Tweede Blad
No. 5185 Vrijdag 181 ec
voor het Land
van Heusden en Altena
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
^islssmari
Kinderrubriek
FEUILLETON.
BEHOORENDE BIJ HET
Het Zwakke Pui
Het zwakke punt voor mannen en
vrouwen vormen de lendenem welke zoo
licht worden aangedaan door overspan
ning en zorgen, door kouvatten en tal
van andere oorzaken.
wezen en er zijn nog maar heel weirig
menschen, die wel eens in een boekje
gelezen hebben, dat Bimbam vroeger
een heel klein klokje was. Maar de ge
schiedenis, die ik jul ie nu ga vertelen
is nog niet zoo heel lang geleden ge
beurd. En je ouders zullen er nog wel
alles van at vveten. Want het was een
wonderi; ke geschiedend, hoor! De kran
ten stonden er vol van.
Het was dan op een zekeren dag i:i
December, dat Eimbam zooals gewoon
lijk druk bezig was den tijd aan te
wijzen met zijn groote gouden wijzers,
die in het zonlicht schitterden, dat hem
plotseling iets te binnen schoot. Sap
perloot, dacht die oude Bimbam bij
zich zelf, (terwijl hij zijn groote wij
zer een beetje verder schoof, want er
was alweer een minuut om) sapperloot
wat sta ik hier toch altijd a Den en in
mijn eentje! Ik ben toch eigenlijk een
erg eenzame en veriaten kerktoren. Dag
in, dag uit sta ik hier maar met mijn
hoofd hoog in de wolken, terwijl de
winden om mijn hoofd waaien en wie
is er, die nog naar me omkijkt? Ik
Dientengevolge komei/scherpe, stekende krijg waaratje nooit visile. Ik zie de
pijnen in den rug, uj/nestoornissen, wa-1 menschen op straat vrool jk met elkaar
terzuchtige zwelling^, hoofdpyn, duize-1 praten en wandelen en de kinderen
ligheid en rheumajlsche pijnen ook zoo spelen aan mijn voet, maar wie let er
vaak voor. j op mij? Het lijkt wel, ot ik heelemaal
Plaatselijke behandeling kan tijdelijk niet besta voor de menschen beneden,
verlichting ge^n voor sommige dezerik heb nog nooit een goei woerd ge-
ongemakken, droch de eenige wijze om boord en toch doe ik altijd mijn best en
gezond te voorden en te blijven is door wijs precies den tijd aan, zonde;* ooit
het versterken der verzwakte organen te slapen. Eigenlijk gezegd, vind ik het
met Foster^ Rugpijn Pillen. Dit speciale hier verschrikkel._k ongezellig w orden,
middel behaalde reeds jaren lang een Er is geen sterveling, die naar mij
ongeëvenaard succes tegen rheumatiek,1 omkijktEn als jullie goed gel e! en
spit, isclfias, waterzucht, urinestoornissen, hebben, zou je gezien hebben, dat er
lendenpijn en blaasstoornissen. een groote traan over de verweerde
BijfiWe drogisten enz f 1.75 per flacon, steenen wangen van de oude Fimba.n
rolde.
Beste jongens en meisjes
De nieuwe raadsels zijn:
1
I Hoe langer Bimbam er over nadacht,
hoe bedroefder werd hij. Hij had ver-
schrikkelijke medelijden met zich zelt,
1 omdat hij zoo alleen was en er nooit
een mensch naar hem om kwam kij
ken of op hem scheen te letten. Hij
stond maar in zich zelf te prutte'en
en te knarren en zi:h te beklagen, tot
hij er naar van werd en de trane hem
langs gezicht stroomden. H j geraak
te er heelemaal door van streek. Dat
duurde zoo een heel poosje, maar on-
dertusschen gebeurden er beneden hte-
le vreemde dingen. Bimbam merkte er
echter heelemaal niets van, zoo was
hij in zichzelf verdiept en zoo druk
was hij bezig met over zich zelf te
jammeren en te klagen.
