Nummer 17. Donderdag 27 Februari 1890. 13e Jaargang. De blinde Gravin, Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIBLEN, FEUILLETON. Staatkundig overzicht. UITGEVER: Waalwijk. 28 Emilie Heinrich's. Lrnif straatsclw Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1,00. Franco per posi door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch- land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adoi.p Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. Werpt men tegenwoordig eenen blik op op den economischen toestand in het bui tenland en bijzonder in Duitschland, dan mag men met recht uitroepen „Gelukkig Neder land." Trots alle wetten tot verbetering van het lot van de mindere klassen der bevolking, trots alle verhooging der invoerrechten, is de toestand op economisch gebied in Duitschland niet alleen niet verbeterd, maar integendeel verergerddit is het gevolg der veel gepre zene tolwetten en der arbeidswetgeving. Voor ons Nederlanders moge dit eene vingerwijzing zijn om niet hetzelfde pad te betreden en dus van alle stappen af te zien, die tot verhooging van invoerrechten leiden. Als de pogingen, door de looiers den laatsten tijd in deze richting gedaan, met goed ge volg bekroond werden, dan zou dit der in dustrie ten verderve strekken. Het eenige middel, dat verbetering in den economischen toestand van gansch Europa kan aanbrengen is afschaffing der invoer rechtenwaardoor het iederen industrieel mogelijk zou worden, zijne voortbrengselen af te zetten daar, waar hij er eene geschikte markt voor vindt. Laat ons eens nauwkeu rig nagaan wat in ons land het gevolg zou zijn van invoering van nieuwe of verhooging van bestaande rechten. De voorstanders van invoerrechten bewe ren dat het daardoor den buitenlandschen fabrikanten onmogelijk zal gemaakt worden hunne producten in ons land af te zetten wat ten voordeele moet komen der binnen- landsche nijverheid. Dit is echter niet zoo. De fabrikanten die op 't oogenblik niet meer concurreeren kunnen, omdat zij niet in staat zijn met den vooruitgang van den tijd rekening te houden, zullen dan eerst voor goed er van afzien hun fabrikaat te verbete ren en nog minder dan thans een product voor den dag kunnen brengen voldoende aan de eischen der markt De verbruiker echter wil iets goeds heb- DOOR wDe jager keek liaar nadenkend aan. //Dit recept heb ik van de juffrouw uit de pas torie gekregen," sprak hij zacht. „Wilt gij het de genadige gravin overhandigen?Als er ant woord op noodig is," voegde hij er nog zachter bij, //ik kom dagelijks voorbij Rothensee." Boven aan de trap liet de scherpe stem van Laurette zich liooren. Haastig verwijderde zich de jager, terwijl Nanette het briefje verborg en haar gang naar de keuken vervolgde, om een aftreksel van kruiden voor de gravin te halen. Hildegard lag werkelijk met de kooris te bed, hetgeen, na al de gebeurtenissen der laatste da gen, na al het verdriet, dat haar deel was ge weest, niet te yerwonderen was. Zij wist immers zelf niet wie zij gelooven moest, de gravin ol haar eigen hart, dat den geliefde verontschul digde, en alleen met schrik, met warén doods angst aan den vreemden graaf, wien zij reeds binnenkortvooraltijd zou toebehooren.kon denken. Daar verscheen Nanette met de kruidenthee en het recept van de juffrouw uit de pastorie. Drif tig brak de grav'in het zorgvuldig verzegelde briefje open en doorliep haastig cle regels; ze luidden „Waarde gravin! een bloedig net, door boos heid en gewetenloosheid, die voor geene mis daad terugdeinzen, gespannen, houdt de onschuld gevangen wees op uw hoede, neem u voor den Amerikaan in acht en help uw vrienden het net verscheuren, dat ook u in 't verderf moet stor ten Houd voor alles de wacht over uw zieken vriend, die alleen om uwentwille lijdt. Wraak zuchtige vijanden bedreigen zijn leven. Claus is steeds bereid in uwe correspondentie met mij de tusschenpersoon te zijn, daar elk bericht, over