Tweede Blad
hm Vrijdap 31 Mei
DE LENTEFEE
UW ADRES
foto-fttelicr-Cocrtse
voor het Land
van Heusden en ftltena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
iimrfemibriek.
Ingezonden
IEI1LLETO*
KO DAK3
Vakkundige bediening.
Hf
Hf
SIS
lioekbespreking.
Om jong te blijven.
De brand te Oldenbroek, waar Zondagmiddag 5 boederijen en een
rijwielzaak in de asch werden gelegd. Een der ruïnes.
Zenuwachtig, Overspannen
en Slapeloos
Mijnhardt's Zenuwtabletten
ledat de beer Peereboom als ie
ondeiteekenaar van bet verzoek toch ii
den laad mee stemde.
tingen het recht wordt gegeven dat onder
wys te erlangen, dat zy voor han kinderea
smaakt als room
T
JULES MARY.
VOOR
en andere FOTO-ARTIKELEN
EIND B 119 GORKUM.
Tel. 266.
Twee romans over
Het Moderne Huweliksprobleem.
(Word* vervolgd.)
BEHOORENDE BIJ HET
Nieuwsblad
Het feit, dat uw gezondheid te wenschen
overlaat is waarschijnlijk de eenige reden,
dat gij u door lichte zorgen reeds ze
nuwachtig, versleten en oud gevoelt. Mis
schien zijt gij een dier noodeiooze slacht
offers van een nieraandoenihg. Laat deze
te voorkomen nierzwakte u niet oud ma
ken voor uw tijd.
Zoek en verbeter de oorzaak van uw
kwaal. Tracht weer ffink en gezond te
worden. De pijn in (Jé lendenen, die ellen
dige blaasstoornissen, hoofdpijn en dui
zeligheid, dat afgématte, zenuwachtige ge
voel behoeven d niet langer te kwellen.
Alle tesamen maken uw leven tot een last,
die zoodra gij uw nieren verzorgd hebt,
verdwijnt.
Verzwakte nieren kunnen met Foster's
Rugpijn Nieren Pillen versterkt worden,
waardoor gij u in elk opzicht jonger
voelt. Begin onmiddellijk met het gebruik.
Zonder uitstel! Wacht niet, tot gij last
krijgt van rheumatiek, ischias, spit, blaas
ontsteking of waterzucht. Ook tegen der
gelijke ernstige kwalen worden Foster's
Pillen aanbevolen, doch voorkomen is al
tijd beter dan genezen.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij' apotheken
en drogisten a f 1,75 per flacon. 31
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn:
1. Bij de letter ,,R.".
2. Het woordje ,,niet" kunnen jelui
vast en zeker lezen, net zooals je
het woordje ,,niet" schrijven kunt.
3. Ei lei klei.
En de nieuwe raadsels zijn:
I
1. Een hoed wordt bijna altijd gebruikt
om op' het hoofd te dragen, niet
waar? En toch ken ik een hoed, die
nooit op het hoofd gedragen wordt
en toch heel nuttig is. Wat zou dat
wel voor een hoed wezen?
2. Neem de eerste letter van een dom
me vogel, en van een hemellichaam,
en van een boom en van iemand, die
niet ijverig is; deze vier letters
vormen den naam van een nuttig
viervoetig dier, dat dikwijls mis
kend wordt.
3. Op zekeren dag kwamen vier rei
zigers heel laat in een herberg aan.
De herbergier had niets anders meer
voor hen, dan eenige eieren. Hij gaf
er hen 4 op een schaal. Elke gast
moest natuurlijk een ei hebben,
maar er moest toch één ei in deD
schaal blijven. Hoe moesten ze dat
nu doen?
OOM KAREL.
HET GEHEIM VAN PRINSESJE
GWENDOLEE.
IV.
Nauwelijks was het prinsesje in het
grasveld gekomen en keek ze hulpeloos
in hef rond, of daar kwamen de drie
kindertjes van het arme schoenlappertje
Hak aangelcopen. Ze dansten en spron
gen van plezier en ze werden niet eens
dcor een schildwacht tegengehouden. Ze
kwamen regelrecht op het prinsesje toege-
loopen, die hun met een bedroefd ge
zichtje elk een hand gaf.
