Nummer 25.
Donderdag 25 Maart 1880. 3e. Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
Grootmoedigheid en Zegepraal,
BUITENLAND.
Frankrijk.
Spanje.
Engeland.
Uitgever: ANT00N TIELEN te Waalwijk.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00. franco per post door
het geheele rijk f 1,15., Brieven, ingezonden stukken, gelden
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
^^vatwrmoaiaHCi«B- juf-jlv.-.-. .-*• -
Advertentiën 17 regels 0,60, daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter
plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht
Reclames beneden de rubriek Binnenland 15 cent per regel.
Men verzekert van verschillende kanten, aldus
wordt van officieuse zijde berichtdat in het
Régeringsblad zeer spoedig zal verschijnen een
besluit van den President der Republiek, waarbij
het decreet van Messidor jaar XII weder van
kracht wordt verklaard en waarbij de maatregelen
zullen worden voorgeschreven welke ten aanzien
der congregatiën zullen worden genomen. Die
maatregelen zullen betreffeD de verwijdering uit
Frankrijk van de vreemde Jezuïten en de ont
binding van de Vereenigingen van de Fransche
leden dier orde.
Wat de overige congregatiën betreftdeze
zullen vooraf in de verplichting worden gesteld,
haar statuten in te dienen. De Minister de
Freycinet moet den nuntius te Parijs de verze
kering hebben gegeven, dat de Regeering geenerlei
represaille-maatreg ;1 zal nemen maar besloten
heeft de wettelijke voorschriften stipt uit te
voeren.
Bij een onderzoek op last van den Mi
nister ingesteld zijn in het museum van de
Manufacture de Sèvres de beroemde porcelein-
fabriek talrijke diefstallen geconstateerd.
O. a. wordt een gedeelte der versiering van
een kleinen salon, van de oude fabriek afkomstig
en op last van markiezin de Pompadour gemaakt,
vermist.
De zaak is in handen van de Minister van
Justitie gesteld terwijl de directeur in zijn
betrekking geschorst is.
Hoe diep de Administratie voor Gambetta
ter aarde buigten hoe oplettend men is om
hem de minste of geringste attentie te bewijzen,
kan het feit bewijzen dat de censuur haar
stempel geweigerd heeft aan een straatliedje
waarvan het refrein luidt
Elle a porté mon oeil de verre
Au Mont-de Piété.
Jammer maar, zegt le Figaro, dat de censuur,
die zoo grooten eerbied voor glazen oogen toont
te hebben niet altijd even naauwkeurig is, ook
XXIV.
Haar wensch te kennen gevende zoo spoedig
mogelijk een einde te maken aan haar toilet
vergunde mevrouw St. Clare aan de beide dames
in de kamer te blijven waarna zij zoo gaarne
hare nicht, had zien vertrekken om oen onder
houd zonder getuige met Judith te kunnen heb
ben opdat eene verzoening mocht plaats grijpen,
zonder welke zij van een slapeloozen nacht ver
zekerd was. Doch Mathilde wilde hare tante
daartoe de gelegenheid niet laten. Voor zij haar
nachtkus op de lippen der zieke vroutv drukte,
fluisterde zij haar in het oor „daar gij u niet
wel gevoeltlieve tante zal ik dezen nacht in
de kamer van mejuffrouw Graystone slapen, om
zeker te zijn dat gij goed opgepast wordt."
Deze woorden drongen door in het hart der
arme lijderes als even zooveel dolksteken. Doch
waartoe baatte het of zij er zich tegen verzette P
Zij kon niet anders denken of Totfy deed het
uit bezorgdheid voor haat maar het deed haar
toch in de ziel leed Judith op zulk eene ruwe
manier uit hare tegenwoordigheid te bannen.
De strijd tusschen liefde en voorzichtigheid was
eepe te zware beproeving voor hare krachten en
het was alleen tengevolge van uitputting dat zij
aan den wensch harer nicht toegafofschoon
zij op verre na niet overtuigd was van de nood
zakelijkheid dezer verandering.
