
stelling houden en wel op Woensdsg 20
Maart a.s.
Het doel der Bossche Paaschvee-tentoon-
stelliog is, om naast de Veemarktbelangen,
de belangen te behartigen van den vee-
mester, van den koopman en den slager.
De veemester en de koopman kunnen
bier hunne dieren het best vertoonen en
de slager kan er bet rustigst en gemak
kelijkst zijn «Paaschrnod® uitzoeken, ter
wijl een gewonnen prys voor beiden een
goede verkoopreclame is.
Om du voor belanghebbenden een zoo
groot mogelijk resultaat te verkrijgen en
tot aller tevredenheid werkzaam te zijn,
meende het Bestuur het Uitvoerend Comité
te moeten samenstellen uit vooraanstaande
personen van bovengenoemde categoriëo.
Naast eenige leden van het Bestuur,
Maandag had te Hoek van Holland de begrafenis plaats van 4 verongelukten der reddingboot De Prins der Nederlanden. De schipper
Van der Klooster en de Matrozen Sterrenburg, van Asperen en De Groot op weg naar het kerkhof.
Ean Prachtige Collectie Stoffen van
de Goedkoopste tot de Fijnst^
Dessins voor
vindt U nergens befer en voordeeliger
dan bij
Hoek Yisschersdijk A 290
loupe en afwerking wordt ten volle
[oor ons gegarandeerd.
Vraagt 8. v. p. stalen of reizigers op advies.
Fokveevereenigingen, Bestuursleden van ver
schillende Slagershonden.
De eerste besprekingen hebben reeds
plaats gevonden.
Besloten werd o. a. om de Paaschvee-
tentoonstelling niet te vertroebelen en uit
sluitend VETVEE toe te laten. Dit najaar
zal er eene afzonderlijke fokveetentoon-
stelling worden gehouden.
In overweging is, of er eene rubriek,
slachtpaarden zal worden ingelascht. Wal
betreft de runderen, werd besloten, alleen
toe te laten runderen gemest met «hard*
voeder.
By wijze van proef zal worden inge
lascht 2 klassen voor vette stieren, een
op de Bossche markt veel gevraagd slacht
dier.
De rubriek «dikbilleu® zal in 2 klassen
worden gesplitst.
Voorts werd besloten, in die klassen
waarin een groot aantal dieren wordt aan
gegeven, zoo in te deelen, dat door meer
dere dieren een eersten prys zal kunnen
worden behaald.
In de rubriek wette kalveren® wordt
een extra klasse ingedeeld voor de hier
zeer gewilde iets lichtere kalveren.
De rubrieken «varkens® zullen onder
verdeeld zijn in vette varkens, vleesch-
varkens en baconvarkens.
Nieuwsblad
Vrcuwen vooral, hebben nu en dan
behoefte aan de hulp van Poster's Rug
pijn Nieren Pillen. Vanaf de vorming tot
voorbij den middelbaren leeftijd treden
in het vrouwelijk organisme voortdurend
veianderingen op, die veel inspanning van
1de nieren voTderen. Eveneens in het kri.
tieke tijdperk en in de maanden voor
en na de geboorte van kinderen, krijgen
do nieren veel extra werk te doen Het
is daarom geen wonder, dat vrouwen
zoo vaak lijden aan rugpijn, afmatten
de pijnen, waterzuchtige zwellingen,
hoofdpijn, duizeligheid, zenuwachtigheid
én urioestoornissen.
Vrouwen behooren te weten, dat de nie
ten de gewichtige levenstaak hebben om
do onzuivere stoffen/uit het bloed te
filtreeren Als de nieren verzwakt of
overspannen zijn, Wordt de bloedsomloop
geïnfecteerd en /net gebeele gestel aan
gedaan, waardoor spit, blaasontsteking,
rbeumatiek, Jendezwakte enz. kunnen ont.
staan. Y
Poster's Rugpijn Nieren Pillen zullen
voor vrouwen in tijd van nood een ze
gen blijken. Zij worden aanbevolen door
velé dankbare, verstandige vrouwen, die
haar herstel en welzijn aan het tijdig ge-
oruik van dit versterkend niermiddel te
danken hebben.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met
geel etiket let hiel" vooral op) bij
apotheken en drogisten a f 1.75 per fla.
con, 36
DOOR
6
Hij was 't waarlijk, dien zij verwach
ten, het is Laurens, graaf de Souiai-
mes, de tweede zoon der blind? markiezin,
Hij wil 't salon binnentreden, blijft
eeliter op den drempel staan en zegt:
de broeder van Michel.
Ik ben telaat, ik weet 't en vraag
Wel excuus.
Zijn broer, zijn neef, zijn ooms blijven
echter zitten en strekken g?en hand ter
verwelkoming naar hem uit.
