Dit miner üestaat uil 2 maden.
aff
I Onze tweede Reclame-
Prima Wollen Deken,
2-pers. Zuiver Wollen Deken,
FIRMA JOHAN DE MOL
Gestikte Dekens,
Effen Satinet Dekens,
968
HEUSDEN.
HET SIGNAAL.
Und van
ALLEEN NOG D
E WEEK.
Binnenland
FEUILLETON
Uitgave: Firma L. J. VEEïtMAN, Heusden.
No. 5069. Woensdag 5 November 1930.
Dit blad verscbyot WOENSDAGMORGEN en
VRIJDAGMIDDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.25,
•n franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Int. Telefoon no. 19. Postrekening no. 61525.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 uur en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
ERNSTIGE TREINBOTSING TE
HILVERSUM.
Zaterdagmiddag omstreeks twee uur zijn
te Hilversum op den Hilversummerweg
ter hoogte van de Vredelaan twee motor
wagens van de Gooische Trammaatschap
pij op elkaar geloopen. De eene wagen
vertrok om kwart-voor-twee uit Laren
terwijl de andere op hetzelfde tijdstip
uit Hilversum vertrok. De tram van
Hilversum had voor den wissel bij het
St. Janskerkhof moeten wachten om den
hem tegemoet rijdenden wagen te laten
passeeren. De bestuurder schijnt echter
niet te hebben opgelet en reed full speed
om de bocht van het St. Janskerkhof.
Op hetzelfde moment, dat hij op het
spoor van den wissel reed, naderde de
tram uit Laren. Een aanrijding was niet
meer te voorkomen. De beide wagens
reden met kracht tegen elkaar in, wipten
elkaar uit de rails en liepen in elkaar.
De tram van Laren was vol passagiers,
terwijl de tram van Hilversum een tiental
reizigers vervoerde. In totaal werden
ongeveer 4 personen gewond, terwijl de
beide bestuurders zware verwondingen
opliepen. Alle gewonden bevonden zich
op de beide voorbalcons.
De slachtoffers werden naar het St.
Jans ziekenhuis vervoerd, waar zij ver
bonden werden.
Ter plaatse waren aanwezig de burge
meester van Laren en de ingenieur van
Rijkstoezicht Capelle, welke laatste als
zijn meening te kennen gaf, dat de be
stuurder van de tram uit Hilversum had
moeten stoppen voor den wissel om de
tegemoet rijdende tram te laten doorgaan.
Met het opruimingswerk is men spoedig
begonnen.
1 DECEMBER DE GRENS WEER
OPEN
Het Belgische invoerverbod van vee.
Ten aanzien van den invoer van Ne-
derlandsch vee in België heeft te Brussel
een onderhond plaats gehad tusschen een
vertegenwoordiger van den Nederlandschen
veeartsenijkundigen dienst en het hoofd
van den Belgischen dienst.
Men kwam' daarbij tot overeenstemming
omtrent verscherpte maatregelen in Ne
derland toe te passen met betrekking
tot het voor uitvoer naar België bestem
de vee.
In verband hiermede werd in uitzicht
gesteld, dat de wederopenstelling der Bel
gische grens, zoodra het mond- en klauw
zeer in de Belgische quarantainestallen zal
zijn geweken, in gunstige overweging
zal worden genomen.
Op grond hiervan is het niet uitgesloten,
dat wellicht 1 December de heropening
der Belgische grens voor het Nederland-
sche vee kan worden tegenmoet gezien.
Aangezien in den regel slechts op den
len en 15en van elke maand het betreffen
de vee in België kan worden ingevoerd,
zoude in dit geval de invoer slechts één
of hoogstens twee maal zijn belemmerd.
De Belgische regeering voor schade
vergoeding aangesproken.
