Tweede Blad
No. 5256 Vrijdag 26 Aug.
Eielesmarf.
LETTERS ARTIKELEN
voor het Land
van Heusden en Altena,
de Langstraat
en de Bommelerwaard.
Transpireerende Voeten,
FEUILLETON.
RAVEN SWAAY - s
Kinderrubriek
BEHOORENDE BIJ HET
Beste meisjes en jongens.
De oplossingen van de raadsels
van verleden week luiden als volgt
1. Olifant.
2. Bloemen d aal is Bloemendaal.
3. Als het kalf verdronken is, dempt
men den put.
De nieuwe raadsels zijn
1. Neem een kruipend gedierte, een
halve erwt en een deel van een vogel,
dan krijg jeden naam van een
plaatsje in de Zaanstreek.
2. Wie heeft een halsen toch
geen hoofd?
3. Hoe kan men 100 met vier gelijke
cijfers schrijven?
4. Wie heeft vier pooten en zal
toch nooit een poot uit zich zelf ver
zetten?
OOM ICAREL.
EEN VREEMDE NACHT.
III.
Er ging een smalend gelach onder de
aanwezige honden en katten op, want
het domme keffertje begreep niet eens,
dat het iets heel geks had gezegd.
De rechter, de groote wijze hond met
de lange flapooren en het treurige
gezicht, sloeg luid met zijn poot op de
bank en riep: Stilte! En dan zich tot
Poes Janetje wendende, sprak hij
streng: „Poes Janet, vertel de recht
bank, wat er gebeurd is!"
De kleine zwarte poes sloeg de oo-
gen neer, streek echt verwaand haar
witte snorren nog eens op en begon
toen, met een heel bedeesd poesenge
luidje: „Zooals U wel aan me kunt
zien, Edelachtbare, ben ik een heel
net en zachtzinnig poesje, dat nooit
krabt en altijd met heele kleine hapjes
eet. Die daar en hierbij wees poes
Janet naar Felix den Hond is echter
een reuze schrokkebrok, die heele stuk
ken naar binnen slikt. En als hij even
de kans schoon ziet, mijn heele poesen
bakje met eten of melk leeg schrokt.
Verleden week is dat weer gebeurd.
Ik had een half schoteltje melk laten
staan, omdat ik 's avonds altijd zoo'n
dorst heb en wat heeft die leelijke Fe
lix toen gedaan, Edelachtbare?! Eerst
had hij met veel gekwispel van dat
ongelukkige stompje staart van hem
allerlei heerlijke brokken van den baas
losgebedeld en toen hij bijna niet meer
loopen kon van het vele eten, had hij
natuurlijk dorst gekregen van al zijn
malle gespring en toen ik mij even om
draaide om mijn gezicht te wasschen
Naar het Fransch.
Vtt fff WW f
A
95.
Ik zal je niet weerhouden, manne
tje. Maar als je denkt, dat je mij kunt
foppen, dan heb je het misJe ver
laat het huis, maar gaat denkelijk niet
ver uit de buurtIk zal je in het oog
houden
En terwijl ze met een provisiemand
aan den arm het huis verliet, alsof zij
boodschappen ging doen, 'tgeen zij al
tijd deed, wanneer haar man van het
magazijn du Louvre terugkeerde, meen
de zij Loiseau te zien, die een restau
ratie binnentrad, gelegen in de straat,
waarin zij gewoonlijk de andere agen
ten ontmoette.
Kijk! Kijk! Ik vergistte mfj dus
niet!
Misschien was er, buiten de poging,
die Gerard beproefde waarvan zij
hoegenaamd geen bijzonderheden ken
de nog wel een onverwachte gele
genheid, om Haudecoeur te dtoen ont
snappen.
De straatdeur was gesloten.
Zij berekende, dat alle bewoners reeds
thuis waren en dus gedurende dezen
avond niemand haar hulp meer noodig
zou hebben.
omdat ik zoo'n erge nette poes
ben is Felix achter me geslopen en
heeft met een paar likken van zijn ruwe
tong al mijn heerlijke melk opgeschrokt.
U kunt wel begrijpen, Edelachtbare,
hoe verschrikkelijk boos ik werd. Toen
wist ik mijn boosheid te bedwingen
en aaide Felix met mijn zachte pootje
over zijn neus en zei heel vriendelijk:
Dat mag je niet doen, Feli! En wat
deed die slechte hond toen? Hij hap
te naar mijn pootje en als ik dat niet
gauw weggetrokken had, zou die
schrokop ook nog mijn halve poot heb
ben opgeslokt en nu vraag ik U, Edel
achtbare, wat moet een poes met 3y*
poot beginnen? Welke poes kan met
3V2 poot de muizen achterna zitten?"
