Na miner 62. Donderdag 8 Aug. 1889. 12e Jaargang TONI. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, FEVlL/JiTOlS. UITGEVER: Waalwijk. Naar het Duitsch van v. d. Horst. 1. Q. Q. HHSSB De Echo van het Zuiden, Haalwijltsclic en Langstraatsclie Courant, •SS52 Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden 1,00. Franco per post door het gelieele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 1-7 regels ƒ0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau Adolf Steineb., Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Er is in den loop dezer week weder veel gesproken over een tusschen Frankrijk en Rusland gesloten verdrag, in den geest van de triple-alliantie en hoewel die geruchten onmiddellijk werden tegengesproken, is het toch niet onbelangrijk de verhouding tus schen beide rijken eens nader te bespreken. Meer dan eens heeft Rusland Frankrijk doen verstaan, dat het zich sterk moet maken, een bewijs, dat men in Petersburg meer be lang stelt in den staat van het Fransche leger en in de organisatie daarvan, dan in de incidenten van het parlementair leven en in de lotgevallen van de kabinetten, bestemd om het een na het ander intestorten evenals kaartenhuisjes. Men heeft van Fiansche zijde niets bespaard om in Rusland de overtuiging te wekken, dat alle incidenten uit het paile- mentair leven eigenlijk maar oppervlakkig waren, dat er onder de partij verdeeldheid nog genoeg standvastigheid is en dat bij een groote nationale crisisdeze eensgezindheid zou blijken en de mannen met het gezag bekleed zou doen samengaan; het leger was de ware vertegenwoordiger van de nationale krachten, alle Franschen zonder onderscheid van poli tieke richting onder zijn gelederen opnemende hun alle politiek verbiedend en allen door de banden der discipline en der eer omvat tend. En waarlijkmen schijnt er in geslaagd te zijn de aandacht van Frankrijks kamers en ministeries af te wenden of ten minste de belangstelling er voor tot een minimum terug te brengen en der Russen belangstelling voor Frankrijks leger op te wekken. Bekwame Russische officieren hebben beschouwingen geleverd over het leger der groote republiek en die zijn zeer gunstig uitgevallen. Daardoor kan men nu ook begrijpen hoe onlangs, bij het Fransch-Russisch incident in de Roode Zee, de Russische regeering in tegenstelling met de pers zoo kalm is gebleven en er geen sprake kan zijn van verkoeling als anderzins tusschen beide rijken. door HOOFDSTUK I.- Slechts één van de vele vensters van het oude, statige, heerenhuis was verlicht; al de anderen waren donker enzoowel binnen als buiten, heersclite de diepste rust en kwam geen enkel geluid de sombere stilte verstoren. De gordijnen van de, slechts spaarzaam door een ziekenlarap verlichte, kamer, waren neerge laten en van tijd tot tijd zag men aan de scha duwen. die zich op de gordijnen ai teekenden, dat zich in die kamer menschen bevonden. Op een praalbed, waarvan de gordijnen half open geslagen waren, lag, diep in de kussens ge doken, een oud man van, naar schatting, ruim zestigjarigen leeftijd, met zilverwit h^ar en ver magerd uitgeteerd gelaat. Nu en dan, als ontwaakte hij uit een benauw den droom, sloeg bij de onrustig flikkerende oogen op, om die na een poosje weder te sluiten en sluimerende verder te droomen. Het was aan alles duidelijk te zien, dat de grijsaard ernstig ziek, misschien wel stervende was, doch dat hij zich nog in het volle bezit zijner geestvermogens bevond. Tusschen de vin gers hield hij een verlrommeld stuk papier, waarop hij van tijd tot tijd een blik sloeg, doch op eens als herinnerde hij zich iets, wendde hij zich tot den ouden heer, die al dien tijd zwijgend hem had gadegeslagen en vroeg op fluisterenden toon: «Rudolf waarom komt de notaris nog niet? Ik moet hem noodzakelijk spreken." De aangesprokene, klaarbliikelijk de genees heer, onderzocht ongemerkt den pols van den zieke en schudda mistroostig het hoofd tegen twee mannen, die, in een hoek der kamer, met de mutsen in de hand, stonden te wachten. „De notaris zal wel spoedig hier zijn Andreas, troostte