Tweede Blad
No. 4990 Vrijdag 31 Januari
Een Winternacht
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
RugpijnNieren Pillen
Kinderrubriek*
FEUILLETON
Ingezonden
Marktberichten.
Houd Uw nieren gezond!
BEHOORENDE BIJ HET
Bij nierzwakte blijven urinezuur en
andere vergiftige onzuiverheden in het
bloed achter, waardoor uw geheele
gestel bedreigd wordt. Daarom is het
zoo verkeerd de eerste waarschuwende
verschijnselen te verwaarloozen als
rugpijn, urinestoornissen, stijve en ge
zwollen gewrichten, blaaszwakte, be
zinksel in de urine, hoofdpijn, duizelig
heid enz.
De nieren moeten hulp ontvangen
en versterkt worden, terwijl het tijd
is. Beproef Foster's Rugpijn Nieren
Pillen, het sedert jaren bekende middel.
Vraag ernaar in uw omgeving en
hoor hoe zij worden aangeprezen.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking a f 1.75 p. flacon.
Beste jongens en meisjes.
De oplossingen van de vorige raad
sels zijn:
1. PaardPaarl.
2. Ko ek ster is ekster.
3. Z wol le is Zwolle.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Men komt mij één keer in een
dag tegen, geen een keer in een
week, twee keer in een maand
en ook twee keer in een jaar.
Rara wat is dat?
2. Ik ben een groot dier, dat heel
nuttig is voor den mensch. Maar
bindt men iets lekkers aan mijn
staart, dan word ik opeens.... een
vogel.
3. Neem een deel van het lichaam,
doe daarbij een lengtemaat, dan
krijg je een nuttig voorwerp, dat
men in ieder huis vindt.
4. Met ee is het iemand, die den
zelfden naam draagt als jij, met
ie is het een jongensnaam, met
oo is het een deel van een tafel
Wat is dat nu?
OOM KAREL.
DE ZANDMAN.
4.
DONDERDAG.
„Zal ik je eens wat vertellen?", riep
Olie Loek, de Zandman uit, toen Hal-
mar rustig in zijn bed lag te slapen
en juist het Droomenland binnenging.
„Je moet niet bang wezen, hoor, kijk,
heb ik een klein grijs muisje". En
hij deed zijn hand open, en daar zat
een lief, klein muisje in. „Ze is ge
komen, om je uit te noodigen op haar
muizenbruiloft, want ze gaat trouwen,
zie je?", zei Olie Loek. Ze trouwt
met een ander muisje, dat woont onder
de vloer van je moeder's keuken, zie je.
Nu eerlijk gezegd vond Halmar dat
nu niet zoo heel erg lekker. Hij hield
meer van oliebollen. Maar hij begreep
natuurlijk wel, dat muisjes spek erg
lekker vinden, en daarom zei hij maar
niets.
Zoo kwamen ze in de bruiloftzaal,
waar al de kleine muisjes met elkaar
stonden te fluisteren en te lachen, als
of ze elkaar voor het lapje stonden te
houden. Aan den kant stonden de hee-
ren muizen, die deftig hun snorren met
hun pootjes stonden op te strijken.
Het bruidspaar stond midden in de zaal,
op een tapijt, dat gemaakt was van een
groote kaaskorst.
Er kwamen hoe langer hoe meer be:
zoekers en het werd zoo vol, dat.nie
mand meer een vin kon verroeren. De
heele zaal was ook met spekvet inge
smeerd, maar aan het einde van het
feest kreeg iedereen een heerlijke groe
ne erwt. Het bruidspaar kreeg er ook
in de rapporten van dat College aan
Ged. Staten, mijn persoon in het ge
ding wordt gebracht.
Hoewel ondergeteekende in Uw ver
slag niet met name wordt genoemd
tijdens de raadszitting, waarbij hij
tegenwoordig is geweest, was dit wel
het geval weet ieder ingewijde, wie
wordt bedoeld.
Ik vraag mij af, welke bedoeling de
voorzitter had om mijn maatschappelij
ke positie zoo uitdrukkelijk in de zaak
te betrekken. Het zal hem toch be
kend zijn, dat ik niet handel in mijn
kwaliteit van ambtenaar, doch als voor
zitter der afd. Woudrichem van Volks
onderwijs.
