Nummer 25. Zaterdag 25 Maart 1882. 5e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. buitenlandT Bekendmaking. Maatschappijen. De Verstootene. Belgie. Frankrijk. 1U Tweede zitting van den militieraad. Uitgever: ANTOON TIELEN te waalwijk. De Echo van het Zuiden, I DU blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00, lranco per post door het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden, enz., franco te zenden aan den Uitgever. Burgemeester en wethouders der gemeente Waalwijk; Gelet op art. 87 der wet op de nationale militie van den 19 Augustus 1861, (Staatsblad No 72) en op de aanschrijving van den heer militie-com missaris van den 10 Maart dezes jaarsbrengen ter kennis van de lotelirgen dezer gemeente, van de lichting van 1882; Dat de tweede zitting van den militieraad, voor deze gemeente zal gehouden worden te 'sBosch op Woensdag den 12 April aanstaande, des voormiddags ten 11 ure. Dat in die zitting uitspraak zal worden gedaan omtrent alle in de eerste zitting niet afgedane zaken en omtrent hendie als plaatsvervanger of nummerverwisselaar verlangen op te treden. Wijders dat de door den Burgemeester af te geven bewijzen benoodigd door hen die als plaatsvervanger of nummerverwisselaar wenschen op te tredenop het getuigenis van twee bekende ter goeder naam en faam staande ingezetenen zullen worden afgegeven ter secretarie de gemeente op Maandag den 3 April aanstaande van 's mor gens 9 tot 12 uur. En zal deze worden afgekondigd en aangeplakt aar zulks gebruikelijk is. Waalwijk23 Maart 1882. Burgemeester en Wethouders voornoemd VAN DER KLOKKEN, Burgemeester. F. W. VAN 'LIEMPTSecretaris. De Burgemeester der gemeente Waalwijk maakt bekenddat de lijsten aer kiezers voor de tweede kamer der staten generaal, de provinciale staten en den gemeenteraad ingevolge art. 31 der kies wet zijn geslotenopnieuw aangeplakt en ter secretarie voor een ieaer ter inzage nedergelegd. Waalwijk 23 Maart 1882. De Burgemeester voornoemd. VAN DER KLOKKEN. ■■■■■■MM————asmBwnrniinmTH Wij leven tegenwoordig in eene eeuw van maatschappijen, en 't kan ook niet anders. Wat wij niet alleen kunnen tot stand brengen kunnen we door vereende krach ten wel. LXXXX. Ontvangen berichten. Mrs. P. Ireton Bembridge was gereed haar te ontvangen en hadin het bewustzijn harer machtom de meeste vrouwen met nijd te vervullen aan haar toilet de meeste zorg be steed. Hare tegenwoordige leefwijze jegon haar te'vervelen. Routli kon slechts nu en dan bij haar zijn en ofschoon zij zich zelve opdrong hem hartstochtelijk te beminnen toch kon zij hare gedachten niet voortdurend met hem bezig houdenen hoe romantisch hare afzondering ook mocht zijn deze was op verre na niet vol doende om haar voor de verveling schadeloos te stellen die zij van tijd tot tijd ondervond. Het verheugde haar een nieuw gezicht te zien al was het dan ook maar eene vrouwen de reden waarom zij deze vrouw ontving was haar geldig genoegdan dat Routli er iets tegen zou kunnen inbrengen. Zij had dus een passetd toilet en even passende houding gekozen en zag er in haar rijke zwartzijden morgenjapon met roze atlas gevoerd en kostbare kant gegar neerd inderdaad bekoorlijk uit. Hare zwarte zware vlechten waren glad om haar hoofd ge wikkeld hare blanke armen waren bloot en zonder eenig sieraad, daar anders de schoonheid van hun vorm minder voordeelig zou hebben kunnen uitkomen. Toen haar kamenier „eene dame" aanmeldde, begaf zij zich nog eens voor den spiegel en hetgeen het glas haar zeide was genoeg om haar te bevredigen. De receptiekamer was lang en terwijl