Nummer 67. Zondag 24 Augustus 1890. 13e Jaargang.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
K
ANTOON TIELEN,
Bekendmaking.
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Belg ie.
Frankrijk,
UITGEVER:
Waalwijk.
7. Naar het Hoogduitsch.
v.
De Echo van het Zuiden,
Waaiw(jhschc en Langstraalschc Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden j 1,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden
aan den Uitgever.
Advertentiën 1—7 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb
land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
De burgemeester van Wralwijk maakt bekend,
dat de patentbladen voor het dienstjaar 1890/91
kunnen worden afgehaald in 't lokaal der boter-
mijn, op Maandag a.s., 's voormiddags van 10-12
en '6 namiddags van 2-4 uur.
Waalwijk, 21 Augustus 1890.
De burgemeester voornoemd.
De minister van buitenlandsche zaken van
Frankrijk, Ribot, die niet dikwijls wat zegt,
heeft bij een officieel banket te Arras gezegd,
dat Frankrijk op het oogenblik geenerlei oor
zaak heeft tot ongerustheid een verzekering,
die eigenlijk niets nieuws bevat, maar uit
den mond van een minister toch immer ge
ruststellend klinkt.
Naar de Londensche Standard verneemt, is
het tractaat tusschen Engeland en Portugal
betreffende de grensregeling in Oost-Afrika
Donderdag onderieekend.
Minister Herrfurth heeft den keizer, op
diens verlangen, een memorandum voorgelegd
betreffende de socialistenwet. In dat stuk
wordt aangetoond, dat van het behoud dezer
wet, wier termijn den In Octbor ten einde
loopt, is afgezien, omdat er in het gemeene
recht veel meer middelen ter bestrijding van
het socialisme zijn aangegeven, dan men aan
vankelijk had gemeend en dat de buitenge
wone bevoegdheden, die in de socialistenwet
aan de openbare autoriteit werden verleend,
na eene elfjarige toepassing niet de beoogde
uitwerking hebben gehad, zelfs nadeelig zijn
bevonden.
Deze eigenaardige wijze van voorstellen
(gelijk men weet heeft de regeering wel
degelijk de verlenging der noodwet voorge
steld, maar heelt de rijksdag geweigerd) kon
den ouden Bismarck wel weer eens te voor
schijn doen schieten.
De manoeuvres en bijbehoorende feeste
lijkheden, te Narwahebben haar gewoon
verloop en nieuwe lezingen met betrekking
tot de politieke beteekenis van de samen-
Elfriede kende den ijzeren wil haars vaders.
Haar levenslot was beslistzij was bestemd de
vrouw van den jongen, onverschilligen graaf te
worden. Zij moest tevreden zijn met de wijze,
waarop hij haar behandelde. Hunne manieren
verschilden hemelsbreedmaar haar vader had
haar immers gezegd, dat de tijden van lierman
en Dorothea voorbij waren en dat de liefde wel
na het huwelijk zou komen.
«Tot den voornaamsten stand te behooren heeft
zijn lief en leed, kind," had haar vader o. a. ge
zegd. Vooral van het laatste was zij volkomen
overtuigd. Daar het huwelijk reeds zoo spoedig
zou plaats hebben, was er niet veel tijd over tot
het maken van toebereidselen. Haar vader had
gezegd, dat hij geen kosten zou ontzien. Hijging
zelf met haar naar de voornaamste magazijnen
om een prachtig uitzet te bestellen, waarin de
gravenkroon en het wapen van Frankenstein na
tuurlijk niet gespaard werden. Elfriede was ge
heel verbaasd over de pracht, die haar ten deel
zou vallen.
«Weet ge wel, papa," zei zij op een terugtocht
van de verschillende winkels, «dat mijn uitzet u
duizenden zal kosten
Hij wreef zich lachend de handen.
„Daar zal ik mijn hoofd niet mee breken, kind
lief," zei hij.
Ik wist niet, dat wij zoo rijk waren," ging
zij voorten wederom lachte de advocaat
lachte hij bij het denkbeeld hoe rijk hij was en
hoe weinig zijn dochter vermoedde, dat zij ter
wille van den rijkdom met den graaf in het hu
welijk zou treden.
