Nammer 47. Donderdag 13 Juni 1889. 12e Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. -V^HsTZET-A ANTOON TXELEN, Staatkundig overzicht. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. E. W ERNE R 78 i j«r. f. Waalwpsche en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden yi,00. franco per posr door het gehecle rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regeJ, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. ,,'t Lest is 't best" zullen de leden van de instructie-commissie uit het Hooggerechtshof in het proces-Boulanger zeggen, indien ten minste het opzienbarende gerucht waar is, dat bij een huiszoeking bij Breuillé, 's gene raals particulier secretaris en Becker, voor zitter van een boulangistisch comité, een aantal belangrijke documenten zijn gevonden, betrekking hebbende op de boulangislische propaganda en op de correspondentie van het boulangistische comité en 's generaals deelneming bewijzend aan een samenzwering tegen de veiligheid van don staat. De generaal moet die compromitteerende papieren voor zijn overhaaste vlucht aan zijn secretaris hebben toevertrouwd met het doel dat zij hem la.er, als de aandacht der politie eenigszins was verslaptzou Ien worden toe gezonden. Even voor die bedoelde verzending moet de politie de bergplaats van dit corpus delicti hebben ontdekt. Zoowel Kamer als Senaat nemen in het belang van 't leger vrede met het regeerings- voorstel, om de verschillen tusschen beide wetslichamen over de militaire wet bij te leggen door een commissie, uit leden van beide Kamers samengesteld. Nu is ten minste kans, dat het voorstel wet wordt, zonder op de lange baan te wor den geschoven. De Portugeezen schijnen besloten John Buil geen strookje land te gunnen, dat hem niet van rechtswegen toekomtde Eerste Kamer heeft ten minste besloten, dat alle rechten des lands op landstreken in Oost en Centraal Afrika, beslist zullen worden gehandhaafd. Dit votum komt juist van pas, nu men in Londen op 't punt staat een Engelsche maat schappij, die zich in gansch Centraal-Afrika van de Kaap tot aan den Nijl wil vestigen, koninklijke vrijbrieven te geven. Duitschlands regeering heeft in Westfalen DOOR //Ik heb het u voorspeld. Wanda is niet een van die vrouwen, die van daag neen en morgen ja zeggen. Toen zij eens een besluit had geno men, was dit ook onherroepelijk. Dat moest ge eindelijk begrijpen en in plaats daarvan her nieuwt ge telkens dien nutteloozen tweestrijd. Gij zijt net, die haar onmeedoogend behandelt, gij alieen „Ik?" vroeg Walderaar op bijna dreigenden toon. //En wie was het dan, die haar dat besluit heeft laten nemen Vast en ernstig ontmoette de vorstin den blik van haar zoon. „Niemand," antwoordde zij. //Ik, dat weet ge, heb het sedert lang opgegeven mij met u beiden te bemoeienmaar al te zeer heb ik moeten ondervinden, hoe machteloos ik was tegenover uw hartstocht, om dit oog verder te walen beproeven. Maar ik kan en wil Wanda evenmin terughouden. Mijn broeder heeft nie mand meer op de wereld dan haar. Ze doet slechts haar plicht als ze hem voigt." „Om te sterven," vulde Waldemar haar ge zegde aan. De vorstin had zich nedergezet en steunde het hoofd met de hand. „In den laatsten tijd zijn wij te zeer met den dood vertrouwd geworden, als dat een onzer hem nog zou vreezen. Wie, zooals wij, door zulke herhaalde slagen van het noodlot wordt getrof fen, leert zich allengs het ergste voorstellen en ook Wanda heeft dit geleerd. Wij hebben niets meer te verliezen daarom vreezen we ook niets meer. Gedurende dit rampzalig iaar is aan meer verwachtingen de bodem ingeslagen dan alleen aan de uwen, het heeft zooveien onder bloed en tranen ten grave doen dalen gij zult er udus in moeten schikken, zoo het ook uw levensgeluk heeft vernietigd." „Ge zoudt net mij niet licht vergeven, als ik een onderzoek doen instellen naar alle om