Nummer 98. Zondag 9 December 1888.
lle Jaargang
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
YINETA,
ANTOON TIELEN
Staatkundig; overzicht.
»r (TRVL \N
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
STAAT VAN BRIEVEN
35
E. Werner.
Waalwyksche en Langstraatsclic €onrant,
it blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden/1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels 0,60 daarbo en 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steinrr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Verzonden gedurende de le helft der
maand November
Geadresseerd aan onbekenden.
Van Waalwijk.
Wed. J. van der Enden. Rotterdam.
C. Nijshen. Woensel.
Kunnende de brieven door tussckenkomst van
het postkantoor terugbekomen worden.
De directrice,
WASHINGTON.
Een radicaal lid der Fransche kamer heeft
medegedeelddat hij voornemens was een
voorstel in te dienen tot het nemen van
maatregelen om het openbaar gezag het
noodige respect te verschaffen. Besloten werd
genoemde interpellatie te doen plaats hebben
na de behandeling der legerwet.
Generaal Boulanger is .er in geslaagd de
radicalen en monarchalen zijner partij te
verzoenen. Het modus vivendi is getroffen
op de overeenkomstdat de reactionaire
candidaten dèürdoor deBoulangisten gesteund
zullen worden, waar de monarchalen boven
de radicalen de meerderheid hebben; echter
zal geen candidaat als Boulangist mogen
worden aanbevolen, die niet in principe voor
de grondwetsherziening door een nieuw ge
kozen constituante is, dus een zuivere revisi
onist-republikein is. Michelin heeft daarop
verklaard in het departement der Ardennen
den candidaat der monarchalen te zullen
steunen.
De regeering van Groot-Brittannie zit met
Soeakim leelijk in haar maag, de oppositie
trekt er partij van, en zelfs is bij een voor
stel om de zitting van het lagerhuis op te
heffen als protest tegen hetgeen de regeering
tot behoud van Soeakim doet, gebleken dat
„Leo, maak een eind aan die zaak!' zeide Mo-
ryski bezorgd tot ziju neef. „Vaillant zal beda
ren, als gij er u mede bemoeit. Overtuig uw
broer om af te stijgenanders gebeurt er stel
lig een ongeluk.'
Met de armen over elkander geslagen, stond
Leo den strijd aan te zienhij maakte echter
geen aanstalten om er zich in te mengen. „Ik
hel) Waldemar niet verzwegen hoe gevaarlijk
het paard voor een vreemde isantwoordde
hij onverschillig. „Als hij het met opzet zoo ver
woed maakt, moet hij ook maar de gevolgen
dragen. Hij weet immers dat Vaillant geen straffe
behandeling duldt.'
Nauwelijks had hij deze woorden gesproken,
toen Waldemar terugkwam; hij had het bestuur
over de teugels behouden en dwong het paard
zelfs een bepaalde richting te volgen, daar hij in
een grooten kring rondom het grasperk heen-
joeg, van onderwerping was echter nog geen
sprake. De goudvos verzette zich altijd weer
opnieuw tegen de hand, die hem met zulk een
ijzeren greep regeerde, en trachtte met bliksem
snelle, onverwachte bewegingen zijn berijder af
te werpenmaar Nordecks uiterlijk toonde, dat
de oude onstuimigheid weer in ai haar kracht
bij hem ontwaakt was. Met een purperrood ge
laat, met vlammen schietende oogen en stijf op
eengeklemde landen, maakte hij zulk een onmee-
doogend gebruik van zweep en sporen, dat Leo
zijne verontwaardiging niet langer kon bedwin
gen. Het gevaar, waarin zijn broeder verkeerde,
had hij kalm kunnen aanzien; die mishandeling-
van zijn lieveling kon hij niet verdragen.
vWalderaar, houd op I' riep hij toornig. „Ge
ruïneert het paard. Wij allen hebben nu gezien
dat Vaillant u duldt. Laat hem eindelijk met
rust
Eerst zal ik hem gehoorzaamheid leeren."
Waldemar's stem klonk woest en verbitterd
thans gaf hij om niets of niemand meer, en Leo's
tusschenkomst had geen andere uitwerking, dan
ook in conservatieve kringen lang. geen vrede
wordt genomen met de handelingen van de
regeering te dier zake.
De „Times" is er voor in zake Soeakim
liever met geld dan met de wapenen te werk
te gaan tegenover de Soedaneesche stammen,
een voorstelin lijnrechten strijd met de
plannen van den premierdie geweld met
geweld wil keeren.
