BIJDRAGEN
FEUILLETON.
DE HEKS.
Dr ongel en, fO.25; O. S., Drongelen,
10.50; J. v. B., Waalwijk, 1 kistje si
garen; J. v. S., Sprang, 1 kinder direc-
toir; O. de B., Empel, 2 aschbakken;
L. D., Drongelen, gehaakte cape; P.
de R., Drongelen, 4 pannelappen, 3
waschhandjes, taschje, speldenkussen
tje; M. de R., Drongelen. kleedje; C.
M., Drongelen, doosje zakdoekjes; R.,
Roermond, 1 fl, parfum; M. H., Raams-
donksveer, 1 schortje, 1 kleedje; T.
B., Genderen, 1 paar kinderschoentjes;
S. B., Aalburg, 1 kleedje; R. D., Dron
gelen, 1 das sen h anger, 1 schortje; K. v.
'H., Meeuwen, 2 kussensloopcn; A. K.
en L., Waalwijk, 4 spelletjes, 7 doos
jes Droste; H., Dussen, 1 fl. wijn,
doosje sigaren, 1 sigaar, 25 sleutelhan
gers, A. 'M., Drongelen, bonbonschaal
tje; N. N., Rotterdam, peper- en zout-
stel, 2 bekers; G. V.-U., Wijk, 1 kleed
je; Ph. U., Drimmelen, 1 kraag. 1
kraag en manchette; W. v. G. Wz.,
Drongelen, fl.—S., Drongelen. f0.10
L. B., Drongelen, peper- en zoutstelle-
tje; C., Vrijh.-Capelle, bloemenhanger;
Wed. B., Drongelen, chocoladekan; A.
V., Waalwijk, 100 reepjes chocolade;
A. K., Drongelen, 1 jurkje; 1 biezen
kapstokmat; M. v. M., Drongelen, schil
derij; B. V., B.-Broek, glazen schaaltje,
sauslepel, H. v. d. B., B.-Broek, 3
stukken zeep; C. L., B.-Broek, vaas;
C. Pr., B.-Broek, doos lepels en vorken;
Zangvereeniging, B.-Broek, bloempot;
Mej. B., B.-Broek, groóte "bloempot;
T. N., Fijnaart, kinderjurkje; J. N.,
Fijnaart, geborduurde slab; C. T.-Br.,
Berg-Ambacht, spreienhanger, spelden
kussen; Mevr. T., Hilversum, fl.
H. v. E., Eethen, gebreide slab; Wed.
B. Br., Eethen, fl.
Geschiedenis van het Land van
Heusden en Aitena en den
Boniuielerwaard.
53
18. VAN HET DORP WIJK.
Dit dorp is een ambagtsheerlijkheijd
en geleegen op en, beneden den Dijk
an de Maeskant tegen over de Riet-
schoof in de Bommelerwaard, omtrent
drie quartier uur gaans van de Stad
Heusden3 den dijk zig daer krommen
de, zoodat het de Maze daer oost en
west(?) heeft, Aalburg en Genderen
zuijdwaerts, Veen noordvvaerls.
Het voert in zijn wapen twee gele
radekens, zijnde fte schild' halff za-
bel, en halff goud, en is een van de
grootste Dorpen des Lands van Heus
den, hebbende schoone buijtewaarden,
en met naame eene, dewelke die an
Wijk bijden Hertog van Borgondie ge
schonken is, en jaerlijx zoo geweldig
atneemt, door de kragt en het sterk
aendrijven van den stroom, dat de helft
daer niet meer van overig is.
Int jaer 1442 is van Dirk van de
iMerwede overgedragen an die van
Heusden de voorn, uutterwaard, en van
haer weder voor een tsijns aengenoo-
men, siet de handvest van dit jaer.
De voorn. Hertog heeft die van, Wijk
ook tolvrij gemaekt als ook van alle
beeden, subventien, taxen, en schat
tingen, het welke daer na Ao. 1515
bij Karei de V graaf van Holland'
is geconfirmeert, en in den jare '1552
bij sententie van den Hove van Hol
land voor goed erkent, want alsoo doen
ter tijd de Heeren Staaten van. Hol
land de voorn. Karei zijnde Kcijser
met een zorame van twee hondert duij-
sent ponden van 40 groote^ adsisteer-
den tot den Oorlog tegen Vrankrijk,
en dat die van Wijk uut kragt van
dit privilegie haer gegeven onwillig
en weijgerig zijnde, daer toe te con
tribueren van den Rentmeester van
Holland werden gegijselt en hare zae-
ken voor regte bragten, zoo zijn zij
bij sententie van den Hove van Hol
land kosteloos en schadeloos ontsiaa-
gen geweest.
