Tweede Blad No. 5276 Vrijdag 4 Nor. ^tslssrrrarf. voor het Land van Heusden en Altena, do Langstraat en de Bommelerwaard. Kinderrubriek FEUILLETON. BEHOORENDE BIJ HET Het Zwakke Punt. Het zwakke punt voor mannen en vrouwen vormen de lendenen, welke zoo licl^t worden aangedaan door overspanning en zorgen, door kou vatten en tal van andere oorzaken. Dientengevolge komen scherpe, stekende pijnen in den rug, urine- stoornissen, waterzuchtige zwellin gen, hoofdpijn, duizeligheid, enrheu- matische pijnen ook zoo vaak voor. Plaatselijke behandeling kan tijde lijk verlichting geven voor sommige dezer ongemakken, doch de eenige wijze om gezond te worden en te blijven is door het versterken der verzwakte organen met Foster's Rug pijn Pillen. Dit speciale middel be haalde reeds jaren lang een onge ëvenaard succes tegen rheumatiek, spit, ischias, waterzucht, urinestoor- nissen, lendenpijn en blaasstoornis- sen. Bij alle drogisten enz. a f 1,75 per flacon. Beste meisjes en jongens. De oplossingen van de raadsels van verleden week luiden als volgt 1. Hazenwind 2. Horizon. 3. Een van de voeten. 4. Natte steenen De nieuwe raadsels zijn 1. Wat is de sterkste drank, terwijl er toch nog nooit iemand dronken van werd? 2. Welke worsten worden door nie mand gegeten? 3. Wanneer is 4x4 is 12? 4. Wie kan alle talen spreken, zon der ze ooit geleerd te hebben? OOM KAREL. DE SNEEUWKONINGIN. IX. Het rendier sprong in de lucht van vreugde, toen hij hoorde, dat hij weg mocht loopen naar Lapland. „Maar," zei het roovermeisje, „je moet je beste beentje voorzetten en dit meisje hier voor me naar het paleis van de Sneeuwkoningin brengen, wi ar haar speelkameraadje gevangen zit." Het roovermeisje tilde kleine Qerda op en zette haar op den rug van het ren dier, waarop ze nog een kussentje had gelegd. „Hier," zei ze, „hier heb je je schoenen terug, want je zult het wel koud hebben. Maar ik wil je mof hou den! Maar hier heb je de handschoe nen van mijn moeder, die reiken wel tot je ellebogen!" Kleine Gerda schreide van vreug de. Het roovermeisje gaf haar nog twee groote brooden en een ham en toen joeg ze het rendier weg, dat met groo te sprongen over heuvels en bosschen voortrende, door het groote woud, zoó hard het maa rkon. En toen de broo den waren opgegeten en de ham ook, v a- ren ze in Lapland. Ze hielden stil bij een klein huisje, dat zoo laag was, dat het dak schuin tot bijna op den grond afliep. En de deur was zoo laag, dat de menschen op handen en voeten moesten kruipen, als ze in of uit wil den gaan. Er was niemand anders thuis dan een oude vrouw van Lapland, die visch bakte boven een pitje van traan. Het rendier vertelde haar de geheele geschiedenis, want Gerda was zoo koud, dat ze bijna niet kon spreken. „O, arme zielen!", zei het Lapland- sche vrouwtje, „Jullie moet nog een heel stuk afleggen. Je moet nog hon derden mijlen ver naar Finland gaan, want de Sneeuwkoningin bevindt zich daar op het oogenblik. Ik zal een paar woorden op een gedroogde stokvisch schrijven, want ik heb geen papier. Dat zal ik jullie meegeven voor het vrouwtje van Finland, dat daar woont. Ze zal julli ebeter kunnen helpen dan ik!" Toen Gerda zich dus weer ge warmd had en iets gegeten en gedron ken had, schreef het vrouwtje een paar woorden op een gedroogde stokvisch en gaf die aan haar, terwijl ze zei, dat ze er vooral goedi op moest j assen. Daarna bond ze haar weer vast op het rendier en voort vlogen ze weer. Den