hij, «doch neem intusschen nog dezen poeder, hij zal u verlichting brengen Rusland volgt Frankrijks bewegingen op militair terrein met onverdeelde aandacht en de aanneming van de lang omstreden militaire wet, heeft in Rusland geen aange- namen indruk gemaakt. Men weet hoelang de Russen in dienst moeten blijven en te Petersburg is men nu van meening, dat door de vermindering van den diensttijd van vijf op drie jaar, gewapende horden zullen worden verkregen in plaats van legerbenden. Geruststellend mag het in zekeren zin heeten, dat Rusland nog niet zoover gereed is voor den oorlog, als men wel zou willen; een nieuw geweer moet worden gemaakt en naar nieuw buskruit wordt gezocht. Een vreemde toestand toch in Europa, waar men midden in den vrede, aan niets dan aan oorlog denkt De handelwijze der regeering van Italië aangaande de Irredenta en de republikein- sche en radicale vereenigingen, is zeer on verwacht gekomen en kan in allen deelen energiek worden genoemd, zoodat het geen verwondering kan baren, dat in de Italiaan - sche oppositie-pers, van Milaan tot Sicilië, een vreeselijke storm is ontstaan. De maatregelen hebben een negatief resul taat opgeleverdactie wekt reactie en ook hier is dit het geval. Het comité voor Trente en Triest, ontbonden bij koninklijk besluit, herleefde vuriger en doortastender dan vroe ger. Zoodra het besluit der ontbinding bekend was, vereenigden zich de twee-en-dertig radicale genootschappen in Rome tot een nieuw comité, dat denzelfden naam draagt als het ontbondone. Reeds dadelijk werd een geheim comité opgericht, om de beweging te leiden en den strijd voort te zetten, ook als het nieuwe verbond door de politie mocht worden bemoeilijkt of ontbonden. De maat regelen van Crispi, in plaats van de beweging tegen te gaan, hebben geen andere uitwerking gehad, dan tot nieuw en ernstiger verzet te prikkelen. De beweging ten behoeve der vrijmaking van Triest neemt geheel het ka rakter eener staatkundige samenzwering aan, Met moeite slikte de zieke het hem door deu geneesheer aangeboden medicijn en fluistérde treurig: „Muskusja, ik proef het wel. Doch het is goed, ik moet leven, tot eiken prijs, om nog tijd te hebben het testament te teekenen." Er verliepen eenige oogenblikken waarin nie mand sprak, doch toen de geneesheer bemerkte dat ondanks de genomen voorzorgsmaatregelen, de krachten van den zieke, snel afnamen, boog waardoor levendiger dan ooit het onhoudbare der tractaten, door het regeerend stamhuis gesloten, in het licht zal treden. Crispi en zijn ministers worden geducht doorgehaald door de Franschgezinde pers die hem den slaaf van Oostenrijk en Duitsch- land noemt en zöó hoog loopen de belee- digingen, door bedoelde pers naar het hoofd geslingerd van de redactiën der regeerings- gezinde bladen, dat. ondanks de gestrenge bepalingen in het nieuwe strafwetboek tegen het duel, een ware duel manie onder de Italiaansche journalisten is ontstaan. Verwondering baart de houding der politie als uitvoerderes van de nieuwe strafwet, die door de bladen niet alleen met alle duels in kennis wordt gesteld, maar ook lang voor uit dag en uur weet, benevens de namen der deelnemers en de juiste plaats der samen komst. Dat de kloof tusschen de partijen door dat alles nog grooter wordt, is te begrijpen. Nog staat de openbare meening vrij onverschillig tegenover de haarkloverijen tusschen de radicalen en de regeering, maar de invloed dien de voortdurende oorlog der radicale partij tegen de triple-alliantie en verschillende maatregelen der regeering, kan uitoefenen, mag niet worden voorbijgezien. Langzamer hand krijgt Crispi zooveel tegenstanders vooral door zijne buitenlandsche staatkunde, dat hij zal moeten aftreden, en dan is het uit met de mooie plannen, ter bewaring van den Europeeschen vrede en tot behoud van de goede verstandhouding met Oostenrijk. Duitschlands keizer, die zich beijvert den naam van Reise-Kaizer waardig te zijn en te blijven, is nu de gast van zijne grootmoe der, koningin Victoria van Engeland en met dit bezoek wordt de cyclus der visites aan de voornaamste