Nummer 42. Donderdag 27 Mei 1880. 3e. Jaargang*. I DIOIIDE STRIKER rci Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. Misdaad en Waanzin. llllUll Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk. i De Echo van het Zuiden, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Het gala-concertdoor den Wiener Manner- gesanggverein in liet Theatre de la Monnaie ten voordeele van de Brusselsche armen gegeven, is schitterend geweest in één woord z i, een Brusselsch blad, was 't voor dc toehoorders een schoone avond en voor de Weener zangers een triomf, waaraan zij nog lang zullen denken. De geheele koninklijke familie met gevolgde ministershet college van dagelijkscli bestuur der hoofdstad de leden van het militair Huis des Konings en tal van burgerlijke en militaire autoriteitenallen in groot-galavulden met hunne dames in schitterende toiletten de eerste rangen terwijl de zaal tot aan deu nok bezet was. In het orkest zut de kapel der guides, die bij het binnentreden d.r koninklijk familie de Braban<?onne en het Gott erhalte Franz den Kaiser aanhief, waarna het scherm opging en de 220 zangers, ainphitheatcrsgewijze geplaatst, op het tooneel zichtbaar werden. Een luid hoerah voor de vreemde gasten weerklonk waarna onmiddelijk tot de uitvoering werd over gegaan. Tien koren werden, in twee afdeelingen gesplistdoor hen uitgevoerd en na elk stuk gaf de koninklijke loge het signaal voor applaus. In de pauze verzocht de Koning den president, dr. Olschbauer de beide dirigenten Kremser en Weinwurm en Franz Kramerden dichter van de hymne aan prinses Stéfanic, welke Donderdag middag te Laeken door de zangers werd voor gedragen in de koninklijke loge te komen. Na hen nogmaals zijn dank voor de schoone hulde aan zijn dochter te hebben uitgesproken begif tigde de Koning den president met het officiers kruis en de drie andere heeren met het ridderkruis der Leopoldsorde. Het laatste nummer was de typisch Weener compositie Strauss' wereld-ver- maarde Donau-wals welke een oorverdoovend applaus uitlokte. Tal van kransen en bloemen, diploma's en medailles werden den zangers ver eerd, o. a. een zilveren krans met gouden bladeren door het college van burgemeester en schepenen van Brusselvoor welke eerebewijzen de zangers Advertentiën,l7 regels-/0,60, daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht Reclames beneden de rubriek Binnenland 15 cent per regel. dankten door met volle borst den canon Frci und treil in Lied und Thatwelke als de mu zikale leus hunner vereeniging geldt, aan te heffen. De uitvoering duurde twee uren en met de zelfde toejuichingen eu fantares werd de konink lijke familie en het jonge paar uitgeleide gedaan, als waarmede zij ontvangen waren. 'sOchtends ten 11 ure werd gisteren namens de Brusselsche pers een déjeuner in het Grand- Hotel aangeboden aan de vertegenwoordigers der Weener persdie de zangers op hun tocht vergezellen. Aan dit feest, waarop het natuurlijk niet aan feestdronken ontbroken heeft, heerschtc een gulle en recht kameraadschappelijke toon. Van de beide olifanten die onlangs met zooveel moeite uit Brussel naar de Antvverpsche Diergaarde zijn overgebrachtis de een het mannetje, gisteren ochtend gestorven. Het dier had reeds sinds acht dagen niet willen eten. Brussel24 Mei. Bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten zijn te Leuven gekozen katholieken te Arlon Nivelles, Ardenne, libe ralen te Namen 7 liberalenen 5 herstem mingen. OF I. Drie Musketiers. //llij slaapt. Thans vertrek ik Geertruida." /,Maar als hij weer ontwaakt, mijnheer