Nummer 79. Zondag 5 October 1890. 13e Jaargang Eerste Blad. Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, Dit nummer bestaat uit twee bladen. Staatkundig overzicht. FEUILLETON BUITENLAND. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. 17. Naar het Hoogduitsch. De Echo van het Zuiden, ra Laiigslrantscnc Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden ,/l,00. Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te /enden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel, groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. WWM—M—WBO—8M—MB» Naar aanleiding van den ongelukkigen briet van den Graaf van Parijs, en uit ergernis over diens onwaardig heulen met het Bou- langisme, moeten een 60 a 90 royalistisch- gezinde le ien der Fransche kamer besloten hebben zich van de monarchie af te scheiden en in de kamer een conservatief-republikein- sche groep te vormen. In een merkwaardig artikel in het jongste nummer van Le Figaro constateert Sainl- Génest deze uitwerking van het bovenbedoeld schrijven en den nieuwen triomf der republiek. „Deze heeft wel geluk" zegt de monar chistisch gezinde schrijver „een merkwaar dig geluk. Op het oogenblik, dat men denkt dat ze op den rand van den ondergang staat, komen hare tegenstanders haar steeds ge trouwelijk te hulp. 't Moet niet gezegd worden, dat we ons bij haar aansluiten; maar we willen eenvoudig, uit liefde voor Frankrijk, berusten in een bewind, waarvoor we zeer bepaaldelijk niets anders in de plaats kunnen stellen. De verantwoordelijkheid kome voor hen, wier verdeeldheid de proclameering der republiek ten gevolge heeft gehad en wier samenspannings-knoeierijen haar thans hebben doen triumteeren." Tot de plattelands-bevolking richt Saint- Génest dan ook de aanmaning om maar kalm hare akkers te blijven bebouwen en de re geering te accepteeren, die er is. „Aan groote fouten heeft deze zich schuldig gemaakt en ze zal er mogelijk nog wel grootere begaan; maar, daar het nu eenmaal vaststaat, dat .Breng mij niet tot het uiterste." ging hij voort. //Ik ben niet altijd meester over mij zelf. Over het algemeen heb ik een bijzonder kalm gestel; maakt men mij echter driftig, dan vergeet ik mij zelf. Ik waarschuw u dus, drijf mij niet tot het uiterste." //Dat is volstrekt mijn plan niet/ gaf zij kalm ten antwoord. «Zeg mij wat gij te zeggen hebt, ik heb niet veel tijd." „Ik wilde u zeggen, dat ge nooit meer zoo tot mij moogt spreken, zooals ge het heden gedaan hebt; ik kan het niet dulden. De rijkdom van Frankenstein behoort u, niet mij; maar het recht om met mijn pachters te onderhandelen behoort mij, en ik sta niemand toe mij daarin de wetten te stellen." Zij boog; //is dat alles, graaf?" „Ik wil u nog vragen waarom ge zoo'n afkeer hebt van Düring. Gij hebt hem bijna nooit ge zien en toch wantrouwt ge hem z/Dat doe ik. Reeds toen ik hem voor de eerste maal zag. In uw naam, een naam die overal geacht en geëerd moest zijn begaat hij allerlei wreedheden. ,De graaf heeft het bevolen/ dat is zijn leus. Ik weet. dat Düring hierin niet alleen schuld heeft, den jongsten dag echter zullen de verwoes te menschenlevens naar wraak schreien en zult gij weten, wie het mee3te schuld daaraan heeft." Hij verschrikte van den helderen vasten blik liarer oogen. ,Nu wij daar toch over spreken/ging zij harts tochtelijk voort.zal ik eens zeggen, hoe ik daarover denk. De Hemel plaatste u op een hoog standpunt in de maatschappij en vertrouw de u groote rijkdommen toe. Het leven, het be lang, de welvaart uwer tallooze onderhoorigen liggen in uw hand. Wat hebt ge echter gedaan? «Wat hebt gij ged tan ging zij onbarmhartig voort. «Gij hebt slechts één doel voor oogen gehad, namelijk om zooveel van hen te trekken iederen keer wanneer de regeering der repu bliek in gevaar is, hare vijanden toeschieten