Nummer 35. Zondag 29 April 1888. lle Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. antoon tielen, GEWAAGD BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. Ibiii, Waai ee= Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00. Franco per posi door het gekeele rijk f 1»15. Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 1—7 regels J 0,60 daarbo en 8 cent per ïegel, groote letters naar plaatsruimte. Adverten tien 3 maal ter plaatsing ODee«*even, worden 2maal berekend. Advertentien voor Duitsch- land°worden alleen aangnomen loor het advertentiebureau va* Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De kamer van koopliandel en fabrieken, te Waalwijk, zich onledig houdende met het opmaken van het verslag betreffende den toestand van handel, scheepvaart en nijver heid over het jaar 1887, verzoekt heeren in- dustriëelen haar zooveel mogelijk inlichtin- tingen te verschaften en bijzonderheden mede te deelen omtrent liun bedrijf, trafiek of fabriek. Waalwijk 26 April 1888. De manifestaties der studenten komen te laatde ingenomenheid met Boulanger be staat in alle klassen. Men redeneert niet, en zelfs de tegenstanders van het caesarisme werken mede aan het succes van den gene raal. 't Is juist de toestand, die Louis Bo naparte tot het presidentschap bracht. Men wil geen dictatormaar de afgod der me nigte is daar, vooruit gedrongen door de ontevredenen, de eerzuchtigen en zekere spe culanten, -die van de staatkunde een geldzaak maken. Verschillende kapitalisten zijn bij de beweging betrokken; 't is een soort maat -schappij met- aandeelen van 25 tot 50,000 j frs. Bij welslagen zullen die mannen van zaken een voordeel vinden, in evenredigheid met het geloopen risico. Het Fransche volk is niet op de hoogte zijner taak, het heeft geen gebruik weten te j maken van de vrijheidde staatkundige man nen hebben niets republikeinsch, dan den naam; dikwijls zijn zij reactionnair geweest,; nu om aangenaam te zijn aan de radicalen dan om den ijver der communards in te toornen. Men zegt op 't oogenblik niet, dat de republikeinsche beginselen miskend zijn gewordenmen neemt slechts den uitslag in Vrii naar het Hoogduitsch van IiER MI NE FRANKENSTEIN, qq door LUCIFER. Hoofdstuk XXXII. eene verrassing voor miss rokeby. „Ik ben gedwongen haar te vertrouwen," zeide Nina na eenige minuten nagedacht te hebben toen Celeste weg was; „maar ik heb anders nie mand dien ik vertrouwen kan. Zij zai toen mijn geld niet aannemen en mij daarna op de laagste wijze verraden? Zij moet mijnen toestand kennen, maar zii kan niet zeker weten of ik hem ken Het geld zal haar verlokken mij trouw te Tij n maar de jongen, zal die het ook zijn? - Ik moet, ik wil hem zien!^ Onder het Daar Dieei zii otaan in de keuken of in den stal zoude zoeken. Waar schijnlijker was 't dat zij hem op laatsgenoemde plaats zou vinden zij gleed het voorhuis door toen plotseling luid gelach weerklonk in het salon, welks deur half open stond. Onwillekeurig bleef zij staan en keek naar bin nenhetgeen zij daar aanschouwde deed haar een oogenblik verstomd staan. Zii zag Higby Borne, gezeten aan de tafel midden in de ka mer, onder de hanglamp, welker licht hem hel der bescheen. Zijne vrouw keek hem over den schouder. Mrs. Luttrell en de valsche tianyaise stonden op eenigen afstand insgelijks naar hem Viiken en hij en hij Nina vertrouwde nauwelijks hare oogenhij las den brief, dien ïij aan haren verloofde had geschreven, en draa - de als hij aan een bijzonder hartelijke plaats gekomen was, lioonend aan zijn knevel. „Bij God, zij is gek op lord ötonefield1 "^ra- pelde hij in ijverzuchtige ergernis. „Doch iaat ons verder lezen //Odierbare Ronald...... Met een sprong als eene getergde tijgerineen kreet van verontwaardiging op de lippen en met van toorn fonkelende oogen stortte Nina de ka mer binnen, ontrukte Borne den brief, verborg hem aan haren boezem en trad toeneenige ischre den terug en keek hare vijanden met verwilderde