TWEEDE BLAD
Vrijdag 7 Maart 1941
No. 6139
Ofïiciëele Berichten
Land- en Tuinbouw
X
Overal verkrijgbaar!
KOFFIE, THEE EN TABAK
De Beste sinds 17601!
FEUILLETON
II
Hoe werkt het Besluit op de Loonbelasting 1940
L00NSTATEN ingevolge de nieuwe loonbelasting
DE COMPLETE LOONTABELLEN
DE MOORD OP
HET KANTOOR
N.V. v /h M. Ravenswaay Zonen
OORKUM.
i»"
BEHOORENDE BU HET
VOOR HET LAND VAN
HEUSDEN EN ALTENA,
DE LANGSTRAAT EN
DE BOMMELERWAARD
VERLENGING VERPLICHTE
I VEELEVERING.
Het Rijksbureau voor de Voedsel
voorziening in Oorlogstijd d'eelt het
volglende mede
De verplichte veelevering!, welke
met ingang van 25 November 1940
werd ingesteld', voorzag tot 1 Maart
in de vleeschbehoefte, waarbij reke-
ningi gehouden werd' met een kleine
reserve.
Dat echter ook ng 1 Maart een, re-
igélmatige vleeschvoorziening een
noodzakelijke eisch is, kani ook na
dien datum een, verdere duur van
de verplichte levering! niet worden
vermeden. Daarom is een, verplichte
levering' ingesteld, welke zich uit
strekt tot 1 Juli 1941.
Ten einde hierbij' het reeds gele
verde rundvee volledig1 in rekening
te kunnen brengen, is de verplichte
levering zoodanig ontworpen, 'dat
men haar mioet 'beschouwen, als loo-
pende van 25 November 194i0 tioit 1
Juli 1941, waarbij dus de totj 1 Mpart
(geleverde of uitgevoerde runderen in
aftrek komen van het toitaaj der door
den veehouder tO|t 1 Juli te leveren
runderen.
Al.s grondslag voor deze levering
•wordt uitgegaan van dfe ojp 24 No
vember aanwezige melk- en. kalf-
koeien, het hoogdrachtige jongvee
(ten minste 7 maanden drachtig1) en
stieren van 1 jaar en ouder alsmede
(het mestvee, dat de veehouder in
bezit had. Betreffende deze laat
ste categorie werd reeds vroeger ger
publiceerd, dat de veehouders ten aan
zien van dit vee voor "het volle aans-
tal volgens Be gegevens"cler Decern*
ber-telling 1940 zouden worden aan
geslagen. In de thans ontworpen re
geling is dit principe doorgevoerd,
terwijl in het algemeen van de daar
voor genoemde categorieën 221/, pet.
zal dienen te worden geleverd in de
periode van 25 November 1940 tot 1
Juli 1941.
Veehouders met 1 of 2 runderen,
mits niet voor de slacht geschikt,
zijn in het algemeen van "de verplich
te veelevering vrijgesteld. Bezitters
van 3 runderen van de bovengenoem
de categjorieën zijn niet Vrijgesteld,
hun verplichting om een rund te
leveren zal worden, beoordeeld naar
den aard van hun bedrijf en huni vee
stapel, terwijl tevens de mogelijkheid
bestaat, dat drie. van deze veehouders
worden aangewezen om tezamen een
rund te leveren. Het in hun bezit zijn
de mestvee zal echter voor "het volle
aantal geleverd dienen te worden.
Hoewel deze verplichte levering
den veehouders een izwaren last op
legt, 'dient men niet uit htet oog'
te verliezen, dat zij zich uitstrekt over
een periode van, 7 'maanden, zoodat de
thans ontworpen reg-eling naar verhou
ding veel minder diep ingrijpt dan
de thans in uitvoering zijnde rege
ling', wélke immters 'loopt over drie
maanden.
Het ingevolge deze levering te ver
krijgen aantal runderen is bovendien
absoluut noodzakelijk, zoowel ten aan
zien van de vleeschvoorziening als
uit het oogpunt van onze veevoeder-
positie.
