ronAirc reis door BI] DE BALANS Ons Landbüuwhoekje. Burgerlijken Stand c RFHoiivt PM GESTREEPT Dierenbescherming. I. ïNia de reisverhalen van de heer H. Dl Lou w es over Noorwegen em Zlwte- den, volgen mqg einigie, reiservaringen over Finland, waarnaar een aantal gedelegeerden van het IFAP congres een excursie gemaakt helbbien. We zitten op het achterdek van de boot. W(e hebhten zojuist Stockholm verlaten en nemen voor eeto paar da gen afscheid' van Zweden om als gasten van die landbouworganisaties1 eejx kort bezoek te brengen aan Fin land en enige indrukken op te doen over de landbouw van'dit lajnfd. Het congres van die Internationale Fede ratie van Agrarische Producenten (IjF.A.P,) met al zijln btesteimimleriin- gen is achter dte rug. Het was een goedte tijd in Saltsjöblajden. Wel ver moeiend, want we zijn nog niet 2iy thuis in vreemde taliën, dat het dag in dag uit spreken van een vreemde taal ons geien moeite zou kosten. De buitenlandiers schijnen een hoger idee te hebben over de Nederlanders dan wijzelf; zij menen, dat wij: allemaal zonder moeite drie talen spreken, en 'daarom wordt in particuliere; gesprek ken nog wel eens een beroep op ons gedaan om als tolk tie fungeren. Maakt men dleze ervaringen mee in eigen land, dan kan men van 'tijd tot tijd1 weer vluchten in de eigen taal. Hier bijma niet. Ook die particuliere gesprekken worden in vreemde talen gevoerd En juist deze particuliere gesprekken zijln vaak vati meer bete kenis dian de officiële besprekingen, omdat mien in kleiner gezelschap kan ingaan op bijzonderheden, welke wel vaq. belang kunnen zijti om die begrip!- pen te verhelderen, maar welke de of ficiële besprekingen te lang zouden rekklen. Ze worden ook gevoerd in een andere sfeer en dragen er daar om toe 'bij dte overeenstemming te vergemakkelijken. Hét was dan ook een goede, ge- djachte van de Nederlandse gezant te Stockholm ,,toe'n deze ons een avond bij! zich nodigde, dezle invitatie ook uit te strekken tot de leiders dér an dere delegaties. Hier was, gestimuc liéerd door die hartelijke gastvrijheid!, een mogelijkheid tot een ongedwon gen ontmoeting en een, ongedwongepi discussie tussen dezte leiders dier delle gaties Eein, meet vertrouwelijk ge sprek, gaf kanis bepaalde details te bespreken, welker behandeling tiji- dens de officiële bijleenkomsten, veel' blezWaréin zou, kunnen opleveren en gevoeligheden zou kunnen raken, Daarom hebben diergelijke vriend schappelijke besprekingen minstens evenveel mat als die officiële zittin gen vati de commissies en van bet voltallige congres. Een ander karakter had de uitnodi ging van de Nederlandse landbouw- attaché te Stockholm. Hier waren we die laatste avond van het congres hier waren we orikïer ons. Dn dit was ook dO bedoeling. Na tien da gen. van vergaderen, besprekingen voeren, schrijven, heen en weier sjou wen, was het nodig even tot rust (e komen in een vertrouwde omgeving, even „op eigen bodem"" te zijln, zich eep avomld' te laten verwennen in de sfeer van vaderlandse gastvrijheid van een vriendelijke gast vrouwe. En nu zitten we op 'de boat naar Finland; We varen door de eilanden groep, welke de kust van Zweden vormt van. Stockholm1 naar de open zee Voor zover men tenminste van een open zee kan Spreken hier. De Oostzee en ook dë Botnische Golf, die we moeten oversteken1, staan