Nummer 42.
Donderdag 27 Mei 1880.
3e. Jaargang*.
I
DIOIIDE STRIKER
rci
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
Misdaad en Waanzin.
llllUll
Uitgever: ANTOON TIELEN te Waalwijk.
i
De Echo van het Zuiden,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00, franco per post door
het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
Het gala-concertdoor den Wiener Manner-
gesanggverein in liet Theatre de la Monnaie
ten voordeele van de Brusselsche armen gegeven,
is schitterend geweest in één woord z i, een
Brusselsch blad, was 't voor dc toehoorders een
schoone avond en voor de Weener zangers een
triomf, waaraan zij nog lang zullen denken.
De geheele koninklijke familie met gevolgde
ministershet college van dagelijkscli bestuur
der hoofdstad de leden van het militair Huis
des Konings en tal van burgerlijke en militaire
autoriteitenallen in groot-galavulden met
hunne dames in schitterende toiletten de eerste
rangen terwijl de zaal tot aan deu nok bezet
was. In het orkest zut de kapel der guides,
die bij het binnentreden d.r koninklijk familie
de Braban<?onne en het Gott erhalte Franz den
Kaiser aanhief, waarna het scherm opging en
de 220 zangers, ainphitheatcrsgewijze geplaatst,
op het tooneel zichtbaar werden. Een luid
hoerah voor de vreemde gasten weerklonk
waarna onmiddelijk tot de uitvoering werd over
gegaan. Tien koren werden, in twee afdeelingen
gesplistdoor hen uitgevoerd en na elk stuk
gaf de koninklijke loge het signaal voor applaus.
In de pauze verzocht de Koning den president,
dr. Olschbauer de beide dirigenten Kremser en
Weinwurm en Franz Kramerden dichter van
de hymne aan prinses Stéfanic, welke Donderdag
middag te Laeken door de zangers werd voor
gedragen in de koninklijke loge te komen. Na
hen nogmaals zijn dank voor de schoone hulde
aan zijn dochter te hebben uitgesproken begif
tigde de Koning den president met het officiers
kruis en de drie andere heeren met het ridderkruis
der Leopoldsorde. Het laatste nummer was de
typisch Weener compositie Strauss' wereld-ver-
maarde Donau-wals welke een oorverdoovend
applaus uitlokte. Tal van kransen en bloemen,
diploma's en medailles werden den zangers ver
eerd, o. a. een zilveren krans met gouden bladeren
door het college van burgemeester en schepenen
van Brusselvoor welke eerebewijzen de zangers
Advertentiën,l7 regels-/0,60, daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën, driemaal ter
plaatsing opgegeven, worden tweemaal in rekening gebracht
Reclames beneden de rubriek Binnenland 15 cent per regel.
dankten door met volle borst den canon Frci
und treil in Lied und Thatwelke als de mu
zikale leus hunner vereeniging geldt, aan te
heffen.
De uitvoering duurde twee uren en met de
zelfde toejuichingen eu fantares werd de konink
lijke familie en het jonge paar uitgeleide gedaan,
als waarmede zij ontvangen waren.
'sOchtends ten 11 ure werd gisteren namens
de Brusselsche pers een déjeuner in het Grand-
Hotel aangeboden aan de vertegenwoordigers
der Weener persdie de zangers op hun tocht
vergezellen. Aan dit feest, waarop het natuurlijk
niet aan feestdronken ontbroken heeft, heerschtc
een gulle en recht kameraadschappelijke toon.
Van de beide olifanten die onlangs met
zooveel moeite uit Brussel naar de Antvverpsche
Diergaarde zijn overgebrachtis de een het
mannetje, gisteren ochtend gestorven. Het dier
had reeds sinds acht dagen niet willen eten.
Brussel24 Mei. Bij de verkiezingen voor
de Provinciale Staten zijn te Leuven gekozen
katholieken te Arlon Nivelles, Ardenne, libe
ralen te Namen 7 liberalenen 5 herstem
mingen.
OF
I. Drie Musketiers.
//llij slaapt. Thans vertrek ik Geertruida."
/,Maar als hij weer ontwaakt, mijnheer Striker?"
z/Dan zal hij kalmer zijn. De aanval was te
hevigdan dat hij zich met hetzelfde geweld
zou herhalen. Vaarwel."
z/Rceds beweegt hij zich. Hij ziet u aan...."
