Tweede Blad
voor het Land
van Heusden en Altena,*
de Langstraat
Het geheim van de Lift.
Vacantie
H mile mi luiek.
FEUILLETON
Buitenland.
Plaatselijk Nieuws
BEHOORENDE BIJ HET
O, zjt de vork zóó in den steel", j
zeiden de ooievaars en keken op eens 1
veel vroolijker, „nu, dan zijn we niet
boos meer. Laten we dan maar dadelijk
gaan, want koning Dokus zal wei on
geduldig zijn".
En de brave vogels vlogels even la
ter weer onvermoeid verder, met Dik-
sie en Snop en het roodborstje naar
koning Dokus toe.
Uit de verte zagen ze al, hoe koning
Dokus in den hoogsten boom van het
bosch was geklommen en ongeduldig
met zijn kroon zwaaide,
i Toen ze weer op den beganen grond
stonden, kwam koning Dokus snel naar
- \beneden geklommen en op hen toe-
BT\ UB öOmmBtervmrd "Lieve deusd'. riep h,j uit> »%vat
9 U m angS^. gezetenDe zon is al
tin £f\QQ VuUrttm IQ \u\\i'naast °nder en straks, als de maan
lü.üuSu ÏIUUÜU lö ÜUII °P komt, begint de zomer. En dan
moeten al de bloemen hun geur heb-
Ter verzachting en genezing
van stukgeloopen voeten, zadelpijn,
schrijnen en smetten der huid,
muggeheten en zonnebrand, moet
men op reis voorzien zijn van
Doos 30, Tube 80 ct. PUROL
Beste jongens en meisjes.
Oplossingen der vorige raadsels:
1. Matrozen.
2. Hoofdkaas.
3. Je naam.
4. Lama is lama.
5. Echo.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Het is een aardig diertje, het
heeft een nestje in de boomen,
het springt van tak tot tak, en
toch... is het geen vogeltje. Wat
is het dan wel?
2. Aan welken voet past geen en
kelen schoen, en kan ook nooit
een schoen gedaan worden?
3. Welk dier heeft alleen maar een
kop en een staart?
4. Welke bergen vindt men op geen
enkele kaart en in geen enkel land?
DE AVONTUREN VAN DIKSIE
IN KABOUTERLAND.
VIII.
„Hoe komen we nu hier vandaan?
Het is minstens zes uur loopen", klaag
de kabouter Snop, „hè, ik wou dat de
ooievaars hier waren!"
Nauwelijks had de kabouter dezen
wensch uitgesproken, of er klonk vleu-
gelgeklepper en de ooievaars streken
neer. Ze keken erg boos en ze waren
blijkbaar buiten adem van het harde
vliegen.
„Het is wat moois", bromden ze in
hun snavel, „we waren al halverwege
op den terugweg. Eerst laten jelui ons
door een boodschap van de konings
juffer weten, djat we maar terug moe
ten gaan, en dan wenschen jelui weer,
dat we hier zouden zijn!"
„Hoor eens, ooievaars", zei Kabouter
Snop, „wees nu maar niet uit je hu
meur! Maar diie leelijke koningsjuffer
heeft jelui er tusschen genomen. Ik
had haar heelemaal niet gevraagd, om
jelui te zeggen, dat je terug moest
gaan. Dat heeft ze zelf bedacht, om
dat wij het gouden sleuteltje terug
hebben gevonden en zij dat ;eerst ge
stolen had. en nu was ze bevreesd
voor straf. Maar het zal haar niet hei
pen. Kom, ooievaars, als jelui nu wat
uitgerust zijn, dan zouden we graag,
Diksie en het roodborstje en ik, naar
het bosch van koning Dokus terug
gaan."
zijn hoofd weer op te vangen, dat is
een pak van mijn hart. Kom nu mee,
naar den eikenboom, daar wachten al
le kabouters al, om in hun emmertjes
reukwater te krijgen, om alle bloemen
daarmee te besproeien! Kom!"
