Nummer 67. Zondag 24 Augustus 1890. 13e Jaargang. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. K ANTOON TIELEN, Bekendmaking. Staatkundig overzicht. FEUILLETON. BUITENLAND. Belg ie. Frankrijk, UITGEVER: Waalwijk. 7. Naar het Hoogduitsch. v. De Echo van het Zuiden, Waaiw(jhschc en Langstraalschc Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden j 1,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 1—7 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb land worden alleen aangnomen ioor het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De burgemeester van Wralwijk maakt bekend, dat de patentbladen voor het dienstjaar 1890/91 kunnen worden afgehaald in 't lokaal der boter- mijn, op Maandag a.s., 's voormiddags van 10-12 en '6 namiddags van 2-4 uur. Waalwijk, 21 Augustus 1890. De burgemeester voornoemd. De minister van buitenlandsche zaken van Frankrijk, Ribot, die niet dikwijls wat zegt, heeft bij een officieel banket te Arras gezegd, dat Frankrijk op het oogenblik geenerlei oor zaak heeft tot ongerustheid een verzekering, die eigenlijk niets nieuws bevat, maar uit den mond van een minister toch immer ge ruststellend klinkt. Naar de Londensche Standard verneemt, is het tractaat tusschen Engeland en Portugal betreffende de grensregeling in Oost-Afrika Donderdag onderieekend. Minister Herrfurth heeft den keizer, op diens verlangen, een memorandum voorgelegd betreffende de socialistenwet. In dat stuk wordt aangetoond, dat van het behoud dezer wet, wier termijn den In Octbor ten einde loopt, is afgezien, omdat er in het gemeene recht veel meer middelen ter bestrijding van het socialisme zijn aangegeven, dan men aan vankelijk had gemeend en dat de buitenge wone bevoegdheden, die in de socialistenwet aan de openbare autoriteit werden verleend, na eene elfjarige toepassing niet de beoogde uitwerking hebben gehad, zelfs nadeelig zijn bevonden. Deze eigenaardige wijze van voorstellen (gelijk men weet heeft de regeering wel degelijk de verlenging der noodwet voorge steld, maar heelt de rijksdag geweigerd) kon den ouden Bismarck wel weer eens te voor schijn doen schieten. De manoeuvres en bijbehoorende feeste lijkheden, te Narwahebben haar gewoon verloop en nieuwe lezingen met betrekking tot de politieke beteekenis van de samen- Elfriede kende den ijzeren wil haars vaders. Haar levenslot was beslistzij was bestemd de vrouw van den jongen, onverschilligen graaf te worden. Zij moest tevreden zijn met de wijze, waarop hij haar behandelde. Hunne manieren verschilden hemelsbreedmaar haar vader had haar immers gezegd, dat de tijden van lierman en Dorothea voorbij waren en dat de liefde wel na het huwelijk zou komen. «Tot den voornaamsten stand te behooren heeft zijn lief en leed, kind," had haar vader o. a. ge zegd. Vooral van het laatste was zij volkomen overtuigd. Daar het huwelijk reeds zoo spoedig zou plaats hebben, was er niet veel tijd over tot het maken van toebereidselen. Haar vader had gezegd, dat hij geen kosten zou ontzien. Hijging zelf met haar naar de voornaamste magazijnen om een prachtig uitzet te bestellen, waarin de gravenkroon en het wapen van Frankenstein na tuurlijk niet gespaard werden. Elfriede was ge heel verbaasd over de pracht, die haar ten deel zou vallen. «Weet ge wel, papa," zei zij op een terugtocht van de verschillende winkels, «dat mijn uitzet u duizenden zal kosten Hij wreef zich lachend de handen. „Daar zal ik mijn hoofd niet mee breken, kind lief," zei hij. Ik wist niet, dat wij zoo rijk waren," ging zij voorten wederom lachte de advocaat lachte hij bij het denkbeeld hoe rijk hij was en hoe weinig zijn dochter vermoedde, dat zij ter wille van den rijkdom met den graaf in het hu welijk zou treden. Zij was nog jong genoeg om zich over de pracht van haar uitzet te verheugen, om haaroogen met welgevallen te laten rusten op de prachtige klee deren, de rijke zijden stoffen, de kostbare