Nummer 25. Donderdag 25 Maart 1880. 3e. Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. Grootmoedigheid en Zegepraal, BUITENLAND. Frankrijk. Spanje. Engeland. Uitgever: ANT00N TIELEN te Waalwijk. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00. franco per post door het geheele rijk f 1,15., Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. ^^vatwrmoaiaHCi«B- juf-jlv.-.-. .-*• - Advertentiën 17 regels 0,60, daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht Reclames beneden de rubriek Binnenland 15 cent per regel. Men verzekert van verschillende kanten, aldus wordt van officieuse zijde berichtdat in het Régeringsblad zeer spoedig zal verschijnen een besluit van den President der Republiek, waarbij het decreet van Messidor jaar XII weder van kracht wordt verklaard en waarbij de maatregelen zullen worden voorgeschreven welke ten aanzien der congregatiën zullen worden genomen. Die maatregelen zullen betreffeD de verwijdering uit Frankrijk van de vreemde Jezuïten en de ont binding van de Vereenigingen van de Fransche leden dier orde. Wat de overige congregatiën betreftdeze zullen vooraf in de verplichting worden gesteld, haar statuten in te dienen. De Minister de Freycinet moet den nuntius te Parijs de verze kering hebben gegeven, dat de Regeering geenerlei represaille-maatreg ;1 zal nemen maar besloten heeft de wettelijke voorschriften stipt uit te voeren. Bij een onderzoek op last van den Mi nister ingesteld zijn in het museum van de Manufacture de Sèvres de beroemde porcelein- fabriek talrijke diefstallen geconstateerd. O. a. wordt een gedeelte der versiering van een kleinen salon, van de oude fabriek afkomstig en op last van markiezin de Pompadour gemaakt, vermist. De zaak is in handen van de Minister van Justitie gesteld terwijl de directeur in zijn betrekking geschorst is. Hoe diep de Administratie voor Gambetta ter aarde buigten hoe oplettend men is om hem de minste of geringste attentie te bewijzen, kan het feit bewijzen dat de censuur haar stempel geweigerd heeft aan een straatliedje waarvan het refrein luidt Elle a porté mon oeil de verre Au Mont-de Piété. Jammer maar, zegt le Figaro, dat de censuur, die zoo grooten eerbied voor glazen oogen toont te hebben niet altijd even naauwkeurig is, ook XXIV. Haar wensch te kennen gevende zoo spoedig mogelijk een einde te maken aan haar toilet vergunde mevrouw St. Clare aan de beide dames in de kamer te blijven waarna zij zoo gaarne hare nicht, had zien vertrekken om oen onder houd zonder getuige met Judith te kunnen heb ben opdat eene verzoening mocht plaats grijpen, zonder welke zij van een slapeloozen nacht ver zekerd was. Doch Mathilde wilde hare tante daartoe de gelegenheid niet laten. Voor zij haar nachtkus op de lippen der zieke vroutv drukte, fluisterde zij haar in het oor „daar gij u niet wel gevoeltlieve tante zal ik dezen nacht in de kamer van mejuffrouw Graystone slapen, om zeker te zijn dat gij goed opgepast wordt." Deze woorden drongen door in het hart der arme lijderes als even zooveel dolksteken. Doch waartoe baatte het of zij er zich tegen verzette P Zij kon niet anders denken of Totfy deed het uit bezorgdheid voor haat maar het deed haar toch in de ziel leed Judith op zulk eene ruwe manier uit hare tegenwoordigheid te bannen. De strijd tusschen liefde en voorzichtigheid was eepe te zware beproeving voor hare krachten en het was alleen tengevolge van uitputting dat zij aan den wensch harer nicht toegafofschoon zij op verre na niet overtuigd was van de nood zakelijkheid dezer verandering. „Weldan zooals gij wilt", zeide zij „ik heb zulk een vreesselijke hoofdpijn dat ik bijna niet weet