Nummer 101 Zondag 22 December 1889. 12e Jaargang.
De blinde Gravin
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Dinsdag avond
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belgie.
UITGEVER:
Waalwijk.
die zich voor het
volgend kwartaal op
dit blad abonneeren, ontvangen
de nog deze maand verschijnende
nummers gratis.
Met het oog op het Woensdag a. f.
invallende KERSTFEEST, zal
het volgend nummer dezer
courant
worden uitgegeven.
Advertentien en stukken voor dat
nummer bestemd gelieve men tijdig
in te zenden.
Emilie Heinrichs.
De Echo van het Zuiden,
Wiiiilwijltselie ra Ijigslrulsrbt Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00.
Franco per pos< door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal bergend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De boulangisten zijn lang niet op bun
geraak over de hardnekkigheid, waarmede de
kamer tal van verkiezingen vernietigt van
partijgenooten, te meer omdat de kansen
bij de daardoor noodig geworden veikiezin
gen alles behalve gunstig staan. Daar de
boulangisten den regel volgen, datdespiaak
den mensch is gegeven om zijn gedachten
te verbergen, laten zij van hun onaangename
stemming niets merkenmaar toonen een
groot vertrouwen in de overwinning, dat
waarlijk eenig is. Waarschijnlijk zal dat weer
eenig leven in de brouwerij brengen, temeer
daar eeuige nieuwe verkiezingen in Parijs
moeten plaats vinden Verkiezingen van bon
langisten zijn tot heden ongeldig verklaard
ten getale van tien en van reactionairen ten
getale van drie, benevens een verkiezing van
een bonapartist. Alle afgewezenen zijn be
sloten hun candidatuur opnieuw te stellen,
DOOR
12
„Dat zou in elk geval een zwaar offer zijn,"
zeide zij eindelijk „dat ik wel het minst mijne
gravin zoude aanraden, reeds om de eenvoudige
reden dat zij er dan geen kamenier meer op
nahouden kan. De liefde is zeer schoon als zij
zich met rijkdom vereenigen kan. Doch een poë
tische hut met den selioonen Waldstein zou mijne
gravin op den duur moeilijk behagen, daar cora-
poneeren en romanschrijven geen afzonderlijke
geldbron zijn kan. Ach," voegde zij er met een
koruischen zucht bij; „de arme graaf gevoelt het
ongeluk der armoede niet eens zoo zeer als een
cavalier daartoe het recht heeft; hij heeft zich zelf
om zoo te zeggen arm gemaakt, daar hij de schul
den van zijn overleden vader, die verschrikkelijk
slecht geleefd moet hebben, tot den laatsten pen
ning betaald en niets anders behouden heeft dan
een klein vervallen jachtslot, waaralleen uilenen
kraaien kunnen huisvesten. Ziet gij, lieve juf
frouw ik ben zeker even spoedig tevreden als
een, en de jager van graaf Waldstein zoude mij
wel reeds naar den zin ziin, indien de rijke erfe
nis der gravin von Lörach er bijkwam, maar de
jagersvrouw in liet uilennest worden dat nooit!"
Op dit oogenblik klonk de bel der blinde gra
vin. De kamenier verliet het kamertje der arme
gezelschapsjuffrouw, die haren angst voor het vol
gende oogenblik moedig overwon, en door den
gang naar de vertrekken der gravin snelde, die
zich op de eerste verdieping bevonden. Op dezen
weg moest zij de kamers van den Amerikaauschën
gast voorbij. Terwijl zij onwillekeurig een schu
wen blik wierp in de voorzaal, waarvan de deur
halfopen stond, zag zij den kamerdienaar Jacques
met den vreeraden gast, wiens gelaat zij niet zien
kon, in fluisterend gesprek. Zonder gedruisch
snelde zij voorbij, toen eensklaps het geluid eener
stem haar oor bereikte, die al haar zenuwen deed
trillen en haar, als vastgenageld aan den grond
deed luisteren.
„Het is goed, Jacquesl" hoorde zij deze stem in
de voorzaal van den Amerikaan zeggen; „ik ben
de gravin uiterst dankbaar dat zij zulk een be-
met uitzonderding van graaf Dillon voor
wien Andrieux in Lorient optreedt.
De quaestie tusschen Engeland en Portugal
blijft zoo ongveer op dezelfde hoogte; Por
tugal houdt staande dat majoor Serpa Pinto
volkomen in zijn recht was en de Engelsche
pers handhaaft haar hoogen toon.