Ondanks alle verzekeringen van het tegen
deel bleven toch de geruchten, dat de Duitsche
regeering binnenkort tot den rijksdag een
aanvraag zou richten ter verleening van veertig
of vijftig millioen voor militaire doeleinden
de ronde doen in de pers en daarom inter
pelleerde een afgevaardigde van genoemd
wetslichaam den minister van oorlog dien
aangaande. Deze antwoordde, dat de quaestie
om de artillerie te versterken wel reeds is
ter sprake gebrachtmaar het gerucht, dat
genoemde versterking zulk een hooge som
zou eischen, allen grond ontbeert.
Een der Berlijnsche liberale bladen noemt
dit antwoord van den minister ontwijkend.
Juist de hooge som van 40 50 millioen,
waarvan gesproken werd, geeft het blad een
ernstig woord in de pen, daar op zijn aller
hoogst alles en alles saamgenomen, voor een
algeheele verbetering en hervorming der veld
artillerie, slechts 12 millioen zou noodig zijn.
Het blad zou gaarne willen weten waar
voor de overige 30 a 40 milloen zouden
worden gebezigd.
Het blijkt meer en meer, dat van hooger-
hand een einde is gemaakt aan der/ penne
strijd tusschen de Duitsche en Oostenrijksche
pers. Zoo langzamerhand was die strijd al
scherper en scherper geworden, en zulk een
twistgeschrijf kan zeer licht aanleiding geven
tot moeielijkheden. vooral wanneer de hoogste
persoonlijkheden er in betrokken worden De
gemoederen worden verbitterd oude koeien
worden uit de sloot gehaald en geheel zonder
dat het paard bij den tweeden toer rondom het
grasperk nog onbarmhartiger behandeld werd
dau den eersten maal. Toen het voor den derden
keer met zijn berijder de ronde deed, had het
zich eindelijk onderworpen. Het weerstreefde
niet langer, bleef in den voorgeschreven tred, en
stond bij een enkelen ruk aan den toom voor
het kasteel stil wel is waar in een toestand,
alsof het elk oogenblik van vermoeienis zou neer
storten.
Nordeck steeg af. De hecren omringden hem,
en het ontbrak niet aan vleiende gezegden over
zijne bekwaamheid in het rijden, hoewel het ge
heele gezelschap min of meer ontstemd was. Leo
alleen sprak geen woord hij streelde zwijgend
het trillend, van zweet druipende ros, op welks
glanzig bruin vel zich zells bloeddroppels ver
toonden. Zoo vreeselijk had Waldemar het de
kracht van de sporen doen gevoelen.
Ge hebt ons een merkwaardige proef van uw
spierkracht gegeven,' merkte graaf Morynski aan;
maar zijn toon klonk gedwongen. „Vaillant zal
dien rit zoo gauw niet veigeten."
Waldemar had zijn drift reeds ten onder ge
bracht alleen de gloed op zijn voorhoofd en de
gezwollen ader aan zijn slapen getuigden nog
van zijne inwendige opgewondenheid, toen hij
antwoordde
rIk moet den lof van freule Morynski, dat ik
bijna even goed rijd als mijn broeder, toch eeni-
germate trachten te verdienen."
Wanda stond naast Leo met een uitdrukking
op haar gelaat, alsof zijzelve een nederlaag had
ondergaan, die ze nu op leven en dood moest
wrekendreigend zag ze hem met haar donkere
oogen aan.
„'t Spijt mij, dat een onvoorzichtig woord uit
mijn mond dien armen Vaillant zoo duur te staan
is gekomen,' antwoordde zij gejaagd. „Aan zulk
een behandeling is het edele dier voorwaar niet
gewoon."
„En ik niet aan zulk een verzet,' hernam Wal
demar scherp, 't Is niet mijne schuld, dat Vail
lant alleen naar de zweep en de sporen wilde
luisteren gehoorzamen zou hij en moest hij."
