Nummer 72. Zaterdag 8 September 1888. lle Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
YIHETA,
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
12
E. Werner.
Waalwykscüe en Langstraalsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15.
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Engelsche regeering heeft steeds met
vele moeilijkheden te kampen. Wat de
binnenlandsche politiek betreft, veroorzaken
de Ieren haar vele onaangenaamheden ter
wijl nu ook de Schotten en de bewoners van
Wales om een eigen regeering beginnen te
vragenzoodat in het vereenigde koninkrijk
eene verdeeling dreigt te ontstaanwelke
in Oostenrijk heerscht en de kracht van het
rijk zeker moet verzwakken. De krachtige
houding der regeering tegen de Ieren heeft
kwaad bloed gezet en de oppositiegeest is
reeds zoozeer in het volk doorgedrongen
dat men het betwijfelt of zelfs een Iersche
regeering uit geboren Ieren bestaande de
orde weder zou weten te herstellen. Men
betwijfelt ernstig of de stem van Parnell
nog gehoor zou vinden, zoo hij de geheime
genootschapen gebood te eindigen met de
agitatie tegen de landheeren en gelastte
dat weder geregeld de pacht betaald moest
worden. Kenmerkend voor de stemming, die
aan de overzijde der Noordzee heerschtis
het feitdat een Iersch muziekkorps, dat op
de Olympia-tentoonstelling halsstarrig gewei
gerd had „God save the Queen" te spelen,
bij aankomst in Ierland stormachtig werd
toegejuicht.
In Indië is de rust nog niet hersteld. De
#Thibetianen hebben zich in het gebergte
verschanst en zullen eene warme ontvangst
bezorgen aan de Indische troepen, door En
gelsche officieren aangevoerd. Order is ge
geven met spoed en kracht de geheele po
sitie aan te grijpen en de indringers terug te
jagendie reeds getracht hebbenin de
staten van Napaul en van Bhotan oproer te
verwekken. De Engelsche regeering ver
klaarde echter aan het Chineesche gezant
schap te Londendat het geen gebiedsver-
grooting in Thibet wenschtedoch slechts
vernietiging der oproerstichters.
Nu komt het geschil tusschen de Veree-
DOOR
Juist had zij dezen brief ten eind gebracht en
stond zij op het punt hem te sluiten, toen Leo
bij haar binnentrad,. Hij zag er bijna even ver
hit uit als zijn broeder een half uur geleden,
maar bij hem was het blijkbaar inwendige drift,
die hem het bloed naar de slapen dreef. Met ge
fronst voorhoofd en stijf opeen gedrukte lippen
naderde hij zijne moeder, die verbaasd tot hem
opzag.
„Wat is er, Leo? Waarom komt ge alleen te
rug? Heeft Waldemar u en Wanda niet gevon
den
i/O, jawel," antwoordde Leo op norschen toon.
«Hij kwam al een kwartier geleden bij ons."
«En waar is hij nu?"
«Hij doet met Wanda een zeiltochtje."
«Alleen
«Ja. Geheel alleen."
„Ge weet immers dat ik niet van die soort van
dingen houd," zeide de vorstin, min of meer on
tevreden. «Als ik Wanda bij dergelijke gele
genheden onder uwe hoede stel, is '*t iets anders.
Gij zijt als broeder en zuster met elkaar opge
groeid en moogt dus ook als zoodanig met el
kander omgaan. Waldemar is daarentegen een
betrekkelijk vreemde voor haar en bovendien
verlang ik niet dat zij op zulk een vertrouwe-
lijlcen voet samen komen. Dien zeiltocht hadt
ge immers met u drieën afgesproken? Waarom
zijt ge dan niet bij hen gebleven
«Omdat ik niet altijd de rol van facheux troi-
sième wil spelen," barste Leo uit. „Omdat ik 't
niet aangenaam vind, toe te zien hoe Waldemar
voortdurend aan Wanda's blikken hangt en zich
aanstelt, alsof er niets of niemand anders op de
wereld is dan zij."
De vorstin drukte haar zegelring op den brief,
„Ik heb u immers al meer dan eens gezegd, Leo,
hoe ik over die dwaze jaloezie denk Kunt gij
er nu nog niet over zwijgen
nigde Staten van Noord-Amerika met de En
gelsche kolonie de moeilijkheden nog ver
meerderen. De telegraaf heeft reeds gemi-
men tijd geleden gemeld, dat de visscherij-
conventie werd verworpen en dat de vrije
doorvoer van goederen door de Ver.-Staten
uit Canada naar een der zeehavens, was op
geheven eene bepalinggelijkstaande met
verbod, daar de hooge invoerrechten alles te
rughouden. Het bestuur der kolonie wilde
terstond een tarievenoorlog beginnen doch
het Engelsche kabinetin de meeningdat
het slechts eene verkiezingsmanoeuvre is om
de democraten in de Vereenigde Staten te
laten stemmen op den tegenwoordigen pre
sident, wil langs diplomatieken weg deze zaak
behandelen. Schreef in Engeland de Stan
dard reeds dat de Engelsche vloot haar stem
in deze moest laten hooren, ook de ministers
in Canada zijn minder kalm gestemdzij
dreigen met hun ontslag.