standigheden, die de werkstaking zijn vooraf gegaan en gevolgd, of die haar hebben bege leid. Het schijnt, dat de keizer nauwkeurig op de hoogte wil komen van de betrekkingen tusschen werklieden en werkgevers, zoowel als van den geheelen maatschappelijken en economischen toestand in de mijndistricten. Eerst na het ontvangen van dit verslag zal de keizer bepalen, of er ook aanleiding is, om maatregelen te nemen om de natie te beschermen tegen de ongemakken uit onte vredenheid eener minderheid voortspruitend. Voorloopig is reeds van 's keizers wege een aanschrijving gericht aan alle besturen, om zoo spoedig mogelijk verandering 'te brengen in de bestaande wanverhoudingen, voor zoo ver de wettelijke bepalingen dit toelaten en verder zoodanige maatregelen voor te berei den, als tot tegemoetkoming aan de billijke aanspraken der arbeiders kunnen strékken. Over de Samoa-conferentie loopen tal van geruchten; 't schijnt dat de Amerikanen hun zin krijgen en den Samoanen een onafhanke lijke regeering is verzekerd. Kapitein Wissmann heelt Sadani en Uwendji genomen en verbrand, w<iarbij één doode en 10 gewonden zijn gevallen. De oppositie in de Italiaansche Kamer zal het feit van de bezetting van Keren door een bataljon inboorlingen en Italianen te baat nemen om de regeering nogmaals te interpelleeren over haar plannen aangaande het zenden van troepen en het doen van uitgaven buiten de begrooting. De officieuse bladen dringen aan op be zetting ook van Asmara; de onafhankelijke bladen blijven kalm en waarschuwen tegen een krachtig optreden in Massowah. Op 't laatste oogenblik schijnt de Servische metropolitaan Theodosius zich nog bedacht te hebben, men denkt gesteund door Ristisch, den eersten regent, want nu wil hij zijn paleis niet verlaten en evenmin zijn waardigheid neerleggen om die weer aan zijn voorganger Michael at te staan. Een tweetal bisschoppen liet gebouw van mijn geluk op de puinhoopen uwer verwachtingen optrok," zeide Waldemar bitter. „Welnu, ge kunt onbezorgd zijn. Ik heb het vandaag eindelijk begrepen, zooals ge zegt, dat Wanda niet te overtuigen is; ze blijft onherroepelijk bij hare weigering." z/En gij?"' „Wel ik zal er mij in schikken." De vorstin zag hem vorschend aan. „Wat voert ge in uw schild?" vroeg zij plot seling. „Niets. Ikzegimmeis datiknu de hoop opgeef en mij in het onvermijdelijke schik." Het oog zijner moeder rustte r.og altijd op zijn gelaat. „Gij kunt u niet schikken of ik moest mijn zoon niet kennen. Is dat soms berusting die daar op uw voorhoofd staat geschreven? Ge voert iets in uw schildiets onzinnigs, iets ge vaarlijks. Neem u in acht I 't Is Wanda's eigen wil, dien gij trotseert zij laat zich niet dwin gen, ook niet door u." „Dat zullen we zien," antwoordde de jonge man koelhij sprak haar niet tegen, nu hij merkte dat ze hem doorzag. „Ge behoeft u echter niet ongerust te maken. Mijn plan moge onzinnig zijnmaar zoo er eenig gevaar bij is, treft dit mij alleen, en 'tis maar mijn leven dat daarbij op het spel staat.' „Maar uw leven?' herhaalde de vorstin. „En zegt ge dat tot uw moeder „Neem mij niet kwalijk, maar, mij dunkt zoo veel is u dit toch niet waard, nadat gij uw Leo hebt verloren De vorstin zag voor zich. „Van dien dag af hebt ge mij laten gevoelen, dat ik kinderloos ben," zeide zij zacht. „Ik?" barstte Waldemar uit. „Had ik u soms moeten terughouden, toen gij Wilicza verliet? Ik wist immers, dat ge mijn bijzijn ontvluchttet, dat ge mijn aanblik niet kondt verdragen. Moeder onwillekeurig kwam hij haar een schrede nader en, hard en streng als zijne woor den mochten wezen, klonk er een smartelijke trilling in zijn stem - „toen ge destijds, door droefheid overmand, bij het lijk van mijn broe der als bewusteloos in elkander zonkt, heb ik het niet gewaagd u een woord van troost toe te spre ken en waag dit ook nog heden niet; was ik niet altijd