Naar het „Algemeen Handelsblad" ver
neemt, heeft de exporteur van het op 4
October j.l. uit Leeuwarden naar België
verzonden vee, dat aldaar wegens het
lijden aan mond- klauwzreer werd ge
weigerd, doch bij terugkomst te Leeu
warden volkomen gezond bleek te zijn,
zich thans tot de Belgische autoriteiten
gewend om schadevergoeding.
OP VRI1E VOETEN GESTELD.
Het onderzoek, door de Justitie inge
steld, heeft uitgewezen, dat aan den
Apeldoornschen notaris, die zich de vorige
week ter beschikking van de Justitie had
gesteld, in verband met een groot tekort
op zijn kantoor, geen zoodanige feiten
kunnen worden ten laste gelegd, dat een
strafrechterlijke vervolging gemotiveerd
zou zijn, reden waarom de notaris, jhr
W. B. B., weer op vrije voeten is ge
steld.
BRAND TE LAGE-ZWALUWE.
De electrische vlasfabriek van A. Do-
menie aan de Blauwe Sluis te Lage
Zwaluwe is geheel door brand vernield.
De geheele inventaris en een groote hoe
veelheid vlas gingen verloren. De brand
weer van Zevenbergschehoek kon tegen
het vuur niets uitrichten. De fabriek was
laag verzekerd. De oorzaak van den brand
is onbekend.
BRAND TE LEEK.
In de bakkerij van den heer R. Pijl
te Zevenhuizen, gem. Leek, heeft een
felle brand gewoed. De oorzaak van den
brand is onbekend. Bakkerij en woon
huis zijn een prooi der vlammen gewor
den. Persoonlijke ongelukken kwamen niet
voor. Verzekering dekt de schade.
o
FIETSENDIEF GEPAKT.
Uit Leiden is naar Den Haag overge
bracht de 23-jarige los-werkman R. S.,
die in Leiden getracht heeft achtereen
volgens 2 rijwielen te beleenen. 1 rijwiel
had hij reeds beleend, toen de Bank van
Leening de politie waarschuwde en toen
hij met het tweede rijwiel kwam, werd
S. aangehouden. Hij bekende de rijwielen
28 en 29 Oct. te 's Gravenhage in de
Bilderdijkstraat en op het Spui gestolen
te hebben.
SPELEN MET VUURWAPENEN.
Zaterdagmiddag is op Clingendeel, het
buiten van baronesse van Brienen te
Wassenaar een ongeluk gebeurd, dat zeer
ernstige gevolgen had kunnen hebben.
De 15-jarige Dirk K. uit Scheveningen,
die op dat buitengoed belast is met het
voeren der konijnen, kreeg daar, zooals
des Zaterdags wel meer geschiedde, be
zoek van zijn 12-jarig neefje, dat even
eens in Scheveningen woont en dat hem
bij het konijnen voeren hielp.
Om ongeveer 12 uur nam het neefje
een jachtgeweer in handen en richtte dit,
aangezien hij dacht, dat het ongeladen
was, spelenderwijs op Dirk K. Het ge
weer, dat gebruikt werd om ratten te
schieten en dat met een kleinen kogel
geladen was ging af en het schot trof
K. in de Borst.
Het neefje was hierover natuurlijk
hevig ontdaan en riep onmiddellijk om
hulp waarna de getroffen jongen door
den Geneeskundigen Dienst naar het Zie
kenhuis aan den Zuidwal te Den Haag
is vervoerd.
De toestand van den knaap was geluk
kig niet verontrustend.
van 7 00 thans 590
van 10.50 thans 8"
groote 2-pers. van 900 thans T
2Jx3 el van 1200 thans
(Naar het Engelseh).
Nadruk verboden.
Behalve het zoemen der bijen en het
gekir van enkele duiven, verbrak niets
de stilte. Gasperin draaide zijn hoofd
om. Een van de twee Duitschers was
vast in slaap en snurkte luid en de
ander was op het punt in te dutten.
