Waalwijk, Imhii ii Nummer 133. Donderdag IT April 1879. 2e. Jaargang. Toegewijd aan Hande!, Industrie en Gemeentebelangen BUITENLAND. Belgie. Engeland. Frankrijk. FEUILLET ON. De Soldaat van de Landweer, Sp "2 be». .en £5? en onbezorgd bestaan aan te biedenUw ver mogen behoef,k nietik wil n slechts, u alleen arm w beb ik ^wenschtdat gij aanje. Duitschland. cho van het Zui Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnemen tsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door bet geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden, enz., franco te zenden aan den Uitgever. Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk. Verleden Zaterdag 's namiddags ongeveer ten 1 ure is een vreeselijk ongeluk gebeurd nabij de poort van Deurne. Een herderFelix Meu- zen genaamd45 jaar oud en woonachtig te Deurne was op die plaats met een kudde scha pen toen eensklaps een er van door de afsluiting langs den spoorweg op de baan sprong. Meuzen wilde het grijpen maar werd verrast door een uit Holland komenden passagiefstrein die hem omverwierp en overreed. Zijn verschrikkelijk verminkt lichaam is naar het hospitaal te Bor- gerhout overgebracht. 7? Vli3se^m heeft zekere Laridan een zijner klemkinderen vermoord. -^eze man was van plan te hertrouwen. Het is onbekend of zijne kinderen hiermede ingeno- men waren of nietof wel dat andere zaken zijn hoofd in de war brachten. Zaterdag nu begaf hij zich naar de woning van een zijner zoons waar de kinderen alleen thuis waren loen deze hunnen grootvader zagen aankomen ging een hunner de deur voor hem openen Deze ging naar de wieg, waar het jongste lag te slapen en toen de anderen hem verzochten de kleine niet wakker te makenbracht hij het met een scheermes twee diepe sneden toe De •anderen namen ijlings de vluchtde buren kwa men toegeschoten en spoedig was de moordenaar door de gendarmen aangehouden. Hij is over gebracht naar de gevangenis te Brugge. Advertentiën 1—7 regels ƒ0,60, daarboven 8 cent per regel; groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht. Reclames beneden de rubriek Biunenland 15 cent per regel. In het hospitaal te Bijssel werd een zekere van Daele ingebracht, lijdende, naar gezegd werd aan koorts, doch bij nader onderzoek bleek hij krankzinnig te zijn. Toch werd hij gehouden. Des avonds ten 10 ure sprong hijin een onbewaakt oogenblik uit zijn bed en snelde naar het venster! Juist llèfdL-i fUU SpriDgen toen een geestelijke echter o V Va,8t?reeP <le man werkte zich ,°°k naar ,buiten en de moedige zuster moest het zwevende ligchaam toen eenige minu- Inïvn \0t gelukkige hulp kwam op agen en Van Dale van een wissen dood gered Eene Novelle. vn»gd. dj „Het is onmogelijk „Blijf mij getrouw, Herminebad hii met sSu!!.»0t het laatSte doorzetten en dan vrede het tege"deelHij houdt „Wat T S Tr onverrQijdelijk." »Hat zweSt getr°UW Een smarteli ke „Kan ik dan ande 6g °P ha#r- geliefde? Moet ik Jk beminnen> Zal ik den eed herhalen dien V"" ?nken maal gedaan heb?" ree(ls duizend „Herhaal hem dan nogmaals schrikkelijke ure! Ik tw^A ''7 vertrouw n even goed als ik mijzelve rZ U lk maar stei mij gefustGod tt Y tot hef l i °°,k Mijn gebed verhooren dat zend!" eh°Ud Van UW leven tot hem op! mijn'jongsten snlkT^bemi"ueu tot aan wat heilig is» Aj Dat lk u biJ alles Dat zweer ik by u zelve, mijne In het graafschap Durham waar op het oogenblik 35.000 arbeiders uit de kolenmijnen het werk