Nummer 89. Donderdag 8 November 1888. lle Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
ANTOON TIELEN
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
UITGEVER:
Waalwijk.
27
E. Werner.
en Lugslrulscie Courant,
it blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1»00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiön 1—7 regels 0,60 daarbo /en 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De commissie voor de herziening der Fran-
sche constitutie heeft met 6 stemmen tegen 1
beslistdat er reden bestaat om de grond
wet te herzien. Een lid hield zich buiten
stemming en drie leden waren afwezig toen
de beslissing genomen werd
De pauselijke nuntius te Parijs heeft aan
den minister van buitenlandsche zaken eene
nota van 's pausen staatssecretaris, kardinaal
Rampolla betreffende het bezoek van den
Duitschen keizer te Rome overhandigd.(Eene
gelijkluidende nota is ook aan de overige
mogendhedeu gezonden. In dit stuk wordt
naar men meldtgezegd, dat Leo XIII de
Romeinsche quaestie in geen opzicht veran
derd acht door het verblijf van Wilhelm II te
Rome. Het souvereine recht van den paus is
onvergankelijk. De Heilige Stoel kan den
tegenwoordigen toestanddie ondragelijk is,
niet erkennenen hij zal niet ophouden
terug te eischenwat hij tot uitoefening
zijner apostolische zending onmisbaar acht
gelijk hij tot dusver gedaan heeft.
Een proclamatie in de heftigste bewoor
dingen gesteld en toegeschreven aan den in-
landschen prins Sertuya, is te Mandalay aan
geplakt. Daarin wordt den Engelschen de
oorlog verklaard en worden de Birmeezen
aangespoord hun overheerschers te vermoor
den. De Engelsche ambtenaren twijfelen er
aanof deze proclamatie wel het werk van
dezen prins is.
Onder de bevolking heerscht daardoor groo
te beweging.
Werd van Engelsche zijde het gerucht
verspreid dat de opstandelingen aan Afrika's
oostkust nieuwe aanvallen voorbereiden in
Duitschland zijn meer bevredigende berichten
verspreid maar welk der beide in 't gelijk
is een feit blijft het, dat een optreden tegen
over de inboorlingen geboden is.
Een bepaalde overeenkomst moet nog niet
getroffen zijn aangaande een samengaan-van
DOOR
De assessor luisterde met gespannen aandacht
naar deze voor hem zoo hoogst belangrijke rae-
dedeelingenongelukkig werden ze afgebroken,
daar de administrateur naar buiten werd geroe
pen. Een ongesteldheid, waaraan zijn eigen bij
zonder schoon rijpaard sedert eenige dagen lij
dende was, dreigde een ernstige wending te ne
men. Frank ging zelf het dier inspecteeren en
liet de beide jonge lieden alleen.
Juffrouw Margaret ha scheen dit onverwacht
tête-a-tête blijkbaar allesbehalve aangenaam' te
vindende assessor was van het tegenovergesteld
gevoelen. Hij draaide welgevallig aan zijn kne
veltje, streek met de blanke hand door zijn krul
lende lokken en besloot die gunstige gelegenheid
niet ongebruikt te laten voorbijgaan.
«Mijnheer Frank heeft mij zoo even verteld,
dat hij plan heeft zijne betrekking neer te leg
gen," begon hij. «De gedachte dat hij en zijne
lamilie YVilicza verlaten, zou mij onder andere om
standigheden zeer als een donderslag om zoo
te zeggen getroffen hebben, maar daar ik zelf
niet lang meer te L. denk te blijven
«Gaat ge ergens anders wonen vroeg het
jonge meisje verwonderd.
De assessor glimlachte met inwendige voldoe
ning. t Is u bekend, juffrouw Margaretha, dat
bij ons, ambtenaren, een promotie meestal met
een verplaatsing gepaard gaat, en ik hoop spue-
dig bevorderd te worden.'
«Wezenlijk
«Ongetwijfeld. Ik ben al regeeringsasscssor, en
dit wil in een staat als den onzen niet weinig
zeggen, 't Is in zekeren zin de eerste stap die
naar den ministeriëelen zetel voert."
«Nu, dit is er toch nog ver vandaan," merkte
Greta op tamelijk wantrouwenden toon aan.
De kleine man wierp zich achterover, alsof de
eenvoudige van teen gevlochten steel, waarop hij
Duitschland en Groot-Brittannié op Afrika's
Oostkust, naar het groote city-blad de Times,
toont zich zeer geneigd tot een dergelijke
samenwerking, mits men zich bepale tot
een optreden ter zee ter bestrijding van den
slavenhandeldaar een optreden te land
alle zendings- en handelsstations van Enge
land in midden-Afrika in gevaar zou brengen
of liever er het doodvonnis voor zou zijn.
