COM-PACT'-UM
1
ii. peur.
Closetpapier
IETS GEHEEL NIEUWS I
6 jaar garantie op houder en pen
Neem geen risico
maar'n JUNOfornuis.
Coöp. Boeren Leenbank „L. B."
Rentevergoeding voor inlagen 3°|0
bindwérkT"
Firma L. J. Veerman, Heusden.
De kleinste vulpen
de grootste hoedanigheden
OP ELKE WIJZE TE DRAGEN
l
's-Hertogenbosch.
- 5 Rol voor 25 cent. -
W. TIMMERMANS ZONEN,
JANSSEN BOOTEN N.V.
DAGE LIJ li SC HE SNELDlfiNST
FEUILLETON.
DE HEKS.
NATUURLIJK NAAR DE
WIJK EN AALBURG.
met
COMPACT en toch COMPLEET
KORT en toch LANG
GOEDKOOP en toch VOLWAARDIG
Groot van capaciteit dus Doelmatig
Klein van formaat dus Handig -
Die reeds jaren met voldoening een fornuis,
merk »JUNO« stoken, zij allen zullen U zeggen,
er bestaan geen betere.
Sierlijke modellen.
Schitterende décors-
Prachtige afwerking.
Rood-, blauw-, wit- en zwart- email.
Nikkel en verchroomde uitvoering.
Laag in prijs.
Komt eens zien naar onze enorme voorraad.
Ruim 500 stuks voorhanden.
Let op het merk JUNO.
IJZERHANDEL
Kassier s 1>. VAN WIJK.
Kantoor geopend DINSDAGS en VRIJDAGS van 29 uur.
1
Hinthamerstraat 131, voorbij de St. Janskerk
Verkrijgbaar in den Boekhandel
Firma L. J. VEERMAN, Heusden
BOEKHANDEL
Firma L. J VEERMAN HEUSDEN
KASSIERS EN COMMISSIONAIRS IN EFFECTEN.
WAALWIJK- TELEFOON No. 55.
Koopen en Verkoopen Effecten.
Verzilveren binnen- en buitenlandsche coupons.
Belasten zich met het nazien van uitlotingen.
Verhuren loketten in hun brand- en inbraak,
vrije kluis. Prijzen naar grootte der kastjes-
Verrichten verder alle Bankzaken.
Bezorgen alle Assurantiën.
v/h. GEBRS. VAN STRATEN Co.
uitgezonderd Zaterdag.
Af 's-HERTOGENBOSCH via HEUSDEN-GORCUM-
UTRECHT naar AMSTERDAM en ZAANSTREEK v.v.
Santoren te
i-BOSCH, BREEDE HAVEN 113—115 Tel.
AMSTERDAM, PRINS HENDRIKKADE t/o 86
GrORCUM, HAVENDIJK
Agenten te
HB0SDBN, B. VAN KUIK, Veerhuis
ÜTRBCST, K. VAN EDEN, Merwekade
ZAANDAM, GEBR. SMIT, Oostzijde 395
Af 'i-Hertogenboich, aanslniting op den dagelijkiche
dienst naar EindhovenVenloRoermondHeerlen
en Zuid-Limburg v. v.
zoowel in goedkoope als fijnere uitvoering,
tegen concurreerende prijzen.
732
42495
303
27
14743
3000
van Voetianen gaf, was die tegen Coc-
cejus. Deze was Hoogleeraar in Lei
den en legde den nadruk op het ver
band, dat er bestond tusschen de ver
schillende stukken uit de Heilige
Schrift. Meestal vergenoegde men er
zich mede een bepaald leerstuk, voor
namelijk een dat beturist werd, naar
voren te brengen en dan die bewijzen
daarvoor hier en daar uit de Schrift
bij elkaar te zoeken, zonder uit het
verband de werkelijke beteekenis der
woorden op te maken. Hij oordeelde
Öan ook, dat het tijd werd1 den draad1
der heilige Schrift van voren af aan
iop te sporen. Direct kreeg hij' van vele
kanten bijval. Maar nog grooter was
het aantal van hen, die tegenover hem
kwamen te staan, temeer daar die gang
bare meening was, dat het iin de eer-
lste plaats op een zedige leefwijze aan
kwam, een punt, dat door Coccejus
uit het oog verloren werd en zooals
het altijd gaat bij twisten, de meeningen
(werden steeds verder doorgedreven en
men viel in twee groepen uit elkaar.
'Zoo leerde Coccejus, dat de Sabbath
iriet gehouden behoefde te worden;,
daar die door die Israëlieten eerst in
de Arabische woestijn was ingesteld1 ën
dus lailleen de Joden aanging. De eer
ste Christenen hielden hun gemeen
Een verhaal uit de Pyreneeën.
schappelijke vergaderingen wel óp Zon
dag, maar dat was vrijwillig, zonder
voorschrift der Apostelen en zeker niet
als rustdag. Vooral vanwege dit laat
ste trad Voetius scherp tegen hem
op. Er ontstond' daardoor een groot
onderscheid tusschen de 'beide par
tijen, vooral wat de leefwijze betrof.
