Waalwijk, Imhii ii
Nummer 133. Donderdag IT April 1879. 2e. Jaargang.
Toegewijd aan Hande!, Industrie en Gemeentebelangen
BUITENLAND.
Belgie.
Engeland.
Frankrijk.
FEUILLET ON.
De Soldaat van de Landweer,
Sp
"2 be». .en £5?
en onbezorgd bestaan aan te biedenUw ver
mogen behoef,k nietik wil n slechts, u alleen
arm w beb ik ^wenschtdat gij
aanje.
Duitschland.
cho van het Zui
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnemen tsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door
bet geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden,
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk.
Verleden Zaterdag 's namiddags ongeveer ten
1 ure is een vreeselijk ongeluk gebeurd nabij
de poort van Deurne. Een herderFelix Meu-
zen genaamd45 jaar oud en woonachtig te
Deurne was op die plaats met een kudde scha
pen toen eensklaps een er van door de afsluiting
langs den spoorweg op de baan sprong. Meuzen
wilde het grijpen maar werd verrast door een
uit Holland komenden passagiefstrein die hem
omverwierp en overreed. Zijn verschrikkelijk
verminkt lichaam is naar het hospitaal te Bor-
gerhout overgebracht.
7? Vli3se^m heeft zekere Laridan een
zijner klemkinderen vermoord.
-^eze man was van plan te hertrouwen. Het
is onbekend of zijne kinderen hiermede ingeno-
men waren of nietof wel dat andere zaken
zijn hoofd in de war brachten. Zaterdag nu
begaf hij zich naar de woning van een zijner
zoons waar de kinderen alleen thuis waren
loen deze hunnen grootvader zagen aankomen
ging een hunner de deur voor hem openen
Deze ging naar de wieg, waar het jongste lag
te slapen en toen de anderen hem verzochten
de kleine niet wakker te makenbracht hij het
met een scheermes twee diepe sneden toe De
•anderen namen ijlings de vluchtde buren kwa
men toegeschoten en spoedig was de moordenaar
door de gendarmen aangehouden. Hij is over
gebracht naar de gevangenis te Brugge.
Advertentiën 1—7 regels ƒ0,60, daarboven 8 cent per regel;
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter
plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht.
Reclames beneden de rubriek Biunenland 15 cent per regel.
In het hospitaal te Bijssel werd een zekere
van Daele ingebracht, lijdende, naar gezegd
werd aan koorts, doch bij nader onderzoek
bleek hij krankzinnig te zijn.
Toch werd hij gehouden. Des avonds ten 10
ure sprong hijin een onbewaakt oogenblik
uit zijn bed en snelde naar het venster! Juist
llèfdL-i fUU SpriDgen toen een geestelijke
echter o V Va,8t?reeP <le man werkte zich
,°°k naar ,buiten en de moedige zuster
moest het zwevende ligchaam toen eenige minu-
Inïvn \0t gelukkige hulp kwam op
agen en Van Dale van een wissen dood gered
Eene Novelle.
vn»gd. dj
„Het is onmogelijk
„Blijf mij getrouw, Herminebad hii met
sSu!!.»0t het laatSte doorzetten en dan vrede
het tege"deelHij houdt
„Wat T S Tr onverrQijdelijk."
»Hat zweSt getr°UW
Een smarteli ke
„Kan ik dan ande 6g °P ha#r-
geliefde? Moet ik Jk beminnen>
Zal ik den eed herhalen dien V"" ?nken
maal gedaan heb?" ree(ls duizend
„Herhaal hem dan nogmaals
schrikkelijke ure! Ik tw^A ''7
vertrouw n even goed als ik mijzelve rZ U lk
maar stei mij gefustGod tt
Y tot hef l i °°,k Mijn gebed verhooren dat
zend!" eh°Ud Van UW leven tot hem op!