Wat het woord Wijk aengaat, daer
van spreekt de beschrijvinge van Dor-
dregt aldus pag. 40,
„maer nog zekerder te wesen heb-
,,ben (te weeten rijke en magtige Luij-
,.den) deselve heuvelen en hoogten te
lgen het water nog hooger en sterker
gemaekt, die daerom Burgen en Wij-
,,ken genaamt zijn geweest.
Mijn vermoeden is, gelijk van het
duijtsche woord' Burgus komt, dat ook
zoo van Wijk Vicus komt.
In dit voorn. Dorp staan verscheijde
aadelijke huijsen werdende te leenont-
fangen van den heer van Breda, en
het is zeker, datter bij oude tijden
nog meer gestaan, en veele Ridders
gewoont hebben.
De straat daeromtrent werd nog ge
naamt de Ridderstraat of ook de Burg
straat, gelijk men bevint op het Lecn-
boek van de Leenkamer van Holland.
De Heeren van Wijk en die daer
van gesprooten zijn., hebben zoo het
schijnt haer door bijnaminge verdeelt
in verscheijde ranken,, zommige zijn
genaamt Wijk van Honsoirde, zommige
Kuijsten van Wijk, zommige Wijk de
poorter, zommige Kuijst poorter gelijk
zulx blijkt uut oude brieven; jegen-
woerdig zijnder nog twee gebroeders
genaamt Jan en Dirk Poorter van Wijk,
voerende het Wapen van Wijk.
Anno 1403 werd met dese Heerlijk
heid verlijt Boudewijn Kuijst Ridder,
bij gifte van den Grave van Holland.
Anno 1413, na overlijden van den
voorn, zijn soone ook genaamt Boude
wijn Kuijst.
Ao. 1435 Adriaan van der Poele bij
doode van Jan van der Poele zijn broe
der, en na hem bij overdragt int zelve
jaer Jan Spiering.
Ao. 1443 Willem Spiering zijn zoon.
Ao. 1455 Dirk Spiering van Wel des-
selfs zoon.
Ao. 1460 heer Peter van Damme Abd
van Onse Lieve Vrouwe Klooster tot
Middelburg, bij overgift van Dirk Spie
ring van Wel.
Ao. 1465 heer Jan van 's Gravesande
bij overlijden van deselve.
Ao. 1484 vr. Jan van Westkappel
bij overlijden van deselve.
Ao. 1500 hr. Peter van Kapelle.
Ao. 1520 Maximiliaan van Borgon
die Bastard van heer Boudewijn abd
van Middelburg.
Ao. 1536 heer Cornelis van der Goes.
Ao. 1539 hr. Floris van Schoonhoo-
ven.
Ao. 1549 hr. Matthijs' van Heswijk.
Ao. 1561 Mr. Nicolaas castro eerste
Biscop van Middelburg, na wiens dood
de gemelde heerlijkheijd is vervallen
an de Graeflijkheijd van Holland.
Het schijnt, dat in voortijden alhier
voor Wijk in de Mase een salmvisse-
rije is geweest, terwijl de voorn, vis-
serije behoorende tot de Graafelijk-
heijd van Holland voor het verheffen
van het Leen plag te betaalen 2 sal-
men; Van dese visserije en ook dat
die van Aalst tot Wijk haren kerk
gang wel eertijds plagten te hebben,
Een verhaal uit de Pyreneeën.
zal in een ander cap. aengeweesen en
verhaalt werden.
Dit voorn, dorp heeft wel de groot
ste kerk en den hoogsten toorn van
het gansche Land van Heusden, en al
soo hare twee klokken door den Oor
log werden genoom en, zoo hebben zij
de grootste binnen Heusden gevlugt,
en daer verset, dog int jaer 1640 heb
ben zij twee andere laaten gieten, de
een vrij wat grooter als de andere,
welke grootste den 5 'September, na
dat ze een quartier uurs geluijt was,
gebarsten is.
19 VAN AALBURG.
Te vooren heb ik verhaalt dat Wilh.