den vreemden gast ten doel moet hebben om de mazen van het fijne netwerk te verscheuren. «Armgard Ehrhardt." Telkens herlas Hildegard met klimmer.den angst ben voor zijn geld en koopt dat, waar het te krijgen is. Door beschermende rechten zullen dus alleen die fabrikanten gebaat wo- den, die thans reeds bij machte zijn aan alle concurrentie het hoofd te bieden. Beschermende rechten beduiden dus niets meer of niets minder dan versterking van den sterke en verzwakking van den zwakke Juist hen die men door invoerrechten wil helpen, de zwakken, ruineert men volkomen, en hij, die aan die rechten geen behoefte heeft, de op economisch gebied sterke, wordt door dit palliatief geheel in de gelegenheid gesteld om zijnen zwakkeren mededinger af te maken. Maar ook de buitenlandsche producten kunnen niet door invoerrechten verdrongen worden. Hij, die onder de thans vigeeren- de tariefwetgeving schoenwerk uit het bui tenland betrekt, omdat de door hem ver langde soorten in Nederland nog niet in ge noegzame hoeveelheid worden vervaardigd, koopt ze toch al moest hij ook een zeer hoog invoerrecht betalen. Slechts daardoor kan men vooruitkomen dat ieder in zijn vak zich met hart en ziel er op toelegt den hoogsten trap te bereiken en de eerste te worden onder zijns gelijken. Beschermende rechten kunnen niet geven wat velen er van verwachten; zij voeren, zoo als het buitenland maar al te duidelijk be wijst, tot economischen ondergang. Concurrentie moet er zijn zij houdt het bloed frisch eerlijke concurrentie is goed wijl zij zorgt dat alle fabrikaten van dag tot dag tot grootere volmaaktheid gebracht wor den. Een voorbeeld willen wij hier nog aanhalen: Sinds jaren is in de Langstraat voor da messchoeisel bijna uitsluitend kamgaren ge bruikt. Daar dit artikel zich gemakkelijk laat ver werken hebben vele fabrikanten het overbodig geacht iets nieuws voor den dag te brengen. Door verloop van tijd zijn de kamgaren arti kelen echter zoo zeer in prijs gedaald, dat het briefje en gaf liet daarna aan hare getrouwe Nanette, zonder wier hulp zij zich geheel on machtig gevoelde tot handelen. „Heb ik het niet dadelijk gezegd zeide de kamenier zegevierende. „Die Amerikaan draagt van alles de schuld hij is de eigenlijke roover- hoofdman, met wien moord en doodslag hier zijn binnengekomen." „Nanette," riep de gravin ontsteld uit, „hoe kunt gij zulke vreeslijke dingen op luiden toon zeggen? Zeg mij liever lioe wij den zieke bedui den kunnen, dat de liefde de wacht over hem houdt." „Goed, zoo bevalt het mii reeds, nu wordt het toch een weinig romantisch. Ik weet, dat Jacques, wien ik reeds tamelijk het hoofd op hol gebracht heb, over dag den kranke als zijn oogappel be waakt. en hem daarentegen 's nachts aan de zorg eener meid overlaat, die waarschijnlijk meesttijds slaapt, daar de aanvallen van koorts voor een soort van slaapzucht geweken zijn. Wij beiden, mijn waarde gravin, moeten deze nachtwaken overnemen," „Om 's hemels wil, als de meid het eens ver telde „Ja, als de lielde zoo rekenen wil, waar het leven des geliefden op het spel staat, dan is het waarlijk beier, dat wij ons er maar bij neerh gen „Neen, neen, Nanette," riep de gravin driftig, „ik wil bij hem waken, ik wil het. Hoe ech ter zullen wij hem over dag voor zijn vijanden beschermen „Dat moéten wij aan den hemel overlaten 1 In elk geval zullen we Ons zelven overtuigen, hoe hij verpleegd wordt en daarover de juffrouw in de pasrorie berichten, dewijl wij den dokter niet kunnen spreken." Terzelfder tijd, dat dit gesprek tusschen de gra vin en hare kamenier plaats vond, verliet graaf Weilburg de blinde gravin, om zich naar het park te begeven en daar over het gehooide, wat de liefde der voor hem bestemde bruid betrof, na te denken. Met de armen krampachtig over elkander ge slagen, het hoofd voorover gebogen, stapte hij haastig, als of hem een geheimzinnig spooksel voortjoeg door het lommerrijke park, welks