TWEEDE BLAD
Woensdag 19 Maart 1941
No. 6142
Plaatselijk Nieuws
FEUILLETON
Binnenland
DE MOORD OP
HET KANTOOR
II
Hoe werkt het Besluit op de Loonbelasting 1940
L00NSTATEN ingevolge de nieuwe loonbelasting
DE COMPLETE L00NTABELLEN"
BEHOORENDE BU HET
VOOR HET LAND VAN
HEUSDEN EN ALTENA,
DE LANGSTRAAT EN
DE BOMMELERWAARD
SPRANG-CAPELLE.
J. 1. Dinsdagavond had in het
cafe van Ant. van Dijk te IVrij hoe ve-
Capelle een bijeenkomst plaats van>-
wege het Kindere va cuatiebur eau te
Rotterdam. Deze vergadering stond
onder leiding van den heer J. van
Herpen, ambtenaar ter secretarie al
hier. Voor deze gelegenheid was ook
de heer H. S. van der Waals, onze
vroegere dorpsgenoot, thans gedele
geerde van genoemd bureau, overge
komen, ten einde een uiteenzetting
te geven van het doel en werkwijze
dier evacuatie. De leider opende om
ruim zeven uur deze bijleenkomst en
heette de opgekomen pleegouders en
verdere bel angst-elien den van harte
welkom, waarna hij het woord gaï
aan den heer van der Waals. Spreker
begon met de aanwezigen, die in
flinke getale waren opgekomen, ook
van harte welkom te hieeten en in het
'bijzonder den heer burgemeester de
zer gemeente, waarvan hij1 voor dit
nuttige d oei zooveel medewerking' had
mogen ondervinden. Vervolgens sprak
hij een woord van innigen dank aan
het adres van de propagandisten,
pleegouders en allen, die zich op eeni-
igerlei wijze voor dit mooie werk ver
dienstelijk hadden gemaakt. Ook na-
rqens den burgemeester der gemeen
te Rotterdam sprak hij1 woorden van
erkentelijkheid voor al hetgeen inde
gemeente Sprang-Capelle vdor dit
doel was tot stand gebracht. Hierna
zette hij in den breede uiteen, welk
werk aan deze evacuatie verbonden
was en nog is. Er zijn in Rotterdam
ongeveer 70.000 schoolgaande kinde
ren, waarvan er vorig jaarp.m. 12.000
met vacantie werden uitgezonden, dan
wel geëvacueerd. Hij gaf daarbij een
beeld onder welke omstandigheden
moest worden gewerkt, daarbij wij1-
zende op de moeilijkheden aan ver
voer, administratie e. d. verbonden.
Tot in de uiterste puntjes moest alles
worden verzorgd, niet alleen op admi
nistratief, maar ook op medisch ge
bied, zoowel van kinderen als van
pleegouders. Ook citeerde hij enkele
brieven om aan te toonen met hoeveel
liefde de diverse pleegouders in den
lande er het hunne toe bjij droegen
om het leed zooveel' mogfelijk te leni
gen, daarbij wijzende op de gelijkenis
van den barmhartigen Samaritaan,
terwijl tevens uit het geciteerde bleek
dat er banden waren gelegd, die niet
21.
Hij wist, dat die man hem ontsnap
te en wou dat beletten, een been wa:
al weg en hij trok het andere ook
weg. Pedro deed weer een sprong
en Waite gaf een gil toen hij de tan
den van den hond in zijn enkel voel
de, maar hij hield zich goed vast
aan het handvat en dat was zijn be
houd. De trein kreeg net een stoot
en daardoor sloeg het portier tegen
den kop van den hond. Die liet los.
Waite was in een oogenblik in den
trein en sloeg het portier dicht. Een
oogenblik dacht hij, dat Sexton Blake
nog: leefde en hem met den hond had
nagespoord. Hij keek of hij den detec
tive ook zag, maar bemerkte niets.
„Dan is hij alleen gekomen," mom
pelde hij.
In dien tusschentijd was Pedro om
ringd door een massa spoorbeamb
ten. Ee hond was nn erg handeioaar
maar toch duurde het een poos voor
iemand hem bij zijn halsband durfde
pakken.
