Nummer 79. Zondag 5 October 1890. 13e Jaargang
Eerste Blad.
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANTOON TIELEN,
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
Staatkundig overzicht.
FEUILLETON
BUITENLAND.
Frankrijk.
UITGEVER:
Waalwijk.
17. Naar het Hoogduitsch.
De Echo van het Zuiden,
ra Laiigslrantscnc Courant,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond.
Abonnementsprijs per 3 maanden ,/l,00.
Franco per post door het geheele rijk f 1,15
Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te /enden
aan den Uitgever.
Advertentiën 17 regel» J 0,60 daarboven 8 cent per regel,
groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing
opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb
land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van
Adolf Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel.
WWM—M—WBO—8M—MB»
Naar aanleiding van den ongelukkigen briet
van den Graaf van Parijs, en uit ergernis
over diens onwaardig heulen met het Bou-
langisme, moeten een 60 a 90 royalistisch-
gezinde le ien der Fransche kamer besloten
hebben zich van de monarchie af te scheiden
en in de kamer een conservatief-republikein-
sche groep te vormen.
In een merkwaardig artikel in het jongste
nummer van Le Figaro constateert Sainl-
Génest deze uitwerking van het bovenbedoeld
schrijven en den nieuwen triomf der republiek.
„Deze heeft wel geluk" zegt de monar
chistisch gezinde schrijver „een merkwaar
dig geluk. Op het oogenblik, dat men denkt
dat ze op den rand van den ondergang staat,
komen hare tegenstanders haar steeds ge
trouwelijk te hulp. 't Moet niet gezegd
worden, dat we ons bij haar aansluiten; maar
we willen eenvoudig, uit liefde voor Frankrijk,
berusten in een bewind, waarvoor we zeer
bepaaldelijk niets anders in de plaats kunnen
stellen. De verantwoordelijkheid kome voor
hen, wier verdeeldheid de proclameering der
republiek ten gevolge heeft gehad en wier
samenspannings-knoeierijen haar thans hebben
doen triumteeren."
Tot de plattelands-bevolking richt Saint-
Génest dan ook de aanmaning om maar kalm
hare akkers te blijven bebouwen en de re
geering te accepteeren, die er is. „Aan groote
fouten heeft deze zich schuldig gemaakt en
ze zal er mogelijk nog wel grootere begaan;
maar, daar het nu eenmaal vaststaat, dat
.Breng mij niet tot het uiterste." ging hij voort.
//Ik ben niet altijd meester over mij zelf. Over
het algemeen heb ik een bijzonder kalm gestel;
maakt men mij echter driftig, dan vergeet ik
mij zelf. Ik waarschuw u dus, drijf mij niet tot
het uiterste."
//Dat is volstrekt mijn plan niet/ gaf zij kalm
ten antwoord. «Zeg mij wat gij te zeggen hebt,
ik heb niet veel tijd."
„Ik wilde u zeggen, dat ge nooit meer zoo tot
mij moogt spreken, zooals ge het heden gedaan
hebt; ik kan het niet dulden. De rijkdom van
Frankenstein behoort u, niet mij; maar het recht
om met mijn pachters te onderhandelen behoort
mij, en ik sta niemand toe mij daarin de wetten
te stellen."
Zij boog; //is dat alles, graaf?"
„Ik wil u nog vragen waarom ge zoo'n afkeer
hebt van Düring. Gij hebt hem bijna nooit ge
zien en toch wantrouwt ge hem
z/Dat doe ik. Reeds toen ik hem voor de eerste
maal zag. In uw naam, een naam die overal
geacht en geëerd moest zijn begaat hij allerlei
wreedheden.
,De graaf heeft het bevolen/ dat is zijn leus.
Ik weet. dat Düring hierin niet alleen schuld
heeft, den jongsten dag echter zullen de verwoes
te menschenlevens naar wraak schreien en zult
gij weten, wie het mee3te schuld daaraan heeft."
Hij verschrikte van den helderen vasten blik
liarer oogen.
,Nu wij daar toch over spreken/ging zij harts
tochtelijk voort.zal ik eens zeggen, hoe ik
daarover denk. De Hemel plaatste u op een
hoog standpunt in de maatschappij en vertrouw
de u groote rijkdommen toe. Het leven, het be
lang, de welvaart uwer tallooze onderhoorigen
liggen in uw hand. Wat hebt ge echter gedaan?
