Nummer 35.
Zondag 29 April 1888.
lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
antoon tielen,
GEWAAGD
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
Ibiii, Waai
ee=
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per posi door het gekeele rijk f 1»15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 1—7 regels J 0,60 daarbo en 8 cent per ïegel,
groote letters naar plaatsruimte. Adverten tien 3 maal ter plaatsing
ODee«*even, worden 2maal berekend. Advertentien voor Duitsch-
land°worden alleen aangnomen loor het advertentiebureau va*
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De kamer van koopliandel en fabrieken,
te Waalwijk, zich onledig houdende met het
opmaken van het verslag betreffende den
toestand van handel, scheepvaart en nijver
heid over het jaar 1887, verzoekt heeren in-
dustriëelen haar zooveel mogelijk inlichtin-
tingen te verschaften en bijzonderheden mede
te deelen omtrent liun bedrijf, trafiek of
fabriek.
Waalwijk 26 April 1888.
De manifestaties der studenten komen te
laatde ingenomenheid met Boulanger be
staat in alle klassen. Men redeneert niet, en
zelfs de tegenstanders van het caesarisme
werken mede aan het succes van den gene
raal. 't Is juist de toestand, die Louis Bo
naparte tot het presidentschap bracht. Men
wil geen dictatormaar de afgod der me
nigte is daar, vooruit gedrongen door de
ontevredenen, de eerzuchtigen en zekere spe
culanten, -die van de staatkunde een geldzaak
maken. Verschillende kapitalisten zijn bij de
beweging betrokken; 't is een soort maat
-schappij met- aandeelen van 25 tot 50,000 j
frs. Bij welslagen zullen die mannen van
zaken een voordeel vinden, in evenredigheid
met het geloopen risico.
Het Fransche volk is niet op de hoogte
zijner taak, het heeft geen gebruik weten te j
maken van de vrijheidde staatkundige man
nen hebben niets republikeinsch, dan den
naam; dikwijls zijn zij reactionnair geweest,;
nu om aangenaam te zijn aan de radicalen
dan om den ijver der communards in te
toornen. Men zegt op 't oogenblik niet, dat
de republikeinsche beginselen miskend zijn
gewordenmen neemt slechts den uitslag in
Vrii naar het Hoogduitsch van IiER MI NE
FRANKENSTEIN,
qq door LUCIFER.
Hoofdstuk XXXII.
eene verrassing voor miss rokeby.
„Ik ben gedwongen haar te vertrouwen," zeide
Nina na eenige minuten nagedacht te hebben
toen Celeste weg was; „maar ik heb anders nie
mand dien ik vertrouwen kan. Zij zai toen
mijn geld niet aannemen en mij daarna op de
laagste wijze verraden? Zij moet mijnen toestand
kennen, maar zii kan niet zeker weten of ik
hem ken Het geld zal haar verlokken mij trouw
te Tij n maar de jongen, zal die het ook zijn? -
Ik moet, ik wil hem zien!^
Onder
het
Daar Dieei zii otaan
in de keuken of in den stal zoude zoeken. Waar
schijnlijker was 't dat zij hem op laatsgenoemde
plaats zou vinden zij gleed het voorhuis door
toen plotseling luid gelach weerklonk in het
salon, welks deur half open stond.
Onwillekeurig bleef zij staan en keek naar bin
nenhetgeen zij daar aanschouwde deed haar
een oogenblik verstomd staan. Zii zag Higby
Borne, gezeten aan de tafel midden in de ka
mer, onder de hanglamp, welker licht hem hel
der bescheen. Zijne vrouw keek hem over den
schouder. Mrs. Luttrell en de valsche tianyaise
stonden op eenigen afstand insgelijks naar hem
Viiken en hij en hij Nina vertrouwde
nauwelijks hare oogenhij las den brief, dien
ïij aan haren verloofde had geschreven, en draa -
de als hij aan een bijzonder hartelijke plaats
gekomen was, lioonend aan zijn knevel.
„Bij God, zij is gek op lord ötonefield1 "^ra-
pelde hij in ijverzuchtige ergernis. „Doch iaat
ons verder lezen //Odierbare Ronald......
Met een sprong als eene getergde tijgerineen
kreet van verontwaardiging op de lippen en met
van toorn fonkelende oogen stortte Nina de ka
mer binnen, ontrukte Borne den brief, verborg
hem aan haren boezem en trad toeneenige ischre
den terug en keek hare vijanden met verwilderde
oogen aan.
aanmerking. Men ziet, dat alles slecht gaat
dus de republiek is niet de voor Frankrijk
passende regeeringsvorm. En de staatkun
dige beweging eener hervorming neemt toe.
