Nummer 19.
Zondag 5 Maart 1888.
lle Jaargang.
L
m
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
GEWAAGD SPEL.
ANTOON TIELEN
BUITENLAND.
Frankrijk.
Engeland.
Duitsohland.
Oostenrijk,
UITGEVER:
Waalwijk.
De Echo van het
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Franco per posi door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
«an den Uitgever.
Advertentiën 1—7 regels 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, morden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land°worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De kamer van afgevaardigden heeft op
verlangen van den minister van buitenland-
sche zaken, waarbij zich de minister-presi
dent Tirard aansloot, den op de begrooting
uitgetrokken post voor het gezantschap bij
het Vaticaan goedgekeurd met 297 stemmen
tegen 240.
De rechtbank heeft uitspraak gedaan
in het proces tegen Wilson. Zij heeft hem
veroordeeld tot twee jaren gevangenisstraf,
tot eene boete van 3000 fr. en tot verlies
van zijne burgerschaps rechten voor den tijd
van vijf jaren.
Ribaudin is veroordeeld tot 8 maanden,
Dubreuil tot 4 maanden, en Hébert tot 1
maand gevangenis. Ratazzi is vrijgesproken.
Eenige bladen deelen mede, dat gene
raal Boulanger te Parijs geroepen is om met
den minister van oorlog een onderhoud te
hebben over zijn verschillende candidaturen.
Dit is niet waar, wel heeft de generaal aan
geboden naar Paiijs te komen, maar de mi
nister heeft hem geraden maar stil te Cler
mont-Ferrand te blijven. De man is genoeg
op de spraak, het is niet noodig dat hij zich
bovendien nog in de hoofdstad vertoont.
Camille Flammarion schat de hoeveel
heid sneeuw, in Frankrijk in één week ge
vallen, op 105.560 millioen kub. meter, dat
staat gelijk met 10.560 millioen kub. meter
water.
Vrij naar het Hoogduitsch van I1ER MI NE
FRANKENSTEIN,
49 door LUCIFER.
Hoofdstuk XXV.
NINA'S ANTWOORD VOOR LORD STONE-
FIELD.
'tls te laat, Ronald. Wij zullen er slechts
vier dagen blijven en ik heb beloofd te gaan.
Papa heeft mij verzocht zijne echtgenoote lief
te nebben en haar te gehoorzamen en hoewel
zij niet langer zijnen naam draagt, en ik haar
niet langer gehoorzaamheid schuldig ben, heb
ik toch mijn woord gegeven met haar naar
Yorkshure te gaan, en moet mijn woord ge
stand doen."
«Maar als ge terugkomt, Nina, gaan wij dan
trouwen?" Veroordeel mij niet tot een al te
lang wachten. Wij zullen den een of anderen
morgen in de kerk van Rookham heel stil
trouwenna het onzen vrienden te hebben
medegedeeld. Is dit u ook goed
Niua gaf schuchter hare toestemming.
Willen wij binnen, een maand huwen, Nina,"
«fluisterde de vurige jonge minnaar.
«Over een paar maanden, Ronald, zeide Nina
lachend. Ik Iran zoo gauw met mijne voorbe
reidselen niet gereed zijn. Als wij op Rokeby-
house aangeland zijn, zal ik mrs. Borne met
onze verloving in kennis stellen. Ralph gaat
niet met ons mede en Luttrell ook niet."
Zij hadden liet bosch reeds lang achter zich
en waren onder het praten op den straatweg
gekomen en bevonden zich thans reeds heel in
de nabijheid van Rookhurst.
Juist reed Ralph het groote hek uitom
Nina tegemoet te gaan. Het ongestoord samen
zijn van het jonge paar was hierdoor voor dien
morgen geëindigd; dit erkennend en niet ver
langend zijn gelukkig geheim aan den afgewe
zen medeminnaar te verraden, nam lord Sto-
nefield afscheid van Nina met het verzoek
hem dagelijks van Yorkshire te schrijven, wat
zij hem beloofde; daarna nam de jonge graaf
beleefd zijnen hoed voor Ralph Borne afgaf
zijn paard de sporen en reed weg.