geheelen nacht zagen ze prachtL ge blauwe noorderlichtjes aan den ho rizon flikkeren en eindelijk kwamen ze in Finland en klopten aan de schoorsteen van het huisje van het vrouwtje van Finland. Want ze had heelemaal geen deur! Het was binnen zoo warm, dat het Finsche vrouwtje op bloote voeten liep. Ze was erg klein. Ze maakte da delijk Gerda's kleeren los en deed haar schoenen en handschoenen uit, omdat z ehet anders veel te warm zou heb ben gehad. Daarna legde ze een stukje ijs op het hoofd van het rendier en eerst toen las ze, wat er op de stok visch geschreven was. Ze las het drie keer en toen kende ze het uit haar hoofd. Ze deed de stokvisch in de pan voor het middagmaal, want er was geen enkele reden, waarom ze die niet zou opeten en ze gooide nooit iets weg. Weer vertelde het rendier de heele geschiedenis en het Finsche vrouwtje knipperde eens met haar wijze oogen, maar zei niets. „Je bent zoo vreeselijk knap!" zei het rendier, „ik weet, dat je al de win den van de "heele wereld met slechts een katoenen draadje kan vastbinden! Zou je dan dit meisje niet iets te drin ken willen geven, waardoor ze de kracht kreeg van twaalf sterke man nen om de Sneeuwkoningin te over winnen?" (Wordt vervolgd.) MIJNHAltDT's Zenuw-Tabletten 75 ct Laxeer Tabletten 60 ct Hoofdpijn Tabletten 60 ct Bij Apoth. en Drogisten. INGEZOGEN (Buiten verantwoordelijkheid der Redactie) Mijnheer de Redacteur, Mag ik voor het onderstaande een plaatsje in Uw blad? Bij voorbaat mijn dank. HEMERT OP Z'N (S)MALST! Een twintigtal jongelui uit Nederhe- mert gaf zich eenige weken geleden op voor het volgen van een tuinbouw- wintercursus. Zij wenschten hun vrije winteravonden nuttig te besteden door hun kennis van fruitteelt, bemesting etc. uit te breiden. B. en W. van Hemert vroegen een cursus aan. Zij zouden zorgen voor een verwarmd en verlicht lokaa'. De verdere kosten vergoedt het Rijk. 't Lag voor! de hand, dat men, zoo als in elke plaats de lessen wilde doen geven in de school. Men rekende ech ter buiten den waard, i.q. het Hemert- sche, Christelijke schoolbestuur. In hun bekrompenheid weigerden deze heeren een lokaal der school voor een zoo nut tig doel af te staan! Stelt U even voor, het D. B. der gemeente vraagt om een lokaal om er een R ij k s cursus in te gevenen het Christelijk School bestuur weigert, terwijl het nog kort geleden het heele gebouw cadeau kreeg van degemeente die ook de kos ten van onderhoud, verlichting, ver warming etc. mag betalen, terwijl het R ij k het personeel betaalt. We zullen maar niet uitweiden over het in pr act ijk brengen van de Christelijke leer van de leden van het Christelijk Schoolbestuur, doch alleen mededeelen, dat de cursus nu niet kan doorgaan. Het aanbod van B. en W., om de school op het Eiland te gebruiken, zou, wanneer dit was aangenomen, alleen reeds aan veergeld (behalve het onge rief van 3 maal per week overvaren in den winter) aan de cursisten ruim f 200.hebben gekost. Zouden de „Bestuurderen" in Hemert al weten, dat er zoo iets als een land en tuinbouwcrisis heerscht, die oor zaak is, dat men zijn onnoodige uitga ven streng moet beperken en zijn vak kennis zooveel mogelijk moet uitbrei den? AGRARIËR. O Hoewel voor de gemeentewegen geen grint aanwezig is, zijn de wegen op enkele uitzonderingen na, zeer goed te noemen. Ik begrijp, dat raadsleden die dagelijks den weg moeten pas- seeren niet hebben opgemerkt, dat er geen grint voor de wegen is. 