Nummer 66, Donderdag 21 Augustus 1890. 13e Jaargang
mm
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN
FEUILLETON.
Staatkundig overzicht.
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
Protectionisme.
Naar het Hoogduitsch.
liiiiigsliaalsrlic Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regels f 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
Men weet hoe in Frankrijk de invoer be
moeilijkt wordt door hooge rechten. De
looiers en lederfabrikanten waren meerendeels
daarmede erg ingenomen, zoolang die enkel
ten hunnen voordeele geheven werden. Thans
echter heeft de hooge Landbouwraad een in
voerrecht gevraagd op den invoer van ruwe
huiden, groote en kleine, en, in plaats van
zich neer te leggen bij de consequente toe
passing van het beschermend stelsel, heeft
de Yereeniging van run- en witlooiers en
van de handschoenenfabrikanteu zich gehaast
daartegen een protest in te dienen.
In Duitschland, waar de invoer van leder
uit het buitenland door de hooge rechten
bijna onmogelijk gemaakt is, wordt de toe
stand der lederindustrie van alle kanten
hoogst onbevredigend genoemd. Op de onlangs
gehouden vergadering der vrije Vereeniging
van lederfabrikantpn uit Midden-Duitschland
werd dit openlijk erkend. Men meende dat
verbetering daar alleen verkregen kon
worden door vermindering der productie,
en wel zoo, dat geen looier meer moest
inwerkendan zijne afnemers gemakkelijk
kunnen gebruiken; het zenden naar groote
markten moest dus zooveel mogelijk ver
meden worden.
Men ziet het, de beschermende rechten in
Duitschland hebben de looierij daar te laude
ook al niet tot bloei gebracht, integendeel
wij aarzelen niet te herhalen wat wij reeds
meermalen geconstateerd hebbendat de
toestand der looierij en der lederindustrie in
Nederland veel minder slecht is dan in
Duitschland en verscheidene audere landen,
die met beschermende gezegend P zijn.
Trouwens, sinds de heer Miquel minister
isworden er in Duitschland aanhoudend
brochures en dagbladartikelen in t licht
6.
Elfriede bleef zitten droomen. Hel scheen haar
wel aangenaam eene gravin en de gelukkige vrouw
van zulk een jongen man te worden. Hij zou
zonder twijfel den volgenden dag-komen om haar
te zien. Zij maakte zich reeds allerlei voorstel
lingen over hun wederzijdsche verlegenheid. ITaar
hart klopte onrustig en snel van aandoening.
Yoor de eerstemaal van haar leven was haar ge
moedsrust verstoord.
IV.
Den volgenden morgen begaf advocaat Scharff
zich vroegtijdig naar zijn bureau. Zijn eerste werk
was, een briefje aan graaf Frankenstein te schrij
ven, dat alle zwarigheden uit den weg geruimd
waren en zijn dochter haar toestemming tot het
huwelijk gegeven had. Het eenige wat hem nog
overbleef te doen, was den trouwdag te bepalen.
Graaf Elïich las het briefje en verscheurde het
driftig, terwijl hij de stukken op den grond
gooide. Hoewel hij wist, dat het zoo loopen zou,
had hij nog steeds gehoopt dat er iets in den
weg mocht komen. Alles wat hij missen kon, had
hij gaarne gegeven om aan de handen van den
woekeraar te ontkomen; doch er was geen uitweg
mogelijk. Hij had slechts te kiezen tusschen den
dood door eigen hand of het huwelijk met het
zwartoogige meisje, dat niet in zijn smaak viel
en dat hij nimmer wilde liefhebben.
Eindelijk kwam hij een weing tot andere ge
dachten. Het was een zoete rust te weten, dat het
huis Frankenstein weer tot de vroegere grootheid
zou terugkeeren; dat hij zijne schulden zou kunnen
betalen, en dat hij zijn plaats in de wereld, die
hij zoo roekeloos had verspeeld, weer zou kunnen
innemen. Om tot dit alles te geraken moest hij
den hoogsten prijs betalen. Maar als het den ouden
Scharff onverschillig was dat hij het leven van
zijn eenig kind verbond aan dat van den man,
die rondweg bekende dat hij nooit de minste
liefde voor haar zou gevoelen, was er immers
geen reden om medelijden te hebben met het
gegeven, strekkende om aan te toonen dat
de invoerrechten de prijzen verhoogen der
artikelendoor de werklieden in groote
hoeveelheid gebruikt, dat de werkman voor
zijn loon dus niet meer genoeg kan koopen.