Het bezoek, door den Portugeeschen gezant
Maandag aan het kasteel van Windsor ge
bracht, stond niet in verband met de quaestie,
maar had alleen ten doel de overreiking der
geloofsbrieven. De ontvangst was buitenge
woon hartelijk en welwillend van de zijde
der koningin.
De werkstaking is in Saarbrücken aan het
afnemen. In Boven Silezie heeft een verga
dering, te Benthen gehouden, besloten tot
afzending van een petitie aan den keizer,
den rijksdag en den minister, om behartiging
van de belangen der mijnwerkers. De ver
gadering verklaarde zich ten gunste van
scheidsgerechten, doch tegen aanneming van
buitenlandsche werklieden en tegen wraak
neming van de patioons op de stakers en
hun leiders.
In de Borinage (Belgie) is alles zoo goed
als afgeloopen tot genoegen der beide partijen.
De pers der Italiaansche oppositie stelt
weinig vertrouwen in de schoone voornemens
der regeering om de financien door wijze
spaarzaamheid weder in 't spoor te helpen.
Het wil er bij de mannen der oppositie niet
wel in, dat de minister van financien het
tekort over 1890/91 denkt te reduceeren tot
32 millioen plus 10 millioen voor buiten
gewone militaire uitgaven, door een vermin
dering in de uitgaven voor Afrika en een
verhooging van inkomsten. De minister meent
dat de afwezigheid van nieuwe uitgaven ook
nieuwe belastingen onnoodig zijn.
Tevreden is eigenlijk geen der partijen
met dit antwoord van den premier.
De kamer heeft de wet, waarbij de instel-
kwaam man als gij, uitsluitend te mijner be
schikking heeft doen stellen. M- ale u mijn ver
trouwen waardig en gij zult zien, dat gij u in
mij niet bedrogen hebt."
Het waren niet deze woorden, die de gezel
schapsjuffrouw zoo zeer deden ontstellen, dat zij
hare dienstbaarhei:1 daarbij vergat, doch alleen
de klank der stem, dezelfde, die uit vroegere dagen
aan haar hart klopte. Matlnlde twijfelde niet,
dat deze stem van den Amerikaanschen graaf was;
zij bedwong hare innerlijke ontroering, toen in
hetzelfde oogenblik de schel op nieuw zoo lievig
klonk, dat haar het bloed sneller door de aderen
vloeide en zij als het gejaagde wild zich tot hare
blinde gebiedster spoedde, aie haar met een drei
gend, gerimpeld voorhoofd ontving.
„Gij schijnt het er op toe te leggen uw ontslag
te krijgen," sprak de gravin op hardvochtigen
toon.
„Vergeef mij, mevrouw!" antwoordde Matlnlde
kalm, „als ik niet dadelijk aan de eerste stem van
den plicht gehoor heb gegeven."
„Heel goed, ik heb op 't oogenblik iets gewich
tigere met u te verhandelen, juffrouw Tomsdorf!"
ging de gravin op ijskoudeu toen voort, „Ik ge
voel mij verplicht u mede te deelen, dat ik reeds
met den hoofdinhoud van uw dagboek bekend
ben."
Een oogenblik zweeg Matlnlde; daarna zege
praalde haar innerlijke misnoegdheid over hare
vrees, en met een wonderbare kalmte en vastheid
antwoordde zij:
„Deze medeaeeling verwondert mij zooveel te
meer, daar uwe genade sedert lang den diepsten
afschuw aan den dag legde, juist van het onrecht
matig zich toeëigenen van eens anders eigendom."
Het marmerbleek gelaat der gravin werd don
kerrood van toorn en een verraderlijk beven, het
teeken van de hoogste ontroering, doortrilde haar
geheele lichaam.
„Hoe, gij waagt het, ellendig schepsel," bracht
zij eindelijk met moeite uit, „gij, die mij de-
moedig te voet moest vallen, mij om vergiffenis
moest smeeken, durlt het wagen, mij zoo doode--
lijk te beleedigen? Vergeet gij wellicht, dat in
dit boek uw geheimste gedachten staan opgetee-
kend; dat het van. lasteringen tegen mij wemelt,
en ik het recht heb zulk een persoon onschadelijk
te maken en de wet tegen u in te roepen!"
„Ik heb de wet niet te vreezen, mevrouw de
f ra vin antwoordde Mathilde zonder hare be-
aardheid te verliezen; „breng in Godsnaam het
boek onder de oogen der rechters, de waarheid,
lingen van weldadigheid worden gereorgani
seerd, goedgekeurd met 196 tegen 98 stemmen
en de prorogatie van den wettelijken koers
der bankbiljetten met 208 tegen 184 stem
men.