De generaal, wijst alleen met een k>u-
den blik naar den leegen stoel, de stoel,
die wel een zetel voor een té wach
ten beschuldigde scheen.
Laurens was een lang jongeling met
bruin baar, een flink uiterlijk, met om-
hooggekrulde knevel en levendige zwarte
o-ogen. Hij was vierentwintig' jaar. Daar
hij vijftien jaar na Michel ter wereld
was gekomen, was hij door zijn moe
der en zijn broer bedorven geworden, ver.
Wend om zijn knap uiterlijk, vooral door
allen die hem kenden.
Zijn gelaat duidde flinkheid, stoutmoe
digheid en openhartigheid aan. Zijn mond
getuigde van geestigheid en eénige groe
ven om dezen mond duidden vooral aan,
dat lachen bij hem niet iets ongewoon
.was, hoewel hij op enkele oogenblikk?n.
.Op enkele oogeublikkenwant vooral
(Forest)
zich om en floot een deantje, en sloeg <le
richting van zijn huis in. Maar hij floot
zóó aklig valsch en schel, dat de vogels
in de loomen verschrikt wegfladderiea
en eeu konijn, dat het 'hoorde, rende heen
met groote sprongen. De boeren op het
veld, d-e het valsche gefluit hoorden- hiel
den hnn ooren dicht, en een uit in ?en
boschje zei jaloerseh: Die krast 'nog val-
sclier dan ik, dat moet vast wel een reu
zen.uil zijn.'
Natuurlijk merkte de dichter hiervan
niemandel. Hij kwam thuis en ging naar
zijn schrijftafel en haalde het groote
gedicht te voorschijn, dat nog altijd niet
af was.
„Ziezoo", zei hij, „Nu zal ik dat eens
eventjes gaan afmaken. Ik heb nu geen
hart. meer en dus is er niets meer, dat
mij kan afleiden of van de wijs brengen,
hahalta!'
Hij ging dus zitten en maakte het
gedicht af. Maar toen hij het ging na
lezen, bemerkte hij opeens, dat het st
dat hij gemaakt had, nadat bij zijn hart
had verloren, niets anders was dan e©n
opstel in verzen over de dwaasheid om
een hart te hebben en het zotte van
het maken van gedichten! Toen werd de
dichter hoos, verscheurde het nieuwe stuk
gevroolijkt had en hoeveel liefs hij
hen a llen had ondervonden. Op het laa
van
hen «i lien had ondervonden. Op het laatst
werd zijn droefheid zóó groot, dat hij
fchieeuwde, alsof hij pïju had en ten
siotte uitriepO, had ik toch maar
weer mijn hart terug-'
En ziedat was de tweede weiiseh,
die vervuld werd. Plotseling was het, of
er een zware steen van zijn borst werd
weggenomen. De zon straalde vroolijk,
en aaar kwam Fidel zijn brave hond
aangerend en likte hem de banden en
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raadsels
«ijn:
1. Geertruidenberg.
2. Nijlpaarden.
3. Omdat men altijd spreekt va.n hei
paal en zij-lijn.
®n de nieuwe raadsels zijn:
1. Jelui weten natuurlijk wel, dat al
le professoren allemaal verschrikkelijk ge
leerd en knap en wijs zijn. Maar wie
is er nu altijd wijzer?
2. Wie kan mij vertellen, hoe de steé-
ncn zijn, die men in de rivier de Rijn
vindt
3. W a t valt dikwijls door een gla
zen ruit, zonder dat de ruit erdoor breekt?
4. En wat breekt er nu eerder: eén
glas dat van een tafel valt, of een
gla-s dat boven van een hooge kerktoren
naar o.neden op straat valt?
OOM KAREL
DE MAN, DIE ZIJN HART VERLOOR
Diep bedroefd verlieten de vrienden den
dichter, zonder verder een woord meer
te zeggen. i
En de dichter zelf? Wef!, |die keerde
op dit oogenblik, nu de jongeling zich
voir die familie-rechtbank bevond.
Zijn voorhoofd was nu dan ook ge-
fronsdzijn oogen, stonden dof, zijn waar
gen gewoonlijk rood, waren nu bleek en
zijn lippen waren eveneens bleêk, zon
der twijfel door de ontroering, die hem
zooveel als de anderen, 't bloeid naar 't
hart had doen terugstroomen.
Hij ging zitten en zeide tot zijn broe
der Michel:
Gij hebt mij bevolen te komen... Ik
bon gekomen.... Wat wilt ge nu van mij?
De generaal stend nu echter op en
zeine
Eenige ©ogenblikken geladen vroeg uwé
beminde moeder ons angstig, of onze bij-
e-< nkomst 't gevolg van een ongeluk was,
dat wij haar uit genegenheid wilde bespa,
ren.