Harriet van de deur naar het tapijt voor den schoor steen gingwaar Mrs. P. Ireton Bembridge stond had deze den tijd de binnentredende in Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Ad verten tien 3 maal ter plaat sing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscnland worden alleen aangenomen door het advertentie bureau van Adolf Steiner,Hamburg. Reclames 15 cent per reg. Wat lieden voor ons persoonlijk onmoge lijk schijnt is morgen gemakkelijk uitvoerbaar door samenwerking. Maatschappijen - vereenigingsamenwer king, eendracht van 't maatschap - zijn de steun en 't behoud van „de maatschappij." Voor den kapitalist zijn zij dikwijls gele genheid tot soliede geldbelegging. Voor den minder gefortuneerd en maar be studeerden energieken man gelegenheid tot ontwikkeling zijner geestkrachten, een prikkel tot 't streven naar vooruitgang en welvaart. Goed geregelde ondernemingen of maat schappijen zijn 't behoud en de steun van 't sociale leven en de hoofdfactoren van ons bestaan. Vraag dit eens aan de Amerikanen. Wanneer iemand in Amerika, na grondig onderzoek en studie, zijn plan tot rijpheid gebracht heeft en tot de conclusie gekomen is, dat de uitvoering daarvan - onverschillig van welken aard zijn onderwerp ook zij - levensvatbaarheid bezit en ten algemeenen nutte op den duur rentabel kan worden ge maakt, vindt hij dadelijk van burgers en autoriteiten zedelijken en financieelen steun en binnen weinige dagen ziet eene goed ge constitueerde „company" het leven. Bij ons flegmatieke Hollanders is dit helaas anders. Vele onzer kapitalisten, vooral in de pro vincie, zijn bang zich aan koud water te branden ze ziju wel bereid tot gedeeltelijken steun, die niets kost en waarbij ze dus niets kunnen verliezen, maar geld geven op aan- deelen, geld zonder garantie van zeker 5 pCt. te hebben, geld zonder hypotheek op land of huizen, is niet secuur en met dergelijke redeneeringen worden vele inderdaad goede ondernemingen en plannen reeds in hunne geboorte gesmoord. Wij wenschen niet te beweeren, dat er bij oogenschouw te nemen. Terwijl zij dit deed maakte zich een onaangenaam gevoeldat aan afkeer grensde van haar meester. Zij had daar een gelaat voor zichdat haar bekend voor kwam zonder dat zij het zich kon herinneren. Een bleek en schoon gelaat, doorborende blauwe oogendie strak op haar gericht waren en krachtvasten wil en een verstand uitdrukten, dat door de oppervlakkige ziel der Amerikaan- sche wel geradenmaar niet begrepen kon worden. Het was een gelaatdat van zooveel harleleed spraken in weerwil der wilskracht onmiskenbaar den stempel van vertwijfeling droeg zoodanig dat eene meer verstandige vrouw dan Mrs. Bembridge er eene geheele geschiedenis in zou hebben kunnen lezen zooals gelukkig maar weinig menschelijke wezens kunnen verhalen of behoeven te verbergen. Harriet zeide niets en maakte niet eens eene beweging om te groeten, doch toen zij in de nabijheid van Mrs. Bem bridge gekomen washad deze zich weder hersteld. „Wees zoo goed plaats te nemenzeide zij met hare gewone bevalligheid. „Ik ben u voor het genoegen van uw bezoek waarlijk zeer dank baar Dit zeggende lachte zij op innemende wijze en nam zelve plaats op een lagen leuning stoel terwijl zij Harriet een stoel aanwees. „Dankbaar kunt gij mij onmogelijk zijn, want gij weet niet wat mij herwaarts voert," hernam Harriet met een doffe doch vaste stemzonder aan de uitnoodiging om plaats te nemen te voldoen. „Gij weet niet wat mij herwaarts voertmaar gij zult het vernemen. De zaak is van het uiterste gewicht en kan spoedig af