„Ik weet wat", riep Woutertje Hak,
lemaal niet bang in het paleis en ver-1
stepte zich zelfs achter den troon van
den Koning. Toen ze den heelen middag
gespeeld hadden, kregen ze een groot
glas limonade, dat de koningin zelf
bracht, en in ieder glas zaten wel twee
rietjes. Het prinsesje was zóó vroolijk,
en haar oogen schitterden zóó big als
nog nooit gebeurd was. Het koksmaatje
had het geheim ran prinsesje Gwendolee
ontdekt. Ze was alleen maar zoo be
droefd geweest, zender dat ze zelf ei
genlijk wist waarom, omdat ze nooit had
mogen spelen en ravotten als andere
kindertjes, en altijd met geleerde pro
fessors uit duffe boeken had moeten lee-
ren. Nu, voortaan werd dat. natuurlijk an
ders. Eiken Woensdag- en Zaterdagmid
dag mochten Woutertje, en Bartje en
Mieke Hak komen spelen, en dat was me
een pretje. Hun vader, schoenlappertje
Hak was nu ook zoo arm niet meer, o nee.
zullen Uw zenuwen halmeeren en sterker» en
Uw slapeloosheid verdrijven.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
„laten we onze kousen en schoenen uit
doen, dan gaan we met bloote voeten in
het lekkere gras loopen." Hè ja, laten, we
dat doen, riepen Bartje en Mieke Hak
en trokken meteen hun kousen en schoe
nen uit. Dat vond het prinsesje ook wel
aardig. Ze trok hhar zijden kousjes en
goudleer§n schoentjes uit en danste met
Woutertje, Bartje en Mieke Hak net zoo
lang in het rond door het malsche gras.
terwijl de zon fijn warm scheen en de
vlinders en bijen lustig rondvlogen, da.t ze
buiten adem op den grond ging liggen,
cm even uit te rusten.
De professoren en de hofdames, die
voor het venster alles zagen wat er in liet
grasveld gebeurde, schudden hun hoof
den en mompelden: „schandelijk, vree-
selijk, een prinsesje met bloote heenen,
en dat- speelt met die brutale kindertjes
van vaneen schoenlappertje."
Maar de koning, die het gehoord had,
zei boos: „Wie nog één woord kwaad
darft te spreken van schoenlapper Hak,
1 moet voor straf 's morgens om vijf uur
met bloote beenen in bet natte gras loo
pen, een uur lang."
Nou, toen was het dadelijk stil, want
de hofdames hadden een hekel aan vroeg
j opslaan en de professors hadden alle-
j maal zulke dunne spillebeenen, dat ze
voor geen geld ter wereld met bloote bee
nen in het natte gras hadden willen loo
pen.
I Het prinsesje had plezier voer tien.
Toen ze uitgerust was, speelde ze weer
verder met de kindertjes Hak, die alle
maal leuke spelletjes wisten te beden
ken, waarbij je hard loopen moest en
waarbij je ook kopp>eltje duikelen kon
i in het gras en net zooi hard roepen en
schreeuwen en zingen als je maar wilde.
Ze speelden krijgertje om het paleis heen,
en verstoppertje, en Bartje Hak was hee-
Wa.nt hij was door den koning tot hof-
schcenmaker gemaakt, en hij moest dus
voortaan alle halve zooien en achter
lappen voor de hofhouding maken en
ook voor den koning en koningin. En voor
den k'< ning moest hij nog extra zool
beslag ender zijn schoenen siaan, omdat
de koning het zoo leuk vond, want dan
kon bij met zijn hakken vonken uit de
straat steenen slaan.
Zoo leefde iedereen verder heel gelukkig
en tevreden.
SLOT.
Na weet ik wel, dat dit hem niet ver
boden kan worden, doch gewoonlijk stern»
een lid van den raad niet, wanneer be»
een verzoek betreft, dat bij zelf heeft ii-
gediend.
2e. dat door den raad der gemeenn
aan de verzoekende vereeniging meer word
gegeven daB waarop zij recht heeft. W»
is namelijk het geval. Volgens de nieuwe
leerlingenschaal zyn voor 108 leerlingen 3
leerkrachten roodig, zoodat van de vier
over te dragen lokalen er één leeg blijft.
Met den heer de Gaay meen ook ik,
dat dit lokaal voor de overgebleven leer
lingen van de O L S. beschikbaar bad moe
ten bljjven.
Dat er toch in de gemeente openbaar
onderwijs blijft, aan de Zuidzijde, zooals de
beer Smits opmerkt, getuigt van weinig
doorzicht, warmeer wy dei keo aan de po
gingen van voorheen, toen Gedeputeer
de Staten hun goedkeuring onthielden
aan een voorstel, om Me O.L S Nederhe-
mert Zuidzyde op te h» flèn. De bezwaren
van toen gelden toch evenzeer voor thans.