„Weldan zooals gij wilt", zeide zij „ik heb
zulk een vreesselijke hoofdpijn dat ik bijna
niet weet wat ik doe. Doe de liohteu uit, dan
zal ik trachten te slapen."
in haar onderzoek van liedjes die bij duizenden
verkocht woiden en waarin niet minder eerbied
waardige zaken beleedigd worden, als het glazen
oog van den ex-dictator.
Den 2Sn November van het vorig jaar
werden bij den juwelier Fontana in het Palais
Royal, twee rivièn s ter waarde van 56,000 fr.
gestolen. De dief had door middel van een
grooten steen een ruit ingeslagen daarop den
arm in de kast gestoken en het toen met den
buit op een loopen gezet.
Door de omstanders gevatwerden de dia
manten echter niet gevondenevenmin als bij
een door hem aan de Justitie overge!everden
medeplichtige.
De deugnieten zijn nu door het Hof ieder tot
15 jaren tuchthuisstraf veroordeeld een schrale
troost voor den bestolen juwelierdie misschien
zijn diamanten nooit zal terugzien want deze
schijnen door den medeplichtige op een alleen
aan hem bekende plaats verborgen te zijn
wellicht in de hoopze daarna volbrachten
straftijdte komen afhalen. Ongelukkig voor
hen bepaalt de Fransche wetdat zijeens
uit het bagno en op vrije voeten gesteld, levens
lang onder surveillance zullen staan. Hebben
zij echter het geluk dat een nieuwe Commune
tegen dien tijd uitbreekt, dan kunnen zij nog
mannen in bonis worden.
In de afgcloopen week werden hier door
sommige bloemenverkoopersper hoofd niet
minder dan 300 bonquetten boschviooltjes ver
kocht. De voorraad begint dan ook aanmerkelijk
te verminderen zoodat genoemde kooplieden er
thans op zijn hoogst'150 per dag kunnen bijeen
zamelen. De Parijzenaars schijnen dus op dit
punt onveranderlijk in hun smaak.
Dezer dagen stond voor het Hof van as
sises van de Aude een 15 jarige booswicht te
ri chtdie een knaapje van 41/2 jaarhet kind
van een spoorwegbeambte te Q'iillan vermoord
en zijn lijk afschuwelijk verminkt had. De jonge
moordenaar gaf reeds op zeer jeugdigen leeftijd
blijken van een beestachtig wreede geaardheid,
en schiep er b. v. vermaak in vogels -levend
de veeren uit te trekken. Hij is tot 12 jaren
opsluiting in een verbeterhuis veroordeeld.
Aldus vas de eerste aanslag der laaghartige
gelukt om de oprechtheid te verbannen en de
valschheid ten troon te verheffen.
Aan de ontbijttafel lag er den volgenden
morgen naast het bord van Judith een briefje
geadresseerd aan mejuffrouw Graystone. Mej.
Renwick vreezende dat zij de behaalde voordee-
len weder verliezen mocht had het ijzer ge
smeed terwijl het heet was. Een hooge blos
verspreidde zich over Judith's gelaat, toen zij
aan het schrift de hand herkendedie het ge-
sohreven had zij wist dan ook maar al te wel,
dat zij aan haar het onheilspellend schrijven te
danken had.
De sluwe nicht was den vorigen avond en
nacht bij de kranke gebleventeneit de een
tête-ii-teie met de vijandin te vermijden wier
ondergang zij door hare lagen zocht te bewerken.
Geen oog was getuige van de ontroering die op
Judith's gelaat te lezen stond, toen zij den brief
openscheurde om zich uit de onzekerheid te red-
dén. Hij luidde aldus -.
„Lieve juffrouw Graystone
liet is met het innigste leedwezen dat ik mij
verplicht acht eene pijnlijke taak te vervullen
doch ik ben tot de overtuiging gekomen dat
deze eerste overwinning op mij zelve mij voor
het vervolg veel smart besparen zal. Ik ben te
zwak en te ziek om u nadere verklaringen te
geven of uwe verdediging aan te hooren daarom
hoop ik dat gij uw gezond verstandwaarmede
de hemel u in zoo ruime mate heeft gezegend
gebruiken en zoo spoedig mogelijk mijn dienst
verlaten zult.