hebben gestaaktmag de toestand zorgbarend heeten. Het volk dat hier en daar zich reeds aan ongeregeldheden schuldig maakte, wil arbitrage. De patroons echter schijnen daar van niet te willen weten verklarende dat zoo zij de voorgestelde loonsvermindering niet door zetten zij hunne zaken zouden drijven met schade. Zij wijzen er op, dat de loonen ook dan nog hooger en de werkuren korter zullen zijn dan voor acht jaren en dat bovendien de prijzen van de meeste levensbehoeften sedert aanmerkelijk zijn gedaald. Vleesch is op den ouden prijs gebleven maar brood spek kaas en alle kruidenierswaren zijn thans goedkooper dan in 1871, zoodat eenzelfde weekloon verder reikt dan toen. Wat den staat van zaken voor het werkvolk te zorgelijker maaktis dat de kas hunner unie zeer schraal voorzien moet zijn, terwijl het bezit van een zelf overgelegden spaar- penning onder lien tot de hooge zeldzaamheden behoort. Dezer dagen overleed te Louden Sir Anto nio Panizzide man die ais bibliothecaris van net Britsch Museum door zijn groote kennis en onverdroten ijver deze instelling gebracht heeft tot de uitstekende hoogte, op welke zij zich thans bevindt. Panizziom politieke re denen door den hertog van Modena ter dood veroordeeldontvluchtte naar Engeland terwijl de strop reeds voor hem om de galg was ge slagen Lord Brougham trok zich zijner aan en hielp hem den voet in den beugel zetten, loen hij op die wijze tot bibliothecaris was opgeklommen legde hij een verbazende energie aan den dag om de destijds zeer onvolledige boekery van het Britsch Museum aan te vullen Hij maakte zich een poos lang al de Engelsche uitgevers tot doodvijanden door het weder in werking stellen van een oud doch in onbruik geraak recht van het Britsch Museum op gratis toezending van een exemplaar der nieuw ver schenen Engelsche werken. Panizzi doorstond dien storm, en behield ten slotte de overwin ning. Daarna zette hij zich met dezelfde vol harding tot eene niet minder mocielijke taak het vericrijgen van eene ruimere toelage uit de staatskas tot het aankoopen van buitenlandsche boeken. Ook hierin slaagde hij. Aan het einde van zijn leven vond hij zijn loon in een goed pensioen een adellijken titel en zeker niet het minst in het besef van hetgeen hij, in spijt van al de tegenwerking die hij als vreemdeling had moeten ondervinden had tot stand gebracht. geliefde want naast God zfjt gij mij het dier baarste op aarde. „Zoo trek dan heen", fluisterde zij, „daar et niet anders zijn kan Mijne zegenwenschen en mijne gebeden vergezellen u. Intusschen zal i zorgen, dat mijn vader zijne toestemming tot onze vereeniging geeftik zal hem wéten te ewegendat hij den terugkeerenden helddie f°°theid en de eer van Duitschland gestreden heeft, als zijn zoon ontvangt menTllnlAZal geen afscheid van ne men zal ik hem met vooraf zeggen „Neen neen „Alle harten zijn thans feestelijk gestemd, ook uw vader zal meer te bewegen zijn ken'r„r /""u miJ 0Ver mi-ine geliefde! Ik ken mijn vader beter dan gij men moet hem voorzag behandelen. moet hf S met uwe ouders verzoenenach' dat die moert? l?rdMPi tUSScben beiden komen mh- olf ir' v L Frederiklaat het aan uittrekt. S 18 het Wd g0ed' dat betr?kkïne' Z6g hefflP dat ik na den oorlog de betrekking van opperhoutvester van mijn vader vormt eef scheidsmnut 3? „Spreekt daarvan nietFrederik Geld is rendeDomere beZUting; «aakt is soms vol denken Z °nS- Van te ber00ven- Laa* °ns