Het bericht, dat de hertog van Cambridge
liet organiseeren van 12 nieuwe brigades van
vrijwilligers bevolen heeftdus eene verster
king van het leger met 72,000 man, maakt
een zonderlingen indrukwanneer Russische
of Duitsche cijfers daarmede worden verge
leken.
Naar men verneemtvergezelt graaf Her-
bert von Bismarck den keizer op diens reis
naar Weenen en Rome en zal hij ook den
paus bezoeken. In weerwil dat de Katho
lieke bladen nog des keizers reis naar Rome
als iets „onmogelijks" en „ongeloofelijks"
verklaren wordt de volledige overeenstem
ming tusschen den keizer en den paus dien
aangaande als stellig beschouwd.
Van verschillenden kant wordt nu beweerd,
dat Boulanger inderdaad den wensch te ken
nen gegeven heeft om eene samenkomst met
Bismarck te hebbendoch hem is te verstaan
gegeven dat de rijkskanselier indertijd zelfs
Gambetta een bezoek te Friedrichsruhe ont
raden heeftdaar deze door zulk een bezoek
zijne populariteit in Frankrijk zou verliezen.
Boulanger is voor het overige werkelijk reeds
te Hamburg geweest.
M—■MMMMMMMMMMBa—l I HUW 111 HUI l.iP»
"Mama En de jonge vorst trad met vlam
men schietende oogen aan de schrijftafel, „mama,
ziet ge dan niet, of wilt ge 't niet zien, dat Wal-
demar uwe nicht liefheeft, dat hij haar aanbidt?"
„En wat doet gij dan vroeg zijne moeder,
zich kalm achterover in haar stoel werpende.
„Immers precies hetzelfde, zooals ge u ten minste
verbeeldt. Ge zult toch niet verlangen, dat ik
die jongensachtige verliefdheden als ernst zal
opnemen Gij en Waldemar, ge zijt beiden op
een leeftijd, dat men behoefte heeft aan het een
of ander ideaal en Wanda is tot nu toe het cenige
meisje, met wie ge vertrouwelijk omgaat. Geluk
kig is zij nog kind genoeg om alles als een spel
te beschouwen en daarom alleen laat ik 't dan
ook toe. Begon zij er ooit ernstig over te denken
dan zou ik genoodzaakt zijnpaal en perk te
stellen aan dien gemeenzamen omgang. Zooals
ik Wanda ken, zal dit niet geschiedenze speelt
met u beiden en lacht met u beiden. En dus,
dweep maar vrij met haar! Uw broeder bovenal
kan zulk een oefening in galanterie geen kwaad
doen; deze ontbreekt hem nog maar al te zeer."
De glimlach, die deze woorden vergezelde, was
inderdaad diep beleedigcnd voor een jeugdig
minnaarzijn hartstocht op éene lijn gesteld met
kinderspelMet moeite kon Leo zijn toorn be
dwingen.
„Ik wilde dat ge u eens op dienzelfden toon
tegen Waldemar over „jongensachtige verliefd
heid" uitlietantwoordde hij, zijn drift met ge
weld onderdrukkende. „Hij zou zich dat niet zoo
kalm laten welgevallen."
„Ik zou 't voor hem evenmin verzwijgen als
voor u, dat ik alles als dwaasheid en kinderspel
beschouw. Als gij mij over vier of vijf jaren
betuigt, dat ge Wanda liefhebt, of als Waldemar
't soms doet, dan zal ik eenige waarde daaraan
hechtenvoor het oogenblik kunt ge nog zonder
gevaar uw nichtje het hof maken gesteld al
thans dat ge niet over haar in onmin komt."
„Dat zijn we al," verklaarde Leo. „We heb
ben 't straks geweldig samen aan den stok ge
had en ik heb mij daarop vrijwillig aar de vaart
onttrokken. Ik kan het niet uitstaan, dat hij
Wanda's gesprek en gezelschap zoo uitsluitend
voor zich in beslag neemt. Bovendien kan ik
zijn meesterachtigen toon en aanmatigende ma
nieren in den laatst en tijd niet dulden cn heb
plan, hem dit bij alle voorkomende gelegenhe-
Vóórdat de keizer naar Rome vertrekt
komt Bismarck nog eens te Berlijn om met
Wilhelm II over staatkundige aangelegenhe
den te handelen. Daarna vertrekt hij naar
Varzin waar ook graaf Kalnoky komt.