mijn'jongsten snlkT^bemi"ueu tot aan
wat heilig is» Aj Dat lk u biJ alles
Dat zweer ik by u zelve, mijne
In het graafschap Durham waar op het
oogenblik 35.000 arbeiders uit de kolenmijnen
het werk hebben gestaaktmag de toestand
zorgbarend heeten. Het volk dat hier en daar
zich reeds aan ongeregeldheden schuldig maakte,
wil arbitrage. De patroons echter schijnen daar
van niet te willen weten verklarende dat zoo
zij de voorgestelde loonsvermindering niet door
zetten zij hunne zaken zouden drijven met
schade. Zij wijzen er op, dat de loonen ook
dan nog hooger en de werkuren korter zullen
zijn dan voor acht jaren en dat bovendien de
prijzen van de meeste levensbehoeften sedert
aanmerkelijk zijn gedaald. Vleesch is op den
ouden prijs gebleven maar brood spek kaas
en alle kruidenierswaren zijn thans goedkooper
dan in 1871, zoodat eenzelfde weekloon verder
reikt dan toen. Wat den staat van zaken voor
het werkvolk te zorgelijker maaktis dat de
kas hunner unie zeer schraal voorzien moet zijn,
terwijl het bezit van een zelf overgelegden spaar-
penning onder lien tot de hooge zeldzaamheden
behoort.
Dezer dagen overleed te Louden Sir Anto
nio Panizzide man die ais bibliothecaris van
net Britsch Museum door zijn groote kennis
en onverdroten ijver deze instelling gebracht
heeft tot de uitstekende hoogte, op welke zij
zich thans bevindt. Panizziom politieke re
denen door den hertog van Modena ter dood
veroordeeldontvluchtte naar Engeland terwijl
de strop reeds voor hem om de galg was ge
slagen Lord Brougham trok zich zijner aan
en hielp hem den voet in den beugel zetten,
loen hij op die wijze tot bibliothecaris was
opgeklommen legde hij een verbazende energie
aan den dag om de destijds zeer onvolledige
boekery van het Britsch Museum aan te vullen
Hij maakte zich een poos lang al de Engelsche
uitgevers tot doodvijanden door het weder in
werking stellen van een oud doch in onbruik
geraak recht van het Britsch Museum op gratis
toezending van een exemplaar der nieuw ver
schenen Engelsche werken. Panizzi doorstond
dien storm, en behield ten slotte de overwin
ning. Daarna zette hij zich met dezelfde vol
harding tot eene niet minder mocielijke taak
het vericrijgen van eene ruimere toelage uit de
staatskas tot het aankoopen van buitenlandsche
boeken. Ook hierin slaagde hij. Aan het einde
van zijn leven vond hij zijn loon in een goed
pensioen een adellijken titel en zeker niet
het minst in het besef van hetgeen hij, in spijt
van al de tegenwerking die hij als vreemdeling
had moeten ondervinden had tot stand gebracht.
geliefde want naast God zfjt gij mij het dier
baarste op aarde.
„Zoo trek dan heen", fluisterde zij, „daar
et niet anders zijn kan Mijne zegenwenschen
en mijne gebeden vergezellen u. Intusschen zal
i zorgen, dat mijn vader zijne toestemming tot
onze vereeniging geeftik zal hem wéten te
ewegendat hij den terugkeerenden helddie
f°°theid en de eer van Duitschland
gestreden heeft, als zijn zoon ontvangt
menTllnlAZal geen afscheid van ne
men zal ik hem met vooraf zeggen
„Neen neen
„Alle harten zijn thans feestelijk gestemd,
ook uw vader zal meer te bewegen zijn
ken'r„r /""u miJ 0Ver mi-ine geliefde! Ik
ken mijn vader beter dan gij men moet hem
voorzag behandelen. moet hf S
met uwe ouders verzoenenach' dat die
moert? l?rdMPi tUSScben beiden komen
mh- olf ir' v L Frederiklaat het aan
uittrekt. S 18 het Wd g0ed' dat
betr?kkïne' Z6g hefflP dat ik na den oorlog de
betrekking van opperhoutvester van mijn vader
vormt eef scheidsmnut 3?
„Spreekt daarvan nietFrederik Geld is
rendeDomere beZUting; «aakt is soms vol
denken Z °nS- Van te ber00ven- Laa* °ns
pondeeren 7^ Zullen correa-
ontvangen'."'' dikwijls tijding van u
Madrid14 April. De Imparcial bericht-,
dat twee groote voetzoekers of klapbussen in
de kerk San Antonio te Sevilla zijn afgestoken.
