Tweede Blad
Ho. 5091 Vrijdag 23 Januari
Jas op
;ter>
Abdijsiroop
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
1% ïiitiernilinek.
let geheim van Seaton-flali.
MIJNHARDT'S
Stop vlug
dien GRIEP-aanval
FEUILLETON
BEHOORENDE BIJ HET
Verwaarloos nimmer rugpijn het kan
een ernstige waarschuwing zijn. Rugpijn,
bewolkte en pijnlijke urine, bezinksel in
het water, niergruis, stijve en pijnlijke
gewrichten, rheumatische pijnen, of een
zenuwachtig gevoel kunnen nierzwakte
aanduiden, en dienen onmiddellijk be
handeld te worden. Want alleen sterke,
werkzame nieren kunnen urinezuur en
andere schadelijke stoffen uit het bloed
filtreeren. Gij zoudt geen dag kunnen
leven, als uw nieren ophielden te werken.
Verlies geen kostbare tijd Begin nu
met het gebruik van Foster's Rugpijn
Nieren Pillen en herwin uw oude energie
en kracht. Dit bekende niermiddel boekte
succes na succes.
RugpijnNierenPillen
Bij alle drogisten enz. f 1.75 p. flacon.
Beste jongens en meisjes.
De antwoorden op de raadsels van
verleden week luiden als volgt:
1. De zon.
2. De ie 1 leboog.
3. De steenbakker en de potten
bakker.
4. De letter P.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Welk werk kan men in het don
ker juist het beste zien?
2. In welke straat wordt nooit ge
fietst of gewandeld, of met een
paard en kar gereden,' terwijl men
er ook geen asfalt noch straat-
steenen vindt?
3. Welke bellen geven geen geluid
en worden ook nimmer geluid?
4. Hoe wordt een neger, als hij in
de Witte Zee zwemt?
OOM KAREL.
HET NIEUWE HUIS VAN DE
FAMILIE SNUFFEL.
II.
In optocht gingen de tien kleine muis
jes met de moeder-muis dus terug
naar de oude woning, om hun kleeren
te halen, omdat ze naar de prachtige
nieuwe woning in de schoen zouden
verhuizen.
Maar wat zagen ze daar, toen ze om
een hoekje kwamen en vlak bij hun
olude huis? Je raadt het nooit.....
DE JONGSTE STORM HEEFT RAAMSDONK GETEISTERD.
Het water werd door de kracht van den wind zoodanig opgestuwd, dat een dijkdoorbraak volgde en het dorp
door een vloedgolf werd overstroomd. In de dijken van de Donge werd een diep gat van ongeveer 20 meter
lengte geslagen. Een zestigtal boerderijen werd geïsoleerd. Evenals in 1916 moest de noodklok worden geluid.
Het herstellingswerk aan den dijk.
Naar het Engelsch
door Mrs. L. B. WALFORD.
Daar zat Pa Snuffel met zijn langen
staart in een muizenval, die daar door
menschen was neergelegd. In de val
had zeker een stukje kaas gezeten,
want de kruimels lagen er nog!
„Lieve deugd,", riep moeder Snuffel,
„kijk toch eens aan, kinderen, daar zit
jelui Pa in de val! Wel heb ik van
mijn leven, hoe kan een oude muis nu
zoo dom zijn! Als dat nu een van
jelui domme kleine muisjes gebeurt,
dan zeg ik, nu ja, ze weten nog niet
beter. Maar dat een oude, wijze muis
als Pa zooiets overkomt, is me een
raadsel!"
„Nou ja", zei Pa Snuffel treurig,
„het stukje kaas zag er zóó lekker uit,
en ik dacht, ik ontloop de knip wel!
Maar het puntje van mijn staart kwam
er net tusschen, en het doet erge pijn!"
„Het is wat moois", bromde moeder
Snuffel, „en dat terwijl we juist zou
den gaan verhuizen, omdat we een
prachtige nieuwe woning gevonden
hebben, een huis met wel vier kamers!"
„O, moeder, ik heb scherpe tanden,
ik zal de ijzeren klem doorknagen, waar
Pa zijn staart in gevangen zit!" riep
Jantje. „Ja, ja, dat doen we", riepen
alle muisjes en dansten in het rond en
begonnen toen aan de ijzeren klem te
knagen. Maar dat hielp natuurlijk niets.
