Nummer 65. Zaterdag 15 Augustus 1891. 14e Jaargang Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANTOON TIELEN, Staatkundig overzicht. FEUILLETON. De Goudsmid vaa Weuun. BUITENLAND. Belgie. Frankrijk. UITGEVER: Waalwijk. De Echo van het Zuiden, Wualwijksclie en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag avond. Abonnementsprijs per 3 maanden /1,00. ■Franco per post door het geheele rijk f 1,15 Brieven, ingezonden stukken, gelden enz., franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën 17 regels J 0,60 daarboven 8 cent per regel groote letters naar plaatsruimte. Advertentien 3 maal ter plaatsing opgegeven, worden 2maal berekend. Advertentiën voor Duitscb- land worden alleen aangnomen door het advertentiebureau van A.DOL? Steiner, Hamburg. Reclames 15 cent per regel. De Engelsche regeering schijnt öf geen zuiver geweten te hebben öf zoo heel zeker niet te zijn van de overwinning bij de alge- meene verkiezingen. Balfour, de staatssecre taris voor Ierland, heeft te Plymouth de hoop te kennen gegeven, dat het parlement een door hem opgesteld plan van zelfregeering voor Ierland door middel van graafschapsra den, zal aannemen. Hij verwacht van dien maatregel alle goeds, maar de politiemacht in hare tegenwoordige regeling, durft hij er nog niet. aan geven. In Rusland is een keizerlijke ukase ver schenen, den uitvoer van rogge, roggemeel en roggezemelen naar het buitenland verbie dend. Het verbod betreft de havens van de Oostzee, die der Zwarte zee, de zee van Azow alsook de westgrens en treedt 15 dezer in werking. Alle maatregelen zullen voorts wor den genomen om den toevoer van graan ge makkelijk te maken en naar die streken, welke 't meest te lijden hebben. Reeds is een som van 15 millioen beschikbaar gesteld voor de noodlijdende bevolking, volgens den een om brood en zaad aan te koopen, vol gens den ander om werk te verschaffen. De Russische bladen juichen dat Frankrijk en Enge'and door dezen maatregel geen schade lijden, omdat deze beide politieke vrienden alleen tarwe noodig hebber.. Duitsch- land's roggeverbruik wordt voor 90 percent door Rusland gedekt. Oorzaak en gevolg worden in de wereld zoo raenigwerf verward, zoo dikwijls wordt 't een voor 't ander in de, plaats gesteld, dat 't inderdaad geen verwondering kan baren, dat dit ook geschiedt naar aanleiding var. het besluit der Russische regeering, den rog- geuitvoer verbiedend van 27 Augustus, vol gens onze tijdrekening, af. Laat ons in 't kort nagaan, welke gebeurtenissen in Rusland aan dezen belangrijken maatregel ten grondslag liggen, om dan als van zelf te komen tot de 50. XVIII. VERDUISTERDE HEMEL. Zulk een blind werktuig van hare voorgevoe lens, wanneer die haar overvielen, was de oude Wlaska, daarom beefde zij ook voor hen, die zij lief had, in weerwil van de voorspellingen die zij hun had gedaan in oogenblikken, waarin de geest over haar was gekomen, waarin hare lippen iets hadden gesproken, dat haar geestelijk oog als in een droombeeld had gezien. Het wonderbare trekt ons aan, maar hoe meer wij gevoelig zijn geweest voor de betoovering van het geheimzinnige, des te bitterder is ons de teleurstelling. Max stiet de oude vrouw bijna met afkeer terug; ziin bloed kookte bij de gedachte, dat haar voorspellingen zijne hoop hadden gevoed en hem tot zalige droomen verleid; dat nij misschien indien niet de waan dat het voorspelde geluk thans moest komen, zorgeloos had gemaakt reeds gisteren berichten zou ingewonnen hebben waar Maria zich thans bevond, en dat hij dan wellicht haar nog bijtijds had kunnen waarschu wen, want hij had immers reeds onderweg ver nomen, dat de Turken naar Weenen in aantocht waren. Hare voorspelliug, dat hij tot liooge eer zou geraken, scheen hem thans bijna als eer. bloedige hoon; welke waarde kon het leven voor hem heb ben, nu zijne gelukszon was ondergegaan Weg van mij I donderde hij, als door een blinde woede aangegrepen, in al de bitterheid van onbeschrijfelijke smart. Ik wenschte dat ik u nooit had gezien, en