oogen aan. aanmerking. Men ziet, dat alles slecht gaat dus de republiek is niet de voor Frankrijk passende regeeringsvorm. En de staatkun dige beweging eener hervorming neemt toe. Men bedient zich van den naam van Bou langer om de algemeene ontevredenheid uit te drukken, 't Is de eensgezindheid op een naam om te vernielenzonder aanwijzing voor de wederopbouwing. De republiek is den weg der reactie op gesleept door de radicalen, door de socia listen, die thans een verbond sluiten met de reactionnairen der rechterzijde. Het alge meen belang is opgeofferd, het parlement heeft bijzondere wetten gemaakt, om zekere klassen te beschermenhet heeft geluisterd naar de bijzondere belangen hieruit is een algemeene malaise gevolgd, alsmede telkens terugkeerende tekorten op het budget. De handelswereld lijdt onder deze staatkunde en eischt verandering; 't komt er niet op aan wat, maar iets anders. De renteniers voorzien onder het tegen woordig bestuur het staatsbankroet, de ver mindering tot op (ie helft van de rente der openbare schuld. De werklieden zijn bou langist omdat zij hopen, grooter aandeel te krijgen bij het maken der bijzondere wetten, bestemd om de eene klasse ten nadeele der anderen te begunstigen. Eindelijk zweren veie lui, met name de ambtenaars, samen ten gunste van den generaal, omdat hij kans heeft van slagen. De gematigde republikeinen strijden te gen het caesarisme maar de door hen ge bruikte middelen zullen hun niet het ver trouwen der volksmenigte geven zij verge ten dat zij door te veel links aan te hou den een staathuishoudkunde hebben ingewijd, waarover iedereen klaagt. Onder Napoleon III gingen de zaken goed; het sluiten van handelstractaten, gegrond op het beginsel van vrijen handel, verschafte aan Hoofdstuk XXXIII. OPENING DER VIJANDELIJKHEDEN. Het plotseling binnenkomen van Nina bij hare zegevierende vijanden deed hen verstom men. Mr. Ui<*by Borne bleef zitten met vooruitge- strekte handen, zooals hij den brief had vastge houden, hem door Nina ontrukt; een uitdrukking van ontsteltenis toekende zich op zijn gelaat. Victoria stondals een steenen beeldover ha ren echtgenoot lieengeleund het hoonende lachje scheen ais vastgevroren op hare lippen en trots en ontzetting spraken uit hare trekken. Mrs. Luttrell, die beter hare zelfbeheersching bewaarde dan de anderenstaarde Nina met on verholen haat en triomf aan. De verraderlijke Francaise echter sloeg de oo gen neder en sidderde van angst. Nina, die de hand nog steeds tegen de bonst gedrukt hield, waar zij den briet verborgen had, keek hare vijanden een voor een aan met blik- seinende oogen. De vlammen van toorndie uit hare blikken schoten deden de anderen sidderen. Haar rein, fier gelaat was doodsbleekmaar streng en vreeselijk in zijn wonderbare schoon heid toen zij allen op de rei af beschouwde met diepe verachting, welke Digby Borne en Victo ria tot in de ziel trof. Zonder een woord te spreken verliet daarna het jonge meisje de kamer, met eene trotsche houding ais eene beleedigde keizerin. j Nauwelijks waren hare vijanden van de eerste verrasoing bekomen, of zijf hielden een langdniig uverleg. De verraders waren overtuigd dat zij zon beproeven te ontvluchten en bewaakten daarom alle uitgangen, llnn vermoeden was juist. Nina verbrandde den brief aan haren verlooi de en liep toen plotseling de trappen at. Hare vijanden stonden aan den voet, also! zij Nina verwacht hadden. Getroffen ging zij eenige tre den terug en sprak toen kalm „lk begrijp u thans, zooals gij weet, en ik geloof ook dat gij mij begrijpt. Ik wil u met noodzaken langer uwe toevlucht te nemen tot leugen en bedrog. Ik begrijp, dat gij mij met een bepaald plan hierheen hebt gelokt en dat ik nn uwe gevangene ben. Welke plannen hebt gij tegen mij „Wij bebben in 'tgeheel geene plannen tegen u, Nina," zeide Victoria Borne heel kalm. ja bijna vriendelijk. „Gij vergist u. Wij zagen dat gij volstrekt lord Stonelield wüdet huwen; maar daar