Men bedient zich van den naam van Bou
langer om de algemeene ontevredenheid uit
te drukken, 't Is de eensgezindheid op een
naam om te vernielenzonder aanwijzing
voor de wederopbouwing.
De republiek is den weg der reactie op
gesleept door de radicalen, door de socia
listen, die thans een verbond sluiten met de
reactionnairen der rechterzijde. Het alge
meen belang is opgeofferd, het parlement
heeft bijzondere wetten gemaakt, om zekere
klassen te beschermenhet heeft geluisterd
naar de bijzondere belangen hieruit is een
algemeene malaise gevolgd, alsmede telkens
terugkeerende tekorten op het budget. De
handelswereld lijdt onder deze staatkunde
en eischt verandering; 't komt er niet op
aan wat, maar iets anders.
De renteniers voorzien onder het tegen
woordig bestuur het staatsbankroet, de ver
mindering tot op (ie helft van de rente der
openbare schuld. De werklieden zijn bou
langist omdat zij hopen, grooter aandeel te
krijgen bij het maken der bijzondere wetten,
bestemd om de eene klasse ten nadeele der
anderen te begunstigen. Eindelijk zweren
veie lui, met name de ambtenaars, samen
ten gunste van den generaal, omdat hij kans
heeft van slagen.
De gematigde republikeinen strijden te
gen het caesarisme maar de door hen ge
bruikte middelen zullen hun niet het ver
trouwen der volksmenigte geven zij verge
ten dat zij door te veel links aan te hou
den een staathuishoudkunde hebben ingewijd,
waarover iedereen klaagt.
Onder Napoleon III gingen de zaken goed;
het sluiten van handelstractaten, gegrond op
het beginsel van vrijen handel, verschafte aan
Hoofdstuk XXXIII.
OPENING DER VIJANDELIJKHEDEN.
Het plotseling binnenkomen van Nina bij
hare zegevierende vijanden deed hen verstom
men.
Mr. Ui<*by Borne bleef zitten met vooruitge-
strekte handen, zooals hij den brief had vastge
houden, hem door Nina ontrukt; een uitdrukking
van ontsteltenis toekende zich op zijn gelaat.
Victoria stondals een steenen beeldover ha
ren echtgenoot lieengeleund het hoonende lachje
scheen ais vastgevroren op hare lippen en trots
en ontzetting spraken uit hare trekken.
Mrs. Luttrell, die beter hare zelfbeheersching
bewaarde dan de anderenstaarde Nina met on
verholen haat en triomf aan.
De verraderlijke Francaise echter sloeg de oo
gen neder en sidderde van angst.
Nina, die de hand nog steeds tegen de bonst
gedrukt hield, waar zij den briet verborgen had,
keek hare vijanden een voor een aan met blik-
seinende oogen. De vlammen van toorndie uit
hare blikken schoten deden de anderen sidderen.
Haar rein, fier gelaat was doodsbleekmaar
streng en vreeselijk in zijn wonderbare schoon
heid toen zij allen op de rei af beschouwde met
diepe verachting, welke Digby Borne en Victo
ria tot in de ziel trof. Zonder een woord te
spreken verliet daarna het jonge meisje de kamer,
met eene trotsche houding ais eene beleedigde
keizerin. j
Nauwelijks waren hare vijanden van de eerste
verrasoing bekomen, of zijf hielden een langdniig
uverleg. De verraders waren overtuigd dat zij
zon beproeven te ontvluchten en bewaakten
daarom alle uitgangen,
llnn vermoeden was juist.
Nina verbrandde den brief aan haren verlooi
de en liep toen plotseling de trappen at. Hare
vijanden stonden aan den voet, also! zij Nina
verwacht hadden. Getroffen ging zij eenige tre
den terug en sprak toen kalm
„lk begrijp u thans, zooals gij weet, en ik
geloof ook dat gij mij begrijpt. Ik wil u met
noodzaken langer uwe toevlucht te nemen tot
leugen en bedrog. Ik begrijp, dat gij mij met
een bepaald plan hierheen hebt gelokt en dat
ik nn uwe gevangene ben. Welke plannen hebt
gij tegen mij
„Wij bebben in 'tgeheel geene plannen tegen
u, Nina," zeide Victoria Borne heel kalm. ja bijna
vriendelijk. „Gij vergist u. Wij zagen dat gij
volstrekt lord Stonelield wüdet huwen; maar daar
Frankrijk een tijdperk van voorspoed, dat
men nog niet vergeten heeften de men-
schen voelen zich steeds aangetrokken naar
den kant, waar zij welvaart vinden.