Leo maakte een einde aan dit gesprek, door
met luider stem, zoodat allen 't hoorden, zijn
rijknecht te bevelen, den goudvos, die „op het
punt was van neer te storten," naar den stal te
brengen en alle mogelijke zorg voor hem te
dragen en tevens een ander paard te laten zade
len en voorbrengen. Graaf Morynski, die een uit-
eenigen indruk achter te laten, eindigt zulk
een twistgeschrijf nooit. Wat de zaak nog
ernstiger maakt, is, dat in Oostenrijk in eigen
boezem een krachtige oppositie bestaat tegen
den DuitschOostenrijkschen bond, terwijl
de hartelijkheid tusschen Frankrijk en Rusland
juist een aansporing voor de verbonden mo
gendheden moet zijn om de eenheid te be
waren met terzijdestelling van persoonlijke
veeten, al bestaan die dan ook tusschen de
hoogste persoonlijkheden als: keizer Wilhelm
en kroonprins Rudolf van Oostenrijk Juist
zij moeten het volk het goede voorbeeld
geven om de vaan des vredes hoog te houden
en het drievoudig verbond waarlijk een vre-
desbond te doen blijven.
Ook Bulgarije wil niet achterblijven in het
verhoog en van het militair elementde So-
branie wil de infanterie versterken en het
staand leger in vredestijd van 19.300 op
28,800 man brengen.
De ridders der keizerlijke militaire orde
van St. George zijn tegen 8 December op
geroepen voor het ordefeest. Daar de czaar
gewoon is bij de receptie eene rede uit te
spreken den politieken toestand betreffend
:1e troonrede voor Rusland ziet men den
dag met spanning te gemoet. daar verwacht
wordtdat de czaar mededeeling zal doen
of oorlog dreigt.
Mej. Popelin de meermalen vermelde
Belgische vrouwelijke rechtsgeleerde, is Maan
dag voor het hof te Brussel verschenen, om
zich als advocaat te laten inschrijven. De
procureur-generaal weigerde echter hare toe
lating als in strijd met de wet. De heer
Guillery en een ander advocaat betoogden
dat mej. Popelin volgens de wet bevoegd is
barsting vreesde, trad op zijn neef toe en nam
hem ter zijde.
„Houd u goed, Leo,' zeide hij op zachten, doch
dringenden toon. „Laat onze gasten niet merken
dat ge boos zijt. Ge wilt toch geen twist met
uw broeder zoeken
„'t Kan mij niets schelen,' barstte de jonge
vorst u't. „Heeft hij mij niet voor het geheele
gezelschap aan de kaak gesteld met zijn dwaas
vertelsel van dien Noorman Heeft hij mij Vail-
laint niet half dood gereden? En dat alles ter
wille van een armzaligen bluf!"
„Bluf? Denk eens na? Gij hebt er zelf op
aangedrongen dat hij de proef zou nemen. Hij
heeft het immers eerst geweigerd."
„Hij heelt mij en ons allen willen toonen, dat
hii met zijn spierkracht allen en alles de baas is.
Alsof iemand ter wereld ooit daaraan had ge
twijfeld! 't Is immers het eenige wat hij bezit.
Maar ik zeg u, oom. als hij mij nog eens op die
wijs uitdaagt, kan ik mij'niet ianger bedwingen,
al was hij tienmaal heer en meester van Wil-
licza
„Voorzichtig!' waarschuwde de graaf. „Gij en
Wanda, ge zijt't, helaas, gewoon, al het andere
aan uw persoonlijke gevoelens ondergeschikt te
maken. Nooit wil ook zij een woord ten gunste
van dien Waldemar hooren."
„Wanda behoeft ten minste haar anthipathie
niet onder stoelen en banken te steken," morde
Leo, „terwijl ik daarentegen Zie, daar staat
hij nu bij zijn Noorman, alsof zij beiden de rust
en kalmte in persoon warenmaar men moet
het niet probeeren hen te na te komen!"
Het bestelde paard werd nu voorgebracht, en
toen het geheele gezelschap zich eindelijk op weg
begaf, verdween de wanklank eenigermate, die
door het gebeurde was opgewekt. Niettemin was
het een geluk, dat het jachtvermaak de broeders
op dezen dag van elkaar verwijderd hield en
hen elk langdurig samenzijn onmogelijk maakte;
anders zou de geprikkelde stemming, waarin Leo
bleef verkeeren, licht tot een uitbarsting geleid
hebben. Toen men eens het jachtterrein bereikt
had, werden alle andere belangen, voor eenige
uren althans, op den achtergrond gedrongen.
Waldemar had ongelijk, als hij die „groote
jachtpartijen" zoo onvoorwaardelijk verafschuwde,
ze maakten toch altijd een prachtige, schitte
rende vertooning, vooral hier op Wilicza, waar
men dergelijke zaken op zulk een grootsche en
vorstelijke wijs wist in te richten. De gezamen-
tot het uitoefenen van de rechtsgeleerde
praktijk. Spoedig zal de belangwekkende
vraag definitief beslist worden.