gedaan worden." „Mevrouwriep Mr. Bembridgeterwijl zij opstond en een weinig verbleekte. Harriet vermaande haar met eene enkele beweging der hand zich bedaard te houden. „Blijf zittenzeide zij„gij moet mij aan- vele ondernemingen niet wel eens kaf onder 't koren is, maar het blijft te bejammeren, dat door eene enkele onderneming, die niet reëel wordt op touw gezet, vele pogingen tot oprichting van maatschappijen voor in dividueel en algemeen belang moeten schip breuk lijden. Deze bespiegelingen kwamen ons voor den geest bij 't lezen der annonce in ons blad van 9 Maart, waarbij financieele en zedelij ke steun gevraagd wordt tot oprichting eener onderlinge brandwaarborgmaatschappij alhier. Reeds bij de eerste gedachte konden wij onze volkomen adhaesie aan dit plan schen ken, en wanneer wij steeds in principe elke nieuwe onderneming, die eene nuttige strek king heeft, toejuichen, begroeten wij dit plan nog met meer ingenomenheid, daar het onze directe omgeving aangaat. Ons ontbreken nog bepaalde gegevens om in bijzondergeden te treden en komen wij eventueel hierop nader terug. Wij hopen dat èn kapitalisten èn burgers èn autoriteiten het hunne zullen bijdragen om het den steller der annonce mogelijk te maken zijne plannen uit een te zetten, ter wijl wij ons tot eene gedachtenwisseling in ons blad gaarne bereid verklaren. De heer Ed. Pacher is Maandag [namiddag ten 3 uur 42 te Antwerpen aangekomen en aan het station verwelkomd door den burgemeester Leopold de Waal, de heeren Ferdinand Van der Taelen en Delvaux en nog een aantal vrienden, die hem na de zware beproevingen der laatste maanden de hand wilden drukken. De leider der Antwerpsche liberalen is in de ruim twee maanden, sedert zijn vertrek verstreken zeer hooren uw eigen geluk hangt er van af." Mrs. Bembridge zweeg en met wijd geopende oogen zette zij zich weder op haar stoel neder. „Gij zult meenen dat ik onder een valsch voorwendsel bij u heb trachten in te dringen en in zeker opzicht hebt gij gelijk. Gij hebt ietseen sieraad te Hombuig verloren „Ja, een medaillon," zeide Mr. Bembridge, terwijl zij min of meer herademde en een blik op hare beurs sloeg, welke in hare nabijheid lag. „Dat weet ik echter heb ik u het medaillon niet medegebrachtmaar een ander voorwerp dat gij ingelijks te Homburg verloren hebt en u bewijzen zaldat gij mij moet aanhooren." Dit zeggende legde zij eene verwelkteweleer donkerroode bloem op de tafel. „Wat is dat? Wat wilt gij daarmede zeggen Wie zijt gij riep Mrs. Bembridge op nieuw verschrikt. „Ik ben de echtgenoot van Stewart Routh hernam Har riet langzaamterwijl zij den blik vast op hare vijandin gevestigd hield. Doodsbleek sprong Mrs. Bembridge van haren stoel op. „Verschrik nietvervolgde Harriet met een lachwaaruit minachting en fierheid spraken. „Ik ben niet gekomen om u schrik aan te jagen; ook kom ik niet in uw of mijn belangmaar om eene geheele andere reden." „En welke reden mag dat zijn vraagde Mrs. Bembridgeterwijl zij als eene gejaagde zich neder zette. „De redding van mijn echtgenoot," hernam Harrrieten dit zeggende gevoelde Mrs. Bem bridge dat deze bleekeschrikverwekkende vrouwwier onmeedoogende oogen zoo vast op haar gericht waren en wier stem geen twijfel of zwakheid verriedgereed stond haar voor eeuwig van eene harer schoonste illusiën te be- rooven. In eiken trek immers van dat gelaat lag het bewustzijn van recht, terwijl Mrs. Bem- oud geworden; zijn baard, die vroeger nog slechts hier en daar grijze haren vertoonde, is geheel grijs geworden. De toestand zijner jongste dochter, die hij met