Nummer 98. Zondag 9 December 1888. lle Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. YINETA, ANTOON TIELEN Staatkundig; overzicht. »r (TRVL \N Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. STAAT VAN BRIEVEN 35 E. Werner. Waalwyksche en Langstraatsclic €onrant, it blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels 0,60 daarbo en 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steinrr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Verzonden gedurende de le helft der maand November Geadresseerd aan onbekenden. Van Waalwijk. Wed. J. van der Enden. Rotterdam. C. Nijshen. Woensel. Kunnende de brieven door tussckenkomst van het postkantoor terugbekomen worden. De directrice, WASHINGTON. Een radicaal lid der Fransche kamer heeft medegedeelddat hij voornemens was een voorstel in te dienen tot het nemen van maatregelen om het openbaar gezag het noodige respect te verschaffen. Besloten werd genoemde interpellatie te doen plaats hebben na de behandeling der legerwet. Generaal Boulanger is .er in geslaagd de radicalen en monarchalen zijner partij te verzoenen. Het modus vivendi is getroffen op de overeenkomstdat de reactionaire candidaten dèürdoor deBoulangisten gesteund zullen worden, waar de monarchalen boven de radicalen de meerderheid hebben; echter zal geen candidaat als Boulangist mogen worden aanbevolen, die niet in principe voor de grondwetsherziening door een nieuw ge kozen constituante is, dus een zuivere revisi onist-republikein is. Michelin heeft daarop verklaard in het departement der Ardennen den candidaat der monarchalen te zullen steunen. De regeering van Groot-Brittannie zit met Soeakim leelijk in haar maag, de oppositie trekt er partij van, en zelfs is bij een voor stel om de zitting van het lagerhuis op te heffen als protest tegen hetgeen de regeering tot behoud van Soeakim doet, gebleken dat „Leo, maak een eind aan die zaak!' zeide Mo- ryski bezorgd tot ziju neef. „Vaillant zal beda ren, als gij er u mede bemoeit. Overtuig uw broer om af te stijgenanders gebeurt er stel lig een ongeluk.' Met de armen over elkander geslagen, stond Leo den strijd aan te zienhij maakte echter geen aanstalten om er zich in te mengen. „Ik hel) Waldemar niet verzwegen hoe gevaarlijk het paard voor een vreemde isantwoordde hij onverschillig. „Als hij het met opzet zoo ver woed maakt, moet hij ook maar de gevolgen dragen. Hij weet immers dat Vaillant geen straffe behandeling duldt.' Nauwelijks had hij deze woorden gesproken, toen Waldemar terugkwam; hij had het bestuur over de teugels behouden en dwong het paard zelfs een bepaalde richting te volgen, daar hij in een grooten kring rondom het grasperk heen- joeg, van onderwerping was echter nog geen sprake. De goudvos verzette zich altijd weer opnieuw tegen de hand, die hem met zulk een ijzeren greep regeerde, en trachtte met bliksem snelle, onverwachte bewegingen zijn berijder af te werpenmaar Nordecks uiterlijk toonde, dat de oude onstuimigheid weer in ai haar kracht bij hem ontwaakt was. Met een purperrood ge laat, met vlammen schietende oogen en stijf op eengeklemde landen, maakte hij zulk een onmee- doogend gebruik van zweep en sporen, dat Leo zijne verontwaardiging niet langer kon bedwin gen. Het gevaar, waarin zijn broeder verkeerde, had hij kalm kunnen aanzien; die mishandeling- van zijn lieveling kon hij niet verdragen. vWalderaar, houd op I' riep hij toornig. „Ge ruïneert het paard. Wij allen hebben nu gezien dat Vaillant u duldt. Laat hem eindelijk met rust Eerst zal ik hem gehoorzaamheid leeren." Waldemar's stem klonk woest en verbitterd thans gaf hij om niets of niemand meer, en Leo's tusschenkomst had geen andere uitwerking, dan ook in conservatieve kringen lang. geen vrede wordt genomen met de handelingen van de regeering te dier zake. De „Times" is er voor in zake Soeakim