«Wat hebt gij ged tan ging zij onbarmhartig
voort. «Gij hebt slechts één doel voor oogen
gehad, namelijk om zooveel van hen te trekken
iederen keer wanneer de regeering der repu
bliek in gevaar is, hare vijanden toeschieten
om haar te redden, is er wel geen kans op,
dat ze ooit zal ten onder gaan. Beter dus
te trachten haar te verbeteren, dan de mo
narchisten te volgen, die, terwijl ze aan hare
omverwerping heeten te arbeiden, feitelijk
haar bevestigen."
Wanneer in Le Figaro aldus geschreven
wordt, kan men er zeker van zijn, dat de
laatste kansen der monarchie nu wel algemeen
als verkeken worden beschouwd. j
Tegen Maandag 13 dezer reeds, is de
Fransche begrootingscommissie door de pre
sident Casimir Périer saamgeroepen, om den
volgenden dag met den minister van financiën
nader te beraadslagen over de hangende
quaesties en meer in 't bijzonder over het
middel om de 13 millioen te dekken, voort
vloeiende uit de ontlasting van den onroe-
renden eigendom.
In politieke kringen houdt men zich 't
meest bezig met het amendement-Brisson
betreffende de congregatiën. De regeering
wil de wet eerbiedigen, maar men meent
dat zij bij behandeling der voorstellen aan
gaande heffing van successierechten, de con
gregatiën niet buiten de wet zal stellen.
Het proces, tegen de Iersche afgevaardigden
te Tipperay gevoerd, wordt voortgezet ondanks
alle pogingen van de advocaten der beschul
digden om een spaak in 't wiel te steken.
Woensdag nog werd de eisch afgewezen
ingesteld door Healy, een der verdedigers en
zelf afgevaardigde, om den rechter Shannon
wegens persoonlijken haat tegen O'Brien uit
te sluiten van de jury.
Na eene beraadslaging, welke verscheidene
dagen heeft geduurd, nam de Zwitsersche
nationale raad met 97 tegen 35 stemmen het
voorstel der meerderheid van de commissie
aan, dat gesteund werd door eene verklaring
van den bondsraad. Dit voorstel luidtdat,
hoe ook de uitslag der verkiezingen op den
5en dezer moge zijn, de regeering van Tessino
als mogelijk was, ten einde uw eigen inkomen
te vergrooten onverschillig wat het dien armen
menschcn kostte. Gij liebt nooit getracht
hun belangen te leeren kennenIs dat recht
vaardig
//Dat is alles onzin," antwoordde hij rceer ge
roerd dan hij wilde doen blijken. „Gij be
schouwt de zaken van het standpunt van een
predikant."
«/Neen, ik beschouw ze van het standpunt van
elk weldenkend mensch. Een groot grondbezitter
heeft groote verantwoordelijkheid, over leven en
dood heeft hij bijna te beschikken. Gij zijt ver
kwistend geweest en liadt geen andere gedachte
dan te doen wat u behaagde.'"
Haar hartstochtelijkheid had hem verstomd
zijn toorn, zijn ongeduld, waren geweken. Hij
hoorde haar opmerkzaam aan en vroeg toen«Is
dat alles, Elfriede
«Ja, alles wat ik zeg is toch te vergeefs!" Zij
verliet de kamer de kamer en wachtte zijn ant
woord niet af. Het ware beter geweest dat zij
dit wel gedaan had.
Het was een groote vernedering voor haar
aan de weduwe Braun te moeten bekennen, dat
haar pogingen schipbreuk geleden hadden, dat hare
voorspraak niets vermocht.
Zij behoorde tot lien, die een onaangename
zaak nooit uitstellen. Nog dienzelfden dag liet
zij de arme vrouw bij zien roepen. Zij or.tving
haar zeer welwillend en kwam dadelijk ter sprake.
«Hij spijt mij oprecht, dat ik niet geslaagd
ben. Ik zal echter de huur voor u betalen. Ik
zal er u elke maand het geld voor gevenon
der voorwaarde dat gij er met niemand over
spreekt."
Het was voor haar trotsch gemoed een groote
vernedering, dat zij achter den rug van haar
man weldaden moest bewijzen en dan nog om
geheimhouding moest vragen. De dankbaarheid
aer arme vrouw beloonde haar echter eeniger-
mate.
De graaf kon de woorden zijner vrouw maar
niet \ergeten. Voor geen geld ter wereld zou hij
bekend hebben, dat zij aen minsten indruk op
hem gemaakt hadden; integendeel hij was nog
koeler en afgemetener jegens haar dan ooit te voren
en sprak meer dan ooit over Diiring; de woorden
wilden hem echter niet uit het geheugen.