De vergelyking door den heer Smits van
den overgang der rivier door een postbode
of de schoolkinderen, getuigt evenmin van
veel menschenkenois.
Heeft het college, toen de zending der
overgebleven schoolkinderen per autobus
i aar het eiland ter sprake kwam, er wel
by gedacht, dat de afstand aldus veel
verder is dan 4 K M„ dat de ouders van
de overgebleven kinderen, waar dit aantal
ver boven het bij de wet gestelde getal is
en in de toekomst daar nog boven zal
komen, recht hebben op openbaar
onderwys
De heer vac der Vliet sloeg toch geheel
de plank mis, toen by meende, dat de
minderheid zich maar bij besluit der meer
derheid moest neerleggen. Hij toch begrypt
niets van de pac ficatie op onderwijsgebied,
waarby aan ouders van verschillende rich
wecschelyk achteD, althans, wanneer dia
aanvragen aan de by de wet gestelde
eischen voldoer.
Een dezer eischen is ook, dat er geea
dwang op de ouders mag uitgeoefend wor
ker.
Zou de heer Peerebooro, die toch mee
voor de lyst der bandteekeningen zorgde,
taarop volmondig darven antwoorden, dal
er geen dwang by het verkrygen is uit
geoefend Ik bedoel hier natuurlijk ook
dieu dwang, die er in gelegen is, wanneer
arbeiders op het kantoor van hun werk
gever de gelegenheid wordt geboden do
zyst te teekenen, want ook dit noem ik
ledelyken dwang. Mij komt het voor, dal
nooit het aantal van 108 bereikt zou zyn,
wanneer ieder ouder in zyn handeling vrjj
was gelaten.
Dat het laatste woord in deze kwestie
nog niet gesproken is en dat de ouders
van de gedupeerde kinderen zich alle rech
ten voor hun eisch openbaar onder
wys voorbehouden, zal ieder nu duidelyk
worden.
Nederhemert, Mei 1929. X.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
Geachte Redactie,
Beleefd verzoekt ondergeteejrtnde opname
van het volgende, waarvoor mijn vriende
lijker» dank
DOOR
40
Ik! behoef geen medelijden te hebben.
Mijn verstand is in 't geheel niet ver
zwakt Maar ik heb moed nocdig ge
had en zielskracht om niet gek van
schande te worden
Antwoordt mij danVoor mij, moe
der en voor Gilberte, zal je die drie las
teringen verklaren en zal je me voor
hen zeggen, welke misdaden ik bedreven
heb, welke diefstal en welken moord
ik begaan heb. j
Hij sprak op waardigen, kalmen toon.
In al zijn woorden schuilde zelfs ge
negenheid voor Mtehel, want niettegen
staande alles, scml M hij aan 't onge
luk, dat zijn broeder getroffen had, diens
verstandverbijstering toe.
Je wilt 't dus?
Ja.
Gced.
Daarna trad hij cp zijn moeder toe en
vTceg
Mc.eder, ge hebt alles begrepen, niet
waar?
Ja mijn zoon, antwoordde zij zacht.
Zal 't geen ik nu ga zeggen, u niet
Of nieuw angst verwekken?
Helaas, mijn hart heeft sedert twee
dagen zóóveel geleden, dat ik nu veel
verdragen kanIk voel, dat de dood
zich reeds meester van mij maakt
Spreek Michel, spreek onbevreesd, want
ik gevoel, dat je een valsche beschuldi
ging tegen mij in zult brengen en ik
ben verlangend, haar te hooren, om er
mij zoo spoedig mogelijk van te ontdoen.
Michel keek Laurens verachtelijk aan.
Welke leugens zou hij al niet bedenken?
Onze moeder, zoo begon Michel, zal
naderhand weten, hoe gij achtereenvol
gens tot dien misd ad gekomen zijt. Al
les is dit 't spel voortgekomen. Voor
dat gij een misdadiger waart, hebt gij
een leven geleid, als dat van een avon
turier. Onze moeder zal ik niets meer
verbergen. De leugenachtige verhalen,
waarmede ik je tot nog toe verdedigd
In.b, drukken als een zwaren last op
mijn hart. 't Is gedaan. Ik zal nu niet
meer liegen.