„Ach kinderen", riep moeder Snuffel,
„wees toch niet zoo dom. Jelui kunt
geen ijzer doorknagen. Probeer het maai
niet eens, je maakt je tanden maar
bot. Nee, we moeten met zijn allen
den klem oplichten, tegelijk, zóóver,
dat Pa zijn staart er onder uit kan
trekken. En nu moeten jelui goed op
letten, want als alles niet tegelijk ge
beurt, valt de klem weer naar bene
den, e n zitten we misschien straks met
zijn twaalven er onder, en wie zal ons
dan verlossen? Opgepast dus! Jelui
pakken allemaal met je twee voorpoo-
ten den klem vast, en als ik dan zeg:
„Duw!" dan duwen jelui allemaal te
gelijk, en als de klem dan een klein
stukje omhoog is, en Pa zijn staart
jjÉJ los, dan zeg ik weer „Los!", en
^in laten jelui allemaal tegelijk den
klem los en trekt snel je pootjes weg,
zoodat er niemand onder blijft zitten.
Goed begrepen
Jantje, Antje, Heintje, Treintje, Lot
je, Dotje, Keesje, Treesje, Pietje jen
rietje knikten allemaal van ja. Ze gin
gen op een rijtje bij de val staan, leg
den hun voorpootjes op de klem en
toen alles gereed was riep moeder Snuf
fel luid: „Duw!!"'
De muisjes duwden en duwden uit
alle macht, en ja, warempel, daar ging
de klem een eindje de hoogte in. Vlug
trok Pa Snuffel zijn staart er onderuit
en sprong verheugd op zij. „Los!" riep
moeder Snuffel, en meteen lieten de
muisjes los en trokken vlug hun poot
jes terug. Met een harde klap viel
de klem weer terug... Pa Snuffel was
gered en geen van de tien kleine muis
jes was in de val blijven zitten. Van
vreugde dansten toen vader en moe
der Snuffel en de tien kleintjes een
dansje om de leelijke val, poot aan
poot.
Fluks pakten ze nu hun Zondagsche
muizenjurken en pakjes, en al hun hoe
den en mutsjes, en in een optocht ging
het nu weer terug naar de nieuwe
woning! Pa Snuffel was dolblij, dat
hij uit den val was geholpen en hij
vond de nieuwe woning prachtig. Toen
haalde hij een pakje uit zijn zak, leg
de het op tafel in het nieuwe huis
en zei: „Nu, dan heb ik hier iets lek-
20.)
„Zoo kan hij niet sterven," riep Ma-
delaine naast de legerstede nederknje-
lend, „Tom, lieve Tom. ken je me
niet meer? Ken je Madelaine niet
meer? Ze is bij je, ze is hier, hier,
naast je. Hier is mijn hand voel
je hem niet?" toen de doode vingers
de hare niet meer konden omvatten.
„Ik ben Madelaine naar wie je ge
vraagd hebt; je wildet immers dat ik
bij je kwam, niet? Tom, o Tom, hoor
je me niet?"
Zij wachtte even, doch hij scheen
haar niet te verstaan.
„Hij hoort haar niet meer," fluis
terde de dokter Cumberland in het oor,
terwijl zij terzijde .stonden en het
schouwspel-aanstaarden. „Ik twijfel er
aan of hij nog e ens bij kennis zal ko
men..."
„St!" zeide Cumberland plechtig, laat
hare stem alleen klinken. Wellicht is
er toch een die luistert, al hoort hij
niet meer."
„Tom, Tom, lieve Tom," hernam de
knielende gestalte naast het eenvou
dige doodsbed, „ik vergeef je, ik zal
je liefhebben, ik heb je lief! Toe, kijk
me aan, je hoeft niet te spreken, kijk
me slechts aan. O God, wat moet ik
doen, wat moet ik doen!"
Maar de engel des doods had reeds
op zijn voorhoofd, op dat eens zoo
gevreesd gelaat, haren stempel gedrukt,
had de lippen, die zich zoo vaak ge
opend hadden tot wreede spotterij en
laster voor eeuwig gesloten. Zij stond
op en kuste die, lang, heel lang, ter
wijl de tranen op zijne marmerbleeke
wangen druppelden.
„Madelaine..'j
Eindelijk wa's hij dus ontwaakt, ein
delijk had hij, hoewel heel, heel even,
nog de oogen ontsloten, en had haar i
erkend. „Mijn engel!" fluisterde hij on
hoorbaar, „zij is gekomen om... te ver
geven
Nog een schaduw, een glimp vaneen
glimlach; nog een flauwe zucht, als
met moeite geloosd en alles was voor
bij. Cumberland droogde zich de tra
nen uit de oogen en leidde eerbiedig
het weenende meisje uit het doods-
vertrek.
XII.
Een hemelsch schoone morgen, een
prachtige zonsopgang en een schitte
rende, kalme zee, volgde op den nacht
van verwoesting en dood.
Bewezen geen stomme getuigen, in
den vorm van rookende puinhoopen
en de bedroefde gelaatstrekken der be
roofden niet het tegendeel, dan zoude
al het ontzettende, weinige uren vóór
'dien vredig glimlachenden dageraad
voorgevallen, slechts een benauwde
droom geweest zijn.
