N iimmcr 45.
Donderdag 6 Juni 1889. 12e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
VINETA
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Belgie.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
77 E. W ERKER
en Langstraalsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Fransche Kamer zal vóór half Juni
met de begrooting niet klaar komen en de
Senaat denkt de begrootings discussie in vijf
zittingen te kunnen doen afloopen om 30
Juni gereed te zijn. Belangrijke incidenten
worden niet meer verwacht, een paar elk
jaar wederkeerende interpellaties is alles.
Tusschen Servie en de Fransche regeering
is een conflict ontstaan, doordat bij ukase de
regeering van eerstgenoemd land besloten
heeft de exploitatie van spoorwegen, tot nog
toe in handen van een Fransche maatschappij,
zelf te aanvaarden. Pogingen van de regeering
der republiek om dezen maatregel te doen
intrekken, zijn mislukt; men wil den spoor
weg ook voor het technisch gedeelte in eigen
beheer hebben en stoort zich niet aan ge
sloten overeenkomsten, tal van voorgewende
grieven tegen de maatschappij als reden
opgevend.
De Duitsche regeering heeft maatregelen
in overweging genomen om voortaan langs
ordelijken weg moeielijkheden tusschen werk
gevers en werklieden, zooals die zich in
Westfalen hebben voorgedaan, uit den weg
te ruimen.
Hoewel 't met de pensioenwet voor ouden
en gebrekkigen nu een gangetje kan gaan
in Duitschland, daar de Bondsraad er beslist
vóór is, zal men toch nog moeite hebben
met de uitvoeringsbepalingen, die na regeling
van tal van moeielijkheden in de verschillende
staten van het Duitsche rijk, moeten worden
vastgesteld.
De Amerikaansche en Engelsche leden van
de Samoa-conferentie maken zich/tot vertrek
gereed. Misschien, dat nog een enkele slot
zitting plaats vindt en daarna volgt de open
baarmaking van de resultaten.
Hoewel de Vereenigde Staten ook twee
schepen naar de Behringzee hebben gezonden
gelooft men niet, dat er door de vischvaugst
DOOR
Een rilling voer de jonge gravin door de leden.
Waarschijnlijk zag zij in, dat zijne schets waar
heid bevattemaar zij volhardde in haar
stilzwijgen.
„En neemt uw vader dat ongeloofelijk groote
offer ann ging Waldemar al meer en meer op
gewonden voort. „Laat mijne moeder dat toe
t Is waar, ge moet aan mijne armen ontrukt
worden, en om dat doel te bereiken, zouden ze
u levend willen laten begraven. Als ik in plaats
van Leo was gestorven en uw vader zijn tegen
woordig lot had getroffen, dan zou hij u bevelen
achter te blijvendan zou mijne moeder de rech
ten van haar zoon handhaven en u terughouden,
nu hebben zij zelf u die martelaarsgedachten in
gegeven, hoewel zij weten dat dit u den dood
zal aandoenmaar het maakt elke verbintenis
tusschen ons ook in de verste toekomst onmoge
lijk, en dit is hun voldoende.'
//Wees niet zoo bitter!" viel Wanda hem inde
rede. „Ge beoordeelt hen verkeerd; ik geel u
mijn woord, dat ik alleen dat besluit heb geno
men. Papa wordt oud en zwakzijne langdurige
gevangenschap en bovenal onze nederlaag heb
ben hem geestelijk en lichamelijk doen vermin
deren. Ik Den het eenige, wat hem is overgeble
ven, de laatste band, die hem nog aan het leven
hecht ik behoor bij hem. Wat gij straks met
zulke vreeselijke woorden hebt geschetst, dat is
zijn lot. Denkt ge, dat ik slechts één uur rustig
aan uwe zijde zou kunnen leven, als ik wist dat
hij alleen en verlaten zulk een ellende tegemoet
gaat, dat ikzelve hem de laatste en bitterste smart
van zijn leven zou bereiden door een huwelijk
met u, dien hij onherroepelijk als zijn vijand
beschouwt? Het eenige, wat ik van zijne mee-
doogenlooze rechters gedaan kon krijgen, was
dat ik papa mocht vergezellen, en dit heelt mij
nog moeiie genoeg gekostIk wist dat mij een
zware strijd met u wachttehoe zwaar dat
in genoemde zee moeilijkheden zullen ont
staan tusschen Amerika en Engeland.
Zaterdagmiddag is koning Humbert van
Italië in zijn residentie teruggekeerd van zijn
reis naar Berlijn, en door het volk en het
parlement buitengewoon enthousiastisch ont
vangen. Onder juichtonen voor den koning,
voor Duitschland en zijn keizerdeed de
koning zijn intocht door de versierde straten.