nooit het gift van eene waan zinnige hoop had gedronken! Wat gebeurt daar? vroeg een gebiedende stem. Een man trad het paleis binnen, wien men kon aanzien, dat hij gewoon was met een ijzeren wil te bevelen, en dat eene sombere stemming de wel strenge, maar toch niet onvriendelijke uitdrukking zijne gelaatstrekken had verduisterd. De portier maakte een eerbiedige buiging —Die gevolgen er van voor landstreken, buiten het groote czarenrijk gelegen. Reeds lang hielden de vooruitzichten van den graanoogst, in Rusland, duizenden en nog eens duizenden in spanning en geleide lijk kwam men tot de vaste overtuiging, dat de opbrengst van den oogst dit jaar onvol doende zou zijn. Dat was dus een feit, waar mede men rekening moest houden en ter be zwering van welks noodlottige en o vermij de- lijke gevolgen, naar afdoende maatregelen moest worden omgezien. Moest de handels vrijheid in deze de vrijheid tot uitvoer worden beperkt of moest men gestreng vast houden aan sommige beginselen, hoewel hei lig overtuigd, dat die beginselvastheid nood lottig zou zijn Natuurlijk gebood de econo mische politiek breken met het beginsel van vrijen uitvoer en een ukase was in deze de eenigeuitweg. Die ukase is dan ook verschenen en het gevolg van dezen maatregel voor het czaren rijk dient afgewacht te worden, doch in Duitschland is men er zwaar door getroffen, in Duitschland, dat voor 9/10 gedeelte zijn rogge in Rusland koopt. En in datzelfde Duitschland zijn de graanprijzen reeds zoo hoog. Doch „elkeen is zich zelf het naast" en Rusland is volkomen in zijn recht, terwijl hij, die in den maatregel een samenzwering tegen Duitschland mocht zien, de plank glad mis zou zijn. Rusland staat voor een gedeel telijken hongersnood en daarin te voorzien is zijn dure, zijn heilige plicht, zonder in de noodzakelijkheid te verkeeren eerst rond te zien of een of andere bevriende of zelfs min der bevriende mogendheid er schade door zou kunnen lijden. Indien bet als een kenteeken van oorlog geldt, wanneer de eene partij 't er op aan legt de andere uiltehongeren, dan heeft Rus land aan Duitschland den oorlog verklaard en allicht komt men tot de meening, dat deze maatregel de eerste stap is op den weg tut een offensief verbond tusschen Rusland en Frankrijk, doch gelukkig laat men, ook in Duitschland, de kalme overweging zegevieren jongman, zei hij. verlangt den heer graaf Guido te spreken, excellentie; maar ik mag niemand toelaten; ook schijnt hij mij toe, dat De portier sprak eenige woorden op een fluis terenden toon, en wees met een veelbeteekenend gebaar op zijn voorhoofd. Wie zijt gij en wat verlangt gij vroeg graaf Rudiger von Starhemberg aan Max, terwijl hij den jongen man scherp aanzag. Ik ben iemand, die onder de sabels der Tur ken wil sterven, heer generaal 1 riep Max. Zend mij op een verloren post, opdat ik mijn bloed duur moge verkoopen. Daar is wel gelegenheid toe Luister niet naar hem 1 riep Wlaska. Hij is van uw bloed, hij moet niet wanhopen. Breng de oude weg, beval Rudiger aan den portier. Ik heb geen tijd om zotteklap aan te nooren. Hoe is uw naam vervolgde hij tot Max. Ik kan wel menschen gebruiken, die het leven moede zijn. Max Gundacker. Graaf Rudiger glimlachte. Hij zag dat Wlaska teruggeweken was, om door gehoorzaamheid ge weld te voorkomen, maar hare blikken waren smeekend op hem gericht. Hij had wel van hare voorspellingen en van Max Gundacker gehoord, want Guido was immers zijn neef; de nieuwgie- rig uitvorschende blik, dien hij op Gundacker sloeg, scheen echter bevredigd. Ha, zei hij, dus zijt gij de jonge goudsmid, van wien ik wel heb gehoord. Nu, thans zult gij kunnen toonen of er werkelijk edel bloed door uwe aderen stroomt; de naam doet niets ter zake. Volg mij. Duarmee klom hij de trap op en Max volgde hem. Toen waagde het de oude, achter den rug van Rudiger, Max te naderen. Er waakt een oog over de Liechtensteinsche, fluisterde zij, verlies den moed niet, vertrouw op God en op uw gesternteGraaf Rudiger was gekomen om zijn