Nummer 21 Donderdag 13 Maart 1890.
13e Jaargang.
De blinde Gravin
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
UITGEVER:
Waalwijk.
32 Emilie Heinrich's.
De Echo van het Zuiden,
en Langstraafsclie Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden J-1,00.
Franco per poss door het gehecle rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Al schijnen de betrekkingen der mogend
heden onderling voor 't oogenblik geen reden
te geven tot bezorgdheid voor het behoud
van den Europeeschen vrede, toch ontbreken
de binnenlandsche moeilijkheden en crisissen
niet.
In Duitschland heeft de uitslag der her
stemmingen nog meer de nederlaag der re-
geerings-meerdeiheid komen bevestigen en
de ernstige gevolgen, welkeeene stelselmatige
oppositie tegen den tot nu toe steeds zege
vierenden wil des grooten kanseliers na zich
kan slepen. De keizer, die zich misschen
eenigermate onbedacht in den partijstrijd
heeft geworpen, heeft dezer dagen 'in eene te
Brandenburg uitgesproken redevoering dui
delijk zijnen wil te kennen gegeven om de
binnenlandsche staatkunde van zijn grootva
der en van zijn alvermogenden minister te
handhaven door den strijd voort te zetten
door hen tegen het socialisme ondernomen.
Welke zal, van een anderen kant, de uitslag
zijn der conferentie, die binnen eenige dagen
te Berlijn zal bijeenkomen, om te beraadsla
gen over de maatschappelijke toestanden,
waarvan de keizerlijke aanschrijvingen het
programma hebben aangegeven Mag men
hopen door haar de algemeene regelen te
zien aangenomen betreffende de arbeids voor
waarden en de verhouding tusschen patroons
en werklieden?
Dit is uiterst weinig waarschijnlijk, met
welken goeden wil men de zaak ook aan-
pakke. In dit geval zal Wilhelm II weder
staan tegenover het aangroeiende socialisme
en zich verplicht zien öf wel gevaarlijke con
cessies te doen, die hij niet kan willen, of
wèl de maatregelen ter beteugeling te ver
dubbelen.
Daarin schuilt voor Duitschland en voor
Europa een vreeselijke onbekende, en er zal
niets minder noodig zijn dan Bismark'sgenie
om dien te bezweren.
DOOR
«.Waarschijnlijk, mevrouw de gravin/ sprak
de assessor; „ik brand natuurlijk van verlangen
den knoop van dit bloedige drama te ontwarren
en het kasteel van den vloek der onrust te be
vrijden.*
//Dus zoekt gij den moordenaar nog ergens an
ders dan in uwe gevangenissen vroeg de blinde
op ironischen toon.
Ja, mevrouw de gravin, en ik hoop hem ook
inderdaad nog ergens anders te vinden."
„Nu ik wensch u er veel geluk mee, mijnheel!"
Dit zeggende maakte zij een echt koninklijke
beweging met de hand, ten teelten, dat zij kon
den heengaan, en de lieeren verwijderden zich,
om den zieke, die inderdaad aanmerkelijk beter
was, zoo spoedig mogelijk te doen vervoeren,
hetgeen door de krachtige hulp van den assessor
boven verwachting gelulde.
«Victorie juichte .Nanette, tot haar meesteres,
die vermoeid en bleek op de sofa lag en zich
bij hare tante had laten verontschuldigen, terwijl
zij de kamer b'nnenstormde. «De graaf is gered;
zoo ever werd hij, door den dokter begeleid]
naar de pastorie van Rothensee gebracht/'
«God zij geloofd fluisterde de gravin; «de
onrust om hem zoude mij zeker nog voor de
zen nacht gedood hebben". «Jacques is nog altijd
niet teruggevonden," ging de kamenier geheim
zinnig voort.
«Wie weet misschien was ook hij den on-
rustigen geesten op 't kasteel een doorn in 't oog
en heeft men hem uit den weg geruimd, hetgeen
men ook van plan was graaf Ulrich te doen. Ach
mijn lieve gravin, waren wij toch gelukkig uit
dit betooverae nest verlost!"
«Ja, waren wij goed en wel weg," zuchtte de
gravin met een innerlijke huivering; «o Nanette,
liever sterven, dan dezen gruwelijaen man toe-
behooren."
«Dat zeg ik ook/ bevestigde de kamenier; «ik
worgde hem voor het altaar."
In Hongarije schijnt eene ministerieele
crisis, ontslaan door een verschil in den boe
zem van het kabinet over de terugkomst van
Kossuth, het aftreden tengevolge te zullen
hebben van Tisza, vroeger de meest populaire
man des lands en een der warmste voor
standers van het verbond met Duitschland.
