Tweede Blad
/Ukfé/lecc(/
Het geheim m Seaton-Hall.
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.<
M82 Vrijdag 19 Deceier
Verdrijf dien Koest
FEUILLETON
WAARSCHUWING.
Bij Pijn
^die Uw ouden dag vergalt
kinderrubriek.
SPOOR'S MOSTERD.
Pluimveeteelt.
BEHOORENDE BIJ HET
De vrouw werd zoo verstandig, dat zij
haar kwalen en pijnen niet alleen aan
haar sekse meer wijtzij werd er zich
van bewust, dat de nieren de oorzaak
kunnen zijn.
In normalen staat kunnen deze teere
organen den bloedstroom zuiver houden,
maar op sommige tijden en bij het keeren
der jaren kan hun taak te zwaar worden.
Alleen gezonde nieren kunnen deze vol
brengen bij tragere werking blijven
urinezuur en andere schadelijke onzuiver
heden achter en raakt het gestel in de war.
Daarom kan iedere vrouw de hulp van
Foster's Rugpijn Nieren Pillen noodig
hebben om de verzwakte nieren te ver
sterken en weer gezond te worden. Dit
speciaal niermiddel wordt aanbevolen tegen
rugpijn, urine- en blaaskwalen, rheuma-
tische pijnen, waterzuchtige zwellingen,
hoofdpijn, duizeligheid, een vermoeid,
zenuwachtig en afgemat gevoel en andere
verschijnselen van nierzwakte.
Beste jongens en meisjes.
Oplossingen der .vorige raadsels:
1. EDAM.
De woorden moeten aldus onder
elkaar worden gezet:
H Ert
PaD
Arend
Do M burg
2. Bas, das, gas, jas, kas.
3. Aardbei (a, kat, parel, aardbei,
sabel, bes, i.)
De nieuwe raadsels zijn:
1. Welke scharen worden nooit ge
slepen.
2. In welke maand van het jaar eten
de eskimo's het minste?
3. In elk van de twee volgende zin
nen staat een fout. Wie kan zeg
gen wélke die fouten zijn?
De vloot van de watergeuzen
stoomde langzaam op naar den
Briel Op de voorplecht van het
admiraalschip stond de aanvoer
der, die plotseling zijn vulpen te
Naar het Engelsch
door Mrs. L. B. WALFORD.
11.) i i
,,'t Is vervelend dat gij weg moet"
had hij daar even tegen Cumberland
gezegd; „maar voor óns, bedoel ik,
niet voor u, want het zal bij de Thom
sons wel vroolijker zijn dan bij ons.
Het is hier saai; Madelaine zal straks
wel in haar bijbel gaan lezen, of leert
de kleine bengels uit de buurt, en
Blanche en Flora... maar ik wil u niet
langer ophouden." En zoo was Cum
berland vertrokken.
„En gij dacht ook zoo te vertrekken?"
begon hij, haar vast aanziende, toen
ieder het vertrek verlaten had. „Foei,
Madelaine! ik heb intijds belet, dat
gij een jongen man als hij is, na gingt
k>open!
„Tom!"
„Kijk, zoo rood als een pioen!"
„Ik ben rood van de warmte en
van de thee en,:e n van al wat
je zegt. Maar het is tijd voor de Zon
dagsschool. Ik kan niet langer blijven..."
„Maar gij móet langer blijven, of
gij kunt of niet, jonge dame," zeide
vTom met een onbeschaamden glimlach.
„Gij moet mij nog rekenschap geven
van een pakje hout, dat aan uwe zorgen
was toevertrouwd. Waar is het?... Was
het te zwaar?"
De Nederlandsche Spoorwegen hebben, ter vervanging van de kostbare locomotieven op die stations,
waar wel goederenvervoer, maar geen locomotievendepót gevestigd is, kleine benzine-locomotieven ge
plaatst. Voorloopig zijn er een 16-tal in verschillende plaatsen gestationneerd. Deze benzine-locomo
tieven dragen bij de spoorwegen den naam locomotor.
voorschijn haalde en een bevel op I
een stuk papier krabbelde.