'tls nu zeker gemakkelijker de schuld van slech te wegen in eens anders schoenen te schuiven. Dussen. Rechtzaken. UITSPRAAK POLITIERECHTER 's-BOSCH. M. K., koopman, de Werken en Sleew wijk, diefstal, vrijspraak. flhmenlaiid. 66 JAAR EN NOG „WINKELMEISJE". Alle vroegere kwaaltjes verdwenen. Haar bron van energie. Hoe trotsch is deze vrouw op haar werkkracht! Maar uit haar brief, dien wij hieronder afdrukken, zult U zien, dat ze reden heeft om trotsch te zijn. _,,Ik ben 66 en 15 jaar lang ben ik nu al assitente in een zeer drukke ma nufacturenzaak. Tegenwoordig sta ik van 9 uur 's morgens tof 7 uur('s avonds achter de toonbank. Het zal nu onge veer drie jaar geleden zijn, dat ik be gon Kruschen te nemen, en ik ben er vast van overtuigd, dat mijn tegenwoor dige energie het gevolg is van ,,de 'klei ne dagelijksche dosis". Voordat ik Kru schen Salts nam had ik wel aanvallen van galzucht en leed aan een alge- heele vermoeidheid, zoodat ik het ge voel kreeg, dat ik spoedig mijn werk zou moeten opgeven. Hoe 't ook zij, nu denk ik daar niet over, hoewel ik spoe dig gepensioeneerd zal worden. De tijd voor pensioeneering zou voor alle em- ployé's gemakkelijk vijf jaar later ge steld kunnen worden, als ze ook allen Kruschen Salts namen." Mevr. E. W. Hetzij U nog in Uw volle jeugd bent, of dat Uw beste jaren reeds voorbij zijn, het is nooit te vroeg en nooit te laat om met „de kleine, dage lijksche dosis" te beginnen. Niets dan dat kleine beetje Kruschen Salts, dat U niet proeven zult, in Uw eersten kop thee of koffie, dat is Kruschen-wet voor volmaakten en ongestoorde» le venslust. Kruschen is een ideale com* binatie van zes natuurlijke zouten, wet* ke de lever, nieren en spijsverterings* organen aansporen tot een gezonde, geregelde functionneering. Daardoor be werken zij een inwendige zuiverheid en een frisschen, gezonden bloedsom loop. Nieuw, gezuiverd bloed zal elke vezel van Uw lichaam doorstroomen. Begin morgen direct met Kruschen Salts. In den tijd' van een week* zult U zich lad zoo heerlijk gezond voelen en jonger zeker, ontegenzeggelijk jonger. En dan zult U, als zoovele an deren, erkennen, diat U liever Uw ont bijt zoudt missen dan Uw „kleine, da gelijksche dosis" Kruschen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgj- baar bij alle apothekers en drogisten a f0.90 en f 1.60 per flacon. Nu is het de meest geschikte tijd1, dit alles eens zelf te ondervinden op het oogenblik kunt U Kruschen Salts probeeren op onze kosten. Want door heel Holllandl zijn onder de apo thekers en drogisten duizenden flacon9 Kruschen verdeeld', die verpakt zijn met een gratis proefflacon. U kunt dezen gratis proefflacon gebruiken, zonderden gewonen flacon Kruschen te openen. En als U na deze proef niet volkomen tevreden bent, kunt U den grooten flacon terugbrengen bij den winkelier! waar U hem kocht en hij zal U uwi Fl. 1.60 (uw geheele uitgave) zonder omwegen terugbetalen. Maar vergeet niet, dat de gratis proefflaccon alleen» verpakt is bij de groote maat van Fl. 1.60 en dan nog slechts voor een beperkten tijd. Gaat dus naar Uw apotheker of dro gist, voordat hij deze groote proefpak- ken uitverkocht heeft. Adv. —o SMOKKELARIJ VAN VEE, Er vindt op het oogenblik een Ie- vendigen smokkelhandel plaats vani vee over de Nederlandsch-Belgische grens. De smokkelaars verdienen! iooo francs, wanneer ze een koe vani Nederland naar België brengen. De Belgische douanebrigades zijn niet meer bij machte om