DE FRANSCHEN EN HUN KEUKEN
EEN RIJK BEZIT.
Het diner in
vroegere eeuwen
FIN SPORTIEVE
GR 7* PPEN MAKEN ALS BEROEP
VAN EEN DUBBEL JUBILEUM.
En een praatje over
Turksche koffie.
Abessynïsche Galanterie.
HOE DE OUDE PERZEN
ELKAAR BEGROETEN.
Tweelingen zijn
anders".
Een
nieuw record in Amerika
EEN DER VELE,
CHARiVÏAET." LENTEiAPji^EN
VOOR DE THEETAFEL
1 IIET WORDT WARMER BUITEN
en de winterkleeren gaan de kast in. Daar
voor in de plaats komt het lichtere, meer
luchtige goed, dat toch ook weer niet te
luchtig is. Maar wat te doen, als de voor-
jaarskleeren van het vorig jaar zijn ver
sleten of uit de mode geraakt? Dan gaat
U aan den slag! U gaat Uw eigen kleeren
maken aan de hand van onze patronen.
Bestel ze bij de redactrice Damesrubriek,
Laan van Meerdervoort 45a, Den Haag, en
binnen enkele dagen ontvangt U het pa
troon. De patronen kunnen ook worden
"besteld per giro of per postwissel. Giro
nummer is (125025).
De Fransche kookkunst is wereldbe
roemd. In de Middeleeuwen gaven de
Fransche vorsten aan hun feesten een rid
derlijk en schitterend voorkomen. Aan den
disch van Johan van Frankrijk en ook aan
de tafels der vroegere Lodewijken, heersch-
te een ongekende pracht en weelde. De rid
ders in die dagen zagen te Parijs en te
Weenen fazanten met vergulde klauwen en
pauwen met purperen veeren door de zalen
dragen. De specerijen^door de Venetianen
uit het Oosten aangebracht verhoogden den
smaak voor de kookkunst en gaven aan de
smulpartijen der Franschen een bijzonder
karakter. Langen tijd kookte men in
Frankrijk, in navolging van Italië, de
vischspijzen in rozenwater. In den tijd der
Lodewijken nam de overdreven verfijning
aan tafel zelfs zoo toe, dat er wetten kwa
men tegen overdadige diners, doch deze
wetten had men evengoed achterwege kun
nen laten, want niemand scheen zich hier
aan te storen.
Bekend is het, dat Lodewijk XII bij zijn
inval in Italië verscheidene koks 'gevangen
nam, die in Frankrijk spoedig tot eer en
aanzien kwamen en schatten gelds verdien
den. Het fricandeau stamt af uit de dagen
van Lodewijk X. Aan het koninklijk diner
werd het fricadeau altijd met Macedonische
saus overgoten. Men had voor de bereiding
van deze bijzondere saus zelfs een aparte
kok, die niets anders behoefde te doen dan
deze saus te maken. Aan den weelderigen
Franschen tijd hebben wij ook de invoe
ring van de vorken te danken; de Romei
nen kenden die nog niet. Toen Hendrik IV,
na den dood van de Hertogin van Beaufort,
Maria de Medicis, huwde, begon het groot
ste tijdperk van de Fransche keuken. Koks
uit het gevolg van de Medicis voerden het
ijs op Frankrijks tafel in. Toen Lodewijk
XIV op lateren leeftijd, gelijk in alles zoo
ook met betrekking tot zijn tafel, grillig
werd, verzon Madame de Maintenon de be
roemde cotelettes a la Maintenon. Zij stoof
de ze eerst een uur lang op de wijze van
de Venetianen met champignons, chalotten,
peterselie en boter, deed er zout, peper en
sneedjes spek bij, bond ze daarop in geolied
papier in den vorm van harten en braadde
ze zoo op een zacht vuur, zoodat het papier
al het vet opzoog. Tenslotte werd nog een
lepelvol velouté aangemaakt met drie in
room geklutste eieren en citroensap, plus
een weinig peper daarbij gevoegd. Madame
de Maintenon moet een bijzonder groot
succes met haar gerecht hebben gehad!
Om den ouderdom van den trotschen
„Zonnekoning" wat op te vroolijken, vond
men ook talrijke soorten van likeur uit.
De alcohol werd met suiker verzoet en door
toevoeging van essence verkreeg het ver
schillende kleuren. Iedere gekleurde drank
kreeg een aparten naam.
De Hertog van Orleans trachtte van zijn
politieke vijanden vrienden te maken door
hen. ten eten te vragen. Zijn tafels wa
ren altijd zóó delicaat en uitgezocht, dat
eenieder er een groote eer in stelde bij
hem te mogen dineeren.