Striker?" z/Dan zal hij kalmer zijn. De aanval was te hevigdan dat hij zich met hetzelfde geweld zou herhalen. Vaarwel." z/Rceds beweegt hij zich. Hij ziet u aan...." „Stil Deze woorden werden gewisseld tusschen een oud man en een jeugdig"meisje. De eerste was klein van gestalte had een krachtig grauw verweerd gelaatmet een grooten grijzen knevel en weinig dun grijs haar op het hoofd. Het jonge meisje achttien of negentien jaar oud had een fraai en frisch uiterlijk, een vroom en bescheiden gelaat. Zij zag er heden echter treu rig en bekommerd uit. In 't eenvoudig vrien delijk kamertje, waar zij zich bevonden lag een ziek, oud man te bed. Zij spraken over hem. z/Stilhad de oude heer Striker gezegd, en het meisje zweeg. De zieke had eene beweging gemaakt.doch slechts even met het hoofd. Hij had zijne oogen wijd opengesperd. Deze waren groothol en strak. Hij zag den heer Striker een oogenblik als wezenloos aan daarop het meisje en vervolgens sloot hij ze weder. De blik waarmede hij beiden had aangezien was somber dwalend als die eens krankzinnigen. Het meisje beefde. Verleden Zondag waren de vereerders der Parijsche Commune voornemens in de Fransche hoofdstad een groote demonstratie te houden. Maar nadat de regeering had doen bekend ma ken, dat ze in dat geval ook de bestaande wetten zou toepassenbesloten de leiders van het plan af te zien. Niettemin nam de regeeringdie een opeen- hooping zoo niet van kwaadwilligen dan toch van nieuwsgierigen vreesde hare maatregelen en geheel nutteloos bleken die niet. Èenige groepen te zamen ongeveer 600 personen tel lende, verzamelden zich op het Bastille-plein en trokken in optocht naar het kerkhof Père La- cïiaiseom kransen neder te leggen tegen den muur, waarbij eenigc Cojnmunalisten werden gefusilleerd. Toen de politieagenten de personen, die deze groep vormden uitnoodigden te „cir— De oude heer Striker schudde bedenkelijk het hoofd. Doch toen de zieke de oogen weder slootsprak hij „Ziet gijhij blijft bedaard z/God geve 't", zuchtte het meisje. De oude heer verliet het vertrek het meisje vergezelde hem tot de deur. //Hij lijdt verschrikkelijk", sprak zij buiten. Met lijden bezoekt de hemel ons", sprak de oude heer. „Zoo ook hemzij 't ook door de hand van een zeer boosaardig mensch." „En waarom beproeft de hemel ons door lijden „Waartoe mijn kind Kommer en lijden ver beteren deu mensch schenken hem een helderen blik in zijn binnenstezuiveren zijn hart en verheften het. „Mijns vaders hart is er door gebroken „Hm, jaen wat u betreft, gij bezit het braafste trouwste en edelste hart ter wereld alleen God weet waarom gij zoozeer moet lijden... Doch Hij weet het zeker. En nu goeden morgen. Hoop en vertrouw en verlies nimmer den moed". Hij wilde gaan. „Geertruida Geertruida riep eene angstige stem uit het kamertje dat beiden pas verlaten hadden. „Ziet gijhij is toch ontwaaktriep het meisje. „'t Is waar." „Hoe angstig riep hij. Hij zal zeker weder een aanval krijgen. Ach, verlaat mij niet-, mijnheer Striker. Hoor, daar roept hij alweer." „Geertruida help help mij riep de stem in het kamertje angstiger. Reeds was- het meis je daarheen gesneld de heer Striker volgde haar op den voet. De zieke zat overeind in het bed. Zijn mond was wijd geopendzijn zwart haar hing orde loos over zijn bleek gelaatzijne holle oogen staarden met eene uitdrukking van ontzetting naar het venster- tegenover het bed hij hief zijne handen omljoogals om iets af te weren. Zoo geleek hij op een spook of een lijkdat culeeren" door te gaanweiarerden eenigen te gehoorzamen, waardoor