het smokkelen! tegen te gaan. Er worden zelfs ge pantserde auto's gebruikt. In België heeft men zich genoodzaakt gezien de douaneposten te verdubbelen. MET REVOLVER GESPEELD. Vijfjarig meisje gedood. Het 13-jarig zoontje van den ac countant Mulder te Doesburg heeft bij het spelen zijn vijfjarig zusje The- resia met een revolver in de borst ge troffen. Het kind overleed binnen een kwartier. De heer Mulder was tijdens het droevig voorval niet in zijn woning aanwezig. De jongen had een ouden dienstrevolver van zijn vader gevon den en was daarmede in den tuin gaan schieten. Het lijkje van het meisje is naar het St. Elisabeths Gasthuis te Doesburg overgebracht. De politie stelt een onderzoek in'. <z Naar het Fransch. 111 1:1 115. Daar zal ik trachten eenig geld te verdienen om daarmede naar België te komenVaarwel, gij zijt beste menschen, ik dank u! Blijf Haudecoeur! Mijnheer Demarr! Ja, ja, blijf, zeide Margaretha. Elk gevaar buiten is nog niet verdwenen... Blijf zooals gij wilt. Neen, neen, als men mij eens ont dekte, als men eens op-het land' in Pa rijs vernam, dat mijnheer Jean Demarr, de bekende advokaat getracht heeft de politie te beletten een gevluchten ge vangene te arresteeren!? Welk een schandaal! Gij zoudt moeten verklaren, waarom gij dat deedt? Neen, neen, mijnheer Demarr, dat mag niet, dat mag niet! Gij hebt heden veel voor mij ge daanveel meer, dan uw plicht was. Ik zal er mijn geheele leven aan denken, dat verzeker ik u, vaarwel! Hij begaf zich langzaam naar de vestibule. Maar Jean Demarr trad hem in den weg, vatte zijn beide handen (en zeide ontsteld! en op sidderenden toon: Neen, neen, nog niet, nog niet! Op haar beurt trad Margaretha, ter wijl hij met neergeslagen oogen en ang stig gelaat wachtte, op hem toe, viel op haar knieën voor den armoedig ge- kleeden, ongelukkigen man en zeide: Neem dit papier, Haudecoeur en lees wat er op staat. Zij gaf hem de bekentenis, die zij zooeven geschreven had en bleef met gevouwen handen wachten. Jean Demarr had zijn oogen afge wend. i Op dit gewichtige en pijnlijke oogen blik had hij den moed niet, den slag tegemoet te zien, die hem zou treffen. Maar Haudecoeur nam slechts het papier aan, doch las het niet. Zijn oo gen vulden zich met tranen, meenende, dat hij het niet begrepen had, zeide Margaretha nogmaals: Lees het Haudecoeur, 't moet voor u, voor uw vrouwen voor uw kinderen is het noodig. In plaats van het te lezen verscheurde Haudecoeur het langzaam. Bij het vernemen van dit geluid, keer de Jean Demarr zich plotseling om. Wat doet ge? Haudecoeur! Gij wilt, dat ik het lees? 'tls on- noodig, luistert! Zooeven, kon ik u bei den, in het vertrek, waarin mevrouw mij verborgen had, duidelijk hooren ik heb gehoord, wat gij gezegd hebt; ik ben niet nieuwsgierig, maar ik kon het niet ontgaan en toen, mijnheer De marr, heb ik alles gehoord. Demarr en Margaretha traden nader bij. i Demarr nam zijn vrouw in zijn arm als wilde hij haar verdedigen. Margaretha mompelde: Dan hebt gij ook gehoord, dat ik tegen mijn man zeide: „Doe met mij, wat gij wilt!" Haudecoeur, nu zeg ik het zelfde tot u: „Doe met mij, wat gij wilt!" Haudecoeur trok zijn schouders op. Hij deed zichtbare moeite, zijn ont roering te bedwingen. Ja, ik heb alles gehoord... En ik heb ingezien, dat gij beste menschen zijt, zooals ik een braaf man ben, dat heb ik begrepen en 't heeft mij goed gedaan Terwijl hij op de papieren snippers wees, vervolgde hij: Gij