Nina keerde met Ralp naar het slot terug.
's Maandags ochtends vroeg vertrokken mr.
en mrs. Borne' in gezelschap van miss Rokeby,
1 Juli zal Parijs telefonisch met Mar
seille worden verbonden. De lijn zal tot No-
gent onder den grond loopen en dan de
spoorweglij n volgen.
In een menagerie te Marseille zijn de
zer dagen een tijger en een aap bezweken,
als slachtoffers van de koude, welke ook in
het zuiden van Frankrijk heerscht. Men vond
de beide dieren in hunne hokken doodge
vroren.
Het huis der lords heeft met 72 tegen 45
stemmen het amendement-Jersey op de wet,
betreffende het spoorweg- en kanaalverkeer,
verworpen, waarin verklaard werd dat geen
voorstel bevredigend te achten is, hetwelk
niet een begunstigins-tariel voor vreemde in
voerartikelen verbiedt.
De wet is daarna in tweede lezing aange
nomen.
De regeering der Kaapkolonie laat amb
telijk het gerucht tegenspreken, dat het een
voorstel tot aankoop der spoorweglijn naar
de Delegao baai overweegt.
Dépêches uit Konstantinopel melden dat
onder de sarkophagen, onlangs te Saïda in
Syrië opgegraven, ook de sarkophaag gevon
den zou zijn, waarin het lijk zich bevindt
van den Macedonischen koning Alexander
den Groote.
Het lagerhuis heeft artt. 912 van het
nieuwe reglement van orde, deels met amen
dementen waaraan de regeering hare goed
keuring heeft verleend, aangenomen. Deze
naar Rokeby-house.
's Woensdags verwachtte lord Stonefield een
brief van zijne verloofdemaar er kwam er
geen. DonderdagVrijdag en Zaterdag ver
liepen maar nog steeds kwam er geen brief
van Ninadie hare behouden aankomst in
Yorkshire meldde.
De jonge graaf schreef eiken dag en zijne
onrust wies met het verloopen vau den tijd
aan. Hij deelde zijne bezorgdheid aan George
Markham en mr. Harpe mede dezen telegra
feerden naar de geestelijke van het stadje, in
welks nabijheid Rokeby-house lag, en verzoch
ten hem zich te overtuigen of miss Rokeby
gezond was.
Spoedig kwam het antwoord eveneens per
telegraaf, en luidde
«Rokeby-house is onbewoond; alleen bevindt
er zich eene huishoudster. Miss Rokeby is
niet hier geweestzoomin als mr. en mrs.
Borne.
Na ontvangst van dit wondere bericht be
gaven zicli de graaf, sir George en mr. Harpe
onmiddellijk naar Londen.
Zij zochten de jonge erfgename en hare
gezellen, maar zonder gevolg. Geen 6poor van
haar was te vinden. Zij was met hare vijanden
naar Londen gekomen; meer kon men echter
niet te weten komen. Zij was spoorloos ver
dwenen en haar lot was in een duister ont
zettend geheim gehuld.
artikelen bepalen o. a. dat de voorzitter in
sommige gevallen de hoofdzakelijke stemming
over voorstellen buiten toespassing kan laten.
De beraadslaging over de tweede lezing
van het adres van antwoord op de troonrede
is verdaagd tot Dinsdag.
Een gerucht, dat te te San Rerao loopt,
luidt dat dokter Kussemaul verklaard heeft,
dat, ofschoon geen der ademhalingsorganen
zijn aangedaan, de ziekte aanmerkelijke vor
deringen beeft gemaakt, en dat het lichaam
van binnen reeds tot ontbinding overgegaan
is. Het gerucht voegt er bij dat dr. Berg-
mann deze mededeeling ook reeds aan de
prinses gedaan zou hebben.
Een Duitsch blad meldt, dat de terug
keer van de corvet „Louise" uit Kameroen,
aanleiding geeft tot ernstige bezorgdheid over
die kolonie. De bemanning van gemelden
bodem leed voor het grootste gedeelte aan
hevige koortsen en was bij terugkeer in het
vaderland zóó uitgeput, dat haar een verlof
van drie maanden moest gegeven worden tot
herstel, van krachten. In de marine-kringen
heerscht algemeen het gevoelen, dat men
zich niets ergers kan bedenken, dan een ver
blijf in dit door de kwaadaardige koortsen
op een hel gelijkend land. Als verzwarende
omstandigheid komt er nog bij, dat verpleging
en leeftocht alles te wenschen overlaten.