wat ik doe. Doe de liohteu uit, dan zal ik trachten te slapen." in haar onderzoek van liedjes die bij duizenden verkocht woiden en waarin niet minder eerbied waardige zaken beleedigd worden, als het glazen oog van den ex-dictator. Den 2Sn November van het vorig jaar werden bij den juwelier Fontana in het Palais Royal, twee rivièn s ter waarde van 56,000 fr. gestolen. De dief had door middel van een grooten steen een ruit ingeslagen daarop den arm in de kast gestoken en het toen met den buit op een loopen gezet. Door de omstanders gevatwerden de dia manten echter niet gevondenevenmin als bij een door hem aan de Justitie overge!everden medeplichtige. De deugnieten zijn nu door het Hof ieder tot 15 jaren tuchthuisstraf veroordeeld een schrale troost voor den bestolen juwelierdie misschien zijn diamanten nooit zal terugzien want deze schijnen door den medeplichtige op een alleen aan hem bekende plaats verborgen te zijn wellicht in de hoopze daarna volbrachten straftijdte komen afhalen. Ongelukkig voor hen bepaalt de Fransche wetdat zijeens uit het bagno en op vrije voeten gesteld, levens lang onder surveillance zullen staan. Hebben zij echter het geluk dat een nieuwe Commune tegen dien tijd uitbreekt, dan kunnen zij nog mannen in bonis worden. In de afgcloopen week werden hier door sommige bloemenverkoopersper hoofd niet minder dan 300 bonquetten boschviooltjes ver kocht. De voorraad begint dan ook aanmerkelijk te verminderen zoodat genoemde kooplieden er thans op zijn hoogst'150 per dag kunnen bijeen zamelen. De Parijzenaars schijnen dus op dit punt onveranderlijk in hun smaak. Dezer dagen stond voor het Hof van as sises van de Aude een 15 jarige booswicht te ri chtdie een knaapje van 41/2 jaarhet kind van een spoorwegbeambte te Q'iillan vermoord en zijn lijk afschuwelijk verminkt had. De jonge moordenaar gaf reeds op zeer jeugdigen leeftijd blijken van een beestachtig wreede geaardheid, en schiep er b. v. vermaak in vogels -levend de veeren uit te trekken. Hij is tot 12 jaren opsluiting in een verbeterhuis veroordeeld. Aldus vas de eerste aanslag der laaghartige gelukt om de oprechtheid te verbannen en de valschheid ten troon te verheffen. Aan de ontbijttafel lag er den volgenden morgen naast het bord van Judith een briefje geadresseerd aan mejuffrouw Graystone. Mej. Renwick vreezende dat zij de behaalde voordee- len weder verliezen mocht had het ijzer ge smeed terwijl het heet was. Een hooge blos verspreidde zich over Judith's gelaat, toen zij aan het schrift de hand herkendedie het ge- sohreven had zij wist dan ook maar al te wel, dat zij aan haar het onheilspellend schrijven te danken had. De sluwe nicht was den vorigen avond en nacht bij de kranke gebleventeneit de een tête-ii-teie met de vijandin te vermijden wier ondergang zij door hare lagen zocht te bewerken. Geen oog was getuige van de ontroering die op Judith's gelaat te lezen stond, toen zij den brief openscheurde om zich uit de onzekerheid te red- dén. Hij luidde aldus -. „Lieve juffrouw Graystone liet is met het innigste leedwezen dat ik mij verplicht acht eene pijnlijke taak te vervullen doch ik ben tot de overtuiging gekomen dat deze eerste overwinning op mij zelve mij voor het vervolg veel smart besparen zal. Ik ben te zwak en te ziek om u nadere verklaringen te geven of uwe verdediging aan te hooren daarom hoop ik dat gij uw gezond verstandwaarmede de hemel u in zoo ruime mate heeft gezegend gebruiken en zoo spoedig mogelijk mijn dienst verlaten zult. „Lk meen dat wij geen voorwaarden gemaakt hebben aangaande den tijd waarop wij elkander moesten waarschuwen wanneer een onzer eene scheiding noodzakelijk