Van een overeenstemmende politiek te land
zou dus geen sprake zijn maar of men die
houding zal kunnen blijven volhouden, is een
andere vraag.
Een ongehoord opzien wekt eene Zaterdag
in den officieelen „Reichsanzeiger" versche
nen mededeelingwelke woordelijk aldus
luidt
„Het op deze plaats in No. 275 openbaar
gemaakte allerhoogste antwoord op het adres
van den magistraat en de vertegenwoordi
gers der stad Berlijn heeftondanks de on
dubbelzinnige duidelijkheid daarvan aan
leiding gegeven tot even tegestrijdige als
boosaardige verkeerde voorstellingen in een
deel van de Berlijnsche pers met name in
de organen der zoogenaamde vrijzinnige en
ultramontaansche partijen.
„Daar het den schijn heeft dat de be
doelde bladen volgens een afgesproken plan
eene poging hebben beproefd om de strek
king der keizerlijke woorden scheef voor te
stellen zoo heeft Z. M. de keizer en koning
uitdrukkelijk bevolen te verklaren dat het
de inhoud en de toon der vrijzinnige Ber
lijnsche bladen zijndie Hoögstdeszelfs ge
voel gekwetst hebben. Bij de betrekking
waarin de stedelijke autoriteiten van Berlijn
juist tot dit deel der pers staan heeft Zijne
Maj. gemeend, dat zij in staat waren om
mede te werken tot het tegengaan van het
aangeduide kwaad en afgaande op de door
hen uitgesproken gevoelens daartoe ook ge
neigd zouden worden bevonden."
Een dergelijk officieel ingrijpen van den
monarch in de aangelegenheden der pers
verbluft ongemeen.
De in den laten avond verschenen Freisin-
plaats had genomenreeds de bovenvermelde
ministerszetel was.
«Binnen een jaar of wat kan men zoo iets na
tuurlijk niet bereiken, maar in de toekomst
moet men altijd een grootscli ideaal voor oogen
hebben, lieve juffrouw men moet een verheven
doel najagende eerzucht is de edelste prikkel
voor den ambtenaar. Wat mij betreft, zoo wacht
ik dagelijks op mijne benoeming tot regeerings-
raad."
«Maar daarop wacht ge al zoolang," bracht
het ionge meisje hiertegen in.
«Omdat nijd en afgunst mij overal den weg
versperren riep de assessor met een opwelling
van toorn. «Wij, jongere beambten, we worden
door onze chefs zoo lang en zoo laag mogelijk
bij den grond gehouden. Tot hiertoe heeft mij
altijd de gelegenheid ontbroken om mij te on
derscheiden, maar eindelijk heeft men de nood
zakelijkheid ingezien, om een zaak van gewicht
in mijne handen te stellen. De president heeft
mij in eigen persoon zijne instructies medege
deeld en mij opgedragen, hem persoonlijk ver
slag van mijn nasporingen te doen. Als alles
goed afloopt, vertrouw ik dat de post van re-
geeringsraad zich niet lang meer zal laten wach
ten."
Bij deze laatste woorden zag hij het jonge
meisje zoo veelbeteekenend aan, dat er geen twij
fel voor haar overbleef, wie hij tot de vrouw
van dien aanstaanden regeeringsraad bestemde
zij bewaarde echter een hardnekkig stilzwijgen.
«Natuurlijk zal ook mijne verplaatsing dan
schielijk volgen," ging de assessor voort. „Waar
schijnlijk wel naar de hoofdstad, waar ik invloed
rijke familie heb. Ge kent de hoofdstad nog niet,
juffrouw Greta." En daarop begon hij het leven
in de residentie te beschrijven met al de genoe
gens, die hetopleverde, en al de invloedrijke bloed
verwanten, die hem daar opwachtten, en wist
dit alles zoo aardig en geschikt ondom zijn eigen
persoon te groepeeren, dat Greta met een men
geling van nieuwsgierigheid en onzekerheid naar
hem zat te luisteren. Al de heerlijkheden, die
hij voor haar ontvouwde, hadden veel verleide
lijks voor een jong, in de eenzaamheid opgevoed
landmeisje; ze steunde het blonde hoofd met de
hand en staarde peinzend op het tafelkleed. Zoo
er nu en dan een bedenking bij haar oprees, had
nige Zeitung van Eugen Richter verklaart
dat onder de vrijzinnige bladen geen gedach-
temvisselingen met betrekking tot het nemen
van stelling tegenover de uitspraak van den
monarch hebben plaats gehad. Daar buiten
dien het genoemde blad zich geen kwaad
bewust is verklaart het in zijne tot hiertoe
aangenomen houding geen verandering te zul
len brengen.