neef, van wiens ongeluk hij had gehoord aan de wanhoop zijner smart te ontruk ken, en hem zijn plicht jegens het vaderland en den keizer te herinneren. Guido opende hem de deur, toen hij ziin stem hoorde, en de onver wachte, verrassende aanblik van Max had op hem eene wonderbare uitwerking. Hij kende immers zijn stoute droomen, en zag nu de voorspelling van Wlaska vervuld, dat Max zou terugkomen, wanneer de halve maan voor Weenen was geplant. over de heftige agitatie van het oogenblik. Doch in agitatie is men en elkeen zoekt naar een persoon om zijn minder aangename stem ming er op te wreken. De vrijzinnige pers meent dien te hebben gevonden in de regee ring van Pruisen in 't algemeen en in den kanselier des Duitschen rijks in 't bijzonder en met meer kracht dan immer te voren wordt er gehamerd op het aanbeeld: gedeel telijke of algeheele opheffing der graanrech ten. Wel geeft men toe, dat zelfs een rijks kanselier wel eens dwalen kan, maar deze dwaling vindt men toch wat al te kras en onmiddellijk herstel der begane fout acht men geboden, 't Is een harde les, die de Duitsche regeering heeft gekregen, zij kan er door leeren dat er tusschen vermoedens of schoonschijnende voorspellingen en feiten, een hemelsbreed verschil is. Men moet alles beproeven eerst heeft een deel der Duitsche pers geprobeerd de ge beurtenissen van Kroonstadt dood te zwijgen later heeft zij 't over een anderen boog ge gooid en is zij pogingen in 't werk gaan stellen om die niet te loochenen feiten dood te praten een edel doch hopeloos streven waarmede men nog immer doorgaat. En dat terwijl dag aan dag meer en meer blijkt, dat er tusschen de beide geïsoleerde mogendhe den, de eene in het oosten, de andere in 't westen van Europa, een sympathie bestaat, die waarlijk niet door schriftelijke overeen komsten behoeft te worden bezegeld. Dat men in hooge regeeringskringen heeft ge meend de al te luidruchtige en opzienbarende manitestatien te moeten tegengaan, dat men het Fransche enthousiasme zelf een sourdine heeft opgezet, doet aan de feiten niets at. Terwijl koning Alexander van Servie zeer aangenaam getroffen heet te zijn over de hem door keizer Frans Jozef bereide vader lijke ontvangst, komen uit Belgrado berichten, dat de den jongen koning te Petersburg ten deel gevallen ontvangst allesbehalve hoffelijk en vriendschappelijk is geweest; niet als sou- verein doch als vasal is Alexander ontvangen. Hij zag in Max iemand, wiens borst door dezelf de smart werd verscheurd als de zijne, maar het was alsof deze plotselinge, wonderbare wederver schijning van clen doodgewaande hem hoop in boezemde; er was immers aan Max ook voorspeld, dat hij zijn geliefde zou verwerven, en werd Maria gered, dan was er hoop dat ook Eleonorë het verderf zou ontgaan. In het eerste oogenblik was het Guido, alsof Max hem reeds eene tijding van hoop bracht maar diens somber gelaat verdreef weldra die dwaling, de vonk der hoop bleef echter in zijn hart voortgloeien. Guido wierp zich aan de borst van Max, en riepWij zullen haar redden of wreken. Graaf Rudiger staarde verbaasd op de beide mannen zijn neef omarmde dien vreemdeling als een broederHoofdschuddend liet hij toe, dat Wlaska in het vertrek trad. De oogen der oude stonden wijd open, in haar blik lag iets dat hem, ofschoon hij niet bijgeloovig was, met een heimelijken afkeer en met nieuwsgierige verwach ting vervvlde. Eer de maan zoo dikwijls heeft gewisseld als miine hand vingers telt, zeide zij op een zonderling plechtigen toon, zullen twee broeders de geliefden van hun hart uit de tent eener moeder halen, uw wapen, graaf Rudiger een toren, en uw geslacht een nieuwe loot verkrij gen. Laat den moed niet zinken; ik zeg u, van den Khalenberg at, zal het licht der zon redding verkondigen, gelijk de vuurgloed van den don keren nacht schrik heeft verspreid Plotseling verstomde de oude vrouw, haar ge- liat werd zoo bleek als van een doode. XIX. DE BEDREIGDE KRUITKAMERS. Op Maandag den 12 Juli stond reeds de hoofd macht der Turken