nau welijks in verbinding met het Oceaan- Ons Feuilleton door W. Kerremans 69) „Dokier, ik dank u voor uwe me- dèdielingien. U weet iets, een heel klein, beetje maar van hetgeen me vrouw Vermeer en ik in deze jaren hebben geleden, maar toch genoeg om te begrijpen hoe bang ik mij maak. Ik heb volledig vertrouwen in u, maar uit hetgeen u mij hebt gezegd begrijp ik dat heit hier een moeilijk geval van een zenuwaan doening, ©en psychische aandoening is, die natuurlijk niet uw speciaal terrein is. Zandt n er bezwaar tegen hebben om hierover een specialist te raadplegen?" „Bezwaar? Ik had het zelf wel willen voorstellen. Het is zoals n zegt, mijn terrein niet, het is een gecompliceerd geval, dat zeker een psycho- therapeutische behandeling vereist en hoe eerder dat gebeurt, hoe beter. De beste specialiteit, die ik op dat gebied ken is natuurlijk pro fessor ten Cate, maar u kunt ook..." „Neen, neen, noem geen anderen, ik wil alleen de allerbeste." „Dan moet u naar professor ten watereb en vloëd kennen ze niet of nauwelijks. Op eien dag, dat het tamelijk hard waaide, zagen we een golfslag, idie niet haalt bij! die van die /Noordzee iop een kalme dag. Deze zee maakt de indruk van een imieer. Oe fent 'dit invloed uit op het volkska rakter? In iedler geval is de Zweed, die toch een kust van 'meer dan 2500 kilometer kent, veel nxindter bewogen dan de 'bewoners van kustefi, waar eb en 'vloed hun invloed doen gevoe len en waar de golfslag der zeeën, heftiger is. Opein kan men hét hier ook niet noemen. Van Stockholm lot Finland vaart mén vrijwel1 de gehele tijd temidden van kleinere en gro tere eilanden. Echt op Zee is men hier niet Het is een. vaart van overweldi gende schoonheid Steeds weer wis selt hét uitzicht, a]!s worden op de verre, achtergrond voortduriend de cou lissen verschoven en veranderd. Vaak lijkt het of we vast,.ziullien varen of er geen uitweg meer zal zijln door de begroeide foërgiejn, waar 'de boot heen gaat. Maak steeds weer vindt zij. 'haar weg, Zorgvuldig! geleid van Zweden tot Finland door tpkiens én lichten De vaart doet ons denken aan een tocht door de Biesbosmaar dan ©en Biesbos gevormd door reu- zenharid. Geen platen, maar rdlsen geen groen van riet, maar van bossen op de hellingen. D© avond komt traag ein wil niet verdwijlntende schemering van de avond gaat ongemerkt ovier in de morgen. We zijn nog niet in het land1 van de midderiniach tzonde zon gaat nog ondermaar voor het don ker wordt, wordt heit ween; licht. Die heldere schemering van het Westen verlicht het pad, dat de boot over hiet water heeft getrokken ein dat loopt zover mem ziein kan. Die paden 'der zee ziet men allieein op kallid water] Drie duizend jaren geledein z!ag 'Ho meros ze zo op de MidideMlainid'se zee n,u nog trekken 'de schiepen deze pa den op allé binnenzeeën:., Op yvërlkie- lijk open zieieën zijln ze Zeldzaaméén keer bij volkomen windstil weer Gate in Utrecht?" „Gaan? Kan de professor niet hier komen?" „Dat doet hij alleen in gevallen dat de patiënten niet vervoerd mo gen worden, d.at is gelukkig bij me vrouw Vermeer helemaal niet biet geval. Wij laten ,haar nu wat rus:t nemen en geven haar veel frissie lucht en geen medicijnen, ik schrijf dan over het geval aan professor ten Gate en dan hoort u van mij. Zo afgesproken? Goed. Maak u nu.geen zorgen. Er