„Hm", sprak de rechter, en wendde
zich tot Felix den Hond met de woor
den: „En nu, Felix, vertel jij eens, wat
er gebeurd is!" Felix probeerde met
zijn kleine stompje te kwiispel, keek
erg onschuldig, Waarbij hij het wit
van zijn oogen liet ziien, zoodat de
Handen en Oksels behandele men met
Purolpoeder. Dit is het meest afdoende
middel. In bussen van 45 en 60 ct.
Alleen bij Apoth. en Drogisten.
wijze katers aan weerszijden van den
rechter er naar van werden, en ver
telde: „Er is geen woord van waar, ik
heb de poot van poes Janet niet op
gegeten, kijkt U zelf maar! Ik heb al
leen maar een slokje van de melk geno
men en die was bovendien nog zuur.
Ik deed het alleen maar, omdat fk zoo'n
droge keel had en dus niet kon blaf
fen om het huis van mijn baas te be
waken. En wat deed die valsche poes?
Die sloeg haar klauwen iin mijn neus!
En U weet zelf wel, Edelachtbare, dat
onz eneus het kostbaarste is, wat wij
bezitten, want daarmede moeten wij
alles ruiken. Poes Janet had bijna mijn
neus verscheurd en toen heb ik heel
beleefd gezegd: Lieve Poes Janet, dat
mag je toch heusch niet doen! En ik
kon toch niet helpen, dat ze haar poot
in mijn mond stak, toen iik die op'en
deed om tegen haa,r te spreken?"
„Het is mooi!" sprak de rechter, „en
daarna zijn jullie aan het bakkeleien
geslagen en hebben de porseleinen
melkkan in de keuken stuk gegooid.
Het is mooi! Maar ik weet er nu alles
van. Jullie hebt beide evenveel schuld!
Felix de Hond, omdat hij een schrokop
is en de melk van de poes heeft op
willen slokken en Poes Janet, omdat
ze op een valsche manier haar nagels
heeft uitgeslagen. Het gevolg is ge
weest, dat de melkkan werd stuk ge
gooid, waardocfr de huiisvrouw van
Poes Janet en Felix den Hond heel
boos is geworden, zoodat wij deze zaak
hier voor de dierenrechtbank hebben
moeten bespreken en nu veroordeel ik
jullie tot het volgende: Poes Janet moet
een heele week de helft van haar melk
aan Felix afstaan. Dat zal haar ver
draagzaamheid leeren. Bovendien moet
ze dan een vroolijk poezenlied spinnen,
luid op, zoodat iedereen het kan hoo-
ren. !En Felix de Hond, aldus sprak de
rechter tot Felix, diie met een verge
noegd, verwaand gezicht zat rond te
kijken en zijn lippen reeds aflikte, „jij
moet eiken dag drie van de lekkerste
stukjes 'vleesch, die je krijgt, bewaren
en aan Poes Janet geven. En je moogt
er fgeen kruimeltje van snoepen!"
En 'na deze wijze uitspraak mochten
alle poezen en honden weer naar huis
gaan. Voordat de dag aangebroken was,
waren alle dieren weer thuis en nie-
Haar man had zij niet in het ver
trouwen genomen.
Hij was reeds lang thuis en te bed
gegaan.
Zij vulde haar mand met alles, wat Izij
maar kon vinden, met koud vleesch,
brood, noten, en een halve flesch wijn
en met dit alles ging zij naar boven en
ontsloot het kamertje van Haudecoeur.
De arme gevangene lag uitgestrekt
op den vloer en sliep koortsachtig, ter
wijl hij onophoudelijk doo*r de nacht
merrie geplaagd werd.
Zij wekte hem, verschrikt door zijn
rust.
Mijnheer Haudecoeur! Mijnheer
Haudecoeur!
Hij bewoog zich, richtte zich op en
zag haar aan.
Wel? Wat is er? vroeg hij, zonder
haar te begrijpen.
Ik ben het. Juffrouw Leon Her
kent gij mij niet?Zijt gij kwaad
op mij, omdat ik u van honger laat
omkomen?
Nu begon hij haar te begrijpen en
vroeg:
En de agenten? Is er geen gevaar
meer?
Tenminste op het oogenblik niet.
En mijn vrouw en dochter?