In een dezer te Franckfort uitgegeven
brochures wordt geconstateerddat in deze
^rijke" stad met 167000 inwoners, er 127000
zijn, die leven in behoeftige of aan behoefte
grenzende omstandigheden. Ziedaar de zege
ningen van het Duitsche stelsel.
Duitschlands heerscher is Zondag op 't
middaguur op Russisch grondgebied aange
komen en de begroeting tusschen gast en
gastheer en gastvrouw heett ook reeds plaats
gevonden te Narwa, waar deze laatsten lang
voor hun gast zijn aangekomen.
Dat 's keizers bezoek aan Rusland aller
belangstelling wekt is natuurlijk, maar van
hooge politieke strekking moet dit bezoek
niet zijn, bepaalde resultaten mcret men er
niet van verwachten.
De Russische pers neemt dan ook haar ge
wone houding aan uiterst beleefd, alles in
de puntjes tegenover den hoogen gast, men
brengt hulde aan 's keizers vredelievende ge
voelens men belooft zich aan 't zelfde te
zullen houden, maar wie eenig speciaal re
sultaat verwacht van deze vorstelijke samen
komst, slaat de plank mis de internationale
toestand zal er geen wijziging door onder
gaan. Prins Ferdinand van Coburg moet
uit Bulgarije, waar hij regeert tegen de be
paling van het Berlijnsche tractaat dit zal
in elk geval 's czaren eerste eisch zijn, en dat
zou nog heel wat om 't lijf hebben, zoodat
't misschien nog maar 't best is dat 't blijft
zooals 'tvoor 't oogenblik is, in overeenstem
ming met het bekende Fransche spreekwoord,
dat het beter den vijand noemt van het
goede.
meisje. Zij verdiende het niet, daar zij het aan
zoek aannam van iemand, dien zij slechts éénmaal
in haar leven gezien had. De advocaat en zijn
dochter dwongen hem tot dit huwelijk, welnu,
dan moesten zij de gevolgen ook voor hun re
kening nemen. Eigenlijk gezegd was de dochter
niet veel beter dan de vader en hij was niet van
plan eenig onderscheid tusschen hen te maken.
De verbintenis moest plaats hebben, er viel niets
aan te veranderen. Men verlangde zijn titel, hij
had hun geld noodig. Hij wilde conventioneel
beleefd tegen haar zijn meer kon zii niet ver
wachten.
Elfriede ontving tegen den avond van dien dag
een brief en een ring. Het lak op het couvert
droeg een gravenkroon tot stempel; zij wist dus
dadelijk, dat hij van den graaf von Frankenstein
was. De inhoud was kort en volmaakt in den
vorm; van liefde of genegenheid werd niet gerept.
De brief luidde
„Geachte mejuffrouw! Ik dank u voor uwe
toestemming mijner (hier stond een woord
dat zorgvuldig uitgeschrapt was en waarboven
„wenschen" geschreven was.) Ik verzoek verlof
u morgen te mogen bezoeken. Hierbij zend ik u
een verlovingsring. Bewijs mij de eer hem te
dragen. Ik ben uw (hier volgde een onleesbaar
woord) Erich von Frankenstein.
Teleurgesteld legde Elfriede den brief neer, zij
had een anderen toon verwacht. Het kleine pakje,
dat gelijk met den brief bezorgd was, bevatte een
pracht;gen diamanten ring haar verlovingsring.
Zij deed hem aan den vinger. Onwillelieurig
vulden hare oogen zich met tranen. Zij had ver
wacht dat haar verloofde haar den ring zelf zou
overhandigen. „Bewijs mij de eer hem te dragen!"
Hoe koud en vormelijk.
Den volgenden dag kwam de graaf zelf. De
advocaat had zijn toekorastigen schoonzoon uit-
genoodigd bij hem te dineeren, en om het pijnlijke
van den toestand te verminderen was nog een
andere gast verzocht, een gepensioneerd officier,
von Lieuwen, om zijn geest en ontwikkeling
bekend en gezocht.
Het was goed, dat de advocaat dit gedaan had,
want de tegenwoordigheid van den graaf maakte
Elfriede buitengewoon stil. Zoo dikwijls zij het
onopgemerkt doen kon, waren hare blikken op
hem gevestigd, zijn uiterlijk maakte een aange-
namen indruk. Zijn bevallige gemakkelijke ma
nieren leverden een waar contrast op met de
Te Reval kwam Duitschlands heerscher
Zondag om twaalf uur aan, begroet door een
Russisch eskader en ontvangen door groot
vorst Wladimir, Duitschland's gezant te Pe
tersburg Pourtales enz. Tegen drie uur in den
namiddag zette de vorst zijn reis voort naar
'Narwa.