Op het platteland schrijven de pachters
de landbouwcrisis toe aan de republiek, en toch
heeft deze een recht van 5 frs. op het koren
aangenomen en de verschillende rechten ter
bescherming van de voortbrengselen van den
nationalen landbouw, terwijl Napoleon die had
afgeschaft. De landbouwers en werklieden
verwijten aan den tegenwoordigen regee
ringsvorm den algemeenen dienstplicht, die
een gevolg is van de misslagen des keizer-
rijks. 't Is waar, de republiek is meer reac
tionnair geweest dan de monarchie. Hare
wetgevers waren slechts bezorgd voor hunne
herkiezing zij moesten rekening houden met
de invloedrijke kiezers, de bedelaars om
officiede gunsten; van daar die voortdurende
vermeerdering van nuttelooze ambtenaren.
Wanneer de ministers geen voldoening
gaven aan die verslinders der staatsinkoms
ten, wierp men hen omver, en de nieuwe
re°"eering schiep nieuwe plaatsen en borg
nieuwe creaturen. Van tijd tot tijd wilde
men aan het volk laten zien, dat men een
parlement had, voor het meerendeel samen
gesteld uit democraten, en men offerde dén
algemeenen voorspoed op aan de dwaze
eischen der volksleiders.
Zal het boulangisme den toestand verbe
teren? Zeker niet. 't Kan geen ander gevolg
hebben dan nog een misstap te voegen bij
de talrijke reeds begane dwalingen. Het bou
langisme toont ons het gebrek van het mi
litarisme.
Wanneer een land de vrijheid opoffert, om
een machtige militaire organisatie te hebben
met een ontzagwekkend leger in tijd van
vrede, loopt men altijd gevaar het gebruik
van pronunciamento's in te voeren.
Boulanger brengt alle ontevredenen bij
elkander, maar hij zal niet de uitverkorene
kunnen zijn van eene regeeringsmeerderheid.
Als hij voor zich zelve werkt, zal de rech
terzijde hem verlaten, en als hij den veld
tocht leidt voor de voorstanders des keizer -
rijks, zullen de radicalen hem loslaten. Zijn
eerste plaatsvervanger is Rochefort. ti^r"
beeld u den schrijver van de „Lanternebe
zig om het gezag te herstellen van een
Bonaparte
Woensdag hebben zich te Brussel eenige
ongeregeldheden voorgedaan bij de kerkelijke
voltrekking van het huwelijk van een prin
ses van Aremberg met prins Karei van Croy-
Dulmen. Den vorigen dag was het huwelijk
burgerlijk voltrokken in den grootsten een
voud en daar de kerkelijke plechtigheid met
zooveel pracht en uiterlijk vertoon gepaard
gingschijnt hierdoor van een gedeelte der
bevolking de verontwaardiging te zijn opge
wekt. Men schijnt het de vorstelijke familie
euvel te duiden dat zij aan de kerkelijke
plechtigheid meer gewicht hecht dan aan de
burgelijke. Dit althans bleek uit de belee-
digende uitdrukkingendie de menigte bij
het voorbijtrekken van den bruidsstoet zich
liet ontvallen. De politie had veel moeite de
nieuwsgierigen in bedwang te houden.
De senaat heeft achtereenvolgens van de
legerwet aangenomen art. 1hetwelk den
persoonlijken militairen dienst voor alle Fran-
schen voorschrijftart. 2. waarbij de duur
der militaire verplichtingen op 25, aren ge
steld wordt, en de artt. 3 en 4.
ik dat huwelijk niet goedkeurdebracht ik u
herwaarts. Ik vervul bij u de plaats eener moe
der en ik heb slechts gebruik gemaakt van mijn
recht als zoodanig, toen ik uwen brief las. Ik
heb andere pl nnen met u. Een braaf en waar
dig jonkman, de zoon van mijn tegenwoordigen
echtgenoot, heeft uwe hand gevraagd en ik ver
lang vurig, dat gij u verbindt met dezelfde familie
als ik. Wij zullen geen geweld tegen u gebruiken,
maar wij zijn overtuigd dat gij, na eenigen tijd
oponthoud in deze streek, blijde zult zijn met Ralph
Borne te huwen en weder in de samenleving
terug te keeren. In afwachting zullen wij u tijd
tot overweging geven. Ik ben bereid mij op te
offeren en den ganschen winter hier te blijven,
als 'tnoodig is om u tot mijnen wenschen te be-
heeren.'
„Een ding kannen wij onmiddellijk duidelijk
vaststellen," zeide Digby Borne. „Gij verlaat dit
huis slechts als de verloofde mijns zoons, miss
Nina Rokeby."
Nina's oogen schitterden oproerig.