Die zijn van uw toestand op de
hoogte en deelen uw angstHi'er,
dit is voor uGa het bij uw vrouw
en dochter opetenWees niet bang,
!als u het een of ander gevaar bedreigt,
zal ik u waarschuwen... Ik zal de
wacht houden
mand kon zien, dat ze iin dien nacht
weg waren gewest om recht te hoo-
ren spreken over Felix den Hond en
Poes Janet. Ik moet er nog bij vertel
len, dat die twee hun straf eerlijk heb
ben volbracht en dat, ze steeds goede
vrienden zijn gebleven sedert dien tijd,
zoodat ze ;iooit meer in de keuken heb
ben gevochten.
EINDE.
Afscheid van den heer J. W.
Gulden van de Brabantsche
Arbeidersbeweging.
Zaterdag 20 Augustus namen de Afd.
van S. D. A. P. en Moderne Vakbewe
ging in een tropische hitte afscheid van
hun leider de heer J. W. Gulden.
Om 7 uur betreedt de voorzitter van
dezen avond, de heer D v. Zuidam het
podium en spreekt als volgt
Nu we dezen avond bijeen zijn voor
de vergadering waarin onze vriend de
heer Gulden voor het laatst in ons
midden zal zijn, zijn wij eenerzijds met
vreugde, anderzijds met weemoed ver
vuld.
Met vreugde omdat uit de opkomst
uit alle plaatsen van het Land van
Heusden en Altena blijkt dat het zaad
het socialistische zaad dat de heer Gulden
hier heeft gestrooid tot ontkieming ie
gekomen.
Toen de heer Gulden in 1921 van uit
Roozendaal naar Werkendam kwam als
monteur der Rijkstelegraaf waren er in
het Land v. Heusden en Altena slechte
twee afdeelingen der partij, namelijk in
Werkendam en Woudrichem en drie
afdeelingen van de vakbeweging even
eens te Werkendam en Woudrichem.
Elf jaar ruim is de heer Gulden in
deze streek geweest en 11 jaar lang heeft
de heer Gulden gewerkt aan de uitbouw
der arbeidersbeweging op politiek en
economisch terrein. Thans treft men in
het Land van Heusden en Altena aan
9 afdeelingen van de partij der S D A P.
en 17 afdeelingen van de vakbeweging.
Dit resultaat vergadering is het werk
van den heer Gulden, die nooit tijd en
lichaam ontzien heeft, er op uit te trek
ken om propaganda te maken, wat niet
altijd even gemakkelijk was. Spr. memo
reert vervolgens op welk een zware wijze
meestal de propaganda moest worden
gevoerd in dezen hoek van Brabant.
De heer Gulden trok er op een keer
op uit om te debatteeren in Rijswijk
(N.-Br.), waar tot dien tijd nog niets
was gehoord van het socialisme. Dit
stond den tegenstanders niet aan en na
afloop werd hem de vraag gesteld, of
hij spreektijd genoeg had gehad, anders
zou men hem wel eens in de sloot duwen.
Op andere plaatsen werd hij ontvangen
met het Wilhelmus enz.
Het was dan altijd aan het wijs en
tactisch beleid van de heer Gulden te
danken dat er na korter of laDger tijd
een afdeeling van partij of vakbond
verrees.
Zoo zou ik zegt spr. nog heel wat
kunnen vertellen van de successen door
den heer Gulden bereikt, maar ik wil ook
den gasten de [gelegenheid geven. Spr
brengt den heer Gulden voor al zijn werk
dank en zegt dezen dank niet alleen te
brengen in woorden, maar dat het de
wenseh van alle kameraden was, dat de
heer Gulden een blijvende herinnering
zou meegegeven worden
Het eerste geschenk is het portret van
onzen helaas te vroeg overleden leider
Pieter Jelles Troelstra waarvan spr. hoopt
dat het een plaats in zijn nieuwe woning
zal krijgen, en dat het den heer Gulden
steeds zal bezielen met ijver en lust
voor het socialisme te werken Het tweede
geschenk is een fraai rooksttl met kistje
sigaren.
Dan richt spr. zich tot de echtgenoote,
mejufirouw Gulden, die niet minder als
haar man den dank en achting heeft
Hij ging naar beneden, terwijl hij in-
tusschen een .stuk brood nuttigde.
De honger begon hem zoo te kwel
len, dat ,hij dien avond echter herhaal
delijk flauw viel.
Met een goedigen glimlach zag moe
der Leon hem na.
Die zullen in hun schik zijn, mom
pelde zij, terwijl ziij aan de deur van
juffrouw Haudecoeur klopte.
Na dit gezegd te hebben, verliet zij
hem.
"Louise lag reeds te bed.
Toen zij gerucht hoorde, ontwaakte
zij.