een vreemde voor u was er ooit zullen uitspraak doen. Tegen de gevangen houding van Garaschanin door de regeering, heeft koning Milan ernstig geprotesteerd. Vrijdagavond heeft er boven Charleroi en omstreken een orkaan gewoeddie onbe schrijfelijke schade veroorzaakt en ook men- schenlevens gekost heeft. Hagel en regen viel len in zulke hoeveelheden en met zulke krach- neder, dat op sommige plaatsen steenen muren uit elkaar geslagen werden. A.1 wat te veld stond is vernield en met het water weggespoeld zelfs zijn er twee mannen en, naar men vreest ook drie kinderen door de kracht van het water medegesleepu Het spoorweg verkeer werd naar alle zijden verbrokendoch is Zaterdag weder hersteld kunnen worden, met uitzondering van de lijn Couillet-Jamioulx tengevolge van een groot gathetwelk door het van de hoogten stroomende water in de spoorbaan geslagen was. Glazen daken en lantaarns zijn alle stuk geslagen op het bui tengoed van den heer Bodson, dat in de streek bekend is om zijne uitgestrekte broei kassen is van deze laatste niet slechts géén glasruit heel gebleven, maar Zaterdagochtend was er van alle kassen en serres nauwelijks een spoor meer te ontdekken. Over geheel Belgie heeft Vrijdag de or kaan gewoedmaar nergens met zulk een geweld als boven Charleroiwaar de aange richte schade tienduizenden beloopt. De uitslag der herstemming te Brussel is dat de heer Janson, candidaat der vereenigde liberalen, tot lid der kamer gekozen is met eene meerderheid van 1900 stemmen boven den tegencandidaat De Becker. Deze uitslag heeft bij de liberale Associa tion en Ligue groote geestdrift verwekt. Janson en andere liberale partijhoofden hebben redevoeringen gehouden, waarin zij ruimte voor mij in uw hart? Ik ben op Rako- wicz gekomen, omdat ik niet kon leven, zonder Wanda te zien. U zocht ik niet, evenmin als gij mij gezocht liadt in dien tijd van rouw en jam mer, maar 't is waarachtig mijne schuld niet, dat wij van elkander vervreemd zijn. Wijt het niet aan mij, dat ik uinde bitterste uren van uw leven alleen heb gelaten." De vorstin had hem zwijgend, aangehoord, zon der hem in de rede te vallen, maar ook hare lippen trilden krampachtig, toen zij antwoordde: „Zoo ik meer van Leo neb gehouden dan van u ik heb hem ook moeten verliezen en hoe verliezen? Dat hij sneuvelde, had ik kun nen verdragen ik zelve had hem immers aan gespoord om voor het vaderland te strijden; maar dat hij zoo moest eindigen De stem weigerde haar allen verderen dienst; zij hijgde naar adem en het duurde eenige seconden eer zij kon voortgaan. „Ik heb mijn Leo van mij laten heengaanzonder een woord van vergiffenis zonder een laatst vaarwel, dat hij mij knielende afsmeekteen dien zelfden dag legden ze hem met een kogel in de borst aan mijne voeten neer. Het eenige wat mij is overgeblevende herinne ring aan hemis voortaan onafscheidelijk van die rampzalige handeling, die de onzen ten ver- derve voerde. De zaak van mijn volk is verloren; mijn broeder gaat een lot tegemoet, dat erger is dan de dood Wanda volgt hem ik blijf alleen achter. Mij dunkt, Waldemar, ge kunt te vreden zijn over de wijs waarop het noodlot u gewroken heeft." Die doffe stem en die strakke trekken der vor stin maakten meer indruk dan een uitbarsting van de bitterste smart zou gedaan hebben. Ook Waldemar werd er door getroffen. „Moeder," zeide hij veelbeteekenend, terwijl hij zich tot haar overboog, „nog is de graaf in zijn vaderland, nog is Wanda hier. Zonder het te willen of te weten, heeft zijzelve mij heden den eenigen weg gewezen, waarop zij nog te winnen is. Dien weg zal ik inslaan." De vorstin ontstelde. Angstig vragend zag ze hem aanze las het antwoord in zijne oogen. „Wilt ge beproeven „Wat gij beproefd hebt. 