De Voetianen waren zedig in le
venswandel en sober in hun kleeding,
hielden stipt den Zondag, tot het over-
drevene toe. Zoo goed! als algemeen,
behoorde tot hen de volksklasse. De
Coccejanen droegen beffen en dikke
gekrulde en gepoeierde pruiken. Hun
godsdienst was oppervlakkig en dik
wijls gebeurde het, dat hun vrouwen
na kerktijd eën breiwerk of iets der
gelijks ter hand namen om voor het
raam zittende hun Voetiaansche over
buur te kunnen plagen. Door de Coc-
jaansche leer over den Sabbath werd
de Zondag meer en meer tot een ge
wonen dag. Later kreeg die strijd zelfs
een politiek karakter toen de Oranje
partij de zijde van Voetius koos en de
Staatsgezinden o.a. de De Witten die
van Coccejus.
i Gezien Voetius zucht naar kerke
lijke rechtzinnigheid en reiinen levens
wandel valt het niet te verwonderen,
dat hij zich sterk aangetrokken ge
voelde tot alles wat dien kant uitging,
vandaar dat hij veel voelde voor Idle
z.g. conventioneelen. Door de vrije op
vatting omtrent de levenswijze kwa
men er steeds meer groepjes die zich
ten deele losmaakten van de Kerk,
welke dan met 20—40 personen ge
zelschapjes vormden. Aangezien er tus
schen de verschillende groepjes steeds
meeningsverschil bestond, was een al-
geheele afscheiding natuurlijk onmo
gelijk. De Synode, zoowel als dë Sta
ten deden wat ze konden om deze ge
zelschappen weg te werken, wat echter
niet zoo gemakkelijk was. Voetius voel
de, dat ze niet weggewerkt maar veel
eer in goede banen geleid moesten wor
den.
Zoo voelde hij ook veel voor het
werk van Jan de Labadie, een predi
kant uit Midderburg, een eigenaardig
man die als een ware boetprediker
het land doortrok. Toen de Labadie
echter op verzoek van hun beidei; vrien
din, de geleerde Anna Maria Schuur
man, tien dagen in Utrecht predikte,
luwde zijn belangstelling voor dezen
man. 'En toen êenigen tijd later die
Labadie in Middelburg was afgezet en
een kerk naast de kerk ontwikkelde
greep Voetius naar de pen.
Zoo is Voetius zijn geheele leven
werkzaam geweest voor den opbouw
van de Ned. Herv. Kerk. Aan onver-
moeiden ijver en ongemeene kennis
paarde zich bij hem een onmisken
bare scherpzinnigheid. De zelfbewust
heid zijner kracht wordt nog grooter
door den eerbied! welke zoovelen hem
toedroegen. Voor velen was zijn uit
spraak het einde van alle redeneering.
Twee en veertig jaar is hij een sieraad
van öe Utrechtsche Universiteit ge
weest. 1 Nov. 1676 was de laatste
dag van zijn werkzaam en welbesteed
leven.
Heusden mag er trots op gaan, zulle
een man te hebben voortgebracht
J. v. H.
Onberispelijke Uitvoering
Billijke Prijsberekening
7.
Franchita luisterde aandachtig en, ter-
iwijl ze langzaam en voorzichtig het
bergpad1 beklom, dat naar haar huisje
leidde, overwoog ze 't alles in haar
hart.
Ook Volgens haar opvattingen was
Zulk een directe .aanroeping van dë H.
Maagd1, gevolgd door een directe in
menging harerzijds, niets buitenge
woons.
Maar ze vond toch, dat Benita er
meer recht op had dan Violante. Als
het was, gelijk lnes had beweerd, en
iGuIdo Benita het eerst had aangespro
ken dan mocht zij1 de hul,p der H.
Maagd ook wel inroepen.
Daar was niets kwaads in; de Hei
lige Maagd kon dan zelve altijd beslis
sen wie ze helpen zou.
Moeder Franchita was wel boos op
Benita, omdat ze haar mooie kleeren
Zoo gescheurd had en haar nieuwe
klompen zoo verwaarloosd en bedor
ven, maar ze gunde haar Guid'o eerder
dan aan Violante.
Zoodra ze in haar huisje was aan
geland en een weinig van d'e vermoeie-
gehoord.
En vader Gaston die er bij was,
vulde het verhaal aan, met allerlei won
deren van Notre Dame de Lourd'es
en de grot, waar jaarlijks duizenden
en duizenden kwamen om genezing
voor hun kwalen te vinden en troost
voor hun verdriet en hoop voor d'e
toekomst.
En hij vertelde haar van Bernadette
Soubirous, het eenvoudige herdersmeis
je, aan wie de H. Maagd! was versche
nen, als een schitterend gekleede dame
in een wit gewaad met een langen,
witten sluier, die tot aan de voeten
reikte.
En hoe elk harer voeten met een
bloeiende roos was versierd.
In het eerst was de gedachte dat deze
verschijning de Heilige Maagd kon zijn,
niet in Bernadette opgekomen, doch
nadat de mooie dame eenige keeren
een rozenkrans van glinsterende kralen
door haar vingers had laten glijden,
had zij haar toegesproken en haar ge
vraagd gedurende veertien dagen,
eiken avond in het schemerdonker, bij
de grot, waar ze nu waren, te komen.