pondeeren 7^ Zullen correa- ontvangen'."'' dikwijls tijding van u Madrid14 April. De Imparcial bericht-, dat twee groote voetzoekers of klapbussen in de kerk San Antonio te Sevilla zijn afgestoken. Verscheidene personen zijn er door gekwetst. Het doel was om de edelgesteenten die in de kerk zijn te stelen. In de bladen heet het dat het denkbeeld van additioneele rechten ter tegemoetkoming voor Duitsche zeehavens is ter sprake gebracht door den Bremer afgevaardigde Mosle in zijn onder houd met prins von Bismarck. Naar men beweertzou Bismarck er op heb ben geantwoorddat het plan lienr toelachte en dat Mosle op de volle ondersteuning der Regee- ring kon rekenen wanneer hij een beweging°ten gunste der "zaak kon tot stand brengen. Naar men echter hier in goed onderrichte kringen verhaalt, is het denkbeeld niet van Mosle maar van Bismarck uitgegaan en heeft de ander hem toen zijne medewerking toegezegd. Men beweert ook dat Bismarck vooraf eene korte- gedachtenwisseling er over had gehad met den Engelschen ambassadeur en dat deze het met slechts eene zeer bedenkelijke zaak had geachtmaar ook ronduit had gezegd dat het in het buitenland zeer veel ontevredenheid zou te weeg brengenop welke verklaring von iSismarck niet moet hebben geantwoord. Te Bremen sehiint hij echter alles behalve eemg succes er mede te hebben gehad. Boven dien zijn nu twee verklaarde voorstanders van vrijen handelde heeren Papendieck en Barth aldaar benoemd tot afgevaardigden naar de con ferentie der vertegenwoordigers van zeehavens die den 17 dezer te Berlijn plaats heeft Aanvankelijk meende 'men bij de Hamburgers eene zekere lauwheid op te merken. Thans echter wordt er anders over gedacht. Trouwens er wordt op gezinspeeld dat Bismarck zich eigenlijk ten doel stelt, een einde te maken aan de „Daaraan heb ik reeds gedacht, Hermine. Gij kent Arnold Peters?" „Den houthakker „Ja. Ook hij is geroepen." „Die arme Suze, zijne vrouw! Zij zijn nauw- lijks een half jaar getrouwd." „Suze zal u mijne brieven ter hand stellen lk weet dat zij zonder achterdocht te verwekken ra het huis uws vaders komen kan. „Omdat Suze de gezellin mijner jeugd is, die ik van tijd tot tijd met het een en ander on dersteun. De arme vrouw moet dagelijks bij mij Jcomen ik zal wel voor haar zorgen. Zee haar dat Frederik zij moet geen gebrek 'lijden* als haar broodwinner haar wordt ontnomen. Zij heeft ook nog de moeder van haar man in huis Maar nu moet ik weg, vader mag het niet be merken, dat ik het huis verlaten heb. Wanneer moet gij vertrekken „Overmorgen ochtend vroeg." „Dan verwacht ik u morgen avond ten zeven uur m dezen koepel." „Tot het laatste afscheid „Dat verhoede God Na eene hartelijke omhelzing scheidden de gëlietden. Hermine deed de kaarsen uitsloot den koepel en spoedde zich naar huis. Frederik verliet langs denzeldeii wegdien hij gekomen was den tam. Hij nam zijn geweer en weitasch, welke de trouwe hond bewaakt had en wan delde bedaard boschwaarts. Een kwartier later bemerkte hij het dorp Timmenrodeaan welks einde de woning des houtvesters lag. Op on geveer honderd schreden van het oude statige gebouw begonnen de dorpswoningen. Voor het eerste dezer stond op dien tijd een man die zacht aan het vensterluik kloptedoor welks positie der Hanzesteden als vrijhavensderhalve ze te noodzaken tot aansluiting bij het tolverbond en dit kan den Hamburgers niet onverschil lig zijn. De heer Weberburgemeester van