En warempel, toen ze bij den ouden
eikenboom kwamen, stonden alle ka
bouters al in een heel lange rij te
wachten. De meesten zaten op padde-
stoeltjes, andere op boomstronken ot
groote steenen. Het had ook zoo lang
geduura. Ieder had een groote rood
gekleurde emmer bij zich. Toen Diksie
goed toekeek, zag hij, dat deze emmers
niets anders dan groote tulpenbloemen
waren. Koning Dokus opende de kast
en draaide de kraan van een groot hou
ten vat open, dat daarin verborgen was.
En toen mocht iedere kabouter daar
onder zijn emmer vullen, waarna ze
als hazen heen snelden, om alle bloe-
WAAR HOOG BOVEN DE HOOFDEN DE ZWARTE VLAG HALF
STOK WAAIT staan aan den ingang der Wenzeslausmijn te Neurode
in Silezië, de kennissen en familieleden, en slaan vol droefheid de
pogingen der redders gade, na de groote mijncatastrofe.
Naar L. Grou.
Eenige geautoriseerde bewerking door
J. Boonen en Cor Wouters.
16.)
Hij drukte zich beleefd en met zach
te stem uit. Hij scheen haar bescher
ming af te smeeken en daar voelde ze
zich door gevleid. Eindelijk nam zij
een besluit.
Wien moet ik aandienen? vroeg
ze.
Een redacteur van de Gazette de
Paris....
Een straal van verwondering blonk
in de oogen van de meid. Zij antwoor-
de echter niet en bracht Tortoran in
een spreekkamer. i
Wil mijnheer even gaan zitten, zei
ze, terwijl ze een zetel aanwees. Ik
ga zien of de jonge juffrouw u kan
ontvangen.
Een enkele minuut slechts ging voor
bij. De kamenier verscheen en bracht
den bezoeker in een met veel smaak
gemeubeld salonnetje binnen.
Mejuffrouw Micheline komt dade
lijk, verklaarde ze.
En Tortoran vroeg zichzelf met klop
pend hart af: i
Wat moet ik nu aan die juffrouw
Micpheline vertellen?.... Ik ken ze niet
eens....
Hij had geen tijd het antwoord op
Hij had geen tij het antwoord op
ben! Gort met krentjes, is dat klim
men! En nu, kabouters, hebben jelui
het sleuteltje gevonden
„Ja, Majesteit", sprak kabouter Snop
plechtig, en haalde het gouden sleu
teltje te voorschijn, dat hj eerbiedig
aan den koning overreikte", de konings
juffer had het gestolen. Maar hier is
het".
„Braaf gedaan, Snop, en jij Diksie,
en ook jij, roodborstje", zei koning
Dokus, en gooide van plezier zijn kroon
in de lucht, om die heel kunstig op
De deur ging open en een jong meis
je verscheen. Ze was in een wit flanei-
kaerjapon gekleed. Haar hooge en slan
ke gestalte, haar smal gelaat en regelma
tige trekken mete 'en trotsche en droo-
merige uitdrukking, gaven haar het
voorkomen van een prinses uit een
legende.
Ze scheen onder den indruk te zijn.
Haar oogen vertoonden de sporen van
versche tranen. Haar zwart haar, haas
tig en zonder behaagzucht opgewron
gen, maakte nochtans boven haar bleek
gezicht, het heerlijkste der sieraden uit.
Tortoran maakte een diepe buiging.
Mejuffrouw, begon hij, veront
schuldig mijn onbescheidenheid, maar...
U komt namens hém, nietwaar?
brak ze af.
De jongeling zette eerst verwonderde
oogen op, om daarna onder drang van
een vreemd bewustzijn te antwoorden:
Ja, mejuffrouw...
Tegelijkertijd dacht hij: „Als ik over
een minuut hier niet met geweld aan
de deur wordt gezet, moet mijn ster
wel van bewonderenswaardige grootte
zijn.
De prinses uit de legende werd ech
ter vriendelijker. Ze glimlachte beval
lig.
Ga zitten als 't u belieft, zei ze,
en vertel me hoe het er dezen morgen
toegegaan is....
Sidderend zette Tortoran zich neer.
Wiens rol speelde hij hier? Op wel
ke gebeurtenis zinspeelde het jonge
meisje?.... Wat wou ze dat men haar
vertelde Hij stond op het punt zijn
bedrog te bekennen...