Frankrijk een tijdperk van voorspoed, dat men nog niet vergeten heeften de men- schen voelen zich steeds aangetrokken naar den kant, waar zij welvaart vinden. Op het platteland schrijven de pachters de landbouwcrisis toe aan de republiek, en toch heeft deze een recht van 5 frs. op het koren aangenomen en de verschillende rechten ter bescherming van de voortbrengselen van den nationalen landbouw, terwijl Napoleon die had afgeschaft. De landbouwers en werklieden verwijten aan den tegenwoordigen regee ringsvorm den algemeenen dienstplicht, die een gevolg is van de misslagen des keizer- rijks. 't Is waar, de republiek is meer reac tionnair geweest dan de monarchie. Hare wetgevers waren slechts bezorgd voor hunne herkiezing zij moesten rekening houden met de invloedrijke kiezers, de bedelaars om officiede gunsten; van daar die voortdurende vermeerdering van nuttelooze ambtenaren. Wanneer de ministers geen voldoening gaven aan die verslinders der staatsinkoms ten, wierp men hen omver, en de nieuwe re°"eering schiep nieuwe plaatsen en borg nieuwe creaturen. Van tijd tot tijd wilde men aan het volk laten zien, dat men een parlement had, voor het meerendeel samen gesteld uit democraten, en men offerde dén algemeenen voorspoed op aan de dwaze eischen der volksleiders. Zal het boulangisme den toestand verbe teren? Zeker niet. 't Kan geen ander gevolg hebben dan nog een misstap te voegen bij de talrijke reeds begane dwalingen. Het bou langisme toont ons het gebrek van het mi litarisme. Wanneer een land de vrijheid opoffert, om een machtige militaire organisatie te hebben met een ontzagwekkend leger in tijd van vrede, loopt men altijd gevaar het gebruik van pronunciamento's in te voeren. Boulanger brengt alle ontevredenen bij elkander, maar hij zal niet de uitverkorene kunnen zijn van eene regeeringsmeerderheid. Als hij voor zich zelve werkt, zal de rech terzijde hem verlaten, en als hij den veld tocht leidt voor de voorstanders des keizer - rijks, zullen de radicalen hem loslaten. Zijn eerste plaatsvervanger is Rochefort. ti^r" beeld u den schrijver van de „Lanternebe zig om het gezag te herstellen van een Bonaparte Woensdag hebben zich te Brussel eenige ongeregeldheden voorgedaan bij de kerkelijke voltrekking van het huwelijk van een prin ses van Aremberg met prins Karei van Croy- Dulmen. Den vorigen dag was het huwelijk burgerlijk voltrokken in den grootsten een voud en daar de kerkelijke plechtigheid met zooveel pracht en uiterlijk vertoon gepaard gingschijnt hierdoor van een gedeelte der bevolking de verontwaardiging te zijn opge wekt. Men schijnt het de vorstelijke familie euvel te duiden dat zij aan de kerkelijke plechtigheid meer gewicht hecht dan aan de burgelijke. Dit althans bleek uit de belee- digende uitdrukkingendie de menigte bij het voorbijtrekken van den bruidsstoet zich liet ontvallen. De politie had veel moeite de nieuwsgierigen in bedwang te houden. De senaat heeft achtereenvolgens van de legerwet aangenomen art. 1hetwelk den persoonlijken militairen dienst voor alle Fran- schen voorschrijftart. 2. waarbij de duur der militaire verplichtingen op 25, aren ge steld wordt, en de artt. 3 en 4. ik dat huwelijk niet goedkeurdebracht ik u herwaarts. Ik vervul bij u de plaats eener moe der en ik heb slechts gebruik gemaakt van mijn recht als zoodanig, toen ik uwen brief las. Ik heb andere pl nnen met u. Een braaf en waar dig jonkman, de zoon van mijn tegenwoordigen echtgenoot, heeft uwe hand gevraagd en ik ver lang vurig, dat gij u verbindt met dezelfde familie als ik. Wij zullen geen geweld tegen u gebruiken, maar wij zijn overtuigd dat gij, na eenigen tijd oponthoud in deze streek, blijde zult zijn met Ralph Borne te huwen en weder in de samenleving terug te keeren. In afwachting zullen wij u tijd tot overweging geven. Ik ben bereid mij op te offeren en den ganschen winter hier te blijven, als 'tnoodig is om u tot mijnen wenschen te be- heeren.' „Een ding kannen