OOM KAKEL.
SNIP SNAP EN KONING KWAP.
II.
„Zoo," zei de koning en zette de
kroon weer op, „daar ben ik blij om,
want anders zou de koningin erg boos
geweest zijn zie je. Want je moet weten,
ik heb deze kroon pas verleden week
van de koningin voor mijn verjaardag
gekregen, omdat mijn oude kroon zoo
leelijk en roestig werd. Maar vertellen
jelui eens, wie zijn jelui eigenlijk, en
wat voeren jelui hier in het bosch uit?"
„Ik ben Snip, Majesteit, en ik trek
de wereld in met mijn vriend Snap".
„En ik ben Snap, Majesteit, en ik
trek ook de wereld in, maar met mijn
vriend Snip."
„Is het heusch?" zei de koning, „en
wat gaan jelui dan doen?"
„Dat weten we nog niet, Majesteit,"
zei Snip, „we moeten: voortaan voor
ons zelf zorgen, want er is niemand in
de heele wereld, die iets om ons geeft.
We zouden natuurlijk graag werken,
en ons" brood verdienen."
„Ja", zei Snap en kreeg een kleur,
misschien komen we wel ergens een
koning tegen, die ons in dienst neemt
om zijn sleep te dragen. Bovendien
kan ik erg mooi schrijven, zoodat ik
alle brieven voor den koning zou kun
nen schrijven."
Daar enkele concurrente-fabrikanten onze atopfieachen,
met Mosterd gevuld in den handel brengen, geeft onze
naam in den bodem der flesch GEEN voldoende GARANTIE
voor kwaliteit.
ALLEEN nevenstaand Handelsmerk, op het etiket,
waarborgt de bekende
in hoofd en ledematen, Rheumatische pijnen,
Griep en Influenza, Hoofdpijn, Kiespijn,
Aangezichtspijnen en vastzittende Hoest,
gebruike men
Mijnhardt'a Poeders.
Deze werken genezend en nemen de pijnen
weg. Prijs per poeder 8 cent en in doozen
van 6 stuks 45 ct. Alleen echt wanneer doos
en poeders voorzien zijn van den naam
Mijnhardt. Let hierop 1 Vraag ze Uw Drogist.
„Neen, het was niet te zwaar," ant
woordde zij, hare roeping weer bewust
wordende, „maar het is met den val
gebroken."
„Zoo, dat dacht ik wiel." Tom zag
er, tot hare verwondering, bepaald op
gewekt uit. „Ja, ik rekende er op,"
vervolgde hij:. „Het was een leuke
streek, vondt je niet? Ik wed dat gij
noch iemand anders droomen kon wat
er in was. Hij gaf het u bij de kerk
deur, niet waar?"
„En gaf hij het aan in het rijtuig?"
„Ja."
„En gij legdet het in de mand?Maar
neen, men raadde u aan het in de hand
te houden; hebt ge dat gedaan?"
„Ja."
„Ja, ja, ja," herhaalde Tom ongedul
dig. „Jk kan niets anders uit je krij
gen dan ja. Anders ben je zoo grappig
niet. En, maar.... ha, ha, ha! Verbeeld
je', gij kreegt dat nette pakje, en mama
smeekte natuurlijk er de meest moge
lijke zorg voor te dragen! ha, ha, ha!
Ik zou een glas gegeven hebben om
je gezicht te zien toen het brak; ha,
ha, ha! En waar vloog het heen? Wat
kwam ervan terecht?"
„Mijnheer Cumberland gooide het
weg."
„Mijnheer Cumberland? Cumberland?
zoo, zoo... En... hoe keek die wel?
Wat zeide hij er van?"
„Hij? hij zei niets."'
„Wat, niets?"
„Neen, hij nam enkel de flesch op
en wierp ze weg."
Tom zweeg even.
„En wie was er meer bij?"
„Niemand meer."
