Nummer 25.
Zaterdag 25 Maart 1882. 5e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
buitenlandT
Bekendmaking.
Maatschappijen.
De Verstootene.
Belgie.
Frankrijk.
1U
Tweede zitting van den militieraad.
Uitgever: ANTOON TIELEN te waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
I
DU blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00, lranco per post door
het geheele rijk f 1,15. Brieven, ingezonden stukken, gelden,
enz., franco te zenden aan den Uitgever.
Burgemeester en wethouders der gemeente
Waalwijk;
Gelet op art. 87 der wet op de nationale militie
van den 19 Augustus 1861, (Staatsblad No 72)
en op de aanschrijving van den heer militie-com
missaris van den 10 Maart dezes jaarsbrengen
ter kennis van de lotelirgen dezer gemeente, van
de lichting van 1882;
Dat de tweede zitting van den militieraad,
voor deze gemeente zal gehouden worden te
'sBosch op Woensdag den 12 April aanstaande,
des voormiddags ten 11 ure.
Dat in die zitting uitspraak zal worden gedaan
omtrent alle in de eerste zitting niet afgedane
zaken en omtrent hendie als plaatsvervanger
of nummerverwisselaar verlangen op te treden.
Wijders dat de door den Burgemeester af te
geven bewijzen benoodigd door hen die als
plaatsvervanger of nummerverwisselaar wenschen
op te tredenop het getuigenis van twee bekende
ter goeder naam en faam staande ingezetenen
zullen worden afgegeven ter secretarie de gemeente
op Maandag den 3 April aanstaande van 's mor
gens 9 tot 12 uur.
En zal deze worden afgekondigd en aangeplakt
aar zulks gebruikelijk is.
Waalwijk23 Maart 1882.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VAN DER KLOKKEN, Burgemeester.
F. W. VAN 'LIEMPTSecretaris.
De Burgemeester der gemeente Waalwijk maakt
bekenddat de lijsten aer kiezers voor de tweede
kamer der staten generaal, de provinciale staten
en den gemeenteraad ingevolge art. 31 der kies
wet zijn geslotenopnieuw aangeplakt en ter
secretarie voor een ieaer ter inzage nedergelegd.
Waalwijk 23 Maart 1882.
De Burgemeester voornoemd.
VAN DER KLOKKEN.
■■■■■■MM————asmBwnrniinmTH
Wij leven tegenwoordig in eene eeuw van
maatschappijen, en 't kan ook niet anders.
Wat wij niet alleen kunnen tot stand
brengen kunnen we door vereende krach
ten wel.
LXXXX.
Ontvangen berichten.
Mrs. P. Ireton Bembridge was gereed haar
te ontvangen en hadin het bewustzijn harer
machtom de meeste vrouwen met nijd te
vervullen aan haar toilet de meeste zorg be
steed. Hare tegenwoordige leefwijze jegon haar
te'vervelen. Routli kon slechts nu en dan bij
haar zijn en ofschoon zij zich zelve opdrong
hem hartstochtelijk te beminnen toch kon zij
hare gedachten niet voortdurend met hem bezig
houdenen hoe romantisch hare afzondering
ook mocht zijn deze was op verre na niet vol
doende om haar voor de verveling schadeloos
te stellen die zij van tijd tot tijd ondervond.
Het verheugde haar een nieuw gezicht te zien
al was het dan ook maar eene vrouwen de
reden waarom zij deze vrouw ontving was haar
geldig genoegdan dat Routli er iets tegen zou
kunnen inbrengen. Zij had dus een passetd
toilet en even passende houding gekozen en
zag er in haar rijke zwartzijden morgenjapon
met roze atlas gevoerd en kostbare kant gegar
neerd inderdaad bekoorlijk uit. Hare zwarte
zware vlechten waren glad om haar hoofd ge
wikkeld hare blanke armen waren bloot en
zonder eenig sieraad, daar anders de schoonheid
van hun vorm minder voordeelig zou hebben
kunnen uitkomen. Toen haar kamenier „eene
dame" aanmeldde, begaf zij zich nog eens voor
den spiegel en hetgeen het glas haar zeide was
genoeg om haar te bevredigen.