„Lk meen dat wij geen voorwaarden gemaakt
hebben aangaande den tijd waarop wij elkander
moesten waarschuwen wanneer een onzer eene
scheiding noodzakelijk achtte; doch daar hierbij
drie maanden gebruikelijk is, leg ik u bij deze
een assignatie over voor drie maanden salaris
Sedert veertien dagenzoo schrijft de
Parijsche correspondent van de Haarl. Ct.., is het
hier bijna zomer. lederen ochtend komt de zon
heengebroken door een dunnen nevel warmte
brengen iederën avond gaat zij, aan een helderen
horizont, statig onder. Jammer slechts, dat in
de parken en de bosschen het uitloopend groen
zoo sprekend in het licht stelt, welke verwoes
tingen de barre winter heeft aangericht. Voor
geen twee millioen franken berekent men zal
de stad Parijs in weerwil dat zij eigen broei
kassen en kweekbedden bezitdood gevroren
plantsoen weder door levend kunnen vervangen.
Eii de geldelijke schade is nog nietsvergeleken
bij het verlies van zoovele schoone hoornen en
heesters van vreemden oorsprongwier zwarte
takken en grijze bladerende lanen cn de
squares op kerkhoven doen gelijken. Vele jaren
zal het moeten duren eer die sombere sporen
uitgewischt zijn.
De Madridsche „Liberal" is van oordeel, dat
de tusschenkomst van Euiopa in de zaken van
Marokko onvermijdelijk schijnt te zullen worden.
Genoemd blad heeft vernomen dat de Gou
verneur van de stad Marokko gelast heeftal
de woningen van Israëlietendie het uitzicht
hebben op de moskee te vernielen. Zes joden,
die tegen dezen maatregel hebben geprotesteerd,
werden met stokslagen gestraft tot zij er bijna
dood bij nederlagen.
De Fransche, Italiaansche en Portugeesche
gezanten te Tanger hebben geprotesteerd tegen
de weigering van den Sultan van Marokko om
de naturalisatiein den vreemde van Marok-
kaansche onderdanen toe te laten.
Uit Afghanistan is een bericht ontvangen, dat
der Regeering zeker uitnemend zal de stade
komen. Musa-Khan na elijk heeft uit Ghuznee
een brief aan Generaal Roberts geschreven, door
alle hoofden mede onderteekend, waarin hij zich
bereid verklaart zich aan de Engclschen te
onderwerpen en naar Maistain te komen om
MBBOMA^fur
behalve voor dat hetwelk ik u tot op dezen dag
verschuldigd ben.
„Daar het mij te veel zou schokken u weder
te zien verzoek ik u bij deze mijne groeten en
beste wenschen te willen aannemen.
„Gij behoeft u niet te verontrusten over mij,
daar ik eene even trouwe verzorgster in mijne
nicht en haar kamenier ge ronden heb. Ik houd
mij overtuigd dat gij mij dit plotseling ontslag
ten goede houden zult en den zwakken staat
mijner gezondheid wel als eene billijke veront
schuldiging zult willen beschouwen. Ik zal steeds
bereid zijn u gunstig aan te bevelen wanneer
gij zulks moogt verlangen en ben steeds
Uw oprechte vriendin*
Cecilia St. Clare."
De uitdrukking zou te zwak zijn zoo wij
zeiden dat Judith als door den donder getroffen
was zoo wij daarmede hare verbazing en wan
hoop wilden uitdrukken. Zij dacht weltoen
zij het briefje opnamdat mevrouw St. Clare
haar de eene of andere vermeende grief had
mede te deelen en schoon zij wel min of meer
beefde toen zij het opende wenschte zij toch
zich zelve geluk dat zij weldra in staat gesteld
zou worden zich te verdedigen en allen schijn
tegen haar te doen verdwijnen. Maar zoo iets
had zij in de v«rste verte niet durven niet
kunnen vermoeden en zij was wel verre van
voorbereid te zijn op de gedragslijndie zij te
volgen had.
Gedurende tien minuten zat Judith met het
open briefje in de hand en hare oogen strak op
den grond gevestigd terwijl zij hare gedachten
den vrijen loop liet en het in haar binnenste
onstuimig woedde. Nooit had zij misschien zich
tot bitterheid en onredelijkheid opgewekt gevoeld
dan in deze weinige minuten.