om haar te redden, is er wel geen kans op, dat ze ooit zal ten onder gaan. Beter dus te trachten haar te verbeteren, dan de mo narchisten te volgen, die, terwijl ze aan hare omverwerping heeten te arbeiden, feitelijk haar bevestigen." Wanneer in Le Figaro aldus geschreven wordt, kan men er zeker van zijn, dat de laatste kansen der monarchie nu wel algemeen als verkeken worden beschouwd. j Tegen Maandag 13 dezer reeds, is de Fransche begrootingscommissie door de pre sident Casimir Périer saamgeroepen, om den volgenden dag met den minister van financiën nader te beraadslagen over de hangende quaesties en meer in 't bijzonder over het middel om de 13 millioen te dekken, voort vloeiende uit de ontlasting van den onroe- renden eigendom. In politieke kringen houdt men zich 't meest bezig met het amendement-Brisson betreffende de congregatiën. De regeering wil de wet eerbiedigen, maar men meent dat zij bij behandeling der voorstellen aan gaande heffing van successierechten, de con gregatiën niet buiten de wet zal stellen. Het proces, tegen de Iersche afgevaardigden te Tipperay gevoerd, wordt voortgezet ondanks alle pogingen van de advocaten der beschul digden om een spaak in 't wiel te steken. Woensdag nog werd de eisch afgewezen ingesteld door Healy, een der verdedigers en zelf afgevaardigde, om den rechter Shannon wegens persoonlijken haat tegen O'Brien uit te sluiten van de jury. Na eene beraadslaging, welke verscheidene dagen heeft geduurd, nam de Zwitsersche nationale raad met 97 tegen 35 stemmen het voorstel der meerderheid van de commissie aan, dat gesteund werd door eene verklaring van den bondsraad. Dit voorstel luidtdat, hoe ook de uitslag der verkiezingen op den 5en dezer moge zijn, de regeering van Tessino als mogelijk was, ten einde uw eigen inkomen te vergrooten onverschillig wat het dien armen menschcn kostte. Gij liebt nooit getracht hun belangen te leeren kennenIs dat recht vaardig //Dat is alles onzin," antwoordde hij rceer ge roerd dan hij wilde doen blijken. „Gij be schouwt de zaken van het standpunt van een predikant." «/Neen, ik beschouw ze van het standpunt van elk weldenkend mensch. Een groot grondbezitter heeft groote verantwoordelijkheid, over leven en dood heeft hij bijna te beschikken. Gij zijt ver kwistend geweest en liadt geen andere gedachte dan te doen wat u behaagde.'" Haar hartstochtelijkheid had hem verstomd zijn toorn, zijn ongeduld, waren geweken. Hij hoorde haar opmerkzaam aan en vroeg toen«Is dat alles, Elfriede «Ja, alles wat ik zeg is toch te vergeefs!" Zij verliet de kamer de kamer en wachtte zijn ant woord niet af. Het ware beter geweest dat zij dit wel gedaan had. Het was een groote vernedering voor haar aan de weduwe Braun te moeten bekennen, dat haar pogingen schipbreuk geleden hadden, dat hare voorspraak niets vermocht. Zij behoorde tot lien, die een onaangename zaak nooit uitstellen. Nog dienzelfden dag liet zij de arme vrouw bij zien roepen. Zij or.tving haar zeer welwillend en kwam dadelijk ter sprake. «Hij spijt mij oprecht, dat ik niet geslaagd ben. Ik zal echter de huur voor u betalen. Ik zal er u elke maand het geld voor gevenon der voorwaarde dat gij er met niemand over spreekt." Het was voor haar trotsch gemoed een groote vernedering, dat zij achter den rug van haar man weldaden moest bewijzen en dan nog om geheimhouding moest vragen. De dankbaarheid aer arme vrouw beloonde haar echter eeniger- mate. De graaf kon de woorden zijner vrouw maar niet \ergeten. Voor geen geld ter wereld zou hij bekend hebben, dat zij aen minsten indruk op hem gemaakt hadden; integendeel hij was nog koeler en afgemetener jegens haar dan ooit te voren en sprak meer dan ooit over Diiring; de woorden wilden hem echter niet uit het geheugen. Wat Elfriede betrof, zij was diep terneerge- zal worden