De receptiekamer was lang en terwijl Harriet
van de deur naar het tapijt voor den schoor
steen gingwaar Mrs. P. Ireton Bembridge
stond had deze den tijd de binnentredende in
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel
groote letters naar plaatsruimte. Ad verten tien 3 maal ter plaat
sing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor
Duitscnland worden alleen aangenomen door het advertentie
bureau van Adolf Steiner,Hamburg. Reclames 15 cent per reg.
Wat lieden voor ons persoonlijk onmoge
lijk schijnt is morgen gemakkelijk uitvoerbaar
door samenwerking.
Maatschappijen - vereenigingsamenwer
king, eendracht van 't maatschap - zijn de
steun en 't behoud van „de maatschappij."
Voor den kapitalist zijn zij dikwijls gele
genheid tot soliede geldbelegging.
Voor den minder gefortuneerd en maar be
studeerden energieken man gelegenheid tot
ontwikkeling zijner geestkrachten, een prikkel
tot 't streven naar vooruitgang en welvaart.
Goed geregelde ondernemingen of maat
schappijen zijn 't behoud en de steun van
't sociale leven en de hoofdfactoren van ons
bestaan.
Vraag dit eens aan de Amerikanen.
Wanneer iemand in Amerika, na grondig
onderzoek en studie, zijn plan tot rijpheid
gebracht heeft en tot de conclusie gekomen
is, dat de uitvoering daarvan - onverschillig
van welken aard zijn onderwerp ook zij -
levensvatbaarheid bezit en ten algemeenen
nutte op den duur rentabel kan worden ge
maakt, vindt hij dadelijk van burgers en
autoriteiten zedelijken en financieelen steun
en binnen weinige dagen ziet eene goed ge
constitueerde „company" het leven.
Bij ons flegmatieke Hollanders is dit
helaas anders.
Vele onzer kapitalisten, vooral in de pro
vincie, zijn bang zich aan koud water te
branden ze ziju wel bereid tot gedeeltelijken
steun, die niets kost en waarbij ze dus niets
kunnen verliezen, maar geld geven op aan-
deelen, geld zonder garantie van zeker
5 pCt. te hebben, geld zonder hypotheek op
land of huizen, is niet secuur en met
dergelijke redeneeringen worden vele inderdaad
goede ondernemingen en plannen reeds in
hunne geboorte gesmoord.
Wij wenschen niet te beweeren, dat er bij
oogenschouw te nemen. Terwijl zij dit deed
maakte zich een onaangenaam gevoeldat aan
afkeer grensde van haar meester. Zij had daar
een gelaat voor zichdat haar bekend voor
kwam zonder dat zij het zich kon herinneren.
Een bleek en schoon gelaat, doorborende blauwe
oogendie strak op haar gericht waren en
krachtvasten wil en een verstand uitdrukten,
dat door de oppervlakkige ziel der Amerikaan-
sche wel geradenmaar niet begrepen kon
worden. Het was een gelaatdat van zooveel
harleleed spraken in weerwil der wilskracht
onmiskenbaar den stempel van vertwijfeling droeg
zoodanig dat eene meer verstandige vrouw dan
Mrs. Bembridge er eene geheele geschiedenis in
zou hebben kunnen lezen zooals gelukkig maar
weinig menschelijke wezens kunnen verhalen of
behoeven te verbergen. Harriet zeide niets en
maakte niet eens eene beweging om te groeten,
doch toen zij in de nabijheid van Mrs. Bem
bridge gekomen washad deze zich weder
hersteld.
„Wees zoo goed plaats te nemenzeide zij
met hare gewone bevalligheid. „Ik ben u voor
het genoegen van uw bezoek waarlijk zeer dank
baar Dit zeggende lachte zij op innemende
wijze en nam zelve plaats op een lagen leuning
stoel terwijl zij Harriet een stoel aanwees.
„Dankbaar kunt gij mij onmogelijk zijn, want
gij weet niet wat mij herwaarts voert," hernam
Harriet met een doffe doch vaste stemzonder
aan de uitnoodiging om plaats te nemen te
voldoen. „Gij weet niet wat mij herwaarts
voertmaar gij zult het vernemen. De zaak
is van het uiterste gewicht en kan spoedig af
gedaan worden."