„En ik kan het beste rekenen van
alle jongens van de school, ik zou
precies voor den koning kunnen uit
rekenen hoeveel er in de schatkist zit,"
zei Snip.
„Hm hm," zei de koning, fronsde
zijn wenkbrauwen en dacht diep na.
Eindelijk sprak hij: „Bedoelen jelui,
dat jelui graag bij mij in dienst zouden
willen komen?"
„Nu, Majesteit, als U het zoo vrien
delijk vraagt en omdat U er zoo op
aandringt, willen wij natuurlijk geen
„nee zeggen," antwoordde Snap zucht
te diep en zei: „Je hebt gelijk, Snip,
me mogen een koning niets weigeren,
anders moeten we misschien nog naar
de gevangenis, laten we dus maar gauw
„ja" zeggen, en de sleep van den ko
ning dragen."
De jongens maakten daarop een die
pe buiging voor den koning, raapten
den sleep van zijn hermelijnen mantel
op, en liepen daarna achter den koning
aan, de binnenplaats van het kasteel
binnen. De schildwacht had op het
gebaar van den koning de poort ge
opend. Toevallig liep de generaal van
het leger van den koning over de bin
nenplaats. Hij zag de jongetjes achter
den koning loopen, kwam met een woe
dend gezicht aangesneld en buljderde
hen toe: „Zeg eris effentjes, landloo-
pers die jelui zijn, wat doen jelui hier?!"
„Tut-tut," zei de koning, „Tut-tut,
generaal, deze jongetjes zijn geen land-
loopers, het zijn de nieuwe... koninklijke
sleepdragers van koning Kwap!"
Toen de generaal dat hoorde, werd
hij bleek van schrik, hij wist niet wat
hij zeggen moest en draaide zenuwach
tig aan de punt van zijn jas. Zonder
verder een woord te zeggen, ging de
„Niemand? Niemand? Waarom zeg
je de waarheid niet, Madelaine? Nie
mand? Hoe kon dat?" riep Tom on
geduldig, „waar waren de anderen dan
En rook het niet? Ontstond er geen..."
„Dat wel, ja."
„Natuurlijk, en alles over je kleeren?"
„Ja."
„En toch vertelt ge mij dat niemand
er iets van merkte. En alles kwam
over uw Zondagschen mantel en japon,
zoodat gij naar brandewijn riekte?
Wat fraais voor een jonge dame, die
uit de kerk komt! En toch begreep
niemand er iets van, zegt ge?"
Madelaine bleef zwijgen.
„Kom, geen gekheid," vervolgde Tom
barsch; daar steekt wat achter, Made
laine. Sommige menschen zijn wel blind
en dom genoeg, maar iemand moet
toch zijn neus of oogen gebreukt heb
ben. De waarheid, de waarheid, Made
laine, het komt toch uit, dus verhelen
helpt je niets.
„Als ik aarzel," antwoordde Made
laine, „dan is het omdat het zulk een
schande voor je is."
„Daar behoeft ge niet bang voor te
wezen. Zeg op, wat gebeurde er ver
der?"
„Mijnheer Cumberland trok zijn over
jas uit en sloeg mij die om."
„Duivels deed hij dat? Hij wilde
het dus als een geheim tusschen jelui
beiden bewaren? Zoo: ja, mij kwam
het ai voor dat hij van middag zoo
voornaam keek; dat was dus de reden.
Ja, ik dacht het wel dat hij van een
en ander wist. Dat is een slim idee
van hem geweest. Het is nu maar te
hopen dat hij van riekende voering
houdt en die hem een goede reputatie
AKKER's 4"
„foor de Borst'
brengen zal, dat zeg ik!"
i Plotseling zat de ongelukkige, tot
grooten schrik van Madelaine, een paar
•seconden lang, rechtop in zijne kussens
en met de oogen wijd open gespalkt
i en gapenden mond zag hij haar aan,
blijkbaar verrast door een nieuw denk
beeld.