In Italië dreigt de economische crisis, in
t leven geroepen door de onbedachtzame en
doldriftige staatkunde van Crispiaan de
regeering, en misschien zelfs aan het koning
schap, de grootste moeilijkheden te berok
kenen.
Te midden van dit alles schijnt in Frank
rijk de toestand voor 't oogenblik nog de
meest geruststellende. Ten minste men zal
het thans niet meer beschuldigen de baker
mat te zijn van revolutionnaire propaganda en
den Europeeschen vrede te storen, 't Is waar,
op zijne beurt heeit het eene minister-crisis
gehad, maar deze is gemakkelijk opgelost
door de vervanging van Constans door Bour
geois aan binnenlandsche zaken; en de kamer
van afgevaardigden zelve heeft een bewijs
van verstand gegeven, door bijna met alge
meene stemmen het besluit der regeering
goed te keuren, ooi Duitschlands uitnoodiging
voor de arbeids-conferentie aan te nemen.
In ons vorig nummer wezen wij er op dat
de mpellatie Laur in de Fransche kamer,
zoo gunstig voor den minister van builen-
landsche zaken, Spuller, en dus indirect voor
het kabinet afliepdit mag een bewijs voor
de waarheid der bewering zijn, dat op de poli
tiek geen berekeningen zijn te maken. Juist
dien dag had Crispi weer een overwinning
behaald in de kamer met zijn koloniale
politiek blijkbaar was er dus van een mi
nisterieele crisis geen sprake de bord
jes zijn echter sinds verhangen en wij hebben
hier een bewijs te meer van de onvastheid
der politiek.
Zaterdag interpelleerden de radicale afge
vaardigden Ferrari en Imbriani den premier
Crispi over de ontbinding der gemeenteraden
«God beware meliever zeg ik neen, of zoek
mijn heil in de vlucht."
«O, dat is een prachtig idéé, dierbare gravin,"
riep Nanette van blijdschap in de handen klap
pende„wij gaan op de vlucht, niemand zal 'tons
kwalijk nemen, dat wij ons leven niet prijs willen
geven."
«Ach het was maar een gedachte, kind Waar
zouden we heen vluchten? Naar mijne moeder?—
Zij zóu om onze vlucht lachen en mij zelf naar
Lörach terugbrengen. Gij weet, dat hét hier om
meer dan een eenvoudig huwelijk te doen is: het
is de vorstelijke erfenis mijner genadige tante
die op het spel staat. Ik zelf zou haar met blijd
schap opofferen en met graaf ririch zijn verlaten
uilen nest deden, indien ik vrij kiezen'mocht."
«Nanette trok ongeduldig de schouders op.
«Dan weet ik geen anderen r ad, dan dat de
gravin zich in ha<-r lot schikt en den Amerikaan
van wien men niet weet of hij een masker laat
zien of zijn eigen gelaat vertoont, tot geiuaul
aanneemt."
Eene huivering overviel de gravin.
«Gij spreekt van een masker/ fluisterde zij
zeg mij, Nanette, gelooft gij werkelijk, dat hij het
geweest is
«Ik geloof het vast. Toen ik hem heden mor
gen nazag, kon ik mij niet bedriegen. Vat moed,
dierbare gravin, laat u niet als een offerlam ter
slachtbank slepen. Verzet u met kracht tegen de
plannen der gravin zij moet. het ondervinden,
dat het bloed der gravin Von Lörach door uwe
aderen vloeit. O, ware ik in uwe plaats, genadige
meesteres, de araerikaansche avonturier zou nim
mer de gebieder op dit kasteel worden."
«Ik benijd u uwen moeden uwe volharding
Nanette/ zuchtte Hildegard. «Gij hebt volkomen
gelijk, dat ik me zelve in mijne schroomvallig
heid niet begrijp.*
In de voorkamer lieten zich voetstappen hoo-
ren. Beiden luisterden angstig. Nanette snelde
naar de deur, om te zien wat er was. Laurette
kwam haar tegemoet.
«Hare grafelijke genade wenscht de gravin te
spreken," zeide Laurelte.
«Het spijt mij, maar de genadige gravin ver
keert in zoo'n lijdenden toestand, aat zii rust
noodig heeft."
De kamenier trachtte een blik door de halfge
opende deur te werpen.
«Mevrouw de gravin heeft het echter bevolen,"
rraatlToTJ °'60 daa'"t>°ven 8 cent per regel,
groote letters na,ar p.aatsruimte. Ad verten tien 3 maal ter plaatsing
aCIJ' morden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitsch?