is, zover ik het op dit ogenblik kan beoordelen geen enke le reden daarvoor. U zult er u wel op moeten v 00 bereiden dat het nog al wat tijd zal vorderen voor me vrouw Vermeer haar vroegere veerkracht en geestkracht zal heb ben teruggekregen." Een bange en terneergedrukte Roe- lants was het die naar Yonca's wo ning terugkeerde. Hij deed verslag van hetgeen dokter Ribent had ge zegd en van de afspraak, die hij met hem had gemaakt. „Het arme kind wordt wel door het noodlot vervolgd","zei mevrouw Vermeer. „Juist nu het geluk voor haar is gekomen en zij al die el lende kon gaan vergeten, nu komt dit. Ze was wakker. Ze lag te builen toen ik bij haar kwam. Ik ben zo'n slechte troosteres. Ga jij eens naar baar kijken." Enige ogenblikken later zat Ka- rel voor het bed, waarin Yonca lag. sfaande op de vuurtoren van "Scheve- ningen, hebben we dlezle pajdën. dér zee gezien op de Noordzee in de korte tijidi, dat eb1 en vloed in elkaar overgingen. Later nooit meer; de be weging vian wind en water is op deZe open zfee te sterk om deze paldien lang te laten bestaan. 1 Is het dte: avonid- of is het de p|ch- tendschtemiering, die d© haven iMjarie- h;amh verlicht, als wie er 's nachts om twaalf uur aanlegigten Hét is een ha ven miet een geschiedenis, want holn- derden jaren geleden woonidjen 'hier die 'Noormannenhier verzaniieliden zij zichvan hier voeren zij uit, als zij, 'te vuur ten tie Zwaard 'buit gingen halen in Wlest-Eiuiropa. INlu zijln tweie politiemannen en een paar douane beambten voldoende omi de toegang tot de havten af té zletit'en ein de nako melingen van de Noormianinlen in be dwang te houden. We zijin hier aan de overgang van Zweden naar het eigenlijke Finland', waar we de vol gende morgen in Turku aan lainld gaan. Staatkundig zijin de Aljanlds- eilandjen Fins, historisch niet, want éérst in 1921 zijln zie bij' Finland ge voegd toen men als gevolg van de 'eerste wereldoorlog in eên chaos te recht was gekomen en de wereld uit elkaar ging pluizen om de vrede voor dé toekomst te bewaren.. (Wordt vervolgd). Blijf van vogjelvleugels af. Dierenbescherming ontving weer berichten, dat jonge kraaien die vleu gels worden afgeknipt, om ze dan voor attractie als tam dier bij huis te houden. Afgezien van die vraag hoe. dit vaak gebeurt, 'dringt Dieren bescherming, er nog eens op aan toe te zien dat dit couperen niet plaats vindt. Weliswaar wonden deze die ren later veelal goed behandeld, maar ze zijn zo gemakkelijk een prooi voor katten en daarom 'adviseert Dierenbe scherming in het algemeen: blijf van vogclvlcugels af, die toch allieendoor de wind mogen worden aangeraakt. Zij slak een klamme hand naar hem uit. „Hoe jammer hé K ar eitje- Kerel tje? Het was ineens zo mooi gewor den. Ik schijn dat niet te mogen hebben. Als het mooi wordt in mijn leven, dan volgt er dadelijk een zwa re slag die het mooie wegneemt en er het lelijke voor in de plaats geeft". „Neen Yonca, dat is gelukkig niet zo. Nu niet meer. Het mooie wat wij eindelijk gevonden hebben blijft en zal prachtig worden. Ik heb dok ter Ribent gesproken. Ik ben ei genlijk de schuld dat jij hier ligt." „N.een, neen, dat is zeker niet waar. Jij hebt me nieuw leven ge geven, al ziet het er op het ogen blik niet naar uit", voegde' zij er met een flauw lachje bij. „De dokter zegt dat je met rust gauw weer op