„Stil
Deze woorden werden gewisseld tusschen een
oud man en een jeugdig"meisje. De eerste was
klein van gestalte had een krachtig grauw
verweerd gelaatmet een grooten grijzen knevel
en weinig dun grijs haar op het hoofd. Het
jonge meisje achttien of negentien jaar oud
had een fraai en frisch uiterlijk, een vroom en
bescheiden gelaat. Zij zag er heden echter treu
rig en bekommerd uit. In 't eenvoudig vrien
delijk kamertje, waar zij zich bevonden lag een
ziek, oud man te bed.
Zij spraken over hem.
z/Stilhad de oude heer Striker gezegd, en
het meisje zweeg. De zieke had eene beweging
gemaakt.doch slechts even met het hoofd. Hij
had zijne oogen wijd opengesperd. Deze waren
groothol en strak. Hij zag den heer Striker
een oogenblik als wezenloos aan daarop het
meisje en vervolgens sloot hij ze weder. De
blik waarmede hij beiden had aangezien was
somber dwalend als die eens krankzinnigen. Het
meisje beefde.
Verleden Zondag waren de vereerders der
Parijsche Commune voornemens in de Fransche
hoofdstad een groote demonstratie te houden.
Maar nadat de regeering had doen bekend ma
ken, dat ze in dat geval ook de bestaande
wetten zou toepassenbesloten de leiders
van het plan af te zien.
Niettemin nam de regeeringdie een opeen-
hooping zoo niet van kwaadwilligen dan toch
van nieuwsgierigen vreesde hare maatregelen
en geheel nutteloos bleken die niet. Èenige
groepen te zamen ongeveer 600 personen tel
lende, verzamelden zich op het Bastille-plein en
trokken in optocht naar het kerkhof Père La-
cïiaiseom kransen neder te leggen tegen den
muur, waarbij eenigc Cojnmunalisten werden
gefusilleerd. Toen de politieagenten de personen,
die deze groep vormden uitnoodigden te „cir—
De oude heer Striker schudde bedenkelijk het
hoofd. Doch toen de zieke de oogen weder
slootsprak hij „Ziet gijhij blijft bedaard
z/God geve 't", zuchtte het meisje.
De oude heer verliet het vertrek het meisje
vergezelde hem tot de deur.
//Hij lijdt verschrikkelijk", sprak zij buiten.
Met lijden bezoekt de hemel ons", sprak de
oude heer. „Zoo ook hemzij 't ook door de
hand van een zeer boosaardig mensch." „En
waarom beproeft de hemel ons door lijden
„Waartoe mijn kind Kommer en lijden ver
beteren deu mensch schenken hem een helderen
blik in zijn binnenstezuiveren zijn hart en
verheften het. „Mijns vaders hart is er door
gebroken
„Hm, jaen wat u betreft, gij bezit het
braafste trouwste en edelste hart ter wereld
alleen God weet waarom gij zoozeer moet lijden...
Doch Hij weet het zeker. En nu goeden morgen.
Hoop en vertrouw en verlies nimmer den moed".
Hij wilde gaan.
„Geertruida Geertruida riep eene angstige
stem uit het kamertje dat beiden pas verlaten
hadden.
„Ziet gijhij is toch ontwaaktriep het
meisje. „'t Is waar." „Hoe angstig riep
hij. Hij zal zeker weder een aanval krijgen.
Ach, verlaat mij niet-, mijnheer Striker. Hoor,
daar roept hij alweer."
„Geertruida help help mij riep de stem
in het kamertje angstiger. Reeds was- het meis
je daarheen gesneld de heer Striker volgde haar
op den voet.
De zieke zat overeind in het bed. Zijn mond
was wijd geopendzijn zwart haar hing orde
loos over zijn bleek gelaatzijne holle oogen
staarden met eene uitdrukking van ontzetting
naar het venster- tegenover het bed hij hief
zijne handen omljoogals om iets af te weren.
Zoo geleek hij op een spook of een lijkdat
culeeren" door te gaanweiarerden eenigen te
gehoorzamen, waardoor een paar arrestatien plaats
hadden maar overigens is niets ernstigs voor
gevallen ofschoon een menigte nieuwsgierigen
op de been was.