Spreek, spreek, zeg ik Dat verleden
hebt gij mij reeds eenmaal verweten
Zelf heb je me gezegd, toen ik mij van
't leven berooven wilde, dat ik mijn mis
slagen uit mijn jeugd door mijn volgend
leven herstellen konIk had dus 't
recht, van u een weinig geduld te ver
wachten in elk geval medelijden
Sedert- dien dag heb ik mij zelf geen
verwijt meer te doen, kan ik openlijk
mijn leven opbiechtenSpreek Mi
chel, men heeft je bedrogen, ik vrees
't, ik ben er zeker van Spreek
ik verlang er naar, je te antwoorden.
Ik heb drie beschuldigingen tegen je in
te brengen
Zeg ze mij, MichelWaarvan be
schuldig je me?
Je bent een falsaris
Zooeven heb ik dat woord ook reeds
geboord, begrijpen kan ik 't echter niet.
j Om de honderdduizend francs van je
speelschuld te betalen, waarover je uit
je club gejaagd bent, heb je mijn hand-
By lezing van het/verslag van den Raad
der gemeente Nederhemert, werd ik onaan
genaam getr» fier» door de wyze, waarop de
meerderheid van dat college in luttele mi
nuten de (Jpenhare Lagere School alhier
heeft overgedaan aar» de Ve»eenigmg voor
ChristeljjK Volksonderwijs. Wat me daarbij
trof
teekening op tien billetten nagemaakt,
en hebt opi ieder hiervan tienduizend
francs cp jouw naam geïnd. Die billet
ten heb jij in den handel gebracht
De bankiers waren er gemakkelijk voor
te vinden, want mijn naam is zonder
smetOp den vervaldag heb ik die
wissels om onzen eer te redden, betaald.
Michel de Soulaimes kon zijn broeder
toch niet gevangen laten nemen.Dat
hadt je goed overwogen, ellendeling, je
had alles goed overlegd.
Laurens staarde zijn broeder verschrikt,
ontzet aan. Deze woorden had hij wel
gehoord, maar begrepen had hij ze niet.
Wat vertel je daar? vroeg hij.
De waarheid.
De wissels, die jij dus betaald hebt?
Die wissels, waar-door ik in staat was,
mijn verloren honderduizend gulden te
betalen
Ik beken, dat jij in je edelmoedigheid
mij waarlijk gered hebtMaar, dat je
mg beschuldigt, oïndat die wissels valsch
waren.
Michel lachte spottend.
Laurens bleef hem aanstareD, alsof hij
hem niet begree.p
Luister eens, Michel. Dit is zeker een
vergissing. Den dag na de bijeenkomst
te Nogent, heb je mij door een ver
trouwd persoon tien billetten gestuurd,
die door jou aan mij geadresseerd waren.
Michel haalde zijn schouders op, maar
verwaardigde zich niet, te antwoorden.
Laurens zweeg en dacht na om eenige
orde in zijn gedachten te verkrijgen.
Na een langdurig s tilzwijgen vroeg
Laurens eindelijk:
Michel, mijn broeder, ik smeek je, ant
woordt me.
Wat wil je?
Heb jij me dus twee maanden geleden
-
niet willen redden?
Ik kon 't niet.
Heb jij me dan niet die tien billetten
gezonden, waarvan je spreekt?
Nooit.
Heb jij dan niemand maar mij' ge
stuurd om zemij te overhandigen?
Ik weet niet, waarom je een dergelijke
leugen bedenkt iedereen weet immers,
wat. er gebeurd is. Spaar mij dus dat ge-
huichel 't Zal mij toch niet overtuigen,
j 't Bewijs is er immers. Wie heeft die bil
letten uitgegeven, waarvan ik spreek?
Ik.
Je ziet 't. Ik houd duizendmaal meer
van een schandelijke bekentenis, dan van
een leugen.
Wat ik echter niet beken, is de mis
daad, waarvan je me beschuldigt.
Ook niet?
Ik zweer 't bij de genegenheid, die nog
nooit voor je geëindigd is, zoowel voor
jou als voor onze moederIk zweer
't, ik zweer 't.
Michel draaide minachtend zijn hoofd
om.