Hij wachtte nog ieen paar minuten en
toen was de kust vrij, met al zijn krach-
rukte en wrikte hij om de touwen die
om zijn rechterarm zaten, los te krij
gen. Hij voelde beweging, rukte nog
eens en nog eens en na een laatste
ste hevige poging was zijn arm be
vrijdt, zijn hand bloedde van het ruk
ken en trekken. Hoewel er misschien
een kleine kans was om zich geheel te
bevrijden, durfde hij dit toch niet pro-
beeren uit angst dat de twee Duit
schers wakker zouden worden.
Heel voorzichtig stak hij zijn hand
uit naar 'den kijker en schroefde de
lens er zachtjes uit. Hij hield den adem
in, telkens naar de slapende mannen
kijkend. De zon blakerde en schroeide
met onverminderde hevigheid.
Met uitgestrekten arm hield hij de
lens nu schuin boven zich en wacht
te
Een rookwolkje kronkelde zich over
het hout en hij zag dat er een rond
zwart plekje ontstond onder den feilen
cirkel van de lens.
Gasperin bewoog het glas thans iets
naar beneden, hij rook het schroeien
van het hout. In weken en maanden had 1
het niet geregend; het houtwerk was
kurkdroog.
Er waren een paar kleine vlammetjes
zichtbaar, op drie plaatsen al. Het vuur
kroop omhoog. Als de Duitschers wak
ker waren geweest zouden ze het nog
wel hebben kunnen blusschen. Lang
zaam maar zeker lekten de blauw- en
oranje-vuurtongetjes naar boven, het
vuur nam toe en zou zich uitbreiden.
Het werk was goed gedaan, hij kon
nu afwachten. Maar nu moest Gaspe
rin aan zijn eigen veiligheid denken.
Met zijn vrije hand begon hij aan de
touwen te rukken, maar zij hielden hem
stevig gebonden en hij had geen en
kel werktuig om ze mee door te snij
den. Hulpeloos en wanhopig worstelde
hij; hij voelde het bloed in zijn ooren
kloppen, terwijl de vlammen met steeds
grooter spoed hun weg vervolgden.
Opeens werd een van de Duitschers
wakker, blijkbaar door het geknetter
van het brandende hout.
Hola, Schneider, wordt wakker,
riep hij zijn kameraad toe. Wat is er
nu?
De twee Duitschers sprongen over
eind, woedend toen ze het seinstation
in vlammen zagen. Ze vloekten en hol
den de barak binnen om water te ha
len, maar de put was een kwart mijl
verder. Ze probeerden met hun jassen
de vlammen te dooven, maar daarvoor
had het vuur zich al te ver uitgebreid.
De droge planken brandden fel en de
vlammen vlakkerden als een groote
oranje-blauwe vlag boven Gasperin's
hoofd.
Deze vergat zijn eigen gevaar. Wel
bluffers, waarom geef je nu het signaal
niet door? Ik heb mijn boodschapdoor-
1 gezonden een boodschap die de an
dere seinstations door de lucht zullen
lezen!
De eene Duitscher keek hem woest
aan. Ja, snauwde hij, we hebben
de kans verloren om te seinen, maar
jij zult je leven verliezen!
En Gasperin realiseerde zich nu, dat
hij zonder genade aan zijn vijanden
overgeleverd was.
Kom, Schneider, help eens even
tjes! En samen bonden zij Gasperin op
nieuw stevig vast, terwijl zij de vonken
van hun kleeren schudden.
Zoo, ventje, lach ons nu maar uit!
Het igja je verder goed hoor!
Een een oogenblik later waren de
twee Pruisishe militairen verdwenen.
Gasperin had zijn werk goed gedaan
en de plannen van den vijand verijdeld,
maar nu was zijn eigen toestand on
houdbaar. De hitte was ondragelijk,
een vonkenregen daalde op hem neer,
die gloeiende plekken op zijn lichaam
acnterliet. Plotseling viel het groote,
ijzeren rad, waaraan de seintoouwen
bevestig waren, met donderend geraas
naar beneden. Het had geen haar ge
scheeld of het had hem getroffen. Maar
zulk een dood was hem helaas niet
beschoren!