Maar daar stond nog het naakte,
geblakerde geraamte van den ouden
toren; nog smeulde de vormloozemas
sa. Ginds in de tuinmanswoning be
vonden zich de lijken der slachtoffers
dat van den ongelukkige kreupele
en van Donald, waarvan de laatste
zijn eigen brandstapel had aangestoken.
Dat van den bediende was te voor
schijn gehaald uit de steenen poort,
die gedeeltelijk de kracht der vlammen
weerstand 'had geboden en daar nog
stond, overeind, onverwrikbaar.
Zij, die iets van Donalds voornemen
wisten, veronderstelden dat hij den
brand, en wel in Toms kamer, moest
hebben aangestoken; dat hij voortsnaar
alle waarschijnlijkheid de schel boven
den divan had weggenomen, want
allen getuigden dat er geen schel was
overgegaan en de kreupele dus zijn
ondergang moest hebben zien aanko
men, en dat de brandstichter vervolgens
getracht had. te ontvluchten. Zij, die
zijn wraakgierig karakter kenden, meen
den dat hij wellicht met opzet ge
talmd had om zijn jongen meester te
beschimpen en zijn ellende te aanschou
wen en daardoor voor zich zeiven te
weinig tijd over had gehouden, om voor
het vuur, te sneller voortwoekerend
door den brandewijn, waarmede het
vloerkleed gedrenkt was, te ontvluch
ten.
Even als het medelijden voor den
bediende zelfs van de zijde van
Jane gering was, evenmin was de
droefheid van Sir Thomas over zijn
eenigen zoon en erfgenaam groot te
noemen; want het was nu gebleken
dat diens ongeneeslijke vreeselijke kwaal
in den omtrek algemeen bekend was
geworden, en dit, gevoegd bij de voort
durende, sloopende zorg en smart voor
Sir Thomas, was alzoo niet anders dan
als een verlossing en weldaad te be
kers, voor een feestmaaltijd in de nieu
we woning! Het was een heerlijk stuk
zoetemelksche kaas, dat Pa Snuffel uit
de val gehaald had!
Nu, dat was een feest!
En de familie Snuffel leefde voortaan
heel tevreden en blij in de nieuwe wo
ning.
EINDE.
ARKER's
f/
,,Voor de Borst"
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop)
schouwen.
Mevrouw Seaton maakte hierop na
tuurlijk en welke moeder zou dat
niet? een uitzondering. Zij stortte
oprechte tranen, doch daar men weet
dat de zoon, zooals zij dien beweende
slechts een schepping harer verbeel
ding was, en de waarheid haar vroe
ger of later moest ter oore gekomen
zijn, moet men erkennen, dat zij terwijl
iedereen hare gevoelens eerbiedigde,
genadig was behandeld. Het zou toch
eindelijk zóóver gekomen zijn, dat men
haar niet langer had kunnen onkundig
laten, terwijl zij nu nog daarentegen
aan de waarde van haar verlies kon
gelooven.
Blanche en Flora waren niet zoo licht-
geloovig geweest. Beiden, bleek het van
achteren, hadden er van tijd tot tijd
aan getwijfeld, doch uit eigenbelang
of gemakzucht hadden zij zich opge
drongen het te gelooven en waren dus
ziende blind gebleven; het zou immers
te lastig geweest zijn zich om de ge
breken van een broeder te kwellen.
Nu echter wilden zij het zich wel
bekennen en, ofschoon geschokt door
de vreeselijke wijze waarop hij gestor
ven was, zouden zij gehuicheld heb
ben, bij het betoonen van groote droef
heid. Zij gingen kalm en rustig haar
Weg; meer mocht men niet eischen.
Sir Thomas zelf was, vreemd ge
noeg, de spraakzaamste over deze ge
beurtenis, en Cumberland werd in deze
zijn vertrouwde.
„Alles is nu voorbij," zeide hij „en
daar er helaas geen kans meer bestaat
om mijn armen zoon te redden, is er
ook geen reden om u iets te verber
gen. Ja, hij dronk, en God weet of
Vragen op rechtskundig gebied
(Abonné's kunnen in deze rubriek
GRATIS vragen stellen.)
Ik heb een dienstbode voor onbepaalden
tijd voor dag en nacht gehuurd met het
bescheid dat 2e om de 6 weken een dag
naar huis mag gaan. Nu is de dienstbode
op Woensdag 7 Januari, haar vrijen dag,
naar huis gefietst. Toen zij even thuis
was, deed zij terstond een boodschap voor
haar moeder en kreeg daarbij een ongeval.
Ik ben lid van de landbouw-onderlinge
ziekte- en ongevallen-verzekering. Nu is
mijn vraag, is voor dit ongeval de ver
zekering aansprakelijk. Zoo neen, ben ik
dat dan voor haar loon De dienstbode
is in het ziekenfonds bij haar huisdokter.