„Ik zal hem wel naar het politie
meer verbroken zouden worden. Ver
der toonde hij nog aan, hoe ook op
onderwijsgebied, sport en ontspan
ning voor de kleinen was gezorgd,
waarbij men de grootst mogelijke op
offeringen zich moest getroosten en
de spontaniteit waarmede een en an
der tot stand kwam. Evenwel her.
werk moet nog met kracht worden
voortgezet voor den komenden zomer,
waarom spreker een beroep deed om
op den ingeslagen weg te blijven
voortgaan. Daarna werd een mooie
film vertoond, die prachtig in beeld
bracht het werk der kinderevacuatie
over het gebeele land. De diverse
beelden werden schitterend op het
doek gebracht. Eerst thans bleek maar
al te duidelijk, dat met woorden den
omvang van het werk in zijp ware
grootte niet was weer tie. geven. Er
bestaat dan ook geen twijfel aan of
de spreker van "dezen avond e(n de
vertoonde film, hebben een dringend
beroep op allen gedaan om dp zien
arbeid te blijven steunen. Een. woord
van dank aan het adres van den heer
van der Waals voor hetgeen hij' dezien
avond heeft te hooren en te zien ge
geven, 'is zeker op zijn plaats. 'De
heer van Herpen sloot deze bijcen|-
komst, in de hoop den gedelegeerde
nog eens spoedig in ons midden
te zien, daarbij de hoop ujitsprekert-
dat deze arbeid ook in onze glemeente
blij voortduring ges'teund zou mogen
blijven. Hierna ging iedereen voldaan
over dezen avond huiswaarts.
Door de Contactcommissie
was verleden week Woensdagavond
in het gebouw „El'thato" een bijeen
komst belegd', waarin Ds. Klüsener
uit Bodegraven als spreker optrad
met het onderwerp „Het Avondmaal's-
formulier". Deze bijeenkomst w'as
druk bezocht en er was een aandach
tig gehoor.
Door Ds. T. H. Oostenbrug w:erd
namens de commissie de vergadering
te ruim half acht geopend met ge
bed, waarna na gemeenschappelijk
zingen en een kort inleidend en wel
komstwoord, aan den spreker gele
genheid werd gegeven zijn onder
werp te behandelen.
Spr. ving aan met te zeggen, dat
zijn taak om over het Avondmaals-
formul'ier te spreken een zware is,
omdat het eenerzijds stof biedt voor
meerdere avonden, anderzijds daaraan
moeilijke dingen vastzitten. Hij zou
trachten in een kort tijdsbestek het
formulier te bespreken en over de
belangrijkste zaken iets te zeggen.
bureau brengen," zei de conducteur,
„wie is er nu bang voor een hond."
„Een hond," zei een ander, „het
lijkt wel een olifant."
Meer dan twee uur daarna za
ten Tinker en Drake nog in het hotel.
Drake had geen zin om uit te gaan
na zijn gevangenis en Tinker wachtte
op rijn meester. Maar als de tijd
verliep werd hij angstig en keek tel
kens op de k'ok.
,,'t Bevalt mij niets," zei hij einde
lijk, „nu kon mijnheer Blake wel te
rug zijn."
„Mij dunkt, hij is nog al mans
om op zich zelf te passen," zei Dra
ke.
„Dat is het niet," zei de jongen,
„maar als Waite de man eens is die
Keldrick vermoord heeft." En hij zal
wel een revolver hebben."
„Goed dan, laten wij er samen eens
heengaan," zei Drake.
Tinker nam zijn pet op en ging
met Drake in de hall. Juist kwam er
een agent binnen.
„Is mijnheer Sexton Blake hier?"
vroeg die.
„Hij is uit," zei Tinker, „maar ik
ken hem, wat is er?"
„Die hond," zei de agent, „zulke
honden moesten niet losloopen."
„Is het Pedro?" vroeg Tinker. „Die
bijt niet. Waar is hij?"
„Op het bureau," zei de agent,
„hij sprong op het perron, toen de
trein naar Donden vertrok en beet
een heer haast het been af."