Na de Zondag gehouden wapenschouwiug
kwam aan de ovaties geen einde, wel een
teeken, dat de Italiaansche natie den bond
op prijs stelt.
Tegen den zin van de begrootings commissie
heeft de Italiaansche Kamer op verlangen
van de ministers van openbare werken en
financien 20 millioen voor den dienstl889/90
geschrapt, voor den bouw van spoorwegen
bestemd.
Een redevoering van aartshertog Rainer
van Oostenrijk tegen de agitatie tegen het
openbaar onderwijs, maakt te Weenen te
meer indruk, omdat men zegt, dat keizer
Frans Jozef de speech eerst heeft goedgekeurd.
De czaar heeft een toast gehouden op den
vorst van Montenegro, waarin hij dezen den
eenigen oprechten en trouwen vriend van
Rusland noemt, en daardoor, ondanks de
verwantschap, waarin de czaar met 'svorsten
dochter komt, niet weinig opzien verwekt.
Stroomen inkt heeft die toast, voornamelijk
te Weenen en Berlijn doen vloeien. Dat het
geen praatjes waren, bleek uit de officieele pu
blicatie van dien toast in het Staatsblad. Men
vindt het niet erg, dat de czaar een of ander
vorst al is het er dan ook een van zoo
weinig beteekenis als de vorst van Monte
negro zijn vriend noemt, maar dat hij
hem zijn eenigen getrouwen en oprechten
vriend noemt, vindt men niets aardig, omdat
de gevolgtrekking voor de hand ligt, dat de
vriendschap van Oostenrijk en Duitschland,
öf den vorst van geen waarde zijn óf hem
verdacht voorkomen.
Wat er van zij er, er is reeds heel wat
over geschreven en gewreven en dat de le-
merk ik eerst thans. Spaar mij, Waldemar! Ik
heb niet veel kracht meer over."
„O neen, voor mij niet/' hernam Waldemar
bitter. „Wat gij aan kracht en liefde bezit, dat
komt alleen uw vader toehoe het met mij zal
gaan, hoe ik die scheiding zal verdragen, dat is
u onverschillig. Ik ben een dwaas geweest, dat
ik ooit geloof heb gehecht aan de opwelling,
waarmede gij u in een oogenblik van doodsge
vaar in mijne armen wierpt. Slechts een minuut
waart ge Wanda voor mij toen ik u den vol
genden dag terugzag, hoorde ik weer freule Mo-
rynski tot mij spreken, en 't is ook thans freule
Morynski, die het woord tot mij voert. Moeder
heeft gelijk: uwe nationale vooroordeelen zijn
de levenssappen, waarmede ge van uwe jeugd af
gevoed zijt en die ge niet missen kunt, zonder
het leven zelf te verliezendaarom offert uw
vader zijn eenig kind op. Nooit zou hij hebben
toegestemd dat gij hem vergezeldet, als het een
Pool was die u liefhad. Nu ik het ben, keurt
hij elk plan goed, dat u van mij verwijdert. Wat
komt het er op aan, als hij u slechts voor het
ongeluk bewaart van een Duitscher toe te be-
hooren, als hij slechts aan zijn ouden, nationalen
haat kan voldoen Kunt gij, Polen, dan alleen
haten en niets dan haten, zelfs tot aan gene ziide
van het graf
„Als papa in vrijheid was gesteldzeide
Wanda, nauwelijks hoorbaar, dan zou ik mis
schien den moed hebben gehad om uwentwil
hem en alles, wat gij vooroordeel noemt, te trot-
seeren. Nu kan ik het niet, en nu wil ik 't
ook niet!" liet ze er met haar oude geestkracht
op volgen, „want ik zou in mijn kinderplicht te
kort schieten. Ik ga met hem mede, al moet ik
er onder bezwijken. In zijn ongeluk laat ik hem
niet alleen."
Uit de wijs, waarop zij deze woorden sprak,
bleek maar al te duidelijk, dat haar besluit on
wrikbaar was, en ook Waldemar scheen dit te
begrijpen. Hij gaf allen tegenstand op.
„Wanneer vertrekt ge vroeg hij na een pauze.