Het vrijzinnige weekblad„Nation"zegtEen
Russische staatsraad staat natuurlijk tegen
over den czaar in eene andere positie dan
de vertegenwoordigers van Berlijn tegen
over hunnen koning. Voor het overige mist
het stedelijk bestuur de macht om op de pers
rechtstreeks invloed uit te oefenen.
Te Stuttgart verwacht men gewichtige
besluiten naar aanleiding van de onthulling
der toestanden aan het hof. De ministers
hebben nog wel niet hun verzoek om ontslag
ingedienddoch den koning hebben zij te
kennen gegeven, dat öf zij, öf de gunstelin
gen (de 2 Amerikanen) des konings het veld
moeten ruimen.
De minister-president Crispi heeft, om den
sultan gerust te stellen, door den hr. Blanc, Ita-
lie's gezant teKonstantinopel, aan de Turksche
regeering laten verklaren dat hij Blanc, ge
heel vreemd is aan een artikel in de ,,Cor-
respondance de l'Est" over de triple alliantie
(dat te Konstantinopel geacht werd door hem
te zijn ingegeven.) De triple alliantie, zeide
de gezantheeft enkel een .vredelievend ka
rakter en heeft de integriteit van het Otto-
mannische gebied onder hare eerste begin
selen opgenomen.
De „C a p i t a n Francassa" beklaagt
zich bitter over de artikelen door de Fran-
sche pers aan Italië gewijden maakt er
uit op, dat de Fransche republikeinen zich
bij het Vatikaan tegen It a 1 i e willen aan
sluiten.
„Don Quichote" zegt dat er in den minis
terraad geen beslissing genomen is omtrent
het financieele vraagstuk. De meerderheid
der ministers ivas voor verhooging van som
mige belastingen. De ministers van finan-
deze alleer. betrekking op de onvermijdelijke toe
gift var. den tegenwoordigen assessor en toekom-
stigen regeerir gsraad. Deze merkte evenwel de
voordeden die hij behaalde en liet niet na hier
van partij te trekkenhij maakte zich tot den
hoofdaanval gereed.
«Maar niettemin zal ik mij eenzaam en verla
ten voelen," zeide hij met eenige aandoening in
zijne stem, „want mijn hart blijft toch hier ach
ter. Juffrouw Margaretha
Greta schrikte geweldig; ze zag dat de asses
sor, die na haar naam te hebben uitgesproken,
met voorbedachten rade had gezwegen, nu op
stond met het ontwijfelbaar voornemen om zich
voor haar op de knieën te werpen. De plech
tigheid en omslachtigheid, waarmede hij deze
preliminairen van zijne liefdesverklaring deed
vergezeld gaan, zonden hem echter noodlottig
worden daar ze het jonge meisje den tijd lie
ten om tot bezinning te komen. Ook zij sprong op.
«Neem mij niet kwalijk, mijnheer Hubert
ik meen ik geloof, dat ik daar j wist de huis
deur hoor dichtslaan. Papa kan er niet in als
hij terugkomt. Ik zal haar openzetten En
hiermede vloog zij de kamer uit.
Met half gebogen knieën en onthutst gelaat
bleef de assessor achter Dit was dienzelfden dag
al de tweede maal dat zijne uitverkorene de
vlucht voor hem nam en die prentschheid begon
hij allengs lastig te vinden. Wel is waar geloofde
hij niet, dat hij ernstigen tegenstand van hare
zijde had te duchten't was eigenzinnigheid,
coquetterie. misschien zelfs de pretendent glim
lachte, terwijl hij dit bedacht vrees voor zi.,ne
onweerstaanbare persoonlijkheid. Ze durfde hem
blijkbaar het jawoord niet weigeren en verschoof
nu met meisjesachtige schuchterheid de beslissing.
Deze gedachte had iets bijzonder vertroostends
voor den assessor; en indien 't hem al speet, we
derom het doel van zijn streven gemist te heb
ben, zoo twijfelde hij toch niet aan ziin eindelijk
succes. Hij zou die zaak wel klaarspelen.