kanten komst tusschen keizer en czaar doen zich niet voor, zoodat men veilig kan aannemen, dat, ondanks conferentien tusschen Von Giers en Von Caprivi, de bijeenkomst geen grootere politieke beteekenis heeft dan het officieuse „Journal de St. Pétersbourg" reeds voor eenigen tijd er aan heeft toegekend, welke meening wij hebben weergegeven. De Peters- burgsche bladen reppen er niet van zij leveren verslagen van het verloop der ma noeuvres, maar aan commentaren waagt er er zich geen. In 't Oosten schijnt men ook in de kalmte te deelen, die het meer beschaafde westelijke deel van ons werelddeel op 't oogenblik ge niet. Men meldt ten minste uit Belgrado, dat men volstrekt geen plan heeft het handels verdrag met Oostenrijk op te zeggen of een nieuwe nota te zenden betreffende de door Hongarije teruggezonden zwijntjes, integen deel komen de gemoederen tot kalmte en toont men lust tot toenadering. De reis van koning Karei van Rumenie naar Ischl, en de vriendschappelijke ontvangst door keizer Frans Jozef hebben te Belgrado eenige teleurstelling gewekt, omdat men er het begin in ziet van een militaire conventie tusschen Rumenie en Oostenrijk, hetgeen Servie in een onaangename positie zon bren gen, ingeval zich een conflict voordeed. De' Porte schijnt uit een ander vaatje te willen gaan tappen, zij heeft nu ten minste aan het Servische regentschap de verzekering gegeven, dat zij bereid is een compensatie te geven voor de benoeming der Bulgaarsche bisschoppen in Macedonië. Reeds is bevel gegeven een juiste statistiek op te maken van de in Macedonië vertoevende Serviers, om daarnaar te regelen het aantal eventueel te benoemen Servische bisschoppen. Natuurlijk zouden die heeren in voortdurenden strijd zijn met hun Bulgaarsche collega's, tot groot vermaak van de groote heeren te Constan- tinopel. De sultan van Marokko, op weg gegaan naar Tadla, is onverhoeds noordelijk getrok ken om de opstandelingen in den rug te en fluweel en alle andere sieraden, die alleen voor haar bestemd waren. Het scheen haar zoo onge looflijk toe, dat dit alles werkelijk haar eigen dom was. De echt vrouwelijke blijdschap over haar uitzet deed haar het aanstaand huwelijk met den graaf in een vroolijker daglicht zien. In den laaisten tijd werd de graaf opmerkzamer jegens haar. Hij kwam haar zelden bezoeker., maar zond haar plaatsen voor de opera of con certen. prachtige bloemen, nieuwe boeken, platen en juweelen. De advocaat was zeer in zijn schik, vooral toen zijn dochter de juweelen kreeg. Op zekeren morgen ontving Elfriede weer een pakje van den graaf, en toen zij het opende zag zij een prachtig garnituur van de helderste paar- len. Haar vader zei, dat het de mooiste waren, die hij ooit gezien had. Elfriede zette het étui zuchtend neer. „Wat is dat nu?' een zucht, met zulk een ge schenk in uw handen?' zei hij verwonderd. ,/Ik kan het niet helpen, papa, maar ik wilde, dat de graaf mij minder geschenken zond en daarentegen meer zelf kwam. Binnen tien dagen zal ons huwelijk plaats hebben en hij is mij nog zoo goed als vreemd." Deze klacht roerde hem toch een weinig, hij had niet veel gevoel, de eerzuchtige man. Ofschoon hij zijn dochter op zijn eigen wijze liefhad, zou hij toch haar hart kunnen breken, wanneer dit noodzakelijk geweest ware, tot vervulling zijner eigen wenschen. Toch ontroerde hij toen 'zijn dochter deze woorden uitte. Toen hij den graaf den volgenden dag sprak zei hij: „Beste graaf, mijn dochter verlangt, dat gij huur meer komt bezoeken, zij is verwonderd dat wij zoo wéinig belang in haar schijnt te stellen." Ofschoon de toon, waarop deze woorden gezegd werden, uiterst zacht en beleefd was, wist de graaf toch dat bij zich in de klauwen van een roofdier bevond en dat alle tegenstand niet zou baten. Den volgenden dag bracht hij een bezoek en ver nam dat Elfriede alleen thuis was. Een oogenblik aarzelde hij; een tête-a-tête met haar kwam hem minder