Hamburg, heeft dan ook in eene rede zich ten krachtigste verklaard dat Hamburg eeue vrije haven wil blijven, steeds het beginsel van vrijen handel wil bevorderen en van geen bescherming der nationale vlag of van dilferentieele rechten wil weten. He Hamburger Borsenhalle vraagt hoe de Bremer afgevaardigde -Mosle toch wel zou meenen dat de verwezenlijking van zijn denkbeeld omtrent additioneel recht vereenigbaar zou zijn met het bestaan der Hanzesteden als vrijhavens. Weet iemand zoo vraagt zij een middel om bij koopwaren die uit Hamburg of Bremen bij het Tolverbond worden ingevoerdte eonstateeren of zij rechtstreeks uit New-OrleansBatavia of Rio Janeiro, dan wel indirect, te Bremen en Ham burg zijn gekomen Eenmaal in laatstgenoemde havens aangebrachtgaan zij aldaar in de groote voorraden zoo volledig verloren als een emmer water ra de zee. Zij worden er uitgestort- gesorteerd, verpakt, kortom: voor de markt zoodanig gereed gemaakt als de nemer zelfs verlangt zoodatmet uitzondering van enkele partijen of goederen, hunne identiteit onmogelijk kan worden aangetoond. De „vrijheid van ma nipulatie is een van de voornaamste voordeelen der positie van vrijhaven waardoor de Hanze steden in staat zijn gesteld, in den wereldhandel hare plaats te behouden tegenover mededingers, die in vele opzichten ten gevolge van ligging en wetten boven haar bevoorrecht zijn Nog een andere quaestie. De heer Mosle schijnt eene bevoorrechting van den directed overzeeschen aanvoer over Duitsche havens te beschouwen, als een equivalent aan de Duitsche zeesteden voor de schade die het nieuwe tarief baar zal toebrengen. Die schade zal o-elijk tot nog toe bij alle onderzoekingen ten duide lijkste is bewezen zooveel te grooter zijn naar mate de havens eene meer oostelijke liggin-r hebben en daardoor zooveel te meer bij den graan-en houthandel betrokken zijn. Stettin en Dantzig worden dan ook met buitengewoon zware verliezen, Koningsberg en Memel met na genoeg geheelen ondergang bedreigd. Met het oog hierop vragen wijhoe eene begunstiging van den recbtstreekschen Transat lantischen aan- schenren men licht daar binnen bemerken kon. „Arnold r zoo klonk eene vrouwenstem van binnen in de hut, want meer dan dat Was deze woning niet' te noemen. „Ik ben- het, Suze En in hetzelfde oogenblik ging de deur open „Wel, man, wat blijft gij lang weg." Zoo sprak een jeugdigfrisch vrouwtjedie met eene brandende lamp op den drempel zich vertoonde. 1 i. ;.'Gï Weet ,dat ik ver het b°ach in gewerkt heb. Het is bijna een uur ver." Arnold trad eene loods binnen en legde hét gereedschap dat hij op den schouder had Be dragen neder. De jonge, kloeke man van nauwlijks acht en twintig jaar kende geen uit putting hij hing zijn bijl op de gewone plaats en legde de zware wig op den grond neder Vervolgens wierp hij zijn ouden, gebulten vilten .hoed op een met tak-kebossen ge vulden korf „Goeden avond, Suze!" riep hij toen'hij gereed was IIxj strekte zijne vereelte handen uit en wilde de jonge vrouw omhelzen. „Vrouw, wat deert u?" vraagde hij ontsteld Suze weende. „Kom binnen in de kamer", .antwoordde zii snikkende „gij zult het spoedig zien." „Is moeder ziek „Neen „Hebt gij een ongeluk gehad „Ook dat niet." „Spreek dan toch vrouw Suze ging hem snikkend vooruit in de kamer waar de oude moeder van den houthakker treurig bij den haard zat. Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1879 | | pagina 1