zegt tot mij: „Doe met m»ij, wat gij wilt!" Ik wil u niet aanklagen... Zie die snippersdie beteekenen niet veel!... En toch had gij gelijk, toen gij zooeven zeidet, dat ik veel geleden heb... ja, te midden dier ellendelingen, die geruirnen tijd mijn lotgenooten wa renAch! als gij1 die beleedigingen, die spotternijen hadt gehoord, toen ik de onnoozelheidl had hen te zeggen, dat ik nog noojt kwaad' heb gedaan! In den beginne hinderde mij dit.., maar langzamerhand geraakte ik ook aan de verhalen hunner misdaden ge wend Ik zag hoe kalm zij in hun ne gewetenloosheid, hoe trotsch zij op hunne misdaden waren! Toen lachte ik er tenslotte om, evenals de ande ren Ik geloof, dat ik, als ik daar gebleven was, langzamerhand even slecht geworden was als zijEn gij hadt gelijk dit te vreezen, mijnheer De marr. Ik werd tenslotte minder wan hopig en ook ergerde het mij minder, dat ik zoo verlaten ver in den vreem de vertoefde! Er zijn er ongetwijfe.ld verscheidene naar de galeien gezonden, die alle eergevoel nog niet verloren hadden, maar die weldra niet meer wisten, waar de eer eindigt of de schande aanvangt... Jean Demarr drukte Haudecoeur ont roerd de hand en Margaretha fluister de op zachten toon: Vergeef het mij, Haudecoeur, ver geef het mij. Hij haalde als gewoonlijk zijn schou ders op en beschouwde het bleeke en vermagerde gelaat van Margaretha. Arme vrouw! Ik verbeeld mij, dat al heb ik veel geweend en geleden, zij ook niet dikwijls gelachen heeft Zij is krankzinnig geweest, Hau decoeur en uw plotselinge terugkomst heeft haar zooeven aan al die smarte lijke gebeurtenissen herinnerd en haar het verstand teruggegeven. Arme, arme vrouw! herhaalde de vluchteling. Luister, ik heb ge zegd: ik kan u niet aanklagen..., En toch valt er iets te doen. Ik weet niet, wat. Op het oogenblik zijn man vrouw, mijn kinderen en ik arme menschen, verstouten door bijna allen; enkele wen den zich vol afschuw van ons af, an deren behandelen ons met medelijden. Ik ben besloten het land uit te gaan Wij zullen ver weg gaan, daar, waar niemand ons kent. Wij zullen daar ge lukkig worden, zóó gelukkig, dat et! geen plaats meer vooor het ongeluk! kan wezenDaar ik mijn geheele leven echter geen vluchteling wil blij ven, die ieder oogenblik naar de galei en terug gezonden kan worden wel nu, gij begrijpt miij zeker, mijnheer Demarr?... Gij zult wel vrienden heb ben, invloedrijke vrienden, die den pre sident der republiek bekend zijn... Ver- schalf mij mijn gratie... Ziedaar al les wat i-k vraag,... mijn gratie..* Uw gratie zal uwe eer niet her stellen. j Eer is een opvattingWat mijrt eer betreft in de oogen van de wereld! Och, wie kent een armen drommel als ik ben?... Verschaf mij mijn gratie, mijnheer Demarr en als gij wilt, schenk! de mijnen en ook mij uwe genegenheid, Maar dat is een verheven opoffe ring, Haudecoeur Och, opofferingen vallen zoo moei lijk niet, als men wel denkt. En toch, dat ik u dit vraag is niet zonder be doeling. Glimlachend herhaalde hij: Ja, ik heb er een bedoeling mede. Toen Demarr hem verbaasd aanzag, vervolgde hij: O! ik spreek niet van geld, ik .weet heel goed, dat als ik u een millioeni vroeg, gij het mij zoudt geven Maai! gij begrijpt heel goed, dat ik u dat niet zal vragen... Neen ik denk aan heel iets anders, aan iets heiligers. (Wordt vervolgd). nieuwsblad —O— woensdag 9 november BREDA G roote Paardenmarkt

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1932 | | pagina 5