brecde paden op 't voorbeeldigst in orde werden gehouden. een groot gedeelte der winkeliers er geen vertrouwen meer in heeft en meer en meer overgaat tot uit leder vervaardigd schoeisel. Willen onze fabrikanten nu de markt behou den dan moeten zij zich onvoorwaardelijk toeleggen op het fabriceeren van laarzen van fijn leder. Zij moeten zich moeite geven dit naar den aard te leeren; wie dit niet doet, zal ook niet met beschermende rechten te helpen zijn; hij gaat onvermijdelijk ten gronde, niet omdat zijn fabrikaat te veel door bui tenlandsche concurrentie 'ie lijden heeftmaar omdat het niet meer voldoet aan de eischen der verbruikers. Streeft daarom allenlooiers zoowel als schoenmakersmoedig voorwaarts, spant al uwe krachten in en gij kunt der concurrentie het hoofd bieden. 't Is heden ten dage nu eenmaal zoo, dat alleen de intelligente man vooruitkomt, die steeds indachtig is dat rust roest. Hij die steeds tracht vooruit te komen en betere producten te Lwerenzal geld verdienen met of zonder beschermende rechten. Geneesheer, genees u zelve/' zegt een oud spreekwoord. Sutor. Het staatkundig belang *3er vorige week ligt geheel opgesloten in de verkiezingen, welke in Duitschland hebben plaats gehad voor de vernieuwing van den rijksdag. De tot nu toe bekende resultaten toonen de voortdurende vorderingen der socialisten ten koste der conservatieven en nationaal libe ralen, Elzas-Lotharingen heeft weder protes- tatie-candidaten gekozen. De vorige wetgevende machtgekozen on der de regeering van den ouden keizer Wilhelm, was slechts een soort plebisciet ge weest ten gunste van de uitbreiding der Duitsche krijgsmacht. Alle middelen waren door den grooten kanselier in 't werk gesteld om eene meerderheid te krijgen, die gunstig gestemd was voor het militaire septennaat, en „Het noodlot wilde zijn ondergang," zeide hij tot zich zelve, „mijn hand is het werktuig; zie daar alles Snel liep hij voort en bevond zich plotseling aan den uitgang van het park, tegenover de deur, waardoor Uiricli von Waldstein in den nacht van den moord binnengekomen was. Onwillekeurig trad hij terug, ofschoon het hel- derlichte dag wasreeds staarde het donkere oog naar de vreeslijke plek en een vloek ontsnapte zijn lippen, toen een man uit het kreupelhout te voorschijn trad, „Gij zijt voor mij geschrikt, mijnheer de graaf?" sprak deze eenigszins spotachtig. „Ah, zijt gij het, Jacques," riep de graaf, ter wijl hij zich toornig op de lippen beet, wat voert gij hier uit?" „Hm, deze vraag zou ik u in elk geval kun nen doen, mijnheer de graaf," antwoordde de ka merdienaar op onbeschoften toon. „Wat mij be treft, deze plaats heeft altijd iets aantrekkelijks voor mij, zoolang de ware moordenaar nog niet ontdekt is." De graaf vestigde een fonkelenden blik op hem, en sprak toen onverschillig: „Ik meende, dat de moordenares al lang achter slot en grendel zat „llm," zeide Jacques kwaadaariig lachende, „wie zoude daar in waarheid aan gelooven, mijn heer de graaf? Zij mag het met den moorde naar eens gew esl zijn, doch dat zij zelve de mLdaad gepleegd zou hebben, dat is oizin!" „Vroeger toch gelool'det gij dat,Jaques!" zeide de graaf, terwijl hij een sigaar opstak. welnu, de wijze van beschouwen verandert dikwijls, mijnheer de graaf! A propos, de oude schipper, die mij den avond voor den vreeslijken nacht den brief voor u overhandigde, schijnt wer kelijk iets van de vermoorde vreemdelinge te weten Graaf Weilburg ontstelde eenigszins, doch zijn gelaat-trekken bleven geheel onbeweeglijk. „Dat heb ik hem ook gezegdhij scheen echter voor de politie zeer beangst te zijn. Ik denk echter altijd, dat het plicht is het zelf te doen." „Zeer zeker, mijn waarde," knikte de graaf, nog heden rijd ik 'naar de stad en zaL den rech ter van instructie de noodige inlichtingen geven." „Mijnheer de graaf," antwoorde Jacques, zou het niet beter zijn, dat men zich eerst van het geheim van de boot