A. VERSCHUUR-BAERT
Uitgave: Firma L, J. VEERMAN, Heusden.
No. 5188 Donderdag 31 December 1931.
01! mmMat uit 3 Diadsn
piumm 1 kikikikmèz
Rlimeiilmtd.
J
tfTTTTTTTYTYTY T TTTT?TT?TT^
5. J. Eankbsyzen Co's Sank Jt.V.
Agentschap van de Atnstetdaasche Bank jf.VAmsterdam.
Botermarkt 72 - HEUSDEN.
Kinderrubriek
Dit bl*d verschgnt WOENSDAGMORGEN en
VRIJDAGMIDDAG.
Abonntmentsprgs: p«r 3 maanden t 1.25,
ea franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nammers 6 cent.
lot. Telefoon no- «9. Postrekening no. 61525.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdagmiddag 1 nor en
Vrijdagmorgen 9 uur ingewacht.
Het is nu precies veertig jaar ge
leden, dat ik ook met een gezel
schap op oudejaarsavond aan tafel
aat. Het was bii mijn oom. Mijn Oom
«as koekebakker en wij woonden
vlak tegenover elkaar. Ik was pas
vijftien geworden en het was het
•erste jaar van mijn leven dat ik tot
twaalf uur op mocht blijven en het
werd een avond, die mii is bliiven
Meugen. Mijn zuster en haar vrien- J
Dies hadden de lekkerste kodkjes^
wit den winkel van mijn Oom g£-*
kéaald. Tante schonk slemp en-cn o-
•olademelk, er werden spelletjes ge
speeld en grappen verkocht .en na
tuurlijk gezongen, zooals dat gaat
zoo'n avond als je met je heele j
iimilie te zamen bent. Tante had
«frie tafels aan elkaar geschoven en
aoo was er plaats gemaakt voor vier j
«o dertig man. Het was allemaal i
familie onder elkaar, behalve de vier
•n dertigste, Arie, de knecht van
Glom. Arie was nog aan het oprui- j
men in de bakkerij. Nu was het een
publiek geheim, dat Arie een oogje
faacl op mijn zuster maar voor mii
was het eene uitgemaakte zaak. dat
ail geen zin in hem had. Ik speelde j
aoo'n beetje voor postillon d'amour. I
m als ik haar een brief van Arie
l*racht dan las ik tegenzin en verve- j
Üng op haar gezicht, ik kreeg dan
•teeds het gevoel of ze mii wou
wegkijken en ik maakte mii dan ook
jdtijd maar gauw uit de voeten.
Moest ik echter, wat maar een en
kele keer gebeurde, .een antwoord
van haar naar hem brengen, dan
straalde hii van vreugde alleen al
Want och, wat er in haar brieven
•m het feit dat zij aan hem schreef,
etond was nooit een reden tot blijd
schap voor hem. Tusschen twee haak
jes U begrijpt, dat ik natuurlijk
steeds trouw de wederziidsche corres
pondentie volgde en zoo van alles
pp de hoogte was. Arie was een ei
genaardige jongen, ik hield veel van
kern en ook Oom en Tante mochten
kiem wel. Hii was stil en teruggetrok
ken en voor een man veel te zacht,
vond ik. Voor Oom was hii een
«tnmisbare kracht en voor tante, ik
zou haast zeggen een zoon en dat al
leen door zijn karakternou en ik
kield van hem omdat hii heelemaal
jeenlefschopper was en je altijd
zeker wist, dat je op hem vertrou
wen kon. In vertrouwen had ik hem
ai eens gezegd, dat hii bii Ida zoo 1
keette mijn zuster, maar weinig kans
kad, maar hii nam dat niet ernstig
•p en vroeg„Ze heeft toch geen an
ker op het oog, is het wel jongen
Hii wist het antwoord net zoo goed j
als ik. Al willigde zij nooit een ver- j
zoek van Arie in. naar andere jon-
gens kijken deed zii evenmin. „Zie je
wel", zei hii toen. „ik moet het
juiste oogenblik afwachten".