Ik zweer 't, zeg ik jeIk was op
mijn kamer, toen een man bij mij; bin
nentrad, die voorwendde, door jou ge
stuurd te wezen. Hij overhandigde mij de
billetten, waarvan je mij sprak, maar die
van geen brief van jou vergezeld waren,
dat moet ik bekennen. Ik meende hieruit
op te maken, dat je me, in weerwil van
alles, nog redden wilde en ik was er zeer
ontroerd doorzóó ontroerd, zoodat ik
in zijn tegenwoordigheid in snikken uit
barstte. De man zeide mij, dat 't onnoodig
was, me te gaan bedanken. Men zou mij
niet meer ontvangen. Je kende mij niet
meer ontvangen. Je kende mij niet meer,
hoewel je me redde, hoewel je je for
tuin voor mij opofferde. Toch kon ik dit
Kort op elkaar volgend hebben twee
romans veel opgang gemaakt, die over
boveostaand onderwerp handelen. We
bedoelen «Tantalus* tan Jo van Ammers
Küller en «De Lange Weg* van A. van
Hoogstraten Schoch, uitgaven resp. van
J. Meulenhof en J. H. Kok. We willen
beide belangrike boeken eens wat nader
beschouwe", temeer waar de schrijfsters
een zo geheel verschillend standpunt in
nemen, en de belangrikheid van het on- 1
derwerp boven a'le twyfel verheven is.
En we leiden dan ons onderwerp in met
te citeren wat Dr. Taselaar schreef over
de roman van het huwelik-probleem in
het algemeen, om onze lezers duidelik to
maken wat de bedoeling van dit genre
lectuur ie.
«Hij, zij en de derde« vormen, naar r
het schampere zeggen indertjjd van «Da -
Hollandsche Revue* «het eeuwige trio*,
dat aan de roman van alle tijden en rangen
zjin étof heeft geleverd. Met eir.delooza
variatie op het tema en met honderdvou
dige wisseling van décor is het immer
dezelfde historie m de verhouding tussen
man en vrouw gaat, bewust of ongewild,
een derde zyn (haar) invloed doen gelden,
en dan begint met het verhaal van alles)
wat daatuit voortvloeit de eigenlyke roman,
en naar gelang van zijn «rar»** speelt
daarby de dramatiek van kogel, dolk, vergil
of zelfmoord een rol.
Ook de nieuwste roman kent dat ge
geven.
Maar hij behandeld het op zyn wijze,
in overeenstemming met het geluid van
zyn tyd als een probleem. Met weglating
van vrywel alle feitelyke konsekwensiea,
waaraan de roman*lot-in geslachten zijn
aandacht gaf, bespiegelt hy «het geval*
hut waarom* van de invloed, die dn
derde oefent en het «waardoor* van zyn
vaak verreikende strekking. Daarby blykt,
dat alle overwegingen en beschouwingen
teruggeleid moeten worden op een element
het huwelik, zooals het bestaat, met zyn
dwingend en bindend karakter. Naar
aanleiding van de feitehkheid van dat hu-
welik stapelen zich de vrsger» en moeilik
heden, die de roman van dit soort ta
verwerken krijgt, op, en daarom is hel
de roman var» het huweliksprobleem.
niet aannemen, zonder een woord va^
broederlijke dank voor je edelmoedige»
opoffering. Ik gaf dien man een briefc
i mede. O, hij was niet langwellicht;
herinner jij je hem noghij bevatte
slechts deze zin: „Indien je mijn le
ven noodig mocht hebben, neem het.'*
En die zin, broeder, kwam ik je heden be
wijzen. Daarom ben ik hier.
j Hij beproefde de band van den markies
te vatten.
Michel, als mijn leven voor iets noodig»
mocht wezen, neem het dan.
Maar Michel trok zijn hand terug; zija
gezicht- stond nog even somber. Zijn ge
laat bleef even onverschillig, even hard.
Wat een vreemde uitvinding, zeide hij1,
waarvoor geef jij je toch zooveel moeite^
Ik heb dien brief wel ontvangen, waar
mede je je toen reeds op dezen leugen
voorbereid hebt. Ik heb je echter nis-
mand gezonden en de wissels, die ik ver
leden week betaald heb, waren noch van
mij, noch door mij geteekend.
Hoe vreemd, mompelde de arme Lau
rens onthutst.
Zeker erg vreemd, niet waar? spottO
de markies.
Ach. Je gelooft me niet, je gelooft mO
niet.
Neen, waarlijk niet
O, mijn broeder, hoe kan je aan mijn
genegenheid twijfelen? Hoe kan je mee-
nen, dat ik zóó diep, zóó diep gezonke»
ben. O, mijn GodAls ik een fout be
gaan heb, dan ben ik er reeds genoeg;
vcor gestraft.
Hij wïschte zijn tranen af.