(Wórdt vervo'gd).
Vervolg Raadsverslas:
ZUILhCHEM.
wordt gesproken over werkverschaf-
De heer Kanselaar zegt. dat alleen
fing door den polder.
De heer Hooijkaas vraagt of reeds
subsidie is aangevraagd.
De Voorzitter deelt mede. dat gis
teren in het polderbestuur met slechts
een stem meerderheid is besloten om
mee te werken.
B. en W. hebben op dit besluit
gewacht met het aanvragen eener
subsidie. Spreker zou Ged. Staten
nog eens op deze beslissing willen
wijzen.
De raad gaat hiermede accoord.
Adres Verkerk verbouw openbare
lagere school.
De Voorzitter meent, dat de hee-
ren reeds kennis hebben genomen
van dit adres hij wil het echter nog
wel even voorlezen.
De heer Verkerk wijst op den on
voldoenden toestand van het school
gebouw. Ieder jaar moeten er be
langrijke kosten aan worden be
steed en desondanks blijft het ge
bouw onvoldoende. Spreker ac'it
daarom verbouwing noodzakelijk,
daarvoor zou de onderwijzerswoning
afgebroken mo.ten worden. Met den
afbraak zou langs de school een
gang gebouwd kunnen worden en
voor liet Hoofd der school zou dan
een nieuwe woning gebouwd moe-
j ten worden. Het verblijf in het te-
genwo rdige hok is een dagelijksche
kwelling.
De Voorzitter merkt op. dat de
heer Verkerk zich hier ontpopt als 'n
pseudo-architect.
De heer v. Dalen merkt op, dat
de heer Verkerk spreekt in zijn adres
over ondoelmatige verbeteringen die
aan de woning zouden zijn aange
bracht. Eeze verbeteringen zijn even
wel op aanwijzen van den heer Ver
kerk zelf aangebracht.
De Voorzitter meent, dat men zijn
kundigheden als architect dus schijn
baar niet te hoog moet aanslaan.
B. en W. zouden voorloopig niet
tot verbouwing willen overgaan de
tijd is er niet naar, om deze geld
belegging te gaan probeeren. immers
spreekt de heer Verkerk dat de Ge
meente door de huur, die zij, van
het schoolhoofd ontvangt een goede
geldbelegging heeft.
B. en W. hebben de door het hoofd
verlangde verbeteringen doen aan
brengen en daarmee meent het Col
lege, ikan voorloopig worden volstaan.
B. en VV. stellen derhalve voor
het verzoek af te wijzen.
De heer Hooijkaas meent, dat de
Gemeente in de naaste toekomst tot
verbouwing zal moeten overgaan. Hij
zou daarom reeds nu een onderzoek
doen instellen of verbouwing moge
lijk is en wat de kosten daarvan
zullen bedragen, benevens de kosten
van den bouw eener nieuwe school,
dit kan echter alleen door een bouw
kundige geschieden.
De Voorzitter zegt, dat de geheele
raad overtuigd is, dat aan het ge
bouw vele tekort komingen kleven,
doch de heer Kranendonk heeft er
8 jaar in gehuisvesd en nooit geen
klachten geuit. Zeker het is gebrek
kig gebouwd, als men het nu moest
doen, zou men het op een andere
manier doen. doch zoo erg als de
heei Verkerk het maakt is het nog
niet.
De heer Hooijkaas merkt op. dat
om te bouwen, men terrein moet
I
Met B. ben ik van hout, met L. j
ben ik moe, met R. ben ik wit,
met T. noop ik bij een paard, met
Z. zit ik meestal aan den onder
kant van je kleeren. Ra, ra, v\ at
is dat?
Neem een jongensnaam, haal de
middelste letter eruit, dan vind
je meaan bijna iederen voet!
Wat is dat nu?
Zet een ei op zijn kop, doe daar
bij een vierde partje van een peer
dan krijg je eenboom.
OOM KAKEL.