2 Koop voor de
3 a s. Feestdagen uw
te dat ik weg kwam en het verwon
derde mij dan ook niet, dat zii 's
avonds ook zonder bloemen kwam
en dat zijniet naar de bakkerii
ging. Maa? geheel tegen haar ge
woonte ij»7 was zii dien avond erg stil
en afgetrokken. Het was vader en
moeder zelfs opgevallen. En toen
het zoo ongeveer tien uur was ge
worden, viel het allen op, dat Arie
nog niet binnen was. „Zeg Jo" riep
Oom tegen mij, „ga jü Arie eens
van achter den oven halen. Wat
drommel hii hoort toch hier bii ons."
'TJaïfMk stond op en terwijl ik
langs Ida liep, vroeg ik haar. zoo
langs mijn neus weg, „ga jij met me
mee zeg" waarop de anderen begon
nen te lachen, dat het daverde. Ida
met een rood gezicht keek me woe
dend aan en ik weg. Arie had me
hooren aankomen en keek bij mijn
verschijning teleurgesteld. Hii ging
mee naar binnen en toen hii binnen
kwam was zijn eerste blik Ida. Ida
zonder bloemen. Ik zag hem verblee-
ken, een oogenblik kon hü niets zeg
gen, toen ging hii naar Oom en zei
„Baas, ik zeg U bii dezen den
dienst op ik moet het elders zoe
ken ik kan het hier niet meer lan
ger volhouden."
„Wat bliksem", zei mijn Oom.
„wat scheelt er dan aan, ik wil je
niet missen, heb je het hier niet
goed ,Maar het wanhopige gezicht
van Arie deed hem plotseling zijgen
en begrijpen... _,,Maar, jongen", zei
hij toen, „wou jii om een meisje weg
gaan Ben jij een kerel Ik hing me
nog liever op, dan dat ik dat deed".
Arie keerde zich om, de tranen lie
pen over zijn wangen. Zonder een
woord te zeggen, liep hii de bakkerii
in.
bakkerii had gevonden, wa® mii na
gegaan en maakte licht bii het
schijnsel van een lucifer zagen 'wii
Arie liggen op den grond le
venloos hii had zich opgehangen
Toen klonken geweerschoten en de
torenklokken luidden het nieuwe iaar
in
Overvette Grond Zeep
Kinderzeep
DROGISTERIJ
INVOER VAN KAAS IN TSJECHO-
SLOWAKIJE.
Blijkens mededeeling van H. Ms. ge
zant te Praag, wordt Nederlandsche
kaas niet getroffen door den jongsten
invoercontigenteeringsmaatregel der
Tsjechoslowaaksche regeering.
O—
OVERREDEN.
In de Emmastraat te Alkmaar is het
3-jarig zoontje van den heer Winder
onder een met zang geladen vrachtauto
geraakt en onmiddelijk gedood. Den
chauffeur treft geen schuld.
O—
BRUTALE BEROOVINO TE AM
STERDAM.
Op de trap van een kantoor aan de
Heerengracht te Amsterdam, is een
juffrouw door een man aangevallen.
Hij was haar gevolgd en greep haar
van achteren aan, vervolgens ontrukte
hij haar een actetasch en ging er daar
na vandoor. In deze tasch was een
bedrag van f1973 geborgen, benevens
een; spoorwegabonnement Bussum
Amsterdam.
O—-
HAVENARBEIDER VERONGELUKT.
Op een lichter, liggende in het IJ
te Amsterdam naast het s.s. „Salland"
is een havenarbeider getroffen door
een rol draad, welke uit een hijsch
schoot. De man is naar het Binnen
gasthuis gebracht, waar hij kort na
aankomst is overleden.
BAKMEEL
BAKPOEDER
BLOEM
BOTEROLIE
AMANDELEN
SUCADE
ROZIJNEN
KRENTEN
B
WIJNEN
vanaf 65 cent
per flesch
Bljkgroen*n
BLIKJES
voor
Hors d'oeuvre
A. BAAI J ENS,
Botermarkt 88 - HEUSDEN. fcj
En zoo had ik dien ochtend weer
•én briefje van hem te bezorgen.