Nu de voor
jaarsmodellen
weer zijn uitgeko
men, zullen vele
dames zich alreeds
hebben afge
vraagd: welk mo
del zal wel bij mij
passen dit jaar?
En welk model is
feitelijk weer het
meest intrek? Nu,
op de eerste vraag
kan ik U moeilijk
antwoord geven,
maar op de twee
de vraag wellicht
wel, want weet U
welke modellen
ondanks alle nieu-
wigheidjes, welke
dit jaar weer wor
den gezien, toch
nog het meest in
trek blijven? Het
zijn de sportieve
mantels, die iede
re vrouw zoo vlug
kleeden. De spor
tieve mantel heeft
het groote voor
deel, dat zij bijna
iedereen goed
staat en dat zij op
bijna elk uur van
den dag kan wor
den gedragen. En
waarom zouden wij dan niet weer een pa
troon beschikbaar stellen van een spor
tieve damesmantel? Welnu, bijgaand mo
del (nummer 881) wordt gemaakt van lich
te, soepele, halfwollen stof. Het model is
niet ingewikkeld: de voorpanden moeten
een flink stuk over elkaar heen vallen, zoo
dat de mantel niet herhaaldelijk openvalt
bij het loopen of wanneer wij haar op de
fiets dragen.
Kraag en revers zijn breed en aan den
rand bestikt, evenals de manchetten en de
zakken, welke laatste zijn opgestikt.
Om het middel komt een 4 centimeter
breede ceintuur, sluitend met een groote,
vierkante gesp. Het achterpand kan ofwel
uit één geheel ofwel uit twee banen be
staan. Maakt U er twee banen van, maak
dan een ondiepe split in den mantel, het
geen vooral voor de fietsters gemakkelijk is.
Het vak om de menschen aan het lachen
te maken, is heusch geen lichte taak.
Clowns, die het gelukt om een geheel ge
zelschap voortdurend aan het lachen te
houden, zijn in den regel zelf niet zoo ge
lukkig. Letterkundigen, die vlijtige mede
werkers aan humoristische bladen zijn, zijn
in minstens drie gevallen van de vijf som
ber en stil. Komieke tooneelspelers zijn al
tijd door hun melancholieke stemming ach
ter de schermen bekend geweest. Liston,
de Engelsche tooneelspeler, wiens gelaats
uitdrukking, zelfs als zij geheel in rust was,
steeds een luid gelach opwekte, was als
een der grootste zwartgalligen van zijn tijd
bekend.
i Bill Williams, die eenige tientallen jaren
geleden in Noord-Amerika als de grootste
grappenmaker bekend stond, weende als
een schooljongen, als een en ander niet
naajr zijn zin ging of wanneer een zijner
collega's hem had geleedigd.
Toen Dominique, de Fransche grappen
maker, geheel Parijs met zijn vroolijke
kwinkslagen aan het lachen maakte, werd
een dokter aldaar eens door iemand met
een zeer ongelukkig voorkomen bezocht,
die steeds van hem verlangde om door
zelfmoord een einde aan zijn leven te ma
ken, een verlangen, dat hem altijd kwelde
en waarvan hij zich niet kon losmaken. „Ga
naar den schouwburg Dominique eens
zien!" raadde de arts hem. „Helaas, ant
woordde hem de bezoeker, „ik ben zelf de
grappenmaker Dominique".
Gedwongen vroolijke luim is inderdaad
een treurige zaak. Er is bij die menschen,
die het grappenmaken als een beroep heb
ben gekozen, altijd iets, wat men min of
meer tragisch zou kunnen noemen. Immers,
al heeft de grappenmaker nog zoo'n groot
verdriet te dragen, tóch moet hij iederen
avond een lachend gezicht zetten en het J
publiek vermaken. Zoo iets is tragisch te
noemen. Maar gelukkig zijn met alle vroo
lijke lieden zoo. Er zijn ook voorbeelden
van komieken, die m het dagelijksch leven
al even vroolijk zijn als wanneer zij op het
tooneel of tusschen gezelschap verkeeren.
Die menschen, die met gedwongen, maar
recht hartelijk vrooiijk zijn, zijn gelukkige
menschen en weten ook een ander gelukkig
te maken.
In de Oostenrijkscne hoofdstad heeft men
het vorig jaar het 300-jarig jubileum her
dacht van de bevrijding van de Turken uit
Weenen. Dit jubileum had echter met nog
een andere herdenking plaats kunnen vin
den. In dat jaar was het n.l. tevens 300 jaar
geleden, dat de Turksche koffie en de Turk
sche café's in Europa haar intrede deden.
