Tweede Blad
Ho. 5068 Vrijdag 31 October
Verdrijf dien Koest
Abdijsiroop
13
Handen
ruw of stuk
MS
HET SIGNAAL.
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
RugpijnNierenPillen
^die Uw ouden dag vergalt
A/c geraspte 9
Oi Szwitsersche Kaas
FEUILLETON
Raad voor Vrouwen!
kinderrubriek.
BEHOORENDE BIJ HET
Vanaf haar vorming tot voorbij
den middelbaren leeftijd, vergen de
lichamelijke beproevingen, waaraan
iedere vrouw onderhevig is, veel van
haar gestel en vaak veel van de
nieren in het bijonder. Eveneens
hebben de nieren veel extra werk te
doen voor en na de geboorte van
kinderen en tijdens de overgangs
periode. Geen wonder derhalve, dat
vrouwen vaak lijden aan rugpijn,
lendenzwakte, duizeligheid, hoofdpijn,
urinekwalen en waterzuchtige zwel
lingen.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen kun
nen onder die omstandigheden blijkens
de ervaring van zoovele vrouwen een
weldaad zijn. Zij werken uitsluitend
op de nieren en blaas, en staan de
nieren bij in haar zoo belangrijke taak:
het filtreeren van het bloed van de
erin voorkomende onzuiverheden.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking a f 1.75 p. flacon.
wel. 1
En ieder eet mij, zelfs zonder tan
den. Wie ben ik?
3. Wie kan de ontbrekende letters
in het volgende spreekwoord in
vullen
1. D.o. ..had. .n s.,a,de wo,,,
.en s
OOM KAKEL.
HET LEEL1JKE EENDJE.
II.
Den volgenden dag was het heer
lijk weer en de zon scheen warm.
Daarom ging de moedereend met al
haar kindertjes naar den plas. Flop:,
daar sprong ze in het water en riep
„Kwak: Kwak!" En al de kleine eend-
jes sprongen haar na, de een na de an
der. Ze doken even onder, en het water
ging heelemaal over hen heen, maar
ze kwamen snel weer boven en dreven
prachtig en hun pootjes gingen van
zelt en zoo zwommen ze heerlijk rond.
Ook het leelijke lompe grijze eendje
zwom met hen mee.
„Nou", zei de moedereend, „het is
ten minste geen kalkoen, want hij durft
best in het water, en kijk eens, hoe
mooi hij zijn pooten gebruikt bij het
zwemmen en kijk eens, hoe hij zich
rechtop houdt in het water. Haha, ik
ben waaratje een beetje trotsch op hem,
al is hij dan ook verschrikkelijk Iee-
lijk. En leelijk.... leelijk... och, als je
goed naar hem kijkt, is hij eigenlijk
nog niet eens zoo leelijk. Nu, we zul
len zien." En hardop kwaakte de moe
dereend tot alle kleintjes: „Kom, kin
deren, volg mq, ik zal jelui de wereld
laten zien en je naar den eendenvijver
brengen, maar blijf vlak achter me,
anders trapt ïetr misschien iemand op
je, ten pas vooral op de kat"'
Achter elkaar liepen ze over een wei
land heen, naar den eendenvijver. Daar
was het een verschrikkelijke drukte,
want twee koppels eenden vochten om
den kop van een aaltje, en ten slotte
liep de poes er hard mee heen:
„Zoo zie je, kinderen", sprak de wij
ze moedereend, „zoo gaat het nu in de
wereld", en ze likte haar snavel af,
want ze had zelf erg graag den kop
van het aaltje opgegeten.
En ze vervolgde: „Sla flink je pootjes
uit, en kwaak behoorlijk, verstaan je
lui?: En buig netjes je hals voor die
oude eend daar ginds: Ze is van hoo-
ge Spaansche afkomst, en moet met
eerbied behandeld worden: Zoo, kwaak
nu beleefd. Goed zoo, en sla je poo
ten wijduit, een fatsoenlijke eend slaat
zijn pooten altijd wijd uit: En maak
nu een buiging, zoo:
De kleine eendjes deden precies wat
hun moeder zei. AI de andere eenden
uit cien vijver kwamen om hen heen
zwemmen en riepen: „Kijk daar eens,
al weereen nieuwe eendenfamilie. Wat
lijkt het wel: Alsof er al niet genoeg
eenden hier wonen: En kijk die eene
eens een leelijkerd zijn, gewoonweg
niet om aan te zien!" En een van de
andere eenden vloog naar het leelijke
eendje toe en beet hem in zijn hals.
„Laat üat!" riep de moedereend boos,
„hij doet jelui toch geen kwaad, is
het wel?'