Maar het jonge meisje hernam:
iIk verwachtte u niet vóór van
men in het bosch te gaan besproeien
met heerlijke bloemengeuren. Koning
Dokus kreeg een beetje reukwater in
zijn baard. En juist toen hij de heerlijke
geur daarvan opsnoof, kwam er een
elfje aangezweefd met een brief met
vijf lakken er op. Koning Dokus maak
te den brief open en las: „Morgen zal
ik rechtspreken over de diefachtige ko
ningsjuffer die het gouden sleuteltje
gestolen had. U en alle andere kabouter
moeten ook komen. De Elfenkoningin".
(Wordt vervolgd.)
avond. René had zeker vernomen dat
mijn vader vanmiddag juist voor deze
zaak naar het gerechtshof zou geroe
pen worden en dat ik alleen thuis zou
zijn?... En daarom heeft hij u hierheen
gezonden....
Deze woorden waren voor den jour
nalist een openbaring. René, het ge
rechtshof, „die zaak", alles klopte. Het
was zonder twijfel het in den voor
middag bij René Lambert gedane on
derzoek, dat de belangstelling van de
dochter van Max Durand zoo opwekte.
Dadelijk nam hij een besluit. Zijn
eerlijke geaardheid walgde beslist van
de te zeer ingewikkelde list. De poli
tie jonassen, door zich als helper van
een electrisch werkman te doen door
gaan, goed, maar een jong meisje be
driegen, achter haar geheimpjes komen,
haar binnenste openbreken door mis
bruik te maken van haar naief ver
trouwen, neen dat niet.
Hij stond 'op, en zei ernstig:
Vergeef me juffrouw, maar ik heb
gelogen, ik ben niet degene die u ver
wachtte...
Micheline was op haar beurt opge
sprongen. Ze was geheel bleek gewor
den. Daarna trad ze een paar stappen
achteruit, bedekte haar aangezicht met
de handen en kreunde dof:
Hemel, ik heb me zelf verraden.
Maar dadelijk werd ze zichzelf weer
meester, richtte het hoofd op; haar
zwarte oogen glinsterden van woede.
Wie is u, mijnheer, en met welk
recht laat u zich bij mij aandienen?
Hij gaf geen rechtstreeks antwoord.
Vanmorgen, zei hij, heb ik onder
een vermomming en in omstandighe
den die u weinig kunnen schelen, een
EEN RECHTERLIJKE DWALING.
Naar de „Daily Herald" uit New-
York (stad) verneemt, is daar onlangs
zekere John Macdonald in hechtenis
genomen, die zichzelf ervan had be
schuldigd, indertijd in het proces te
gen de arbeidersleiders Mooney en Bil
lings in welk proces hij een der hoofd
getuigen was geweest, een meineed te
hebben afgelegd. Mooney en Billings
waren in 1916 te San Francisco wegens
een moordaanslag ter dood veroordeeld,
doch hadden gratie gekregen. In New-
York (stad) zullen deze week betoogin
gen worden gehouden om te verkrijgen,
dat hun volledige kwijtschelding van
straf zal worden gegeven.
DRAMA IN EENIRECHTSZAAL.
Getuige doodgeschoten.
Voor de rechtbank te Los Angelos,
heeft een makelaar, Keaton genaamd,
den financier Motley Flint doodgescho
ten. Flint verliet juist de getuigenbank,
toen Kaeton hem doodschoot met de
woorden: Die vent heeft mij geruïneerd.
Ik belegde al mijn geld in aandeelen
National Bank en zij vielen 100 pun
ten; ik had 4000 aandeelen. Later zei-
de hij, dat hij Flint niet had willen
dooden.
TRAGISCHE AFLOOP VAN EEN
UITSTAPJE.
Vijf jongens en meisjes verdronken.