Toen de Turken in Oostenrijk kwamen,
leerden zij de Europeanen n.l. het drinken
van de Oostersche koffie, al was het gebruik
van deze drank in den beginne voor den
Europeaan niet direct sympathiek. Voor de
Turken echter is koffie, en misschien komt
dit, doordat de Koran den Turken het ge
bruik van alcoholhoudende dranken ver
biedt, van een groote waarde. Later werd
de koffie ook in West-Europa algemeen, en
thans zou men zich niet meer voor kunnen
stellen, dat men zijn 12-uurtje at zonder
een geurig kopje koffie er bij te drinken.
In Turkije is het drinken van koffie al
leen maar aan de mannen toegestaan; een
fatsoenlijke vrouw en ook de kinderen, mo
gen zich niet aan het gebruik van koffie
wagen.
De Turken drinken hun koffie geheel an
ders dan wij dit gewoon zijn. Zij gebruiken
geen koppen, waar de koffie in wordt ge
goten, doch zij drinken de koffie door mid
del van de nargileh, of waterpijpen, zooals
men deze zonderlinge voorwerpen zou kun
nen noemen. De koffie, welke men in Tur
kije drinkt, is veel sterker dan wij haar ge
woon zijn te drinken. De Turksche koffie
ziet zwart en is zoo dik als stroop. Doordat
de Turken het gebruik van koffie al zoo
veel langer kennen dan wij, West-Euro
peanen, hebben zij ook veel meer variaties
weten te bereiken. Reeds eeuwen geleden
werden de Oostersche spijzen, vaak met
koffie bereid. Dergelijke spijzen vinden bij
ons niet veel liefhebers, mischien omdat wij
het gebruik van dergelijke slecht vertee-
rende spijzen niet kunnen verdragen.
Een Turksche koffiehuis verschilt he
melsbreed met een Europeesche koffiehuis.
Vooreerst ziet men, als men een Turksch
koffiehuis binnentreedt, geen tafeltjes en
stoelen staan. De bezoekers, welke een der
gelijk koffiehuis binnentreden, dienen op
de hurken te gaan zitten. De ongewoonte
van een dergelijk „rustig zitje" is dan mis
schien ook wel de oorzaak, waarom zoo
weinig Europeanen een Turksch koffiehuis
bezoeken; tot de geregelde bezoekers wor
den bijna uitsluitend in Europa verblijven
de Turken gerekend.
Toch is het gebruik van koffie voor ons
Westerlingen, niet aleeen een genot. Som
migen zelfs wordt het gebruik van koffie
door de geneesheeren ontraden, zulks door
de werking der coffeme, welke zich in alle
soorten koffie bevindt. Daarom is het ge
bruik van de coffeinevrije Koffie Hag zulk
een uitkomst voor diegenen, wiens arts het
gebruik van koffie neeft verboden.
Terwijl men in Parijs, Weenen en Lon
den verscheidene Turksche koffiehuizen
vindt, diè, hoewel met vaak door de Wes
terlingen bezocht, zien toch in een zekeren
bloei kunnen verheugen, kwijnen de laat
ste koffiehuizen in het land zelf weg. De
koffiehuizen in Turkije zijn bij de vreem
delingen niet meer in trek; zij vormen geen
attractie meer. In het vroegere Constanti-
nopel vindt men er nog slechts enkelen,
doch ook deze zullen wellicht binnen af-
zienbaren tijd worden verdrongen door de
moderne café's, welke bij de Turken meer
in trek zijn. Ook de nargileh, de zonder
linge waterpijpen, zijn niet meer zoo in ge
bruik. De Westersche gewoonten zijn voor
al in de na-oorlogsjaren steeds dieper in de
Oostersche landen doorgedrongen en heb
ben vooral in Turkije vele oude, Mohamme-
daansche gebruiken op den achtergrond ge
duwd. Niet alleen het gebruik van sterke
dranken, maar ook het rooken van sigaren,
sigaretten en zelfs pijpen is voor den Mo
hammedaan verboden, doch het is vooral
de nieuwe Westerscne cultuur geweest,
waarvoor de Oostersche wetten plaats
moesten maken, hoe diepgeloovig de door
snee Turk ook kan. worden genoemd.
Op den 8en der maand Asjoer is het den
jongemannen van Massowa (Abessynië),
volgens zeer oud, Bedoeïnisch gebruik, ge
oorloofd om ieder meisje, dat zij ontmoeten,
onbarmhartig af te ranselen, welk verlof
zij op alles behalve sentimenteele manier
uitvoeren. Daar de meisjes zich natuurlijk
dien dag in de huizen verborgen houden,
maskeeren de knapen zich als bedelaars of
stellen de een of andere list in het werk
om haar naar buiten te lokken en daar aan
dit hardhandig spelletje niet zelden ook
volwassenen deelnemen, geeft het tot veel
strijd en familietwisten aanleiding.