En de Heilige Maagd' was haar,
in die veertien dagen verscheiden keer
verschenen en 'Bernadette was geheel
onder haar gezegenden invloed geko
men. Den laatsten dag had! de 'Ma
donna het arme herdersmeisje een ge
heim ingefluisterd, dat ze niemand
mocht openbaren, en had ze haar te
vens .als een opdracht gegeven om
Vader Gaston vertelde verder, wat te gaan, naar de Heilige Grot.
er door Bernadotte gedaan was om In gedachte zag ze steeds den weg
tot dit doel te geraken, hoe eenige naar Frankrijk voor zich.
geestelijken er vóór en andere er te
gen waren en hoe, ten slotte, niet één IV.
maar drie kerken waren verrezen; de
„Basilique", de Crypte" en de „Ro- Toen Benita hoorde, dit Violante
saire'. Vader Gastno liet er haar een van het Heilige bronwater wilde don-
plaatje van zien. ken om 'de liefde van Guido Iragolo
Maar Benita luisterde ai lang niet voor zich zelve te verkrijgen, werd zij
meer. woedend, meer nog omdat in haar
Van het lange veiliaal had zij slechts wilde natuur lag, om bf j (het minste
slechts twee feiten in zich opgenomen; in drift te ontsteken dan wel uit ge^
nis was bekomen, riep ze Benita en
vertelde haar wat ze aan d'e bron had [een kerk bij de grot te laten bouwen.
het ëene was, dat d'e Heilige Maagd
bedroefde meisjes troostte en het twee
de, dat zij Bernadette een groot ge
heim had ingefluisterd.
In haar kwam een levendige begeerte
om haar verdriet aan de Gebenedijde
toe te vertrouwenmogelijk zou Ma
ria haar dan ook het geheim meedeelen,
dat ze Bernadette had meegedeeld. Voor
Benita was er geen twijfel omtrent den
.aard er van; het behelsde natuurlijk
datgene, wat elk meisje verlangend was
om te weten.
O! ze wist het zeker, als zij zou ne-
derknielen, daar hij die heilige grot,
voor het beeld der Moedermaagd, dan
zo uhaar het raadsel van het leven
worden opgehelderd, dan zou de Moe
der Gods haar influisteren, wat liefdie
was en hoe ze elugkkig zou kunnen
worden en dan zou ze tevens vragen
haar te openbaren wie ze was.
Van dat oogenblik af had Benita Do
lores slechts één wensch n.l. om de
bergen over te trekken en naar Lourdes
negenheid voor den jongen man.
Zij had 'hem maar eens gezien en
dat zoo vluchtigals Violante er
niet tusschen was gekomen, zou ze tot aan de kust.
meest beruchte smokkelaars uit den om
trek en was de schrik der Fransche
douanen en der Carahineros, want hij
smokkelde aan beide kanten en had zijn
vrienden en afnemers even goed aan
den Spaanschen kant der bergen als aan
den Franschen.
Hij trok de Bidassoa over alsof het
een beek was, bij' hoog water met een
boot en als het getij laag en er bijna
geen water was ,te voet.
Een paar jaar geleden was Benita,
in een van haar wilde buien, weggeloo-
pen van Panticosa en had ze 's nachts
de smokkelaars gevolgd langs het smal
le gemzenpad, over die bergen heen,
hem denkelijk vergeten hebben. Of
schoonhij' was dë eerste, die haar
boven de anderen had verkozen, en
danze gunde Violante haar triomf
niet. De Heilige Maagd zou niet zoo
onrechtvaardig kunnen zijn, meende ze.
Zij had zoo weinig, Violante was wel
niet rijk, verre van dat, maar ze was
toch niet zoo arm als Zij; de Basken
en de .overige bewoners van de Pyre
neeën hebben geen van allen overvloed,
doch in den regel hebben ze voldoende
voor hun eenvoudige levenseischen.
De mannen verdienen genoeg met
het bebouwen van den vrij dankbaren
bodem, met de jacht en met d'e visch-
vangst "aan de kust, met smokkelen
en met balspelen.
De beide laatste bronnen van inkom
sten zijn verreweg die vruchtbaarste.
De vader van Violante was een dor
't Was een vreemde, lange nacht in
Maart geweest; zoo donker mogelijk
en daardoor zoo gunstig voor de smok
kelaars.
's Morgens vroeg waren zij de grens
rivier hij Hendaye, overgetrokken. Be
nita was achtergebleven; de mannen
hadden haar toch niet meegenomen;
de Basken laten hun vrouwen altijd
achter bij gevaarlijk werk, in tegenstel
ling, met de Ghana's, dat heidensche
bedelvolk.
Waar zij1 gaan, worden ze door hitn
vrouwen en dochters gevolgd, maar zij
hebben ook geen vaste woonplaats,
doch zwerven van het eene land naar
het andere om' te stelen. In de oogen
der Basken slaan zij' verre beneden hen.
(Wordt vervolgd).
t "V
Fin L J.