de been zult zijn". „Op de been", zuchtte Yonca. „O Karei, ik ben zo' moe. Na dien nacht: toen ik bij je ben gekomen, ben ik nooit meer uitgerust. Altijd ge voelde ik me moe, vreselijk moe. Zou ik toen te hard hebben gelopen en nu altijd zo moeten blijven?" „Wel neen, kleintje. De dokter heeft mij precies uitgelegd wat je scheelt. Je zenuwen zijn overspan nen, die moeten tot rust kotoen en dan word je weer de oude, lieve, vrolijke, sterke, mooie Yonca, zo als je waart die avond in de tram." „Zou er voor mij dan toch nog geluk mogelijk zijn?" Blank 'kalfsvlees. De omstandighe den lenen er weer boe, dat de boe ren melk ter beschikking hebben en dat de kalveren weer volop gemest kunnen worden, waarbij de nood lottige omstandigheid komt, dat ze dan tevens in donkere zeer kleine ruimten worden opgesloten om blank kalfsvlees te produceren. Dierenbe scherming streeft reeds lang naar verbod, maar waar dit nog niet is bereikt, richt zij zich tot de huis vrouwen om niet,, door vraag naar blank kalfsvlees welik Vliees boven dien niet zo gezond1 is, als vlees, van normaal geweide dieren dezie, voor de diertjes zo fatale mtestmtethode, te bevorderen. Niet alleen schandelijk, maar dom. Het is Dierenbescherming ter ore gekomen, dat door fokkers van kriel- boenders een uitho n geringssy steein wordt toegtepast, te!n|eilhdc zlodnemdle kleinere dieren te bekomen. De kui kens geeft men zo weinig mogelijk voer. Al spoedig sterven er vele dte hongerdood. Zijn ze geminderd tot een viertal, dan begint men eerst goéd te voeren. Dit is niet alleen schandelijk, maar ook dom. De over gebleven diertjes behoeven heus niet de sterkste te zijn, maar al waren ze liet wel, dan nog zouden ze van hun gezondheid een goed deel ver loren hebben. Denk maar eens aan de ondervoede kinderen uit. de oor logstijd, waarvan men terecht zegt: „Ze houden er altijd wat van over". Dit geldt ook van dieren. Geremde groei van het j011 ge leven wreekt zicli ook op latere leeftijd nog. Be gaat dus deze gruwelijke domheid niet. Vliegenplaag. Dierenbescherming constateerde, dat vooral bij de boe ren in Zeeland veel gebruik wordt gemaakt van netten van touw. Zulk een net hangt, vaak ook in franje over de neusgaten, voor de borst •en het bovendeel van de voorbenen der paarden. Niet naar aanblaffende honden schoppen. Wanneer een hond blaf fend achter een wielrijder ganholt, kan uien veelal het dier onmiddellijk lot bedaren brengen als men het vra gend toespreekt. Een hond merkt dadelijk of men bang is. Wij voor ons hebben nimmer verder last on dervonden van honden, wanneer wij op bovenvermelde wijze optraden. De stem van een mens doet heel veel. Houders van honden on tslaat dit niet van de taak hun dieren onder appèl te houden en onder alle omstandig heden er voor te zorgen, dat anderen geen last van hun dieren ondervin den. D i s te 1 v er o rd en ing. Sedert April 1950 beslaat in de provincie Utrecht een distel verorde ning. De districts besturen van dte St. v. d. L. krijgen hierin een belangrij ke laak. Het betreft hier niet alleen het Cultuurland, doch evenzeer ber men, fabrieksterreinen enz. enz.. Ir. F. N. Sik lees ze t uiteen hoe de pro cedure is bij aantreffen van distels, de burgemeester kan bij onwilligheid last geven tot de bestrijding en die „Of liet mogelijk zou zijn, vraag je. Hel is