Allereerst behandelde spr. het leer
stellige gedeelte, daarna het liturgi
sche gedeelte. Vervolgens werd door
hem ten aanzien van de opstelling
van het formulier iets gezegd en de
verschillende punten, die van betee-
kqnis waren, toegelicht. Zoo sprak hij
o.m. over het verband tusschen doop
en Avondmaal, daarbij duidelijk uit
latende komen, dat in het beleven
daarvan geen verschil behoort te be
staan, zoo ook tusschen belijdenis en
avondmaal. Met nadruk werd gewe
zen op de vele misverstanden, die
bestaan over bepaalde woorden en
uitdrukkingen in het formulier en
dat het vooral aankomt op de juiste
lezing daarvan. Ook werd naar voren
gebracht, dat onze vaderen over vele
punten andejrs dachten, dan men te
genwoordig wel meent.
De behandeling van het formulier
vorderde uiteraard geruimen tijd en
de spreker zei, dat toen nog slechts
het allerbelangrijkste behandeld was.
Na afloop der lezing was er gele
genheid tot het stellen van vragen,
waarvan door eenige aanwezigen ge
bruik werd gemaakt. Bij deze be
spreking werden diverse punten nog
nader toegelicht.
Nadat Ds. Oostenbrug den spreker
had dank gezegd voor zijn leerzaam
betoog en Ds. Klüsener in dankgebed
tvas voorgegaan, werd met gemeen
schappelijk gezang deze goedgeslaag
de bijeenkomst te (ruim half elf geslo
ten.
De Chjr. schoolvereen. in de
Nieuwsbraat hield vorige week Maan
dagavond onder leiding van haar
voorzitter, den heer H. Kerst, haar
jaarvergadering, welke als gevolg van
de tijdsomstandigheden niet drukbe
zocht was.
De voorzitter opende deze bijeen
komst met schriftlezing en gebed,
waarna hij een welkomstwoord sprak,
waarin hij wees op den ernst der tij
den en de roeping ten opzichte van
het Chr. onderwijs. Daarna werden de
notulen der vorige vergadering voor
gelezen en onveranderd goedge
keurd en vastgesteld.
Uit de jaarverslagen van secre
taris en penningmeester bleek, dat
de toestand der vereeniging goed is,
en dat in ledental en personeel geen
mutaties waren voorgekomen. Een
der leerlingen van de school werd in
het afgeloopen jaar door den dood
ontnomen.
Bij de daaropvolgende bestuurs
verkiezing werden de aftredende be
stuursleden, de heer en J. van Dron-
gelen en N. C. van Ommeren met
algemeene stemmen herkozen, die on
der dankzegging voor het vertrouwen,
hun herbenoeming aannamen.
Na nog eenige bespreking, o.m.
oveir het houden van een Ouderavond,
werd de vergadering door Ds. T. H.
Oostenbrug met dankzegging geslo
ten.
DISTRIBUTIE VAN PAARDEN- EN
SCHAPENVLEESCH.
Naar wordt medegedeeld, zal bin
nenkort het paarden- en het scha-
penvleesch tot distributiegoed wor
den verklaard.
„Maar was hij alleen?" vroeg Tin
ker.
„Mijnheer Blake is met hem uitge
gaan."
„Nu, hij is dan niet met hem te
ruggekomen, dat is alles wat ik zeg
gen kan, en het is een geluk, want
anders maakte ik proces-verbaal op."
„Kan ik Pedro krijgen,'' vroeg Tin
ker. Hij begreep, dat er iets verkeerd
was, anders zou Pedro niet alleen
geweest zijn. En wie was die mai^
dien Pedro beet, toen hij in den trein
stapte?"
„U kunt hem krijgen," als u de
boete betaalt," zei de agent. „Kom
u maar mee."
Het politiebureau was niet ver en
na eenige opmerkingen van den
dienstdoenden beambten over het ver
keerde van honden te laten losloopen
kon Tinker hem krijgen. Hij keek den
jongen vragend aan.
„Wat is er?" vroeg Tinker.
Pedro keek op en wilde weer naar
het station, maar Tinker greep zijn
halsband en deed hem aan een band.