Ten einde verzekerd te z)jn, dat de
vleeschvoorziening niet stagneert,
doch tevens om zooveel mogelijk te
voorkomen, dat te veel onrijp vee zal
worden afgeslacht, is een regeling
getroffen, waardoor een aanzienlijk
aantal van deze dieren eerst hog voor
de mest en weiderij bestemd kan
worden.
WAT BOEREN EN TUINDERS
BETEEKENEN.
De belangstelling voor den arbeid
van boeren en tuinders is, nu distri
butiebonnen even noodzakelijk zijn
geworden voor het bekomen van le
vensmiddelen als geld, in groote ma
te gestegen.
Noch handel, noch industrie, die
toch als verpersoonlijking van 's lands
welvaart doorgingen, kunnen zoo
schijnt men plotseling te ontdekken
ons volk voéden. Dat moet de
boer en de tuinder doen.
Wjij willen heelemaal niet klein
achten de bijzonder groote beteeke-
nis van handel en industrie, die, wij
erkennen het gaarne en met blijd
schap, belangrijke factoren in onze
samenleving" zijn geworden, maar al
van den beginne, is het geweest, dat
het leven afhankelijk is van de vruch
ten des lands, waarvan naar Salomo's
uitspraak, zelfs de koning gediend
wordt.
Wanneer men eens met een niet-
agrarier over de bet eekenis van de
boeren en tuinders spreekt, dan hoort
men wel de opmerking: maken,, dat
nog geen vierde deel van de werken
den in ons land arbeid vilden in
land of tuinbouw. Alsof dit van eeni-
ge beteekenis is. In Amsterdam1 is op
800.000 mensehen maar één burge
meester. Is de beteekenis van dien
éénen burgemeester dan zoo miniem?
Men weet beter. Maar bovendien zou
er voor de niet rechtstreeks op' ak
ker, weide of tuin werkenden arbeid
blijven als die akker niet bebouwd,
die weide niet beweid en die tuin
niet bewerkt werd? Hoevelen van
die tot het drie-vierde deel der wer
kers behoorenden zijn verbonden aan
aardappelmeel-, suiker-, aan zuivel-
en cartonfabrieken? Hoeveel werken
er aan veilingen, aan het vervoeren
der millioenen kilo's land- en tuin
bouwproducten, bij den invoer der
duizenden en duizenden tonnen kunst
mest en veevoeder (in normale tijP
den
voor Werkgever en Werknemer?
DOOR N. YPENBTJRG
PR1IS 45 CENT.
PRI|S 5 CENT.
77
voor de berekening der Loonbelasting 1940
Gemak bij het uitbetalen der loonen Zonder bril duidelijk leesbaar
Zeer overzichtelijk Gedrukt op prima zwaar papier
Voor langdurig gebruik geschikt
PRIjS 177s CENT.
BOEKHANDEL FIRMA L. J. VEERMAN HEUSDEN
Zoo zouden wij door kunnen gaan.
De beteekenis van de agrarische be
volking: is veel grooter dan door het
cijfer 25 pet. wordt uitgedrukt. Boven
dien men teelt riiet alleen men weegt
ook. En weegt dan de overheerschenp
de oeroude degelijkheid der platte
landsbevolking niet dubbel op te
gen de veelvuldig voorkomende wuf
te losheid bij andere bevolkingsgroe
pen? Ook dit is van nationale betee
kenis.
AGRICOLA.
Hoofdpijn-Kiespijn
VVV l7lijnfïcvtdtje<*
Oud Germaansche
eigennamen van plaatsen in
het Land van Heusden
en Altena.
Het is een aangeboren eigenschap
van den mensch, om van benamingen
die hem duister geworden zijn, de
verklaring te zoeken. Bij elke nieuwe
uitvinding, bij elk nieuw voorwerp,
wordt een nieuwe naam gevormd,
zooveel mogelijk naar aard en wezen
van het voorwerp.
Neem bijvoorbeeld maar het ver
schijnsel, toen men schepen door,
stoom wist voort te bewegen, werd
dadelijk het woord „stoomboot' iü
de dictionnaires opgenomen. Sedert
eenige kolonisten uit den Paltz zichl
op de heide hij Kleef hebben neder
gezet, is hun kolonie bekend gewor
den onder den naam van Paltzdorf,
zegt Dr. Hermans, die ons de gege
vens verschafte.
