Nummer 27. Donderdag 3 April 1890.
13e Jaargang.
De blinde Gravin,
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
87 Emilie Heinrich's.
De Echo van hei Zuiden,
Waalwijhsclit' en Langslraatsche Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regel» J 0,60 daarbo/en 8 cent per regeJ,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2inaal berekend. Advertentiën voor Duitsch-
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De Bismarck-aera is definitief gesloten door
's vorsten vertrek, Zaterdag in den namiddag,
naar Friedrichsruhe, een heengaan, dat den
grijzen staatsdienaar ongetwijfeld zeer zwaar
zal hebben gevallen, omdat het bijzondere
gebeurtenissen buiten rekening gelaten een
heengaan is om niet weer te keeren. In de
stille eenzaamheid van Friedrichsruhe zal
vorst Otto von Bismarck zijn, de staatsman
in rustede laatste toon van de bel aan het
Lehrter station moet den ouden diplomaat
droevig in de ooren hebben geklonken al
hebben de ovatien van de enorme menigte
van 's vorsten paleis tot aan het station (men
spreekt van minstens 100,000 belangstellen
den) den man, aan wie Duitschland zooveel
te danken heeft, tot tranen toe bewogen.
Het Berlijnsche publiek, dat zich eerst be
trekkelijk vrij onverschillig heeft gedragen
bij de enorme gebeurtenissen der laatste da
gen, scheen Zaterdag als omgekeerd en men
heeft zijn ex-kanselier een uittocht bereid,
die alle beschrijving te boven gaat, men is
gaan begrijpen, dat met vorst Bismarck's on
vrijwillig heengaan een historische periode is
afgesloten en men heeft hem zijn heengaan
nog moeielijker, zijn scheiden nog weemoe
diger gemaakt, maar zijn hart heeft men wel
gedaan.
Het nu levend geslacht zoowel als het toe
komend is ondanks alles, wat tegen vorst
Bismarck is aangevoerd met meer of minder
recht, Otto von Bismarck dank schuldig en
uit dat oogpunt moeten^de manifestation bij
gelegenheid van 's vorsten afscheid van den
keizer en nu bij zijn vertrek, dan ook wor
den beschouwd. Wie er in ziet even zooveel
protesten tegen keizer Wilhelm's handelwijze,
heeft de plank glad mis, al heeft 't er wel
eenigszins den schijn van.
DOOR
«Door den veerman aan den Rijn, Jacob Elvers,
i9 geconstateerd," ging de assessor met verheffing
van stem voort, «dat de vrouw, die in het park
van Lörach vermoord is, zich vierentwintig uren
onder zijn dak opgehouden en door hem een
brief naar het kasteel heeft gezondendat een
vreemde heer met een zwaren baard de nalaten
schap der vermoorde aan de vrouw van den veer
man heeft afgeperst, en toen met den kamerdie
naar in den avond, sedert men hem vermist heeft
over den Rijn teruggevaren is. Verder heeft de
geneeskundige gestaafd, dat dé dood van Jacques
aan verworging is toe te schrijven."
„Geloofwaardige personen," ging de assessor
voort, /hebben gezien, dat een man met een mas
ker, de voor graaf UI rich von Waldstein be
stemde medicijnen vergiftigd heeft, welke ver
klaring door een geneeskundig onderzoek beves
tigd is; 't is dezelfde man, dien het doofstomme
meisje in den nacht van den moord met en zon
der masker heeft gezien en in elk geval herken
nen zal. En doze man, mijnheeren en dames, is
niemand dan Theodoor Wieprecht, genaamd Hap
part, de moordenaar van baron Von Könnering,
de moordenaar van graaf Weilburg, de moorde
naar der vreemdelinge, zijne eigen vrouw, ein
delijk nog de moordenaar van den kamerdie
naar, deze giftmenger en vermomde..."
,Houd op, waanzinnige, geen woord meer, of
deze kogel sluit u den mond schreeuwde de
graaf met lieesche stem, terwijl hij een klein zak
pistool uit zijn borstzak voor den dag haalde en
op den assessor aanlegde.
De dames uitten een luiden gil van ontzetting;
terwijl eenige moedige en bezonnen heeren aan
stalten maakten om zich op den razende te wer
pen en hem het wapen te ontwringen.
„Terug, gij zijteen kind des doods!" schreeuwde
deze, terwijl hij, haastig besloten, het zakpistool
steeds op den assessor houdende, naar de vleu
geldeur achterwaarts week.
Toen greep de assessor de zilveren tafelschel
en liet een schellen klank hooren.
Zonder gedruisch werden de vleugeldeuren ge
opend en Jozef Huber verscheen met gerechtsdie
naren op den drempel.