Baarin vroeg hii haar, of zii dien
avond, als allen bii Oom en tante
zouden zitten, even bii hem in de
ttakkerii wou komenhii zou haar
zoo heel graag even over een ern
stige zaak willen spreken. Maar. had
kdj er aan toegevoegt, als je liever
*iet komt, en je hebt toch geen he
kel aan mij, steek dan dit bosje bloe
men in je ceintuur vanavondje zult
•r mit gelukkig mede maken. Llii
i*ad namelijk een bouquetje lelietjes
van Dalen aan het briefje gebonden.
Toen ik Ida het briefje met de bloe
men overgaf, smeet zii ze op tafel
•o zei„Wat zit jii daar toch al-
i tusschen, nare jongen". Ik maak-
Moeder deed de deur achter hem
dicht en ging naar Ida toe, maar
voor zii bii haar was, lag Ida met
haar hoofd op de tafel te snikken.
En toen moeder haar iets vroeg hoor
de ik haar schreiend uitroepen„Ik
wil niet, dat hii weggaat, ik hou van
hem". „Maar waarom ben je dan
niet naar hem toegegaan vanavond",
beet ik haar toe, „hij heeft je toch
zoo dringend gesmeekt". „Omdat,
omdat ik altijd heb... gehoopt
dat eens zelf... naar mij... zou ko
men. Ik vond het beter als het van
hem zou uitgaan. Ik had gedacht
dat hij vanavond naast mij zou ko
men zitten... maar jii akelige jongen
zit me altijd dwars".
„Maar waarom heb je dan ziin bloe
men niet opgestoken Dat had ie
dan toch wel kunnen doen" zei ik.
haar laatste woorden negeerend.
„Hier ezel. het kan me nu toch
niet meer schelen of jelui het weten",
ze haalde het verkreukelde bouqu
etje uit haar blouse en kuste het.
„Nou Ida" zei vader toen ernstig,
„als de zaken zoo staan, moet Arie
hier komen, ik ga hem halen" en
vader ging de bakkerii in. „En. jii".
zei Oom tegen mij „haal me die
dikke ham van de vliering je weet
den weg en als de bliksemhet is
op slag van twaalf uur". „Ja Oom",
antwoordde ik en ik ook de bakke
rij in en de trap op, de gang over.
de ladder op en naar de vliering.
Het was er donker. Ik had geen
licht meegenomen, omdat Oom altijd
bang was voor brandgevaar met die
kleine losse lichtjes. Maar ik .was
er dien eigensten middag nog ge
weest om een metworst af te snij
den en ik had gezien, dat de groote
ham daarnaast hing. Het trapje had
ik laten staan, in tastte en klom er op
ik haalde mijn mes te voorschijn,
trok het open, pakte het touw en
sneed het boven mijn hand door.
Het touw gleed uit mijn handen
tegelijkertijd deed een zware doffe
slag mii doodelijk verschrikken.
Mijn vader, die Arie niet in de
HOE HET KOKSMAATJE LIET
LAND REDDE.
Een Oudejaarsavondvertelling.
In het paleis van koning Knippie
i heerschte op Oudejaarsavond een
groote drukte. Iedereen had zijn bes-
I te kleeren aan en koning Knippie
had zijn nieuwe Zondagsche pak aan
getrokken en zijn beste kroon op
gezet, terwijl den vorigen dag de
groote feestzaal heelemaal geschrobd
was, en al het koperwerk van den
troon prachtig glimmend gepoetst
was. Wat was namelijk het geval
Koning Knippie had bezoek gekre
gen van een machtig vorst uit een
naburig land, namelijk koning Sid
der van Bulkenland. Deze machtige
vorst was zeer opvliegend uitgeval
len, zoodat koning Knippie alles in
het werk moest stellen om den op
vliegenden vorst niet in woede te
doen ontsteken, waardoor er zeker
oorlog zou ontstaan. Daarom ook had
koning Knippie vorst Sidder uitge-
noodigd aan het Oudejaarsfeest, waar
elk jaar de fijnste oliebollen van het
heele land werden opgediend.
Koning Knippie had namelijk een
heel beroemde kok, die zóó knap was,
dat er eigenlijk geen betere kok op
de heele wereld bestond. Nu, die kok
wist dat heel goed en hij was daar
verschrikkelijk trotsch op. Hij re
geerde in de keuken gelijk een vorst
en zijn scepter was een prachtige
pollepel van echt zilver.