Deze gave nu, om eigenaardige na
men aan nieuwe voorwerpen te hech
ten, is een eigenschap van den denbe
den mensch der beschaafde w,ereld
maar niet minder van de min be
schaafde volken, die o.a. Germanië
bevolkt hebben.
Dat men nu bij het geven van na
men aan voorwierpen, geheel willekeu
rig te werk ging, is niet aan te nemen.
Als we beter bekend waren met die
primitieve taal der eerste volken,
waaruit wij afstammen, zou deze
waarheid terstond naar vorensprin-
gen.
Wanneer we b.v. in Zweden een
Alsta vinden, een Aalst in Gelderland/
in Vlaanderen een Aalst en elders ook
om maar een voorbeeld te noemen,
moet men daarbij dan denben, dat
die plaatsen toevallig of willekeurig!
zoo aanvankelijk genoemd zijn, of
moet men aannemen, dat hier een
algemeene reden de grondslag was;
voor die benamingen
s
i
18.
De heer Waite woonde te Leeds
in Hyde Park, in de voorstand van
dien naam en de detective vond bet
huis spoedig genoeg1. Het was een
groot gebouw, er stonden zooi onh
geveer twintig', alle fraaie buizen. Zij
stonden alle wat van den wteg af,
midden in de tuinen. Het ,d|erde werd
door den heer Wai'te ten .zijn familie
bewoond en Blake ging- snel het
wandelpad op. Er brandde 'licht en
zachtjes klonk het geluid van mu
ziek.
„Is mijnheer Wai'te thuis?" vroeg
de detective aan de nette meid die
opendeed.
„Ik geloof van wel, mijnheer," zei-
de zij met een blik dp Fjsdro.
„Zeg dan dat mijnheer Sexton
Blake er is."
De detective bleef in de h^all, die
prachtig gemeubeld was, terwijl de
meid naar een deur laan den ach
terkant 'ging. Voor een oogtenblik zag
hij een hel verlicht vertrek en eeri
paar meisjes die bij een, piano zak
ten, met den rug njaar ihjem toe,,
daarop kwam een dame van onge
veer vijftigjarigen leeftijd de 'h^ll
binnen. Zij was in avondtoilet en een
knappe vrouw, ofschoon zij er wat
vermoeid uitzag.
„Kom binnen, mijnheer Blake,
zeide zij hem voorgaande naar ,een
vertrek dat als. eetkamer gemeubi
leerd was. „Mijn man zei dat hij naar
zijn kamer ging en niet glestoord
wou worden, maar voor u zal htij wel
een uitzondering maken. Hebt u den
rhoordenaar al gevonden? Het doet
mij genoegen dat u Drake's onschuld
bewezen hebt." 1
„Ik vrees, dat dit den heer Waite
geen genoegen deed," zei de de
tective.
„Mijn man was teleurgesteld," zei
mevrouw Waite. „Sedert den dood
van Keldrick is hij niet m,eer de
zelfde en hij heeft dikwijls gezegd,
dat hij niet zal rusten voor de mpo^-
denaa,r gestraft is. Dat acht hij zijn
plicht, denk ik, want 'op zoo'n vriend-
schappelijken voet was hij niet eens
met Keldrick
„Mijnheer is niet op zijn kam,er",
zei de moid, terugkomend.
„Nonsens, Janet," zei mevrouw
Waite, „mijnheer zei net dat hij daar
heen ging."
Blake's gezicht veranderde niet,
hij keek alleen even haar Pedro,
alsof hij dacht, dat die hem toch
nog' te pas kon komen.
„Misschien wilt u wel eens kijken,
mevrouw," zei hij.
De meid wou nog .iets zeggen,
maar voor zij dat doen kon, was me
vrouw al naar boven, en de trap op.
Niemand had Blake gevraagd om
mee te gaan, maar hij was haar op de
hielen met Pedro achter zich.
Henry!" riep mevrouw Waite, de
deur openduwend, maar er kwam
geen antwoord. In de kamer het
licht brandde hoog wagen niets
dan de meubels. Mevrouw 'Waite
keek verschrikt in,et ontstelden blik
de kamer rond.