De Oostenrijksche premier heeft den afge
vaardigden Plener geantwoord op diens inter
pellatie aangaande de houding der regeering
tegenover de besluiten van den Boheemschen
landdag en de kronings-quaestie. Taaffe
deelt mede, dat hij het tijdstip tot verande
ring van het staatsrecht benevens de daar
mede samengaande koningskroning niet ge
komen achtte en de regeering bij den keizer
dan ook geen stappen in dien zin zou doen;
gelijkheid voor de wet geldt bij de regeering
zoo voor Duitschers als Czechen. Een voor
stel tot opening van debat over Taaffe's ant
woord werd met 143 tegen 114 stemmen
verworpen.
Door de Servische Skupschtina is het
voorstel der liberalen verworpen, om het ta
baksmonopolie op te heffen en het door een
tabaksbelasting vervangen.
Het zonderling bericht omtrent eene
schikking tusschen Turkije en Bulgarije
waarbij het vorstendom tot een koninkrijk
zou worden verheven tegen betaling der oor
logsschatting, welke de Porte nog steeds aan
Rusland verschuldigd is, dit bericht wordt
uit Sofia bepaaldelijk tegengesproken.
Rusland moet besloten zijn, niets verder
te doen om zijn ontevredenheid door daden
te toonen, over de toelating van de nieuwe
Bulgaarsche leening aan de Weener beurs.
Er is opnieuw sprake van, dat de Fransche
regeering haar toestemming zal geven aan de
conversie der Egyptische schuld.
Het voorloopig bestuur vau Brazilië heeft
aan den minister te Lissabon opgedragen
den ex keizer 14.000.000 francs aan te bie
den. De keizer heeft geweigerd ze aan te
nemen.
zooals ik ze voor mij zelve bekend heb, kar. geen
misdaad zijn;.... niet zoo iets kan gestraft worden
in onzen tijd, waarin ook de armste voor de wet
zijn rechten bezit."
Wij zullen zien," riep de gravin, wier gelaat
weder zijn oorspronkelijke marmerbleekheid had
aangenomen; „ik moet het als eene beschikking
des hemels beschouwen, dat dit afschuwelijk knoei
werk, dat zeker voor het publiek bestemd zou
worden, in mijne handen gevallen is."
„Vergeef mij, mevrouw," viel Mathilde haar
met een bitter lachje in de rede „de hemel kan
zich tot zijn oogmerken onmogelijk van een bru
talen diefstal bedienen'.
„Ik zal u lot verzet noodzaken, juffrouw
sprak de blinde met snijdenden spot, terwijl zij
de schel greep en di.ze tweemaal liet weerklinken.
Op staanden voet verscheen Laurette.
„Breng juffrouw Tomsdorf naar liare kamer en
geef mij den sleutel terug," beval zij op koelen
toon.
Mathilde trad verschrikt terug en ook de ka-
meniei toonde een verwonderd gelaat.
„Mevrouw de gravin," riep de eerste met eene
stem, waaraan zij te vergeefs vastheid poogde te
geven „wat geeft u 't recht mij zulk eene be
handeling te doen ondergaan Ben ik niet veel
eerder degenedie te klagen heeft over een ge
welddadige inbraak in mijn eigendom? Ben ik
in uw oogen werkelijk misdadig o'm als een ge
vangene behandeld te worden, waarom levert gij
mij dan niet aan den wettigen rechter over, zoo
als zelfs de armste verlangen kan
„Geduld maar," riep de gravin op koelen toon,
„wat niet is kan vroeg genoeg voor u plaats
vinden. Weg met haar, Laurettel"
Mathilde begreep, dat iedere tegenstand tegen
deze gewelddadigheid nutteloos zou zijn; met
fierheid girg zij naar de deur en verliet het ver
trek om zich als gevangene naar haar kamertje
te begevenom daarvertrouwende op haar on
schuld en de rechtvaardigheid harer zaakde
toekomst af te wachten.