Zij was nog jong genoeg om zich over de pracht
van haar uitzet te verheugen, om haaroogen met
welgevallen te laten rusten op de prachtige klee
deren, de rijke zijden stoffen, de kostbare kanten
komst tusschen keizer en czaar doen zich niet
voor, zoodat men veilig kan aannemen, dat,
ondanks conferentien tusschen Von Giers en
Von Caprivi, de bijeenkomst geen grootere
politieke beteekenis heeft dan het officieuse
„Journal de St. Pétersbourg" reeds voor
eenigen tijd er aan heeft toegekend, welke
meening wij hebben weergegeven. De Peters-
burgsche bladen reppen er niet van zij
leveren verslagen van het verloop der ma
noeuvres, maar aan commentaren waagt er
er zich geen.
In 't Oosten schijnt men ook in de kalmte
te deelen, die het meer beschaafde westelijke
deel van ons werelddeel op 't oogenblik ge
niet. Men meldt ten minste uit Belgrado, dat
men volstrekt geen plan heeft het handels
verdrag met Oostenrijk op te zeggen of een
nieuwe nota te zenden betreffende de door
Hongarije teruggezonden zwijntjes, integen
deel komen de gemoederen tot kalmte en
toont men lust tot toenadering.
De reis van koning Karei van Rumenie
naar Ischl, en de vriendschappelijke ontvangst
door keizer Frans Jozef hebben te Belgrado
eenige teleurstelling gewekt, omdat men er
het begin in ziet van een militaire conventie
tusschen Rumenie en Oostenrijk, hetgeen
Servie in een onaangename positie zon bren
gen, ingeval zich een conflict voordeed.
De' Porte schijnt uit een ander vaatje te
willen gaan tappen, zij heeft nu ten minste
aan het Servische regentschap de verzekering
gegeven, dat zij bereid is een compensatie
te geven voor de benoeming der Bulgaarsche
bisschoppen in Macedonië. Reeds is bevel
gegeven een juiste statistiek op te maken van
de in Macedonië vertoevende Serviers, om
daarnaar te regelen het aantal eventueel te
benoemen Servische bisschoppen. Natuurlijk
zouden die heeren in voortdurenden strijd
zijn met hun Bulgaarsche collega's, tot groot
vermaak van de groote heeren te Constan-
tinopel.
De sultan van Marokko, op weg gegaan
naar Tadla, is onverhoeds noordelijk getrok
ken om de opstandelingen in den rug te
en fluweel en alle andere sieraden, die alleen voor
haar bestemd waren. Het scheen haar zoo onge
looflijk toe, dat dit alles werkelijk haar eigen
dom was.
De echt vrouwelijke blijdschap over haar uitzet
deed haar het aanstaand huwelijk met den graaf
in een vroolijker daglicht zien.
In den laaisten tijd werd de graaf opmerkzamer
jegens haar. Hij kwam haar zelden bezoeker.,
maar zond haar plaatsen voor de opera of con
certen. prachtige bloemen, nieuwe boeken, platen
en juweelen. De advocaat was zeer in zijn schik,
vooral toen zijn dochter de juweelen kreeg.
Op zekeren morgen ontving Elfriede weer een
pakje van den graaf, en toen zij het opende zag
zij een prachtig garnituur van de helderste paar-
len. Haar vader zei, dat het de mooiste waren,
die hij ooit gezien had. Elfriede zette het étui
zuchtend neer.
„Wat is dat nu?' een zucht, met zulk een ge
schenk in uw handen?' zei hij verwonderd.
,/Ik kan het niet helpen, papa, maar ik wilde,
dat de graaf mij minder geschenken zond en
daarentegen meer zelf kwam. Binnen tien dagen
zal ons huwelijk plaats hebben en hij is mij nog
zoo goed als vreemd."
Deze klacht roerde hem toch een weinig, hij
had niet veel gevoel, de eerzuchtige man. Ofschoon
hij zijn dochter op zijn eigen wijze liefhad, zou
hij toch haar hart kunnen breken, wanneer dit
noodzakelijk geweest ware, tot vervulling zijner
eigen wenschen. Toch ontroerde hij toen 'zijn
dochter deze woorden uitte.
Toen hij den graaf den volgenden dag sprak
zei hij: „Beste graaf, mijn dochter verlangt, dat
gij huur meer komt bezoeken, zij is verwonderd
dat wij zoo wéinig belang in haar schijnt te stellen."
Ofschoon de toon, waarop deze woorden gezegd
werden, uiterst zacht en beleefd was, wist de graaf
toch dat bij zich in de klauwen van een roofdier
bevond en dat alle tegenstand niet zou baten.