een paar arrestatien plaats hadden maar overigens is niets ernstigs voor gevallen ofschoon een menigte nieuwsgierigen op de been was. Op het kerkhof Montmartre zijn verscheidene toespraken gehouden op het graf van Baud in waar een groote menigte burgers zich had verzameld. Overigens was de dag belangrijk door een aantal verkiezingen in de departementen. Te Aurillac koos men een Republikein. De radicale candidaat verkreeg een kleine 2000 stemmen minder. Te Ribérac, door Fourtou's benoeming tot Senator opengevallm zal de Bonapartist Lanave zijn gekozen. Te Sarlat daarentegen verkreeg de Bonapartistische candidaat slechts 5648 en de Republikein daarentegen 8769 stem men. Te Lyon kreeg Blanqui ongeveer 6000 stemmen zoodat hij, met veel kansen, in her stemming komt met een ander radicaal. Door Paul de Cassagnac is aangekondigd, dat hij de regeering wenscht te interpelleeren wegens misbruik dat ze zou hebben gemaakt van haar gezag in het departement Gers. Léon Say heeft de candidatuur voor het Presidentschap van den Senaat aangenomen. De radicalen zijn woedend op Gambetta die het huwelijk der dochter van generaal Gal- lifet is gaan bijwonen. Félix Pyat, schrijvende onder den pseudoniem Diof/hieheeft geen scheldwoorden genoeg voor den voorzitter der Kamerdie in 1871 als hij te Parijs geweest wareeven goed als zooveel anderen gefusilleerd zou zijn door Gallifet. Félix Pyat zegt, dat de mannen van 4 September allen moesten worden om hals gebrachtwant Lodewijk XVI was wel voor veel minder schuld geguillotineerd. De gemachtigden der werkstakers te Roubaix zijn ten gehoore ontvangen bij den prefect van het Noorder departement. Hij heeft hunne klach ten met welwillendheid aangehoord en hen aan gemaand hunnen invloed bij de werklieden ten gunste .-ener zoo spoedig mogelijke hervatting van den arbeid aan te wenden. De gemachtig- overeind zat. De zon bescheen dit vreeselijke tafereel met have, warmste, reinste stralen. De zieke zag nietdat Geertruida en de oude Striker waren binnengetreden. Zijne oogen bleven strak op het venster gerichthij mompelde iets tusschen de tanden dat men moeite had te verstaan. //In 't gelid", bromde hij. „'t geweer op schouder Thans komt hij Hoe siddert mijne hand! Lafaard, lafaard Ha, ha, is het dan mijn broeder niet?.... Wat raakt u dat? Gehoorzamen! Het kan niet anders!... Mikt.... Trekt den haan over!.... God in den hemel, is er dan geene enkele uitkomst Arme George Vaardig Vuur Ach George, George vervolgde hij plotseling rnet luidevreeselijke stem. Hij wilde opstaan en zich uit het bed werpen. Doch de heer Strikerdie was toege- ijld hield hem tegen. De zieke worstelde wan hopig met hem -. hij wilde zich met geweld loswringen. „Laat af, luitenant", riep hij. „Het is immers mijn broeder Ik heb geschoten toen gij kom- mandeerdot. Doch laat thans ook af van mij. Het is mijn broeder!... Zie hoe dreigend hij mij wenkt." „Ik ben het immersBraun", zeide de heer Striker. „Zie mij aanherken mij toch. Ga weer liggen gij zijt immers in uwe kamerin uw bed." De zieke zag den kleinen man ernstig aan en wreef zich de oogen. De welbekende stem des ouden had zijne visioenen doen verdwijnen. „Ha, zijt gij het mijnheer Striker?" sprak hij. „Ach, gij ziet, ik lig te bed.... Ik ben erg ziek, niet waar Ja, wel was hij ziek en spoedig overweldigde hem weder eene vreeselijke ijlhoofdigheid. „Ik zal u zeggen", vervolgde hij op geheim- zinnigen toon wat het is. Doch spreek er geen woord van tol Geertruidadat arme kind..' Zij den hebben daarop verklaard, dat de werklieden