Wat wonder dat 's vorsten gemoed bij al
die enthousiastische ovatien en uitroepen over
liep, dat hij zijn gevoel niet langer meester
bleef en de tranen hem over de wangen
liepen.
Aan alle stations tot Friedrichsruhe toe,
was de ontvangst even enthousiastisch en
volgens de berichten in de Duitsche bladen,
zullen de eerbetooningen allerwegen in het
groote Duitsche rijk nog dagen lang worden
oortgezet.
Denzelfden dag waarop Bismarck Berlijn
heeft verlaten, heeft ook de conferentie ter
regeling van den arbeid haar taak plechtig
besloten en minister von Berlepsch hield een
sluitings-redevoering, waarin hij de beste ver
wachtingen uitsprak betrekkelijk het welsla
gen der conferentie en 's keizers dank aan
de gedelegeerden overbracht.
Over den arbeid der conferentie kan en
mag nog geen oordeel worden geveldover
den arbeid in de mijnen is men tot enkele
punten van overeensiemming gekomen, die
den grondslag kunnen uitmaken van ingaande
studiën en over de andere hoofdquaestie
vrouwen- en kinderarbeid is men niet veel
verder kunnen komen dan tot goedkeuring
van de desbetreffende wetsbepalingen van
Frankrijk, Duitschland en Belgie. Maar zij
heeft de politiek op een goeden weg gebracht,
op den weg der toenadering en dat men in
14 dagen tijds, waarvan er elf is gewerkt, de
sociale quaestie of de arbeidsquaestie niet
oplost, is immers te begrijpen; dergelijke diep
ingrijpende vraagstukken lost men niet op in
even zooveel jaren, maar ijdel is het pogen
der gedelegeerden toch niet geweest, men
heeft den steen aan 't rollen gebracht en de
wenschen, die 't eerst aan de beurt moeten
liggen ter verwezenlijking, heeft men op den
index gesteldtusschen de wenschen der
achterlijke natiën en die der progressistische
het juiste midden kiezend.
Bij zijn aanblik trad de graif, als had hij een
spook gezien, verschrikt voor hem terug en bleef
toen als va-tgenageld staan, terwijl hij zijne wijd
geopende oogen angstig op hem richtte.
Wie is die man vroeg de assessor, naar
Weilburg wijzende.
„Hij is de moordenaar van baron Von Könne
ring," antwoordde Jozef op vasten toon. „Rap-
part noemde hij zich in Amerika, mij, den be
diende des barons, wilde hij evenzoo dooden,
doch ik was slechts bedwelmd. God. be waart mij
om de getuigenis van mijn stervenden heer, die
den moordenaar herkende, naar Duitschland te
brengen.
Een vreeselijke kreet ontsnapte den mond der
blinde dame, waarop een donderend schot volgde.
Allen drongen zich, halfdood van schrik, rond
om den stoel der gravin, die, bleek als een lijk,
met het hoofd achterover, de oogen wijd geopend,
neerzat I Op den vloer, bijna voor hare voeten,
lag de vermomde moordenaar, die zich bliksem
snel, vóór dat iemand het verhinderen kon, een
kogel, door het hoofd had gejaagd.
„Hij is reeJs geoordeeld," sprak de assessor.
„Moge God hem genadig zijn, daar hij zich aan
den aardschen rechter heeft onttrokken
Dé anders zoo slimme, omzichtige ambtenaar
der wet was op deze ontknoopiug niet bedacht
geweest; anders had hij hem in elk geval reeds
vroeger gevangen genomen en zich zoo van zijn
persoon verzekerd.
Toen de arts verscheen, haalde deze de schou
ders op en zeide„Zij zijn beiden dood de
blinde gravin is door eene beroerte getroffen
Na korten tijd stond het kasteel eenzaam en als
uitgestorven daar; alleen gravin Von Wildenfels en
hare dochter weenden bij het lijk der blinde,
wier wijdgeopende oogen niet konden gesloten
worden, alsof zij in den dood datgene zien zou
den, wat hur» in het leven ontzegd was.
De tijd laat zich in zijn teugelloos voortren-
nen ook niet door den stormachtigsten dag tot
stilstaan bewegen.
Herfst en winter gingen voorbij, de lente strooide
overal bloemen en noodigde den mensch uit tot
een feestelijk onthaal in hare prachtige zalen.
Graaf Ulrich von Waldstein was volkomen van
zijne wonde genezen en had, daar er geen tes
tament aanwezig was, het erfdeel zijner voorou
ders aanvaard. Geene rechtbank had hem zijne
aanspraken kunnen bestrijden, te meer daar het
in de geheime kast ontdekte oude testament van
graaf Von Lörach hem het erfdeel in zijn volle
waarde reeds voor jaren toegekend had. Op het
oude kasteel werd gedurende den ganschen win
ter gehamerd en getimmerd, om de woning ge-
Naar men zegt, zouden reeds onderhande
lingen aangeknoopt zijn met de mogendheden
ter conferentie vertegenwoordigd, om met de
besluiten der conferentie ten grondslag, langs
internationalen en diplomatieken weg het ar
beidsvraagstuk te regelen.