wij onmiddellijk duidelijk vaststellen," zeide Digby Borne. „Gij verlaat dit huis slechts als de verloofde mijns zoons, miss Nina Rokeby." Nina's oogen schitterden oproerig. „Heeft Ralph Borne deel aan dit complot," vroeg zij. „Neen," antwoordde Mr. Borne snel. „liij weet niets van mijne plannen. Ik heb hem gezegd dat hij mocht hopen u van inzicht te zien veranderen, en hij gelooft dat uwe stiefmoeder een onbegrens- den invloed op 11 heeft, welken zij te zijnen gunste zal gebruiken. Ralph is maar een arm, zwak jongmensch, in weerwil van al zijn overige o-oede eigenschappen en hij zou zich liever het leven benemen dan u te dwingen hem te huwen. Neen, Ralph is op ltookhurst, waar ik hem ge bood te blijven tot dat wij terugkeeren of hij tijding van ons krijgt. Hij meent dat wij in Yorkshire zijn. Wij zijn elk oogenblik bereid met u naar Rookhurst terug te keeren, zoodra gij ons wilt zweren, dit bezoek naar het hoogland geheim te zullen houden en bij uwen terugkeer met Ralph te zullen trouwen. „Ik wil u wel zeggen onder welke voorwaarden ik uwe schandelijkheden geheim wil houden," zeide Nina hoogmoedig. „Mijne voorwaarde is deze, dat gij mij oogenblikkelijk in vrijheid stelt. Ik zal dit aanbod geen tweemaal doen. Nooit zal ik uwe voorwaarden aannemen. Nooit zal ik Ralph Borne huwen. Ik ben verloofd met een edelen man en de hem gedane belofte is mij heilig. In één woord, mr. en mrs. Digby Bome, ik zal hier blijven tot aan mijnen dood, liever dan mij aan uwe voorwaarden te onderwerpen en meineedig te worden." i „Heel goed," antwoordde Borne koel, ,,'t is maar de vraag wie het langste vol zal houden. De be legeraars of de belegerde. Victoria, laat ons gaan. Een nacht van nadenken zal misschien onze jonge dame tot toegeven stemmen." „Ik heb u nog iets te zeggen," riep Nina op bitteren, hartstochtelijken toon uit. „Gij hebt ae gevolgen van deze onderneming niet berekend mr en mrs. Borne. De erfgename van Rookhurst, het eenige kind van den overledenen sir Henry Rokeby de verloofde van een der voornaamste edellieden van Groot Brittanie, kan niet op zoo geheimzinnige wijze verdwijnen zonder opzien te wekken. Men zal overal zoeken, de beheerders van mijn vermogen zullen detectives afzenden om mij te zoeken, 't Is in 't geheel niet onmoge lijk, dat mijne vrienden op 't oogenblik op weg hierheen zijn. Ik zal uit uwe handen verlost worden en gij zult de straf krijgen, welke gij door uwe schandelijkheden verdient." „Meent gij dat?" schreeuwde Digby Borne. „Ge looft gij wezenlijk dat ik eeuvoudig genoeg ben om mijn spoor niet zorgvuldig te verbergen. Hoe weinig kent gij mij. Ik tart alle detectives der wereld mijn spoor te vinden. Ik heb het yacht niet zelf gehuurd. Een vriend heeft het voor mij gekocht en van voorraad voorzien. De matrozen aan boord zullen nooit eene courant in handen krijgen, want zij mogen de bocht niet verlaten en zullen daarbij niemand zien. Ik heb hen in mijne machtwant ik ken hun verleden Zelfs als de matrozen op het yacht door detectives werden ontdektzouden zij het niet wagen ons verblijf alhier te verraden, uit vrees van zelf aangehouden te worden. De twee vrouwelijke dienstboden hier komen niet verder dan het pla- ^De koetsier, die ons naar Gravesend reed, was een matroos met verlof, die den volgenden dag naar Australië onder zeil ging; gij ziet dus, dat niemand mi> spoor kan verraden of kar. v»Men. Uwe hulp moet van u zelve, met var lord Sto- nefield komen. Voor 't oogenblik heb ik u niets meer te zeggen. Als gij wilt toegeven kunt gij Celeste elk oogenblik naar mijne vrouw zenden. Veroorloof mij u thans goeden nacht te zeggen. Ilij naderde haar, als om hare hand te drukken. Nina echter keurde hem geenen blik rueer waar dig en keerde naar hare kamer terug Kort daarop hoorde zij hoe buiten een sleutel in het slot werd omgedraaid en een grendel werd voorgeschoven. Nina was inderdaad eene gevangene. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1