„De volgende maand. Ik mag papa eerst te O.
weerzien, waar ik met hem zal samenkomen
tante zal hem waarschijnlijk dan ook nog eens
mogen spreken. Zij brengt mij naar O. Vandaag
of morgen behoeven we dus nog geen afscheid
te nemen, zooals ge merkt, 't Duurt nog eenige
weken. Maar beloof mij, onderwijl niet op Ra-
zingen over 's czaren bedoelingen onderling
nog al verschillen, ligt voor de hand. De een
meent, dat hij heeft willen te verstaan geven,
dat hij de vriendschap van Duitschland en
Oostenrijk kent en zijn gereserveerde houding
zal handhaven, zonder op de pogingen tot
toenadering in te gaan. Een ander meent,
dat Frankrijk zich den toast van den czaar
ook heeft aan te trekken; een derde is van
meening dat de czaar er niets kwaads mee
bedoeld heeft, maar alleen den vorst eens
bijzonder in de hoogte heeft willen steken.
Zoo legt iedereen den toast uit naar eigen
welgevallen en reden tot ernstige bezorgd
heid is er voor 't oogenblik niet.
Opnieuw loopen er geruchten over nihilis
tische woelingen in Rusland. De politie zou
hoogst belangrijke ontdekkingen hebben ge
daan van plannen om den czaar en zijn
familie te vergiftigen of door bommen om
t leven te brengen. Men zou naar alle landen
detectives hebben gezonden en den draad
van een vreeselijke samenzwering reeds in
handen hebben een bericht, te mooi en
te belangrijk om zoo maar voetstoots voor
waar aan te nemen.
De uitslag der te Brussel plaats gehad
hebbende verkiezing van een afgevaardigde
was aldus de Becker, candidaat der inde-
pendenten, 6410 stemmen; Janson, candidaat
der radicale Association, 4818, en Graux,
gematigd liberaal en candidaat der Ligue
libérale, 4201.
Nadat de uitslag in de Association was
bekend gemaakt, ging Janson naar het lokaal
der Ligue libérale, wier candidaat geslagen
was. Graux verzocht toen de leden der Ligue
libérale bij de herstemming hunne stem uit
te brengen op Janson, ten einde den candi
daat der independenten te doen vallen. Deze
woorden werden met bijval begroet. Janson
kowicz te komen en mij niet meer zooals heden
met beden en voorstellingen te bestormen. Ik
heb al mijn moed hoog noodig voor het uur van
scheiden en gij beneemt mij dien door uw wan
hoop. Wij zien elkaar dus nog niet voor het
laatst; tot zoolang -r- vaarwel!"
„Vaarwel!" zeide hij kortaf, bijna ruw, zon
der haar aan te zien, zonder de hand aan te ne
men, die ze hem toestak.
„Waldemar I" Hare stem klonk verwijtend,
maar scheen geen invloed op den jongen man
uit te oefenen. Zijn toorn en de angst van haar
te verliezen waren sterker dan zijn gevoel van
rechtvaardigheid.
„Misschien hebt ge gelijk,' zeide hij op zijn
bittersten toon, „maar ik kan zoo'n verheven le
vensbeschouwing, zoo'n zelfopoffering niet be
grijpen en nog minder kan ik ze deelen. Mijn
geheele natuur komt daartegen in opstand. Als
gij er echter op gesteld zijt, als gij die scheiding
onherroepelijk tusschen ons beschikt, dan moet
ik mij zoo goed en kwaad als 't gaat in mijn
lot voegen. Klagen kan ik niet dat weet ge.
Mijn bittere gezegden hinderen u't is dus be
ter dat ik zwijg. Vaarwel, Wandal"
Ze scheen het met zichzelve oneens te zijn. Ze
wist dat ze slecht i een woord behoefde te spre
ken, om den onbuigzamen man zacht en mee
gaand te maken, maar dit was hetzelfde als den
zoo even doorgestanen strijd weer vernieuwen,
de zoo zwaar bevochten zege weer op te geven.
Zij zweeg, boog na een oogenblik aarzelens
het hoofd en verliet het vertrek.
Waldemar liet haar gaan. Met afgewend gelaat
stond hij aan het venster. Al de bittere gevoe
lens, die hem inwendig verteerdenstonden
op zijn aangezicht te lezenvan de berus
ting, die zij van hem eischte, was geen spoor
te zien. Met het voorhoofd tegen de glasruit ge
drukt bleef hij geruimen tijd in deze houding
staanen zag niet eer op, dan toen hij zich bij
zijn naam hoorde roepen.
't Was de vorstin, die ongemerkt was binnen
getreden. Welk een geweldigen invloed had het
laatste jaar met al zijn droevige ondervindingen
op haar uitgeoefend Toen haar zoon haar des
tijds te C. terugzag, voor de eerste maal na ver
scheidene jaren, had zij ook een zwaar verlies
geleden, was zij ook in rouwgewaad gekleed
evenals nu. De dood van haar echtgenoot had
gaf de hoop te kennen, dat de herstemming
het uitgangspunt zou zijn van de vereeniging
der beide deelen varu de liberale partij op
een gemeenschappelijk programma. Ook hier
op volgden toejuichingen.