Vijf jongens en meisjes zijn verdron
ken door het omslaan van een joi in
de baai van Massachusetts. Een kunst
vaartuig heeft den eenigen overlevende
gered, die vertelde, dat een rukwind
het vaartuig had doen omslaan. De
zeven inzittenden kwamen in zee te
recht, maar wisten zich wanhopig aan
de omgeslagen boot te klampen. Toen
de nacht aanbrak, hadden de uitgeputte
schipbreukelingen stuk voor stuk moe
ten loslaten en zij verdwenen in de
diepte. De laatste was één der meisjes
die na een wanhopigen strijd losliet
en met een verschrikkelijken kreet om
hulp in de diepte verdween.
BRAND OP DE WERELDTEN
TOONSTELLING TE ANTWERPEN.
Zondagnacht is er brand uitgebroken,
waarschijnlijk tengevolge van kortslui
ting in de lichtreclame, in den koepel
van het Sunlight-paviljoen, op de ten
toonstelling te Antwerpen. De brand
weer was het vuur spoedig meester.
De koepel is ingestort en het gebouw
van het overigens onbeschadigde pavil
joen, door water beschadigd. De scha
de, die spoedig zal kunnen worden her
steld, is vrij groot.
ERNSTIG VLIEGONGELUK.
Twee dooden.
Nabij Skhkopan bij Merseburg is een
ernstig vliegongeluk gebeurd.
Een Alpenvliegtuig, van een acade
mische vliegergroep, met een beman
ning van twee koppen, was bij Skhko
pan geland, waar de piloot een familie
lid wilde bezoeken. Toen het vliegtuig
gestart was voor den terugtocht, stort
te het plotseling van een hoogte van
ongeveer 40 M. neer. Het vliegtuig
werd volkomen verpletterd. De piloot
werd dood van onder de overblijfselen
te voorschijn gehaald. De passagier is
in zwaargewonden toestand naar het
ziekenhuis te Merseburg overgebracht
waar hij echter bij aankomst bleek te
zijn overleden.
WATERVLIEGTUTG NAAR BENE
DEN GESTORT.
Nabij Warnemunde stortte een water
vliegtuig van 1000 M. hoogte naar be^
neden. Een passagier werd uit het toe
stel geslingerd en stortten van deze
hoogte in zee. Zijn lijk is nog niet
gevonden. De bestuurder kreeg op 50®
M. hoogte de macht over de stuurin
richting terug en slaagde er in veilig
op het water neer te strijken.
o
DE OVERSTROOMINGEN IN KO,
REA.
De zware overstroomingen van de
laatste dagen in Westelijk Korea hel*
ben vele onsgelukken veroorzaakt.
Er zijn 78 menschen verdronken, ter
wijl er 30 vermist worden.
Duizenden lieden zijn dakloos.
ERNSTIG TRAMONGELUK.
In de buurt van Royan (dept. Cha^
rente) heeft een ernstig tramongeluk
plaats gehad.
Twee trams uit tegenovergestelde
richting komende, botsten in volle vaart
tegen elkaar en werden daarbij geheel
vernield.
Meer dan 20 passagiers werden daar-;
bij levensgevaarlijk verwond.
ANDED.
De leerlingen der Chr. Lagere
Landbouwschool zullen onder geleide
van het Hoofd dier school een reisje
maken naar Rotterdam.
Aan de Hoogere Burgerschool
te Gorinchem is van de 2de naar de
3de klasse bevorderd T. Polak alhier.
Met het ardappelen rooiea'
wordt alhier gestadig voortgegaan.
De prijs is nog steeds dalende en fee-
draagt momenteel voor schoolmees
ters slechts f2.25 Per H.L. meer. j
DUSSEN.
Bij Kon. Besluit is oinp
verklaard het beroep ingestel
H. C. Bern alhier, tegen het besluit
van Ged. Staten van Noord-Brabant,
waarbij hem vergunning is geweigerd
tot het in werking brengen van eera
autobusdienst van Sleeuwijk over Dus-
sen, Heusden en Drunen naar 's-Her-
togenbosch.
NIEUWENDIJK.
)C Zondag is de zieken telefoon'
in gebruik genomen, de zieken die
in geruimen tijd niet in de kerk aan
wezig zijn geweest, konden Zondag!
genieten. Ze beluisterden met aan
dacht de predikatie welke schitterend
geslaagd is. Velen zullen den kerken
raad hiervoor dankbaar zijn'.
iMaandag sloeg den bliksem'
in een hooischelft, staande in den Up-
pelschen polder, deze brandde tot deR
grond toe af.