Dat ik geen inwoner van Rijswijk
ben doet absoluut niet terzake. Onze
afdeeling behoeft haar arbeidsveld toch
niet tot Woudrichem te beperken?
Nu de schoolstrijd in Rijswijk in bree-
derer. kring belangstelling begint te
Te den Bosch heeft in de Isabella-karzerne de beëediging der nieuwe officieren van het regiment
wielrijders plaats gehad. Een foto van de plechtigheid geheel rechts baron van Dedem, commandant
van het regiment wielrijders.
NAAR HET ENGELSCH.
3
Tot nu toe heb ik den moed daartoe
niet gehad. U kent de groote genegen
heid die wij voor elkaar hebben. Sinds
mijn stervende vrouw het kind in mijn
armen legde, hebben wij bijna altijd
hier samen op het kasteel gewoond.
Ik geloof, dat haar leven gelukkig is
geweest, zij wist niets van de slecht
heid der wereld, noch van haar zor
gen. Ik ben bang mijn arm kind ver
driet te doen, wanneer ik haar ver
tel, dat wij van elkaar moeten schei
den, al is! [het dan ook maar voor
een poosje."
De priester wist niet, wat hij zeg
gen moest. Zijn eigen gevoelens waren
zoo geheel en al militairgezind, dat
hij niets verkeerds kon zien in het
vaderlandslievende besluit van den Che
valier: maar hij zag dat deze niet op
zijn gemak was en deze ongerustheid
schreef hij toe aan een zeer natuur
lijke aarzeling.
„Bij slot van rekening", zei hij, „heeft
het land geen onmiddellijk gebrek aan
soldaten; en zooals u zegt, heeft me
juffrouw, uw dochter, maar één na
tuurlijke beschermer. Misschien dat u
beter deedt met haar maar thuis te
blijven!"
„Wat dat betreft, ben ik vast be-
En ze zeggen, dat ze daar heel pret-
prettig wonen".
„Maar hoe kan ik nu door dat klei
ne muizengaatje in de vloer kruipen."
vroeg Halmar verwonderd.
„Haha, Iaat dat maar aan mij over",
lachte de Zandman, "Ik zal je wel even
tjes een stukje kleiner maken."
En hij raakte Halmar met zijn stoo-
verstokje aan en op eens voelde deze,
dat hij hoe langer hoe kleiner werd.
Zijn bed, waarin hij daar straks gelegen
had. leek hem nu wel een groot kasteel
en zijn schoenen léken wel groote roei-
booten, waarmee je op de rivier kon
gaan varen. Hij was dan ook niet groo-
ter dan mijn vinger, en bijna net zoo
groot als het muisje, dat hepi vriende
lijk toeknikte met haar fijne snuitje.
„Wil je nu in de je moeder's vin
gerhoed gaan zitten?", vroeg het muis
je, „dan zal ik je naar het feest trek
ken."
„O, wat is dat aardig van U", zei
Halmar, „en dat terwijl U zelf nog wel
de bruid bent."
Het muisje nam een draad en bond
die aan den vingerhoed vast en voort
ging het, naar de bruiloft.
Ze gingen door een lange gang, on
der den vloer, die heelemaal verlicht
werd door vuurvliegjes.
„Ruikt het niet heerlijk hier?", vroeg
het muisje, terwijl het even omkeek,
„de lange gang is voor deze gelegen
heid met spekvet ingesmeerd. Kun je
iets fijners bedenken?"
sloten, ik zie mijn plicht in en heb
besloten dien te vervullen."
„Ah zoo" riep de pastoor weer uit,
terwijl zijn gezicht ophelderde.
„Heeft Frankrijk dan geen gebrek
aan soldaten, het heeft dringend be
hoefte aan goede officieren. Deze oor
log, anders dan de meeste oorlogen
is een rechtvaardig iets, in zooverre
het alleen een verdedigingsoorlog is.
Ook andere edellieden hebben zelfop
offeringen gedaan zooals u weet. Nu is
het mijn beurt om mij onder de ver
dedigers van mijn land te scharen."