Bij 't vernemen van de naam van zijn
moeder liet Laurens zijn hoofd zinken.
Wij hebben toen gelogen. Maar zij had
't juiss gezegd. Zou 't liier wel noodig
6q rsiq ftav tuojtïuay 'uaojhz oj naza.w
elkaar gekomen zijn? Luister goed. Laa.
rens, mijn ouderdom staat mij 't recht toe,
't woerd tot u te richten, en 't is zelfs
een beschuldiging", die ik tegen u in
breng. Gij zijt vanaf uw jeugd reels
altijd omringd geweest door lien, die u
liefhadden en u verzorgden. Geen kind
werd ocit zóó bemind, geliefkoosd en
bedorven als gijGeen kind, dat ooit
gelukkiger gezichten, dan gij om zich
heen zagGij hebt, als alle zonen van on
zen naam, een degelijke opvoeding ge
noten, waardoor uw kennis in allerlei
zaken zeer groot is. Wij hadden u, na
dat gij van school kwaamt, gaarne in
dienst zien treden, zooals de meeste van
ons die gedaan hebben. Gij hebt dit ech.
ter geweigerd, daar gij liever eén bur
gerlijk beroep uitoefendet. Nooit hebt
dat liij erbij geschreven had, en be
gon opnieuw het gedicht ai te maken.
Maar toen hij het weer nalas, bemerkte
hij tot zijn stomme verbazing, dat hij
weer precies hetzelfde had neergeschre
ven, als daar straks.
Nu moeten jelui goed begrijpen, dat
dit gedicht het levenswerk van dien dich.
ter v.as. Hij had er vele maanden aan
gewerkt en hij had gehoopt, er beroemd
en rijk door te worden. Het was dus wel
een heele groot© teleurstelling voor hem,
te-en hij bemerkte, dat hij de kunst om
ie dichten verloren had! Nog vel© ma
len probeerde hij het, maar liet wild© niet
lukken, hij schreef aldoor hetzelfde dwa.
ze opstel in verzen. Eindelijk werd hij zóó
wanhopig, dat hij zijn pen neersmeet ©n
het huis uit vloog, naar het bosch en de
groene weiden, waar hij zoo dikwijls met
de kinderen gespoeld had en vroolijke
wijsjes gezongen en leuke verhalen ver
teld. Dit alles bedacht hij en hij werd
zóó verdrietig, dat hij zich in liet groe
ne gras liet neervallen en steunde en
kreunde. Want je meet weten, dat hij
niet ni© t huilen kon, omdat hij go&n
hart meer hadHij moest er nu ook aan
denken, hoe iedereen hém had verlaten,
zijn hond Fidel, de kinderen, zijn vrien
den, allen op de vlucht gejaagd door zijn
harteloosheid. Ook dacht iiij eraan, hoe
hij vroeger van de prachtige zonneschijn
had gebonden en de mooie natuur, en
de vroolijke kinderen, en ho? de vriend-/
schap van zijn vrienden zijn leven op-
go een uniform willen dragen, totdat ge
plotseling in dienst zijt gegaan. Tot zoo
ver ging nu alles goed. Ik verheugd© er
mij ook in, weer een der Soulaimes
onder dienst te zien.
Vijf jaar daarna, waart gij reeds on
derluitenant. En hier begint mijn ver
haal juist pijnlijk te worden, want nu
zie ik niets meer dan oneerlijke hande
lingen van u, die ik voor eeuwig zou
willen bedekken.
Oneerlijke! riep Laurens uit, terwijl hij
zijn hoofd ophief.
Zeker, zeide de oude soldaat scherp.
Gij vaart officier, waart omringd door
een wereld van jonge rijke lieden en
ook gij wildet een even schitterend le
ven leiden als zij. Daar gij jeng en schoon
zijt, een schitterende titel bezit, ont
braken de verleidingen ook niet. Maar 't
geldHoe zoudt gij daaraan kom ;n?
In 't begin hebt gij 't van uwe familie
geleend, maar die was weldra arm en
uitgeput. Toen hebt gij gespeeld, in den
beginne gewonnen, maar daarna verlo
ren. Wij werden nogmaaLsi uitgeschud,
maar wij zijn arm. Op zekeren nacht
hebt gij 20.000 francs verloren. Het was
wel is waar een kleine som, maar voor
ons reeds veel. Uw kolonel hoord© 't en
liet u bij zicli komen. Hij sprak u toen
aan, zcoals hij dit zijn eigen kind ge
daan zou hebben. Hij berispte u met de
strengheid en zachtheid van een vader.
Daarna betaalde hij die schuld, die u
anders enteerd zou hebben. Op zijn be
vel, hebt gij voor hem een eed afgelegd
nooit meer te zullen spelen.... Dit hebt
gij immers gezworen, niet waar?