Op Oudejaarsdag ging het in het
paleis altijd heel plechtig toe. De
kok mocht dan volstrekt niet ge
stoord worden. Iedereen moest dan
de keuken verlaten en diep in het
geheim, bij een heel klein rood lam
pje zat dan de kok aan de groote,
eikenhouten keukentafel en maakte
het beslag voor de koninklijke olie
bollen volgens een geheim recept.
Iedereen in het paleis moest dan
den heelen dag zachtjes op zijn tee-
nen loopen en er mocht slechts flui
sterend gesproken worden. Zelfs het
wachtwoord van de soldaten, die het
paleis bewaakten, mocht slechts fluis
terend uitgesproken worden en dat i
telef. No. is Raamsdonksve6r.
Verstrekt Handelscredieten tegen nader overeen te komen voorwaarden."
Opent rekening-courant met rentevergoeding.
Incasseert Binnen- en Buitenlandsche Wissels.
Belast zich met den aan- en verkoop van Effecten en nazien van Uitlotingen.
Koopt en verkoopt vreemd Bankpapier.
Verzilvert Coupons en bezorgt alle Assurantiën.
Neemt gelden Deposito, rentevergoeding volgens overeenkomst
Verhuurt Safe-Loketten. (Prijzen naar grootte der kastjes).
SPAARBANK. GBT Spaarboekjes gratis bij eerste storting.
Nadere inlichtingen verstrekt gaarne de Directie
T. BOONSTRA
wachtwoord luidde: „Stil, Stil, de
kok bakt oliebollen!" Het koksmaatje
moest den heelen dag voor de keu
kendeur blijven staan, opdat niemand
binnen zou komen en zelfs de koning
mocht zijn schoenen niet laten kraken
en zelfs zijn neus niet snuiten, op
dat de oliebollen niet zouden mis
lukken.
En zoo was dan het groote feest
aangebroken. Koning Knippie zat op
zijn troon en naast hem koning Sid
der van Bulkenland, die voortdurend
in het rond keek of er niets was,
waarover hij woedend kon worden.
Alle gasten waren aanwezig en al
le lichten waren opgestoken. Daar
werd op de deur geklopt! Even later
gingen de deuren open en trad de
kok plechtig binnen, met een schoone
witte jas aan en een gestreken witte
muts op, terwijl hij op een groote
zilveren schaal een berg oliebollen
droeg. Ze zagen er heerlijk uit! Ach
ter hem aan kwam het koksmaatje,
dat op een gouden schotel een en
kele oliebol droeg. Die was bestemd
voor koning Sidder van Bulkenland,
die het eerste mocht proeven.
Koning Sidder keek begeering naar
den grooten berg oliebollen, likte
zijn lippen af en stak dan met één
hap den oliebol in zijn mond, die
het koksmaatje hem aanbood. Het
heele hof keek in spanning toe. Doch
nauwelijks had koning Sidder den
oliebol in zijn mond gestoken of er
knapte iets en hij slaakte een woe
dende gil, terwijl hij stond te sprin
gen van de pijn.
Het volgende oogenblik draaide hij
zich om, haalde, terwijl niemand het
zag, den oliebol uit zijn mond en
wierp hem woedend op den grond.
Er klonk een doffe slag en door een
gat in den vloer verdween de olie
bol!
„Wat is er gebeurd?" riep koning
Knippie bleek van schrik uit.
„Wat er gebeurd is!" brulde ko
ning Sidder, terwijl hij een gebro
ken tand liet zien, „die oliebol was
van steen en ik heb er mijn nieuwe,
gouden tand op gebroken! Dat is een
vreeselijke beleediging. Daar komt
oorlog van!"
„Lieve deugd", riep koning Knip
pie bevend uit, „dat moet een af
schuwelijke vergissing zijn, beste ko
ning Sidder, wees alsjeblieft niet
boos, U mag mijn tanden wel zoo
lang gebruiken, ik heb pas een nieuw
gebit laten maken!"