In het oude Perzië werd de vreemdeling
met zeer veel plichtplegingen begroet. Al
was het bezoek aangekondigd, dan nog
deed men den bezoeker de vraag „Hoe
kwam uwe heerlijkheid op de gedachte,
deze nederige woning binnen te gaan?" De
bezoeker antwoordde dan, dat het hem veel
eer aandeed. Wilde men echter de Mor-
genlandsche etiquette volgen, dan diende
de bezoeker te vragen: „Wat bewoog U Uw
slaaf aldus tegemoet te komen? Ik ben
hierover onuitsprekelijk verlegen. Deze
overmaat van goedheid beschaamt mij". In
middels was de bezoeker het woon vertrek
genaderd, waarop de gastheer dan weer
sprak: „Treedt binnen. Gij zijt thuis; alles
is het uwe, ieder zal u gehoorzamen!" Na
tuurlijk bedankte de bezoeker dan weer
voor zooveel eer, onderwijl de gastheer de
pantoffels voor den bezoeker te voorschijn
haalde. Na nog een klein half uur te heb
ben verspild met de grondige informatie
van elkaar gezondheid, kon men eindelijk
overgaan tot de bespreking over dat onder
werp, tot welks doel de bezoeker gekomen
was
Tweelingen zijn anders dan andere kin
deren; dat is een feit! In hoeverre dat an
ders geldt en of het altijd opgaat, dat wil
len wij in het midden la^en, maar dat er
uit het verleden zeldzame staaltjes bekend
zijn, waaruit blijkt, dat tweelingen vaak
begaafd zijn met zintuigen, welke de ge
wone eenlingen missen, kan ons allen be
kend zijn. Wij herinneren aan romans en
dergelijke boeken, als „De Corsicaansche
tweelingen". Men leert daaruit, dat de bei
de tegelijk geboren kinderen vaak ook in
geestelijk opzicht zoo sterk aan elkaar zijn
verbonden, dat niets hen in het latere le
ven kan scheiden. D.w.z. de een kan wel
naar Indië en de andere naar den Noord
pool gaan, maar in den geest blijven zij
bij elkaar.
Het dagelijksch leven echter, vooral in
onzen drukken tijd, is oorzaak, dat veel in
het geestelijk leven der menschen vervlakt
of geheel verdwijnt en derhalve zullen ook
de meeste tweelingen van hun bij zonderen
De Canadeesche moeder, die tien maan
den geleden het leven schonk aan een vijf-
ling, heeft een record geslagen, zoo zeggen
de Yankees, die blijkbaar alles met .re
cords" uitrekenen. De geneesheer die bij de
geboorte van deze -vijfling tegenwoordig
was, vertrouwt, dat de kleintjes spoedig
gezond en flink zullen opgroeien. Alle»
wordt trouwens ook voor de kinderen ta
het werk gesteld om ze op volmaakte ba
by's te doen lijken. De vijflingen gelijk*
sprekend op elkaar, waarom de geneesheer
besloot elk der baby's een gekleurd lintje
met een naamkaartje om te hangen.
Nog nooit is het in Amerika, noch te
Europa voorgekomen, dat een vijfling hn>-
ger in het leven bleef dan enkele dagen,
hoogstens twee weken.
Natuurlijk wilden de op sensatie beluste
Amerikanen al dadelijk voordeel van dit
bijzonder babyspan hebben. Zij boden de
Hierbij het
model van een
der vele, char
mante voor
jaarsjaponnen,
welke allen één
overeenkomst
hebben, n.l. dat
zij, evenals bij
de winterja-
ponnen, hoog
moeten sluiten
aan den hals.
Bijgaande jurk
(no. 882) is
vervaardigd
van lichtblau
we japonstof,
gegarneerd met
een voorstuk
van donker
blauwe stof.
Wanneer men
het prentje be
ziet, dan zou
men denken,
dat het lijfje
uit tweeën be
staat, doch dit
is niet het ge
val. De mou
wen worden
even onder de
schouderstuk
ken aangezet.
Het lijfje loopt
naar achteren
op den rug door en sluit hier als het ware
in een pellerine, n.l. met enkele knoopjes.
De rok is recht en slankmakend. Van vo
ren, zooals van achteren komt een diepe,
inspringende plooi. De mouwen zijn recht
naar den pols toeloopend, worden echter
onder de manchet een weinig ingehaald.