hersteld, wanneer de bezwaren uit den weg geruimd zijn. De socialisten van Duitschland hebben hun genoegen over het feit, dat zij, na twaalf lange jaren onder een uitzonderingswet te hebben geleefd, weder onder het gemeene recht worden opgenomen, allerwegen op on dubbelzinnige wijze te kennen gegeven in openbare bijeenkomsten, maar zonder eenige rust- of ordeverstoring, dank zij ook der gereserveerde houding der politie-mannen. Te Berlijn sloegen 17 teruggekeerde uitgewezenen, waaronder enkele hoofdleiders, den hoogsten toon aan; men zegt dat er hoogstens 40 zijn teruggekeerd te Berlijn. Keizer Wilhelm van Duitschland, die nu op Oostenrijkfrchen bodem toeft, kan met de ontvangst, hem te Weenen van de zijde der bevolking ten deel gevallen, tevreden zijn 't was ten minste heel wat hartelijker dan bij zijn eerste bezoek vóór twee jaar, toen men in den keizer den onbekenden jongen man begroette, van wien men niet wist wat te verwachten of te hopen; keizer Wilhelm had toen ter nauwernood zijn entrée gedaan in de rij der vorsten van Europa en onbekend maakt onbemind. Ook de pers vloeit over van hartelijke be groetingen, van loftuigingen aan het adres van keizer Wilhelm, wiens aanwezigheid op Oostenrijkschen bodem en te Weenen in 't bijzonder, men een heugelijk feit heet, ook met het oog op de triplealliantie. In Italië blijft de dubbeltjesquaestie nog immer op den voorgrond van alle politieke beschouwingen; nu weder zegt men dat alle bezuinigingen, door Giolotti voorgesteld, het deficit niet zullen dekken; Italië geeft per jaar 520 millioen uit voor leger en marine en Oostenrijk met zijn grooter bevolking en ondanks de bezetting van Bosnië en Herzo- gewina, maar 350 millioen. Het bericht dat Bulgarije op het punt zou staan een defensief verbond met Turkije en slagen. Niet de geringste hoop bleef haar meer over. Reinhold hield bijna altijd zijn kamer. We gens het groot aantal gasten kon zij niet zooveel tijd bij hem doorbrengen als vroeger. Zij was geheel ontmoedigd. Bovendien had zij een afkeer van verscheidene harer gasten. Een hunner, lui tenant von Hiller, had korten tijd geleden een groot vermogen geërfd en er waren er onder de gasten, die er zien geen gewetenszaak van maak ten hem zoo spoeaig mogelijk van zijn geld af te helpen. Meermalen liad zij gehoord, aat hij hooge weddenschappen aanging, waarvan zij zeker was dat hij ze verliezen moest. Was het niet verachtelijk, dat haar man rustig kon aan zien, hoe men onder zijn dak speelde en dobbelde en hoe een jong en onervaren man om zoo te zeggen beroofd werd Een der intiemste vrienden van den graaf was de baron Martens. Op zekeren dag hoorde zij toevallig hoe de baron .den jongen officier een hooge weddenschap aanbood. Zij keek hem rustig aan en zeide //Mijnheer de baron, dat is niet edel van u; luitenant von Hiller heeft geen kans de wedden schap te winnen. Van die zaken hebt ge meer verstand dan hij en ge zijt overtuigd, dat gij niet verliezen kunt." Nooit vergat zij het hoonende lachje, waarmee de baron zich tot haar keerde en antwoordde: «Mevrouw de gravin, veroorloof mij u geluk te wenschen. Gij schijnt in geldzaken even goed thuis te zijn als uw talentvolle vader." Zonder een woord op deze beleediging te ant woorden, verliet de gravin oogenblikkelijk de ka mer. Hoe goed moesten de vrienden van haar man bemerkt liebben, dat hij haar niet liefhad. Zij zouden het anders nooit gewaagd hebben, op zoo een manier tot haar te spreken. En zij was machteluos hiertegen; beklaagde zij zich bij den graaf, deze zou gewis de partij zijner vrienden kiezen bovendien zou haar trots zulks nooit gedoogen. Met opgeheven hoofd, gloeiende wangen en toornigen blik ging zij door de verschillende vertrekken. Was dan nergens rust? Overal hoorde zij het lachen en praten der gasten; waarheen zou zi