Nummer 43.
Zondag 27 Mei 1888.
lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
GEWAAGD SPEL
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
De Echo van het Zuiden,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per posr door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daaroo en 8 cent per regeJ,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Adrertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau va»
Adolï Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Woensdagavond heeft te Parijs een verga
dering plaats gehad van afgevaardigden se
natoren gemeenteraadsleden en journalisten,
bijeengeroepen door Clemenceau Joffrin
en Ranc ter samenstelling van een republi-
keinsche partij tegenover de beweging tot
vorming van een plebisciet.
De bijeenkomst heeft niet aan de ge
koesterde verwachting voldaan.
De „Temps" sprekende over de wijze en
practische republikeinen zegt
„Men organiseert zich aan de uiterste lin
kerzijde evenals aan de rechterzijde zullen
zij tusschen die twee hun even vijandige
legers werkeloos blijven zitten
De plublicatie van het decreet aangaande
het vreemdelingen-verkeer in Elzas-Lotha
ringen (zie onder Duitschland) is een ernstig
feit. Men moet de aanleiding er toe dieper
zoeken dan in de kleine incidenten aan de
grenzen men kan dit decreet beschouwen
als het begin eener campagne, die reeds lang
is voorbereid.
Bismarck moet in Europa het gevoelen
levendig houdendat Frankrijk een onrust
stoker en spelbreker is bij uitnemendheid.
Dit gevoelen moeten zijn toegedaan: Oos
tenrijk en Italië (zijn beide bondgenooten)
alsook Engeland en voornamelijk Rusland.
Men moet denken dat Frankrijk onverzoen
lijk is.
Wat Frankrijk doen zal is nu de groote
vraag. Zal het (wat toch eigenlijk niet meer
dan billijk zou zijn) van de Duitschers die
over de Elzas-Lotharingsche grens trekken,
een pas vragen, afgeteekend door de Fran-
sche ambassade te Berlijn? Indien de regee
ring niet uit eigen beweging dit besluit neemt
of ten minste een dat er mede gelijkstaat
zal naar alle waarschijnlijkheid een gedeelte
Vrij naar het Hoogduitsch van HERMINE
FRANKENSTEIN,
68
door LUCIFER.
Hoofdstuk XXXVII.
NINA'S WEDERSTAND DUURT VOORT.
„Celeste, ge kunt hier blijven om de juffrouw
bij het ontkleeden te helpen," zeide Digby Bor
ne, „en
„Ik zal alleen wel andere kleederen aantrek
ken" viel Nina hem op zachten toon in de rede,
„ik wensch alleen te zijn."
„Celeste moest zich liever met Victoria bezig
houden," zeide mrs. Luttrell. „Victoria heeft den
ganschen dag als een wederspannig kind gehan
deld, Digby, zij heeft in den regen blootshoofds
buiten gestaan,' totdat zij doornat was en erg ver
kouden geworden is. Ze is zeer ziek."
„Ik zal onmiddellijk warme dranken laten ge
reedmaken," zeide Digby Borne, „Victoria, ge
moet een warm bad nemen. Celeste, breng miss
Rokeby ook een warm bad."
Hij verliet Nina's kamer en de anderen volg
den.
Celeste sloot de deur van buiten en stak den
sleutel in den zak. Victoria ging naar hare ka
mer, zonder ophouden kort en droog hoestend.
„Hoort:/ ge," zeide mrs. Luttrell, Digby Borne
in het portaal staande houdend.' De poging tot
ontvluchting schijnt miss Rokeby niet geschaad
te hebben, maar Victoria is zwaar verkouden.
Gij moet haar zorgvuldig verplegen. Bij uw stre
ven om jaarlijks tien duizend pond meer te heb
ben, moet gij de vier duizend niet wegwerpen,
die gij reeds hebt. Vergeet niet dat wij beiden
bedelaars zijn als Victoria sterit."
„Wat zijt ge toch een onheilkraaister," zeide
Digby Borne geërgerd, „'t Is niet noodig mij
mijne armoede te verwijten. Als Victoria kin
derachtig genoeg geweest is uit ang9t in den re
gen te gaan staan, dan moge zij zich zelve ver
zorgen. Ik ben zelf geheel bevroren en uitge
hongerd en denk eerst voor mij zeiven te zor
gen."
Hij deed dit ook met groote omzichtigheid.