„Nee, dat niet", was hét antwoord van
den eend die gebeten had. „Maar hij
is zoo leelijk en ziet er zoo raar uit:"
„Je hebt heele mooie kindertjes, moe
der", sprak toen de oude eend van
hooge Spaansche afkomst, „ze zien er
allemaal keurig uit, behalve die eene.
Het is jammer, dat je die nog niet eens
opnieuw kunt uitbroeden.
„Ja, dat gaat niet, Hoogheid", zei
de moedereend tot de Spaansche, „ik
weet het wel, hij is niet mooi, maar
het is geen kwaad dier en hij zwemt
net zoo goed als de anderen. Misschien
wordt hij wel mooier, als hij ouder
wordt en wie weet, wordt hij dan met
een wat kleiner." En ze klopte het
leelijke eendje vriendelijk op zijn schou
der.
meenten Gorinchem, Leerdam, Sleeu-
wuif, Werkendam, Asperen, Almkerk,
Hardmxveld, Heusden, Vuren, Kedi-
chem, Meerkerk, Uitwijk, Heukelum,
Woudrichem, Arkel, Dussen, Ameide,
Scnoonrewoerd en Herwijnen; Scheur-
leer's Bank, Middenstands Crediet Bank
en Spaarbank alle te Gorinchem, de
PROEFTUIN GORINCHEM.
De proeftuin te dezer stede staat
wel in het teeken van veler belang
stelling. Vanaf 1 Januari 1930 tot en
met 25 October d.a.v., hebben niet
nunaer dan 500 belangstellenden den
tuin bezocht. Verleden Zaterdag n.i.
wera de 500ste bezoeker geboekstaafd.
De bedrijfsleider, de heer Kemperman,
gat steeds alle inlichtingen van de wij
ze waaFop dit moderne bedrijf, met
toepassing van de jongste vindingen
op dit gebied, beheerd wordt.
Ofschoon een enkel lichaam nog geen
beslissing genomen heeft, wordt deze
onderneming financieel gesteund door
het rijk, de provinciën Zuid-Holland,
Noordbrabant en Gelderland, de ge
AKKER's
,,Voor de Borst"
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop
Boerenleenbank te Gorinchem, Schoon-
rewoerd en Giessen Nieuwkerk en het
Vrouwenhuis en het Kinderweerhuis ie
Gorinchem.
Mede hierdoor wordt het bestuur van
den proeftuin in de gelegenheid gesteld
oogst 1930 zoo goed als afgeloopen.
Weldra hopen we over de resultaten
daarvan enkele uitvoerige artikelen in
ons blad op te nemen. Teneinde de
structuur van den grond te verbeteren,
was het bestuur voornemens om den
tuin te tweediepen en dat werk uit te
voeren in vijf jaar. Daarop is in zoo
verre teruggekomen, dat dit werk, waar
mede verleden Maandag een aanvang is
gemaakt, op korteren termijn zal wor
den uitgevoerd, opdat nog meer zorg
dan tot nog toe aan de fijne groenten
besteed kan worden. Tevens is een
aanvang gemaakt met den aanleg van
den fruittuin. Blijft de weersgesteldheid
zacht, dan is er nog een klein kansje,
dat nog dezen herfst tot de beplanting
wordt overgegaan. Loopt het grond
werk tegen of valt de winter vroeg
in, dan wordt de voltooiing van dit
werk uitgesteld tot Maart 1931.
Voorts kunnen we nog mededeelen,
dat overwogen wordt of en zoo ja,
in hoeverre het mogelijk en wenschelijk
is, om een proefveld van bloembollen
met verschillende soorten aan te leggen.
Woensdagmiddag vergaderde ten
stadhuize alhier, de commissie van ad
vies welke indertijd "op eigen initiatjef
aan het bestuur van de proeftuinver-
eeniging is toegezegd. De Voorzitter,
de heer G. Redeke, installeerde den
heer Kruyt, hoofd der school te Dalem,
als nieuw gekozen lid. In deze verga
dering werd het ontwerp teeltplan 1931,
hetwelk reeds de goedkeuring van den
rijkstuinbouwconsulent verkregen had,
behandeld.
Het laat zich aanzien, dat de tuin
een geheel anders aanzien zaï krijgen,
dan hij in 1930 gehad heeft. Dit staat
rn verband met de meerdere nieuwe
proeven, welke in verband met de struc
tuur van den grond, staan genomen te
worden. Nu de structuur van den tuin
beter wordt, kunnen de proeven in
sterker mate ondernomen worden.
om vele proeven op tuinbouw gebied
te nemen en waarvan iedere tuinder,
die wil, profijt kan trekken.
Op enkele herfstgroenten na is de
V\
Beste jongens en meisjes.