j gaan Toen dacht zij aan het kleine afgesloten plantsoen, de eenige plaats waar zij hopen kon alleen te zijn. Dit plantsoen was zeker aangelegd door iemand, Oostenrijk-Hongarije te sluiten, wordt ten stelligste gelogenstraft. President Harrison heeft de tariefwet (Mackinley- bill) geteekend. Ze treedt 6 October inwerking. De gemeenteraad van Calais heeft Dins dagavond te 6 uur vergaderd om te beraad slagen over het voorstelDelcluse. Het voor de vrouwen en kinderen der werkstakers aan gevraagde krediet van 500,000 francs, werd met 19 tegen 6 stemmen verworpen. Een lid onthield zich van stemming. De zitting had een rumoerig verloop. Nauwelijks had de burgemeester de zitting voor gesloten ver klaard, of er gingen uit het publiek stemmen op, die „aftreden" riepen, vergezeld van ge fluit. Het publiek verwijderde zich echter kalm. In den toestand komt nog steeds geen ver andering. In een kolenmijn bij Grenoble is een gezelschap van zes personen twee mijn werkers, twee jongelieden en twee meisjes, aan wie zij eens een mijngang lieten zien door de verstikkende gassen, welke zich ontwik kelden, om het leven gekomen. Woensdagnacht is het groote hippodroom te Bordeaux door brand vernield, De brand ontstond na de voorstelling in dat gedeelte van het gebouw, waar de machines voor de electrische verlichting zijn opgesteld. Hoe wel spoedig pogingen in het werk werden gesteld om het vuur te bedwingen, mocht men hierin niet slagen en bleven van het fraaie gebouw slechts de naakte muren over. Op twee paarden en twee apen na, konden alle dieren in veiligheid worden gebracht. Een hert dat kunsten verrichtteontsnapte en rende den boulevard op, tot grooten schrik der verzamelde menigte. Een slachter dood de het. die wist hoeveel behoefte de menschelijke ziel soms aan rust heeft. Niemand der gasten wist het te vinden en zelfs de meeste bedienden waren onbekend met het bestaan van het plekje gronds, dat door vier hooge muren ingesloten was. Naar deze stille plaats begaf zich de gravin; hier kwam zelden iemand, nooit een der gasten. Hoe kalm en vreedzaam was alles hier, de vrien delijke stralen der zon vergaten ook dit afgelegen plekje niet. Haar toorn bedaarde langzamerhand onder den invloed der kalme natuur, die haar omringde. Het was nu echter gedaan met haar zelfbe- heersching. Haar trots, de moed, die huar tot nu hadden staande gehouden, verlieten haar en zij weende zooals zij nooit in haar leven gedaan had. De tranen schenen haar te verlichten. Het deed haar goed eens uit te schreien, zich te kunnen overgeven aan de gedachte van haar ellende, haar vernietigd levensgeluk. Plotseling voelde zij een hand op haar schouder en toen zij opkeek zag zij Reiuhold von Borck naast zich staan. Een innig medelijden sprak uit zijn ontroerd gelaat. Nooit had hij er zoo trouw, zoo edel uitgezien als op dit oogenblik. Hij boog zich over haar heen en vroeg //Elfriede, arm kind, is het zoo erg?" «Zoo erg," zeide zij, terwijl zij vergeefsche po gingen deed, om haar tr nen te verbergen, lfzoo erg, dat het niet erger zijn kan, Reinhold; neen, niets kan erger zijn. Eindelijk ben ik het moede. Ik ga van hier." „Ik ga van hier," herhaalde hij langzaam. «Dat is het, wat ik vreesde. Is uw geduld eindelijk uitgeput, Elfriede?" «Ja, ik kan niet meer." Hij zweeg, en toen zij naar liera opkeek, sche nen haar toorn, haar ongeduld, haar bittere ver achting plaats te maken voor weemoedige smart. «Gij gaat van hier, Elfriede gij kunt het n;et langer verdragen Arm kind I Gij hebt er het recht toe uw huis te verlaten. Dat zou echtér een gewoon eir.de zijn. Kies het edele, het hoo- gere, het betere verloochen u zelf. Beproef het een invloed ten goede op uw echtgenoote te ver krijgen." z/Lk, hoe kan ik dat?" (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1890 | | pagina 1