De echtscheiding van het Servische ko
ningspaar brengt weder de pennen in bewe
ging en wel over het verweerschrift door
koningin Nathalie gepubliceerd; daaruit blijkt
terdeeg dat de koningin in Servie eene po
litieke rol speeldewaartegen koning Milan
zich moest verzetten. Met dit stuk heeft de
koningin haar zaak geen goed gedaan, want
zij is nu niet meer het slachtoffer harer
moederliefde, zij neemt positie als politieke
tegenstandster van den koningzij treedt op
als partijgenoote van hen, die Servië tot
een vasalstaat van Rusland wenschen te ver
lagen en het regeerend huis willen verjagen.
Terwijl de berichten uit Servie melden, dat
de koning zich met eene eenvoudige schei
ding zou tevreden stellen met verbanning
der koningin uit Servie, weten buitenlanders
te berichtendat den koning wordt aange
raden persoonlijk het huwelijk ontbonden te
verklaren en dit door de Skuptschina te laten
wettigen. Zooals men weet werd aan Napo
leon I dit voorstel ook gedaandoch deze
schrok er voor terug zich op deze wijze van
Josephine te scheiden.
De hertog van Edinburg is nog steeds te
gast bij den sultanuit Parijs wordt nu be
richt dat hij onderhandelingen voertmet
het doel de souvereiniteit over Egypte van
den zieken man af te koopen voor ettelijke
millioenen. De aanwezigheid der Italiaan-
sche pantservloot in de Grieksche wateren
brengt men hiermede in verbandwant
slaagt de hertog, dan zou de Italiaansche
gezant een bod naar Tripoli willen doen.
Eenig machtsvertoon bij een dergelijke vre
delievende offerte kan nooit schaden. Frank
rijk deed onderwijl vier transportschepen
gereed maken om zoo noodig zijn troepen
aan de zuidelijke kust der Middellandsche
zee te versterken. Men bemerktdat de
den te laten blijken."
„Dat zult gij wel laten I" viel zijne moeder
hier in. „Ik ben er meer dan ooit 'op gesteld
dat er een goede verstandhouding tusschen u
beiden heerscht, daar wij Waldemar naar Willicza
zullen vergezellen."
„Gaan wij naar Willicza?" riep Leo, buiten
zichzelf van drift. „En moet ik daar zijn gast
zijn, mij soms van hem afhankelijk stellen? Dat
doe ik nooit van mijn leven! Ik wil Waldemar
niets te danken hebben. Al was mijn geheele
toekomst daarmede gemoeid, van lièm wil ik
niets ter wereld aannemen."
De vorstin spande zich in om bedaard te blijven,
maar toch trok zij de wenkbrauwen samen, ter
wijl zij antwoordde
„Als gij in een kinderachtige opwelling uw
geheele toekomst op het spel wilt zetten, dan
ben ik er nog om daarvoor te waken. Overigens
betreft het hier niet alleen u en mij; er zijn nog
andere en hoogere belangen, die mij het verblijf
op Willicza gewenscht doen voorkomen, en ik
ben niet voornemens mij door een kinderachtige
ijverzucht in mijn plannen te laten dwarsbooraen.
Ge weet dat ik nooit iets vernederends van u zou
willen vergen, maar ge weet ook dat ik gewoon
ben mijn wil door te zetten. Ik zeg u dus, wij
gaan naar Williczaen gij zult uw ouderen
broeder evenzeer ontzien als ik. Ik wil gehoor
zaamd worden, Leo."
De ionge vorst kende dien toon maar al te
goed. Hij wist, dat als zijne moeder dezen aan
sloeg, ze haar' wil ten koste van eiken prijs wilde
doordrijven. Ditmaal spoorde hem echter een
machtige prikkel tot tegenstand aan. Indien hij
't al niet waagde haar met woorden tegen te
sprekenzoo droeg zijn gelaat de duidelijke
sporendat hij nog zeer geneigd was in verzet
te komen en dat hij 'tzidi moeielijk zou laten
welgevallen, zijn broeder het van hem geëischte
ontzag te betoonen.
„Overigens zal ik zorgen dat de aanleiding tot
dergelijke oneenigheden voortaan ontbreekt," ging
de vorstin voort. „Wij vertrekken over acht da
gen van hier, en als Wanda weer bij haar va
il er is, zult ge haar van zelf minder zien. Dat
zeiltochtje met Waldemar alléén, dat ik zeer ver
keerd vind, zal in elk geval het laatste zijn ge
weest."