.Oplossingen der vorige raadsels:
1. Snorren.
2. De poes.
3. Als het kalf verdronken is dempt
men den put.
De nieuwe raadsels zijn:
3. In een keizerrijk komt men mij
twee keer tegen, in een koninkrijk
maar één keer, in een republiek
ook maar één keer en in een stad
heelemaal niet. Rara wat is dat?
2. Ik heb geen staart en ook geen
kop;
'k Heb ook geen beenderen, is
dat geen strop?
Ik ben alleen maar vleesch en vel,
En toch smaak ik velen wonder
(Naar het Engelsch).
Nadruk verboden.
Met een scherpen kreet wendde Mi
chael Gasparin zich van het raam at.
Emil, wordt wakker! riep hij
heesch.
De groote, dikke man opende de
blauwe oogen.
Wat is er? vroeg hij slaperig.
Om 's hemelswil, wordt toch wak
ker!
Nu zag Emil het vertrokken gezicht
van zijn metgezel, die samen met hem
de wacht had op de sinaalpost en
zwaaide zijn beenen buiten de leger
stee.
Wat is er gebeurd?
Colette! Ik stond op den uitkijk
en zag door den kijker dat twee kerels
haar beet hadden en voortsleepten....
Allemachtig! Het arme kind!
Ik moet er naar toe. Het is geen
mijl hier vandaan. Ik kan haar nog
juist bijtijds te hulp komen.
Maar je mag je post niet verlaten,
Michel.
Kan me niet schelen. Je kunt het
wel alleen de wacht houden; je kunt
zelf ook wel een bericht doorzenden,
daar merkt geen mensch wat van. Ik
ga-
En hij was ineens verdwenen.
Het was een heete zomerdag, maar
Michel voelde dewarmte niet. Achter
hem verrees de twintig voet-hooge ob
i f Op de plaats van bestem-
ming. De eerste overspan
ning voor de groote ver<
keersbrug bij Keizersveer
over de Bergsche Maas, is
Maandag op de plaats van
bestemming aangekomen en
geplaatst. Het brugdeel op
de peilers.
servatiepost, aan de voet waarvan de
houten barak stond met het kleine vier
kante venster, waardoor de neus van
een grooten, koperen kijker stak die
in het zonlicht glinsterde. Het was er
een van een heele postenketen, dit sein-
station, die zich uitstrekte van het dak
van het Louvre tot de forten van Luik.
Vanuit de Tuilerieën werden berichten
doorgeseind naar de legers aan het j
front. Twee mannen waren altijd op
de posten, de eene om de berichten j
op te vangen, de ander om ze door te
geven. En nu liep hier een van de twee
met razende vaart van zijn post weg!
Gasparin bereikte het bosch.
Help! Help!
Hij was reeds bij de twee mannen
en het meisje.
Michel! Michel! hijgde ze. O, Mi
chel, ik hoopte al zoo dat je zoudt ko
men.
De jonge man antwoordde niet, maar
wierp zich onmiddelijk op een van de
mannen, die door den schok omver tui-
meide, echter onmiddelijk weer op stond
en het op een loopen zette. De ander
had reeds direct bij de onverwachte
overval de vlucht genomen. Hij wilde
ze narennen, doch het meisje was in
haar doodsangst op den grond gegle
den.
ColetteColette! zei Gasparin
met zachte stem. Wees maar niet bang
ik ben nu bij je.
Ze hiet haar hoofd niet op en ant
woordde evenmin, maar haar schouders
schokten van het snikken.
Gasparin wilde haar helpen opstaan,
maar ze huiverde van zijn aanraking.
Plotseling ging ze rechtop zitten en
keek hem met een gezicht, wit eh ver
wrongen van ellende aan. Dit was niet
meer het vroolijke, lachende meisje, dat
hij kort geleden een kus ontstolen had.
Colette, lief kind, laat ik je helpen.
Zeg me wat ik voor jou doen kan,
vroeg hij smeekend.
je kunt niets voor me doen. Haar
slem klonk koud en vreemd. je
doet het beste met weg te gaan.
O, neen, stuur me zoo niet weg;
dat meen je immers niet!
Gasparin stond met een wanhopig
gebaar op. Hoe had hij het nu?
Hij wilde zich juist omdraaien, toen
Colette met een kreet opstond.
Neen! Neen, ga niet heen! Ga
niet heen!
IkikEn toen opeens weer:
Ga maar weg, maar ga een anderen
weg als die daar zijn gegaan.
Maar er is geen andere weg naar
de signaalpost.
Ga dien weg niet!
Je hebt me allang genoeg van
mijn plicht gehouden.
- Ga niet, ga niet! Geloof me, er
dreigt gevaar!
Gevaar?
Ja, ik weet het zeker.