DE 'WONDERBAARLIJKE QESCHiE-
NIS VAN BIMBAM.
Als ik me niet vergis, heb ik jullie
al eens verteld, hoe de grootste toren
van Amsterdam, de Westertoren, eigen
lijk zoo'n groote kerktorren werd. Want
de Westertoren was eigenlijk begonnen
als een heel 'klein armbandhorloge, e'at
in een klein klokkenwinkeltje woonde.
Maar door braat zijn best te doen
en precies den tijd aan te wijzen en
natuurlijk door altijd Ziijn boterhamme
tjes op te eten, was het kleine armband
horloge al gauw gegroeid tot een ste
vige groote pendule en zoo werd het
kleine klokje eindelijk een kleine toren
klok en later tenslotte de groote Wester
toren.
Maar dit alles is natuurlijk al heel
lang geleden gebeurd. De groote to
ren, die eigenlijk Bimbam heet, heeft
al vele honderden jaren den tijd aange-
Naar het Fransch.
22; ssz
24.)
Men verwachtte een sensationeele ver
dediging.
En toen Jean Demarr het woord
had, kon men op aller gelaat het ge
noegen lezen, dat zij reeds smaakten,
hem te zullen hooren; de menschen
gingen zoo gemakkelijk mogelijk zitten,
om des te beter te kunnen luisteren.
Jean was opgestaan en zonderling
genoeg, zag hij op dit oogenblik tus-
schen hem en de jury, die hij wilde
overtuigen, het beeld van Margaretha,
de vrouw van het slachtoffer, verrij
zen, dat hem voor den moordenaar bad.
En er rees een vraag in zijn gedach
te trachtte te verdrijven, maar die hem
toch gedurende zijn pleidooi met angst
vervulde.
Onophoudelijk herhaalde Demarr bij
zich zelf:
Waarom? Waarom?
En dat hinderde hem in zijn verdedi
ging als iets, dat hem de keel dicht
schroefde en zijn woorden verstikte; als
iets, dat zijn hoofd bezwaarde en zijn
gedachten verwarde, die steeds zoo hel
der waren, zijn woorden, die steeds
den toehoorder tot het hart doordrong.
En terwijl hij sprak, bemerkte hij dit
NO) ROOKEN DE SCIJOORS TEENEN. Iloewel Maandag de staking in de Textielindustrie in Twente vrijwel
algemeen was, werden de vuren nog niet gedoofd en rookten de schoorsteenen nog der diverse fabrieken. Een
suggestief overzicht.
telkens. En dat verwarde hem nog
meer.
Ieder ander in zijn plaats, elk kun
dig advokaat zou dien man \ai de
gevangenis gered hebben.
Jean Demarr gevoelde instinctief, dat
hij hem zou laten veroordeelen. Zijn
woorden maakten geen indruk, scheen
niet tot de verbaasde rechters, die el
kander hoodschuddend wenkten, d or
te dringen.
Dat alles begreep Demarr duidelijk.
En meer en meer geraakte hij in de
war. Zijn hart bonsde, zijn stem ver
doofde; nog eenmaal zag hij het beeld
van Margaretha voor hem verrijzen,
dat met den vinger op Haudecoeur
wijzend, hem toeriep: „Verdedigt hem!
Redt hem!"
Hij wischte zijn klamme voorhoofd
af.
De president, die hem gaarne mocht
lijden en die er zelf onder leed, hem
aldus te zien, meende, dat hij ongesteld
of vermoeid was.
Rust wat uit, meester Demarr!
Hij nam het aan en geruimen tijd
heerschte er een doodelijke stilte in
de zaal.
Jean Demarr schudde als het ware
zijn geestverwaraing van zich af; met
buitengewone inspanning gelukte het
hem, zich te herstellen.
Alleen Haudecoeur glimlachte en vond
dat het zeer mooi was geweest, wat de
advokaat van hem gezegd 'had.
Meer en meer was hij er zeker van,
dat hij vrijgesproken zou worden.