Heda meijnt dat Babilonia is Aalburg,
het welk een misslag is, overmits dat
Broek genaamt werd Babilonien broek.
Dit Dorp schijnt zijn Naam van de
Deenen en vreemde Natiën gekregen
te hebben, na zekere plaats in Zwe
den off Denemarken zoo genaamt; het
ligt aen de Maeskanö, omtrent een
halff uur gaans van de stad, daer het
water van de Maze na de stad inloopt,
genaamt het heusdiense Gat.
De huijsen staan beneden en boven
op den Dijk, het heeft de Mase oost-
waerts, Genderen westwaerts, Hesbeen
zuijdw., en Wijk noordwaerts.
Wel eertijds heeft een jongen zoon
van een Heer van Heusden aengenoo-
men den titel van Aalburg, voerende
in zijn wapen een rad gelijk die van
de Stad.
Daer na schijnt gekoomen te zijn
omtrent het jaer 1026 zekere Wulphert
van Aalburg, Eppo en Lantso? van
Aalburg gebroeders, en Truteke van
Aalburg volgens W. Heda in zijne
historie van Uutregt in het leeven van
Bernulphus biscop van Uutregt, en dese
waaren Eedelen.
Hier van spreekt J. v. Oudenhoven
aldus, te weeten als hij van de voorn.
Eedelen genaamt van Aalburg gewag
gemaekt hadde
„En dat zijn apparentelijk Eedelen
geweest van de Spieringen van Aal
burg".
Het welke een groote misslag is,
terwijl dje naam Spiering begonnen
heeft niet omtrent den Jare 1026, maer
omtrent het jaer 1200 met Wouter
van Spiering genaamt, zijnde een zoon
van Johannes de IV van die Naame
Heere van Heusden, dewelke overleden
is »Vnno 1212, waer bij komt, dat de
afscheijdinge van dit geslagt ten aen-
sien van de benaaminge Spiering-Wel,
en Spiering van Aalburg niet en is
geschiet bij het leeven van de voorn.
Wouter Spiering, maer lange daer na.
Het is gelooflijk, dat de oude kerk
van dit Dorp dewelke door den Oor
log ook is vernielt, en waer van voor
desen eer dese nieuwe getimmert werd,
nog eenige overblijfsels en vervalle
stucken van muragie zijn gesien, zij
getimmert geweest van de Heijdenen.
Te vooren heb ik verhaalt uut een
ouden Schrijver genaamt Marceliinus
presbiter, dat Suitbertus int Land van
Heusden en onder anderen binnen Aal
burg en Oudheusden gepredikt heeft de
Christelijke Religie omtrent het jaer
700, ziet het Ve cap. alwaer alles werd
verhaalt, en zoo vermoede ik dat de
oude kerk nog komt van de Heijde
nen, dat het deselve kerk is ge
weest waer in Suitbertus zoude gepre
dikt hebben.
Ao. 1200 Willem Roomskoning Graaf
van Holland, an den Abd van S. Truijen
gegeven de Advocatie en Voogdije van
de goederen en Luijden der kerke van
S. Truijen inden dorpe van Aalburg,
tot een gedurig Leen, als ook de Dor
pen daer onder behoorende, wat dit
nu voor dorpen zijn is mij onbekend.
Ao. 1536 is daar mede verlijt heer
Robbert Abd van St. Truijen,
Ao. 1366 Sacheus.
1392 Willem van Oordingen.
1407 Robbert van Rijkelle.
1436 Jan van Beesde.
1443 Henderik van Koningsheijm.
1469 Jan van Beringen bij overdragt
van de voorn. Abd en confirmatie van
den Paus.
1499 Anthonis van Bergen.
1530 Willem van Bruxel.
1533 Joris Sarms.
1558 Christoffel van Bergen.
1587 Leonard Betten.
1609 Remigius Watzan.
1614 Remigius Qermeijs.
1639 Hubertus van Soetendael abden
van de voorn, abdije van S. Truijen.