Europeesche hoven besloten. De schitterende mise en scène van deze reis, het machtsvertoon der ontvangst in de wate ren van Portsmouth door den prins van Wales, de groote revue te Spithead en diners en recepties zijn grootsch, trekken de aan- hij zich over zijn lijdenden vriend heen en sprak zacht bijna tecder, „Andreas, gij zijt een man en gij hebt steeds geweten aan weiken ongeneeslij- ken kwaal gij lijdende waart, spreek, is er mis schien iets, dat gij, voor gij sterven gaat, aan mij, uw ouden en beproefden vriend, wilt mededee- len De zieke richtte even het hoofd op en sprak „Heeft dat nu reeds zoo'n haast, Rudolf?» en steunende liet hij daarop volgen, terwijl hij met een mistroostige uitdrukking op het, door ziekte en pijn uitgeteerd gelaat, in de kussens terugviel. „Ach, God! Waar blijft Dahlberg toch?* De dokter drukte troostend de hand zijns vriends en vroeg daarop ernstig„Andreas, verlangt ge dat ik uw vrouw ga roepen „Neen 1 neenik wil, ik moet leven tot dat het testament geteekend is," antwoordde de zieke met zwakke stem. Op dit oogenblik hoorde men het geluid van een naderend rijtuig, dat de oprijlaan van het huis doorreed en voor de hoofddeur stilhield. Een flauw lachje van den stervende bewees, dat hij het geluid gehoord en herkend had en eenige oogenblikken daarna zag men de lang verwachte notaris, door zijnen klerk gevolgd, het vertrek binnentreden. De notaris begaf zich, na den dokter, die ook zijn vriend was, de hand te hebben gedrukt naar het ziekbed en vroeg op zachten doch van innig medelijden getuigden toon. „Hoe gaat het u An dreas I-loe gevoelt gij u De oude man wendde zich tot den spreker en sprak zuchtend „Meinhold! er blijft mij slechts nog weinig tijd over, haust u om Godswil O 1 ik sterf zoo gaarne." Hij gaf den notaris het stuk papier waarop hij met eigen hand zijn laatsten wil had kenbaar gemaakt en fluisterend voegde hij hem toe. .Ilier Mijnhold, hier! schrijfI Wat wordt het duister, steek nog een lamp aan." De pen van den klerk vloog over het papier en na eenige minuten was het testament gereed ter onderteekening. Dokter Arnir.g ondersteunde den zieke, Dahlberg lichtte hem bij, terwijl hij met de andere hand hem de pen toereikte. Over het bleeke, uitgeteerde gelaat vloog een triomfeerend lachje, terwijl hij uitriep. „Eindelijk! Eindelijk!" Reeds naderae de pen het blad papier, toen, als door een electrischen schok getroffen, de zieke achterover in de kussens stortte terwijl een zacht gekerm zijnen mond ontsnapte en een groote vlek de plaats aanwees waar de handteekening had behooren te staan. Verschrikt greep dokter Arning de handen van zijn ster venden vriend terwijl de overigen eerbiedig zwe gen. Eenige oogenblikken verliepen en toen sprak de oude geneesheer, terwijl hij de ijskoude han den van den ontslapene zacht nederlegde, op smartelijken toon. „Het is te laat, er ontbraken slechts eenige minuten, doch het is te laat, hij is dood.* De notaris was blijkbaar aangedaan. Terwijl de getuigen en de klerk zachtkens de ziekenka mer verlieten, deed hij eenige stappen nader tot het bed waarop zijn ouden vriend den laatsten adem had uitgeblazen. „Dat ongelukkige kind,» sprak hij, „nu zal zij waarschijnlijk geen enkelen penning van de nalatenschap 'den haren kunnen noemen.» De dokter knikte toestemmend terwijl hij zeide„Geen enkelen penning, Meinhold. Het arme meisje is steeds de twistappel geweest tus schen onzen armen vriend en zijne vrouw; ik kwam hier bijna dagelijks en beri daardoor maar al te goed op de hoogte van deze droeve zaak. Mevrouw Verning lmat het kind van hare schoon zuster.» Dahlberg reikte hem de hand. „Ik dank u voor die mededeeling Rudolf,' zeide hij; „doch alvorens alle hoop op te geven, wil ik nog een enkel woord ten gunste van dit arme kind spre ken, gaat ge mede De dokter schudde ontkennend het hoofd, nu niet Meinhold, het is toch te vergeefs. Eerder zoudt gij een steen kunnen vermurwen dan het hart dezer vrouw." Doch Dahlberg liet zich door deze woorden niet ontmoedigen. Na stil, doch innig afscheid te hebben genomen van het lijk zijns