Op het kerkhof Montmartre zijn verscheidene
toespraken gehouden op het graf van Baud in
waar een groote menigte burgers zich had
verzameld.
Overigens was de dag belangrijk door een
aantal verkiezingen in de departementen. Te
Aurillac koos men een Republikein. De radicale
candidaat verkreeg een kleine 2000 stemmen
minder. Te Ribérac, door Fourtou's benoeming
tot Senator opengevallm zal de Bonapartist
Lanave zijn gekozen. Te Sarlat daarentegen
verkreeg de Bonapartistische candidaat slechts
5648 en de Republikein daarentegen 8769 stem
men. Te Lyon kreeg Blanqui ongeveer 6000
stemmen zoodat hij, met veel kansen, in her
stemming komt met een ander radicaal.
Door Paul de Cassagnac is aangekondigd,
dat hij de regeering wenscht te interpelleeren
wegens misbruik dat ze zou hebben gemaakt
van haar gezag in het departement Gers.
Léon Say heeft de candidatuur voor het
Presidentschap van den Senaat aangenomen.
De radicalen zijn woedend op Gambetta
die het huwelijk der dochter van generaal Gal-
lifet is gaan bijwonen. Félix Pyat, schrijvende
onder den pseudoniem Diof/hieheeft geen
scheldwoorden genoeg voor den voorzitter der
Kamerdie in 1871 als hij te Parijs geweest
wareeven goed als zooveel anderen gefusilleerd
zou zijn door Gallifet. Félix Pyat zegt, dat de
mannen van 4 September allen moesten worden
om hals gebrachtwant Lodewijk XVI was wel
voor veel minder schuld geguillotineerd.
De gemachtigden der werkstakers te Roubaix
zijn ten gehoore ontvangen bij den prefect van
het Noorder departement. Hij heeft hunne klach
ten met welwillendheid aangehoord en hen aan
gemaand hunnen invloed bij de werklieden ten
gunste .-ener zoo spoedig mogelijke hervatting
van den arbeid aan te wenden. De gemachtig-
overeind zat. De zon bescheen dit vreeselijke
tafereel met have, warmste, reinste stralen.
De zieke zag nietdat Geertruida en de oude
Striker waren binnengetreden. Zijne oogen bleven
strak op het venster gerichthij mompelde iets
tusschen de tanden dat men moeite had te
verstaan.
//In 't gelid", bromde hij. „'t geweer op
schouder Thans komt hij Hoe siddert mijne
hand! Lafaard, lafaard Ha, ha, is het
dan mijn broeder niet?.... Wat raakt u dat?
Gehoorzamen! Het kan niet anders!... Mikt....
Trekt den haan over!.... God in den hemel, is
er dan geene enkele uitkomst Arme George
Vaardig Vuur Ach George, George
vervolgde hij plotseling rnet luidevreeselijke
stem. Hij wilde opstaan en zich uit het bed
werpen. Doch de heer Strikerdie was toege-
ijld hield hem tegen. De zieke worstelde wan
hopig met hem -. hij wilde zich met geweld
loswringen.
„Laat af, luitenant", riep hij. „Het is immers
mijn broeder Ik heb geschoten toen gij kom-
mandeerdot. Doch laat thans ook af van mij.
Het is mijn broeder!... Zie hoe dreigend hij mij
wenkt."
„Ik ben het immersBraun", zeide de heer
Striker. „Zie mij aanherken mij toch. Ga
weer liggen gij zijt immers in uwe kamerin
uw bed."
De zieke zag den kleinen man ernstig aan en
wreef zich de oogen. De welbekende stem des
ouden had zijne visioenen doen verdwijnen. „Ha,
zijt gij het mijnheer Striker?" sprak hij. „Ach,
gij ziet, ik lig te bed.... Ik ben erg ziek, niet
waar
Ja, wel was hij ziek en spoedig overweldigde
hem weder eene vreeselijke ijlhoofdigheid.