„Mevrouwriep Mr. Bembridgeterwijl
zij opstond en een weinig verbleekte. Harriet
vermaande haar met eene enkele beweging der
hand zich bedaard te houden.
„Blijf zittenzeide zij„gij moet mij aan-
vele ondernemingen niet wel eens kaf onder
't koren is, maar het blijft te bejammeren,
dat door eene enkele onderneming, die niet
reëel wordt op touw gezet, vele pogingen
tot oprichting van maatschappijen voor in
dividueel en algemeen belang moeten schip
breuk lijden.
Deze bespiegelingen kwamen ons voor den
geest bij 't lezen der annonce in ons blad
van 9 Maart, waarbij financieele en zedelij
ke steun gevraagd wordt tot oprichting
eener onderlinge brandwaarborgmaatschappij
alhier.
Reeds bij de eerste gedachte konden wij
onze volkomen adhaesie aan dit plan schen
ken, en wanneer wij steeds in principe elke
nieuwe onderneming, die eene nuttige strek
king heeft, toejuichen, begroeten wij dit plan
nog met meer ingenomenheid, daar het onze
directe omgeving aangaat.
Ons ontbreken nog bepaalde gegevens om
in bijzondergeden te treden en komen wij
eventueel hierop nader terug.
Wij hopen dat èn kapitalisten èn burgers
èn autoriteiten het hunne zullen bijdragen
om het den steller der annonce mogelijk te
maken zijne plannen uit een te zetten, ter
wijl wij ons tot eene gedachtenwisseling in
ons blad gaarne bereid verklaren.
De heer Ed. Pacher is Maandag [namiddag
ten 3 uur 42 te Antwerpen aangekomen en aan
het station verwelkomd door den burgemeester
Leopold de Waal, de heeren Ferdinand Van der
Taelen en Delvaux en nog een aantal vrienden,
die hem na de zware beproevingen der laatste
maanden de hand wilden drukken. De leider
der Antwerpsche liberalen is in de ruim twee
maanden, sedert zijn vertrek verstreken zeer
hooren uw eigen geluk hangt er van af."
Mrs. Bembridge zweeg en met wijd geopende
oogen zette zij zich weder op haar stoel neder.
„Gij zult meenen dat ik onder een valsch
voorwendsel bij u heb trachten in te dringen
en in zeker opzicht hebt gij gelijk. Gij hebt
ietseen sieraad te Hombuig verloren
„Ja, een medaillon," zeide Mr. Bembridge,
terwijl zij min of meer herademde en een blik
op hare beurs sloeg, welke in hare nabijheid lag.
„Dat weet ik echter heb ik u het medaillon
niet medegebrachtmaar een ander voorwerp
dat gij ingelijks te Homburg verloren hebt en
u bewijzen zaldat gij mij moet aanhooren."
Dit zeggende legde zij eene verwelkteweleer
donkerroode bloem op de tafel.
„Wat is dat? Wat wilt gij daarmede zeggen
Wie zijt gij riep Mrs. Bembridge op nieuw
verschrikt.
„Ik ben de echtgenoot van Stewart Routh
hernam Har riet langzaamterwijl zij den blik
vast op hare vijandin gevestigd hield.
Doodsbleek sprong Mrs. Bembridge van haren
stoel op.
„Verschrik nietvervolgde Harriet met een
lachwaaruit minachting en fierheid spraken.
„Ik ben niet gekomen om u schrik aan te jagen;
ook kom ik niet in uw of mijn belangmaar
om eene geheele andere reden."
„En welke reden mag dat zijn vraagde
Mrs. Bembridgeterwijl zij als eene gejaagde
zich neder zette.
„De redding van mijn echtgenoot," hernam
Harrrieten dit zeggende gevoelde Mrs. Bem
bridge dat deze bleekeschrikverwekkende
vrouwwier onmeedoogende oogen zoo vast op
haar gericht waren en wier stem geen twijfel
of zwakheid verriedgereed stond haar voor
eeuwig van eene harer schoonste illusiën te be-
rooven. In eiken trek immers van dat gelaat
lag het bewustzijn van recht, terwijl Mrs. Bem-
oud geworden; zijn baard, die vroeger nog slechts
hier en daar grijze haren vertoonde, is geheel
grijs geworden. De toestand zijner jongste
dochter, die hij met haren echtgenoot Maurice
Anspach te Men tone heeft achtergelaten, was in
den laatsten tijd van dien aard, dat de genees-
heeren hem meenden te kunnen verzekeren,
dat hij zonder gevaar voor eenigen tijd naar
Antwerpen zou kunnen terugkeeren. Zijn oudste
dochter, de weduwe Bernaijs, is in 't begin van
Februari eenige dagen te Mentone geweest, zoo
dat hij haar, na den vreeselijken moordop
haren echtgenoot gepleegd, reeds gezien heeft.