er, mijn schat. Wij zijn gelukkig en we zullen het nog meer worden als je 'deze narigheid over wonnen zult hebben. Ik heb met dokter Ribent afgesproken dat we samen naar een professor zullengaan tie knapste man op dit gebied en die maakt je heel gauw weer in or de. Woest daar gerust op. Ribent zegt dat je stellig zult genezen en gauw ook." „Jok je niet te veel 0111 mij op te beuren?" Zij streek hem over zijn haren en Karei verborg zijn gelaat tegen haar aan. „Huil jij, mijn grote, sterke man?" „Van geluk Yonca, van geluk dat ik zo bij je mag zijn en je mag hel pen en troosten. Nu en straks en mijn gehele leven. O Yonca, mijn Yonca, je kunt je niet voorstellen, hoe gelukkig ik ben, zelfs met de ze lijdelijke schaduw over ons heen, kan ik toch niet die grote, hemelse vreugde uit mijn hart verdrijven." „ik behoef het mij niet voor te stellen, Kareitje, want bij mij is het immers ook zo. Alleen ben ik bang {lat ik niet zoveel geluk mag heb ben, <lat ik misschien wel levens lang zal moeten liggen en rusten en niet jetvrouw zal worden." Plotseling schoot Karei de waar schuwing van de dokter te binnen 0111 elke opwinding te vermijden. Hij stond op en boog zich over haar kosten op de nalatigen verhalen. (Zal in de praktijk een boer er wei toe overgaan zijn buurman aan te kla gen? Is dit wel het geval dan wil ons dit een systeem schijnen dat zeker niét tot enkele provincies beperkt moet blijven. Zien andere provinciale St. v. d. L.-besturen geen aanleiding om iets dergelijks in hun provincie na te streven. Gezien enkele distelverbouwers ik zou ze met name kunnen noemen lijkt het mij niet moeilijk hierop een /a-antwoord te geven. Ik kan niet nalaten hiet boven staande sommige boeren in hiet Land van Heusden en Altena onder pgen te brengen (waarvan er enkele in de Langstraat wonen; ik weet niet of ze dit wel onder de ogen krijgen. Misschien leunt u geachte lezer als buurman hem het stukje onder ogen brengen, daar ge met een aanlandige wind heel wat van hem hebt geërfd). De Bonimelerwaard is er evenmin vrij van. Op mijn tocht naar Her wijnen over de Andelse Sluis, via Brake! zag ik nog al heel wat. onge recht iglieden? Te druk? Wellicht te veel land? Denk dan eens aan die tientallen flinke jonge boerenzoons die met zo'n stukje verwaarloost land in bun nopjes zouden zijn, en zullen tonen dat het andiers kan en meer winst in het laad je van de boer brengt. Wat de bermen betreft, kunnen de polderbesturen toch eens geen bepa lingen maken dat die „rijke" planten- flora langs de wiegen worden kort gehouden. Men behoeft slechts van Andel naar Eethen te fietsen. Wat een verschil als raSïl de bermen ziet langs de wegen in de N.O.-polder en die langs de nieuwe weg naar 'Bra- kel. Mijn medereizigers naar de N.Ö. Polder van dit jaar zullen dit moeten bevestigen. Wat zou er ons polder landschap mooier uitzien als alle boe ren ook daaraan eens de hand hiel den. De belendende percelen waren er mee gebaat. Want al uw onkruid- bestrijding helpt u niet als daar en kele meters vandaan een „bosrand" slaat van distels, brandnetels enz. B. v. HOVEN. Andel. POEDEROIJEN Over de maand Juli. Geboren: Arie, z. van W. Veniooij en M. v. Geffen; Gijsbertje Cathari ne, d. van D. Biesheuvel en A. den Otter; Johanna, d. van A. Hasselman en. Z. Vermeulen. Ondertrouwd: J. v. Woudenberg, 24 j., en G. A. v. d. Velden, 25 j. WIJK EN AALBURG Over de maand Juli. 