liever met geld dan met de wapenen te werk te gaan tegenover de Soedaneesche stammen, een voorstelin lijnrechten strijd met de plannen van den premierdie geweld met geweld wil keeren. Ondanks alle verzekeringen van het tegen deel bleven toch de geruchten, dat de Duitsche regeering binnenkort tot den rijksdag een aanvraag zou richten ter verleening van veertig of vijftig millioen voor militaire doeleinden de ronde doen in de pers en daarom inter pelleerde een afgevaardigde van genoemd wetslichaam den minister van oorlog dien aangaande. Deze antwoordde, dat de quaestie om de artillerie te versterken wel reeds is ter sprake gebrachtmaar het gerucht, dat genoemde versterking zulk een hooge som zou eischen, allen grond ontbeert. Een der Berlijnsche liberale bladen noemt dit antwoord van den minister ontwijkend. Juist de hooge som van 40 50 millioen, waarvan gesproken werd, geeft het blad een ernstig woord in de pen, daar op zijn aller hoogst alles en alles saamgenomen, voor een algeheele verbetering en hervorming der veld artillerie, slechts 12 millioen zou noodig zijn. Het blad zou gaarne willen weten waar voor de overige 30 a 40 milloen zouden worden gebezigd. Het blijkt meer en meer, dat van hooger- hand een einde is gemaakt aan der/ penne strijd tusschen de Duitsche en Oostenrijksche pers. Zoo langzamerhand was die strijd al scherper en scherper geworden, en zulk een twistgeschrijf kan zeer licht aanleiding geven tot moeielijkheden. vooral wanneer de hoogste persoonlijkheden er in betrokken worden De gemoederen worden verbitterd oude koeien worden uit de sloot gehaald en geheel zonder dat het paard bij den tweeden toer rondom het grasperk nog onbarmhartiger behandeld werd dau den eersten maal. Toen het voor den derden keer met zijn berijder de ronde deed, had het zich eindelijk onderworpen. Het weerstreefde niet langer, bleef in den voorgeschreven tred, en stond bij een enkelen ruk aan den toom voor het kasteel stil wel is waar in een toestand, alsof het elk oogenblik van vermoeienis zou neer storten. Nordeck steeg af. De hecren omringden hem, en het ontbrak niet aan vleiende gezegden over zijne bekwaamheid in het rijden, hoewel het ge heele gezelschap min of meer ontstemd was. Leo alleen sprak geen woord hij streelde zwijgend het trillend, van zweet druipende ros, op welks glanzig bruin vel zich zells bloeddroppels ver toonden. Zoo vreeselijk had Waldemar het de kracht van de sporen doen gevoelen. Ge hebt ons een merkwaardige proef van uw spierkracht gegeven,' merkte graaf Morynski aan; maar zijn toon klonk gedwongen. „Vaillant zal dien rit zoo gauw niet veigeten." Waldemar had zijn drift reeds ten onder ge bracht alleen de gloed op zijn voorhoofd en de gezwollen ader aan zijn slapen getuigden nog van zijne inwendige opgewondenheid, toen hij antwoordde rIk moet den lof van freule Morynski, dat ik bijna even goed rijd als mijn broeder, toch eeni- germate trachten te verdienen." Wanda stond naast Leo met een uitdrukking op haar gelaat, alsof zijzelve een nederlaag had ondergaan, die ze nu op leven en dood moest wrekendreigend zag ze hem met haar donkere oogen aan. „'t Spijt mij, dat een onvoorzichtig woord uit mijn mond dien armen Vaillant zoo duur te staan is gekomen,' antwoordde zij gejaagd. „Aan zulk een behandeling is het edele dier voorwaar niet gewoon." „En ik niet aan zulk een verzet,' hernam Wal demar scherp, 't Is niet mijne schuld, dat Vail lant alleen naar de zweep en de sporen wilde luisteren gehoorzamen zou hij en moest hij." Leo maakte een einde aan dit gesprek, door met luider stem, zoodat allen 't hoorden, zijn rijknecht te bevelen, den goudvos, die „op het punt was van neer te storten," naar den stal te brengen en alle mogelijke zorg voor hem te dragen en tevens een ander paard te laten zade len en voorbrengen. Graaf Morynski, die een