Den volgenden dag bracht hij een bezoek en ver
nam dat Elfriede alleen thuis was. Een oogenblik
aarzelde hij; een tête-a-tête met haar kwam hem
minder gewenscht voor. Wat moest hij met haar
spreken? Hij kon niet den minnaar voorwenden,
daartoe was hij te oprecht. Hij was gedwongen
haar te huwen, maar de woorden om tegen haar
vallen. Hij heeft hun slag geleverd en hun
eene nederlaag toegebracht. Hij heeft 80
hoofden doen afslaan. Des sultans overwinning
heeft eene groote moreele uitwerking gehad
op de Berber-stammen.
Na een strijd van vijf dagen zou de sultan
op het punt zijn zich meester te maken van
de hoofdstad der opstandelingen.
Het is nog niet in orde in Argentinië. De
goede indruk, door het ontslag van den heer
Celman (broeder van den ex-president) als
gouverneur van Cordoba teweeggebracht, is
grootelijks getemperd door het besluit der
nieuwe regeering om alle officieren, die aan
de mislukte revolutie deelnamen, van de be-
vorderingslijsten te schrappen. Men vreest
nu herhaling der onlusten. De troepen zijn
onder de wapenen.
Uit Montevideo (Uruguay) luiden de be
richten wit gunstiger. De Nationale Bank
verzekert, dat hare portefeuille voldoende is
om eene uitgifte te waarborgenmaar de
uitgifte in papieren munt is onmogelijk. De
minister van financien stelt voor de circulatie
van klinkende specie te herstellen en de pa
pieren munt in te trekken door middel van
de uitgifte van aflosbare obligatien a pari. bij
wijze van uitloting, en door verhooging der
tolrechten met 5 pet.
Bij kamer en senaat zijn inmiddels reeds
door de regeering ontwerpen ingediend, strek
kende om orde te brengen in de finantien.
San Salvador en Guatemale hebben de
bemiddeling derVereenigde Staten ingeroepen,
die door vier der strijd voerende republieken
is aangenomen.
In Brazilië is de minister van financien
vervangen door generaal Loriana Peixoto.
Eene werkstaking onder de mijnwerkers
heeft zich belangrijk uitgebreid. In de Bori-
nage zijn er omstreeks 8000, die het werk
te spreken zooals zij het verlangde, ontbraken
hem.
Men bracht hem naar het salon, waar Elfriede
zat te lezen. Bij zijn binnenkomen sloot zij het
boek en boog, zonder te weten wat zij zeggen
zou. Het is waar, zij had naar zijn komst ver
langd, maar nu het oogenblik daar was, was zij
er mede verlegen. Zij keek hem aan, maar toen
zij zich herinnerde dat zij binnen tien dagen zijn
vrouw zou zijn, zweeg zij verward. Hij dacht
hetzelfde en wendde zich met een zucht van ver
twijfeling van haar af.
„Wat zijn haar oogen en haar donker," dacht
hij. „Wanneer ik een portret wil koopen kan ik
ten minste uitzoeken, haar moet ik echter zonder
keus nemen."
„Ik hoop niet dat ik u gestoord heb, juffrouw
Elfriede, gij waart bezig met lezen. Mag ik
vragen wat?'
Zij reikte hem het boek toe.
„Engelsch!' zei hij. „Leest gij Engelsch?„
„Ja. Ik houd er veel meer van dan van de
Fransche litteratuur."
Hij begon nu een gesprek met haar over de
verschillende dichters, maar zonder eenige geest
drift, ja, zelfs zonder de voorkeur te geven aan
den een boven den ander. Zij kon dan ook niet
nalaten te zeggen: //Het komt mij voor, dat ge
niet veel van lezen houdt."
„Integendeel," antwoordde hij, „maar het tijd
perk van enthousiasme heb ik reeds achter mij.*
„Ik zou liever dadelijk sterven dan dat te over
leven," zeide zij ernstig.
Op deze wijze onderlr'elden zij *ich een half
uur lang. Binnen tien dagen zouden zij gehuwd
zijn, maar geen woord van liefde kwam over zijn
lippen; ja. hij zinspeelde zelfs niet op de nadering
van den trouwdag. Wanneer hij de onverschil
ligste gast des huizes geweest ware, had hij zich
niet koeler en algemeener kunnen gedragen.
Toen nam hij afscheid en deed zelfs als bemerkte
hij de hand niet, die zij hem half reikte. Hoe
vreemd kwam dit haar voor. Hij had haar tot
zijn vrouw gekozen en had het woord „liefde"
nog niet eens uitgesproken. Zou hij haar dan
wel liefhebben?
Waren deze onverschillige, koele manieren van
den graaf misschien //fashionable' in de groote
gestaakt hebben. De socialisten bevorderen
de beweging zeer ijverig. De uitbreiding der
werkstaking over andere plaatsen wordt waar
schijnlijk geacht. Overal heerscht rust.