De aankomst van prins Ferdinand van
Coburg in de hoofdstad van Bulgarije, na
een afwezigheid van ruim anderhalve maand,
is een bewijs, dat hij aan aftreding niet denkt
en dat het er nog zoo naar niet toegaat in Bul
garije als sommige bladen wel zouden doen
gelooven. De uitersten zijn weder niet be
waarheid afdanken zal de prins niet, maar
evenmin zal men tot de onafhankelijk ver
klaring overgaan. De toestanden zijn er op
verbeterdde benoeming der Bulgaarsche
bisschoppen in Macedonië is een waar suc
ces voor den premier Stambouloff.
De zitting van Engelands parlement is ten
einde, enkele formaliteiten, moesten Maan
dag nog geregeld worden. De begroo
ting moest nog voor de derde maal
worden gelezen in het Lagerhuis en dadelijk
daarop in 'tHoogerhuis en daarna had in den
avond de verdaging plaats. Vrijdagmorgen
was 't zeven uur toen de heeren in 't Lager
huis eindigden, na een zitting van zestien
uur.
Te midden der politieke kalmte levert de
Panama-zaak (catastrophe zou men evengoed
kunnen zeggen) een deel der Fransche pers
een welkomen stok om collega's te slaan;
het blijkt namelijk, dat de kleinigheid van
83 millioen voor de pers is uitgegeven en
wel voornamelijk voor redactie-aanbevelingen
om nieuwe inteekenaars te lokken en de
moeielijkheden weg te redeneeren.
De niet-betaalde bladen eischen nu pu
blicatie van dc „omgekochte" bladen.
In den komkommertijd schijnt alles mo
gelijk. De Hamb. Nachr. weten ten minste
nu te verzekeren, dat van een onderhoud
stijve, terugstootende manieren liaars vaders. Zij
was echter verwonderd, dat de graaf er zoo afge
mat en levensmoede uitzag; haar vader had haar
toch verteld, dat hij pas ache en twintig jaar was.
Even verwonderd was zij over zijn onverschillig
heid jegens haar. Hij geleidde haar aan tafel en
sprak slechts eenige woorden over de „fameuse
hitte." Ook gedurende het diner sprak hij niet
meer tot ha.ir dan eenige alledaagsche beleefd
heden, en na het dinei scheen hij de voorkeur
te geven aan een gesprek met mijnheer von
Lieuwen.
Waarom zou hij haar teu huwelijk gevraagd
hebben, als hij toch niet eens met haar wilde
spreken vroeg zij zich gedurig af. Eindelijk
noodigde haar vader mijnheer von Lieuwen uit
een partij schaak met hem te spelen en kwam de
graat langzaam naar haar toe. Haar hart begon
onstuimig te kloppen. Wat zou hij nu tegen h.ar
zeggen dacht zij.
Hij boog beleefd, ofschoon eenigzins gedwongen.
AIk ben u zeer dankbaar, juffrouw Elfriede,
dat gij mij de eer aandoet mijn ring te willen
dragen."
Zij keek tot hem op; er was in de kalme en
waardige uitdrukking van haar oogen iets, wat
hem verschrikte, evenals het haar vader gedaan
had.
„Het was immers uw verlangen dat ik hem
dragen zou? Mijn vader dacht het ten minste."
/Stellig, ik ben er ten hoogste over verheugd."
Ofschoon hij alle moeite deed de ironie in zijn
stem te vermijden, gelukte dit hem nochtans niet
geheel. Zij bemerkte hec en keek hem verwonderd
aan. Hij boog weder en ging voort
/,Ik ben er werkelijk zeer gelukkig door, en
nu juffrouw, nu gij er in toegestemd liebtgravin
von Frankenstein te worden, wilde ik u vragen
den dag te bepalen, die u schikt."
„Den dag bepalen waarvoor?
„Den dag van ons huwelijk,"
„Naar uw toon te oordeelen, meende ik, dat het
een diner of buitenpartij gold/' zei zij verwijtend.
„Wat had ik dan moeten zeggen vroeg hij,
niettegenstaande zijn boozen luim even lachend.
„Dat moet gij, maar niet ik weten, antwoordde
zij in allen eenvoud.
Hij lachte hartelijk.
Zij stond van haar zitplaats op met een uit
drukking van de diepste verontwaardiging.