Verscheidene personen zijn er door gekwetst.
Het doel was om de edelgesteenten die in de
kerk zijn te stelen.
In de bladen heet het dat het denkbeeld van
additioneele rechten ter tegemoetkoming voor
Duitsche zeehavens is ter sprake gebracht door
den Bremer afgevaardigde Mosle in zijn onder
houd met prins von Bismarck.
Naar men beweertzou Bismarck er op heb
ben geantwoorddat het plan lienr toelachte en
dat Mosle op de volle ondersteuning der Regee-
ring kon rekenen wanneer hij een beweging°ten
gunste der "zaak kon tot stand brengen.
Naar men echter hier in goed onderrichte
kringen verhaalt, is het denkbeeld niet van
Mosle maar van Bismarck uitgegaan en heeft
de ander hem toen zijne medewerking toegezegd.
Men beweert ook dat Bismarck vooraf eene
korte- gedachtenwisseling er over had gehad
met den Engelschen ambassadeur en dat deze
het met slechts eene zeer bedenkelijke zaak had
geachtmaar ook ronduit had gezegd dat het
in het buitenland zeer veel ontevredenheid zou
te weeg brengenop welke verklaring von
iSismarck niet moet hebben geantwoord.
Te Bremen sehiint hij echter alles behalve
eemg succes er mede te hebben gehad. Boven
dien zijn nu twee verklaarde voorstanders van
vrijen handelde heeren Papendieck en Barth
aldaar benoemd tot afgevaardigden naar de con
ferentie der vertegenwoordigers van zeehavens
die den 17 dezer te Berlijn plaats heeft
Aanvankelijk meende 'men bij de Hamburgers
eene zekere lauwheid op te merken. Thans echter
wordt er anders over gedacht. Trouwens er
wordt op gezinspeeld dat Bismarck zich eigenlijk
ten doel stelt, een einde te maken aan de
„Daaraan heb ik reeds gedacht, Hermine.
Gij kent Arnold Peters?"
„Den houthakker
„Ja. Ook hij is geroepen."
„Die arme Suze, zijne vrouw! Zij zijn nauw-
lijks een half jaar getrouwd."
„Suze zal u mijne brieven ter hand stellen
lk weet dat zij zonder achterdocht te verwekken
ra het huis uws vaders komen kan.
„Omdat Suze de gezellin mijner jeugd is, die
ik van tijd tot tijd met het een en ander on
dersteun. De arme vrouw moet dagelijks bij
mij Jcomen ik zal wel voor haar zorgen. Zee
haar dat Frederik zij moet geen gebrek 'lijden*
als haar broodwinner haar wordt ontnomen. Zij
heeft ook nog de moeder van haar man in huis
Maar nu moet ik weg, vader mag het niet be
merken, dat ik het huis verlaten heb. Wanneer
moet gij vertrekken
„Overmorgen ochtend vroeg."
„Dan verwacht ik u morgen avond ten zeven
uur m dezen koepel."
„Tot het laatste afscheid
„Dat verhoede God
Na eene hartelijke omhelzing scheidden de
gëlietden. Hermine deed de kaarsen uitsloot
den koepel en spoedde zich naar huis. Frederik
verliet langs denzeldeii wegdien hij gekomen
was den tam. Hij nam zijn geweer en weitasch,
welke de trouwe hond bewaakt had en wan
delde bedaard boschwaarts. Een kwartier later
bemerkte hij het dorp Timmenrodeaan welks
einde de woning des houtvesters lag. Op on
geveer honderd schreden van het oude statige
gebouw begonnen de dorpswoningen. Voor het
eerste dezer stond op dien tijd een man die
zacht aan het vensterluik kloptedoor welks
positie der Hanzesteden als vrijhavensderhalve
ze te noodzaken tot aansluiting bij het tolverbond
en dit kan den Hamburgers niet onverschil
lig zijn.