De regeering heeft officieel de groote
mogendheden uitgenoodigd tot een nieuwe
conferentie over den Congote Brussel te
houden daar deze staat ernstig bedreigd
wordt door het optreden der Engelschen en
Duitschers tegen de inboorlingen.
Het einde des jaars onderscheidt zich dit
maal voor de kleine burgerij in Frankrijk
door een harden tegenspoed. De maatschap
pij voor het Panama-kanaal ziet hare aan
deden dalen met schrikwekkende snelheid
en het einde is wellicht niet ver meer af.
Een groot gedeelte van hare obligatien is in
handen van kleine renteniers van dienstbo
den en van werklieden, zoowel te Parijs als
in de provinciën. De groote geldmannen te
Parijsals zij al ooit deelgenomen hebben
in de onderneming van Panamahebben
zich reeds lang daaruit teruggetrokken en zijn
dus voor schade behoed. De kleine men
schen hebben in den regel vertrouwen ge
steld in de zaaken zullen dus het verlies
te dragen hebben
Te Nantes is een soldaatAll r
naamddoor den krijgsraad v
twintig jaren dwangarbeid, mn
Italiaanschen consul aidiar een n
het Leb j gewee en v
boden
De consul lie een Fiana
der militaire overheid van dat aanbod ken
nis gegeven.
De prefect van het departement Gard
heeft Numa Gilly ontslagen als maire van
Nimes. Deze heeft daarop zijn ontslag ge
nomen als lid van den gemeenteraad ten
einde bij de daardoor ontstane nieuwe ver
kiezing het algemeen stemrecht tusschen hem
en den prefect laten beslissen.
lijke houtvesters waren opgeroepen, met al hun
ondergeschikten in groot gala te verschijnen, 't
Was overal even druk en levendig in de bos-
schen 't krioelde er van houtvesters endrijvers,
maar het indrukwekkendste was ontegenzeglijk
de naderende jachtstoet zelf. De heeren, meest
krachtige gestalten in sierlijk jachtcostuum, op
slanke en vurige paarden gezeten, de dames in
amazonekleeding aan hunne zijde, de bedienden
achter hen, het geschal van de horens en het
geblaf van de honden alles te zaraen gaf een
opgewekt en levendig tooneel te aanschouwen
en weldra verkondigden het oorbijsnellende wild
en de schoten, die door de echo's in de bosschen
werden teruggekaatst, dat de jacht een aanvang
had genomen.
Nu de mist was opgetrokken, liet het weer
niets te wenschen over; t was een frissche, eenigs-
zins benevelde, maar over het geheel schoone
Novemberdag. Het wild op Willicza was uit
muntend en kon met geen ander in den geheelen
omtrek vergeleken worden, alle voorbereidende
maatregelen waren getroffen, zoodat er niets aan
de inrichting van het geheel ontbrak; een rijke
buit beloonde de inspanning. Geen wonder dat
men het onvrijwillige oponthoud van 's morgens
zooveel mogelijk trachtte in te halen. De korte
najaarsmiddag neigde reeds ten eind, maar nie
mand dacht er aan de jacht vóór de invallende
duisternis te staken.
Op omstreeks duizend schreden van de hout
vesterswoning, die tot rendezvous was bestemd,
lag, eenzaam en geheel door de bosschen inge
sloten, een open, met gras begroeide vlakte. Het
dichte kreupelhout en de groote boomen maakten
die plek onzichtbaar voor ieder die, haar niet
reeds kende of bij toeval ontdekte; maar thans,
nu de herfst liet loof reeds wat gedund had,kon
men den toegang gemakkelijker vinden. Midden
op deze vlakte bevond zich een van die kleine,
stille waters, zooals de bosschen meermalen in
hun schoot verbergen, een meertje of kleine vij
ver. Zomers konden het rietgras aan den oever
of de drooracr.de waterlelies die plek wellicht
een eigenaardige poëtische bekoorlijkheid ver-
leenen, maar nu zag ze er somber en minder
aantrekkelijk uit, bijna geheel met dorre blade
ren bedekt en door schrale graszoden o geven,
herfstachtig dor en kaal, evenals alles in het
rond.
(Wordt vervolgd)