uit- eenigen indruk achter te laten, eindigt zulk een twistgeschrijf nooit. Wat de zaak nog ernstiger maakt, is, dat in Oostenrijk in eigen boezem een krachtige oppositie bestaat tegen den DuitschOostenrijkschen bond, terwijl de hartelijkheid tusschen Frankrijk en Rusland juist een aansporing voor de verbonden mo gendheden moet zijn om de eenheid te be waren met terzijdestelling van persoonlijke veeten, al bestaan die dan ook tusschen de hoogste persoonlijkheden als: keizer Wilhelm en kroonprins Rudolf van Oostenrijk Juist zij moeten het volk het goede voorbeeld geven om de vaan des vredes hoog te houden en het drievoudig verbond waarlijk een vre- desbond te doen blijven. Ook Bulgarije wil niet achterblijven in het verhoog en van het militair elementde So- branie wil de infanterie versterken en het staand leger in vredestijd van 19.300 op 28,800 man brengen. De ridders der keizerlijke militaire orde van St. George zijn tegen 8 December op geroepen voor het ordefeest. Daar de czaar gewoon is bij de receptie eene rede uit te spreken den politieken toestand betreffend :1e troonrede voor Rusland ziet men den dag met spanning te gemoet. daar verwacht wordtdat de czaar mededeeling zal doen of oorlog dreigt. Mej. Popelin de meermalen vermelde Belgische vrouwelijke rechtsgeleerde, is Maan dag voor het hof te Brussel verschenen, om zich als advocaat te laten inschrijven. De procureur-generaal weigerde echter hare toe lating als in strijd met de wet. De heer Guillery en een ander advocaat betoogden dat mej. Popelin volgens de wet bevoegd is barsting vreesde, trad op zijn neef toe en nam hem ter zijde. „Houd u goed, Leo,' zeide hij op zachten, doch dringenden toon. „Laat onze gasten niet merken dat ge boos zijt. Ge wilt toch geen twist met uw broeder zoeken „'t Kan mij niets schelen,' barstte de jonge vorst u't. „Heeft hij mij niet voor het geheele gezelschap aan de kaak gesteld met zijn dwaas vertelsel van dien Noorman Heeft hij mij Vail- laint niet half dood gereden? En dat alles ter wille van een armzaligen bluf!" „Bluf? Denk eens na? Gij hebt er zelf op aangedrongen dat hij de proef zou nemen. Hij heeft het immers eerst geweigerd." „Hij heelt mij en ons allen willen toonen, dat hii met zijn spierkracht allen en alles de baas is. Alsof iemand ter wereld ooit daaraan had ge twijfeld! 't Is immers het eenige wat hij bezit. Maar ik zeg u, oom. als hij mij nog eens op die wijs uitdaagt, kan ik mij'niet ianger bedwingen, al was hij tienmaal heer en meester van Wil- licza „Voorzichtig!' waarschuwde de graaf. „Gij en Wanda, ge zijt't, helaas, gewoon, al het andere aan uw persoonlijke gevoelens ondergeschikt te maken. Nooit wil ook zij een woord ten gunste van dien Waldemar hooren." „Wanda behoeft ten minste haar anthipathie niet onder stoelen en banken te steken," morde Leo, „terwijl ik daarentegen Zie, daar staat hij nu bij zijn Noorman, alsof zij beiden de rust en kalmte in persoon warenmaar men moet het niet probeeren hen te na te komen!" Het bestelde paard werd nu voorgebracht, en toen het geheele gezelschap zich eindelijk op weg begaf, verdween de wanklank eenigermate, die door het gebeurde was opgewekt. Niettemin was het een geluk, dat het jachtvermaak de broeders op dezen dag van elkaar verwijderd hield en hen elk langdurig samenzijn onmogelijk maakte; anders zou de geprikkelde stemming, waarin Leo bleef verkeeren, licht tot een uitbarsting geleid hebben. Toen men eens het jachtterrein bereikt had, werden alle andere belangen, voor eenige uren althans, op den achtergrond gedrongen. Waldemar had ongelijk, als hij die „groote jachtpartijen" zoo onvoorwaardelijk verafschuwde, ze maakten toch altijd een prachtige, schitte rende vertooning, vooral hier op Wilicza, waar men dergelijke zaken op zulk een grootsche en vorstelijke wijs wist in te richten. De gezamen- tot het