De Franjaise bracht Nina een warm bad en
der openbare meening eischendat re
vanche wordt genomen, en het zou niet te
verwonderen zijn als Boulanger c.s. deze
gelegenheid aangrepen om te trachten het
gezag te herwinnen dat zij verloren heb
ben.
In ieder geval kunnen uit dit incident tal
van gevolgen voortvloeien van zeer groot
belang.
Het is opmerkelijk, dat deze beweging
samengaat met een anti-Russische campagne.
Sedert eenige dagen wordt in de Duitsche
officieuse pers aangedrongen op invoerrech
ten ten einde den invoer van Russisch koren
tegen te gaaneen maatregeldie te St
Petersburg zeker^ groote verbittering zou
wekken.
De officieuse pers slaat zulk een toon aan,
dat men kan'veronderstellen dat deze maat
regel spoedig tot verwezenlijking zal komen
en de liberale Nationale Ztg. eischt
een definitief antwoord in dezeuit de ofïi
cieuse bladen kan men in de laatste dagen
niet meer wijsworden.
De Gladstonianen hebben een schitterend
succes behaald bij de verkiezing te Southamp
ton. De heer Evans heeft zijn conservatief-
unionistischen tegenstander Guest met een
meerderheid van 1000 stemm. geslagen. Sedert
de laatste verkiezing hebben de Gladstonia
nen 700 stemmen gewonnen.
In Belgie is men druk bezig voor de
verkiezingen. Te Antwerpen hebben de
katholieken geen candidaten gesteld voor de
verkiezingen voor de provinciale staten op
a. s. Zondag. Zij geven daar 21 zetels prijs.
Ook te Nivelles is geen katholieke lijst aan
geboden.
Bij de verkiezing van leden der kamer en
van den senaat zal het te Brussel warm
toegaan. De twee fracties der liberale
partij die het zoo lang oneens zijn geweest,
hebben eindelijk een gemeenschappelijke can-
een glas dampende punchhierna spoedde zij
zich weg om hare meesteres te bedienen. Nina
nam haar bad, verwisselde de natte kleederen
tegen droge, ledigde het glas punch en ging toen
te bed. Zij begon te transpireeren; de koorts, die
haar gedreigd had, verdween, haar hoofd werd
koel, zij viel in een verkwikkenden slaap en ont
waakte eerst laat in den avond.
Toen zij hare oogen opsloeg stond mrs. Luttrell
bij haar bed en voelde haar ae pols.
„Hoe gaat het u vroeg de vrouw, het meisje
met overmoedige blikken aanziende.
„Ik ben heel wel, alleen wat moede."
„Slechts moede," herhaalde Luttrell; Alleen wat
vermoeid na al het voorgevallene? Victoria is
bepaald ziek. Ge zult zoo spoedig geen gelegen
heid hebben om den streek van heden morgen
te herhalen, mijne fijne, jonge dame. Celeste en
ik zullen u voortaan gemeenschappelijk bewaken,
't Was dwaas van Victoria alleen bij u te ko
men, maar zij kende u nog niet zoo goed als wij
u nu kennen. Op Digby s bevel hebben wij u
een warm souper gebracht, maar morgen vroeg
komt ge weder op water en brood, als gij in uwe
eigenzinnigheid volhardt."
Celeste stond aan 't voeteneinde en rolde thans
een rond tafeltje naderbij, waarop brandende
lichten en een blad met spijzen stonden.
Nina at zoolang zij honger had, en verborg
het overschot van een gebraden hoen in haar
koffer.
't Was goed dat zij dit gedian had, want den
volgenden ochtend bracht Celeste haar weder wa
ter èn brood. Verder werd zij op dien ellendi-
gen schralen kost gehouden. Eenmaal daags kwa
men mrs. Luttrell en Celeste bij haar om haar
eten te brengen, en gedurende dien tijd stond
Digby Borne voor de deur, om een nieuwe po
ging tot ontvluchten te beletten.
Eene week verliep op deze wijze eer Victoria
weder in Nina's kamer kwam.
„Wat hebt gij van daag te zeggen?' vroeg
Victoria met schorre stem.
„Niets/ antwoordde Nina kalm.
„Ge hebt ons vreeselijk veel last aangedaan; ik
heb mij door uw toedoen een hevige verkoudheid
op den hals gehaald en een vreeselijken hoest
gekregen en gij zit hier nog zoo eigenzinnig alsof
fij eene vorstin waart en wij uwe onderdanen.
al ni ts uwen trots kunnen buigen? Bevallen
u water en brood en strenge gevangenschap dan
zoo goed dat gij die verkiest boven een huwelijk
met een hupscnen jongen mandie u aanbidt
didatenlijst aangenomen die men hoopt te
doen zegevieren. Is dit het geval dan zou
dit in de kamer een verplaatsing geven van
32 stemmen.