Wat Elfriede betrof, zij was diep terneerge-
zal worden hersteld, wanneer de bezwaren
uit den weg geruimd zijn.
De socialisten van Duitschland hebben hun
genoegen over het feit, dat zij, na twaalf
lange jaren onder een uitzonderingswet te
hebben geleefd, weder onder het gemeene
recht worden opgenomen, allerwegen op on
dubbelzinnige wijze te kennen gegeven in
openbare bijeenkomsten, maar zonder eenige
rust- of ordeverstoring, dank zij ook der
gereserveerde houding der politie-mannen. Te
Berlijn sloegen 17 teruggekeerde uitgewezenen,
waaronder enkele hoofdleiders, den hoogsten
toon aan; men zegt dat er hoogstens 40 zijn
teruggekeerd te Berlijn.
Keizer Wilhelm van Duitschland, die nu
op Oostenrijkfrchen bodem toeft, kan met de
ontvangst, hem te Weenen van de zijde der
bevolking ten deel gevallen, tevreden zijn
't was ten minste heel wat hartelijker dan bij
zijn eerste bezoek vóór twee jaar, toen men
in den keizer den onbekenden jongen man
begroette, van wien men niet wist wat te
verwachten of te hopen; keizer Wilhelm had
toen ter nauwernood zijn entrée gedaan in
de rij der vorsten van Europa en onbekend
maakt onbemind.
Ook de pers vloeit over van hartelijke be
groetingen, van loftuigingen aan het adres
van keizer Wilhelm, wiens aanwezigheid op
Oostenrijkschen bodem en te Weenen in 't
bijzonder, men een heugelijk feit heet, ook
met het oog op de triplealliantie.
In Italië blijft de dubbeltjesquaestie nog
immer op den voorgrond van alle politieke
beschouwingen; nu weder zegt men dat alle
bezuinigingen, door Giolotti voorgesteld, het
deficit niet zullen dekken; Italië geeft per
jaar 520 millioen uit voor leger en marine
en Oostenrijk met zijn grooter bevolking en
ondanks de bezetting van Bosnië en Herzo-
gewina, maar 350 millioen.
Het bericht dat Bulgarije op het punt zou
staan een defensief verbond met Turkije en
slagen. Niet de geringste hoop bleef haar meer
over. Reinhold hield bijna altijd zijn kamer. We
gens het groot aantal gasten kon zij niet zooveel
tijd bij hem doorbrengen als vroeger. Zij was
geheel ontmoedigd. Bovendien had zij een afkeer
van verscheidene harer gasten. Een hunner, lui
tenant von Hiller, had korten tijd geleden een
groot vermogen geërfd en er waren er onder de
gasten, die er zien geen gewetenszaak van maak
ten hem zoo spoeaig mogelijk van zijn geld af
te helpen. Meermalen liad zij gehoord, aat hij
hooge weddenschappen aanging, waarvan zij
zeker was dat hij ze verliezen moest. Was het
niet verachtelijk, dat haar man rustig kon aan
zien, hoe men onder zijn dak speelde en dobbelde
en hoe een jong en onervaren man om zoo te
zeggen beroofd werd
Een der intiemste vrienden van den graaf was
de baron Martens. Op zekeren dag hoorde zij
toevallig hoe de baron .den jongen officier een
hooge weddenschap aanbood. Zij keek hem rustig
aan en zeide
//Mijnheer de baron, dat is niet edel van u;
luitenant von Hiller heeft geen kans de wedden
schap te winnen. Van die zaken hebt ge meer
verstand dan hij en ge zijt overtuigd, dat gij niet
verliezen kunt."
Nooit vergat zij het hoonende lachje, waarmee
de baron zich tot haar keerde en antwoordde:
«Mevrouw de gravin, veroorloof mij u geluk
te wenschen. Gij schijnt in geldzaken even
goed thuis te zijn als uw talentvolle vader."
Zonder een woord op deze beleediging te ant
woorden, verliet de gravin oogenblikkelijk de ka
mer. Hoe goed moesten de vrienden van haar man
bemerkt liebben, dat hij haar niet liefhad. Zij
zouden het anders nooit gewaagd hebben, op zoo
een manier tot haar te spreken.
En zij was machteluos hiertegen; beklaagde zij
zich bij den graaf, deze zou gewis de partij zijner
vrienden kiezen bovendien zou haar trots zulks
nooit gedoogen.
Met opgeheven hoofd, gloeiende wangen en
toornigen blik ging zij door de verschillende
vertrekken. Was dan nergens rust? Overal hoorde
zij het lachen en praten der gasten; waarheen zou
zi j gaan Toen dacht zij aan het kleine afgesloten
plantsoen, de eenige plaats waar zij hopen kon
alleen te zijn.