De massa ongeduldigen, die de regeeringen
verantwoordelijk stellen voor al hun ware en
vermeende grieven, schijnen 't hun plicht te
achten voorttegaan met hun ongenoegen te
toonen door werkstakingen. Ten minste de
geruchten betreffende de werkstakingen in
verschillende vakken komen uit alle deelen
van Duitschland, uit Londen, uit Barcelona,
uit Parijs en uit Weenen.
Men is te Berlijn weer niets gerust over
den toestand in Westfalen en men heeft het
noodig geoordeeld de infanterie en de cu-
rassiers te Munster gereed te houdente
Brunswijk staken 1800 werklieden uit een
jute spinnerij, te Muhlheim de arbeiders van
een machinefabriek, te Weimar dreigen de
schoenmakers, de timmerlieden en de kleer
makers te Marburg in Stiermarken 1500
werklieden aan de spoorwegente Londen
20,000 schoenmakerste Barcelona zijn
60,000 stakers, enz. enz.
De Italiaansche kamer is Zaterdag op recès
gegaan, maar de Spaansche houdt zich noch
onverwijld bezig met de zaak generaal Daban,
die een gunstige wending heeft genomen
voor de regeering.
In de parlementaire kringen van Rome
heeft het gerucht gcloopen en het loopt nog,
dat Crispi, de premier, voornemens zou zijn
zijn collega's Tisza en Bismarck te volgen
en zijn premierschap er aan te geven, even
als de portefeuille van buitenlandsche zaken.
Andere geruchten zeggen dat Crispi wijzi
gingen wil brengen in het kabinet, maar de
Riforma spreekt al die geruchten formeel
tegen en zegt dat Crispi numinder dan
heel te veranderen en elke herinnering aan de
blinde gravin uit te wisschen.
Mathilde Tomsdorf had op verzoek van den
jongen graaf als opperhuishoudster haar intrek
op 't kasteel genomen, om de sombere vertrek
ken met smaak en vroolijk te helpen inrichten
juffrouw Armgard uit de pastorie te Rothensee
stond haar daarbij getrouw terzijde, terwijl het
doofstomme Netje zich in den derden hemel be
vond en als een lustige windhond de trap óp- en
afvloog en overal nuttig bezig was.
In de pastorie was het zeer stil geworden,
sedert graaf Ulrich deze had verlaten en de vro
lijke Nanette hare jonge meesteres naar Wilden-
fels gevolgd was.
Te vergeefs hoopte de gravin van dag tot dag
van maand tot maand op de komst van graaf
Waldstein, wiens aanzoek om de hand narer
dochter zij zeker niet teri tweede male zoude
afgewezen hebben; hij kwam niet en toen in
den geheelen omtrek het gerucht ging, dat de
graaf de voormalige gezelschapsjuffrouw zoude
huwen, liet zij haar ongenoegen tegen'de laatste
den vrijen luop en gaf fier blinde gravin gelijk,
die reeds vroeger op een vertrouwelijkheid tus
schen die beiden gezinspeeld had.
Hildegard was zeer stil en bleek geworden,
doch zij wees al zulke beschuldigingen met af
schuw af en bewaarde nog altijd eene vaste hoop
in haar binnenste. Doch waarom kwam hij niet,
thans nu hij niets meer te vreezen had? Te
vergeefs brak zij haar hoofd hiermede en bleef
eindelijk bij de veronderstelling staan, dat hij
h?ar voor trouwloos moest houden of haar in
het eind bij al zijn gelnk geheel vergeten had.
„Onzin, dierbare gravin 1" troostte haar dan de
trouwe Nanette. „Dat weet ik beter; geduld maar!
De graaf is zeer op fatsoen gesteld en dit ver
biedt hem gedurende het rouwjaar aan de verlo
ving of aan de bruiloft te denken."
„Gij kunt gelijk hebben, Nanette, maar hij kon
mij in weerwil van den rouwtijd toch wel schrij
ven; daar lijdt het fatsoen niet onder."
Nanette trok met de schouders; zij wist het
beter, daar zij zich heimelijk met den totbosch-
wachter opgeklommen jager van graaf Ulrich
verloofd haa en thans vast besloten was, mevrouw
de boschwachster op het oude jachtslot te worden,
dat spoedig ook eene geheele vernieuwing zou
ondergaan.