haren echtgenoot Maurice Anspach te Men tone heeft achtergelaten, was in den laatsten tijd van dien aard, dat de genees- heeren hem meenden te kunnen verzekeren, dat hij zonder gevaar voor eenigen tijd naar Antwerpen zou kunnen terugkeeren. Zijn oudste dochter, de weduwe Bernaijs, is in 't begin van Februari eenige dagen te Mentone geweest, zoo dat hij haar, na den vreeselijken moordop haren echtgenoot gepleegd, reeds gezien heeft. Omtrent de instructie dezer zaak bevatten de bladen niets meldenswaardigs. Als eene niet onbelangrijke bijzonderheid bericht de Indepen dence, dat het spraakgebrek van Vaughan, dat allen, die met hem in aanraking geweest zijn, heeft getroffen, thans is opgehelderd. Om ziju vermomming zelfs tot in het spreken te voltooi en, heeft Leon Peltzer als Vaughan steeds een balletje caoutchouc in den mond gehadten einde zich door zijn stemgeluid niet te verraden. Door de kamer is met 387 tegen 95 stemmen deze week een regeeringsontwerp spoedverei- schend verklaard en vervolgens met 405 tegen 75 stemmen (aangenomen, strekkende om de bepaling af te schaffen, krachtens welke in de gemeenteraden, bij de vaststelling van belastingen de hoogtsaangeslagenen worden opgeroepen om aan de beraadslagingen deel te nemen. De regeering betoogde dat de waarborg, dien men gemeend had hierdoor te zullen verkrijgen, een hersenschim was gebleken en de bepaling veeleer in sommige gevallen den vooruitgang belemmerd had. In de laatste dagen heeft de regeering weder maatregelen genomen tegen sommige geestelijke orden, die zich opnieuw in hare oude verblijven wilden vestigen. Te Solesmes, waar een abdij der Benedictijnen is, die bij de ophef fing der orde, indertijd onder goedkeuring der regeering onder bewaring van zeven broeders mocht blijven, was dat getal in den laatsten tijd bridge gevoelde hoe machteloos zij zelve was en hoe het haar aan zelfvertrouwen tegenover zulk eene vrouw ontbrak. „Ik heb geen tijd te verliezenvervolgde Harriet imjper met dezelfde kalmte en hoe korter ik u mededeel wat ik mede te deelen hebdes te beter zal het zijn. Toen op het balkon van de koerzaal te Homburg deze bloem uit uw haar vielkwam zij voor mijne voeten neder. Ik was op het terras beneden. Zoo mijn man terwijl hij daar over de balustrade leunende bij u stood slechts één blik naar be neden geslagen haddan zou hij mij gezien hebben doch hij deed het nieten ik hoorde alleswat hij u zeide. Schrik maar niet het waren zeer lieve woordjes. Ik weet alles, van het begin tot aan het einde, wat hij u zeide, niet alleen van buiten, maar zelfs de buiging zijner stemzijn aarzelen en stameren nu en dan. Ik heb gehoord hoe hij u van zijn huwelijk eene geschiedenis opdischtewaarvan elk woord een leugen was Hij verhaalde u dat hij uit medelijden een armhartstochtelijk, dwaas meisje gehuwd had dat zich uit liefde tot hem compromitteerde. Het was een leugen. Hij zeide udat zijne vrouwoverspannen zenuwachtig als zij was, zich geheel van allen omgang afzonderde, aan niets anders dacht, dan aan hare gezondheid en ingebeelde kwalen, hij verhaalde u, dat zij nog hem, noch iemand^ anders op de wereld liefhad en noch gevoel,' noch smaak noch eenig ander spoor van gees telijk leven bezatdat zijn leven voor hem eene voortdurende kwelling was en dat de liefde welke hij u de aangebeden vrouwtoedroeghem onmogelijk als kwaad kon worden toegerekend. Dat alles was leugen Zie mij aanzoo gij er den moed toe hebten zeg mij of gij gelooft dat hij u de waarheid gezegd heeft (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1882 | | pagina 1