Dit plantsoen was zeker aangelegd door iemand,
Oostenrijk-Hongarije te sluiten, wordt ten
stelligste gelogenstraft.
President Harrison heeft de tariefwet
(Mackinley- bill) geteekend.
Ze treedt 6 October inwerking.
De gemeenteraad van Calais heeft Dins
dagavond te 6 uur vergaderd om te beraad
slagen over het voorstelDelcluse. Het voor
de vrouwen en kinderen der werkstakers aan
gevraagde krediet van 500,000 francs, werd
met 19 tegen 6 stemmen verworpen. Een lid
onthield zich van stemming. De zitting had
een rumoerig verloop. Nauwelijks had de
burgemeester de zitting voor gesloten ver
klaard, of er gingen uit het publiek stemmen
op, die „aftreden" riepen, vergezeld van ge
fluit. Het publiek verwijderde zich echter
kalm.
In den toestand komt nog steeds geen ver
andering.
In een kolenmijn bij Grenoble is een
gezelschap van zes personen twee mijn
werkers, twee jongelieden en twee meisjes, aan
wie zij eens een mijngang lieten zien door
de verstikkende gassen, welke zich ontwik
kelden, om het leven gekomen.
Woensdagnacht is het groote hippodroom
te Bordeaux door brand vernield, De brand
ontstond na de voorstelling in dat gedeelte
van het gebouw, waar de machines voor de
electrische verlichting zijn opgesteld. Hoe
wel spoedig pogingen in het werk werden
gesteld om het vuur te bedwingen, mocht
men hierin niet slagen en bleven van het
fraaie gebouw slechts de naakte muren over. Op
twee paarden en twee apen na, konden alle
dieren in veiligheid worden gebracht. Een
hert dat kunsten verrichtteontsnapte en
rende den boulevard op, tot grooten schrik
der verzamelde menigte. Een slachter dood
de het.
die wist hoeveel behoefte de menschelijke ziel
soms aan rust heeft. Niemand der gasten wist
het te vinden en zelfs de meeste bedienden waren
onbekend met het bestaan van het plekje gronds,
dat door vier hooge muren ingesloten was.
Naar deze stille plaats begaf zich de gravin;
hier kwam zelden iemand, nooit een der gasten.
Hoe kalm en vreedzaam was alles hier, de vrien
delijke stralen der zon vergaten ook dit afgelegen
plekje niet. Haar toorn bedaarde langzamerhand
onder den invloed der kalme natuur, die haar
omringde.
Het was nu echter gedaan met haar zelfbe-
heersching. Haar trots, de moed, die huar tot nu
hadden staande gehouden, verlieten haar en zij
weende zooals zij nooit in haar leven gedaan had.
De tranen schenen haar te verlichten. Het deed
haar goed eens uit te schreien, zich te kunnen
overgeven aan de gedachte van haar ellende, haar
vernietigd levensgeluk.
Plotseling voelde zij een hand op haar schouder
en toen zij opkeek zag zij Reiuhold von Borck
naast zich staan. Een innig medelijden sprak uit
zijn ontroerd gelaat. Nooit had hij er zoo trouw,
zoo edel uitgezien als op dit oogenblik. Hij boog
zich over haar heen en vroeg
//Elfriede, arm kind, is het zoo erg?"
«Zoo erg," zeide zij, terwijl zij vergeefsche po
gingen deed, om haar tr nen te verbergen, lfzoo
erg, dat het niet erger zijn kan, Reinhold; neen,
niets kan erger zijn. Eindelijk ben ik het moede.
Ik ga van hier."
„Ik ga van hier," herhaalde hij langzaam. «Dat
is het, wat ik vreesde. Is uw geduld eindelijk
uitgeput, Elfriede?"
«Ja, ik kan niet meer."
Hij zweeg, en toen zij naar liera opkeek, sche
nen haar toorn, haar ongeduld, haar bittere ver
achting plaats te maken voor weemoedige smart.
«Gij gaat van hier, Elfriede gij kunt het
n;et langer verdragen Arm kind I Gij hebt er
het recht toe uw huis te verlaten. Dat zou echtér
een gewoon eir.de zijn. Kies het edele, het hoo-
gere, het betere verloochen u zelf. Beproef het
een invloed ten goede op uw echtgenoote te ver
krijgen."
z/Lk, hoe kan ik dat?"
(Wordt vervolgd.)