achtte; doch daar hierbij drie maanden gebruikelijk is, leg ik u bij deze een assignatie over voor drie maanden salaris Sedert veertien dagenzoo schrijft de Parijsche correspondent van de Haarl. Ct.., is het hier bijna zomer. lederen ochtend komt de zon heengebroken door een dunnen nevel warmte brengen iederën avond gaat zij, aan een helderen horizont, statig onder. Jammer slechts, dat in de parken en de bosschen het uitloopend groen zoo sprekend in het licht stelt, welke verwoes tingen de barre winter heeft aangericht. Voor geen twee millioen franken berekent men zal de stad Parijs in weerwil dat zij eigen broei kassen en kweekbedden bezitdood gevroren plantsoen weder door levend kunnen vervangen. Eii de geldelijke schade is nog nietsvergeleken bij het verlies van zoovele schoone hoornen en heesters van vreemden oorsprongwier zwarte takken en grijze bladerende lanen cn de squares op kerkhoven doen gelijken. Vele jaren zal het moeten duren eer die sombere sporen uitgewischt zijn. De Madridsche „Liberal" is van oordeel, dat de tusschenkomst van Euiopa in de zaken van Marokko onvermijdelijk schijnt te zullen worden. Genoemd blad heeft vernomen dat de Gou verneur van de stad Marokko gelast heeftal de woningen van Israëlietendie het uitzicht hebben op de moskee te vernielen. Zes joden, die tegen dezen maatregel hebben geprotesteerd, werden met stokslagen gestraft tot zij er bijna dood bij nederlagen. De Fransche, Italiaansche en Portugeesche gezanten te Tanger hebben geprotesteerd tegen de weigering van den Sultan van Marokko om de naturalisatiein den vreemde van Marok- kaansche onderdanen toe te laten. Uit Afghanistan is een bericht ontvangen, dat der Regeering zeker uitnemend zal de stade komen. Musa-Khan na elijk heeft uit Ghuznee een brief aan Generaal Roberts geschreven, door alle hoofden mede onderteekend, waarin hij zich bereid verklaart zich aan de Engclschen te onderwerpen en naar Maistain te komen om MBBOMA^fur behalve voor dat hetwelk ik u tot op dezen dag verschuldigd ben. „Daar het mij te veel zou schokken u weder te zien verzoek ik u bij deze mijne groeten en beste wenschen te willen aannemen. „Gij behoeft u niet te verontrusten over mij, daar ik eene even trouwe verzorgster in mijne nicht en haar kamenier ge ronden heb. Ik houd mij overtuigd dat gij mij dit plotseling ontslag ten goede houden zult en den zwakken staat mijner gezondheid wel als eene billijke veront schuldiging zult willen beschouwen. Ik zal steeds bereid zijn u gunstig aan te bevelen wanneer gij zulks moogt verlangen en ben steeds Uw oprechte vriendin* Cecilia St. Clare." De uitdrukking zou te zwak zijn zoo wij zeiden dat Judith als door den donder getroffen was zoo wij daarmede hare verbazing en wan hoop wilden uitdrukken. Zij dacht weltoen zij het briefje opnamdat mevrouw St. Clare haar de eene of andere vermeende grief had mede te deelen en schoon zij wel min of meer beefde toen zij het opende wenschte zij toch zich zelve geluk dat zij weldra in staat gesteld zou worden zich te verdedigen en allen schijn tegen haar te doen verdwijnen. Maar zoo iets had zij in de v«rste verte niet durven niet kunnen vermoeden en zij was wel verre van voorbereid te zijn op de gedragslijndie zij te volgen had. Gedurende tien minuten zat Judith met het open briefje in de hand en hare oogen strak op den grond gevestigd terwijl zij hare gedachten den vrijen loop liet en het in haar binnenste onstuimig woedde. Nooit had zij misschien zich tot bitterheid en onredelijkheid opgewekt gevoeld dan in deze weinige minuten. Juist was het twaalf maanden geleden dat Judith op het punt geweest was te twijfelen of onderhandelingen