Kiest men halfwollen stof voor de japon,
dan kunt u het middenstuk, dat op het lijfje
loopt, van fluweel maken.
EEN JAPON VOOR DE
ZACHTE" DAGEN.
Een sierlijk toi-
n
band wel niet meer weten dan wat de bur
gerlijke stand er van vertelt. Toch moeten
ouders van tweelingen er altijd op bedacht
zijn, dat de mogelijkheid, dat hun kinde
ren eikaars zieleleven wonderlijk goed ver
staan, niet is uitgesloten. Vaak misschien,
zullen zij uit den mond der kleinen opmer
kingen hooren, welke slechts door de om
standigheid dat de kinderen tweelingen
zijn, kunnen worden verklaard. Het opvoe
den van tweelingen is ook in dit opzicht
dus moeilijk. Overigens is er aan tweelin
gen niet veel bijzonders. Zij zijn ieder voor
zich, net als andere kinderen. Een pretje is
het natuurlijk, dat zij. tezamen opgroeien
en aan elkaar dus een makkertje van pre
cies denzelfden leeftijd hebben. Zij beleven
alles in de wereld tezamen. Het tanden krij
gen, praten, leeren, school gaan, enz. Tot
dat de onverbiddellijke tijd ook de twee
lingen gaat scheiden. En dan soms ge
beurt het wel, dat men plotseling het be
wijs krijgt, dat zij in wezen niet geschei
den zijn
moeder van de kinderen, mevrouw Dionne,
aan, de kinderen op de Internationale We
reldtentoonstelling van Chicago ten toon
te stellen. De moeder zou dan een bedrag
van 10.000 dollar ontvangen. Het aanbod
werd evenwel geweigerd. Wel stond de
moeder de kinderen voor enkele dagen af
aan een filmmaatschappij, die een volle
dige rolprent van de kleinen maakte. Hier
voor ontvingen de ouders 3000 dollar.
Een hagedoorntakje, fijn
gestyleerd tot borduurmo-
tiafje, zal een linnen thee-
garaitirar frisch en smaak
vol opsmukken. De uitwer
king van het motief is in
richelieu borduurwerk, dus
niet erg moeilijk, hoofd
zaak is fijn en regelmatig
t» werken.
Op het tafelkleed zijn de
motiefjes als omlijsting
jracht, terwijl de
len sober zijn gegar-
met een enkele tak.
bijbehoorende thee-
is geassorteerd bij de
rMt.
De kleedjes worden af
geboord met een eigen-
aardigen festonsteek.
letje voor de ou
dere dames toont
u model 883. Het
is gemaakt van
zeegroene mousse
line, gegarneerd
met een kanten
jabot en kanten
manchetten. De
sluiting geschiedt
van voren, onder
het befje. De mou
wen zijn drie
kwart lang; vlak
eronder vallen de
kanten strooken.
welke de man
chet vormen.
De rok bezit aar.
weerszijden een
viertal naar bin
nen springende
plooitjes, welke
tot aan de knie
worden ingestikt
en verder los val
len om bij het
loopen voldoende
ruimte te vinden.
Nogmaals, deze
japon is bijzonder
geschikt voor da
mes op leeftijd en
daarbij is zij
slankmakend, zon
der dat dit bijzon
der opvallend is.
GEDACHTEN OVER HET KIND.
In het kind zijn vier dingen, welke men
het laten moet en welke men ten zijnen
voordeele kan aanwenden: gevoel van on
afhankelijkheid, liefde, zucht tot navolging
en neiging tot bedrijvigheid. De opvoeding
behoeft deze vier eigenschappen niet aan
te zetten en mag ze ook niet onderdrukken.
Zeven deugden bij een kind, waarin
eigenbaat op den troon zit, geven weinig
hoop. Zeven gebreken bij een kind, waarbij
een liefdevol hart, geven weinig vrees.
De liefhebster van klassiek borduurwerk
zal het garnituur liefst geheel wit zien, de
gene, die wat meer fantasie verlangen, kun
nen evengoed gekleurd linnen kiezen, als
ook lavendelblauw, goudgeel of frisch rose.
De motieven worden in wit geborduurd.
Het patroon kan daarbij nog dienst doen
voor een tafelkleedje, een kussen of een ta-
fellooper, wellicht ook voor een lampekap.
Zij, die van modern borduurwerk houden,
kunnen het patroon in veelkleurige zijde
uitwerken in plat borduurwerk en nerf-
steeken op grof grijs linnen, wat een kleu
rig decoratief effect geeft.