Wc alleen aangnomen loor het advertentiebureau van
Adolf Steinbr, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
van Terni en Copcaro, wegens hun irreden-
tistische manifestaties en natuurlijk bleven die
heeren niet altijd in den parlementairen
toon. Crispi liet ook zijn tanden zien tot
Imbriani eensklaps den premier van Jezuïtis
me beschuldigde. Dat wa9 den grijzen staats
man te veel; hij vloog op, schopte zijn stoel
achterwaarts, nam zijn papieren op en ver
liet de zaal, zeggende „onder dezen presi
dent die mijne waardigheid niet weet te
handhaven, zet ik geen voet meer in het
parlement."
Men begrijpt de agitatie. Onmiddellijk
schreef Crispi aan den ceremonie-meester
van het paleis, dat hij tengevolge van een
parlementair incident niet aan het diner ten
hove kon verschijnen en 's avonds kwamen
de ministers bijeen.
De president der kamer, Biancheri, zal 't
kind van de rekening wel zijn, want inzake
als deze is de wet van het recht van den
sterkste nog immer geldig en dus zou er dan
een ministerieele crisis niet het gevolg zijn.
Crispi heeft tot aftreding geen lust, dus blijft
Biancheri niets anders over dan zijn congé
te nemen wat hij dan ook reeds gedaan
heeft.
Zes verkiezingen voor de kamer hebben
Zondag in Frankrijk plaats gehad en de resul
taten zijn maar weer zoo zoo; juichen kunnen
de regeeiingsmannen weer niet. 't Gold vijf
invalidatien (4 boulangisten en 1 republikein)
benevens de vervanging van den ex-minister
Cons'ans te Toulouse, ingevolge diens be
noeming tot senator, en gekozen zijn drie
reactionairen en één republikein, terwijl her
stemming moet plaats vinden in Toulouse,
le en 2e conscriptie, waar de kansen voor
de republikeinen nogal gunstig staan.
De Fransche minister van financien wil
spoed achter het werk zetten; zijn voornemen
is alles aan te wenden, opdat zijn leenings-
plannen vóór Paschen worden aangenomen,
zoodat de uitgifte gedurende de paaschva-
cantie kan geschieden.
merkte zij vinnig aan.
«Toch zeer zeker niet om eene zieke te plagen
Laurette," antwoordde Nanette haastig.
«Ah, de mejuffrouw handelt alsof zij de mees
teres wareik zal het mevrouw de gravin
vertellen."
Trotsch ruischte zij de kamer uit. Nanette
keerde naar hare meesteres terug.
«Gij had vriendelijker moeten zijn, Nanette,"
zeide deze bezorgd; «ik zal daardoor een onaan
genaam tooneel moeten verdurbn."
«Daar hebben wij het/ pruilde de kamenier,
«altijd maar lief, aardig en gehoorzaam, opdat
de genadige tante niet boos worde."
/.Drijf den spot maar met mij, ik heb het ver
diend, gij zult echter zien."
Zij hield zich stil. De deur der voorkamer werd
zonder gedruiseh geopend; het ruischen van zij
den kleederen werd hoorbaar.
«De blinde gravin," fluisterde Nanette. «Zal
ik weggaan?"
«Neen, neen, blijf bij mij, uw blik zal mij be
moedigen,"
De kamenier trok zich in een hoek terug, toen
de liooge vleugeldeuren geopend werden én de
trotsche gestalte der blinde gravin verscheen.''
Hildegard stond op, om •haar tegemoet te gaan.
«O, waarde tante, gij neemt de moeite om tot
mij te komen," riep zij op een toon, die te ver
geefs naar vastheid streefde.
«Zijt gij alleen, Hilde vroeg de blinde gravin
koud. b
«Ja, tante."
Zij sprak den leugen moedig en op vasten toon
uit, toen zij een aanmoedigenden blik van Na
nette opving.
De blinde zette zich op een stoel neder.
"Zijt gij ziek begon zij haar onderzoek.
«Ach ja, zeer lijdende, dierbare tante."
«Gij verwent u met al die grillen. Uwe mama
heeft u zeer vertroeteldik houd van zoo iets
niet, ik verlang sterkte can karakter en zedelijke
wilskracht, die in staat zijn de lichamelijke zwakte
te overwinnen. Op uw leeftijd zou ik mij over
zulk een zwakheid geschaamd hebben."