Niet in staat zijn geestdrift nog lan
ger te bedwingen stak vader André
zijn hand uit en greep die van zijn
gastheer.
„Het is een edel besluit. Ik ben er
zeker van, dat mejuffrouw Blanche er
niets tegen zal hebben."
„Ik denk het ook niet", antwoord
de de Chevalier, „als ik haar duidelijk
gemaakt heb, dat het mijn plicht is;
want al is zij nog maar een kind, zij
heelt buitengewoon veel moed."
„Ja, dat is zoo. Ik ben dikwijls bang
geweest, als ik haar langs den zee
muur zag rijden. Herinnert gij u ook
hoe zij in zee zwom en de kleine
Piet, het zoontje van den tuinman red
de, terwijl hij al in zinkenden toestand
was
Gavrolles glimlachte; het enthusiasme
van zijn vriend scheen hem goed te
doen.
„Dat' is een ander soort van moed
dan de moed om lijden te verdragen.
Maar ik geloof, dat mijn Blanche beide
heeft. Wat ik verder te zeggen heb
betreft haar toekomst. Gedurende mijn
afwezigheid, en later, als als er
een, maar daarin had één van de klein
ste muisjes dé eerste letter van hun
naam geknaagd. Nu, dat vondén de
bruid en bruidegom prachtig, omdat dit
iets heel bijzonders was. i
Nu, alle muizen zeiden dan ook, dat
het leen prachtige bruiloft was en ie
dereen was vroolijk en blij. Halmar ook.
die ten slotte door een groote muizen-
meneer weer in den vingerhoed van
zijn moeder naar zijn bed gereden werd.
waarna Olie Loek hem weer in een
gewoon jongetje omtooverde. En toen
hij den volgenden dag wakker werd.
was het Vrijdag.
(Wordt vervolgd).
MIJNHARDT's
Zenuw Tabletten75 ct
Laxeer Tabletten 60 ct
Hoofdpijn-Tabletten 60 ct
Bij Apoth. en Drogisten.
Woudrichem, 27 Jan. 1930.
Mijnheer de Redacteur!
Het raadsverslag der gemeente Rijs
wijk (N.B.), voorkomende in Uw blad
van 17 Januari j.l. noopt mij, enkele
opmerkingen te maken aan het adres
van B. en W. dier gemeente, omdat
iets mocht gebeuren terwijl ik weg
ben, zal zij hier op het kasteel blij
ven."
„Uitstekend."
„Moeder Fevereau, de huishoudster
is haar oude kindermeid, bijna haar
I moeder. Nooit zal zij het kind ver-
I waarloozen, dat onder haar zorgen is
1 gesteld. Voor het overige had ik graag,
1 mijn oude vriend, dat gij van tijd tot
tijd eens kwam kijken, of alles goed
gaat. Als zij treurig en angstig-is, zult
u haar troosten, is 't niet? En
mocht ik nooit terugkeeren
Er kwamen tranen in zijn oogen,
daarna zijn ontroering overwinnende en
met zijn hand de tranen wegvegende,
ging hij verder.
„Mocht ik nooit terugkomen, wilt u
dan over haar waken en haar bescher
men? Haar wereldlijke positie is verze
kerd daar heb ik allemaal voor
gezorgd, en zij zal meesteres van
het kasteel blijven."
„Neen,, neen, riep de priester uit,
de goede God zal u weer veilig bij de
juffrouw terug brengen. Ge zult ee-
nige voor niets deugende Duitschers
dooden en als een held terugkeeren,
wanneer de oorlog voorbij is,"
„Maar belooft u mij te doen,, wat
ik u gevraagd heb? Neemt u de macht,
die ik u gegeven heb op als een hei
lige taak?"
„Als een heilige taak, Chevalier."
De priester stond nu op om heen
te gaan, want het was laat geworden
en hij stond altijd vroeg op. Voordat
hij wegging, ging hij met zijn gast naar
de huiskamer, een groote kamer, in
stijl Lodewijk XIV gemeubileerd en hier
vonden zij Blanche aan het orgel zit-
trekken, acht ik het niet ondienstig,
terwille van de niet ingewijden, in
dit blad een en ander uit dien strijd
te memoreeren.
Na vergelijking met het verslag, der
raadszitting trekke men zijn conclusies!