Recht naar het station ging Pedro
met Tinker en Drake achter zich,
maar het stationspersoneel trad» tus
schen beide.
„Houd dien hond thuis," schreeuw
den zij, „wij hebben al last genoeg
\an hem gehad."
„Eat is goed," antwoordde Tinker
en hij boog zich weer over Pedro
heen. „Meester zoeken," fluisterde
hij.
voor Werkgever en Werknemer?
DOOR N. YPENBURG
Belastingconsulent te Amsterdam - Lid van den Bond van Belastingconsulenten
PRI1S 45 CENT.
PRIIS 5 CENT.
7?
voor de berekening der Loonbelasting 1940
Gemak bij het uitbetalen der loonen Zonder bril duidelijk leesbaar
Zeer overzichtelijk Gedrukt op prima zwaar papier
Voor langdurig gebruik geschikt
PRIjS 1772 CENT.
BOEKHANDEL FIRMA L. J. VEERMAN HEUSDEN
VERHOOGING VAN DEN TABAKS
ACCIJNS.
Met ingang van 1 April wordt
het rooken duurder.
In het Verordeningenblad is opge
nomen een besluit van den Secre
taris-Generaal van het Departement
van Financiën, betreffende verhoo
ging van den tabasaccdjns. Deze ver
hooging treedt in werking met ingang
van 1 April.
Hierbij wordt de bij besluit van
genoemden secretaris-generaal met in
gang van 15 September 1940, inge
voerde verhooging van den accijns
ten aanzien van sigaren, rook- en
pruimtabak en snuif overgenomen in
art. 5 van de Tabaswet. De toen
eveneens ingevoerde verhooging van
tabasaccijns op sigaretten met 10 op
centen vervalt,oenten vervalt, zoodat
de accijns op sigaretten wederom op
50 procent van den kleinhandelsprijs
wordt gebracht, zooals ook reeds in
de Tabakswet is bepaald.
De thans ingevoerde verhooging
betreft de heffing van 100 opcenten
op den tabaksaccijns voor alle ge
noemde artikelen.
Wat deze verhooging beteekent kan
uit eenige voorbeelden blijken.
Voor een sigaar, welke voor 10
cent wordt verkocht, bedraagt de ac
cijns thans 20 ten honderd of 2 cent,
welke accijns in den prijs van 10
cent is inbegrepen. Met ingangvan
1 April zullen op den accijns van 2
cent 10 opcenten worden geheven of
wel een bedrag van eveneens 2 cent,
zoodat de prijs van deze sigaar dan
zal bedrag 10 plus 2 oent is 12 cent.
In den prijs van een sigaret van
1 c?nt is een accijns van 0.5 cent in
begrepen. Op dezen halven cent ko
men 100 opcenten of eveneens 0.5
cent, zoodat een sigaret van een cent
voortaan 1.5 cent zal kosten."
Een doosje van 20 cigaretten, waar
op staat vermeld „20 cent plus opc.
1 cent", zal derhalve 30 cent gaan
kosten, enz.
Voor rook- en pruimtabak bedraagt
de accijns 30 pet. van den kleinhan
delsprijs. Kost een pak tabak thans
20 cent, das is dus de accijns 6 cent.
De bloedhond aarzelidle. Plotseling
herinnerde hij1 zich zijn meester stil
op het gras, hij snoof op den grond
en draafde weg.
„Zou hij ons wel den goeden weg
wijzen?" vroeg Drake.
„Het is onze eenige kans om mijn
heer Blake te vinden," antwoordde
Tinker. j j j
ELFDE HOOFDSTUK.
Het was wel donker maar toch hed
hij' gevoel in zijn hersens. Eerst prik
te het, toen voelde hij pijn en Sexton
Blake dacht, dat een stalen band om
zijin slapen zat en die werd altijd
maar nauwer. Hij was nog bewustei-
loos, maar kwam langzamerhand bijl
Nu begon hij te denken wat er was.
Hij herinnerde zich Waite in een tuin,
hij begroef iets. Ja, nu wist hij allies.
Hij wou de boeken er uithalen, die
Waite begraven had.