Het verrassende besluit der geneeshee-
ren te San Remoom aan de aldaar ver
toevende dagbladcorrespondenten geene in
lichtingen meer te verschaffen omtrent den
toestand van den kroonprins, wordt hier als
een hoogst bedenkelijk teeken beschouwd.
Van verschillende zijden wordt hier het
vermoeden uitgesproken dat het vertrek van
Herbert Bismarck naar Londen met het plan
eener conferentie over de Bulgaarsche aan
gelegenheden samenhangt.
Donderdag is bij den rijksdag, ter goed
keuring ingekomen het internationale trac-
taat tot onderdrukking van den handel in
sterken drank op de Noordzee. In eene daar
bij gevoegde toelichting wordt o. a. het vol
gende gezegd „Ofschoon het belang dat
Duitschland bij deze zaak heeft, in zooverre
als onze zeevisschersdie van nature matig
zijnzich niet met de jeneververkoopers
plegen op te houdenen dus weinig te lij
den hebben van dit euvelniet groot is, zal
toch het Duitsche rijk zich om redenen aan
zedelijken aard niet kunnen onttrekken van
het medewerken tot het bereiken van het be
oogde doel. Duitschland toch levert naar
verhoudingeen niet onbeteekenend aantal
schepen dat aan den verkoop van sterken
drank deelneemt".
Het is overigens als zeker te beschouwen,
dat de rijksdag het tractaat zal aannemen.
In de Oostenrijksche hoofdstad dus
wordt van daar aan „the Times" geschreven
schijnt men er op het oogenblik niet af-
keerig van de Bulgaarsche aangelegenheden
aan eene internationale bespreking (congres)
te onderwerpen. Maar op die conferentie
dus voegt de berichtgever er zeer terecht bij
zou ook rekening moeten worden gehou-
Hoofdstuk XXVI.
IIET RAADSEL VAN NINA'S VERBLUF.
Toen lord Stonefield zich met sir George
Markham en mr. Harpe naar Londen begaf'
om Nina Rokeby te zoeken die op zoo ge
heimzinnige wijze verdwenen washad hij
zijnen hofmeester last gegeven de brieven
die voor hem mochten aankomen onmiddelijk
na te zenden.
Terwijl hij mij met de geestkracht der ver
twijfeling zochtverwachtte lord Stonefield
met elke post bericht van zijne jonge verloofde.
De drie beheerders van Nina's vermogen
waren in de hoogste mate ongerustmaar om
harent wille hielden zij de zaak geheim.
Harpe stond er op dat noch een detective in
den arm genomen werdnoch iets over de
zaak in de dagbladen kwam.
«Wij zullen juist handelen als de detectives,"
zeide de advocaat«en als er eenig kwaad
spel gespeeld wordt zullen wij de bij die schan
delijkheden betrokken personen niet tot voor
zichtigheid aanzetten.
«Wien bedoelt gij daarmede" sprak George
Markham afkeurend.
«Wien hebt gij op het oog? Toch zeker
niet de schoone dame welke de echtgenoote
was van onzen vriend sir Ilenry Rokeby aan
wie deze zooveel vertrouwen schonk dat hij
haar tot eenige voogdes zijner dochter benoem-
de."
«En die de liefde en de edele eigenschappen
haars echtgenoots zoo op prijs wist te stellen,"
antwoordde mr. Harpe droogjes, «dat zij nau
welijks een jaar na zijnen tragischen dood de
liefdesbetuigingen aannam van eenen Digby
Borneen vijftien maanden na sir Henry's
dood reeds de vrouw was van dien Digby
Borne.
Bah ik heb mij nooit door lady Rokeby
laten misleiden ook niet toen hij haar in
zijn huis bracht. Zij is een gevaarlijke, gewe-
tenlooze, wraakzuchtige vrouw, en 't is heel
goed dat sir Ilenry stierf, eer zij hem het
hart brak."