'Getrouwd: Hendrik Vervoorn, 26 j. en Maaike Nieuwkoop 25 jNelis van Ballegooijen, 24 j. en Cornelia v. d. Maadien, 25 j.; Laurens Ver steeg, 19 j. en Geertruida Elizabeth Sonne veld, 21 jCornelis Lage waard 26 j. en Anna v. d. Vliet, 22 j. Overleden: Roelof Kerkwijk, 84 j., echtgenoot van F. C. v. Heidien; Bas- tiaan v. Helden, 40 j„ z. van \V. van Helden en A. M. Dekker; Janineke v. Wijk, 89 j., wied. van Anionic Mans; levenloos aangegeven: 1. heen. „Je moet rustig blijven, liefste. Je mag je niet opwinden, maar vooral rustig blijven. Denk niet meer aan zulke dingen, waarvoor geen enkele reden bestaat. Je zult genezen, die dokter verzekert "het." „Ook dat ,het gauw zal gebeuren?" „Ja, heel gauw. Nu ga ik weg, want je moet rusten, veel rusten." Roelants zelf rustte niet. Hij be sprak met Yonca's moeder wat ge daan moest worden. Zodra zij be richt zou ontvangen van. de dokter over het consult niet {ie professor wilde hij Yonca in een auto naar Utrecht brengen en vr.oeg of zij dan ook wilde meereizen of dat zij lie ver alleen met Jo' er heen wilde gaan. Mevrouw was van mening dat het wel wat opvallend zou zjjn als Jo met twee begeleiders bij die profes sor zou komen en voor Jo zou het de indruk maken, alsof zij zo ernstig was dat één ihulp niet' voldoende was. Zij vond het beter dat Roelants alleen ging met Jo omdat zij wiel dacht dat hij gemakkelijker en meer to the point met de professor zou kunnen spreken dan zij. Enige dagen later deelde dokter Ribent na ^ijn bezoek aan Jo mede, dat professor ten Cate haar twee dagen later wildie ontvangen. (Wordt vervolgd). Heerlijk vinden wy net om diverse vat. die echte zomerse jurken te hebben! We voelen er ons in thuis, vooral als we het model eenvoudig by ons type passend houden. Een lapje is gauw genoeg ge kocht, enhet is niet eens zo heel erg duur meer. Vooral als we het toiletje zelf maken en waarom zouden we dat niet doen. met behulp van een goed pa troon? zullen we met betrekkelijk weinig kosten er weer wat nieuws bij hebben. De mode maakt het ons dit jaar niet erg moeilijk, want er zijn evenveel effen als bedrukte stoffen te koop in allerlei kleu ren. Elk wat wils dus! De afgebeelde modellen zijn geschikt al.<- zulke vlotte en prettig draagbare zomer toiletjes. K 4004/11. Heel aardig staan de kanten stroken bij dit japonnetje. Ze worden bij voor- en rugpand tussen de midden- en zijpanden gestikt De rok is vierbaans en wat klokkend geknipt. Benodigd voor 98 cm. bovenwijdte ca. 4 m. stof van 90 cm. breedte. K 4005/11 Dit practische zomerjaponnetje is vah gebloemde stof vei vaardigd. Het witte piqué vormt een frisse garnering. Erg handig zyn de knoopsluiting over de gehele lengte van de japon en de opgestikt* zakken. Benodigd voor 104 cm. bovenwijdte ca. 3.50 m. stof en 50 cm garneerstof, beide van 90 cm. breedte. De knippatronen van deze modellen zjjn f 0.95 (uitsluitend per post wissell) te bestellen bü „Bella" Patronen Service. Kromme,Nieuwe Gracht 86, Utrecht. K 4004/11 is verkrjjgtfear voor 92. 98 en 104 cm. bovenwijdte, terwyi K 4005/11 verkrijgbaar is voor de bovenwijdten 96, 104 en 110 cm. De modellen zijn overgenomen uit „Bella". Het Nieuwe Modeblad. it f

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1950 | | pagina 4