Nu blijft de dienstbode nog steeds thuis,
terwijl ik meen, dat ze goed kan werken.
Wat kan ik daaraan doen
X.
1
Wanneer door een erflater (waarvan
geen familie overblijft) een testament na
gelaten is, waarvan de uitvoering hiervan
opgedragen is aan een bepaalde commissie,
wie heeft nu de bevoegdheid (wanneer het
eventueel niet nagekomen wordt volgens
den laatsten wil van den erflater) of door
wien wordt hier toezicht op gehouden.
A. A.
Vorige week kwam de Raad der ge
meente Veen in vergadering bijeen. Het
geval doet zich daar voor, dat iemand
tot de raadsvergadering wordt toegelaten
om een zeker adres mondeling toe te
lichten. Gedurende eenige tijd nam die
persoon aan de beraadslagingen deel.
Acht U een en ander wettelijk geoorloofd
W.
Een dorpsgenoot heeft als verdacht
van het plegen van een misdrijf ruim
drie maanden in voorloopige hechtenis
doorgebracht en werd toen vrijgesproken.
Kan hij nu aanspraak maken op eene
geldelijke tegemoetkoming
X.
Z.
Een onecht niet erkent meisje van 17
jaren moet noodzakelijk trouwen. Haar
voogd weigert de noodige toestemming
te geven. Kan de Kantonrechter haar
nu helpen
A. Y. Z.
Dezer dagen stierf een oom van mij.
Nu ben ik een der drie erfgenamen, maar
daar ik geloof dat er meer schulden dan
baten zijn, heb ik bezwaar om mijn erf
deel zoo maar aan te nemen. Hoe raadt
U mij aan te handelen
W, J. A. G;
Op 1 Mei 1930 woonde ik in de
gemeente C., welke ik op 1 September
d.a.v. verliet om mij te vestigen in de
gemeente X. Ik ben werkzaam in de
gemeente H. Nu ontving ik een aanslag
als forans èn van de gemeente X. èn van
de gemeente H. Is dat in orde
X. J. S.
Neen dat is niet in orde, daar de ge
meente X in het geheel geen recht heeft
om U aan te slaan als forens.
Mag de Raad eener gemeente bij ver
ordening verbieden het visschen met den
hengel op Zondag
G. W. v. D.
De Raad mag verordeningen maken in
het belang van de huishouding der ge
meente en verder mag hij niet gaan.
Wat nu onder de huishouding der ge
meente valt is niet aan te geven en
hangt heel veel van persoonlijke meeningen
hij het niet sterk deed. Ik zag het
eerste begin ongeveer drie jaren gei
leden toen hij voor zijne ziekte op
wekkende middelen moest gebruiken.
Hij ging1 daarmede echter voort, naar
mijn oordeel te lang en in te groote
doses, tot mij eindelijk de geheele waar
heid als op het lijf werd geworpen.
Ik poogde het kwaad te keeren en
twijfelde er niet aan of het zou mij
spoedig gelukken, want hij was toen
een knaap van vijftien jaar. Maar op
harde wijze werd die hoop verijdeld.
Keer op keer meende ik er echter in
geslaagd te zijn, maar alleen om mij
opnieuw bedrogen, mijne bevelen ont
doken en die lieden, op wie ik bouw
de, onoprecht jegens mij te zien. Niet
eerder dan toen Madelaine," Cumber
land glimlachte „ach, welk een schat
zult gij in dat lieve kind bezitten
niet eerder dan toen zij bij ons kwam,
gaf zij mij weder te hopen. Ik dacht
dat Tom met haar op den besten voet
stond, want zij is aardig, vroolijk, on
derhoudend, juist zooals een jong-
mensch wen sent. Maar ik koesterde te
groote verwachtingen en ik vrees dat
ik er het meisje maar al te veel aan
hem opgeofferd heb, hoewel het nooit
bij mij is opgekomen, dat Tom zoo
onbeschaamd zou zijn de rol te spe*
len, die hij gespeeld heeft. Dat mijn
zoon...." hij zweeg, te zeer bewogen
om voort te gaan.
(Slot volgt.)
ftietiwsblad
Griep is een ziektetoestand, die door
Abdijsiroop op een bijzondere wijze wordt
bestreden. Abdijsiroop houdt de ontwikke
ling en het verder razen van een
griep-aanval tegen, door de taaie slijm -
bezwangerd met ziektekiemen - uit te
drijven. Abdijsiroop kalmeert het hoesten,
verzacht de plekken, die ruw en rauw
zijn in Uw keel, en Uw gestel ondervindt
den gunstigen invloed. Onovertroffen bij
Hoest - Griep - Bronchitis Asthma.
Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50, FI. 2.75, Fl. 4.50
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
(60 ct.). Dan bespoedigt Ge Uw genezing.