Dog hier bij staat wel aen tc mer
ken dat dese Advocatie off Voogdije
niet anders is geweest als van kerke
lijke zaeken, gelijk blijkt uut de woor
den van de gifte zelfs aldus Iuijden.de:
,,,Van de goederen en Luijden der
kerke van S. Truijen inden Dorpe
,,van Aalburg".
iDat dese kerkelijke advocatie en
voogdije geheel onderscheidden is van
de politijke Jurisdictie, heeft zeer veel
aengemerkt Aubertin Minëus schrij
vende:
,,Betune geen oneedele Stad in Ar-
„thois heeft eertijds magtige Heeren
gehad, die Advocaten geweest heb-
,,ben van het vermaerd klooster van
„S. Vaest inde Stad Atregt, en heb-
,,ben haer daerom de Schrijvers van
,,de middelste Eeuw doorgaans ge-
noemt advocaten van Atregt",
dorat. belg. lib. 1, cap. 73, pag. 147,
en op een andere plaats schrijft hij
ook aldus:
,,het is van over veele voorgaende
„Eeuwen een groote eere geweest en
„uutneemende waerdigheijd gerekentte
„wesen een advocaat off onderadvo-
„caet van eenige kerk, dat is, een voogd
„oft beschermer", cap. 136, pag. 296.
Wat de jegenwoordige kerk aengaat,
met de wooninge des predikants die is
getimmert int jaer 1614, bij het XII
jarige bestand, en dat van den Abd van
S. Truijen, dewelke daer veele goe
deren heeft en groote Inkomsten.
17.
Het was een onderwerp, dat hem
niet erg interesseerde. „Kijk. voor het
eigenlijke gevecht begint, tenminste
na de eerste quadrille, hult een per
soon zich heelemaal in 'twit, net als
een geestHij is ongewapend en moet
onbeweeglijk in de arena blijven staan
dan wordt de eerste stier binnen
gelaten."
„Santa Maria," viel Benita angstig
in. „Maar die verscheurt hem met
zijn horens."
„Niet altijd. Het kan gebeuren, dat
de stier bang wordt en wegloopt;
'dan 'komen de piccadores en de ban-
delleros en beginnen den strijd en
dan gaat Don Tancredo weg. Als
hiji ongedeerd blijft, krijgt hij frs.
1000, dat is de vaste prijs."
„Én als de stier hem aanvalt
„O! dan komt er gewoonlijk niet
veel van hem terecht. Je begrijpt,
hij is ongewapend en is in een la
ken gehuld, zoodat hij zich niet be
wegen kan."
„Maar dat is toch heel wreed,"
zei Benita, met een onwillekeurig ge
baar van afgrijzen.
„Niemand hoeft Don Tancredo te
Zijn, als hij niet wil; het is meestal
de een of andere desperado, die het
om het geld doet. Er zijn er ook,
die er hun beroep van maken. Het
eischt ontzettend veel koelbloedig
heid, hij moet volkomen onbeweeglijk
blijven; dat is zijn eenige kans, bij de
minste beweging is hij verloren. Dan
ziet de stier een vijand in hem en
valt hij op hem aan."
„Zou jij Don Tancredo durven
zijn vroeg Benita.
„Ik weet 't niet. ik heb er nooit
over gedacht. De rol van toreador
lokt mij veel meer aan; veel groo
ter eer en dan ook, denk eens even
na... wat een verschil, een schitterend
pak van fluweel en goud, of een wit
laken
Benita glimlachte. Guido was wel
heel ijdel en scheen erg aan fraaie
kleeren te hechten.
„Ik ben maar eens in mijn leven
mooi gekleed geweest," vertelde Zij,
naief. „Diat was op den ochtend van
mijn naamdag, den San Benedicto.
op '29 Maart."
„Dat is toevallig," zei Guido, „mijn
naamdag valt op 30 Maart. Toen was
je mooi gekleed ja! Dat was,
toen ik je aan de bron in Pantioosa
ontmoette... jij was 't mooiste van al
de meisjes... ik vind je nog 't mooist.
Benita. en als ik rijk was, zou ik je
prachtige kleeren geven. In mijn dorp
dragen de vrouwen kleeren naar den
Parijschen snit en enkel maar een
nationale kap of een hoofddoek er
bij."
Intusschen liepen ze steeds door
in de vallei van Marcadou, langs een
steenachtig pad, dat waarschijnlijk,
vóór eeuwen door het water was ge
maakt, door een machtigen stroom,
die nu uitgedroogd of van richting
DUSSEN.
De Weleerw. Heer J. C. Hooij-
kaas, candidaat tot den H. Dienst te
Wassenaar, heeft het beroep naar de
Ned. Herv. Gem. alhier aangenomen.