Dat haar dagboek in de handen der blinde
gravin een gevaarlijk wapen tegen haar zou
kunnen worden, verontrustte haar voor 't oogen
blik minder dan de gedachte, als een misdadigster
opgesloten te worden en niet eens den predikant
van llotliensee daarvan te kunnen berichten. Zij
dacht nu ook wel aan de kamenier der ionge
gravin en aan deze zelve, die haar zooveel deel
neming had betoond, en ging meer getroost de
frappen op, die naar haar kamer leidden, toen piot-
De Braziliaansche dagbladen maken mel
ding van de groote ingenomenheid van het
volk met de republikeinsche regeering. De
dames uit Rio hebben aangeboden vaandels
voor den nieuwe regimenten te borduren. De
regeering is voornemens troepen naar Bahia
te zenden, daar zij voor vijandelijkheden van
de studenten in de medicijnen vreest. De
bisschop van Bahia heeft zijn instemming
met de republiek betuigd. De oude vlag zal
behouden worden, terwijl de kroon door een
roode ster zal worden vervangen Elke staat
verkrijgt het recht zijn burgerlijk en militair
gouverneur en secretarissen en hoofden der
politie te benoemen.
Men heeft een prijsvraag uitgeschreven
voor het componeeren van een republikei nsch
volkslied. Door den staat zullen de gees
telijken worden betaald.
Te Luik is een geneesheer veroordeeld
wegens eene door hem verrichte operatie; dr.
Deschampschirurg aan het Hópital des
Anglais aldaar, had voor eenigen tijd eene
beenoperatie verricht bij eenen jeugdigen zieke
van zijne afdeeling. De vader van het kind,
bewerende, dat deze operatie buiten voor
kennis van de ouders was verricht, heeft
tegen den geneesheer eene actie ingesteld
en eene schadevergoeding hiervoor geeischt.
De rechtbank heeft, ingevolge de conclusie
van het openbaar ministerie, beslist, dat de
geneesheer niet slechts de machtiging van
de ouders moest hebben, maar daarbij de
gronden uileenzetten, die hem tot deze ope
ratie hadden doen besluiten, en dr. Deschamps
veroordeeld tot eene schadevergoeding van
10,000 francs, waarvan 9000 ten bate van
het kind en 1000 voor den vader.
De heer Deschamps heef appel aangetee-
kend.
seling de deur deur voorzaal geopend werd, die
toegang tot de vertrekken van den Amerikaan
verleende, en deze het kon immers niemand
anders zijn den gang in kwam. Onverschillig
ging hij Mathilde voorbij, terwijl hij een vlucli-
tigen blik op haar wierp. De stralen der onder
gaande zon, die door het hooge boogvenster vielen,
dat uitzicht op den Rijn gaf, beschenen het don
kerbruine, gebaarde gelaat van den graaf.
De gezelschapsjuffrouw was op zij gegaan, om
hern voorbij te latentoen haar blik den zijne
vluchtig ontmoette. Zij ontstelde plotseling, als
door den bliksem getroffen: een nauw hoorbare
kreet ontsnapte hare borst, en bewegingloos staarde
zij hem na, toen hij, zonder verder naar haar om
te zien, met lichten tred den trap afging.
„Wat scheelt u, juffrouw Tomsdorf?" vroeg de
kamenier verwonderd.
„Wie was deze heer?" klonk het werktuigelijk
van Mathilda's lippen.
„Hé, wie anders dan de Amerikaansche gast
graaf von Weilburg," luidde het spotachtig ant-
wom-d. „Heeft zijn blik u versteend of betoo-
verd
Mathilde schudde het hoofd en greep met hare
hand naar het voorhoofd, zij scheen geheel met
zichzelve in de war en haar verstand kwijt te
woi'den.
„Voorwaarts!" kommandeerde Laurette onge
duldig. „Gij weet, dat mevrouw de gravin van
mij den sleutel uwer gevangenis verwacht."
Werktuigelijk liep de gezelschapsjuffrouw
den gang ten einde en bevond zich na weinige
oogen blikken in haar kamertje, van de wereld
rondom haar afgesloten, aan de wraakzucht eener
machtige vijandin erbarraingloos overgeleverd.
Achdaaraan dacht het arme meisje niet meer.
Slechts één gedachte, die haar tot waanzin
dreigde te bi'engen dwarrelde haar onophoude
lijk door het koortsachtig gloeiend hoofdde
gedachte aan dezen gi-aat von Weilburg. Kon
den er op aarde twee menschen zijn, die in hun
uiterlijk in gestalte en houding, in hunne ge
laatstrekken er. in hunnen toor. van spreken zoo
gelijk aan elkaar waren üf zou haar scherp
ziend oog zich niet misleid, zoude zij in dezen
gi-aaf haar verdwenen Theodor Wieprecht her
kend hebben Al konden ook tien jaren een
mensch nog zoo doen veranderen, hem, dien zij
eens bemind, aan wien zij tot heden toe in lief
de gedacht, ja, dien zij beti-eurd had, hem zoude
zij in elke verkleeding, onder elke verandering heb
ben herkend. Wordt vervolgd.