Aan den Temps en ook aan het Journal
des Débats wordt uit Nancy gemeld, dat de
luchtreiziger Lachambre aldaar Maandag jl.
met acht andere personen, onder welke drie
schilders in een luchtballon is opgestegen.
Tot kort voor de nederdaling had de reis
niets bijzonders opgeleverd, maar boven
Saarlouis, ter hoogte van 700 meter, hoorden
de reizigers plotseling trompetgeschal en zagen
zij een stuk geschut met eene bedekking van
soldaten zich door de stad bewegen. Spoe
dig daarna werd op den ballon geschoten.
De reizigers haastten zich allerlei ballast uit
te werpen en stegen tot eene hoogte van 950
meter. Twintig schoten hoorden zij lossen,
doch geen daarvan raakte den ballon, zoodat
de luchtvaarders behouden en wel te Oppen,
in Rijn-Pruisen, nederdaalden.
In een gedeelte van het departement
Dordogne heeft de hagelslag ontzettende
schade aangericht. Ooggetuigen zeggen dat
zij hagelsteenen van den omvang eener groote
noot hebben zien vallen. Al de te veld
staande oogst is vernieldtabak, maïs, drui
ven, aarappelen, boonen, boomvruchten. Niets
is er van overgebleven.
In de omstreken van Dreux departement
Eure-et-Loir, heeft een geduchte orkaan vree-
selijke verwoestingen aangericht niet alleen
aan den oogst, ook aan tal van gebouwen.
Een wetenschappelijke luchtreis naar
de Noordpool zal ondernomen worden door
twee Franschen Georges Besangon, directeur
van de „Hoogeschool voor Luchtscheepvaart"
en Gustave Hermite, sterre- en weerkundige.
Hun ballon, met een middellijn van 30 meter,
zal uit zijde vervaardigd worden, welke met
een bijzonder vernis ondoordringbaar wordt
gemaakt. Hij wordt gevuld met zuiver wa
terstof-gas. Hel schuitje wordt op een nieuwe
manier ingericht, met het oog op de Poolreis.
wereld? Zou hij nooit tegen haar over liefda
spreken? En waarom kwamen al haar gedachten
neer op dat ééne woorde "liefde?"
Haar anders zoo kalme natuur wa9 nu onrustig.
Zij vond het gelaat van graaf Erich knap, maar
toch was het haar niet vroolijk, niet open genoeg.
Het scheen haar een gesluierd beeld toe, welk9
raadselen zij niet kon begrijpen. Als hij dan
zooveel van haar hield, waarom was hij dan zoo
koel jegens haar? En wanneer hij niet Van haar
hield, waarom had hij haar dan ten huwelijk
gevraagd?"
Zij trad naar den spiegel en bezag haar gelaat.
Zij was een veelbelovende maar nog onontwik
kelde schoonheid. Men kon zich geen schooner
oogen en wenkbrauwen voorstellen dan de hare,
de geheele uitdrukking van haar gelaat gaf den
overgang van kind tot vrouw te kennen. Elfriede
echter was niet bijzonder voldaan over haar
uiterlijk.
„Misschien is dat de reden," zei zij treurig;
„men zegt dat schoonheid de bron der liefde is;
en ik zal geen schoone gravin zijn."
Haar geheele toestand werd haar plotseling dui
delijk. „Wanneer ik morgen stierf," riep zij harts
tochtelijk uit," wie zou dan om mij treuren?
Erich zeker niet. Als hij van mijn dood hoorde
zou hij kalm zeggen: .Is zij dood? Zij was een
zonderling meisje,' dan zou zijn leven voortgaan,
als ware er niets gebeurd.»
De laatste tien dagen vóór het huwelijk gingen
snel voorbij. De toebereidselen waren klaar. Op
één punt waren de graaf en zijn toekomstige
schoonvader het nog oneens. De eerste wenschte
en stil huwelijk in een afgelegen dorpskerkje,
de laatste echter stond er op, dat het huwelijk
met alle plechtigheid en formaliteiten in de resi
dentie zou voltrokken worden.
„Laten wij elkander goed begrijpen, beste graaf,"
zei de advocaat. „Mijn docliter brengt u ee'n
vermogen aandat een prinses waardig is; zij
moet dus ook met den verschuldigden eerbied
behandeld worden. Niet de minste formaliteit
mag men weglaten. Het huwelijk moet met even
veel pracht en statie plaat9 hebben alsof gij een
dame van een oudadellijk geslacht huwdet."
Wordt vervolgd.