De uitslagen der schietwedstrij
den, georganiseerd door de Dussensche
Burgerwacht, luiden: 1. J. Ansems 87
p.; 2. P. van Schendel 87 p.; 3. G.
Ramakers 80 p.; 4. J. Domen! 75 p.;
5. C. Lensvelt 73 p.; 6. L. Domeni 73
p. Aantal schoten 10. Te behalen pun
ten 100.
WIJK EN AALBURG.
In het Algemeen Politieblad van
6 Augustus 1936, maakt de C. v. P.
van den just, dienst het navolgende
bekend:
„De C. v. P. van >£en just, dienst
B te 's Gravenhage, maakt bekend, dat
de Nederlandsche Beleggings Unie, ten
doel hebbende het bouwen, aankoo-
was veranderd en waarvan de bedding
nu de vallei vormde. Aan weerskan
ten waren hooge, grijze rotsen, hier en
daar met kleine dennen of varens
beplant; de Vignemale verhief zijn
sneeuwkruin statig boven het omlig
gende landschap en scheen trotsch op
de lagere bergtoppen neer te blik
ken.
Guido vertelde haar dat deze berg.
sedert meer dan 30 jaar, het eigen
dom was van een rijken, Engelschen
Graaf, die in zijn jeugd een groot
minnaar en beoefenaar was van de
bergsport en wiens levensdroom het
was om heer en meester te zijn van
het woeste gletscher-gebied, dat den
top van den Vignemale vormde. Hij
woonde er in een soort van hut die
hij vrij gemakkelijk had laten inrich
ten, zelfs weelderig in vergelijking
met de gewone Alpen-hutten. Of
schoon hij nu reeds een vergevorder
den leeftijd had, maakte hij nog da
gelijks groote bergtochten; zelfs in
den winter bewoonde hij zijn onher
bergzaam óord. Zijn liefde en eer
bied voor de reine, onvervalsehte na
tuur en de zuivere berglucht waren,
in al die jaren, eer toegenomen dan
verzwakt.
Vóór eenigen tijd had hij een uit
voerig boek geschreven over zijn ver-
1 schillende tochten en bevindingen;
een werk dat even belangrijk was
voor jagers als voor bergklimmers,
want ook in het jagersberoep had hij
zijn sporen verdiend. Guido vertelde
haar, dat hij 't boek gelezen had en
vroeg of zij lezen kon
Benita was over deze vraag vol
strekt niet beleedigd. Aan beide kan
ten der Pyreneeën woonden nog tal
van Basken, die deze kunst niet mach
tig waren. Zij had eigenlijk nog .meer
geleerd van vader Gaston dan op
school en, als hij er niet zooveel van
gehouden had en zooveel boeken had
bezeten, zou ze 't zeker al lang ver
geten hebben.
Nu was zij blij Guido bevestigend
op zijn vraag te kunnen antwoorden.
„Ik heb dikwijls in allerlei boeken
gelezen."
„En geschreven schrift, ken je
dat ook
„Wat bedoel je
„Nu... brieven...
Benita begon te lachen. „Ik krijg
nooit brieven, ik heb er nog nooit
een in mijn leven gehad. Wie zou
mij schrijven
„En als ik nu eens weg was. ver
van je af, dan zou je toch wel een
brief van mij willen hebben
„Je moet niet van mij weggaan.
Guido," zei ze ontwijkend.
Ze zou zeker nooit een brief kun
nen ontcijferen en nog veel minder
een zelve kunnen stellen. Zoo iets
was nimmer voorgekomen in haar le
ven van natuurkind.
Eigenlijk vond ze het niet prettig,
dat Guido over zulke dingen sprak;
het klonk zoo geleerd, zoo wijs! Ze
kreeg er een gevoel door, als stond
hij heel ver van haar af en al was
hij veel meer dan zij.
Hij keek zoo trotsch, net of hij
'tzelf ook vond.
Benita zuchtte! Er was dan ook
een groot verschil tusschen hen. Hij
was de zoon van een welgestelden
landbouwer, die Zijn eigen huis. zijn
pen en exploiteeren van onroerende
goederen, kantoor houdende Daal en
Bergschelaan 82 te 's Gravenhage, on
der directie van J. H. Schoondetr-
beek, door haar vertegenwoordigers
z.g. „Stichtingsbrieven", bouwinschrij-
vingen" en „bewijzen van deelgerech-
tigheid" laten verknopen: In het bij
zonder laat zij die personen bezoeken,
waarvan zij weet, dat dezen schade
hebben geleden op waardepapieren van
twijfelachtige reputatie, zooals premie-
aandeelen van de gefailleerde Holland-
sche Credietbank, en dan wordt aan die
gedupeerden medegedeeld, dat dezen,
door middel van een „bewijs van deel-
gerechtigdheid", waarop 20 pCt. van
de winst der Unie zal worden, uitge-
keer, volkomen schadeloos gesteld zul
len worden voor het op de premic-aan-
deelen, geleden verlies.