Hij had opnieuw zijn plaats tusschen
de twee brigadiers genomen en zeide
tot hen:
Hé? Dat is mooi gesproken wat!?
'tZal hem wel lukken!
En tusschen het publiek zoekt hij de
hem zoo dierbare gezichten van zijn
vrouw en kinderen en na hen gevon
den te hebben, groette hij hen vrien
delijk toe.
Jean Demarr hervatte zijn pltido; i en
trachtte den slechten indruk, die zijn
zwakke verdediging reeds teweeg had
gebracht, uit te wisselen.
Maar hij was te zeer bekend met het
gerecht, om niet spoedig in te zien,
dat hem dit niet gelukte.
De procureur der republiek gaf geen
repliek en de debatten werden gesloten.
Jean Demarr was op zijn zetel terug
gezonken; met gerimpeld voorhoofd, on
tevreden over zichzelf, verwachtte hij
angstig den uitslag. Het verwijt kwam
bij hem op het eerste van zijn leven,
dat hem toeriep:
Je hebt je plicht niet gedaan!
Haudecoeur was nog steeds vel ver
trouwen, strekte beide handen naar hem
uit en dankte hem hartelijk.
Nu zullen ze me zeker in vrijheid
stellen! zeide hij.
Jean Demarr twijfelde. Hij antwoord
de niet.
De advokaten, die gekomen waren
om hun bekwamen collega te hooren,
hadden zijn verwarring opgemerkt. Daar
zij zich hiervan geen rekenschap konden
geven, glimlachten zij tot elkander en
fluisterden:
Hij wordt minder:
Ha, ha! hij gaat achteruit, mees
ter Demarr.
De jury bracht haar vonnis uit.
Het verklaarde Haudecouer schul.ig,
maar nam toch verzachtende oms'an-
tligheden aan.
De arme man hoorde zich tot twin
tig jaar dwangarbeid veroordeelen.
Mijnheer de Kerunion werd vrijgespro
ken!
Hoewel Haudecoeur zijn vonnis dui
delijk vernomen had, scheen hij het
niet te begrijpen.
Met open mond bleef hij den presi
dent der rechtbank aanstaren.
Men moest het hem nogmaals zeggen.
Alsof hij door den bliksem getroffen
was, viel hij neer en vond geen woor
den om zijn toorn, zijn smart, ziijn
onrechtvaardig bevlekte trots uit te
drukken.
Dat is weinig. Twintig jaar!! Dat
is weining.
Men meende, dat hij verheugd was
en dat die straf hem weinig toescheen.
De brigadiers, die hem wegvoerden,
zeiden dan ook tot hem:
Je bent in je schik hé? De advo-
kaat heeft je van het schavot gered!
En in zijn verslagenheid had hij er
zelfs niet aan gedacht, zijn vrouw en
kinderen een laatsten groet toe te wer
pen.
Louise en haar moeder waren te zeer
ontmoedigd, om zich van hunne plaat
sen op te richten.
hebben en dit is er niet. Daarbii
als de Gemeente een schoolhuis
bouwt is het hoofd dan ook verplicht
er in te wonen.
De Voorzitter antwoordt hierop
ontkennend, men kan het hoofd daar
niet toe verplichten.
De heer Kanselaar meent, dat de
woningbouw buiten beschouwing kar»
blijven, maar de school is indertijd
toch reeds afgekeurd.
De Voorzitter zegt, dat dit is in
getrokken, nadat de voorgeschreven
verbeteringen waren aangebracht.
De heer Kanselaar gelooft als de
klachten bil de Inspectie worden aan
gebracht de Gemeente wel verplicht
zal worden, iets te doen het gebouw
voldoet niet aan redelijke eischen die
voor den tegenwoordigen tijd worden
den gesteld.
De heer v. Dalen zegt. dat de toe
stand de laatste jaren zeker niet ver
ergerd is, er zijn verschillende re-
paratie's aan verricht.
De heer Kanselaar vraagt of niet
kan worden nagegaan wat deze re-
paratie's in totaal hebben gekost.