Hij ging rechtop zitten, maar dit
deed hem zoo'n pijn, dat hij een kreet
van smart uitte. Nu herinnerde hij
zich alles weer tot zijn bewusteloos
heid.
Waar was hij nu. Nog in den tuin?
Neen, in een bed1 met verbonden
hoofd. Zeker in een hospitaal. Daar
stelde hij zich eerst mee tevreden,
maar weldra begreep hij dat dit niet
zoo was. In een hospitaal zou een
flauw licht gebrand hebben en ande
re bedden van patiënten zijn.
Hij voelde in zijn. zak of hij zfijh
Daarop komen 100 opcenten of even
eens 6 cent, zoodat de prijs van dit
pak tabak op 26 cent zal komen, enz.
(VERBINDENDVERKLARING VANi
HET BOEKBINDERSCONTRACT.
Het Bijvoegsel tot De Nederland-
sche Staatscourant van 18 Februari
1941 bevat de verbindendverklaring!
van het boekbinderscontract.
Ongeveer vier jaar geleden werden
in de centrale commissie van het
boekbindersbedrijf besprekingen in
geleid, waar overwogen werd, op
welke wijze de wettelijke verbindend
verklaring te verkrijgen zou zijn voor,
de collectieve arbeidsovereenkomst in
het boekbinders-, papierwaren- enen-
veloppenbedrijf. Op 27 October 1937
werd het eerste request gezonden aan
den Minister van Sociale Zaken. Er
waren echter redactioneele wijzigin
gen noodig, welke onmiddellijk ver
zonden werden. Ondanks de groofce
moeite, die men zich getroostte, om
deze verbindendverklaring te berei
ken, bleek het noodig, op 9 Febr.
19138 opnieuw een adres te sturen.
Ook dit mislukte. Nadat op 4 April!
19138 de nieuwe collectieve arbeids
overeenkomst gesloten was, werd 28
Juli van hetzelfde jaar opnieuw een
adres verzonden. Tot algemeene ver
wondering werd er nu van ambte
lijke zijde zooveel bezwaar gemaakt
tegen de formulbering van het per
4 April afgesloten contract waar
in de bij de vorige ambtelijke ont
moetingen gemaakte bemerkingen
waren verwerkt dat er in allierhaast
een bondsvergadering uitgeschreven)
moest worden ter behandeling vari
den nieuwen tekst van de reeds loo-
pende collectieve arbeidsovereen
komst. De nieuwe tekst werd goed
gekeurd en weer volgden talrijke be
sprekingen met de autoriteiten. Ook
na de oorlogsdagen verloor men de
ze belangrijke zaak niet uit het oog.
Voor zoover Tie omstandigheden dit
toelieten, hebben de contracteerendel
partijen gepoogd, alsnog de wettelijke
erkenning te verkrijgen, met het
hierbovenvermelde resultaat.
electrische lantaarn nog had, drukte
op het knopje en toen zag] .hij! een
schilderij. Hij liet het licht door die
kamer gaan en zag dat hij zich in een
weelderig gemeubeld slaapvertrek be
vond.
De pijn was nu minder en hij ging
opzitten. Hij' wou één voet op den
grond zetten, maar daar was de pSj!n
weer. Hij' bleef staan en de pijn trok
weer af.
Hij verlichtte de kamer weer en
merkte dat de deur gesloten was.
Zelfs in spijt van de pijn glimlachte
hij toch over het denkbeeld dat hij;
een gewoon slot niet zou kunnen open
krijgen.
Hij" moest nog eens zien, waar hij)
was, keek op de toillettafel, waar al
lerlei wit ivoren artikelen lagen van
een zilveren plaatje, voorzien, waaropj
de initialen H. W. stonden.
„H. W.", mompelde hij. Henry,
Waite."
Zijn pijn vergetend, haastte hij ziohi
naar het raam en trok het gordijn
op zijde. Hij schoof het raam op emi
keek naar buiten. Het was te 'donker
om den tuin te zien maar onder hem
zag hij de verande waar Waite's stu
deerkamer was en nu begreep hij
waar hij was.
„Zij nemen niet veel voorzorgen
om mij t e beletten om te ontsnappen
maar rij dachten zéker, dat ik te ziek
was. j
(Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