Door de Unie, welke in Mei 1936
als stichting met een kapitaal va,n
11000.werd opgericht bij onder-
handsche akte, zijn volgens de directie
tot op heden geen andere zaken ge
daan dan het voeren van onderhande
lingen over den aankoop van een bouw
terrein in Noordbrabant.
Bij het aanknoopen van relaties met
de Unie dient men zich terdege re
kenschap te geven van de winstmoge
lijkheid, alsmede van de voorwaarden,
waaronder men zijn geld ter beschik
king van de ondernemers stelt".
Gezien dat er in de gemeente Wijk
en Aalburg, ook personen zijn geweest
met relaties van bovenvermelde Unie,
geeft de Burgemeester van Wijk en
Aalburg een ieder in overweging, bij
hem inlichtingen in te winnen, vóór
dat men overgaat tot relaties met die
personen aan te gaan.
ZUILICHEM.
Op 8 September 1936 hoopt de
Heer F. H. Beckerman, rijksveldwachter
alhier, den dag te herdenken, dat hij
voor 25 jaar als zoodanig in dienst
traa. De Heer Beckerman is thans 31
jaar bij het het politiecorps in Neder
land werkzaam geweest en wel: 4 jaar
als agent van politie te Dordrecht,
3 jaar als gemeente veldwachter te Bu
ren. Hierna werd hij benoemd als rijks
veldwachter te Lexmond, waar hij niet
minder dan 22 jaar zijn standplaats
had. De laatste 3 jaren is zijn stand
plaats te Zuilichem geweest en dat
vermoedelijk, zijn leeftijd en dienstjaren
in acht nemende, wel zijn laatste stand
plaats zal zijn. De zilveren medaille,
welke door hem zeer zeker verdiend
is, zal hem een aangename herinnering
zijn.
Dezen dag zal zeker niet onopge
merkt voorbij gaan.
S3»
»-■
«in «rctf
UN* auto... te groot
Ao remmen menschen-
goede r „rtt't orn dn«
T^eTs.Oang^t t 0 omt
o< vier seconden da
I het op centimeters
eiyfegaat om mit%icÏÏcïïIgv^Ti
eigen land en zijn eigen ossen had
en zij was een arm meisje, "dat hee
lemaal niets op de wereld bezat.
Hij wist zooveel en zij niets!
Zou 't eigenlijk wel gaan
Benita was heel trotsch... haar
fierheid was even groot als haar lief
de. Ze koesterde een groote genegen
heid voor Guido; ze kon zich niet
meer voorstellen, hoe haar gedachte
leven was, vóór ze hem kende, hij
nam het zoo geheel in, evenals zijn
beeld haar gelieele hart vulde... maar
toch... Als ze samen zouden trou
wen, moest hij in haar zijn gelijke
zien en niet zijn mindere. Ze wist
vooruit, dat zij nameloos ongelukkig
zou wezen, als hij haar zijn meer
derheid zou doen gevoelen, dan zou
ze slecht en boos en bitter en kwaad
aardig worden, dan zou de heks in
haar ontwaken.
't Was beter dat ze hem waar
schuwde, vond ze; al leek 'thaar
ook nog; zoo moeilijk. Vóór alles wil
de ze eerlijk zijn en moest hij weten,
wat hij' aan haar zou hebben. f
Dat alles overdacht ze, terwijl ze
samen op een der begroeide rots
blokken in de vallei van Marcadou
zaten. Het was een heerlijk mooie
plek. Aan hun voeten stroomde een
rustige beek, waaraan een groote kiid-
de lichtbruine koeien zich kwam la
ven.
Ze keken Benita en Guido met hun
verstandige, donkere oogen, vriende
lijk aan en liepen vlak langs hen
heen.
(Wordt vervolgd).
TOT DE
(Wordt vervolgd)
d,e l>in verraderlijk®