„Ik zal u zeggen", vervolgde hij op geheim-
zinnigen toon wat het is. Doch spreek er geen
woord van tol Geertruidadat arme kind..' Zij
den hebben daarop verklaard, dat de werklieden
niets dan goede bedoelingen hebben dat zij
bereid zijn dadelijk weder aan den arbeid te
gaan als zij de zekerheid krijgen dat hunne
vorderingen door de patroons in overweging
zullen worden genomen,
De prefect was nu voornemens de Kamer van
Koophandel te Roubaix bijeen te roepen en haar
te verzoeken bij de patroons werkzaam te zijn
in een geest van verzoening.
Ren duizendtal werkstakers uit Roubaix
zijn naar Ballon, een grensplaalsje, vertrokkeu
waar zij bij een kroeghouder bijeengekomen zijn.
Drar is aan elk hunnernaar gelang van de
talrijkheid van het gezin, geld uitgedeeld. Zij,
die vijf kinderen hebbenontvingen fr. 4,50,
de^ ouders van vier kinderen kregen fr. 4 van
drie kinderen fr. 2 en van minder dan drie
kinderen fr. 1.
De gemachtigde, die het geld bracht, kwam
uit Gent. Hij moet beloofd hebben den vol—
genden dag opnieuw eene uitdeeling te zullen
doen.
Men verzekerde voorts, dat te Ballon een te
legram was ontvangen uit Engeland, waarin ook
toezending van geld werd beloofd.
Het is al meer gezegd, dat de Engelsche
fabriekarbeiders den opstand aanmoedigden
omdat de stilstand der Fransche fabrieken hun
uitnemend te stade komt. Hoe minder toch er
in Frankrijk gewerkt wordt, hoe meer werk
voor hen. Als de magazijnhouders zich niet
voorzien kunnen op de Fransche marktdan
moeten zij hunne bestellingen wel naar Enge
land zenden.
Te Roubaix is een Belgdie oproerige
kreeten deed hooren en de werklieden tot ge
welddadigheden aanzette, in verzekerde bewaring
genomen. Een andere Belg, alsook een Hollan
der, die de werklieden, welke den arbeid wilden
hervatten, gedreigd hebben, zijn almede gevat.
Zij zullen waarschijnlijk het land worden uitgezet.
Te Armentieres is het met de werkstaking
zoo goed als geheel gedaan.
De politie te Roubaix heeft eene Belgische
weefsterStéphanie Vaudamme genaamdin
raag het niet weten. Ik heb mijn broeder Ge
orge "doodgeschoten. Mijn kogel heeft hem ge
troffen. Sinds toen was mijn geest als veilamd
en ik zal niet herstellen eer George komt en
mij haalten wij weer in één graf rusten, gelijk
wij eens onder één hart hebben gerust. Een
vroome grijsaard heeft mij dit voorzegd; doch
nog altoos komt George niet...."
Het meisje was achter de bedgordijnen terug
geweken om hare tranen te verbergen. Ook
de heer Striker had moeite om bedaard te
blijven.
„Hij zal komen oude Braun", sprak hij tot
den zieke. //Hij zal komen om u te verlossen."
„Gelooft gij dat, mijnheer Striker?"
„Zeker. En nuga nu maar weer spoedig
slapen. Zooveel te eer zal hij komen."
De zieke legde zich gehoorzaam neder en sloot
de oogen. Hij was tiitgeput. Het koude zweet
stond op zijn voorhoofd.
„Nu zal hij wel wat kalmer zijn", sprak de
oude Striker. „Wees gerust, dat was het luatst
voor van daag. Hedenavond of morgen keer ik
weder."
„Voor van daag..." zuchtte het meisje.
De oude man vertrok, bedrukt en in zich
zelve gekeerd. Doch nog eenmaal keerde hij
naar het venster terug waaraan het arme meisje
stond en met bedroefd gelaat ten hemel blikte
die zoo helder en blauw boven haar en haar
kommer lag uitgebreid.
„Straft de hemel somshij zendt ook weer
geluk en vredekind sprak de oude heer.
Schud' het hoofd zoo niet. Gij zijt nog pas een
jeugdig ding. Daarvan verstaat gij niets.
Waart gij reeds daar ginds?" vroeg hij vervol
gens op eene fraaie buitenplaats wijzende die
aan de overzijde op een heuvel lag.
„Nog niet", antwoordde het meisje.
„Begeef er u dan straks heen als uw vader
in slaap is gevallen. Ook daar zult ge een on-