gewenscht voor. Wat moest hij met haar spreken? Hij kon niet den minnaar voorwenden, daartoe was hij te oprecht. Hij was gedwongen haar te huwen, maar de woorden om tegen haar vallen. Hij heeft hun slag geleverd en hun eene nederlaag toegebracht. Hij heeft 80 hoofden doen afslaan. Des sultans overwinning heeft eene groote moreele uitwerking gehad op de Berber-stammen. Na een strijd van vijf dagen zou de sultan op het punt zijn zich meester te maken van de hoofdstad der opstandelingen. Het is nog niet in orde in Argentinië. De goede indruk, door het ontslag van den heer Celman (broeder van den ex-president) als gouverneur van Cordoba teweeggebracht, is grootelijks getemperd door het besluit der nieuwe regeering om alle officieren, die aan de mislukte revolutie deelnamen, van de be- vorderingslijsten te schrappen. Men vreest nu herhaling der onlusten. De troepen zijn onder de wapenen. Uit Montevideo (Uruguay) luiden de be richten wit gunstiger. De Nationale Bank verzekert, dat hare portefeuille voldoende is om eene uitgifte te waarborgenmaar de uitgifte in papieren munt is onmogelijk. De minister van financien stelt voor de circulatie van klinkende specie te herstellen en de pa pieren munt in te trekken door middel van de uitgifte van aflosbare obligatien a pari. bij wijze van uitloting, en door verhooging der tolrechten met 5 pet. Bij kamer en senaat zijn inmiddels reeds door de regeering ontwerpen ingediend, strek kende om orde te brengen in de finantien. San Salvador en Guatemale hebben de bemiddeling derVereenigde Staten ingeroepen, die door vier der strijd voerende republieken is aangenomen. In Brazilië is de minister van financien vervangen door generaal Loriana Peixoto. Eene werkstaking onder de mijnwerkers heeft zich belangrijk uitgebreid. In de Bori- nage zijn er omstreeks 8000, die het werk te spreken zooals zij het verlangde, ontbraken hem. Men bracht hem naar het salon, waar Elfriede zat te lezen. Bij zijn binnenkomen sloot zij het boek en boog, zonder te weten wat zij zeggen zou. Het is waar, zij had naar zijn komst ver langd, maar nu het oogenblik daar was, was zij er mede verlegen. Zij keek hem aan, maar toen zij zich herinnerde dat zij binnen tien dagen zijn vrouw zou zijn, zweeg zij verward. Hij dacht hetzelfde en wendde zich met een zucht van ver twijfeling van haar af. „Wat zijn haar oogen en haar donker," dacht hij. „Wanneer ik een portret wil koopen kan ik ten minste uitzoeken, haar moet ik echter zonder keus nemen." „Ik hoop niet dat ik u gestoord heb, juffrouw Elfriede, gij waart bezig met lezen. Mag ik vragen wat?' Zij reikte hem het boek toe. „Engelsch!' zei hij. „Leest gij Engelsch?„ „Ja. Ik houd er veel meer van dan van de Fransche litteratuur." Hij begon nu een gesprek met haar over de verschillende dichters, maar zonder eenige geest drift, ja, zelfs zonder de voorkeur te geven aan den een boven den ander. Zij kon dan ook niet nalaten te zeggen: //Het komt mij voor, dat ge niet veel van lezen houdt." „Integendeel," antwoordde hij, „maar het tijd perk van enthousiasme heb ik reeds achter mij.* „Ik zou liever dadelijk sterven dan dat te over leven," zeide zij ernstig. Op deze wijze onderlr'elden zij *ich een half uur lang. Binnen tien dagen zouden zij gehuwd zijn, maar geen woord van liefde kwam over zijn lippen; ja. hij zinspeelde zelfs niet op de nadering van den trouwdag. Wanneer hij de onverschil ligste gast des huizes geweest ware, had hij zich niet koeler en algemeener kunnen gedragen. Toen nam hij afscheid en deed zelfs als bemerkte hij de hand niet, die zij hem half reikte. Hoe vreemd kwam dit haar voor. Hij had haar tot zijn vrouw gekozen en had het woord „liefde" nog niet eens uitgesproken. Zou hij haar dan wel liefhebben? Waren deze onverschillige, koele manieren van den graaf misschien //fashionable' in de groote gestaakt hebben. De socialisten bevorderen de beweging zeer ijverig. De uitbreiding