Koning Sidder bromde nog aller
lei verwenschingen in zijn baard, ter
wijl koning Knippie en de andere
gasten een voor een de overige olie
bollen proefden en kijk... ze waren
allemaal van steenOndertusschen
was de trotsche kok flauw gevallen
van schrik en het koksmaatje, dat
naar de keuken was gesneld, kwam
ademloos binnengestormd met onder
elke arm een groote bus.
„Majesteit," stamelde het koks
maatje, „Majesteit, de kok heeft zich
vergist!"
En ja, het was zoo. Want op de
eene bus stond met zwarte letters
„gips", en die was leeg, terwijl op
de andere bus stond „meel", en die
bus was nog boordevol. In donker
had de kok de verkeerde bus ge
pakt.
Het werd doodstil in de zaal en
koning Knippie keek wanhopig en
fluisterde binnensmonds: „Wat moe
ten we in vredesnaam beginnen, het
is nu veel te laat om nog riieüwe
oliebollen te bakken, en alle win
kels zijn al gesloten!" Opeens trad
het koksmaatje op koning Knippie
toe, hief fluisterend zijn vinger om
hoog en sprak zacht tot den koning
Knippie: „Hoor, Majesteit, hoortU,
niets? De koning spitste zijn ooren
en jawel, daar hoorde hij duidelijk,
hoe een koopman buiten op straat
riep: „Berliner bollen!...5 cent!"
„Dat is een uitkomst!" juichte de
koning, „Koksmaat je hebt het land
gered! Wacht, ik zal je geld geven,
en dan koop je alle Berliner bollen
van dien koopman!"
De koning ging naar de schatkist,
maakte met een gouden sleutel het
deksel open, haalde er een spiksplin
ternieuwe rijksdaalder uit en gaf dien
aan het koksmaatje om alle Berliner
bollen te koopen, die hij maar krij
gen kon.
Even later smulden allen aan de
Berliner bollen, die nog warm wa
ren, zoo versch waren ze. En zelfs
het gezicht van koning Sidder van
Bulkenland klaarde heelemaal open.
het werd een heerlijk feest.
Maar van dien dag af is de be
roemde kok geheel genezen van zijn
trots.
Openbare vergadering van den raad
der gemeente POEDEROIJEN, ge
houden op 28 December 1931, des
nam. 2 uur.
Voorzitter: J. W. Brienen, wethouder,
Aanwezig alle leden.
De voorzitter opent de vergadering,
waarna de notulen der vorige vergade
ring warden gelezen en ongewijzigd
vastgesteld. J
Ingekomen stukken:
Schrijven van Qed. St. dezer provin
cie, houdende vaststelling van regelin
gen betreffende het beroep, bedoeld in
art. 7 der woningwet.
Wordt aangenomen voor kennisge
ving.
Schrijven van het gemeentebestuur
van Wehl, houdende verzoek, om acf-
haesie te betuigen aan het voorschot
tot instelling van een Ministerie van
Landbouw.
Met vijf tegen twee stemmen werd
besloten adhaesie te betuigen. Tegen
stemden de heeren M. van Ooijen en
O. A. J. Opstelten.
Schrijven van Qed. St. dezer provin
cie, houdende eenige opmerkingen over
de gemeenterekening 1930.
De Voorzitter zegt, dat de gemaakte
opmerkingen van administratieven aard
zijn en stelt voor, de beantwoording
daarvan aan het college van B. en W.
op te dragen.
Aldus wordt met algemeene stem
men besloten.
Procesverbaal van kasopneming en
boeken bij den gem.-ontvanger, waaruit
blijkt, dat de boeken in orde zijn be
vonden en er f952.16 in kas was.
Wordt aangenomen voor kennisge
ving.
Schrijven van Ged. St. dezer provin
cie, waarbij in overweging gegeven
wordt ter dekking van de kosten van
den verbouw van de openbare lagere
school te Aalst, een geldleening op
langen termijn aan te gaan.
De Voorzitter zegt, dat het eerst
in de bedoeling lag een gedeelte van
\IRIWSBI.4» bl
voor list Lui m Hcisibi eo Alteia.de Laiistraat n it Biiitltrmrd