Juffrouw Haudecoeur, die hare oo
gen afmartelde, om bij het licht van
een kleine lamp te werken, snelde op
haar man toe.
Wij dachten, dat je ons weer ont
nomen was.
Duivels! Dat heeft niet veel ge
scheeld.
En terwijl hij zijn dochter omhelsd
had, ging hij bjij het bed zitten en zette
zijn maal voort.
O! De tijd is mij zoo lang geval
len! Zóó dicht bij de mijnen te wezen
en hen dan niet te kunnen spreken
dat is hard
Wat moet je een honger gehad
hebben, arme man!
Terwijl hij lachte, zeide hij:
O! Dat is nog het minste.
Eensklaps vroeg hij:
Zeg eens, wie heeft mij dit giste
ren geschreven?
En hij reikte Louise den brief van
BRENGEN U GELUK
I
Een zeer geurige en krachtige koffie
met alle groote voordeelen van ons bekende Letterssysteem I
Vraagt Uw winkelier naar onze nieuwe
uitgebreide Letterscirculaire, waarin alle
bijzonderheden vermeld staan.
Reeds werden 1140 extra-cadeaux uitgereikt.
N V v.h. M. RAVENS WA AY ZONEN, GORINCHEM.
verdient van de arbeiders uit deze streek,
want ook zij werd gedragen door het
ideaal gerechtigheid voor de menschheid,
zij was het die het haar man mogelijk
had gemaakt dit werk te doen zooals hij
het heeft gedaan. Ook zij kreeg een
fiaai geschenk een kapstok met kleed
en vele bloemstukken.
Ook u mejuffrouw Gulden hartelijk
dank voor uw opofferend werk en wij
hopen van harte dat het U goed gaat
in Uwe nieuwe standplaats. Wij zien U
met leede oogen gaan.
Spr. deelt nog mede dat een telegram
is ingekomen van B. B. en Gewestelijk
Bestuur van verhindering wegens Vredes
demonstratie te Maastricht.
Het woord is dan aan Wethouder
Viveen uit Woudrichem, welke in een
kort, doch krachtig woord den heer Gulden
dank brengt voor al hetgeen deze ge
daan heeft voor de Woudrichem sche
arbeiders en dankt voorts voor de harte
lijke samenwerking in de 11-jarige periode
die hij met dhr. Gulden mocht samen
werken. Spr. hoopt dat het den heer
Gulden met zijn gezin goed moge gaan.
Het woord is dan aan de heer Hei
doorn, Voorzitter Fed. var) Bestuurders
bonden in Noord-Brabant, die den heer
Gulden dank brengt voor het werk be
steed aan de uitbreiding der vakbewe
ging, dat de bestuurdersbond Land v.
Heusden en Altena tot stand kwam is
hoofdzakelijk te darken aan het initiatief
van den heer Gulden. Spr. overhandigde
den heer Gulden als dank een boekwerk
de wetenschap van het leven van Wels.
Dan is het woord aan den heer v. d.
Stelt, voor HardinxveldGiessendam,
die den heer Gulden dank brengt voor
de aangename en leerzame vergaderingen
welke zij met de beweging met de heer
gulden mochten hebben, spr. overhan
digde een kistje sigaren.
Het woord is dan aan de heer Sterk,
Gorcumsche Bestuurdersbond, die
dank brengt voor het vele werk aan de
Gorcumsche beweging gedaan en over
handigd een fraaie Ets, voorstellende
Oud-Gorcum.
De heer Dekker uit Gorcum spreekt
een woord van persoonlijken dank, mede
namens zijn vrouw en kinderen.
De heer T. v. d. Berg brengt dank
namens Metaalbewerkers „Gorcum" en de
Arbeidersmuziekvereeniging „V olhar-
ding" welks oprichting mede door ini-
Gerard.
Louise bloosde:
Mijnheer de Beaupreault, ant
woordde zij.
Opnieuw trof het Haudecoeur, op
welken teederen toon zij dien naam
uitsprak.
Louise, zeide hij, terwijl zijn ge
laat plotseling een ernstige uitdrukking
aannam, je kunt dien jongen man niet
liefhebben.
Vader!
Je kunt het niet, herhaalde Haude
coeur toornig, en ik zal je zeggen waar
om. Daarna kun je zelf oordeelen. Te
Bourail hebben mijnheer de Beaupreault
en Collivet, dien bediende van zijn ver
moorden vader, m ijbezochf, zij hebben
mij beiden verklaard, dat zij gekomen
waren om mij te redden en Gerard be
kende mij, dat hij je liefhad, dat hij
aan mijn onschuld geloofde en dat hij
jou gezworen had, mij van de galeien
te bevrijden, om je liefde te verdie
nen en een daad van rechtvaardigheid
te verrichten.