overtuigde, voordat het aan door medewerking van het centrum is dit hem gelukt. Thans, nu het onmogelijk is de reeds geducht geworden macht der natie nog te vergrooten, zijn het de economische en sociale toestanden, die bij den verkiezings strijd de eerste rol spelen. De houding, door Wilhelm II in zijne jongste aanschrijvingen aangenomen, heeft er een stoot aan gegeven dien het voortaan moeilijk zal zijn tegen te houden zij schijnt echter op de kiezers niet den indruk gemaakt te hebben, door den ont werper er van verwacht, daar de door de re geering gesteunde candidaten bijna overal zijn ter zijde gesteld. Een geheel nieuwe toestand heeft zich dus doen kennen, en of prins Bismarck zooals men beweert met het doorzicht en de voor zichtigheid hem eigen zich verzet heeft tegen het edelmoedige initiatief door zijn jongen sou- verein genomen, of wel dat hij het heett goed gekeurd, de vraag is gesteld en zij is het onderwerp geworden, waarmede ieder zich bezighoudt in alle landen. Zal 's keizers onderneming treurige gevol gen hebben voor de maatschappelijke orde in Europa, of zal zij leiden tot praktische uitkomsten, gunstig voor de verschillende klas sen der maatschappij 't Is moeilijk dit vraagstuk op te lossen. Op 't eerste gezicht echter schijnt het ver metel de quaesties van de werkloonen van de beperking der werkuren de verzekerin gen, de pensioenen en de verhoudingen der patroons en der werklieden onderling te wil len regelen bij de wet. In dit alles zijn blijkbaar bijna onmogelijk overeen te brengen belangen en moeilijk op te lossen teedere vraagpunten waarvan tot nu toe niemand de oplossing gevonden heeft. Wat er echter van zij, het feit, dat de re geeringen al is 't maar voor een oogenblik, hare denkbeelden van naijver en de lastige vraagstukken, die haar verdeelen, schijnen te verlaten, om zich bezig te houden met het stoffelijk en zedelijk welzijn der volkeren en vooral der arbeidende klasse kan een heil zame uitwerking hebben, op voorwaarde noch- 1LL!J het gerecht werd overgegeven De graaf keek hem onafgewend aan hij scheen bij zich zelf te overleggen, in hoeverre hij den kamerdienaar vertr.ouwen konde. „De zaak is mij volkomen onverschillig," sprak hij bedaard, „toch zou het mij altijd genoegen doen iets tot opheldering er van te kunnen bij dragen. Waar woont de oude schipper?" „Ginds aan den anderen oever van den Rijn. Ik zal gaarne voor veerman spelen." „Goed, dan ben ik ook van de partij," zeide de graaf, den kamerdienaar vertrouwelijk op den schouder kloppende. „Ik zal den' man die vrees voor de politie wel uit het hoofd praten. Heden avond, als het donker wordt, zal ik ter bestem der plaatse zijn." „Laat ons afspreken tegen negen uur, mijnheer de graaf." „Goed, dat zij zoo." De graaf groette vriendelijk en ging naar het slot terug, terwijl Jacques hem op een eerbiedi gen afstand volgde. Op het gelaat van den listigen kamerdienaar stond een zegevierend leedvermaak te lezen hij keek hem spotachtig lachende na en mompelde in zich zelve, terwijl hij langzaam voortging: Dij of ik, de overigen kunnen mij niet schelen. Dat de kleine gravin u een blauwtje laatloopen en haren ridder trouw blijft, daar zal ik wel voor zorgen. Gij echter geeft mij heden zelf het rechte wapen in de hand, om u uit den zadel te lichten, daar gij den! veerman het stilzwijgen reeds wilt opleggen, en dan hm! dan ia mijne ure gekomen. De blinde gravin zal zekei liever haar kamerdienaar tot erfgenaam benoe men dan menschen van uw slag, of hare nicht, die tut den vijand overgeloopen is." Hij wreef zich vergenoegd de handen en stapte langzaam naar het kasteel terug. HOOFDSTUK XIV. liet was een zoele donkere avond zwarte wol ken kwamen in het westen op en hulden den geheelen omtrek vroegtijdig in het kleed van den nacht. Zonder gedruisch gleed eene boot naar den tegenoverliggenden oever van den Rijn. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1890 | | pagina 1