Een oogenblik staarde Gasparin haar
aan en in haar oogen zag hij, dat zij
de. waarheid sprak. Even aarzelde hij;
toen draaide hij zich om.
Gevaar? Des te meer reden dat
ik gaan moet!
Colette sprong naar voren en pakte
hem bij den arm maar hij rukte zich
los en holde weg.
Het duurde niet lang of hij had het
houten gebouwtje bereikt; de deur
stond nog open, zooals op het oogen-
biik dat hij weggerend was. Hij gmg
naar binnen, maar bleef als vastge
nageld staan.
Aan zijn voeten lag Emil, de groote
sterke, vroolijke Emil. Dood!
Plotseling werd hij van achteren bij
den arm vastgegrepen. Hij worstelde
hevig, doch het was tevergeefs. Twee
mannen hadden hem stevig beet; het
waren de aanvallers van het meisje!
Kalm aan, kalm aan, ventje! zei
de eene. Je moet weer eens aardige
meisjes te hulp komen, spotte hij.
Ze sleepten hem naar buiten en bon
den hem stevig vast aan een van de
palen van de seinpost, die aan de hou
ten barak grensde.
Je moet de meisjes niet vertrou
wen, ezel die je bent; vooral niet als
ze een aardig snuitje hebben! Het is
een dapper kind, Colette; mannen vech
ten met wapens, maar vrouwen en
meisjes hebben andere wapens, maar
die zijn misschien nog veel gevaarlijker.
Die kleine, sluwe rekel wist wel dat
ze je van je post kon weg lokken;
zoodat we maar één mannetje hadden
om mee af te rekenen. En ze heeft
je zeker ook een beetje aan de praat
gehouden hé? Dat was tenminste de
atspraak! Zoo, en nu zullen we eens
een boodschap naar het front door
sturen, dan mag je ons nog een handje
helpen ook.
Gasperin had tot nu toe geen woord
gezegd; hij was heelemaal uit het veld
geslagen, eerst door den dood van zijn
kameraad en danhet bedrog van
dat meisje dat hij het liefste meisje
haa gevonden dat hij ooit gezien had.
Zelfs al zou ik willen, zou ik je
niet kunnen helpen; wij, seiners, ken
nen de code niet.
De ander glimlachte toen hij den ver
borgen triomf in Gasperin's stem op
merkte: Zoo vriendje, het is niet erg
hoor; ik ken zelf de code van deze
week wel; Laten we maar eens op
het eerste bericht uit Parijs wachten;
dan zullen we het wel doorsturen naar;
Luik, dat wil zeggen, een beetje an
ders!
Ze maakten het zich gemakkelijk op
het gras voor de deur van de barak
en trokken hun mutsen over de oogen
om zich tegen het brandende zonlicht
te beschermen.
Ondertusschen probeerde Gasparin ot
hij de koorden niet los kon krijgen,
maar hij was goed vastgebonden! Nu
besefte hij pas, wat hij gedaan had:
Door zijn onberaden hartstochtelijkheid
was Emil gedood; en Frankrijk liep
gevaar verraden te worden:
O, die fel-brandende zon! Hij kon niet
helder meer denken; zijn hoofd barst
te haast en hij liet het tegen den paai
leunen.
Zijn oog viel op den neus van den
kijker, die vlak bij zijn schouder door
het raam stak en waarvan de lens hem
in de oogen schitterden. Hij kon zijn
oogen er niet afhouden, hij bleef er
als gehypnotiseerd naar kijken, zoodat
het hem leek of hij" in vuur en vlam
stond, daar het zonlicht, dat in de lens
weerkaatst werd, hem bijna verschroei
de.
Teen flitste er plotseling een plan
door zijn doffe hersens.:
(Slot volgt.)
JMettwsblad
(Wordt vervolgd.)
ERKEND
DE BESTE
Met de jaren verzwakken onze adem
halingsorganen. Kom ze te hulp wanneer
het ademen moeilijker gaat dan vroeger,
wanneer Gij vlugger benauwd zijt. Ge
kunt al die ongemakken bestrijden. Ge
behoeft niet te hoesten, niet te kuchen,
geen wanhopige pogingen te doen dat
moeilijk op te lossen slijm kwijt te raken.
Neem dadelijk Abdijsiroop. Door de
bijzondere samenstelling voor U een aan
gewezen middel. Buitengewoon verzach
tend, slijmoplossend en borstversterkend.
Beroemd bij Hoest, Bronchitis, Asthma.
Alom verkrijgnaar. Prijs Fl. 1.50, Fl. 2.75, Fl.4.50
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbon9
(60 cl). Dan bespoedigt Ge Uw genezing.
weer spoedigzachten heel met Purol.
1 S'