Berichten uit Rome melden dat Crispi
besloten is zich niet te scheiden van zijn
minister van financien Magliani.
De finantieele commissie der kamer heeft
alle door den minister Magliani ontworpen
maatregelen goedgekeurd. De minister pre
sident Crispi heeft aan de commssie ver
klaard dat hij het bestaan van het kabinet
liet afhangen van het aanblijven van den mi
nister van financien.
De tijdingen uit Rusland luiden voortdu
rend meer of min zorgwekkendzoo heeft
de czar thans aan generaal Gourko bevel
gezonden om vóór 1 November de fortifica-
tiewerken van Nové-Georgewski en van
Ivangorod gereed te hebben. Op 't oogen -
blik zijn 1000 metselaars en 10000 andere
werklieden in beide forten werkzaam.
De Brusselsche bladen spreken met een
grofheiddie wij niet gaarne voor onze
rekening zouden nemen, over de schan
dalen, waarvan het bal van de tentoonstelling
en van den grooten wedstrijd, door den voor
zitter den heer de Somzée den exposanten
en abonné's aangeboden, maar waar iedereen
werd toegelaten, het tooneel is geweest.
De „Gazette" is in dit opzicht zeer dui
delijk. De „Chronique" spreekt van een
inval van het gemeen (voyoucratie). De
clericale Patriote zelf erkent dat er ge
plunderd is. Volgens het zeggen van de
bladen en van de inwoners der hoofdstad
zal de tentoonstelling niets anders zijn dan
een groote knip, waar men zal trachten geld
„In alle geval geef ik de voorkeur aan deze
levenswijze boven een meineed. Ik verkies eene
tijdelijke gevangenschap boven levenslang be
rouw."
„Eene korte gevangenschap herhaalde Victo
ria. „Zij zal niet zoo kort zijn als gi., meent.
Als 't noodig is blijven wij den heelen winter
hier om u tot onderwerping te brengen. Wij
hebben een pad betreden, waarvan terugkeer niet
mogelijk is. Men zegt mij dat de winter in het
Hoogland vreeselijk zal zijn. Weldra zullen wij
hier door sneeuw en stormen ingesloten zijn. In
geen geval kan uw verloofde uw spoor tot hier
volgen; en zelfs, al konde hij net, dan nog zou
hij in den winter niet in staat zijn tot de „Wil
dernis" door te dringen. Wij zullen een droe-
vigen winter hebben, en gij bijzonder Nina, Wat
zegt gijNina", en haar toon werd angstig. „Zult
gij toegeven
„Nooit!" antwoordde Nina kalm. „Ik ben geen
kind dat men met honger en koude schrik kan
aanjagen, en ik verkoop mijne ziel niet voor de
vreugden der tafel. Ik zal hier blijven leven
totdat ik oud ben en sterf, liever dan toegeven,"
voegde zij er bij.
Een donkere schaduw vloog over Victoria's
gezicht. Zij vreesde den gruwzaraen harden
winter in het Hoogland, en een namelooze vrees,
waarvan zij zich geen rekenschap konde geven
week dag noch nacht van haar. Maar, zooals zij
gezegd had, zij bevond zich op eenen weg, waar
van terugkeeren niet mogelijk was.
Vroeger of later, maakte zij zichzelve wijs,
moet Nina toegeven, daar hare lichaamskrachten
haar daartoe wel zullen dwingen.
„Heel goed," zeide mrs. Borne opstaande. „Wij
zullen aanstalten maken om den winter hier door
te brengen. Digby zal met het yacht naar In-
verness gaan om voorraad en levensmiddelen voor
het koude jaargetijde op te doen. Als gij wilt
besluiten als Ralph's bruid met hem naar Inver
ness te gaan, behoeft gij het mij maar te laten
weten voor hij vertrekt."
Zij verwijderde zichsloot de deur en gaf den
sleutel aan Celeste, die buiten stond te wachten.
Hoofdstuk XXXVIII.
LILLY IN HET HOOGLAND.
In den namiddag van denzelfden dag, waarop
bovengemeld onderhoud tusschen Victoria en Nina
Rokeby had plaats gehadkwam Lilly Lark
onder geleide van mrs. Brown te Inverness aan.