Hij had het mij beloofd, vader, en
al heeft hij het niet gedaan, hij heeft
toch niets verzuimd om u te kunnen
redden.
Zwijg, Louise, je spreekt, zonder
alles te weten. Beiden hebben mij een
onmogelijke ontsnapping voorgesteld. Ik
nam het voorstel aan. Endie ont
snapping was niets anders dan een
valstrik, een schandelijke valstrik, waar
in ik moest vallen en waarin ik ,'den
dood zo(U gevonden hebben.
tiatief van den heer Gulden tot stand
is gekomen en brengt als geschenk mede
een zilveren potlood, waarvan gehoopt
wordt, dat hij het nog veel in dienst
van de beweging zal mogen gebruiken.
De heer Mol declameert daar op rijm
de wederwaardigheden, welke de heer
Gulden alzoo mede heeft gemaakt op
de propaganda-reizen, hetgeen nu en
dan de lachspieren in beweging brengt
en overhandigde, als dank van de partij
afd „Gorcum", een fraai boekwerk.
De heer Dijkstra, voorzitter Afd. Land
van Altena „E.N.A B.", brengt daarna
dank voor het werk van den heer Gulden
en hij hoopt, dat al moeten wij de
krachtige leiding van den heer Gulden
ook missen het steeds voorwaarts zal
gaan in het belang der arbeidersklasse.
Hierna een krachtige „internationale",
welke door alle staande wordt gezongen.
Dan neemt de heer Gulden het woord
om dank te brengen aan alle kameraden
voor de wijze, waarop men thans af
scheid neemt van hem. In een rede
van een uur vertelt hij van zijn werk,
wat hij gedaan heeft in deze streek en
vooral vergeet hij daarby niet het pro
pagandistische op den voorgrond te
brengen, er uitdrukkelijk op wijzende
dat allen mede zullen moeten werken
om het beoogde doel n.l. het socia
lisme te verwezelijken.
Daarna volgden enkele voordrachten
van de heeren Mol uit Gorinchem en
v. d. Stelt uit Hardinxveld, welke tranen
in de oogen deden komen van 't lachen.
De heer Zuidam dankte nadat een
collecte is gedaan voor een kameraad,
die een ongeluk heeft gehad in Breda
met de vredesbetooging alle kame
raden voor hun medewerking voor dezen
avond en roept de medewerking in voor
de toekomst. Dankt nogmaals den heer
Gulden voor zijn groot en opofferend
werk in het Land van Altena en hoopt
dat het hem en zijn gezin goed moge
gaan in zijn nieuwe standplaats en dat
hij ook daar weer zal werken tot op
bouw van het socialisme.
Met een „lang zullen ze leven" en de
„internationale" wordt de avond gesloten.
Vader, dat is onmogelijk...
Een valstrik zeg ik je!Een
leugen!Een misdaad!
Gerard is niet in staat tot zulk
een lage daad
Ik heb er de bewijzen van!
De bewijzen!
Ja. Ik zelf hoor je mij, vrouw,
hoor je 't Louise? ik heh gezienj,
ho(e Collivet ,de medeplichtige van de
Bieaupreault, met een bewaker mijn
vlucht bespiedde, met een geladen ge-
wyeer in de hand, gereed', om mij neer
te schietenzij vermoedden mijn te
genwoordigheid niet. Ik was eenige
pass,en achter hen verscholen en hoor
de hen toenik heb hunne woorden
verstaan en ik heb hunne teleurstelling
op het gelaat gelezen, toen zij mij
niet zagen komen... Toen kon er geen
twijfel meer voor mij bestaanHet
was hen om mijn leven te doen.
Louise verbleekte en wankelde.
Geloof je mij nu, mijn ongelukkig
kind?
Neen, vader, neen zeide zij
dat is zóó schandelijk, dat het onmoge
lijk is. Gerard kan tot zulk een daad
niet in staat zijn
En toch is het zoo.
Met welk doel zou hij het gedaan
hebben?... Waarom uw dood? Denk
eens na vaderGij hebt gedroomd'
Gij hebt verraad meenen te zien, waar
gij bewaakt werd
Haudecoeur glimlachte bitter en haal
de zijn schouders op.
(Wordt vervolgd).
Nieuwsblad
i_- JU" -
-». j
LETTE11S-K0FFIE PAARS
Ms SO Gent per ball pond,
-O—