Hij volgde haar.
van vorst Bismarck met den Hongaarschen
afgevaardigde Abranyi geen woord waar is
Het wordt bevestigd dat de toestanden
in Marokko hoogst bedenkelijk zijn en de
Sultan van het grootste gedeelte van zijn
leger is afgesneden. Z. M. laat de klachten
en vertoogen der Spaansche regeering daarbij
stelselmatig onbeantwoord, zoodat hij ook
van die zijde wel eens krachtiger zou kun
nen aangesproken worden.
Reeds lang trouwens is hier eenige redde
ring dringend noodzakelijk.
De nieuwe regeering der Argentijnsche re
publiek heeft heel wat te doen ter zuivering
van den Augiusstal, onder Celman's regime
ontstaan. Zoo heeft president Pellegrini nu
bevel gegeven de directeuren van de natio
nale bank in Cordoba te arresteeren en Cel
man, gouverneur van Cordoba, broeder van
den ex-president, werd te verstaan gegeven,
dat hij bij eene poging om zijn vrienden te
helpen, spoedig aan zijn deur zou worden
opgeknoopt. De nationale bank heeft zoo
ongeveer dertig millioen geleend aan leden
van Celman's partij, zonder voldoende ze
kerheid.
Volgens berichten uit Mexico staat de oor
log tusschen Guatamala en San Salvador her
vat te worden, ditmaal met Costa Rica en
Nicaragua als bondgenooten van laatstge
noemde republiek, terwijl Honduras Guate
mala zal steunen.
In plaats van een Midden-Amerikaanschen
statenbond, dus een algemeenen oorlog tus
schen de vijf republieken.
Maandagochtend 9 uur is de president der
republiek van Fontainebleau naar La Rochelle
vertrokken. Generaal Bugère en kolonel
Lichtenstein vergezelden hem tot Aubrets.
Hij was immers een gevangen man.
„Het spijt mij zeer, juffrouw Elfriede," zei hij
op zachter toon, „dat ik uw misnoegen opgewekt
heb. Vergeef mij I Het was mijne bedoeling deze
vraag in allen ernst tot u te richten; veroorloof
mij haar te herhalen."
Zij was nog te kinderlijk om niet verlegen te
worden met naar antwoord. Ook hem was het
onaangenaam te moede, toen hij haar waardige
houding zag.
„Begrijp ik u goed?" vroeg zij enrstig. „Bedoelt
gij dat ik den dag van ons huwelijk moet bepalen?"
„Gij zoudt mij ten hoogste verplichten, juffrouw."
„Dan moet ik u naar mijn vader verwijzen. Hij
zal het beste weten, welke tijd het meest pas
send is."
Elfriede had deze woorden ernstig en met
grooten nadruk gesproken. Zij verliet daarop
onder eenig voorwendsel het vertrek.
„Zij heeft toch een weinig meer geest dan ik
dacht/ zei hij in zich zelf.
Toen hij een geschikt oogenblik daarvoor vond,
deelde hij der. advocaat den uitslag van zijn onder
houd met Elfriede mee. De advocaat bepaalde den
dag op 3 Augustus.
„Misschien komt er vóór dien tijd nog wel iets
in den weg," dacht graaf Erich. Zoo niet dan kan
ik er altijd nog toe besluiten, maar wie weet
wat er nog gebeurt 1"
Hij trachtte zich het verdere gedeelte van den
avond zoo aangenaam mogelijk te maken. Hij
verzocht Elfriede zelfs iets te zingen en bood
haar zijn arm om haar naar de piano te geleiden.
Zij had een prachtige, volle sopraanstem. Graaf
Erich was kHarblijKelijk aangenaam verrast, dat
hij reeds een tweede talent in zijn toekomstige
vrouw ontdekte. Hij wilde Elfriede juist met har
telijke woorden danken voor haar prachtig ge
zang, toen mijnheer von Lieuwen haar eenige
onbeduidende complimenten maakte Graaf Erich
gaf toen zijn voornemen op. Zoodra de laatste
klanken der piano weggestorven waren, kwam
de koude, onverschillige uitdrukking weer op
zijn gelaat terug. Hij nam op een uiterst cere-
moniecle wijze afscheid van haar en vertrok.
Toen Elfriede alleen op haar kamer was, moest
zij zich bekennen, dat, wanneer haar verloofde haar
in de zes weken vóór het huwelijk niet beter be
viel, zij geen gelukkigen trouwdag zou hebben.
(Wordt vervolgd.)