Even flikkerde de hoop in hem op,
dat de hitte de touwen schroeien zou,
maar als het zoover was, zou hij er
wel niet veel meer aan hebben.
Een dikke rookkolom omhulde hem;
hij kon de zon niet meer zien en die
moest er toch zijn? Waarom zou het
anders zoo heet zijn? Zijn hersens wer
den dof, hij hijgde naar adem; zijn
longen hielden het niet meer uit.
Ineens zag Gasperin door den rook
heen een gestalte heel vaag zag
hij haar want zijn oogen staken en
brandden.
Iets levends kwam tegen hem aan
en hij voelde iets kouds tegen zijn
polsen. Hij bemerkte dat de koorden,
waarmee hij gebonden was, losser wer
den en dat zijn armen vrij waren. Een
mement later zijn enkels en zijn bee-
nen en hij voelde zichzelf vallen in
een bodemlooze zee van vurige, lek
kende vlammen.
Toen hij de oogen weer olende,zag
hij groene boomen boven zich en het
was heerlijk koel en vredig. Hij lag aan
den rand van het bosch, vóór zich zag
hij den kleinen heuvel, waarop het
seinstation gestaan had, nu een vorm-
looze, smeulende massa. Hij herinnerde
zich direct alles wat er gebeurd was;
hij bewoog zich om op te staan, maar
kermende van pijn viel hij weer terug.
Hij sloot de oogen weer en even later
voelde hij iets koels op het voorhoofd.
Toen hij zijn oogen opsloeg, keek hij
in de oogen van Colette.
Er was een lange stilte, eindelijk
vroeg Gasperin:
Was jij datin dat vuur?
Heb jij mij gered?
Ja, nadat ik je eerst bijna in den
dcod gejaagd heb.
Waarom benje gekomen?
Ik ben den heelen tijd gebleven
en heb mij achter de struiken verbor
gen. Ik zag wat je deed.
Waarom heb je je vrienden dan
niet gewaarschuwd?
Mijn vrienden?.... O, begrijp je
hel dan niet?
Je hebt zeker op het laatste oogen
blik medelijden met mij gekregen?
Ja ik had medelijden met je. Een
vage glimlach gleed over het gezicht
van het meisje. Ik durfde je pas
te hulp komen toen de anderen weg
waren. Jk was zooi bang dat ik te laat
zou zijn!
Je lokte mij van mijn post weg,
bedroog meienkomt ten slotte om
mijn leven te redden? Jk begrijp
niets van!
Neen? En toch is het eenvoudig.
Ik wilde je van het seinstation weg
houden en toen dat niet kon wilde ik
je trachtten ten \rjedden. Ik had daar
een goede reden voor.
Wat is die reden?
Dat ik van je houd, kwam het
aarzelend.
Jij van mij houden? Gasperin pro
beerde zich op zijn elleboog op te
richten. Hij sprak op ruwen toon: ls
dat waar of zeg je dat alleen maar orrt
je zaak te dienen?
Maar zij antwoordde op rustigen
toon:
Ik houd meer van je dan van
welke zaak ook meer dan van alles
ter wereld. Het is misschien schandelijk
om het te zeggen, maar ik schaam me
er niet voor Michel.
Gasperin liet zich weer op het mo9
vallen. Hij sprak weer, terwijl hij haan
strak aankeek.
Toen ik half bewusteloos was,-
dacht ik dat het een engel was, die
me kwam redden, zei hij langzaam.
En ik was het maar! Ze glimlachte
een beetje treurig. Dus je hebt je lee-
lijk vergist!
Neen, ik geloof toch niet dat ik
me vergist heb, zei Michel Gasperin
peinzend. t
EINDE.
NIEUWSBLAD
voor liet Lui ui Deusden en Alteiile Langstraat en ie Bnielerviard
Wt fv-V 'U
Ja-