't Is u mislukt dat weet ik misschien gelukt het mij." Een straal van hoop scheen een oogenblik het constateerden dat de aaneensluiting en re- constitutie der liberale partij thans een fait accompli is. Toen de Association Libérale na hare bijeenkomst het lokaal verliet, heeft de menigte de paarden van het rijtuig van Janson afgespannen en zelve het rijtuig voort getrokken tot bij de Ligue libérale. Verschei dene groepen liepen al zingende door de stad en hielden manifestatiën ten gunste van Janson. De orde is niet gestoord. Bij de opening der zitting van de kamer was het duidelijk zichtbaar, dat de uitslag eene groote verslagenheid bij de meerder heid heeft teweeggebracht. De ministers kon den hunne erge teleurstelling niet ontvein zen de minister-president was zeer geagi teerd. Bij de linkerzijde heerschte daarente gen groote blijdschap. De kamer heeft de discussie over de be grooting van openbaar onderwijs voortgezet. Een der sprekers van de rechterzijde weer legde de cijfersdoor Ferry aangevoerd. Fallières antwoordde en drukte de overtui ging uit, dat bij de aanstaande verkiezingen het land dit recht aan de republiek zou doen wedervaren dat zij veel voor het onderwijs heeft gedaan. Het werk der derde republiek zal de roem des lands zijn. Wij kunnen dat zonder aarzelen aan de bekrachtiging der kiezers onderwerpen. Reichert, militair onder-intendantge detacheerd bij het ministerie van oorlog is Zaterdagnacht naar de militaire gevangenis overgebracht. Men verzekert, dat deze ar restatie het gevolg is van nieuwe huiszoe kingen die geleid hebben tot de ontdekking van gewichtige papieren en wel van onge veer 60,000 brievendoor Boulanger ont vangen, De boulangisten zijn natuurlijk zeer ont steld over deze arrestatie. Dat de politie de geheime correspon dentie van Boulanger bij Becker heeft ont- m gelaat der vorstin te verhelderen, maar schielijk verdween hij weer en schudde zij het hoofd. „Neen, neen, onderneem dat niet! 't Zou toch niet baten. En als ik \i dat zeg, kunt ge wel overtuigd ziin, dat er niets in dat opzicht onbe proefd is gelaten. Wij hebben al liet mogelijke op het spel gezet, maar alles tevergeefs. Pawlick heeft zijne trouw met zijn leven moeten boeten." „Pawlick was een oud man," antwoordde Wal demar, „en bovendien angstig en voorzichtig van aard. Hij was opofferend genoeg gezind, maar miste de noodige bedachtzaamheid en in het be slissend oogenblik ook de noodige vermetelheid Voor zoo iets moet men jong zijn en durven, en bovenal zich persoonlijk met de zaak bemoeien." „En persoonlijk zijn leven wagen Wij hebben het ondervonden, hoe ze daar ginds grenzen en ge vangenen bewaken. Waldemar, moet ik u dan ook r.og verliezen Verbaasd zag Waldemar haar aan bij deze laatste woorden, die uit het diepst haars harten schenen op te wellen, maar niettemin bedekte een gloeiende blos zijn aangezicht. "'d Geldt hier de vzijheid van uw broeder," drong hij aan. „Bronislaw is niet meer te redden," zeide de vorstin moedeloos. „Waag uw leven niet voor een hopelooze zaak. Ze neeft genoeg offers ge kost. Denk aan Pawlick, denk aan uw broe der!" Ze greep zijne hand en drukte deze vast in de hare. „Ik laat u niet gaan. Het was slecht van mij, te zeggen dat ik niets meer te verliezen hadop dit oogenblik gevoel ik, dat mij toch iets is overgebleven. Ik wil geen afstand doen van mijn laatste, van mijn eenig kindga niet, mijn zoon. Uwe moeder smeekt er u om.' Dat was eindelijk de toon, de taal van het moederhart, die VValdemar nog nooit van die lippen gehoord had. Ook voor oe trotsche vrouw met al nare geestkracht en zelfbeheersching was het uur geslagen, dat ze alles om zich heen zag ineenstorten en zich wanhopig vastklemde aan het eenige, dat haar nog was overgebleven. De verstooten verongelijkte zoon trad eindelijk in zijne rechten al had zich eerst het graf voor zijn broeder moeten ontsluiten, om in het bezit van die rechten te komen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1889 | | pagina 1