Juist was het twaalf maanden geleden dat
Judith op het punt geweest was te twijfelen of
onderhandelingen aan te knoopen. Anders luidden
de jongste berichten juist weer minder gunstig.
Duizenden Londenaais zijn Zaterdag voor niets
een paar uren vroeger opgestaan en danig
teleurgesteld. Dien dag'smorgens om acht
uur, zou namelijk de groote roeiwedstrijd tusschen
Londen en Cambridge plaats hebben zoo
vroeg wegéns het getij maar wegens den
dikken mist kon het feest niet doorgaan, zoodat
het tot heden Maandagmoest worden uitge
steld.
In een brief aan de „Daily Telegraph"
loochent Hartmann zijne voorgewende bekentenis
met betrekking tot den moordaanslag te Moskou.
Uit Kabul schrijft een berichtgever aan
„the Indian Herald":
Er heelt hier in het Britsche kamp groote
opschudding gekeerscht naar aanleiding van een
poging om een aanslag te plegen op het leven
van Frederick Roberts. Gelukkig is die poging
niet tot een begin van uitvoering gekomen en is
de geachte opperbevelhebber er gelukkig onge
deerd afgekomen.. Tusschen 4 en 5 ure in den
namiddag vond men een Afghaan verborgen in
dé kamer van kapitein Thurston adjudant van
den generaal. De man had een der uniformen
van den kapitein aangetrokken. Ofschoon hij
niet tot bekentenis was te brengen, wat het doel
dezer vermomming was heeft men toch bijna
alle zekerheid gekregen dat hij 't gemunt had
op sir Frederick Roberts.
De man werd uitgeleverd aan den sirdar Wali
Mahomed den nieuwen gouverneur van Kabul,
en het zal nu spoedig genoeg blijken of hij al
dan niet voldoende inlichtingen over zijn tegen»
woordigheid in het kamp zal kunnen geven. Is
dit niet het gevaldan wachten hem een kort
proces en parate executie.
De algemeene opinie is, dat deze man m het
kamp is doorgedrongen met geen ander doel
dan om generaal Roberts te vermoorden. Het
schijnt echter twijfelachtig, of de man wel goed
bij zijn verstand is. Men verwacht ook dat
Wali Mahomed hem aan een geneeskundig on
derzoek zal laten onderwerpen.
Op het eiland Wight overleed den 17en
het wel verstandig was deugdzaam te zijn, thans
werd haar geloof aan de deugd zelve aan het
wankelen gebracht. Echter kon zij het nietge-
looven dat haar plotseling ontslag voortkwam uit
het hart van haardie riog zoo kort te voren
haar zooveel liefde en vriendschap beloond had;
dat briefje neen het was de taal niet van hare
geliefde vriendin.
„Zij was daartoe niet in staat", was het slot
harer stille overdenking „het is geheel in strijd
met haar karakter. Misschien weet zij er zelfs
niets van." En deze laatste gedachte gaf haar
eenigen troost.
Eeti bitterepijnlijke lach vertoonde zich op
haar gelaattoen zij op nieuw een blik in den
brief sloeg en het bloed verstijfde bijna in hare
aderen toen zij de regelen las met betrekking
tot de assignatie. En niet alleen de woorden
maar de assignatie zelve lag daar in eene enve
loppe gesloten voor haar. Haar hoofd begon te
duizelen en zij leunde met haar ellebogen op de
tafel en bracht hare handen krampachtig aan
haar voorhoofd.
„Wat heb ik toch gedaan waarvan word ik
dan beschuldigd, dat ik zulk eene wreede be
handeling veidiend heb?" vraagde zij zich zelve
bij herhaling af en immer bleef de vraag onop
gelost.
Eindelijk opspringende besloten bij hare vrien
din zelve inlichting te gaan vragen verliet zij
de kamer om naar die der zieke te gaan.
Justine ontmoette haar juist voor de kamer
deur en zeide op gebiedenden toon „Gij gaat
nu toch niet naar de kamer van mevr. St. Clare?
Zij heeft zulk een vreesselijk onrustigen nacht
gehad en is juist ingeslapen zoodat mejuffrouw
Renwick haar voor niets ter wereld zou willen
zien storen zij heelt gelast niemand toe te staan
bij de kamer te komen.
Wordt Vervolgd.