Dit zeggende schelde zij en beval Pawlick
mogendheden ijverig bezig zijn te 'zoeken
naar het evenwicht in de Middelandsche zee
Crispi die door zijn woest ingrijpen aan
vankelijk eenig diplomatiek succes mocht
behalen en de publieke opinie in Italië te
zijnen gunste wist te stemmenschijnt op
het toppunt van zijn macht geweest te zijn
en zal een andere gedragslijn moeten kiezen,
zoo hij nog lang als eerste minister wenscht
te troonen. Het bezoek van den keizer van
Oostenrijk te Rome dat hij trachtte uit te
lokken, werd eenvoudig geweigerd, en dui
delijker wordt het, dat de Italiaansche gezant
Nigra te Weenen de leiding der buiten-
landsche zaken dient op zich te nemen, die
als man van het vak, kalm en doordacht
zich niet aan een échec zal wagen. Kan de
paus een protestantschen keizer ontvangen
zeker kan kij geen katholieken keizer gehoor
verleenenwiens voorouders de wereldlijke
macht des pausen bevestigden en vergrootten,
zonder daardoor openlijk als het ware te
verklaren met den tegenwoordigen stand van
zaken genoegen te nemen.
Ook in het binnenland worden de regee-
rings-maatregelen van Crispi gelaakt.. Het
verbreken van het handelsverdrag met Frank
rijk bracht ellende. Solide firma's zijn gefail
leerd, daar zij hun waren niet konden ver-
koopen en vooral de wijnbouwende bevolking
klaagt steen en been. De oogst van het
vorig jaar ligt nog onverkocht en de ruime
oogst van dit jaar is eenvoudig niet van de
hand te zetten. De grootste hoeveelheid wijn
is daarenboven lichte wijn die spoedig be
derft, wanneer hij onversneden blijft. Openlijk
verklaart dan ook de Tribuna, dat de gevol
gen van den tarievenoorlog noodlottiger zijn,
dan de somberste pessimist heeft voorspeld.
De Soleil bevat het volgende telegram uit
Toulon: „De haven van Toulon heeft bevel
ontvangen, alle transportschepen in ger.eed-
bij zijn binnentreden, den brief op de post te
bezorgen. Graaf Morynski vernam uit den in
houd, dat het vertrek der familie bepaald was
en zijne zuster geen gebruik zou maken van
zijne gastvrijheid, want dat de voormalige mees
teres van Wilicza hier binnenkort weer haar in
trek zou nemen.
De boot, waarin Waldemar en de jonge gravin
Morynski zich bevonden, vloog met volle zeilen
voort. De zee wa9 dien dag tamelijk onstuimig;
de golven, die het kleine vaartuig doorkliefde,
braken schuimend tegen de kiel en spatten soms
ook wel over boord, wat de beide personen, die
er inzaten, echter weinig hinderde, Waldemar
zat aan het roer met een kalmte, diebewees.dat
het sturen daarvan hem onder alle omstandig
heden toevertrouwd was, en Wanda, die tegen
over hem in de schaduw van het zeil had plaats
genomen, scheen recht genot te hebben van de
schommelende, snelle vaart.
„Leo zal bij tante een klacht tegen ons inle
veren," zeide zij, naar het land terugziende, waar
van zij reeds een goed eind verwijderd waren.
„Hij ging woedend heen. Maar ge waart ook
alles behalve vi-iendelijk tegen hem, Waldemar."
„Ik heb niet gaarne dat een ander het roer in
handen houdt als ik in de boot ben," antwoordde
lxij kortaf en aanmatigend.
„En als ik 't nu eens wilde vasthouden P"
vroeg Wanda ondeugend.
Hij gaf geen antwoord, maar stond onmiddel-
liik op en bood haar zwijgend het roer aan. De
jonge gravin lachte.
„O, ioei neen 't Was maar een vraag. Ik heb
niets aan het varen, als ik onophoudelijk op het
sturen moet letten."
Zonder een woord te zeggen, nam Waldemar
het roer weer ter hand, dat werkelijk de eerste
aanleiding tot den twist tusschen hem en Leo
was geweest, indien de eigenlijke grond ook al
ergens anders moest gezocht worden.
„Waar varen we eigenlijk heen nam Wanda
na een korte pauze opnieuw het wooi"d.
„Mij dunkt naar den Beukenheuvel. Dat had
den we immers afgesproken
„Zou dat voor van daag niet wat ver zijn
vroeg de jonge dame bedachtzaam.
(Wordt vervolgd.)