«Ik wil beproeven mijne genadige tante na te
streven.*
«Ik verwacht zeker, dat gij in staat zult zijn
reeds in het volgende oogenblik uw toilet te
maken, om mij op een rijtoertje te vergezellen
en hoop het des te meer, daar ik morgen uwe'
Formeel wordt de crisis in het Hongaar-
sche kabinet door Tisza's aftreding eerst 12
dezer, als s vorsten schrijven aan Szapary,
den nieuwen premier, openbaar wordt. Daar
alle ministers overigens aanblijven en het
nieuwe kabinet, dat zich Zaterdag a. s. aan
het parlement zal voorstellen, dezelfde bui-
tenlandsche politiek zal blijven volgen, is
deze persoons verandering over 't geheel van
weinig belang voor het overige Europa, te
meer daar Tisza aan het nieuwe ministerie
zijn steun heeft toegezegd.
De keizer laat Tisza's bekwaamheid en
verdienste alle recht wedervaren en er komt
als 't ware een omkeer in de gemoederen,
zoodat men nu eerst begint in te zien wat
men eigenlijk in Tisza verliest.
Een echte crisis moet zijn uitgebroken in
het Servische kabinet, waar de minister van
binnenlandsche zaken Tauschanovitch zijn
ontslag moet hebben aangeboden, omdat
zich onder de candidaten naar het regent
schap een vrijzinnig oud minister bevond.
De regeering der Zuid-Afrikaansche repu-
bliek heeft een telegram ontvangen van den
gouverneur der Engelsche kolonie Natal,
waarin de gouverneur het afkeurt, dat Engel-
schen hebben deelgenomen aan de jongste
ongeregeldheden te Johannesburg en zijn
leedwezen betuigt, dat de Transvaalsche vlag
is verscheurd.
De Transvaalsche regeering beschouwt de
ongeregeldheden als van geen beteekenis en
acht het niet noodig strenge maatregelen te
nemen.
De Braziliaansche regeering ontkent, dat
ze voornemens is eene constituante bijeen
te roepen bij decreet.
Dat is niet beweerd. Men verdenkt de
regeering, dat ze de constitueerende verga
dering zal laten blijven, bij decreet eene
grondwet invoeren en dan eene gewone kamer
bijeenroepen zal. En zoolang ze zoo ver
vaarlijk lang wacht met het invoeren van
geregelde toestanden, zal men dit waarschijn
lijk blijven denken.
tegen mijn
officieele verloving met graaf Weilburg, waarvoor
ik lieden de uitnoodigingen rondzenden wil vast
gesteld heb."
«Tante!" riep Hilda doodelijk verschrikt «dat
is onmogelijk."
Zij vestigde haar blik op hare trouwe Nanette
die ijverig bezig was haar door teekens en krach
tige gebaren tot tegenstand aan te sporen.
«Onmogelijk herhaalde de gravm verbaasd.
«Wie waagt het zulk een woord in mijne tegen
woordigheid uit te spreken
«Nu, ik dacht, dat de verloving toch inzonder
heid mij betrof, dierbare tante!" waagde Hilda
cr bij te voegen.
«Zeer zeker, maar toch zult gij. naar ik hoop
u gaarne en gewillig aan mijn wil onderwerpen!"
«Aan eiken anderen wensch zeker, waardste
tante, doch aan dezen nooit!"
«Deze taal is nieuw en ongewoon voor mij*
begon de blinde na een korte pauze, en haar
stem klonk als de loeiende storm, die het hart
van Hildegard angstig deed kloppen.
«Gij zijt dus werkelijk besloten u
wil te verzetten
«Ik wil mij niet als een waar laten verkoopen
- en wel liet allerminst aan een man, dien ik
niet ken wiens verleden u, tante, zoowel als mij
en mijn goede moeder geheel vreemd is, die mij
daarom schrikwekkend toeschijnt, ja mij zelfs
met afschuw vervult."
"Gij zijt een dwaas kind/ riep de gravin, en
hare van licht beroofde oogen vestigden zich op
hare nicht; «ik heb de toestemming uwer mama
en zal u opsluiten totdat gij gewilliger en dank
baarder zijn zult, zoo niet, u als bedelareë
vers too ten."
«Ik hoop, dat het niet zoo ver zal komen/
voegde zij er ietwat goediger bij „romantische
neigingen passen niet in onzen tijd morgen
wordt de verloving gevierd, in minstens veertien
dager, de bruiloft. Maak thans uw toilet; in een
uur verwacht ik u."
„Dat is mij onmogelijk/ verzekerde de gravin,
«dezen eenen dag zal ik ten minste tot rust noo
dig hebben, lieve tante!"
„Goed, vertroeteld popje, rust dan heden nog uit"
Zij stak h ar de hand tot kussen toe en ging
met trotsch zelfvertrouwen heen, als had ze nooit
liet gezicht gemist. Buiten de deur stond Lau
rette om de gebiedster naar hare vertrekken te
rug te brengen.' (Wordt vervolgd.)