vriends, be gaf hij zich naar de vertrekken van de vrouw des huizes en stond weldra tegenover eene dame, wier trotsche, doch nog van vroegere schoonheid dacht, maar des ondanks draagt dit bezoek een gansch ander karakter dan dat aan de hoven van Rusland en Oostenrijk gebracht, omdat de politiek er niet de eerste om niet te zeggen eenige plaats bij inneemt. Engelands positie in het concert der groote mogendheden is bekendgeen luisterrijke recepties of imposante schouwspelen zullen daarin eenige verandering brengen; wanneer alles voorbij is zal blijken dat alles bij het oude is gebleven, dat Engeland geen for- meele toenadering heeft gedaan tot de triple- alliantie, al kan dan ook niet weersproken worden dat John Buil meer in de richting van den bond der centrale mogendheden dan in die van Rusland en Frankrijk over helt. Even als kleine geschenken, kunnen ook bezoeken de vriendschap onderhouden en als zoodanig verdient keizer Wilhelm's be zoek aan zijn grootmoeder, alle aandacht, te meer omdat er in de laatste twee jaar din gen zijn geschied in Duitschland, duidelijk sprekend van anti - Engelschgezindheid en daardoor niet bepaald gunstig voor de weder- zijdsche goede verhouding. „Schwammdrüber" zal de leus moeten zijn voornamelijk van de zijde der koningin en den prins van Wales en dit succes zou dan ook groot genoeg zijn om 's keizers bezoek aan Engeland iets meer te doen zijn dan een uitstapje. Verkoeling tusschen familieleden uit den weg ruimen is dus 's keizers stilzwijgend aanvaarde taak. De boulangisten houden of liever hielden ook voor de plaats gehad hebbende herstem mingen voor de algemeene radenvast aan de door hen z^o lang reeds gevolgde tak- tiekdie der geslepenheid of liever oneer lijkheid. Ook nu weder hebben zij beweerd, dat de generaal geen candidaat was voor de herstemmingen maar dit is gebleken een grove onwaarheid te zijn; zijn candida- tuur is in een groot aantal kantons ge steld o. a. in Nizza, St. EtiennePerpignan etc. Zooals men ziet: de oude geschiedenis wordt de generaal gekozen dan juicht en getuigende gelaatstrekken, de woorden van den ouden geneesheer schenen te bevestigen. Alles in deze kamer was hoogst elegant en smaakvol ingericht; hier ruischtezijde en schitterden kunst voortbrengselen terwijl weinige schreden van daar, de eigenaar van al deze weelde, zooeven onder vreemden den laatsten adem had uitgebla zen. Dit kontrast maakte op Dahlberg een pijn lijken indruk. In een trotsche, afstootende houding stond de dame aan het venster en vroeg op uitdagenden toon: „Waarom heb ik de eer vaii dit bezoek te danken, mijnheer de notaris? Hoogstwaarschijn lijk hebt gij u verdienstelijk gemaakt door het opstellen van een testament, waardoor de rech ten van mijn zoon....» Zij verstomde op het zien van Dahlberg's blik. Zwijgend, met de hoed in de hand en zonder een stoel te nemen, die hem dan ook trouwens niet werd aangeboden, naderde hij tot de plaats, waar mevrouw Verning stond en sprak op ern st igen toon„Mevrouw, is het u reeds bekend, welk verlies gij voor weinige oogenblikken ge- leden hebt Geen enkele trek op het gelaat der trotsche vrouw teekende eenige ontsteltenis, en koud sprak zij„Zooeven heb ik het door een bediende ver nomen. Doch om weder op dit testament te rug ta komen. „Tot mijn leedwezen moet ik u zeggen, me vrouw, dat het niet geldig voc^ de wet is." „Niet?' riep zij met verheffing van stem, „niet mijnheer de notaris? En wat is daar de reden van „Uw man is door den dood verrast, mevrouw!» Hierop br icht hij het niet geteekende testament te voorschijn en toonde haar dit. „Zooals gij ziet mevrouw, slechts de handteekening van den erf later ontbreekt er aan, doch" voegde hij er bij, „het is niettemin de uitdrukking van den laat sten wil van uw overleden echtgenoot, en indien God hem slechts het leven een minuut langer hadde gelaten, zou dit dokument ook voor de wet geldig zijn geweest.» De dame lachte spottend en vroeg: „Maar wat bevat dan toch eigenlijk dit dokument, mijnheer de notaris? (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1889 | | pagina 1