De heer Weberburgemeester van Hamburg,
heeft dan ook in eene rede zich ten krachtigste
verklaard dat Hamburg eeue vrije haven wil
blijven, steeds het beginsel van vrijen handel
wil bevorderen en van geen bescherming der
nationale vlag of van dilferentieele rechten wil
weten.
He Hamburger Borsenhalle vraagt hoe de
Bremer afgevaardigde -Mosle toch wel zou meenen
dat de verwezenlijking van zijn denkbeeld omtrent
additioneel recht vereenigbaar zou zijn met het
bestaan der Hanzesteden als vrijhavens. Weet
iemand zoo vraagt zij een middel om bij
koopwaren die uit Hamburg of Bremen bij het
Tolverbond worden ingevoerdte eonstateeren
of zij rechtstreeks uit New-OrleansBatavia of
Rio Janeiro, dan wel indirect, te Bremen en Ham
burg zijn gekomen Eenmaal in laatstgenoemde
havens aangebrachtgaan zij aldaar in de groote
voorraden zoo volledig verloren als een emmer
water ra de zee. Zij worden er uitgestort-
gesorteerd, verpakt, kortom: voor de markt
zoodanig gereed gemaakt als de nemer zelfs
verlangt zoodatmet uitzondering van enkele
partijen of goederen, hunne identiteit onmogelijk
kan worden aangetoond. De „vrijheid van ma
nipulatie is een van de voornaamste voordeelen
der positie van vrijhaven waardoor de Hanze
steden in staat zijn gesteld, in den wereldhandel
hare plaats te behouden tegenover mededingers,
die in vele opzichten ten gevolge van ligging en
wetten boven haar bevoorrecht zijn
Nog een andere quaestie. De heer Mosle
schijnt eene bevoorrechting van den directed
overzeeschen aanvoer over Duitsche havens te
beschouwen, als een equivalent aan de Duitsche
zeesteden voor de schade die het nieuwe tarief
baar zal toebrengen. Die schade zal o-elijk
tot nog toe bij alle onderzoekingen ten duide
lijkste is bewezen zooveel te grooter zijn naar
mate de havens eene meer oostelijke liggin-r
hebben en daardoor zooveel te meer bij den
graan-en houthandel betrokken zijn. Stettin en
Dantzig worden dan ook met buitengewoon
zware verliezen, Koningsberg en Memel met na
genoeg geheelen ondergang bedreigd. Met het
oog hierop vragen wijhoe eene begunstiging
van den recbtstreekschen Transat lantischen aan-
schenren men licht daar binnen bemerken kon.
„Arnold r zoo klonk eene vrouwenstem van
binnen in de hut, want meer dan dat Was deze
woning niet' te noemen.
„Ik ben- het, Suze
En in hetzelfde oogenblik ging de deur open
„Wel, man, wat blijft gij lang weg."
Zoo sprak een jeugdigfrisch vrouwtjedie
met eene brandende lamp op den drempel zich
vertoonde. 1
i. ;.'Gï Weet ,dat ik ver het b°ach in gewerkt
heb. Het is bijna een uur ver."
Arnold trad eene loods binnen en legde hét
gereedschap dat hij op den schouder had Be
dragen neder. De jonge, kloeke man van
nauwlijks acht en twintig jaar kende geen uit
putting hij hing zijn bijl op de gewone plaats
en legde de zware wig op den grond neder
Vervolgens wierp hij zijn ouden, gebulten vilten
.hoed op een met tak-kebossen ge vulden korf
„Goeden avond, Suze!" riep hij toen'hij
gereed was IIxj strekte zijne vereelte handen
uit en wilde de jonge vrouw omhelzen.
„Vrouw, wat deert u?" vraagde hij ontsteld
Suze weende.
„Kom binnen in de kamer", .antwoordde zii
snikkende „gij zult het spoedig zien."
„Is moeder ziek
„Neen
„Hebt gij een ongeluk gehad
„Ook dat niet."
„Spreek dan toch vrouw
Suze ging hem snikkend vooruit in de kamer
waar de oude moeder van den houthakker treurig
bij den haard zat.
Wordt vervolgd.)