«Mr. Harpe gij zegt dat gij mrs. Borne
voor gewetenloos houdt," zeide ïord Stonefield.
«Ik beschouw haar niet voor zoo slechtals
gij maar ik heb u en sir George eene vraag
te doen. Toen ik miss Rokeby verzocht mij
ne vrouw te worden zeide zij mij dat het de
laatste wensch haars vaders geweest was dat
zij Ralph Borne zoude huwen."
i «Onmogelijkriepen sir George en mr.
-''Harpe eenstemmig uit.
«Miss Rokeby toonde mij eenen brief, wel-
sir Henry in den nacht voor zijnen dood aan
haar zou geschreven hebben," zeide lord Sto
nefield. «Ik heb dien brief bij mij en een
nauwkeurig onderzoek er van brengt misschien
licht in eene zaak, die mij heel duister voor
komt. Ik zou wel haast durven beweren dat
de overleden baronet dat stuk nooit geschre
ven heeft.
Als hij werkelijk valsch is dan is het zeer
handig gedaan want Nina is er geheel door
misleid."
Hij gaf den brief over aan den rechtsgeleer
den, die hem overluid en met grooten nadruk
voorlas.
«Nudien brief kan niemand geschreven
hebben dan sir Rokeby," zeide sir George
toen mr. Harpe ophield mét lezen «Dat is
onmiskenbaar zijne eigenaardige wijze vau uit
drukking en 't zijn ook dezelfde teedere be
namingen die hij haar steeds gegeven heeft.
Miss Rokeby heeft den brief voor echt opge
nomen en ik doe het ook."
«En gij mylord? vroeg mr. Harpe.
«Ik houd hem voor valsch," antwoordde
lord StonefieldRalph Borne heeft Nina be
kend dat hij in 't geheel niet persoonlijk met
sir Ilenry bekend geweest was."
«Dat is zonderling," zeide sir George min
of meer verward.
Misschien was sir Henry niet heel wel bij
het hoofd toen hij den brief schreef. De smart
over zijn zoon en een duister voorgevoel van
zijn eigen dood hebben wellicht zijn denkver
mogen verduisterd. Raadselachtig is de zaak
in ieder geval, maar toch is 't mijne stellige
meening dat sir Henry den brief geschreven
heeft."
«Eu wat denkt gij er van Harpe vroeg
lord Stonefield.
«Ik geloof eenvoudig dat het een valsch stuk
is" antwoordde de advocaat. «Ja nog meer
ik weet het zeker. Sir Ilenry Rokeby was een
veel te teeder vader om t'e -beproeven op zijne
dochterbij de keuze van een echtgenoot
eenigen invloed uit te oefenen. De waarheid
is dat Digby Borne is begdphên tegen de Ro-
keby's te intrigeeren, en '^kzou mij niet ver
wonderen dat zijne. intSigès reeds voor sir
Henry's dood een aanyapg hadden genomen.
Ik zie, dat gij onti'oeiH&«^|t, sir George; ik wil
daarom mijne denkbeelden voor mij houden
totdat ik kany^éAvijzen' dat zij juist zijn. Lord
Stonefield, veroorloven dezen brief
voorloopigte behouden om hem nauwkeurig
te kjjacrorr onderzoeken?"
Dé jonge graaf stemde toe en Harpe stak
den brief bij zich.
«En wat zullen wij nu doen vroeg sir
George."
«Ik zal een uitstapje naar Yorkshire maken
om in Rokeby-IIouse zelf inlichtingen in te
winnen," zeide Harpe. «Gij moet echter liever
hier blijven, sir George, om u niet noodeloos
te vermoeien."
«Maar ik ga met u mede, Harpe," zeide de
jonge graaf.
Sir George had hen gaarne vergezeld, maar,
daar hij overigens toch reeds sukkelend was
verzocht men hem zich niet bovenmate in te
spannen.
Hij besloot" dientengevolge in het hotel den
terugkeer zijner vrienden af te wachten, en
lord Stonefield en mr. Harpe vertrokken nog
denzelfden avond naar Yorkshire.
Wordt vervolgd.