De Voorzitter antwoordt, dat dit
natuurlijk kan gebeuren, doch daar
mee is de zaak niet opgelost.
Dhr. v. Dalen zegt, dat de laatste
jaren door belangrijke reparatie's is
ingehaald waarin men voordien was
te kort geschoten. De reparatie's zul
len niet op het peil van de laatste
jaren blijven, doch minder worden.
De Voorzitter meent, dat tegen het
voorstel van den heer Hooijkaas om
een onderzoek in te stellen geen be
zwaar kan bestaan.
De heer v. Brakel zou er niet aan
beginnen.
De heer Kanselaar blijft er bij.
dat hii de school onvoldoende acht.
De heer v. Dalen acht ze behoor
lijk, hij wenscht niet tot plannen voor
nieuwbouw te komen, hii acht het
noodzakelijk, dat deze plannen zoo
lang mogelijk worden uitgesteld-
De heer Kanselaar wijst op de Ge
meente Veen. waar de fin. toestand
veel ongunstiger is als hier en daar
heeft men toch wel een nieuwe
school gebouwd.
De Voorzitter zal het voorstel van
den heer Hooijkaas om een onder
zoek te doen instellen, in omvraag
brengen.
Dit voorstel wordt verworpen met
4 tegen 3 stemmen.
Voor stemden de heeren Hooijkaas.
Kanselaar en v. Veen.
De andere heeren stemden tegen.
Vaststelling verordening art. 7 en.
8 der Woningwet,
Deze verordening, die betrekking'
heeft op het instellen van beroep
bii den raad op een beslissing van
B. en W. inzake het verleenen van.
een vergunning tot bouwen, wordt
met algemeene stemmen vastgesteld.
Ontheffing schoolgeld diverse perso
nen.
De gevraagde ontheffingen worden
verleend.
Adres reparatie dak der woning van.
Wed. J. A. Lobregt. f
Burgemeester en Weth. stellen voor
afwijzend óp dit verzoek te beschikken.
Wethouder van Dalen heeft de her
stellingen willen laten verrichten, doch.
werd met onheusche bewoordingen ge
zegd, dat hij er af moest blijven.
De heer Hooijkaas vindt dat wel
eigenaardig, doch zou de verbeteringen
wel doen aanbrengen.
Dit voorstel in omvraag gebracht,
wordt verworpen met 5 tegen 2 stem
men. Voor stemden de heeren Hooij
kaas en Kanselaar.
Verhooging huur Rijksveldwachters-
woning. i
B. en W. stellen voor, deze huur van
t 3.te brengen op f 3.50. Op verzoek
Zij weenden en smoorden hunne snik
ken in hunne handen.
Somber zag Mederic rondi en glim
lachte droef.
Ik dacht het reeds. Dat was te
begrijpen!
Collivet had oplettend de debatten
gevolgd.
Alle bijzonderheden schenen hem le
vendig belang in te boezemen.
Toen het vonnis uitgesproken was,
verliet hij de zaal en drong door de
menigte, die het vonnis bespraken en
luide hunne verbazing uitdrukten over
de zwakke verdediging. Op den boule
vard du Palais nam hij een rijtuig en
liet zich naar de rue Daunou brengen.
Mevrouw de CBeaupreault wachtte
hem reeds.
Toen hij binnentrad was haar zoon
bij haar.
Beleefd en waardig bleef Gol ivet op
den drempel staan.
Margaretha snelde op hem toe.
Is »het afgeloopen? vroeg zij op
korten tejn gedempten toon.
Ja, mevrouw, het is afgeloopen!
En? vrijgesproken, vrijgesproken,
met waar?
Veroordeeld? zeide de ongelukkige
vrouw op smartelijken toon.
Tot twintig jaar dwangarbeid!!
Margaretha voelde den grond onder
haar voeten wegzinken en zakte be
wusteloos ineen.
(Wordt vervolgd.) f
Jtiettwsblai