„Er kan toch niets gebeurd zijn",
zeide zij, „als ik aan het lot van
Keldrick denk
Blake hoorde niets meer, maar
stapte de kamer binnen. Er was pas
gerookt en een. nog brandend stuk
sigaar lag op het aschbakje. Hij keek
naar het raamp dat stond open en
op de verf zag ftien krassen, van
schoenen.
„Was de deur open toen u naar
boven kwam., mevrouw?" vroeg "hij.
„Half open," zei zij, „er is zeker
iets gebeurd."
Daar was Blake zeker van, want
hij was overtuigd, dat Waite uit het
raam gevlucht was.
Er was nu geen tijd te verlüte-
zen, toch keek de detective nog even
naar de schrijftafel. Er lag een pien
die haastig was neergelegd, mgar
niets geschrevens.
„U behoeft niet bang te zijn, me
vrouw," zei hij opgeruimd1, j,mijnt-
heer is zekér uitgegaan zondler dat
u het merkt. Ikjga nu 'maar dfinkom
d'an kom. ik later weieens terug."
Mevrouw Waite bracht Blake en
Pedto naar de voordeur en toen hjij
haar bleek gelaat zag speet het hem
voor haar. Hij d'acht er over wat zij
wel zeggen zou als zij wist dat haar
man djen, mioord begaan hald, maar
hij zette d'e gedachte weer van zich
af.
De dtetective haastte zich langs de
oprijlaan en, hield stil toen hij op
straat was. i i_ i I I ,T Ijl j
Zou Waite gievlucht zijn of het
huis maar even verlaten hebben. Bla
ke dacht aan de pen en geen papier
en opeens schoot hem, iets in. Als
Waite de firma Mayne Kjeldrick be
stolen had', dan had hij de boeken
en was hij daar 'zekér mee bezig.
Dan was hij stellig izenuwachtig ge
weest, hoorde de stem /van Blake en
had' zich met de boeken uit de voei-
ten gemaakt door het venster.
JMet Pedto op de hielen rende
Blake dë straat af, ging rechts en be
vond wat hjij iverwachtte, dat een
nauw steegje langs 'dén achtferkant
der tuinen liep- Het was er stikdon
ker, maar de muur was laalg en mlen
kon de tuinen overzien. Blake wilde
nu het hekje ,van Waite's tuin be
reiken en zoo zijn spoor vinden. Bij
het vierde hekje bleef hij staan, boog,
zich voorover en raakte den grond!
aan waar Waite gejoopen had.
„Zoek," fluisterde hjij', „zoek".
Een pogenjblik keek Pedto vrai-
gend pp, toen .snoof hiij over den
grond en rook' overalj. Blakekeek
hem 'verlangend aan en hoopte lea
der oogenblik, dat hij: het spoor zcxuü
vinden, maar vergeefs.
„Zoek," zei hij weer, maar Pedto
vond nfets. Dat .steegjje we,td zekleri
nooit glebruikt en Blake këekj zuch\-
tend over den lag|en muur naar Was
te's huis. Door .sommigie vensters
scheen licht en hij kon dat vanl de
studeerkamer gemakkelijk herkennen.
Plotseling! "hield hij den a7dem in
en hij legde zijn "hand op! Pedro's
kop om hem tot stilte aan te manen.
Het gjeliuid dat JBlakè's por txfof
was dat van een spande die iin djeni
gfrond gestoken wend' en dat hoordé
hij telkens. Hij trachtte met zijn pof-
gën de duisternis te doojéboren om(
den m^n te zien, die daar agn h»et
graven was, ofschopn hij tamelijk' ze
ker was wie het was. 'Het geluid
kwam van dichtbij, maar er stonden
zooveel hoornen in den tuiÏL en dat
maakte het nog donkerder.
Na een tijd hield' het graven topl
toen kwam er een gëluid' alsof er
weer aarde in het gjat gegooid' werdi
en dit met d'e spade werd gelijk go-
maakt. i
(Wordt vervolgd)-
-
NIEUWSBLAD
Belastingconsulent te Amsterdam Lid van den Bond van Belastingconsulenten
V
Helpen veilig en vlug. Doos 10 en 50ct.
i i
NSWAAY's