der werkstaking over andere plaatsen wordt waar schijnlijk geacht. Overal heerscht rust. Aan den Temps en ook aan het Journal des Débats wordt uit Nancy gemeld, dat de luchtreiziger Lachambre aldaar Maandag jl. met acht andere personen, onder welke drie schilders in een luchtballon is opgestegen. Tot kort voor de nederdaling had de reis niets bijzonders opgeleverd, maar boven Saarlouis, ter hoogte van 700 meter, hoorden de reizigers plotseling trompetgeschal en zagen zij een stuk geschut met eene bedekking van soldaten zich door de stad bewegen. Spoe dig daarna werd op den ballon geschoten. De reizigers haastten zich allerlei ballast uit te werpen en stegen tot eene hoogte van 950 meter. Twintig schoten hoorden zij lossen, doch geen daarvan raakte den ballon, zoodat de luchtvaarders behouden en wel te Oppen, in Rijn-Pruisen, nederdaalden. In een gedeelte van het departement Dordogne heeft de hagelslag ontzettende schade aangericht. Ooggetuigen zeggen dat zij hagelsteenen van den omvang eener groote noot hebben zien vallen. Al de te veld staande oogst is vernieldtabak, maïs, drui ven, aarappelen, boonen, boomvruchten. Niets is er van overgebleven. In de omstreken van Dreux departement Eure-et-Loir, heeft een geduchte orkaan vree- selijke verwoestingen aangericht niet alleen aan den oogst, ook aan tal van gebouwen. Een wetenschappelijke luchtreis naar de Noordpool zal ondernomen worden door twee Franschen Georges Besangon, directeur van de „Hoogeschool voor Luchtscheepvaart" en Gustave Hermite, sterre- en weerkundige. Hun ballon, met een middellijn van 30 meter, zal uit zijde vervaardigd worden, welke met een bijzonder vernis ondoordringbaar wordt gemaakt. Hij wordt gevuld met zuiver wa terstof-gas. Hel schuitje wordt op een nieuwe manier ingericht, met het oog op de Poolreis. wereld? Zou hij nooit tegen haar over liefda spreken? En waarom kwamen al haar gedachten neer op dat ééne woorde "liefde?" Haar anders zoo kalme natuur wa9 nu onrustig. Zij vond het gelaat van graaf Erich knap, maar toch was het haar niet vroolijk, niet open genoeg. Het scheen haar een gesluierd beeld toe, welk9 raadselen zij niet kon begrijpen. Als hij dan zooveel van haar hield, waarom was hij dan zoo koel jegens haar? En wanneer hij niet Van haar hield, waarom had hij haar dan ten huwelijk gevraagd?" Zij trad naar den spiegel en bezag haar gelaat. Zij was een veelbelovende maar nog onontwik kelde schoonheid. Men kon zich geen schooner oogen en wenkbrauwen voorstellen dan de hare, de geheele uitdrukking van haar gelaat gaf den overgang van kind tot vrouw te kennen. Elfriede echter was niet bijzonder voldaan over haar uiterlijk. „Misschien is dat de reden," zei zij treurig; „men zegt dat schoonheid de bron der liefde is; en ik zal geen schoone gravin zijn." Haar geheele toestand werd haar plotseling dui delijk. „Wanneer ik morgen stierf," riep zij harts tochtelijk uit," wie zou dan om mij treuren? Erich zeker niet. Als hij van mijn dood hoorde zou hij kalm zeggen: .Is zij dood? Zij was een zonderling meisje,' dan zou zijn leven voortgaan, als ware er niets gebeurd.» De laatste tien dagen vóór het huwelijk gingen snel voorbij. De toebereidselen waren klaar. Op één punt waren de graaf en zijn toekomstige schoonvader het nog oneens. De eerste wenschte en stil huwelijk in een afgelegen dorpskerkje, de laatste echter stond er op, dat het huwelijk met alle plechtigheid en formaliteiten in de resi dentie zou voltrokken worden. „Laten wij elkander goed begrijpen, beste graaf," zei de advocaat. „Mijn docliter brengt u ee'n vermogen aandat een prinses waardig is; zij moet dus ook met den verschuldigden eerbied behandeld worden. Niet de minste formaliteit mag men weglaten. Het huwelijk moet met even veel pracht en statie plaat9 hebben alsof gij een dame van een oudadellijk geslacht huwdet." Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1890 | | pagina 1