Zondagavond reed een au,t«i
met volle vaart tegen de balie van de.
sluis, met gevolg dat ze eenige stuk
ken opliep, na eenige reparatie kon
ze haar reis tot Gorinchem volbren
gen, alwaar ze ter reparatie wend1
opgeborgen.
Het reinigen van den puÊ
voor het stoomgemaal welke om;
de vijf jaar gezuiverd moet wor
den had geen gunstig verloop,
door den hoogen waterstand sloeg de
afdamming stuk waardoor het water
met volle vaart binnen stroomde, ge
lukkig was juist het volk weg zoodat
geen menschenlevens te betreuren
zijn.
Deze week werden de eiere»;
politieonderzoek in nummer 15bis, rue
d'Hauteville bijgewoond, in den loop
waarvan...
Hij hield "even op. Een rilling was
door het jonge meisje gegaan. Zij gaf
een teeken dat hij zou voortgaan.
...In den loop waarvan, vervolg
de hij, ik vernam, dat mijnheer Max
Durand een rol in de zaak van de
geheimzinnige lift speelde. Ik kwam
mijnheer uw vader opzoeken om te
beproeven van hem eenige ophelderin
gen te verkrijgen... Heb ik ongelijk ge
had? Ik .weent het niet. Ik vraag u
nederig om vergiffenis, daar ik op u
eerste vraag „ja" geantwoord heb.
Micheline beschouwde hem een tijd
lang zonder te spreken. Ze doorgrondde
die gelaatsuitdrukking met een ernstige
oplettendheid. Eindelijk herhaalde ze:
Wie is u?
Een nederig dagbladschrijver, die
het op zich genomen heeft, de waar
heid in dit zonderlinge avontuur na
te vorschen en bekend te maken...
De waarheid, sprak ze met vurige
stem, o, ik zou veel geven om ze te
kennen. Sedert weken leef ik in on
zekerheid en angst.
Ze hield een korte poos op en her
nam op kalmeren toon:
Het is zonderling. U bent begon
nen door me te bedriegen, en ik heb,
ik weet niet waarom, een onwillekeurig
vertrouwen in u gesteld...
In zichzelf juichte Tortoran: „Ge
wonnen slag, ik leg mijn kaarten neer".
En dadelijk vertelde hij aan Micheline,
punt na punt het toneel van den voor
middag.
Terzelfdertijd zag hij op het gelaat
van het jonge meisje de uitwerking
die zijn verhaal op haar maakte.
Ze gloeide van verontwaardiging toec
hij de door Grascuit tegenover René
Lambert geuite vermoedens vertelde, be
toonde eenige verlegenheid toen er spra
ke was van haar vader en scheen ten
slotte teleurgesteld toen Alfred zweeg!.
En... is dat alles? zei ze.
Dat is alles.
Heeft men niets ontdekt?
Niets. Het vraagstuk is in zijis
geheel onaangeroerd geworden. De ver
dwijning van den armen Gardenois blijS
onverklaarbaar.
Op een gebaar van Micheline, be
greep Tortoran dat hij naast de kwes
tie heenging en dat niet zoozeer hel
lot van Gardenois het jonge meisje
met zorgen vervulde:
Ja, ja, zei ze verstrooid... maar,
heeft men niets gevonden?... geen do
cument... bij voorbeeld?...
Zij had nauwelijks die woorden ge
sproken, toen hij plots begreep, waar
op Micheline zinspeelde.
Terwijl hij zijn blik in dien van hcï
jonge meisje gevestigd hield, zei hg
langzaam:
U wilt spreken, meen ik, over hól
„rond en platte voorwerp" dat Gar?
denois in zijn aktentasch had?
Ze sloeg de oogen niet neer.
Dat is waar, antwoordde ze, IK
dacht aan dat voorwerp...
Wat is het dan? vroeg de jour?
nalist.
Wel, hernam ze scherp, ik gal
twee vingers \»an mijn hand "om hei
te weten.
(Wordt vervolgd).
Nieuwsblad