uitoefenen van de rechtsgeleerde praktijk. Spoedig zal de belangwekkende vraag definitief beslist worden. De regeering heeft officieel de groote mogendheden uitgenoodigd tot een nieuwe conferentie over den Congote Brussel te houden daar deze staat ernstig bedreigd wordt door het optreden der Engelschen en Duitschers tegen de inboorlingen. Het einde des jaars onderscheidt zich dit maal voor de kleine burgerij in Frankrijk door een harden tegenspoed. De maatschap pij voor het Panama-kanaal ziet hare aan deden dalen met schrikwekkende snelheid en het einde is wellicht niet ver meer af. Een groot gedeelte van hare obligatien is in handen van kleine renteniers van dienstbo den en van werklieden, zoowel te Parijs als in de provinciën. De groote geldmannen te Parijsals zij al ooit deelgenomen hebben in de onderneming van Panamahebben zich reeds lang daaruit teruggetrokken en zijn dus voor schade behoed. De kleine men schen hebben in den regel vertrouwen ge steld in de zaaken zullen dus het verlies te dragen hebben Te Nantes is een soldaatAll r naamddoor den krijgsraad v twintig jaren dwangarbeid, mn Italiaanschen consul aidiar een n het Leb j gewee en v boden De consul lie een Fiana der militaire overheid van dat aanbod ken nis gegeven. De prefect van het departement Gard heeft Numa Gilly ontslagen als maire van Nimes. Deze heeft daarop zijn ontslag ge nomen als lid van den gemeenteraad ten einde bij de daardoor ontstane nieuwe ver kiezing het algemeen stemrecht tusschen hem en den prefect laten beslissen. lijke houtvesters waren opgeroepen, met al hun ondergeschikten in groot gala te verschijnen, 't Was overal even druk en levendig in de bos- schen 't krioelde er van houtvesters endrijvers, maar het indrukwekkendste was ontegenzeglijk de naderende jachtstoet zelf. De heeren, meest krachtige gestalten in sierlijk jachtcostuum, op slanke en vurige paarden gezeten, de dames in amazonekleeding aan hunne zijde, de bedienden achter hen, het geschal van de horens en het geblaf van de honden alles te zaraen gaf een opgewekt en levendig tooneel te aanschouwen en weldra verkondigden het oorbijsnellende wild en de schoten, die door de echo's in de bosschen werden teruggekaatst, dat de jacht een aanvang had genomen. Nu de mist was opgetrokken, liet het weer niets te wenschen over; t was een frissche, eenigs- zins benevelde, maar over het geheel schoone Novemberdag. Het wild op Willicza was uit muntend en kon met geen ander in den geheelen omtrek vergeleken worden, alle voorbereidende maatregelen waren getroffen, zoodat er niets aan de inrichting van het geheel ontbrak; een rijke buit beloonde de inspanning. Geen wonder dat men het onvrijwillige oponthoud van 's morgens zooveel mogelijk trachtte in te halen. De korte najaarsmiddag neigde reeds ten eind, maar nie mand dacht er aan de jacht vóór de invallende duisternis te staken. Op omstreeks duizend schreden van de hout vesterswoning, die tot rendezvous was bestemd, lag, eenzaam en geheel door de bosschen inge sloten, een open, met gras begroeide vlakte. Het dichte kreupelhout en de groote boomen maakten die plek onzichtbaar voor ieder die, haar niet reeds kende of bij toeval ontdekte; maar thans, nu de herfst liet loof reeds wat gedund had,kon men den toegang gemakkelijker vinden. Midden op deze vlakte bevond zich een van die kleine, stille waters, zooals de bosschen meermalen in hun schoot verbergen, een meertje of kleine vij ver. Zomers konden het rietgras aan den oever of de drooracr.de waterlelies die plek wellicht een eigenaardige poëtische bekoorlijkheid ver- leenen, maar nu zag ze er somber en minder aantrekkelijk uit, bijna geheel met dorre blade ren bedekt en door schrale graszoden o geven, herfstachtig dor en kaal, evenals alles in het rond. (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1888 | | pagina 1