Omtrent de instructie dezer zaak bevatten de
bladen niets meldenswaardigs. Als eene niet
onbelangrijke bijzonderheid bericht de Indepen
dence, dat het spraakgebrek van Vaughan, dat
allen, die met hem in aanraking geweest zijn,
heeft getroffen, thans is opgehelderd. Om ziju
vermomming zelfs tot in het spreken te voltooi
en, heeft Leon Peltzer als Vaughan steeds een
balletje caoutchouc in den mond gehadten
einde zich door zijn stemgeluid niet te verraden.
Door de kamer is met 387 tegen 95 stemmen
deze week een regeeringsontwerp spoedverei-
schend verklaard en vervolgens met 405 tegen
75 stemmen (aangenomen, strekkende om de
bepaling af te schaffen, krachtens welke in de
gemeenteraden, bij de vaststelling van belastingen
de hoogtsaangeslagenen worden opgeroepen om
aan de beraadslagingen deel te nemen. De
regeering betoogde dat de waarborg, dien men
gemeend had hierdoor te zullen verkrijgen, een
hersenschim was gebleken en de bepaling veeleer
in sommige gevallen den vooruitgang belemmerd
had.
In de laatste dagen heeft de regeering
weder maatregelen genomen tegen sommige
geestelijke orden, die zich opnieuw in hare oude
verblijven wilden vestigen. Te Solesmes, waar
een abdij der Benedictijnen is, die bij de ophef
fing der orde, indertijd onder goedkeuring der
regeering onder bewaring van zeven broeders
mocht blijven, was dat getal in den laatsten tijd
bridge gevoelde hoe machteloos zij zelve was
en hoe het haar aan zelfvertrouwen tegenover
zulk eene vrouw ontbrak.
„Ik heb geen tijd te verliezenvervolgde
Harriet imjper met dezelfde kalmte en hoe
korter ik u mededeel wat ik mede te deelen
hebdes te beter zal het zijn. Toen op het
balkon van de koerzaal te Homburg deze bloem
uit uw haar vielkwam zij voor mijne voeten
neder. Ik was op het terras beneden. Zoo
mijn man terwijl hij daar over de balustrade
leunende bij u stood slechts één blik naar be
neden geslagen haddan zou hij mij gezien
hebben doch hij deed het nieten ik hoorde
alleswat hij u zeide. Schrik maar niet
het waren zeer lieve woordjes. Ik weet alles,
van het begin tot aan het einde, wat hij u
zeide, niet alleen van buiten, maar zelfs de
buiging zijner stemzijn aarzelen en stameren
nu en dan. Ik heb gehoord hoe hij u van zijn
huwelijk eene geschiedenis opdischtewaarvan
elk woord een leugen was Hij verhaalde u
dat hij uit medelijden een armhartstochtelijk,
dwaas meisje gehuwd had dat zich uit liefde
tot hem compromitteerde. Het was een leugen.
Hij zeide udat zijne vrouwoverspannen
zenuwachtig als zij was, zich geheel van allen
omgang afzonderde, aan niets anders dacht, dan
aan hare gezondheid en ingebeelde kwalen, hij
verhaalde u, dat zij nog hem, noch iemand^
anders op de wereld liefhad en noch gevoel,'
noch smaak noch eenig ander spoor van gees
telijk leven bezatdat zijn leven voor hem eene
voortdurende kwelling was en dat de liefde welke
hij u de aangebeden vrouwtoedroeghem
onmogelijk als kwaad kon worden toegerekend.
Dat alles was leugen Zie mij aanzoo gij er
den moed toe hebten zeg mij of gij gelooft
dat hij u de waarheid gezegd heeft
(Wordt vervolgd.)