Toen in de eerste helft van het vo
rig jaar in Rijswijk sprake was van
opheffing der O. S., werd door inge
zetenen de tusschenkomst van Volks
onderwijs ingeroepen. Na een gehouden
vergadering werd tot oprichting eener
afd. besloten zonder eenige pres-
s i e traden een twaalftal leden toe. Met
een lid der jonge afd. heeft onder-
get. vele onderteekenaars bezocht. In
derdaad heeft zulks hun vele uren ge
kost, want het was geen gemakkelijke
taak, om allen onzin, welken de hand-
teekening jagers hadden verkocht, te
ontzenuwen.
Kenmerkend voor de nobele drijfvee-
ren der ijveraars is b.v. dat men bij
personen van de Ned. Herv. Kerk voor
een Herv. school ijverde, doch ver-
zweeg, dat de 2de leerkracht altijd
Geref. moest zijn. Teekende men niet,
dan zou er echter een Geref. school
komen, wat natuurlijk den Hervormden
een doorn in het oog zou zijn.
Zoo werden eenerzijds de Geref. ge
paaid met medezeggingschap; ander
zijds de Hervormden bevreesd voor Ge
ref. overheersching. Ook een methode
om twee verschillende stroomingen in
één bedding te leiden!
Wenscht iemand niet te teekenen, dan
werd hij eenvoudig aansprakelijk ge
steld voor de financieële gevolgen, wel
ke het instandhouden van 2 scholen
voor de gemeente zou hebben, omdat
juist die handteekening over het al
dan niet voortbestaan der O. S. zou
beslissen!
De Voorzitter hecht, blijkens het ver
slag, weinig waarde aan handteekenin-
gen. althans niet, wanneer die van de
voorstanders der Openbare school af
komstig zijn. Maar wat te denken van
de propagandisten voor Bijzonder on
derwijs. die eens, bij ontstentenis van
den heer des huizes, gemakshalve
diens echtgenoote maar lieten teeke
nen, ofschoon dit bij de wet uitdrukke
lijk verboden is? Dat in het rapport van
B. en W. hiervan met geen enkel woord
wordt gerept, pleit niet voor een ob
jectieven kijk op de zaak.
Verder in aanmerking genomen, dat
een der ijverigste voorvechters het ei
genbelang een groote rol speelt, be
hoeft het niemand te verwonderen, dat
Volksonderwijs het op dergelijke wijze
verkwanselen eener openbare school
niet lijdelijk kan aanzien.
Met voldoening hebben wij inmid
dels geconstateerd, dat Ged. Staten de
Openbare school hebben gehandhaafd.
Het zal tenslotte geen betoog be
hoeven. dat zij, die met politieke oog
merken te Rijswijk den schoolstrijd heb
ben ontketend en dat zijn w ij niet
verantwoordelijk moeten worden ge
steld voor de financieele gevolgen, wel
ke de arme gemeente zal hebben te
dragen.
Met dank voor de plaatsruimte.
J. KUIJPERS,
Voorzitter afd. Woudrichem e. O.
van Volksonderwijs.
Vragen op rechtskundig gebied
(Abonné's kunnen in deze rubriek
GRATIS vragen stellen.)
Kan men een zaak in Patent genees
middelen en drogisterijen de naam van
Volksapotheek geven. N.
De wet regelende de uitoefening der
artsen jjbereidkunst van 1865 noemt vele
malen het woord apotheek, maar zegt niet
wat daaronder moet worden verstaan. De
door U bedoelde zaak kunt U dus zonder
bezwaar volksapotheek noemen.
Wanneer door een Secr.- Gem.-Ontvanger
fraude gepleegd wordt en het bedrag na
een zeker aantal jaren wordt aangezuiverd,
gaat zoo'n Secr.-Ontvanger dan volgens de
wet vry uit? Zoo niet, kunnen een of
twee leden vau den Raad hierover een aan
klacht indienen en tot wien moet men ziek
dan wenden
V. X.
Wanneer het strafbaar feit niet verjaard
is kan nog steeds eene strafvervolging
worden ingesteld, ook al is het tekort
aangezuiverd. Echter geloof ik niet dat
de Officier van Justitie in het door U
bedoelde geval nog eene strafvervolging na
de aanzuivering zal willen instellen. In
ieder geval kont U zich tot den Officier
van Justitie wenden en 't best is dat U
er met dezen eens over gaat praten.
ten, een van die lieve, oude melodiën
spelend, die vroeger zoo algemeen be
kend waren in Normandië.