Ik heb dit gezworen zeide Laurens op
somberen toon.
Eenige maanden daarna waart gij weer
30.000 francs aan denzelfden tegenstan
der schuldig, een onder-luitenant, als gij,
sprong blaifend tegen hem op. 3 ubeVeud, bestaat het Uitroer end Gotmtè Aan ook.
doch met tranen in zijn oogen, liep de uit leden van den Neehandelatenbond,
dichter naar huis en maakte toen zijn
gedicht af. En nu werd het zóó mooi,
dat hij spoedig een heel beroemd en
geliefd dichter was, met zóóveel vrien
den, klein en groot, dat hun aantal bij
na niet tc tellen was.
EINDE.
maar die ten minste nog rijk was: Toon
waagdet gij 't niet meer, u tot uwe
familie te wenden. Gij bloosdet van.
schaamte, alles aan uwen kolonel te
vertellen Nog minder waart gij gezind
uwe ondeugden, aan uwe moeder te be
kennen en haar den jammerpoel van el
lende t.i wijzen, waarin gij langzamerhand
verzonkt.Eindelijk hebt gij uwe zwak
heid overwonnen letn in uw huis, in 't mid
den van den nacht, waar uw geweten u
uwe slechtheid verweet, hebt gij een pi
stool geladen, en een kogel midden op
uw borst afgeschoten.
De generaal haalde zijn schouders op
en ziidv- verachtelijk:
Uw hand heeft zeker- gebeefd niét waar?
Laurens antwoordde, droevig en kalm,
zonder de beschuldiging van zich af te
willen werpen
Niemand kan gelooven, dat ik een laf
aard b-en. Lees mijn militair rapport.
Drie maal heb ik mij voor mijne kamera,
den in den nood opgeofferd. Twee wonden
heb ik te Tonkin bekomen. In Frankrijk
heb ik vier keer in een duel ovrwonnen.
Eindelijk kreeg ik dan ook
En werktuigelijk bracht hij zijn band
naar zijn linker knoopsgat, maar be
schaamd trok hij haar terug.
De generaal had 't echter bemerkt.
Werd gij gedocoreerd met de militaire
medaille. Waarom draagt gij die niet
meer. Hebt gij gevoeld, dat ge er on
waardig toe waart?
De jenge graaf wilds spreken, maar
zweeg, 't zij, dat hij zicli schuldig ge
veelde, 't !zij dat hij hiertoe door den ©rn_
stigen en kouden blik van den generaal
gedwongen werd. De generaal vervolg
de dan ook:
Neen gij zijt geen lafaard, ik wil 't
erkennen. Gij bezit den physieken moed,
u koelbloedig en zonder berekening in
den dood te storten. Gij bezit echter da
wilskracht niet, u tegen uwe hartstocht
ten te verdedigen. Gij zijt laf tegen u
zelf. Gij hebt u willen dooden. Dat was
goed. Toch zijt ge genezen. Uwe mo;i
der wist niets van die treurige geschie-
»:l< nis af en 't was nogmaals uw ko^
lonei, die uw eer redde. Hij betaalde
uwe schulden; door zijn zorg, door zijn
bevelen, werd 't gerucht verspreid, dat
gij gewond waart door 't laiden van uw,
pistool. Iedereen geloofde 't. Uw ko,
lonel alleen stelde geen vértrouwen meer,
in u. Hij noodzaakte u, uw ontslag to
nemen.
Ik heb hem gesmeekt, 't niet te doèn..,
ik heb hem vergiffenis gesmeekt.... ik
heb hem geziegd, dat ik mijn misslag
betreurde, dat ik
Hij was onvermurwbaar. Dat was zijü
recht. Het was zijn plicht. Toch was hij
inschikkelijk en gaf als redenen van uw|
ontslag op, dat uwe wond u zóó verzwakt
had, dat gij nooit meer de kracht zouut
bezitten, den vermoeienden diénst te voh
gen. De eer was gered; gij kondt weer
met opgeheven hoofd in 't burgerlijk
leven treden en u daar oen bestaan
vormen. Er verliep ongeveer eén jaar- Wat
hebt gij gedurende al dien tijd gedaan 1
H'ie hebt gij geleefd? Gij leefdét in groen
te kringen, waar uw nanmi u had bin new
geleid. Gij liield paarden en rijtuigen. Uw
huis geleek; wel dat van ©en millionaair,
Gij speeldet met afwisselende kansen Uw
bestaan was dat van een avonturier en ik
voorzag er in, dat of de vlucht naar
jden vreemde, of d© politie, of 't ga
recht bieraan een eind zou maken.
V- -üt. J t
V Jfom.
l-
K.
(Wordt vervolgd), j
iAl i£JlèafcKKï,
-