aan te knoopen. Anders luidden de jongste berichten juist weer minder gunstig. Duizenden Londenaais zijn Zaterdag voor niets een paar uren vroeger opgestaan en danig teleurgesteld. Dien dag'smorgens om acht uur, zou namelijk de groote roeiwedstrijd tusschen Londen en Cambridge plaats hebben zoo vroeg wegéns het getij maar wegens den dikken mist kon het feest niet doorgaan, zoodat het tot heden Maandagmoest worden uitge steld. In een brief aan de „Daily Telegraph" loochent Hartmann zijne voorgewende bekentenis met betrekking tot den moordaanslag te Moskou. Uit Kabul schrijft een berichtgever aan „the Indian Herald": Er heelt hier in het Britsche kamp groote opschudding gekeerscht naar aanleiding van een poging om een aanslag te plegen op het leven van Frederick Roberts. Gelukkig is die poging niet tot een begin van uitvoering gekomen en is de geachte opperbevelhebber er gelukkig onge deerd afgekomen.. Tusschen 4 en 5 ure in den namiddag vond men een Afghaan verborgen in dé kamer van kapitein Thurston adjudant van den generaal. De man had een der uniformen van den kapitein aangetrokken. Ofschoon hij niet tot bekentenis was te brengen, wat het doel dezer vermomming was heeft men toch bijna alle zekerheid gekregen dat hij 't gemunt had op sir Frederick Roberts. De man werd uitgeleverd aan den sirdar Wali Mahomed den nieuwen gouverneur van Kabul, en het zal nu spoedig genoeg blijken of hij al dan niet voldoende inlichtingen over zijn tegen» woordigheid in het kamp zal kunnen geven. Is dit niet het gevaldan wachten hem een kort proces en parate executie. De algemeene opinie is, dat deze man m het kamp is doorgedrongen met geen ander doel dan om generaal Roberts te vermoorden. Het schijnt echter twijfelachtig, of de man wel goed bij zijn verstand is. Men verwacht ook dat Wali Mahomed hem aan een geneeskundig on derzoek zal laten onderwerpen. Op het eiland Wight overleed den 17en het wel verstandig was deugdzaam te zijn, thans werd haar geloof aan de deugd zelve aan het wankelen gebracht. Echter kon zij het nietge- looven dat haar plotseling ontslag voortkwam uit het hart van haardie riog zoo kort te voren haar zooveel liefde en vriendschap beloond had; dat briefje neen het was de taal niet van hare geliefde vriendin. „Zij was daartoe niet in staat", was het slot harer stille overdenking „het is geheel in strijd met haar karakter. Misschien weet zij er zelfs niets van." En deze laatste gedachte gaf haar eenigen troost. Eeti bitterepijnlijke lach vertoonde zich op haar gelaattoen zij op nieuw een blik in den brief sloeg en het bloed verstijfde bijna in hare aderen toen zij de regelen las met betrekking tot de assignatie. En niet alleen de woorden maar de assignatie zelve lag daar in eene enve loppe gesloten voor haar. Haar hoofd begon te duizelen en zij leunde met haar ellebogen op de tafel en bracht hare handen krampachtig aan haar voorhoofd. „Wat heb ik toch gedaan waarvan word ik dan beschuldigd, dat ik zulk eene wreede be handeling veidiend heb?" vraagde zij zich zelve bij herhaling af en immer bleef de vraag onop gelost. Eindelijk opspringende besloten bij hare vrien din zelve inlichting te gaan vragen verliet zij de kamer om naar die der zieke te gaan. Justine ontmoette haar juist voor de kamer deur en zeide op gebiedenden toon „Gij gaat nu toch niet naar de kamer van mevr. St. Clare? Zij heeft zulk een vreesselijk onrustigen nacht gehad en is juist ingeslapen zoodat mejuffrouw Renwick haar voor niets ter wereld zou willen zien storen zij heelt gelast niemand toe te staan bij de kamer te komen. Wordt Vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1880 | | pagina 1