„Ik zal het haar vanavond vertellen,"
fluisterde hij tegen vader André, ter
wijl zij in het portaal afscheid namen.
Hij keerde langzaam weer naar de ka
mer terug en zag, dat zijn dochter de
zware gordijnen voor het raam had
opengetrokken en in den tuin keek,
die verlicht werd door de stralen van
de volle maan. Het maanlicht gleed
binnen en bescheen haar gezicht en
tengere gestalte. Kalm en rustig kwam
de Chevalier bij haar staan voor het
raam en samen keken zij in het nach
telijk duister.
„Is het niet mooi?" zei het meisje,
terwijl zij haar vinger op haar lippen
legde. „Luister. Ik meen het geluid
van de zee te hooren."
„Het is de wind in de toppen van
de boomen," sprak de Chevalier, bij
na zonder te weten wat hij zei.
„Hubert zegt hij heeft het zoo
even op de boerderij gehoord dat
er nog een groote slag heeft plaats
gevonden. Toen ik zoo naar buiten
keek, dacht ik maar wat is er va
dertje? Hebt u het koud?"
„Neen kind, ga verder. Je dacht
„Ik dacht hoe het slagveld er uit
moest zien dcor het vredige maanlicht
overgoten, dat ook de gelaatstrekken
der dooden beschijnt. O, hoe dank
baar behooren zij te zijn, die in vre
de thuis leven en nooit zoo iets te
zien krijgen. En wat moet ik dank
baar zijn, dat ik mijn lieve vader al
tijd bij me heb, terwijl zoovele doch
ters schreien en bedroefd zijn."
De Chevalier beefde weer, alsof hij
GOR1NCHEM, 27 Jao. Op de veemarkt
waren aangevoerd 195 runderen, 2 nuch
tere kalveren, 144 overloopers, 502 biggen,
5 geiten of bokken, 0 schapen, 0 lamm.
De volgende prijzen werden besteed
zware kalfkoeien f 300f 375 melkkoeien
f 275—f 325 kalfvaarzen f 200—f 275
guiste vaarzen f 200—f 250 stieren f
graskalveren f f nuchtere
kalveren f 15f overloopers f 30f 50.'
het koud had. Hij trachtte te spreken,
maar hij kon geen woorden vinden;
terwijl Blanche met een droeven glim
lach. waaruit groote liefde sprak, zijn
hand tegen haar wang drukte, terwijl
haar droomerige oogen gevestigd ble
ven op het licht van de maan over de
slapperde bosschen. Ten laatste kon
hij de onzekerheid, wat Blanche over"
zijn voornemen zou zeggen, niet lan
ger uithouden. Zonder zijn hand te
rug te trekken, keek hij naar het ge
zicht van zij kind, en zeide zachtjes.
„Blanche, ik heb je wat te zeggen,
iets. mijn kind, dat je misschien ver
wondering en verdriet zal veroorzaken.
Over een paar dagen lieveling, moet
ik je verlaten en op reis gaan."
Iets in den toon, meer dan in de
woorden, verschrikte het meisje. Zij
draaide zich vlug om en keek ern
stig naar haar vaders oogen.
„Vader, wat is er? Is er iets gebeurd.
Op reis gaan, waar gaat u naar toe?"
Hij nam haar hoofd tusschen zijn
bevende handen en kuste haar innig
op haar voorhoofd, voor hij antword-
de. i
„Naar het front, Blanche. Het land
is in gevaar en ik ga dienst nemen
onder de Fransche soldaten".
HOOFDSTUK II.
Het duurde eenige minuten, voordat
Blanche de volle beteekenis van haar
vader's worden begreep en toen de-
tot haar doordrong, schreide zij niet.
Haar vader had haar karakter niet on
derschat, zij bezat moed en heerschap
pij over zichzelve.
(Wordt vervolgd).
Nieuwsblad