Bij het graf der blinde gravin had de jonge
graaf de belofte afgelegd zijn eigen hart te be
dwingen en ten minste de lente eerst af te wach
ten, voordat hij de moeder zijner Hildegard voor
de tweedemaal om hare toestemmine wilde vragen.
De oude wrok moest eerst met ae oude herin-
ooit, zou mogen aftreden, zelfs al wilde hij
nog zoo gaarne.
De Bulgaarsche regeering bestelde in
Oostenrijk 30 millioen patronen voor het
Mannhcher geweer.
In de Servische Skupschtina is, met eene
demonstratieve vriendelijkheid voor Rumanie,
die waarschijnlijk wel wat op Bulgarije be
rekend is, net Rumaansche handelsverdrag
bij acclamatie goedgekeurd. Luide riep men:
„Leve Rumanie \u Zoo vleit de man zijn
hond, als hij op vrouw of kind knorrig is.
In Portugal hebben Zondag kamer-verkie
zingen plaats gehad, die over het geheel
gunstig voor de regeering schijnen te zijn
afgeloopen.
In eerste lezing heeft de Grieksche kamer
een wetsontwerp goedgekeurd strekkende om
aan eene Grieksche maatschappij de con
cessie te geven tot voltooiing van het kanaal
door de landengte van Corinthe.
Uit New-York wordt gemeld, dat, volgens
rapport van de kamer van koophandel, in
het op 30 Juni 1889 afgeloopen jaar de in
voeren hebben bedragen 774,094,725 dollars
en de uitvoeren 810,497,603.
De voorloopige Braziliaansche regeering
verbood aan de bladen het mededeelen van
onware berichten, op straffe van terechtstaan
voor den krijgsraad.
Bedoeld met dit „onwaar" wordt waar
schijnlijk het afkeuren van regeeringsdaden.
De Braziliaansche legatie alhier, logenstraft
nadrukkelijk alle geruchteu omtrent eene wei
gering van het garnizoen te Rio-Janeiro,
om aan de regeering te gehoorzamen, of
neringen uit het kasteel verdwijnen. Hij moest
vergeten, dat de geliefde bijna zoover gekomen
was, om zich met dien vreeselijken man te ver
loven.
En Maart kwam met zijn viooltjes, de zon
kuste de sneeuw weg, de lucht werd zachter.
Toen liet graaf Ulrich zijn rijpaard zadelen eu
galoppeerde, door een rijknecht vergezeld, vroolijk
lungs den oever van den schitterenden Rijn
stroom. Bij de pastorie van Rothensee hield hij
stil.
„Hallo, dominé," riep hij door het raam, „hebt
g'.j een paar minuten aen tijd
Ehrhardt kwam aan de deur met een ernstig
bijna verdrietig gelaat. Achter hem verscheen
het vriendelijk, schalkachtig lachend gezicht
zijner zuster.
„Ik ga uit vrijen, Reinoud," ging de graaf
voort; „wilt gij intusschen op mijn huis passen,
opdat geen roover er heimelijk of met geweld
binnendringt Juffrouw Toinsdurt isnogaltijd
angstig van aard en 't zou mij dus niet verwon
deren, dat zij eindelijk weder op ontvluchting
bedacht zou zijn; de pastorie oefent een wanhopige
aantrekkingskracht op zulke vluchtelingen.»
De predikant was bloedrood geworden; toen
schudde hij het hoofd en zeide weemoedig: „Ik
kan mij dus op een huwelijksinzegenirg voor
bereiden. Is het wa r, dat gij met juffrouw
Tomsdorf gaat trouwen Van vele zijden vraagt
men mij er naar."
„O, gij kleingeloovige," zeide de graaf lachen
de, terwijl hij zijn paard omwendde. „Juffrouw
Armgardhelp gij hem heden uit den droom
de vloek is opgehevende tijd dei boete en rei
niging is ten einde. Hoera, dominé, het leven is
toch zeer schoon 1»
Hij gaf zijn paard de sporen en galoppeerde
heen; daarna kwam hij plotseling in galop terug.
„Hallo Reinoudmijn eer9te boek is gedrukt
geworden; mijn roem staat thans nog vaster dan
mijn adeldom. Ziet gijvriend daarop heb ik
eigenlijk slechts gewacht; niet als de erfgenaam
van Lörach, maar als schrijver ga ik er op los
om aanzoek te doen om de trotsche gravin."
En weder galoppeerde hij vroolijk lachend
heen. In het gemoed van den predikant was
evenwel plotseling een zonnestraal gevallen, en
toen zijn zuster zacht den arm om zijn schouder
legde, zeide hij bijna beschaamd „Ik dacht, dat
hij haar ten huwelijk zoude nemen."
„De vloek is opgeheven, ook die van Mathilde's
zielga heenbroerlief en verwerf u dezen
schat.»
Slot volgt.