voor Weenen, de grootvizier vestigde zijn hoofdkwartier in het lustslot der keizerin weduwe, den tegenwoordigen Augarten. Met het aanbreken van den nacht werd de ge heele horizon rondom de keizerstad verlicht door blauwrode zuilen en strepen; van de Leitha af tot Baden en Mödling, en tot aan den Kahlenberg stond alles in vlam en in rook. Op den morgen van den 13 zwierven de Spahis van de //Spinster Te Petersburg liet men het jonge mensch alleen, de czar ging met zijne familie Rustig en wel naar Finland. Zoo bereidt men het terrein voor Oostenrijk! BRUSSEL, 13 Augustus. De minister-pre sident Beernaert heeft in de kamer, in ant woord op eene vraag, ontkend dat er eenig tractaat bestond, dat buitenlandsche mogend heden het recht geeft, Belgische forten te bezetten. De mogendheden hebben Belgie's onzijdigheid en onafhankelijkheid gewaarborgd, maar niet om zijne torten te bezetten. De heer Janson, lid der oppositie, sloot zich geheel aan bij de verklaringen des mi nisters. De grootvorst Alexis verliet Donderdag Parijs om zich naar Vichy te begeven. Als een echt Parijzenaar is hij langs de boulevards en andere punten der stad getrok ken, hier voor de winkels blijvende staan om een kijkje te nemen, daar de winkels binnen gaande om aankoopen te doen. Hij was meestal zonder eenig geleide. Waar men hem op straat herkend heeft, werd hij, zooals te denken is, toegejuicht; doch hij trof het vaak dat hij ongemerkt zijne tochtjes kon voort zetten. Wat het Russische volkslied aangaat, dit blijft men in het geheele land voortspelen. Geen muzikant in Frankrijk, lezen wij, die het niet heeft doen hooren. Sommige dagbladen, zooals de Temps en de Liberté, hebben gewaarschuwd voor de heete manifestatiekoorts, die heden ten dage rondgaat in Frankrijk ten aanzien van al wat Russisch is. Zij zagen er zelfs een gevaar in en brachten dit met allen ernst het publiek onder het oog. De Figaro heeft er aan het kruis' bij Schönbrunn tot Nunsdorp in een grooten kalven cirkel rondom de stad, van het Weenerwoud tot aan den Donau. Den 14 was de geheele macht der ongeloovigen met den reusachtigen tros van kameelen, buffels, paarden en muildieren voor Weenen vereenigd, oreidde zich twee mijlen in den omtrek uit, en vatte denzelfden dag post tegenover de poort van de brug. Reeds in den volgenden nacht opende de vijand de loopgraven en richtte een batterij op, waaruit hij den volgenden dag op de bastions begon te vuren. Tot aan het begin der insluiting waren meer dan 65,000 menschen uit Weenen gevlucht. De Turken hielden in de geheele omstreek op ontzettende wijze huis; hunne lichte ruiters stroopten tot bij Enns. Men heeft berekend dat zij gedurende het beleg van Weenen 87,000 men schen in slavernij hebben weggesleept, daaronder 26,000 vrouwen en meisjes, 200 van de aanzien lijkste edelen en 50,000 jongelingen. De Turken verbrandden de steden, dorpen, kloosters en kasteelen; ook de voorstad Leopoldsberg werd door hen in brand gestoken, waarop Starhemberg zelf het afbranden der overige voorsteden beval, opdat de Turken zich daar niet zouden nestelen en beveiligd zijn tegen de kogels der belegerden. De maan aan den hemel ziet uit een bloedroo- den kring somber op de stad neder, en de torens zijn zoo helder verlicht door den vuurgloed der brandende voorsteden, alsof zij door de zon wer den bestraald. Op de tinne van den Stephanusdoro staan twee mannen, en staren in de golvende, vonkelende vuurzee. Een donkere krans omringt haar, daar achter woedt een tweede gloeiende vuur wal aan den horizon, de vlammen springen van berg tot berg over. Het is de hooge, krachtige gestalte van Graaf Rudiger von Starhemberg, aie tegen de borstwe ring leunt, de magere man met een zwakkelijk uitzicht, die in eenigszins gebogen houding naast hem staat, is de hertog van Lotharingen. Denkt gij het Leopoldseiland te kunnen be houden? vraafft graaf Rudiger eensklaps, als uit eene diepe geaacliten ontwakende. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1891 | | pagina 1