Er was eene week verloopen na Nina's mislukte
te maken door alle soort spelen en feesten
van welken aard ook.
De ballondie te Brussel gedurende
de tentoonstelling als ballon captif zou dienst
doen, en fr. 40,000 gekost heefthangt aan
flarden in de boomen op het oude Plaine de
manoeuvres, het tegenwoordige tentoonstel
lingsterrein. Nadat hij Zondag voor de eerste
maal was opgegaanniet meer echter dan
eenige meters hoog, is hij Dinsdag middag
te één ure met een hevigen slag ontploft.
De heer Godard was zelfbij deze ontploffing
tegenwoordig, waarbij geene ongelukken zijn
te betreuren.
Een soort paniek heerscht te Parijs ten
gevolge der ontdekking van valsche bankbil
jetten van 500 fr. Die paniek nam nog toe
door het bericht, dat de Fransche bank wei
gert ze in te wisselen
Aanvankelijk meende men reden te hebben
om aan te nemen dat ze in Nederland waren
vervaardigd; thans is men eene bende Ame
rikanen op het spoor, die men verdenkt ze
gemaakt te hebben.
Hoe dit zij men maakt er der bank een
grief van, dat zij door verkeerde zuinigheid
steeds geweigerd heeft de noodige uitgaven
te doen om een volmaakt bankbiljet te heb
ben, dat wil zeggen een dat niet kan nage
maakt worden.
Tusschen de patroons en de werklieden
der glasfabrieken in de departementen der
Seine en Seine-et Oise is een vergelijk ge
troffen, zoodat met gemeen overleg het werk
hervat wordt.
Uit Dmnkerken wordt bericht, dat vier
vischschuiten van daar en van Grevelingen
bij IJsland zijn vergaan. Met de reeds be
kende schipbreuken bedraagt het aantal der
verongelukten bij de IJslandsche vischvangst
nu honderd.
poging om te ontvluchten, en weder viel er een
dichte, koude, motregen.
Lilly overnachtte met hare geleidster in een
hótel te Inverness, om eerst den volgenden dag
de reis naar de bergheiden voort te zetten.
Den volgenden ochtend hield de regen nog
steeds aanen toen Lilly naar buiten keek zeide
zij
„Ik vrees dat het dwaas van mij was in dit
jaargetijde raar Schotland te gaan."
'tWas liet beste wat wij doen kunnen, miss
Lilly," zeide mrs. Brown. „In Londen zoudtgij
u dood getobd hebben."
„Maar als wij daar gebleven waren had ik
Ralph wellicht wedergezienzeide het jonge
meisje op klagenden toon. „Wat scheen hij getrof
fen, toen hij mij zag. Hij keek mij aan als een
geest. Ik geloof dat hij reeds lang opgehouden
heeft mij te beminnen. Hij bemint nu eene an
dere. En tochmrs. Brown, ter wille van de
lieve, oude dagen, toen ik voor hem de gansche
wereld was, had hij mij kunnen volgen naar het
rijtuig, mij kunnen nakomen naar huis."
„Ik zeide hem dat gij eene arme gouvernante
waart, miss," zeide Brown, welke aan hare jonge
meesteres in 't geheel niet had verraden, dat Ralph
Borne, dien zij in't geheel niet mocht lijden, zijne
jonge vrouw werkelijk naar huis gevolgd was.
„Wellicht moe9t de jonge man terug naar de rijke
erfgename, met welke hij verloofd is. Waarlijk,
miss Lilly, ge zoudt hem toch niet terugnemen
nu hij eene andere gaat huwen?"
Lilly bloosde en hare oogen glinsterden.
„Vraag mij dat niet, Brown," zeide zij zacht.
„Hij is niet zoo erg te laken als gij meent. Zijn
vaaer heeft hem gedwoagen mij prijs te geven.
Hij is nog zoo jong, Brown, en vandaag is t zijn
ve-jaardag. Hoe heeft hij zich op dien dag ver
heugd. 't Is waar, hij was zwak en laf, maar
men kan aan hem zien, dat hij geleden had
Brown. Hij zal die schoone jonge dame huwen;
zij is de dochter van een baronet en hij zal met
haar aan het hof komen en zijne bruid zal hem
aanbidden, terwijl ik Zij hield op en zucht
te diep.
„Terwijl gij een anderen voornamen man zult
trouwen en ook aan het hof zult komen, miss
Lilly." zeide Brown.
Lilly schudde treurig het hoofd.
Wordt vervolgd.