De graaf van Parijs heeft eergisteren op
Sheen House zijne zilveren bruiloft gevierd.
Hij heeft bij die gelegenheid den kardinaal
aartsbisschop van Parijs 10,000 fr. doen toe
komen om die onder de armen te verdeden.
Tal van royalisten zijn, alsook verschei
dene dames, naar Sheen House vertrokken
tot het bijwonen van het feest en om het
zilveren paar geluk te wenschen.
Ook zijn vele adressen van gelukwensching
naar Sheen House gezonden.
Nadat den graaf van Parijs onder de repu
bliek reeds de terugkeer in Frankrijk was
veroorloofd, is het tegenwoordige feest, even
als vóór 25 jaren het huwelijk, in ballingschap
voltrokken.
- Te Cherbourg, Caen, Pont-Audemer
en in verscheidene andere plaatsen aan de
kust van het Kanaal gelegen, zijn Zaterdag
avond omstreeks 8 uur schokken van aard
beving gevoeld, te Caen zelfs eenige malen
na elkander. Ook te Parijs is door sommigen
eene golvende beweging waargenomen. Op
merkelijk mag het heeten dat, gelijk uit
Pont-Audemer gemeld wordt, de een den
schok gevoeld heeft en zijn buurman niet.
Ook op het eiland Wight, op Guernsey
en in het graafschap Dorset zijn schokken
waargenomen. Van ongelukken heeft men
echter niet gehoord.
Op Hemelvaartsdag, werd de tentoon
stelling bezocht door 250,908 betalende per
sonen. Op gewone dagen is het cijfer tot
dusver dikwijls meer dan 50,000.
Het electrisch licht op den Eiffeltoren
is in hoofdzaak gelijk aan dat van gewone
vuurtorensalleen is het terwille van het
nationaal gevoel, afwisselend blauw, wit en
die krachtige natuur pchter niet kunnen buigen;
ze was zich klaar en helder bewust, welke plich
ten de weduwe zoowel als de moeder te vervul
len hadze ontwierp en ondernam met vaste
hand een nieuwen werkkring, en kreeg het ge
daan dat ze een tijdlang geheel Wilicza onder
haar beheer had. Zij kwam het gemis van haar
echtgenoot te boven, omdat dit noodig was, om
dat andere plichten op zijne weduwe rustten dan
alleen die van hem te betreuren, en vorstin Jad-
wiga had van jongsaf het benijdenswaardig talent
bezeten, zelfs haar gevoel aan de noodzakelijk
heid ondergeschikt te maken.
Nu was dit alles veranderd. Wel was hare
houding niet minder fier en opgeheven dan vroe
ger en scheen haar geheele uiterlijk op het eerste
gezicht geen merkbare verandering te hebben
ondergaanmaar wie haar meer van nabij be
schouwde, wist wat Leo Baratowski's dood zijne
moeder gekost had, Een strakke, doffe rust lag
over hare wezenstrekken verspreid, maar het was
niet die van kalmte en onderwerping, het was
een doodelijke rust, die niets meer te hopen en
niets meer te verliezen heeft, die met het leven
en al zijn belangen voor goed heeft afgedaan.
Die eens zoo gebiedende oogen staarden nu dof
en raat voor zich uit; op dat voorhoofd, voor
een iaar nog zoo trotsch en ongerimpeld, waren
nu aiepe lijnen gegroefd, terwijl het donker haar
reeds hier en daar begon te vergrijzen. Men kon
haar aanzien dat de slag, die het hart tegelijk
met den trots van de moeder had getroffen, haar
een doodelijken knak had toegebracht, en de ne
derlaag van haar volk, het ongelukkig lot van
haai broeder, die haar, na Leo, van alle men-
schen het dierbaarst was, hadden het overige ge
daan, om de geestkracht van de eens zoo onbuig
zame en onwrikbare vrouw te fnuiken.
„Zijt ge Wanda opnieuw lastiggevallen?' zeide
zij maar ook hare stem was veranderd en had
een doffen klank gekregen. „Ge weet immers dat
't vergeefsclie moeite is."
Waldemar keerde zich om. Zijn gelaat stond
nog even somber als straks, terwijl hij verstoord
antwoordde
„Ja, 't was vergeefsche moeite."
(Wordt vervolgd.)