„Heeft Ralph Borne deel aan dit complot,"
vroeg zij.
„Neen," antwoordde Mr. Borne snel. „liij weet
niets van mijne plannen. Ik heb hem gezegd dat
hij mocht hopen u van inzicht te zien veranderen,
en hij gelooft dat uwe stiefmoeder een onbegrens-
den invloed op 11 heeft, welken zij te zijnen
gunste zal gebruiken. Ralph is maar een arm,
zwak jongmensch, in weerwil van al zijn overige
o-oede eigenschappen en hij zou zich liever het
leven benemen dan u te dwingen hem te huwen.
Neen, Ralph is op ltookhurst, waar ik hem ge
bood te blijven tot dat wij terugkeeren of hij
tijding van ons krijgt. Hij meent dat wij in
Yorkshire zijn. Wij zijn elk oogenblik bereid
met u naar Rookhurst terug te keeren, zoodra gij
ons wilt zweren, dit bezoek naar het hoogland
geheim te zullen houden en bij uwen terugkeer
met Ralph te zullen trouwen.
„Ik wil u wel zeggen onder welke voorwaarden
ik uwe schandelijkheden geheim wil houden,"
zeide Nina hoogmoedig. „Mijne voorwaarde is
deze, dat gij mij oogenblikkelijk in vrijheid stelt.
Ik zal dit aanbod geen tweemaal doen. Nooit
zal ik uwe voorwaarden aannemen. Nooit zal ik
Ralph Borne huwen. Ik ben verloofd met een
edelen man en de hem gedane belofte is mij
heilig. In één woord, mr. en mrs. Digby Bome,
ik zal hier blijven tot aan mijnen dood, liever
dan mij aan uwe voorwaarden te onderwerpen
en meineedig te worden."
i „Heel goed," antwoordde Borne koel, ,,'t is maar
de vraag wie het langste vol zal houden. De be
legeraars of de belegerde. Victoria, laat ons gaan.
Een nacht van nadenken zal misschien onze jonge
dame tot toegeven stemmen."
„Ik heb u nog iets te zeggen," riep Nina op
bitteren, hartstochtelijken toon uit. „Gij hebt ae
gevolgen van deze onderneming niet berekend
mr en mrs. Borne. De erfgename van Rookhurst,
het eenige kind van den overledenen sir Henry
Rokeby de verloofde van een der voornaamste
edellieden van Groot Brittanie, kan niet op zoo
geheimzinnige wijze verdwijnen zonder opzien te
wekken. Men zal overal zoeken, de beheerders
van mijn vermogen zullen detectives afzenden
om mij te zoeken, 't Is in 't geheel niet onmoge
lijk, dat mijne vrienden op 't oogenblik op weg
hierheen zijn. Ik zal uit uwe handen verlost
worden en gij zult de straf krijgen, welke gij
door uwe schandelijkheden verdient."
„Meent gij dat?" schreeuwde Digby Borne. „Ge
looft gij wezenlijk dat ik eeuvoudig genoeg ben
om mijn spoor niet zorgvuldig te verbergen. Hoe
weinig kent gij mij. Ik tart alle detectives der
wereld mijn spoor te vinden. Ik heb het yacht
niet zelf gehuurd. Een vriend heeft het voor mij
gekocht en van voorraad voorzien. De matrozen
aan boord zullen nooit eene courant in handen
krijgen, want zij mogen de bocht niet verlaten
en zullen daarbij niemand zien. Ik heb hen in
mijne machtwant ik ken hun verleden Zelfs
als de matrozen op het yacht door detectives
werden ontdektzouden zij het niet wagen ons
verblijf alhier te verraden, uit vrees van zelf
aangehouden te worden. De twee vrouwelijke
dienstboden hier komen niet verder dan het pla-
^De koetsier, die ons naar Gravesend reed, was
een matroos met verlof, die den volgenden dag
naar Australië onder zeil ging; gij ziet dus, dat
niemand mi> spoor kan verraden of kar. v»Men.
Uwe hulp moet van u zelve, met var lord Sto-
nefield komen. Voor 't oogenblik heb ik u niets
meer te zeggen. Als gij wilt toegeven kunt gij
Celeste elk oogenblik naar mijne vrouw zenden.
Veroorloof mij u thans goeden nacht te zeggen.
Ilij naderde haar, als om hare hand te drukken.
Nina echter keurde hem geenen blik rueer waar
dig en keerde naar hare kamer terug Kort daarop
hoorde zij hoe buiten een sleutel in het slot werd
omgedraaid en een grendel werd voorgeschoven.
Nina was inderdaad eene gevangene.
Wordt vervolgd.