Het voorwendsel, dat het jonge meisje te baat'
had genomen, was niet geheel zonder grond ge
weest. De groote voordeur was werkelijk door
een vreemde hand dichtgeslagen en in het slot
gevallen. De administrateur behoefde nu wel is
waar bij zijn terugkeer slechts aan het keuken
raam te tikken en de meid toe te roepen van
cien verklaarde dat hij zijne toestemming
niet zal geven tot weder invoering der be
lasting op het gemaal. Zijne aftreding is
mogelijk.
De uitreiking van de bekroningen der
Brusselsche tentoonstelling gepaard aan de
sluiting van de tentoonstelling, eerst bepaald
op 28 Octoberdaarna op 4 Novemberis
thans weder uitgesteld tot 11 dezer.
In weerwil van de daartoe gedane stappen
zal de koning bij de plechtigheid niet voor
zitten.
De tentoonstelling zal dus weldra tot het
verleden behooren. Bij al de verrassingen, die
deze onderneming dezen zomer het couran-
tenlezend publiek heeft aangeboden is de
vorige week er nog een bijgekomen en niet
de minste. Als de ziel van de Amerikaansche
afdeeling werd beschouwd zekere Schwarts-
kopff, een 35 36jarig man die' zich aller
beminnelijkst wist voor te doen en zich ook
werkelijk verdienstelijk maakte voor de
Amerikaansche exposanten. Hij was dan
ook de gevierde man, en bij alle diners
soupers en verdere feestelijkheden die
tot de tentoonstelling in betrekking stonden,
werd de man genoodigd. Er werden op
hem toosten uitgebracht zelfs door onze mi
nisters en hij deed dit wederkeerig op hen
en de andere autoriteiten. Hij was zelfs
naar men zegt, met minister Lejeune op zulk
een vertrouwelijken voet, dat zij elkander een
voudig bij de naam noemden zonder het
woord m ij n h e e r te bezigen. Niemand
had echter vermoedendat deze gevierde
man met de justitie nog iets had af te re
kenen. Op een morgen werd hij echter
op last der Fransche justitie in zijn
prachtig gemeubileerde appartementen ge
arresteerd en naar de gevangenis overge
bracht.
hem binnen te laten, maar dit scheen zijne doch
ter niet te bedenken, terwijl ze zoo snel als de
wind door de zijkamer en de gang ijlde.
Een kreet van smart en een uitroep van schrik
weergalmden tegelijkertijd. Greta had de deur,
die naar het voorhuis voerde, met geweld open
geworpen, op hetzelfde oogenblik dat iemand van
buiten de hand op de klink legde. Door den
zwaren deurvleugel getroffen tuimelde de vreem
deling eenige schreden terug, en zou waarschijn
lijk gevallen zijnals zijn metgezel hem niet
schielijk gegrepen en vastgehouden had.
«Hemelwat is er gebeurd riep het jonge
meisje ontsteld.
ik vraag honderdmaal excuus!" zeide een
bedeesde, uiterst beleefde stem.
Verbaasd zag Greta den man aan, die zich zoo
verontschuldigde, omdat een ander hem zoo ge-
stooten had eer zij echter kon antwoorden, trad
de tweede vreemdeling naderbij en wendde zich
direct tot haar.
«Wij wenschten mijnheer Frank, den adminis
trateur, te spreken eii hoorden dat hij thuis was."
„Op het oogenblik niet, maar papa zal zeker
aanstonds thuiskomen," verzekerde Greta, wie dit
late en onverwachte bezoek als een ongehoopte
uitredding voorkwam, daar het haar een uitweg
aan de hand deed, tussehen de onbeleefdheid om
den assessor tot de terugkomst, van haar vader
alleen te laten en de noodzakelijkheid om hem
gezelschap te houden. Zij bracht de vreemden
dan ook niet in haars vaders studeervertrek, zoo
als gewoonlijk geschiedde, maar voerde hen zon
der bedenken de huiskamer binnen.
„Twee heeren, die papa wenschen te spreken,
deeldè zij den verbaasd opzienden assessor mede.
Deze stond op en de vreemdelingen traden groe
tend binnen, terwijl het jonge meisje aanbood,
hun bezoek aan haar vader te laten weten en
met dit doel nogmaals het vertrek verliet.
Ze had juist een van de beide meiden uitge
zonden en stond op het punt de kamer weer
binnen te treden, toen de assessor haar tot hare
groote verbazing in de flauw verlichte huisgang
tegemoet kwam, en haastig informeerde of de
administrateur reeds ontboden was. Greta ant
woordde van ja.
(Wordt vervolgd.)