niets dan goede bedoelingen hebben dat zij bereid zijn dadelijk weder aan den arbeid te gaan als zij de zekerheid krijgen dat hunne vorderingen door de patroons in overweging zullen worden genomen, De prefect was nu voornemens de Kamer van Koophandel te Roubaix bijeen te roepen en haar te verzoeken bij de patroons werkzaam te zijn in een geest van verzoening. Ren duizendtal werkstakers uit Roubaix zijn naar Ballon, een grensplaalsje, vertrokkeu waar zij bij een kroeghouder bijeengekomen zijn. Drar is aan elk hunnernaar gelang van de talrijkheid van het gezin, geld uitgedeeld. Zij, die vijf kinderen hebbenontvingen fr. 4,50, de^ ouders van vier kinderen kregen fr. 4 van drie kinderen fr. 2 en van minder dan drie kinderen fr. 1. De gemachtigde, die het geld bracht, kwam uit Gent. Hij moet beloofd hebben den vol— genden dag opnieuw eene uitdeeling te zullen doen. Men verzekerde voorts, dat te Ballon een te legram was ontvangen uit Engeland, waarin ook toezending van geld werd beloofd. Het is al meer gezegd, dat de Engelsche fabriekarbeiders den opstand aanmoedigden omdat de stilstand der Fransche fabrieken hun uitnemend te stade komt. Hoe minder toch er in Frankrijk gewerkt wordt, hoe meer werk voor hen. Als de magazijnhouders zich niet voorzien kunnen op de Fransche marktdan moeten zij hunne bestellingen wel naar Enge land zenden. Te Roubaix is een Belgdie oproerige kreeten deed hooren en de werklieden tot ge welddadigheden aanzette, in verzekerde bewaring genomen. Een andere Belg, alsook een Hollan der, die de werklieden, welke den arbeid wilden hervatten, gedreigd hebben, zijn almede gevat. Zij zullen waarschijnlijk het land worden uitgezet. Te Armentieres is het met de werkstaking zoo goed als geheel gedaan. De politie te Roubaix heeft eene Belgische weefsterStéphanie Vaudamme genaamdin raag het niet weten. Ik heb mijn broeder Ge orge "doodgeschoten. Mijn kogel heeft hem ge troffen. Sinds toen was mijn geest als veilamd en ik zal niet herstellen eer George komt en mij haalten wij weer in één graf rusten, gelijk wij eens onder één hart hebben gerust. Een vroome grijsaard heeft mij dit voorzegd; doch nog altoos komt George niet...." Het meisje was achter de bedgordijnen terug geweken om hare tranen te verbergen. Ook de heer Striker had moeite om bedaard te blijven. „Hij zal komen oude Braun", sprak hij tot den zieke. //Hij zal komen om u te verlossen." „Gelooft gij dat, mijnheer Striker?" „Zeker. En nuga nu maar weer spoedig slapen. Zooveel te eer zal hij komen." De zieke legde zich gehoorzaam neder en sloot de oogen. Hij was tiitgeput. Het koude zweet stond op zijn voorhoofd. „Nu zal hij wel wat kalmer zijn", sprak de oude Striker. „Wees gerust, dat was het luatst voor van daag. Hedenavond of morgen keer ik weder." „Voor van daag..." zuchtte het meisje. De oude man vertrok, bedrukt en in zich zelve gekeerd. Doch nog eenmaal keerde hij naar het venster terug waaraan het arme meisje stond en met bedroefd gelaat ten hemel blikte die zoo helder en blauw boven haar en haar kommer lag uitgebreid. „Straft de hemel somshij zendt ook weer geluk en vredekind sprak de oude heer. Schud' het hoofd zoo niet. Gij zijt nog pas een jeugdig ding. Daarvan verstaat gij niets. Waart gij reeds daar ginds?" vroeg hij vervol gens op eene fraaie buitenplaats wijzende die aan de overzijde op een heuvel lag. „Nog niet", antwoordde het meisje. „Begeef er u dan straks heen als uw vader in slaap is gevallen. Ook daar zult ge een on-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1880 | | pagina 1