„Nu moet ik weg." zeide zij haastig
en trachtte de kamerdeur te bereiken,
j „Welnu, gij moogt, ik weet nu wat
ik wenschte; neen, nog iets, wacht
even!" riep Tom haar achterna. „Wacht
even. Zijt gij er zeker van dat niemand,
zelfs de oude Wilson, buiten Cumber
land, er iets van gemerkt heeft?"
„Bepaald."
„Nu, dan heb ik een voorstel. Ga
even zitten, dat kan toch wel, hé?
ens laat mij even nadenken," en hij
peinsde even, het gelaat in de handen
verborgen.
„Ik kan méér doen," hernam hij na
een oogenblik. „Poe! kleine, bevende
gekkin, sta daar niet te rillen als een
juffershondje. Ik zeg je dat ik niet
boos op je ben, en wat Cumberland
aangaat, ik geloof dat hij mij een dienst
heeft willen bewijzen en dat ik jelui
voortaan als vrienden heb te beschou
wen hé? Jullie schijnt het bijzonder
goed samen te kunnen vinden. Denk je
dat pk blind ben, Madelaine?"
Zij las de bedoeling in zijn glimlach
te goed, zooals de hooge blos op hare
wangen bewees.
„Gij zijt 'er wel Vlug mede," ging
Tom voort, tevreden het hoofd schud
dend. „Maar wij moeten elkaar goed
begrijpen. Ik van mijn kant geef mijn
woord van eer, dat ik er aan niemand
iets van zeggen zal, maar dan moet
koning bet kasteel binnen, met de sleepr*
dragers achter hem aan.
De generaal keek hen hoofdschud
dend na Daarna stampte hij boos met
zijn voet op den grond, zoodat zijn
krommel sabel ervan rinkelde en mom
pelde: „Als dat maar goed gaat... De
koning heeft tut-tut tegen me gezegd.
Dat zal ik die jongetjes wel eens be
taald zetten. Wacht maar...."
(Wordt vervolgd).
HET LEGGEN VAN WIND
EIEREN.
Over deze kwaal bereikte ons weer
een vraag, die we om haar algemeen
belang weer in een artikeltje beantwoor
den. Het leggen van windeieren kan
veroorzaakt worden door het ontbreken
of niet in voldoende mate aanwezig zijn
van kalk of grit. Is dit het geval, dan is
de kwaal nog al gauw verholpen. Geeft
men kalk, dan is het beste de afgeklopte
kalk te geven van steenen of van af
braak en deze nog weer eerst wat stak
te maken. Ook het grit geeft men het
beste gemalen. Wanneer het aan het
bovenstaande niet kan liggen, dan kan
de oorzaak een andere zijn.
Zoo komt het veel voor, dat dieren
die eenige malen dubbele-dooiers gelegd
hebben, windeieren gaan leggen.
Dit wordt veroorzaakt door een kneu
zing van het onderste gedeelte van den
eierleider, waar de kalk wordt afgeschei
den. Door die kneuzing is het slijmvlies
in ontsteking overgegaan en scheidt geen
kalk meer af. Zulke dieren kunnen wel
genezen, hoewel niet makkelijk.
Men geve ze niet veel hoendermeel,
daar dit de eierproductie bevordert en
houde ze kalm.
Helpt dit niet, dan is afmaken het
eenige middel en de soeppot is er goed
voor. Dan kennen we ook nog de zgn. wind
eierenziekten, die veroorzaakt wordt door
wormpjes. Het schijnt dat de besmet
ting plaats vindt door gebruik van be
paalde insecten zooals glazenmakers, li
bellen, meikevers, sprinkhanen enz, enz.,
althans na het voorkomen van groote mas
s'as glazenmakers en het opeten daar
van door de kippen komt de ziekte
voor. De vogels leggen weinig meer,
eerst eieren met dunne schalen, daarna
windeieren, tenslotte dooiers met veel
of weinig eiwit en tenslotte houdt de
leg heelemaal op.
Men meent wel opgemerkt te hebben,
dat als de haan uit de koppel wegge
nomen word, dat dan de ziekte een gun
stige wending nam.
Tegen deze ziekte is niet Veel te
doen. Vooral daar zooals te Utrecht
is geconstateerd de ziekte veroorzaakt*
wordt door kleine wormpjes, die in den
eileider voorkomen. Dat zijn de ziekte
verwekkers, maar hoe ze te bestrijden
zijn is nog een zaak die in de studie is.
Wat nu de vragensteller betreft, deze
heeft het over een koppel voorlijke kui
kens, die windeieren leggen. Dat dit het ge
val is, behoeft geen verwonderiing te ver
wekken. Het kan immers heel goed
zijn, dat deze dieren nog in den groei
zijn en het opgenomen grit voor den
groei voor het geraamte noodig hebben.
Wat hier te doen is, is eenvoudig wat
fosforzure voederkalk door het hoender-
meel te mengen.
Veel beter zou het nog zijn, indien
U gedroogde garnalen of garnalenmeel
verstrekte. Dat is vooral voor jonge dieren
een goed voeder en het bevat een vrij
hoog procent aan opneembaren kalk.
Opruimen is niet noodig, maar indien
U dit aanwendt zult U spoedig beterschap
bemerken. s
WENKEN EN MEDEDEELINGEN
10 regels bij vriezend weer
No. 1. Laat de dieren bij strenge
vorst niet buiten en bij lichte vorst
slechts tegen den middag.
gij ook niets van het gebeurde vertel
len. Verder blijft het afgesproken, dat
beide partijen het zwijgen bewaren over,
alles, wat er ook in het vervolg ge-
beure. Gij moogt Cumberland ontmoet
ten...."
„O, Tom!"
„Verder niets bijzonders. At wat ik
meen is, dat ik op geenerleiwijs u
in den weg zal staan. Integendeel, ik
zal u eerder helpen altijd, wanneer;
gij ook zuiver spel met mij speelt.
Wacht nog even en laat mij uitspre
ken. Ik verzoek u niet, iets voor mij
te moeten doen, maar al wat van u
verlangd wordt is, de oogen te slui
ten en den mond te houden. En wat
ge met uwe kleeren van ochtend ge
daan?"
„Ze weggesloten."
„Is alles bedorven?"
„De japon, ja?"
„Geet die aan Jane, om er af te zijn
maar aan Jane hoor. Zij zaï naar.
niets vragen en ik zal u een andere
cadeau doen. Van een neef moogt gij
dat wel aannemen en men zal gelooven
dat de andere bij het ongeluk bedorven
is. Dus het contract is gesloten, niet
waar? Gij hebt niets te doen, volstrekt
niets; gij hebt gezworen er niemand
iets van te vertellen of verteld te heb
ben...."
„Dat heb ik niet," zeide Madelainei.
„Nu ja, Cumberland bemerkte het
zelf....'*
„Neen, ik heb het iemand verteld."
„Hebt ge?"
„Ja, ik vertelde het uwen vader."
„Aan papa!" riep Tom gillend, „Aan
papa!"
(Wordt vervolgd.)
Nieuwsblad
„Ja."
Met de (aren verzwakken onze adem
halingsorganen. Kom ze te hulp wanneer
het ademen moeilijker gaat dan vroeger,
wanneer Gij vlugger benauwd zijt. Ge
kunt al die ongemakken bestrijden. Ge
behoeft niet te hoesten, niet te kuchen,
geen wanhopige pogingen te doen dat
moeilijk op te lossen slijm kwijt te raken.
Neem dadelijk Abdijsiroop. Door de
bijzondere samenstelling voor U een aan
gewezen middel. Buitengewoon verzach
tend, slijmoplossend en borstversterkend.
Beroemd bij Hoest, Bronchitis, Asthma.
Alom verkrijgoaar. Prijs Fl. 1.50, Fl. 2.75, Fl.4.50
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
(60 ct.). Dan bespoedigt Ge Uw genezing.
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop)
